Het opzetten van een virtuele machine in VMWare Player is verrassend eenvoudig. En zo draai je moeiteloos Linux onder Windows, bijvoorbeeld. In dit artikel leggen we je uit hoe je alles installeert en werkend krijgt.

VMWare heeft al heel lang een gratis versie (voor thuis- en niet commercieel gebruik) het virtualiseren van systemen in huis: VMWare Workstation Player. Na installatie hiervan beschik je feitelijk over een software nagebouwde computer waarop je zo ongeveer elk denkbaar besturingssysteem kunt installeren. Dankzij moderne processoren en hardwareversnelling voor virtualisatie levert zo'n 'softwarecomputer' nagenoeg dezelfde prestaties als een 'echt' systeem. Als voorbeeld gaan we hier Linux Mint in een VMWare-machine installeren. Daarvoor breng je allereerst een bezoekje aan deze pagina om daar vervolgens een van de aangeboden iso's te downloaden. De 'Cinnamon'-desktop is geoptimaliseerd voor Mint en biedt een prima gebruikerservaring. Overigens kies je het best voor een 64-bits versie, mits je ook een 64-bits versie van Windows (of een ander door VMWare ondersteund OS) draait. Heb je VMWare Player eenmaal geïnstalleerd en staat de Mint-ISO klaar voor gebruik, dan kan de pret beginnen. Start allereerst VMWare Player.

ISO koppelen en installeren

Het gedownloade ISO-bestand met daarin Linux Mint is feitelijk een image van een installatie-dvd. Die kan eenvoudig binnen VMWare Player gekoppeld worden zoals we direct zullen zien. Klik om te beginnen helemaal linksboven op de knop Player en dan onder File op New Virtual Machine. Selecteer in het geopende venster de optie Installer disc image file (iso). Klik op de knop Browse aldaar en open het net gedownloade Mint ISO-bestand. Klik dan op Next.

©PXimport

Kies het besturingssysteem

In een aantal gevallen is VMWare in staat om zelfstandig het besturingssysteem te herkennen en onder de motorkap wat dingen voor te bereiden. In het geval van Mint is dat (nog?) niet het geval. Geen nood, je kunt het ook handmatig regelen. Daarbij is het goed om je te realiseren dat Mint is gebaseerd op Ubuntu. Kortom: kies in het nu voor je staande venster voor Linux en selecteer vervolgens onder VersionUbuntu 64 bit (of 32 bit als je daar bij de download voor gekozen hebt).

©PXimport

Locatie en virtuele schijf

Na een klik op Next geef je je virtuele systeem een naam, bijvoorbeeld Linux Mint 64 bit. Vervolgens kies je een map waarin de virtuele machine bewaard moet worden. Omdat daar forse bestanden geplaatst worden (zoals bijvoorbeeld een complete virtuele harde schijf van mogelijk enkele tientallen Gigabytes) kies je daar het liefst een aparte partitie voor met flink wat schijfruimte vrij. Of bouw een extra harddisk in je pc speciaal bedoeld voor virtuele machines. In geval van nood zou je zelfs een externe harddisk kunnen gebruiken, maar alleen als deze via het snelle USB 3 of desnoods eSATA is verbonden. Anders is het straks allemaal niet vooruit te branden! Klik weer op Next en geef de gewenste grootte van de virtuele systeemschijf op. Standaard wordt een grootte van 20 GB gesuggereerd, voldoende voor bescheiden experimenten. Wil je straks ook nog wat grotere softwarepakketten en dergelijke kunnen installeren, dan is het zaak om meer iets richting de 60 GB te kiezen. Een verdieping lager kies je bij voorkeur voor Store virtual disk as a single file. Klik weer op Next.

©PXimport

Virtuele hardware configureren

Klik op Next en in het daarop geopende venster op de knop Customize hardware. Om te beginnen gaan we RAM-geheugen toewijzen aan de virtuele computer. Daarbij geldt de stelregel dat je nooit meer dan zo'n 45% van het aanwezige geheugen in je computer moet toewijzen, anders gaat er heel veel geswapt worden. Ofwel: heb je een systeem met 16 GB RAM aan boord, wijs dan aan de virtuele machine in VMWare iets van 6 GB toe, daarmee blijf je aan de veilige kant en krijg je toch de beschikking over een soepel draaiende virtuele computer. Heeft je computer slechts 8 GB aan boord, ga dan niet verder dan 3 GB. Op een computer met maar 4 GB RAM aan boord is het niet zinvol om aan virtualisatie te doen. Stel vervolgens een regel lager het aantal processoren in dat de virtuele machine krijgt toegewezen. Kies daar bij voorkeur de helft van het aantal kernen wat in de systeemprocessor aanwezig is. Ofwel: bij een quadcore CPU kan je in de virtuele machine 2 processoren toewijzen. Bij een dualcore CPU - ze bestaan nog - wijs je 1 processor toe. Bij Network Adapter kies je voor Bridged of eventueel NAT. De overige instellingen staan over het algemeen correct ingesteld, maar ze even nalopen en desgewenst tweaken kan geen kwaad.

©PXimport

Installeren

Klik op Close en Finish in het onderliggende venster. Je virtuele pc is nu klaar voor gebruik, klik rechts op Play virtual machine. De installatieprocedure van het gekozen besturingssysteem start. In het geval van Mint start dit als een live-cd. Om Mint daadwerkelijk te installeren dubbelklik je op het bureaubladpictogram (in de virtuele machine) Install Linux Mint. Doorloop de installatiewizard. Wacht tot het systeem is geïnstalleerd, waarna het van de virtuele harde schijf gestart kan worden. Druk in het geval van Mint op Enter; de virtuele installatieschijf hoeft niet verwijderd te worden. Zodra dat is gelukt en je bent ingelogd klik je in de gelige balk onder aan het VMWare-venster op Install Tools. Dit onderdeel wordt ín het virtuele besturingssysteem geïnstalleerd en maakt het onder meer mogelijk om schermresolutie naadloos aan de venstergrootte (of volledig scherm) aan te passen. Deze tools zijn overigens niet voor élk besturingssysteem beschikbaar, maar wel voor de meeste Linuxversies en natuurlijk Windows. Er is wel één groot probleem onder Linux: het tooltje heeft geen installer aan boord, wat een uitstap naar - helaas - de command prompt betekent. Start dan ook de Terminal, iets rechts van de startknop te vinden. Tik vervolgens de volgende opdrachtregels, elke regel afsluitend met een druk op Enter:

sudo apt-get install open-vm-tools \

open-vm-tools-desktop open-vm-tools-dkms

Tik op J indien noodzakelijk, waarna de benodigde zaken worden geïnstalleerd. Mocht je tijdens de installatie een wachtwoord hebben ingesteld, dan moet je dat eerst nog even intikken. Als de installatie klaar is, sluit je het terminalvenster. Herstart vervolgens Mint. Als het goed is past de resolutie van de virtuele machine zich nu netjes aan aan de venstergrootte. Maximaliseer dit bijvoorbeeld eens! Als alles eenmaal draait, kun je via de knop Player rechtsboven in beeld bijvoorbeeld de cd/dvd-speler van de virtuele machine koppelen aan de fysieke speler in je systeem. Klik daarvoor onder Removable devices op CD/DVD (SATA) en dan Settings. Selecteer de optie Use physical drive en klaar.

Lange documenten in Word voorzie je natuurlijk van paginanummers. Maar wat als je project begint met een voorblad en een inhoudsopgave? Dan wil je de paginanummering misschien pas later laten starten, bijvoorbeeld bij het eerste hoofdstuk. Gelukkig kun je zelf bepalen vanaf welke pagina de nummering begint en hoe die wordt weergegeven.

Stap 1: Sectie-einde

Stel dat je de paginanummering pas op pagina vier wilt laten beginnen. Plaats dan de cursor aan het einde van de tekst op de derde pagina. Ga naar het tabblad Indeling, klik op Eindemarkeringen en kies onder Sectie-einden de optie Volgende pagina. Zo voeg je een sectie-einde toe tussen pagina drie en vier.

Stap 2: Ontkoppel de sectie

Klik in de kop- of voettekst van pagina vier. Je ziet nu het label Koptekst (Sectie 2) of Voettekst (Sectie 2) verschijnen. Zodra je dit doet, opent automatisch het tabblad Koptekst en voettekst. Klik op Aan vorige koppelen in de groep Navigatie om de kop- en voettekst van deze sectie los te koppelen van de vorige. Zo voorkom je dat de paginanummers ook op de eerste drie pagina’s verschijnen.

Stap 3: Nummering plaatsen

Plaats de cursor opnieuw in de kop- of voettekst van pagina vier waar je de nummering wilt starten. Ga naar Paginanummer, kies waar je het nummer wilt tonen (bovenaan of onderaan) en kies een stijl. Je ziet nu waarschijnlijk dat pagina vier het cijfer 4 krijgt. Dat wil je aanpassen. Klik opnieuw op Paginanummer en kies Opmaak paginanummers. Selecteer hier Beginnen bij en vul het gewenste startnummer in – in dit voorbeeld: 1. Klik op OK. Nu begint de nummering pas op pagina vier, met het cijfer 1.

De eerste drie pagina’s hebben nu geen nummering. Als je die drie pagina’s door middel van Romeinse cijfers wilt nummeren, dan ga je terug naar de allereerste pagina en weer klik je op Paginanummer. Je beslist of de nummering boven- of onderaan de pagina moet komen. In het pop-up venster Opmaakpaginanummers selecteer je bovenaan de Romeinse stijl en in het vak Beginnen bij selecteer je 1.

Vroeg of laat moet je bepaalde informatie digitaal delen. Denk aan contracten, medische gegevens of vertrouwelijke rapporten. Dat is vaak ook precies het moment waarop het mis kan gaan. Eén foutieve klik en je bestand belandt in verkeerde handen. Gelukkig zijn er slimme en relatief eenvoudige manieren om het risico te beperken, zonder paranoïde toestanden.

Lees ook: 20 tips om je online privacy te waarborgen

Om te voorkomen dat vertrouwelijke informatie terechtkomt bij onbevoegden, gebruik je bij voorkeur een combinatie van beveiligingsmaatregelen. Versleutel je bestanden vóór verzending, gebruik wachtwoorden of toegangsrechten en kies voor veilige overdrachtsdiensten in plaats van standaardmail. Beperk daarnaast de toegang tot enkel de juiste personen of groepen. Zo houd je je data echt privé, ook na verzending. 

Metadata verwijderen

Welke versie van Windows je ook gebruikt: als je gevoelige bestanden deelt, is het verstandig om eerst de metadata te wissen. Wanneer je een bestand aanmaakt, slaat het systeem automatisch extra gegevens op, zoals de naam van de auteur, de datum van de laatste wijziging, de computernaam en meer. Deze metadata kunnen onbedoeld gevoelige informatie prijsgeven.

Gelukkig kun je deze metadata in Windows Verkenner eenvoudig verwijderen. Navigeer naar het bestand dat je wilt delen. Klik er met de rechtermuisknop op en kies Eigenschappen. Of gebruik de toetscombinatie Alt+Enter. Ga naar het tabblad Details. Klik onderaan op Eigenschappen en persoonlijke gegevens verwijderen. Hier kun je ook de optie Maak een kopie waarbij alle mogelijke eigenschappen zijn verwijderd selecteren. Bevestig met OK. Hierdoor ontvang je een kopie van het bestand zonder de metadata.

➡️7-Zip

Installeren

Ben je van plan om een bestand via internet te versturen? Dan is versleuteling een slimme zet. Door een bestand te versleutelen, voorkom je dat onbevoegden toegang krijgen tot de inhoud, zelfs als ze dat per ongeluk in handen krijgen. Hoewel Windows 11 zelf versleutelingsopties biedt, zijn die alleen bedoeld voor lokale opslag en dus niet geschikt voor bestanden die je wilt delen. Gebruik daarom een externe tool zoals 7-Zip, een gratis, opensource-programma dat uitstekend werkt voor veilige compressie én encryptie.

7-Zip installeer je via de Opdrachtprompt: Open het Startmenu en zoek naar Opdrachtprompt. Klik met de rechtermuisknop op het resultaat en kies Als administrator uitvoeren. Typ de volgende opdracht en druk op Enter: winget install --id 7zip.7zip.

De tool wordt automatisch gedownload en geïnstalleerd. Zodra 7-Zip klaarstaat, kun je je bestand inpakken in een met een wachtwoord beveiligd archief (7z of zip) met sterke AES-256-encryptie. Op die manier kun je het bestand veilig versturen, bijvoorbeeld via e-mail of een cloudservice, mits je het wachtwoord apart en veilig deelt.

Versleutelen

Om 7-Zip te starten, zoek je via Startmenu naar 7-Zip File Manager. Open de app en navigeer naar het bestand dat je wilt beveiligen. Selecteer dat en klik op de groene knop Toevoegen. Onderaan, in het gedeelte Versleuteling, vul je een wachtwoord in om het bestand te beveiligen. Typ het wachtwoord twee keer ter bevestiging.

Je kunt ervoor kiezen om het wachtwoord zichtbaar te maken, zodat je zeker weet dat je geen typfouten maakt. Daarnaast kun je ook de bestandsnaam versleutelen. Dat zorgt ervoor dat zelfs de naam van het bestand niet meer herkenbaar is, wat de inhoud extra goed afschermt voor nieuwsgierige ogen. Het resultaat is een versleuteld archiefbestand - een soort digitale container - dat alleen geopend kan worden met het ingestelde wachtwoord.

Standaard blijft het originele, niet-versleutelde bestand behouden. Wil je dat automatisch laten verwijderen? Vink dan in het venster Toevoegen aan archief de optie Bestanden na inpakken verwijderen aan. Zo blijft enkel de beveiligde versie over.

Versleutelen en splitsen

Wil je nog een extra beveiligingslaag toevoegen? Dan kun je het bestand niet alleen versleutelen met 7-Zip, maar ook opsplitsen in meerdere delen. Vervolgens kun je elk deel apart versturen, eventueel zelfs op verschillende momenten of via verschillende kanalen.

Open opnieuw 7-Zip en voeg het bestand toe dat je op deze manier wilt beveiligen. Stel een encryptiewachtwoord in en bevestig dat. In het veld Opsplitsen in volumes, bytes kies je de gewenste bestandsgrootte per deel. Dit is vooral handig voor grote bestanden. Stel dat het originele bestand 40 MB groot is. Als je 10 MB opgeeft, maakt 7-Zip er automatisch vier gelabelde delen van.

Voor maximale veiligheid kun je elk deel via een andere dienst of e-mailaccount verzenden. De ontvanger selecteert alle delen in 7-Zip (houd hiervoor de Ctrl-toets ingedrukt tijdens het aanklikken) en kiest daarna Uitpakken. Zodra het juiste wachtwoord wordt ingevoerd, worden de delen automatisch samengevoegd en ontsleuteld.

➡️OneDrive

Machtigingen

Met OneDrive stel je eenvoudig machtigingenin waarmee je bepaalt wie er toegang krijgt tot het bestand dat je eerder met 7-Zip hebt versleuteld. Het delen kun je op elk moment weer stopzetten. Open OneDrive via verkenner en navigeer naar de map waarin de versleutelde container staat. Klik met de rechtermuisknop op het bestand en kies voor Delen.

In het pop-upvenster voer je het e-mailadres in van de persoon met wie je het bestand wilt delen. Je kunt ook meerdere e-mailadressen of een mailgroep invoeren. Klik vervolgens op het potloodicoon om aan te geven of de ontvanger het bestand mag Bewerken of Alleen mag bekijken. Ben je klaar? Klik dan op Verzenden. De ontvanger krijgt een e-mail met een link om het bestand te downloaden.

➡️Outlook

E-mailversleuteling

Heb je een Microsoft 365-abonnement? Dan kun je gebruikmaken van de ingebouwde versleutelfunctie in Outlook om je e-mails en bijlagen extra te beveiligen.

Open de Outlook-app en klik op Nieuwe e-mail om een nieuw bericht op te stellen.Ga eventueel naar het tabblad Invoegen en kies Bestand bijvoegen.Selecteer via Op deze computer zoeken het gewenste bestand en klik op Openen.

Daarnaga je naar het tabblad Opties bovenaan het Lint.Klik op de knop Versleutelen. Je kunt hier ook kiezen uit verschillende beveiligingsniveaus.Maak je bericht af zoals gewoonlijk en klik op Verzenden.De e-mail wordt nu automatisch versleuteld verstuurd. De inhoud is onderweg beschermd en kan alleen worden geopend door de bedoelde ontvanger.

Beveiligingsopties

Onder de knop Versleuteling zie je drie opties als je een Microsoft 365 Family- of Personal-abonnement gebruikt. De eerste optie is Niet doorsturen. Hierdoor blijft je bericht versleuteld binnen Microsoft 365 en kan de ontvanger het niet kopiëren of naar anderen doorsturen. Kies je Versleutelen, dan kunnen ontvangers met een Outlook.com- of Microsoft 365-account de bijlagen downloaden vanuit Outlook.com of de mobiele Outlook-app.

Wie een andere e-mailclient gebruikt, zoals Gmail, Thunderbird of Apple Mail, ontvangt een bericht dat er een Microsoft Office 365-versleutelde e-mail op hem wacht. Als de ontvanger op de link Bericht lezen klikt, dan schakelt hij naar het Microsoft 365 Portal voor berichtversleuteling en daar moet hij zich aanmelden met een eenmalige wachtwoordcode. Die code ontvangt hij in zijn e-mailclient en daarmee kan hij dan het bericht op de portal openen.

De derde optie is Geen machtiging ingesteld en daarmee verwijder je eerdere machtigingen. De versleutelfunctie in Outlook is ideaal voor wie snel en zonder technische omwegen gevoelige informatie wil delen binnen een professionele context. Je hoeft geen extra tools te installeren.

➡️Gmail

Vertrouwelijke modus

De extra beveiliging in Gmail heet Vertrouwelijke modus. Hiermee versleutel je je berichten, zodat alleen de bedoelde ontvanger ze kan lezen, zelfs als iemand anders toegang krijgt tot diens mailbox. Klik op Opstellen om een nieuw bericht te maken. Vul het e-mailadres van de ontvanger in, kies een onderwerp en typ je bericht. Voor je op Verzenden klikt, activeer je de extra beveiliging. Onderaan het berichtvenster zie je een aantal grijze knoppen. Helemaal rechts staat een pictogram van een slot met een wijzerplaat. Klik daarop om de Vertrouwelijke modus in te schakelen.

Gebruik je de mobiele app? Tik dan op de drie puntjes rechtsboven en kies daar het slotje. Ontvangers kunnen deze mail vervolgens niet doorsturen, kopiëren, afdrukken of downloaden. Er verschijnt ook een pop-upvenster waarin je de vervaltijd van het bericht instelt. Je kunt kiezen uit: 1 dag, 1 week, 1 maand, 3 maanden of 5 jaar. Na afloop van de gekozen periode verdwijnt het bericht automatisch uit de postbus.

Sms-beveiliging

In hetzelfde pop-upvenster kun je een extra beveiligingslaag toevoegen via de optie Toegangscode vereisen. Vink hier de optie Sms-toegangscode aan. De ontvanger kan het bericht dan pas lezen nadat hij of zij een code invoert die via sms op de mobiele telefoon wordt bezorgd. Hiermee voeg je een tweede beveiligingsfactor toe, wat het voor een indringer vrijwel onmogelijk maakt om toegang te krijgen. Die moet immers niet alleen de mailbox, maar ook de sms-berichten van de ontvanger onderscheppen. Dat is een bijzonder lastige combinatie.

Klik op Opslaan en vervolgens op Verzenden. Op dit moment kun je eventueel nog de vervaltijd van het bericht aanpassen. Dan verschijnt er nu een tweede pop-upvenster waarin je het telefoonnummer van de ontvanger moet invoeren. Klik opnieuw op Verzenden. De ontvanger krijgt vervolgens een e-mail met daarin een knop om het vertrouwelijke bericht in de browser te openen. Is sms-verificatie ingeschakeld? Dan ziet de ontvanger ter bevestiging de laatste twee cijfers van zijn of haar gsm-nummer. Na een klik op Send passcode wordt de toegangscode per sms verstuurd.

Lees ook: 20 (écht) onmisbare tips voor Gmail

Documenten ondertekenen op je iPhone? Zo maak je een handtekening aan

➡️Proton Mail

Zwitserse veiligheid

De grote mailproviders maken er geen geheim van dat ze het e-mailverkeer scannen. Volgens eigen zeggen doen ze dat om hun dienstverlening te verbeteren. Daarbij richten ze zich vooral op de metadata van berichten: wie met wie communiceert, wanneer en hoe vaak. Ben je op je privacy gesteld, dan geeft dit idee een onbehaaglijk gevoel, zeker wanneer het om vertrouwelijke informatie gaat.

In dat geval kun je overstappen naar een ultraveilige aanbieder zoals Proton Mail (https://proton.me), een dienst die privacy centraal stelt. De servers staan in Zwitserland, waardoor de dienst onderworpen is aan een van de strengste privacywetgevingen ter wereld. Proton Mail werkt standaard met end-to-end-encryptie. Bij gewone e-mails is de verbinding tussen jou en de server meestal wel versleuteld met TLS (Transport Layer Security), maar de e-mail zelf wordt op de server in leesbare vorm opgeslagen.

End-to-end-encryptie (E2EE) bij e-mail betekent dat alleen de afzender en de beoogde ontvanger de inhoud van het bericht kunnen lezen. Zelfs de e-maildienst zelf kan niet zien wat er in de e-mail staat, omdat de versleuteling pas wordt verwijderd op het toestel van de ontvanger.

De gratis versie, Proton Free, biedt dezelfde sterke beveiliging als de betaalde formules, maar met enkele beperkingen. Je beschikt over één e-mailadres en 1 GB e-mailopslag. Daar staat tegenover dat je volledig reclamevrij werkt, niet gevolgd wordt en je berichten niet worden geanalyseerd of gelogd. Wie meer nodig heeft, kan upgraden naar een betaald abonnement, zoals Mail Plus (3,99 euro per maand bij jaarlijkse betaling).