Het opzetten van een virtuele machine in VMWare Player is verrassend eenvoudig. En zo draai je moeiteloos Linux onder Windows, bijvoorbeeld. In dit artikel leggen we je uit hoe je alles installeert en werkend krijgt.

VMWare heeft al heel lang een gratis versie (voor thuis- en niet commercieel gebruik) het virtualiseren van systemen in huis: VMWare Workstation Player. Na installatie hiervan beschik je feitelijk over een software nagebouwde computer waarop je zo ongeveer elk denkbaar besturingssysteem kunt installeren. Dankzij moderne processoren en hardwareversnelling voor virtualisatie levert zo'n 'softwarecomputer' nagenoeg dezelfde prestaties als een 'echt' systeem. Als voorbeeld gaan we hier Linux Mint in een VMWare-machine installeren. Daarvoor breng je allereerst een bezoekje aan deze pagina om daar vervolgens een van de aangeboden iso's te downloaden. De 'Cinnamon'-desktop is geoptimaliseerd voor Mint en biedt een prima gebruikerservaring. Overigens kies je het best voor een 64-bits versie, mits je ook een 64-bits versie van Windows (of een ander door VMWare ondersteund OS) draait. Heb je VMWare Player eenmaal geïnstalleerd en staat de Mint-ISO klaar voor gebruik, dan kan de pret beginnen. Start allereerst VMWare Player.

ISO koppelen en installeren

Het gedownloade ISO-bestand met daarin Linux Mint is feitelijk een image van een installatie-dvd. Die kan eenvoudig binnen VMWare Player gekoppeld worden zoals we direct zullen zien. Klik om te beginnen helemaal linksboven op de knop Player en dan onder File op New Virtual Machine. Selecteer in het geopende venster de optie Installer disc image file (iso). Klik op de knop Browse aldaar en open het net gedownloade Mint ISO-bestand. Klik dan op Next.

©PXimport

Kies het besturingssysteem

In een aantal gevallen is VMWare in staat om zelfstandig het besturingssysteem te herkennen en onder de motorkap wat dingen voor te bereiden. In het geval van Mint is dat (nog?) niet het geval. Geen nood, je kunt het ook handmatig regelen. Daarbij is het goed om je te realiseren dat Mint is gebaseerd op Ubuntu. Kortom: kies in het nu voor je staande venster voor Linux en selecteer vervolgens onder VersionUbuntu 64 bit (of 32 bit als je daar bij de download voor gekozen hebt).

©PXimport

Locatie en virtuele schijf

Na een klik op Next geef je je virtuele systeem een naam, bijvoorbeeld Linux Mint 64 bit. Vervolgens kies je een map waarin de virtuele machine bewaard moet worden. Omdat daar forse bestanden geplaatst worden (zoals bijvoorbeeld een complete virtuele harde schijf van mogelijk enkele tientallen Gigabytes) kies je daar het liefst een aparte partitie voor met flink wat schijfruimte vrij. Of bouw een extra harddisk in je pc speciaal bedoeld voor virtuele machines. In geval van nood zou je zelfs een externe harddisk kunnen gebruiken, maar alleen als deze via het snelle USB 3 of desnoods eSATA is verbonden. Anders is het straks allemaal niet vooruit te branden! Klik weer op Next en geef de gewenste grootte van de virtuele systeemschijf op. Standaard wordt een grootte van 20 GB gesuggereerd, voldoende voor bescheiden experimenten. Wil je straks ook nog wat grotere softwarepakketten en dergelijke kunnen installeren, dan is het zaak om meer iets richting de 60 GB te kiezen. Een verdieping lager kies je bij voorkeur voor Store virtual disk as a single file. Klik weer op Next.

©PXimport

Virtuele hardware configureren

Klik op Next en in het daarop geopende venster op de knop Customize hardware. Om te beginnen gaan we RAM-geheugen toewijzen aan de virtuele computer. Daarbij geldt de stelregel dat je nooit meer dan zo'n 45% van het aanwezige geheugen in je computer moet toewijzen, anders gaat er heel veel geswapt worden. Ofwel: heb je een systeem met 16 GB RAM aan boord, wijs dan aan de virtuele machine in VMWare iets van 6 GB toe, daarmee blijf je aan de veilige kant en krijg je toch de beschikking over een soepel draaiende virtuele computer. Heeft je computer slechts 8 GB aan boord, ga dan niet verder dan 3 GB. Op een computer met maar 4 GB RAM aan boord is het niet zinvol om aan virtualisatie te doen. Stel vervolgens een regel lager het aantal processoren in dat de virtuele machine krijgt toegewezen. Kies daar bij voorkeur de helft van het aantal kernen wat in de systeemprocessor aanwezig is. Ofwel: bij een quadcore CPU kan je in de virtuele machine 2 processoren toewijzen. Bij een dualcore CPU - ze bestaan nog - wijs je 1 processor toe. Bij Network Adapter kies je voor Bridged of eventueel NAT. De overige instellingen staan over het algemeen correct ingesteld, maar ze even nalopen en desgewenst tweaken kan geen kwaad.

©PXimport

Installeren

Klik op Close en Finish in het onderliggende venster. Je virtuele pc is nu klaar voor gebruik, klik rechts op Play virtual machine. De installatieprocedure van het gekozen besturingssysteem start. In het geval van Mint start dit als een live-cd. Om Mint daadwerkelijk te installeren dubbelklik je op het bureaubladpictogram (in de virtuele machine) Install Linux Mint. Doorloop de installatiewizard. Wacht tot het systeem is geïnstalleerd, waarna het van de virtuele harde schijf gestart kan worden. Druk in het geval van Mint op Enter; de virtuele installatieschijf hoeft niet verwijderd te worden. Zodra dat is gelukt en je bent ingelogd klik je in de gelige balk onder aan het VMWare-venster op Install Tools. Dit onderdeel wordt ín het virtuele besturingssysteem geïnstalleerd en maakt het onder meer mogelijk om schermresolutie naadloos aan de venstergrootte (of volledig scherm) aan te passen. Deze tools zijn overigens niet voor élk besturingssysteem beschikbaar, maar wel voor de meeste Linuxversies en natuurlijk Windows. Er is wel één groot probleem onder Linux: het tooltje heeft geen installer aan boord, wat een uitstap naar - helaas - de command prompt betekent. Start dan ook de Terminal, iets rechts van de startknop te vinden. Tik vervolgens de volgende opdrachtregels, elke regel afsluitend met een druk op Enter:

sudo apt-get install open-vm-tools \

open-vm-tools-desktop open-vm-tools-dkms

Tik op J indien noodzakelijk, waarna de benodigde zaken worden geïnstalleerd. Mocht je tijdens de installatie een wachtwoord hebben ingesteld, dan moet je dat eerst nog even intikken. Als de installatie klaar is, sluit je het terminalvenster. Herstart vervolgens Mint. Als het goed is past de resolutie van de virtuele machine zich nu netjes aan aan de venstergrootte. Maximaliseer dit bijvoorbeeld eens! Als alles eenmaal draait, kun je via de knop Player rechtsboven in beeld bijvoorbeeld de cd/dvd-speler van de virtuele machine koppelen aan de fysieke speler in je systeem. Klik daarvoor onder Removable devices op CD/DVD (SATA) en dan Settings. Selecteer de optie Use physical drive en klaar.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.