ID.nl logo
Huis

Jongleren met partities

Ooit loop je er tegenaan: onvoldoende schijfruimte! Misschien ben je inderdaad toe aan een grotere schijf, maar het kan ook dat alleen die ene partitie te klein geworden. Je staat in elk geval voor enkele zware ingrepen in je huidige schijfindeling. Geen nood, want zulke scenario’s zijn op maat gesneden voor Aomei Partition Assistant!

In dit artikel gaan we stevig aan de slag met partities. We voorzien verschillende scenario’s: van het uitbreiden, inkrimpen, kopiëren en samensmelten van partities tot het migreren van een besturingssysteem naar een andere schijf. Dat doen we met Aomei Partition Assistant Home, dat je gratis downloadt via www.disk-partition.com/partition-software.html. Er bestaan ook enkele commerciële varianten van Aomei Partition Assistant, maar dat heeft vooral te maken met de ondersteuning van Windows-serveredities en met de gratis support. Overigens bestaat er ook een gratis, maar wel uitgeklede versie voor serveredities (Aomei Partitions Assistant Lite). In elk geval, voor onze doeleinden volstaat de gratis Home-editie ruimschoots, temeer omdat de producent het zelfs toelaat dat je die in commerciële omgevingen inzet.

In Windows zit weliswaar standaard een module voor schijfbeheer ingebouwd, bereikbaar via het commando diskmgmt.msc, maar voor meer complexe ingrepen schiet die tekort. Zo laat een partitie zich bijvoorbeeld alleen maar uitbreiden naar vrije schijfruimte als die ruimte zich onmiddellijk rechts van de uit te breiden partitie bevindt. Dat lukt dus niet als die ruimte zich aan de linkerkant bevindt of als er een andere partitie ‘in de weg zit’. Partities zonder meer verplaatsen, kopiëren of samensmelten is evenmin mogelijk en om bijvoorbeeld een fat32-partitie naar ntfs te converteren moet je je toevlucht nemen tot een wat esoterisch opdrachtregelcommando.

We laten dat ingebouwde schijfbeheer dus voor wat het is en focussen ons op Aomei Partition Assistant Home. We willen je echter wel een duidelijke waarschuwing meegeven. Bewerkingen uitvoeren op partities, hoe ‘onschuldig’ ook, is nooit zonder gevaar. Je grijpt namelijk diep in op de bestandsstructuren en een vergissing is snel gemaakt. We raden je hoe dan ook aan altijd eerst een databackup of schijfkopie te maken voor je met partitioneringssoftware aan de slag gaat – ook als die software plechtig belooft dat je data geen gevaar lopen! Als het van Aomei afhangt, gebruik je hiervoor de (gratis) backuptool Aomei Data Backuper (www.aomeitech.com/aomei-data-backuper.html), waarmee je complete partities in één keer veilig stelt.

Het standaard schijfbeheer van Windows: goed voor basale operaties.

Een pijnloze installatie in slechts enkele muisklikken.

Uitgangspunt: je hebt pas een nieuwe schijf (of ssd) gekocht en je wil je systeem daarmee opstarten, omdat dat veel sneller gaat. Er zijn verschillende mogelijkheden om je besturingssysteem en de geïnstalleerde toepassingen van je oude harde schijf op je nieuwe (ssd) te krijgen. APA voorziet gelukkig in een handige wizard.

Aanpak: start de Wizard Migrate OS to SSD or HDD (in het linkerpaneel) en duid de niet-toegewezen ruimte aan op de doelschijf waar de partitie met je besturingssysteem terecht moet komen. In het volgende venster kan je de partitiegrootte eventueel nog aanpassen. Meer is er eigenlijk niet. Wel zal APA in PreOS-modus moeten herstarten en kan de hele operatie, afhankelijk van de partitiegrootte, best wel wat tijd in beslag nemen. Na afloop van de operatie sluit je het systeem volledig af en koppel je de nieuwe schijf aan de connector van de oude schijf. Start je het systeem de eerste keer van je nieuwe schijf op, dan krijg je mogelijk eerst nog een melding van de PreOS-modus te zien. Als alles goed is, start het systeem vanaf de volgende herstart netjes door.

Met enkele muisklikken verhuis je je systeempartitie naar een nieuwe schijf.

Uitgangspunt: je wilt alle gegevens van je oude (en te klein geworden?) schijf zo snel mogelijk overzetten naar een nieuwe (en grotere?) schijf. Of je wilt dat doen voor een specifieke partitie.

Aanpak: wil je een complete schijf kopiëren, selecteer dan Disk Copy Wizard in het linkerpaneel of rechtsklik op de schijf in het rechterpaneel en kies Copy Disk. Als eerste stap moet je aangeven of je Copy Disk Quickly dan wel Sector by Sector copy verkiest. Een niet onbelangrijke keuze, want waar in het eerste geval alleen de gebruikte (beschreven) sectoren mee worden gekopieerd, worden in het tweede geval letterlijk alle sectoren gekopieerd. We spreken dan van ‘klonen’ en dat is met name interessant als je delicate datahersteloperaties op de schijf wilt uitvoeren. Daarvoor kan je dan de kloonschijf inzetten, in de zekerheid dat er tijdens je herstelpogingen in elk geval niets met je originele schijf (en data) gebeurt. In het volgende venster duid je de doelschijf aan. Houd er wel rekening mee dat hier alle eventueel al bestaande data overschreven zullen worden! Gaat het om een ssd-schijf, stip dan bij voorkeur de optie Optimize performance for SSD aan. Vervolgens krijg je nog de gelegenheid aan te geven wat er met (de grootte van) de gekopieerde partities moet gebeuren. Ofwel neem je de oorspronkelijke grootte(s) gewoon over, ofwel breid je die proportioneel uit zodat de partities de gehele schijf beslaan, ofwel kies je voor Edit partitions on this disk en duid je met behulp van een schuifknop de gewenste grootte voor elke partitie aan.

Het kopiëren en klonen van een partitie verloopt op gelijkaardige manier. Alleen moet je hier natuurlijk wel Copy Partition kiezen in het contextmenu van de partitie die je wilt kopiëren.

Je bepaalt zelf wat de grootte van de partities op de nieuwe schijf wordt.

Uitgangspunt: je hebt je vergist. Je hebt namelijk een partitie met een ‘verkeerd’ bestandssysteem geformatteerd of je hebt een (vierde) primaire partitie gecreëerd (op je mbr-schijf), terwijl je ook nog een vijfde partitie nodig hebt. Je zal dus op een of andere manier een conversie moeten uitvoeren.

Aanpak: laten we beginnen met de tweede situatie. Concreet komt het erop neer dat je de primaire partitie in een logisch volume wil omzetten. Dat is gelukkig geen probleem – in de omgekeerde richting trouwens ook niet: rechtsklik op de partitie en kies Advanced, Convert to Logical, waarna je met OK bevestigt. Meer is niet nodig en in principe verlies je er evenmin je bestaande gegevens door.

Een partitie van een ander bestandssysteem voorzien is minder eenvoudig. Gaat het om een conversie van fat(32) naar ntfs, dan is er weinig aan de hand. Dat kan namelijk zonder dataverlies via Advanced, Convert to NTFS. Alle andere conversies echter leiden tot effectief dataverlies – iets waarvoor APA je overigens waarschuwt wanneer je via het contextmenu de optie Format Partition kiest om daar dan een ander bestandssysteem te selecteren.

Van primaire naar logische partitie (of omgekeerd) en van fat(32) naar ntfs: zó geregeld!

Uitgangspunt: je beschikt over wat vrije schijfruimte en die wil je nu eindelijk naar een partitie omzetten. Of je wilt je nieuwe schijf – die je wellicht zonet hebt geïnitialiseerd (zie vorig scenario) – zo snel mogelijk kunnen gebruiken.

Aanpak: ongeacht of het om een mbr- of een gpt-schijf gaat, klik je met de rechtermuisknop op het stukje Unallocated space en kies je Create Partition. In eerste instantie wordt nu gevraagd 1) de gewenste partitiegrootte in te voeren (in MB), 2) een vrije stationsletter te kiezen – kies je hier None, dan zal die partitie tot nader order niet zichtbaar zijn in de Verkenner – en 3) het gewenste bestandssysteem te kiezen. APA ondersteunt uiteraard fat, fat32 en ntfs, maar ook de Linux-bestandssystemen Ext2 en Ext3. Voor een Windows-systeem kies je nagenoeg altijd ntfs. Alleen als het om erg kleine opslagruimtes gaat, of omwille van mogelijke compatibiliteitsredenen met andere (en oudere) besturingssystemen, opteer je eventueel voor fat32.

Nog meer opties bevinden zich onder de knop Advanced. Hier kan je onder meer een naam voor je nieuwe partitie verzinnen en – in het geval van een ssd-schijf – aangeven dat je de partitie wilt uitlijnen met het oog op optimale prestaties (Optimized). Had je voor mbr geopteerd, dan komt hier nog een optie bij: Primary of Logical Partition. Ook dat vergt enige uitleg. Een mbr-schijf kan maximaal vier primaire partities bevatten, ofwel drie primaire plus één uitgebreide partitie. In zo’n uitgebreide partitie kan je echter nog een hele reeks logische partities kwijt – logische volumes is eigenlijk een correctere term. Heb je meer dan vier partities nodig, dan zit er dus weinig anders op dan twee of meer logische volumes te creëren (binnen de uitgebreide partitie). Bij een gpt-schijf heb je die zorgen niet: daar kan je in principe tot 128 (primaire) partities aanmaken.

Primaire of logische partitie? Dat moet dus wel een mbr-schijf zijn.

Uitgangspunt: je oude schijf was te klein geworden en je hebt een gloednieuwe (interne) schijf aan je systeem gekoppeld. Die moet je natuurlijk van de nodige partitie(s) voorzien voor je er op de normale manier mee aan de slag kunt (lees: ook bereikbaar vanuit de Verkenner).

Aanpak: in principe hoef je niet meer te doen dan de Unallocated space (die zich op dit moment nog over de volledige schijf uitstrekt) met de rechtermuisknop aan te klikken en Create Partition te kiezen. Besef echter wel dat APA dan standaard een mbr-partitiestijl voor je nieuwe schijf kiest. Mocht je deze schijf benaderen via het ingebouwde schijfbeheer van Windows, dan zou je een venster zien verschijnen met de vraag of je mbr dan wel gpt als partitiestijl verkiest. Die keuze heb je in APA ook, maar dan moet je zelf eerst de schijf (Disk 2, bijvoorbeeld) met de rechtermuisknop aanklikken en daar Initialize Disk kiezen. Ook hier worden dan de twee vermelde partitiestijlen getoond.

Waar gaat het nu eigenlijk over? Mbr (wat staat voor Master Boot Record) is tot nog toe zowat de standaard partitiestijl. Niettemin kleven aan dit model een paar nadelen. Zo kan mbr niet meer dan circa 2,2 TB aanspreken. Anderzijds moet je systeem wel aan een paar voorwaarden voldoen om van een gpt-schijf (Globally Unique IDentifier Partition Table) te kunnen booten: UEFI en een 64-bits besturingssysteem. Hoe dan ook, tenzij je doelbewust voor gpt kiest, laat je APA maar rustig vasthouden aan de mbr-stijl. Heb je eenmaal een stijl vastgelegd, dan is het in de gratis versie van APA niet zo eenvoudig om alsnog de andere stijl te kiezen. Vreemd, want in het ingebouwde Windows-schijfbeheer is zo’n conversie maar een muisklik en een seconde werk.

Toch eerst even nadenken over de partitiestijl voor je schijf!

Uitgangspunt: je wilt extra vrije ruimte creëren op je schijf omdat je (bijvoorbeeld) van plan bent een dualbootconstructie op te zetten met een ander besturingssysteem (zoals Ubuntu Linux).

Aanpak: hiervoor zou je in principe de aanpak uit scenario 1 kunnen volgen (Split partition), maar in dat geval neemt APA automatisch het bestandssysteem van de partitie over die je gaat splitsen. Is dat bijvoorbeeld een ntfs-partitie, dan zal de nieuwe partitie automatisch ook met ntfs geformatteerd worden. Nu kan je die formattering naderhand wel aanpassen (zie ook scenario 6), maar voor ons uitgangspunt ga je dan beter op een andere manier te werk...

Rechtsklik op de partitie die je wilt inkrimpen en kies Resize Partition (in plaats van Split partition). Gaat het om je Windows-partitie, laat dan de optie I need to move this partition voor wat ze is. Je kunt nu alleen maar vrije ruimte aan de rechterzijde van je Windows-partitie creëren, en dat is prima. Wil je een andere partitie inkrimpen, dan krijg je normaliter de keuze of je de vrije ruimte vóór (links) of achter (rechts) de partitie wil. Ook in dit geval laat je de vrije ruimte het best aan de rechterzijde terechtkomen. Nog snel even de gewenste grootte van de vrije ruimte aangeven en APA kan aan de slag. Na afloop kan je dan het andere besturingssysteem op die vrije ruimte installeren – en de optimale formattering aan die installatieprocedure overlaten.

Tenzij je specifieke bedoelingen hebt, creëer je vrije ruimte bij voorkeur rechts van (ofwel achter) de partitie.

Uitgangspunt: je schijf is opgedeeld in (minstens) twee partities. Echter, na verloop van tijd komt een van die partities in ademnood: te weinig schijfruimte. Nu wil je ruimte die in een andere partitie nog beschikbaar is, overhevelen naar de te krap bemeten partitie.

Aanpak: rechtsklik op de partitie waarvan je vrije ruimte wilt afnemen en kies Allocate Free Space in het contextmenu. Je hoeft nu enkel aan te duiden hoeveel vrije ruimte je wilt overhevelen. Let er wel op dat je voldoende vrije ruimte overlaat, zeker als het om je Windows-partitie gaat. Via het uitklapmenu aan de rechterzijde duid je aan aan welke partitie je die ruimte wil toekennen. Dat hoeft overigens geen partitie te zijn die fysiek aan de vrijgekomen ruimte grenst. Onderaan lees je af wat de nieuwe grootte wordt van beide partities. Zodra je met OK bevestigt, merk je dat er twee operaties ‘hangende’ zijn: logisch, aangezien er twee partities bij betrokken zijn. Ook deze handelingen vereisen mogelijk een herstart in de PreOS-mode van APA.

In één beweging: hier wat minder, daar wat meer.

Uitgangspunt: je hebt, zoals zoveel andere gebruikers, Windows de volledige harde schijf laten innemen. Dat mag natuurlijk, maar een opsplitsing in een partitie voor het besturingssysteem (met de programma’s) en voor je eigen gegevens werkt vaak handiger. Immers, dat is makkelijker voor je automatische databackups en bij een systeemcrash kan je Windows over de corrupte partitie heen (her)installeren, zonder aan je datapartitie te komen.

Aanpak: rechtsklik op de Windows-partitie (wellicht is dat je c:-schijf) en kies Split Partition. Er verschijnt een dialoogvenster waarin je met een schuifknop de gewenste grootte van je Windows-partitie aangeeft – en dus meteen ook de grootte van de nieuwe partitie. Waak er wel voor om niet alle lege ruimte van de Windows-partitie naar de nieuwe partitie over te hevelen. Immers, voor een goede werking van Windows (en allerlei toepassingen) is het belangrijk dat er nog voldoende vrije ruimte overblijft – minstens een paar GB toch. Gaat het om een ssd-schijf, klik dan op Advanced en zet bij voorkeur een vinkje bij Allow partition alignment to optimize performance for SSD. Bevestig met OK en druk op Apply en op Proceed. Een beetje vervelend is dat APA je vraagt om je systeem te mogen herstarten in ‘PreOS mode’ om de operatie te kunnen uitvoeren. Maar goed, je Windows-partitie aanpassen is niet iets wat je elke dag doet. Een tijdje later is je systeem in elk geval een partitie rijker.

Liever twee dan één? Aomei hakt de knoop door!

Voor we echt aan de slag gaan, doe je er goed aan je vertrouwd te maken met de interface en de ‘filosofie’ van het programma. Na de installatie – die geen verrassingen bevat en die je met enkele muisklikken achter de rug hebt – kan je de tool al meteen opstarten. De interface is in twee grote panelen opgesplitst: links de mogelijke handelingen die je kunt uitvoeren, rechts de items waarop je die handelingen uitvoert: de gedetecteerde schijven en bijhorende partities dus.

Elk van beide panelen is op zijn beurt in twee delen opgesplitst. In het linkerpaneel tref je bovenaan een zestal wizards aan; in het rechterpaneel wordt het schijf- en partitieoverzicht zowel tekstueel als grafisch weergegeven. Wil je meer gedetailleerde informatie, rechtsklik dan op een specifieke partitie en kies Eigenschappen: via de tabbladen General, Partition Info en File System Info krijg je meer details te zien. Niet onbelangrijk om te weten is dat het linkerpaneel er een derde luik bij kan krijgen: Pending Operations. Aomei Partition Assistant (verder afgekort als APA) is namelijk wel zo slim om de gevraagde handelingen niet onmiddellijk uit te voeren, maar die chronologisch op te sommen en pas door te zetten wanneer je de Apply-knop indrukt (bovenaan links).

De typische indeling van partitioneringssoftware: wat (links) voer je uit waarop (rechts)?

▼ Volgende artikel
Waar voor je geld: 5 in hoogte verstelbare bureau's voor een ergonomische werkplek
© LIGHTFIELD STUDIOS - stock.adobe.com
Huis

Waar voor je geld: 5 in hoogte verstelbare bureau's voor een ergonomische werkplek

Bij ID.nl zijn we gek op producten met een mooie prijs of die iets bijzonders te bieden hebben. Daarom gaan we een paar keer per week op zoek naar zulke deals. Dit keer een bijzondere categorie die nog niet eerder aan bod is geweest: verstelbare bureau's voor een ergonomische werkplek.

Veel mensen die thuiswerken heb niet altijd de mogelijkheid om een apart bureau te gebruiken en ziten bijvoorbeeld vaak aan de eet- of keukentafel. Toch kan het lonen om te investeren in een goed bureau, omdat daarmee - in combinatie met een goede stoel - je werkhouding een stuk beter wordt. Wij bekijken vijf handige bureaus 's die in hoogte verstelbaar zijn.

Casaria 160x75

Het tafelblad van dit bureau uit de Casaria‑lijn is in hoogte verstelbaar van 73 tot 118 cm en beweegt met een snelheid van 2,25 cm per seconde. Je bedient de motor via een lcd‑scherm en kan twee voorkeursstanden opslaan, zodat je met één druk op de knop naar je favoriete werkhoogtes gaat. Er zit ook een herinneringsfunctie in die je eraan herinnert om weer te gaan staan of juist te zitten. Met het robuuste stalen frame en een draagvermogen van 80 kg is het bureau geschikt voor zware monitoren. Handige details zijn de kabelgeleider, beker‑ en koptelefoonhouder en in hoogte verstelbare poten. Het blad van 160 × 75 cm bestaat uit twee delen en is afgewerkt met melamine zodat het tegen een stootje kan. Dit bureau komt inclusief montagebenodigdheden en is verkrijgbaar in verschillende kleurvarianten.

Specificaties

Bladformaat: 160x75cm
Hoogte: 73 tot 118cm
Belastbaar tot: 80kg

Avalo 140x60

Avalo levert dit elektrisch verstelbaar bureau (de P58) met een compact blad van 140 × 60 cm. De hoogte is traploos verstelbaar van 73 tot 117 cm en kun je drie verschillende hoogtestanden opslaan. Dat is handig als je het bureau deelt met collega's of medethuiswerkers, of wanneer je snel wilt wisselen tussen zit‑ en stahouding. De bediening gebeurt via een bedieningspaneeltje aan de voorkant; met één druk op de knop gaat het blad naar de gewenste stand. Het frame is gemaakt van staal, het blad van P2‑melamine en de rand is afgewerkt met hittebestendig ABS. Verder wordt benadrukt dat het bureau plug‑and‑play is: je hoeft alleen de stekker in het stopcontact te steken en kunt meteen aan de slag. Door het smalle ontwerp past het bureau goed in kleinere kamers, maar biedt het toch voldoende ruimte voor een monitor, toetsenbord en documenthouder. Voor wie een elektrische zit‑sta‑oplossing zoekt met geheugenfunctie en solide materialen is dit model een optie.

Specificaties

Bladformaat: 140x60cm
Hoogte:73 t/m 117cm
Belastbaar tot: onbekend

Avalo 120x60

Dit is een kleinere variant van de hierboven besproken Avalo AP58. Dit model heeft een 20 cm minder breed blad, maar uiteraard ook elektrisch verstelbaar. Net als de grotere uitvoering varieert de hoogte van 73 tot 117 cm en kan het bureau drie standen onthouden. Voor het instellen gebruik je een eenvoudige bediening waarbij je een favoriete zit‑ en stahoogte opslaat en later oproept. Het frame bestaat uit staal en het blad uit melamine met een rand van warmtebestendig ABS. D tafel weegt 27 kg en is het daardoor stabiel zonder moeilijk te verplaatsen. Ook deze uitvoering is plug‑and‑play; je hoeft geen ingewikkelde montage uit te voeren. Door de compactere afmetingen is dit model ideaal voor kleinere werkplekken of voor wie extra apparatuur (zoals een printer) op een tweede tafel wil plaatsen. De strakke vormgeving past in verschillende interieurs en de elektrische motor zorgt ervoor dat je eenvoudig van houding wisselt.

Specificaties

Bladformaat: 120x60cm
Hoogte: 73 t/m 110 cm
Belastbaar tot: onbekend

VDD Gaming 118x58cm

Het frame van deze VDD is elektrisch in hoogte verstelbaar van 73 tot 118 cm. Hiermee wissel je gemakkelijk tussen zitten en staan en kun je de juiste houding aannemen voor langdurige sessies. Het witte werkblad van 118 × 58 cm biedt voldoende ruimte voor een monitor en toetsenbord en dankzij de krachtige motor is het maximaal belastbaar tot 60 kg. De tafel wordt geleverd met instructies en alle benodigde onderdelen, waardoor je de montage zelf kunt uitvoeren. Er worden geen extra functies zoals geheugenstanden vermeld, waardoor je elke gewenste hoogte handmatig instelt. Voor wie een elektrisch verstelbaar bureau zoekt dat weinig ruimte inneemt, is dit een praktische optie; vooral gamers zullen baat hebben bij het kunnen aanpassen van de werkhoogte tijdens een sessie.

Specificaties

Formaat: 118x58cm
Hoogte: 73 tot 118cm
Belastbaar tot: 60kg

Schaffenburg Linesto Plus 140x80

Het Schaffenburg Linesto Plus‑bureau is een rechthoekige tafel met een T‑poot. Het frame is zonder gereedschap te monterenen in hoogte verstelbaar met een drukknop tussen 65,5 en 85,5 cm. De maximale belasting bedraagt 70 kg. De hoogtebediening gebeurt via een knop aan het onderstel; er zijn geen geheugenstanden. De tafel is voorzien van een 25mm dik melamine blad, een metalen onderstel en stelvoeten om de tafel waterpas te zetten. Kabelbeheer is mogelijk via accessoires, en er zijn diverse blad‑ en framekleuren beschikbaar. Het Schaffenburg-bureau heeft verder een stalen frame met twee telescoperende buisdelen en een krasvaste coating. Als enige in dit overzicht is deze Linestor geen zit/sta-bureau, maar kan hij in zithoogte tot maximaal 85,5 cm worden gebracht.

Specificaties

Formaat: 140x80cm
Hoogte: 65 tot 85,5 cm
Belastbaar tot: 70kg

▼ Volgende artikel
Zo werkt het energielabel voor smartphones en tablets
Huis

Zo werkt het energielabel voor smartphones en tablets

Sinds juni 2025 is het voor fabrikanten van smartphones verplicht om een energiebabel voor hun apparaten te voeren. De consument kan aan de hand van het energielabel zien hoe energiezuinig een telefoon is, maar ook hoe makkelijk het is om de telefoon te (laten) repareren en wat het updatebeleid voor de software is. Door middel van het nieuwe energielabel kun je dus veel bewuster kiezen voor een bepaalde telefoon.

Het energielabel werd ooit bedacht om apparaten op een uniforme manier te vergelijken, los van marketingclaims. Door elk product in te delen op een schaal van A tot en met G ontstaat ruimte om echte koplopers te herkennen en achterblijvers aan te sporen. Smartphones waren nog niet eerder voorzien van een energielabel, maar hebben dat vanaf juni 2025 wel gekregen. Dat is logisch, want bij smartphones draait energie-efficiëntie niet alleen om het stopcontact, maar vooral om hoe slim hardware en software met de energie van een accu omgaan en hoeveel jaren je uit dezelfde telefoon haalt. Door die informatie eenduidig te tonen, verschuiven de argumenten over de oplaadtijd en de schermgrootte naar hoelang een telefoon meegaat en hoe makkelijk hij te repareren is.

Ter illustratie: het nieuwe energielabel voor smartphones en tablets toont de batterijduur bij gemiddeld gebruik, maar ook of hij valbestendig is en hoe makkelijk hij gerepareerd kan worden.

Energie en duurzaamheid

Een smartphone gaat gemiddeld gezien wel een dagje mee op een enkele acculading, afhankelijk natuurlijk van het gebruik door de eigenaar. Erg veel energie wordt er dus niet verspild, maar de grootste winst wat betreft het klimaat is vooral te behalen uit de levensduur van de smartphone en of deze makkelijk te repareren is. De EU koppelt het nieuwe energielabel aan het eco-design van de telefoon. Het label dat de telefoon krijgt, is afhankelijk van een aantal factoren en is een gemiddelde van de prestaties van al deze factoren. Welk factoren dat zijn, lichten we je hieronder verder toe.

Waar vind je het nieuwe energielabel?

Wanneer je online een nieuwe telefoon koopt, vind je het algemene energielabel doorgaans bij het product zelf. Je ziet echter niet direct de andere onderdelen waarop de telefoon is beoordeeld. In een fysieke winkel is het de bedoeling dat er bij de telefoon een kaartje of bordje is geplaatst, met daarop een QR-code waarmee je direct op de juiste informatiepagina van EPREL komt.

In een webwinkel zul je meestal geen QR-code tegenkomen, maar alleen het energielabel zelf. Vaak kun je – zoals bij Mediamarkt – een productspecificatie-pdf downloaden met de extra informatie, waarin ook weer een QR-code is opgenomen, waarmee je naar de EPREL-site wordt doorgestuurd.

Levensduur accu

Het nieuwe energielabel laat zien wat de gemiddelde levensduur van de accu van de telefoon is. Dat wordt bekeken aan de hand van het aantal laadcycli: hoe vaak kan een telefoon opnieuw worden opgeladen voordat de kwaliteit van de accu achteruit gaat? Daarbij wordt een capaciteitsvermindering van 80 procent aangehouden: na hoeveel keer laden is de capaciteit tot 80 procent gedaald? Hoe hoger dit getal, des te betrouwbaarder is de accu.

Op het uitgebreide energielabel zie je hoe vaak een accu opnieuw kan worden opgeladen totdat de totale capaciteit tot 80 procent daalt.

Uithoudingsvermogen

Uiteraard wordt er ook gekeken naar de gebruiksduur van een telefoon of tablet als deze volledig is opgeladen. Door het uitvoeren van een zogeheten reallife-situatie wordt het gemiddelde gebruik van een smartphone geëmuleerd. Hoeveel uur en minuten je met de smartphone kunt werken op die enkele lading, wordt op het label getoond.

Hoelang houdt de batterij van de telefoon of accu het vol bij gemiddeld gebruik? Ook dat zie je op het energielabel terug.

Vrije val

Een van de andere eigenschappen waarop wordt getest, is de vrije val-test. Hoe snel gaat een telefoon kapot als je deze vanaf een bepaalde hoogte op een harde ondergrond laat vallen? Misschien vraag je je af wat dit met duurzaamheid te maken heeft? Nou, heel veel: als je telefoon snel kapot gaat als je hem laat vallen, moet je al snel een nieuwe. Niet heel duurzaam dus. Op het energielabel vind je de valbestendigheid tussen de A en E. Hoe lager de letter (A), des te beter kan zo'n telefoon een val overleven. De test is gebaseerd op een val van 1 meter boven een verharde ondergrond en wordt met vijf modellen van hetzelfde toestel tot wel 270 keer uitgevoerd.

Valtest vanaf 1 meter, hoe minder snel een telefoon stuk gaat, des te hoger is het label dat hij toegekend krijgt.

Elke keer dat een telefoon is gevallen, wordt gecontroleerd of het scherm nog functioneert en reageert op aanrakingen, of de camera het nog doet, of de mobiele functies als wifi en mobiel nog werken, of de telefoon kan worden opgeladen en of de audio nog goed functioneert. Barsten in het frame of het glas worden wel geaccepteerd, mits de telefoon nog veilig kan worden gebruikt. Bijvoorbeeld als het glas wel gebarsten is, maar geen splinters heeft.

Hoe goed een telefoon beschermd is tegen valschade is ook onderdeel van het energielabel. Het scherm mag daarbij overigens wel gebarsten zijn, het is geen glastest.

Bescherming tegen stof of water

Ook de zogeheten IP-tests (IP = Ingression Protection, of indringbescherming) worden uitgevoerd bij de telefoons en zijn een belangrijk onderdeel van de algehele score die een telefoon krijgt. De apparaten worden getest op het binnendringen van stof en water. De waterbestendigheidstest controleert bijvoorbeeld of een smartphone bestand is tegen spatwater vanuit verschillende richtingen, zonder dat de werking of veiligheid van het toestel wordt aangetast. Hiermee wordt gegarandeerd dat een telefoon in elk geval bestand is tegen vocht, bijvoorbeeld bij het gebruik tijdens een regenbui, het morsen van vloeistof of het gebruik van natte handen.

Of een telefoon waterdicht is, wordt ook getest.

Repareerbaarheid

Een ander duurzaamheidsonderdeel waar de EU goed naar kijkt, is de repareerbaarheid van een smartphone. Dat omvat een groot aantal parameters, zoals welke onderdelen makkelijk te vervangen zijn, in hoeverre een consument bepaalde onderdelen zelf kan vervangen, en hoelang en hoe goed bepaalde onderdelen van de telefoon op voorraad zijn.

Zelf zoeken op de EPREL-site is lastig

Het zelf zoeken van gegevens van smartphones en tablets op de EPREL-site is niet heel eenvoudig. Dat komt omdat de algemene productwebsite gemaakt is om te zoeken op merk of op typenummer. Dat is prima voor wasmachines of koelkasten, die je vaak aantreft als merk+typenummer, maar bij smartphones werkt dat anders. Een model als de Samsung Galaxy S25 bijvoorbeeld zul je niet vinden met een zoekopdracht op 'S25 'of 'Galaxy S25', maar alleen op het typenummer SM-S931B. Dat typenummer wordt echter bijna nergens gecommuniceerd en is ook niet wat Samsung communiceert in bijvoorbeeld marketing-uitingen.

Ook kun je niet zoeken op EAN-code, terwijl die code juist kan worden gebruikt om een exact model van een bepaald product te kunnen vinden. Kortom: wat het zoeken van de gegevens van een smartphone betreft kan de EU nog wel wat verbeteren.

De EU wil dat smartphones langer meegaan en eenvoudiger te herstellen zijn – zowel door professionele reparateurs als (in bepaalde gevallen) door consumenten zelf. De eisen met betrekking tot repareerbaarheid blijven minimaal zeven jaar gelden na het einde van de verkoop van een model.

©WICHAN SHOP

Als het aan de EU ligt, moeten consumenten ook zelf telefoons kunnen repareren.

Een fabrikant van een smartphone moet garanties kunnen geven met betrekking tot de ondersteuning van een telefoon. Als een toestel op de Europese markt wordt uitgebracht, mag de consument verwachten dat een telefoon zeven jaar na het verschijnen van de telefoon op de markt nog steeds gerepareerd kan worden.

Onderdelen

De reparatie- of 'vervangarantie' geldt voor alle essentiële onderdelen van een smartphone of tablet, zoals de accu, camera's, externe poorten voor audio en opladen, de microfoons en luidsprekers, de knoppen en de scharnieren als het een opklapbare telefoon betreft. De fabrikant moet zelfs de schroefjes op voorraad hebben als de originele niet meer kunnen worden gebruikt.

De bovenste onderdelen kunnen door een fabrikant of een telefoonreparateur worden gerepareerd, maar de EU vindt dat ook consumenten zelf onderdelen moeten kunnen bestellen en vervangen, zoals de accu, de achterzijde, de hele beeldschermunit en de oplader. Voor die zelfrepareerbaarheid krijgt een telefoon ook een waardering van A t/m E. De fabrikant is daarnaast verplicht om aan te geven waar reserveonderdelen te verkrijgen zijn, welk gereedschap er nodig is om de reparatie te kunnen uitvoeren en waar je de benodigde handleidingen kunt vinden.

Hoelang de telefoon wordt ondersteund qua software-updates en interne onderdelen wordt ook vermeld en de telefoon krijgt hiervoor een eigen classificatie.

Reparatie-index

Telefoonfabrikanten moeten dus uitgebreide informatie geven over hoe je je smartphone kunt repareren, maar ook over de complexiteit van de reparatie. Zijn de onderdelen die je wilt vervangen bijvoorbeeld makkelijk te bereiken, of moet je eerst andere onderdelen verwijderen om erbij te kunnen? Ook dat wordt allemaal opgenomen in de uiteindelijke classificering van de telefoon: hoe minder stappen er nodig zijn, des te hoger is de score die wordt toegekend.

Hoe makkelijk is een telefoon te repareren en hoelang zijn reserve-onderdelen beschikbaar? Dat geeft dit onderdeel van het energielabel aan.

Tot slot

De Europese Unie heeft met het nieuwe energielabel voor smartphones een goede stap gezet in de richting van duurzaamheid. Het uiteindelijke doel is om ervoor te zorgen dat fabrikanten meer hun best gaan doen om een zo makkelijk mogelijk te repareren telefoon uit te brengen. Deze strengere regels in de EU betekenen ook dat deze toestellen in andere landen buiten de EU makkelijker te repareren zullen zijn, omdat een telefoonfabrikant waarschijnlijk niet compleet verschillende uitvoeringen van een model smartphone gaat maken. Maar of consumenten in landen buiten de EU ook zo makkelijk zelf aan onderdelen kunnen komen, is dan nog maar de vraag; deze mate van tegemoetkoming aan of bescherming van de consument gelden vaak niet in andere landen. Fabrikanten hoeven deze informatie dus niet beschikbaar te stellen in landen buiten de EU.