Ubuntu-bedenker Mark Shuttleworth is niet eens miljardair, op papier tenminste niet. De in Zuid-Afrika geboren ondernemer verkocht in 1999 Thawte, zijn bedrijf in digitale beveiliging, aan Verisign voor $831 miljoen. Onlangs schatte de Sunday Times zijn vermogen op 500 miljoen pond, zeker minder dan 800 miljoen dollar.

Shuttleworth heeft dan ook nogal wat uitgegeven. Het meest opvallende was natuurlijk zijn ruimtereis in 2002. Voor 20 miljoen dollar mocht hij met een Russische Soyoez naar het internationale ruimtestation ISS, waar hij acht dagen lang meehielp met wetenschappelijke experimenten. Hij was niet de eerste ruimtetoerist, maar wel de eerste Zuidafrikaan in de ruimte. NASA heeft onlangs bekendgemaakt dat overnachtingen in ISS enkele tienduizenden dollars per stuk gaan kosten, maar daarbij is de reis ernaartoe niet inbegrepen.

Shuttleworth doet niet alleen consumptieve bestedingen. Hij heeft zich steeds ingespannen voor open-sourceprojecten. Dat begon al in de jaren 90 toen hij meeschreef aan de Linux-distributie Debian. In 2001 richtte hij de Shuttleworth Foundation op, die in Zuid-Afrika opensourceprojecten ondersteunt. En in 2004 begon hij Ubuntu, een eigen distributie van Linux die een nieuw niveau van gebruiksvriendelijkheid zou moeten bieden. Van Ubuntu zelf bestaan intussen allerlei varianten; over het algemeen kun je Shuttleworth’s missie als geslaagd beschouwen want Ubuntu is de meest aangeraden distributie voor leken en beginners op het gebied van Linux.

Zijn poging om een geïntegreerde Ubuntu te maken voor pc, tablet en smartphone, genaamd Unity, is echter geen succes geworden (Microsoft is dit met Windows ook niet gelukt.) De ontwikkeling van Unity is in 2017 opgegeven. Ook het besturingssysteem Ubuntu Touch voor de smartphone heeft geen significant marktaandeel gekregen.

©PXimport

Beursgang

Achter Ubuntu staat niet alleen de persoon van Shuttleworth maar ook het door hem opgerichte bedrijf Canonical. Het meest zichtbare product van Canonical is Ubuntu zelf, en dat wordt als opensource-software op grote schaal weggegeven. Maar net als bijvoorbeeld Red Hat verdient Canonical wel degelijk geld, namelijk door ondersteunende diensten aan te bieden aan bedrijven die de Ubuntu-software en gerelateerde producten willen gebruiken. Canonical heeft zo’n 600 mensen in dienst en heeft kantoren in meer dan 30 landen en is dus een serieus te nemen bedrijf. Maar in zijn hele bestaan heeft Canonical maar twee jaar winst geboekt, namelijk in 2009 en in 2017. In dat laatste jaar werd Unity geschrapt en werden 200 mensen ontslagen.

Kost Ubuntu Shuttleworth dus alleen maar geld? Dat ook weer niet. Wikipedia schat dat in 2017 de waarde van Canonical 74 miljard dollar bedroeg. Daarbij speelt mee dat Canonical goed heeft gereageerd op de ontwikkeling van cloud en Internet of Things. En die miljardenwaardering is geen fictie. Concurrent Red Hat werd in 2018 overgenomen door IBM, voor 34 miljard dollar. Eind 2018 zei Shuttleworth dat hij geen verkoop overwoog: “Ik stel prijs op mijn onafhankelijkheid.” Maar een beursgang is al enige tijd in voorbereiding en wordt voorzien voor dit jaar. Dat betekent dat de status van miljardair voor Shuttleworth nu alsnog voor het oprapen ligt.

Tekst:Herbert Blankesteijn

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.