De politie mag sinds 1 januari 2019 kentekengegevens geregistreerd door ANPR-camera’s vier weken lang opvragen. Niet alleen die van verdachten, maar van alle auto’s die rond een plaats delict hebben gereden. Voorvechters van privacy zijn niet te spreken over deze nieuwe kentekenwet.

Wanneer je je met je auto op de openbare weg bevindt en een ANPR-camera (Automatic Number Plate Recognition) passeert, dan mag de kentekeninformatie door de overheid vier weken worden bewaard. De politie kan deze gegevens opvragen, bijvoorbeeld wanneer zich op de openbare weg een ongeluk of ander delict voordoet. Het is duidelijk waarom het Ministerie van Justitie en Veiligheid deze wet invoert: het geeft de politie meer aanknopingspunten bij een zaak.

Hoewel de wet voor sommigen nogal rauw op het dak komt vallen, is deze wet niet nieuw. Al in 2017 keurde de Eerste Kamer de plannen goed. Automatische Nummerplaat Herkenning wordt al jaren ingezet, maar door de politie alleen op kleine schaal. Was er een incident, dan werd alleen het verdachte kenteken opgevraagd. Andere kentekens werden direct verwijderd.

Kentekens zijn essentieel

Een kenteken kan essentieel zijn voor het slagen van een zaak. Zo is er in Zoetermeer iemand vrijgesproken na inbraak omdat de politie het kenteken van de auto van de verdachte niet had nagetrokken, en alleen de vingerafdruk op de schuifpui van de woning was niet genoeg. En als buitenlandse autoriteiten kentekengegevens nodig hebben van de auto van een terrorismeverdachte, dan heeft de politie nu meer mogelijkheden om te helpen, wat weer in ons voordeel kan zijn wanneer wij andersom hulp nodig hebben.

Nog specifieker kan die nummerplaatherkenning volgens het Ministerie vooral helpen bij het opsporen van een voertuig na een ernstig misdrijf waarbij pas later blijkt dat die informatie een belangrijke rol speelt. Denk daarbij aan plofkraken, ontvoeringen, terrorisme en de aanhouding van voortvluchtigen. Kentekengegevens kunnen helpen een verdachte in beeld te brengen, of zijn of haar verblijfplaats.

Geen specifieke regels

De wet is niet heel specifiek: hoe lang spreek je immers van een plaats delict? Als er bijvoorbeeld een ongeluk is gebeurd en iemand is doorgereden, over hoeveel kilometer mag je dan alle kentekenplaten raadplegen? En wat als je kentekenplaat is gestolen, hoe weet de politie dat het niet om jouw auto gaat? Waarschijnlijk is dit naar inzicht van de politie, maar heel afgebakend is de wet tot op heden nog niet.

©PXimport

Er zijn wel waarborgen in de wet opgenomen: kentekeninformatie mag alleen aan de openbare weg worden verzameld, op locaties die relevant zijn voor de opsporing. Dat betekent dat hieronder niet alleen de openbare weg zelf, maar ook parkeerterreinen, havens en vliegvelden vallen. Geautoriseerde opsporingsambtenaren hebben na bevel van de officier van justitie toegang tot deze gegevens, maar alleen bij ernstige misdrijven en de aanhouding van voortvluchtigen. De officier heeft daarin geen carte blanche: er moet heel specifiek worden aangegeven wat het misdrijf is, welke strafzaak het betreft en wat de zoekvraag is.

Kort geding

Privacy First heeft een kort geding aangespannen. Immers gaat de politie nu aan de slag met nummerplaten van onschuldige Nederlanders, die toevallig net op de verkeerde tijd op de verkeerde plek zijn. Dat is volgens Privacy First in strijd met de wet op privacy. Het schrijft op haar website: “Deze nieuwe wet vormt een massale privacyschending en hoort simpelweg niet thuis in een vrije democratische rechtsstaat.”

Privacy First is de organisatie achter de Nederlandse Privacy Awards, die ook volop actievoerde tegen de sleepwet (de wet op inlichtingen- en veiligheidsdiensten). Uiteindelijk heeft de regering door het referendum wel enkele wijzigingen aangebracht, maar de sleepwet is er alsnog doorgekomen. Hier kreeg Privacy First niet wat het hoopte. Het is de vraag of dat nu wel gaat lukken, nu de regelgeving er al doorheen is.

Reactie ministerie van Justitie & Veiligheid

"Het vastleggen van de kentekens mag alleen op risicolocaties zoals vliegvelden en havens, locaties met een intensieve verkeersstroom (personen- of goederenvervoer) of een specifieke functie (zwaar vervoer) (denk aan verkeersknooppunten op autosnelwegen, rond stations en luchthavens), en criminele hotspots (denk aan grote parkeerplaatsen langs de snelweg of in een grensgebied die bekendstaan als plekken waar drugshandel plaatsvindt)." geeft Julia Rademaker, woordvoerder van minister Grapperhaus van Justitie en Veiligheid aan.

"De gegevens mogen maar in 2 gevallen worden geraadpleegd: als dat noodzakelijk is ter opsporing van een ernstig strafbaar feit, of als dat noodzakelijk is om een voortvluchtige aan te houden." Alleen een door de minister geautoriseerde opsporingsambtenaar mag de gegevens raadplegen, maar alleen als er een bevel van de officier van justitie is gekomen. "In dat bevel moet de officier van justitie een aantal dingen vastleggen, onder andere waarom de gegevens moeten worden geraadpleegd. Ook moet hij de zoekvraag opnemen in zijn bevel. Bijvoorbeeld: “Waar is het voertuig met kenteken X op tijdstip Y geweest?” Of: “Welke voertuigen waren op tijdstip Y op locatie Z?”"

Soms is het nodig dat de officier niet een precies tijdstip opneemt, maar een periode. Of niet alleen een locatie, maar een iets ruimer gebied. Rademaker: "Denk bijvoorbeeld aan een ontvoering of de situatie waarin je voortvluchtige verdachte wil vinden. Je weet dat de verdachte een voertuig met kenteken X heeft. Om de verdachte te vinden/de locatie van het slachtoffer te achterhalen wil je kijken waar dat voertuig allemaal is geweest in de afgelopen paar dagen."

De losse camera's die de politie bij zich heeft, zullen volgens Rademaker veelal buiten de wet vallen. "Voor mobiele camera’s geldt dat jaarlijks achteraf bekend wordt gemaakt waar die zijn ingezet voor deze wet. Dit staat zo in het uitvoeringsbesluit en is – evenals publicatie van het cameraplan - dus ook verplicht. Overigens is de verwachting dat camera’s in voertuigen in de regel niet voor deze wet zullen worden ingezet, omdat de voertuigen waarin die camera’s zich bevinden zich zelden alleen binnen een gebied verplaatsen als genoemd hierboven. En dan mag de camera dus niet gebruikt worden."

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt. Daarom gaan we een paar keer per week op zoek naar zulke deals. Dit keer: steelstofzuigers met een lange accuduur en met een mooie prijs.

Draadloze steelstofzuigers bieden vrijheid omdat je zonder snoer kunt werken. Je bent echter vaak gebonden aan de accuduur. Wij vonden steelstofzuiger die minstens 25 minuten op een volle lading meekunnen. Let wel: dit zijn de fabrieksopgaven, de werkelijke duur kan in de praktijk lager zijn. Wij vonden vijf modellen met een prijs onder de 120 euro.

Princess Silent Storm

Deze Princes Silent Storm gebruikt een lithium-ion-accu en werkt ongeveer 30 minuten in één keer. Dat is voldoende om een appartement of enkele kamers te reinigen voordat je moet opladen. Bij deze steelstofzuiger kun je kiezen uit drie snelheidsstanden; op de hoogste stand levert hij de meeste zuigkracht, maar gaat de accu sneller leeg. Met het uitneembare stofreservoir van 0,6 liter is het legen simpel en er zijn geen stofzakken nodig. De motor en filters zijn cyclonisch, waardoor het stof efficiënt naar de opvangbak geleid wordt.

Handig is de parkeerstand: je kunt de stofzuiger rechtop parkeren zonder dat hij omvalt. Deze set wordt geleverd met een combinatieborstel voor vloer en tapijt, een kierenmondstuk en een apart filter. De steel is afneembaar zodat je ook als kruimelzuiger kunt werken. Volgens de productinformatie ligt het geluidsniveau rond 75 dB en weegt het apparaat iets meer dan drie kilo, dus je kunt het gemakkelijk dragen terwijl je de trap op en af loopt.

Tristar SZ-1980

De Tristar SZ-1980 is een 2-in-1 steelstofzuiger die tevens als kruimelzuiger te gebruiken is. Het product beschrijft een handzame stofzuiger met twee snelheidsstanden en een draadloze gebruikstijd van ongeveer 30 minuten. De lithium-ion-accu is binnen vijf uur opgeladen en levert daarna voldoende energie voor een flinke schoonmaakronde. Je kunt met de knop op het handvat tussen de lage en hoge zuigkracht schakelen, afhankelijk van het type vloer. Het apparaat heeft een groot stofreservoir van 1,5 liter, dat je met één hand leegklikt en schoonmaakt. Een wasbaar HEPA-filter voorkomt dat fijnstof en allergenen weer in de lucht terechtkomen.

De stofzuiger wordt geleverd met een kierenmondstuk en een opzetstuk voor harde vloeren. Tristar plaatst de motor en accu in de steel zodat de handgreep licht blijft, wat prettig is als je boven op kastjes wilt stofzuigen. Volgens externe specificaties werkt het apparaat op 22,2 volt en maakt het ongeveer 75 dB geluid. Er worden geen geheugenstanden of displayfuncties aangeboden; je bedient hem met één schakelaar.

Dreame H12 Pro

De Dreame H12 Pro is een veelzijdige steelstofzuiger die zowel nat als droog vuil aanpakt. De motor levert een hoge zuigkracht van 300 watt en de ingebouwde batterij houdt het tot 35 minuten vol, wat ruim voldoende is voor een grondige schoonmaakronde door huis of appartement. Je bedient het toestel eenvoudig met de handgreep en hebt zicht op alle belangrijke informatie dankzij een LED‑display. De stofzuiger heeft een slimme vuilsensor die de hoeveelheid vuil detecteert en de zuigkracht hierop aanpast. Handig is ook de dubbele watertank: je beschikt over een reservoir met schoon water en een tweede voor het vuile water, waardoor je tijdens het dweilen niet hoeft te stoppen om bij te vullen.

De borstelrol loopt tot aan de rand van de zuigmond, zodat je ook langs plinten en randen goed kunt reinigen. Na gebruik reinigt de borstel zichzelf; je hoeft enkel de zelfreinigingsfunctie te activeren. Met de 0,7 liter opvangbak voor droog vuil is er ruimte genoeg om tussenstops te vermijden. Het apparaat is geschikt voor verschillende vloertypes, zoals tapijt en tegels, en dankzij het rechtopstaande ontwerp kun je de H12 Pro eenvoudig parkeren of opbergen.

Makita CL183D

Makita staat bekend om zijn gereedschap, maar levert ook compacte stofzuigers. De CL183D is een 18-volt snoerloze steelstofzuiger met een eenvoudig ontwerp. Het apparaat heeft geen geïntegreerde accu; je gebruikt Makita-accu’s uit de LXT-serie (niet meegeleverd), waardoor je de werktijd zelf kunt bepalen. Met een 3,0 Ah-accu kun je ongeveer een halfuur stofzuigen bij lichte belasting; zwaardere taken verkorten de tijd. De stofzuiger heeft een zakloos opvangbakje met eenvoudig kliksysteem en een doorzichtige behuizing zodat je kunt zien wanneer deze vol is.

De ergonomische handgreep zorgt voor comfort en de aan/uit-schakelaar is zodanig gepositioneerd dat je niet per ongeluk de power verliest. Omdat het apparaat slechts 53,30 euro kost, kun je met een extra accu altijd doorwerken. Het apparaat weegt weinig en is bedoeld voor snelle klussen zoals kruimels, auto-interieur of trappen. Er worden standaard mondstukken geleverd voor vloer en kieren.

Rowenta  RH6543

Deze lichtgewicht steelstofzuiger van Rowenta heeft een 14,4‑volt lithium‑ion‑accu, die in vijf uur volledig is opgeladen. Met zijn cycloontechnologie scheidt de zuiger lucht en stof efficiënt, waardoor de zuigkracht behouden blijft en het onderhoud eenvoudig blijft doordat je geen zakken hoeft te vervangen. De stofopvangbak heeft een inhoud van 0,65 liter en is met één klik te legen. Het compacte ontwerp van 2,7 kilo maakt de RH6543 geschikt voor snelle schoonmaakrondes, zoals kruimels in de keuken of stof onder meubels. Het LED‑licht op de zuigmond geeft beter zicht op donkere plekken, en dankzij de parkeerstand kun je het apparaat verticaal wegzetten tijdens het stofzuigen.

Er zit een afstofborstel bij om meubels of smalle kieren te reinigen en het filter is uitwasbaar. Er zijn twee vermogensstanden, zodat je de zuigkracht kunt aanpassen aan het type vloer. Het geluidsniveau van 80 dB behoort tot het gemiddelde in deze categorie. Hoewel de maximale looptijd bij lagere zuigkracht wordt gehaald, is deze Rowenta‑stofzuiger een praktisch alternatief voor wie zonder snoer snel wil schoonmaken.

Wie op zoek gaat naar een nieuw mobiel abonnement, komt al snel bekende namen tegen als KPN, Vodafone en Odido. Maar daarnaast kun je ook kiezen voor andere aanbieders op, zoals Simyo, Ben of Youfone. Die lijken misschien op gewone providers, maar dat zijn zogeheten virtuele providers. Wat is precies het verschil, en waar kies je als consument het best voor?

Waar voor je geld: 5 smartphones met eSim voor minder dan 400 euro

De drie netwerken in Nederland

In Nederland zijn er drie bedrijven met een eigen mobiel netwerk: KPN, Vodafone en Odido. Zij bezitten de zendmasten, frequenties en infrastructuur waarmee mobiele communicatie mogelijk is. Deze partijen worden de netwerkproviders genoemd. Hun netwerken dekken vrijwel het hele land en worden continu uitgebreid met nieuwe technologie, zoals 5G.

Wat virtuele providers doen

Virtuele providers, ook wel MVNO's genoemd (Mobile Virtual Network Operators), maken gebruik van het netwerk van een van deze drie aanbieders. Ze hebben dus geen eigen zendmasten, maar kopen netwerkcapaciteit in en bieden die onder hun eigen naam aan. Bekende voorbeelden zijn Simyo (op het netwerk van KPN), Ben (Odido) en hollandsnieuwe (Vodafone).

Ze regelen zelf de klantenservice, abonnementen, facturering en vaak ook extra diensten, maar het dataverkeer en bellen lopen volledig via het netwerk van de hoofdprovider.

Voordelen van virtuele providers

Virtuele providers staan bekend om hun lagere prijzen. Doordat ze geen eigen netwerk hoeven te onderhouden, kunnen ze de kosten laag houden. Ook zijn ze vaak flexibel: je kunt maandelijks opzeggen, zelf je databundel aanpassen of extra opties in- en uitschakelen. Dat spreekt vooral consumenten aan die niet vast willen zitten aan een duur abonnement.

Een ander voordeel is eenvoud. Virtuele providers richten zich vaak op één duidelijk aanbod zonder allerlei combinatiedeals of ingewikkelde voorwaarden. Bovendien profiteer je als klant indirect van de netwerkverbeteringen van de hoofdprovider: als KPN zijn 5G-dekking uitbreidt, geldt dat ook voor Simyo-gebruikers.

Nadelen ten opzichte van netwerkproviders

Er zitten ook verschillen in wat je krijgt. Virtuele providers hebben meestal minder aanvullende diensten, zoals tv-pakketten, internationale bundels of toegang tot exclusieve hotspots. Ze bieden zelden nieuwe smartphones aan in combinatie met een abonnement; vaak gaat het om sim-only.

Daarnaast kan de snelheid of prioriteit op het netwerk iets lager liggen. Hoewel je technisch op hetzelfde netwerk zit, krijgen klanten van de hoofdprovider soms voorrang bij piekdrukte. Dat merk je vooral op drukke plekken of tijdens evenementen.

Tot slot zijn er verschillen in klantenservice. Virtuele aanbieders werken vaak met goedkopere, grotendeels online dienstverlening. Dat houdt de prijs laag, maar betekent ook dat persoonlijke hulp via telefoon of winkel beperkt kan zijn.

Wat past bij jou?

Wie veel reist, de nieuwste telefoon wil combineren met een abonnement of extra diensten zoals tv en internet belangrijk vindt, zit goed bij een van de drie netwerkproviders. Wie vooral een betrouwbare en betaalbare mobiele verbinding zoekt en weinig behoefte heeft aan toeters en bellen, vindt bij een virtuele provider vaak een gunstiger aanbod.

Kort samengevat: de netwerkprovider bouwt en beheert het mobiele netwerk, de virtuele provider gebruikt dat netwerk om voordeligere en flexibelere abonnementen aan te bieden. Beide werken dus samen, maar richten zich op een ander type gebruiker.

©Denys Prykhodov