Krachtige videokaarten zijn niet aan te slepen. Dat heeft minder te maken met de populariteit van gaming dan je denkt. Ze worden gekocht door mensen die cryptovaluta’s willen delven. De vraag is: aanhaken bij de hype of ben je daarvoor te laat? Verdienen aan bitcoin, hoe doe je dat?

Door: Dirkjan van Ittersum

In webwinkels verscheen afgelopen periode opvallend vaak de tekst ‘uitverkocht’ bij high-end videokaarten. De belangstelling ervoor was groot: ze worden namelijk gebruikt voor het bouwen van speciale computers om cryptovaluta’s te delven, zoals Bitcoin, Litecoin of Ethereum. Delven is een term voor het via ingewikkelde berekeningen genereren van de valuta’s. Deze digitale munten zijn bezig aan een ware opmars.

Ze zijn vanwege de aanhoudende koersstijgingen op langere termijn populair bij beleggers en vanwege de heftige koersfluctuaties bij speculanten die kunnen verdienen aan zowel stijgende als dalende koersen. Maar ze vormen in eerste instantie een alternatief voor ‘echt’ geld zoals de dollar of euro. Je kunt er op steeds meer plekken mee betalen, niet alleen online, maar ook in restaurants en winkels.

De digitale munten worden met argusogen bekeken door banken, want zij staan bij transacties buitenspel. Het geld gaat direct van betaler naar ontvanger. Iedere transactie komt terecht in een decentraal kasboek. Kopieën ervan staan op duizenden computers. De kans dat daar iets mee misgaat is dus klein.

Blockchain

Het begon allemaal met Bitcoin. De munt werd in 2009 ontwikkeld door iemand die zich Satoshi Nakamoto noemt en zegt uit Japan te komen. Nakamoto blijft verder anoniem; naar zijn of haar ware identiteit wordt nog steeds gegist. Het is ook heel goed mogelijk dat het een verzonnen naam is voor een groep ontwikkelaars. Het ontwikkelen van een eigen munt heeft Nakamoto geen windeieren gelegd. Hij (om voor het gemak uit te gaan van een man) zou eigenaar zijn van ongeveer een miljoen Bitcoins (op het moment van schrijven 3,7 miljard euro).

Nakamoto bedacht misschien nog wel iets veel belangrijkers met de basis van Bitcoin: de blockchaintechnologie. Dit maakt dat de munt zeer betrouwbaar is en er niet mee gesjoemeld kan worden. Maar die technologie is veel breder in te zetten in onze wereld. Niet alleen voor cryptovaluta, maar ook voor andere financiële en ook niet-financiële doeleinden. Hoe blockchain precies werkt, leggen we in een later artikel uit.

De door Nakamoto ontwikkelde technologie is opensource. Iedereen mag ermee aan de slag gaan en dat verklaart deels het succes van cryptovaluta. Al snel na Bitcoin ontstonden er alternatieve munten waarvan de laatste tijd Ethereum het meest in de belangstelling staat. Die ‘munt’ biedt ook mogelijkheden om te programmeren. Dat komt van pas bij het ontwikkelen van bijvoorbeeld ‘smart contracts’. Het geld zal pas worden vrijgegeven als aan bepaalde voorwaarden is voldaan, bijvoorbeeld als de sleuteloverdracht bij aankoop van een huis is gedaan.

Bitcoin-koers

De koersen van digitale munten zijn de afgelopen periode de lucht in geschoten. De waarde van Bitcoin is in een jaar tijd met meer dan 600 procent gestegen. Bitcoin is de absolute koploper, maar andere munten staan eveneens flink in de belangstelling, met dito waardestijgingen. Ethereum steeg zelfs ruim 2500 procent. De meeste digitale munten werken met een limiet. Zo is het technisch niet mogelijk om meer dan 21 miljoen Bitcoins te maken. Op dit moment zijn er zo’n 12 miljoen Bitcoins in omloop.

Het delven van nieuwe Bitcoins wordt steeds moeilijker doordat de benodigde berekeningen steeds complexer worden. In 2009 kon je met een gewone computer in een paar dagen tijd honderden Bitcoins delven. In 2014 zou je daar met hetzelfde apparaat bijna 100 jaar over doen, vandaar dat er gespecialiseerde computers voor gebruikt worden. De verwachting is dat in 2040 99 procent van alle Bitcoins is gedolven. Daarna duurt het nog eens honderd jaar voordat de laatste procent is gemijnd.

De populariteit van digitale munten zorgt ervoor dat veel mensen aan het delven slaan. Speciale machines maken ingewikkelde berekeningen om munten te slaan. Helaas is het delven van Bitcoins inmiddels zo lastig dat het voor de hobbyist nauwelijks nog interessant is om zelf op zoek te gaan naar Bitcoins. Zelfs met de krachtigste videokaarten is het niet meer rendabel. Zo’n kaart is te lang bezig en verbruikt bovendien te veel stroom.

Er zijn daarom speciale chips ontwikkeld met de naam Application Specific Integrated Circuit (ASIC). Ze zijn volledig ingericht op het vinden van Bitcoins. Ze zitten in dure, luidruchtige en stroomvretende machines waardoor de gemiddelde thuisgebruiker er niet aan begint. Met name in China - waar stroom goedkoop is – zijn er ‘Bitcoin farms’. Het zijn grote serverruimtes vol met dit soort ASIC’s. Er wordt op zo’n grote schaal gezocht naar nieuwe Bitcoins. De thuisgebruiker kan daar niet tegenop.

Wie toch aan de slag wil met cryptovaluta’s kan beter zijn heil zoeken bij een alternatieve munt zoals Ethereum, Dogecoin, Litecoin of het Nederlandse Gulden. Wat de verschillen zijn, leggen we in een later artikel uit. We zetten daarin de verschillende cryptovaluta uiteen.

Alternatief rijk worden

Het zelf minen van digitale munten met speciale hardware is slechts één manier om geld te verdienen aan cryptovaluta’s. Een andere optie is het speculeren op koersdalingen of -stijgingen.

Peter de Ruiter, auteur van het boek 'Bitcoins beter begrijpen', heeft daar ruime ervaring mee. “Er zijn veel marktplaatsen waar je kunt handelen in Bitcoins en andere munten. Je kunt gebruik maken van slimme mogelijkheden zoals limietorders. Daarbij kun je aangeven hoeveel je maximaal wilt betalen voor een bitcoin, dus bijvoorbeeld niet meer dan 3000 euro. Door de snelle koerswijzigingen is het meestal na een paar dagen raak en heb je voor dat bedrag een bitcoin. Ook verkopen is op dezelfde manier mogelijk. Dus je stelt in dat je minimaal 3500 euro wilt ontvangen voor een bitcoin. Zo is het mogelijk om binnen enkele dagen een bedrag van een paar honderd euro te verdienen.” Wel geldt: doe dit alleen met geld dat je kunt missen, want je kunt ook flink de mist in gaan.

De komende tijd staan we op PCM uitgebreid stil bij cryptovaluta. Zo lees je binnenkort ook meer over het bouwen van een mining-pc. Stay tuned!

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.