ID.nl logo
Huis

Virtuele netwerkschijven in Windows

Af en toe stuit je op services of tools die – vaak in de goedkopere versies – niet overweg kunnen of willen met opslagruimtes op het netwerk. In de meeste gevallen valt daar wel iets aan te doen: je laat Windows geloven dat zo’n opslagruimte een lokale harde schijf is! In deze workshop leggen we uit hoe je dat doet.

Een bekend voorbeeld van een tool die bewust de toegang tot netwerklocaties voor de gebruiker heeft afgesneden, is de ingebouwde Backup van Windows 7 Home Premium. Alleen de duurdere Windows-versies staan het je toe een backup van je databestanden of een systeemkopie op te slaan op een netwerkschijf. Ervaren gebruikers proberen het dan meteen door een lokale stationsletter aan zo’n netwerkmap te koppelen – dat kan via de Verkenner door vanuit het contextmenu van die map de optie Netwerkverbinding te kiezen. Jammer, maar helaas: de stationsletter duikt niet op in de lijst met backuplocaties. Een vergelijkbaar verhaal vinden we bij Windows Media Center en bij de gratis versie van desktopzoekmachine Copernic Desktop Search. Ook deze laatste weigert halsstarrig bestanden op netwerklocaties te indexeren.

Er zijn een paar slimme omwegen waarmee je zulke tools alsnog ‘dwingt’ een netwerklocatie te aanvaarden. Het achterliggende idee is even eenvoudig als doeltreffend: je creëert een virtuele schijf op die netwerklocatie en doet het besturingssysteem – en dus ook de programma’s – geloven dat het om een reguliere, lokale harde schijf gaat. In deze workshop bewandelen we daarvoor twee wegen: via iscsi en via een vhd-schijf binnen Windows.


Gratis versie van Copernic Desktop Search: geen netwerkmappen!

Iscsi staat voor Internet Small Computer System Interface en is een netwerkprotocol ontwikkeld door de IETF (Internet Engineering Task Force). Dit protocol, dat vaak in san-omgevingen (Storage Area Network) te vinden is, maakt het mogelijk scsi-commando’s over een willekeurig tcp/ip-netwerk te verzenden, ongeacht of dat een lan, wan of het internet is. Naar het besturingssysteem toe doet iscsi het voorkomen alsof je een lokaal opslagmedium benadert.

Beschik je niet over een nas die met iscsi overweg kan, dan kan je altijd nog van een gewone Windows-pc een iscsi-doel maken. Dat kan onder meer met StarWind Iscsi San. Ook met de gratis versie kan je een onbeperkt aantal iscsi-doelen, stations en verbindingen opzetten (mocht dat al nodig zijn). De beheerconsole krijg je weliswaar aan de praat onder Windows XP, maar voor de eigenlijke services is minstens Windows Vista vereist. Wij draaien de tool probleemloos op Windows 7. Vervelend is wel dat je je ook voor de gratis versie moet registreren, waarna je een licentiecode krijgt doorgemaild (licensekey.swk). Je kiest bij voorkeur een ‘full installation, zodat zowel de service, driver als console worden geïnstalleerd. Op het einde van de installatie geef je dan aan dat je over een licentiecode beschikt en verwijs je naar het swk-bestand.

Na de installatie start je de StarWind Management Console op. Je StarWind Server verschijnt in het linkerpaneel. Blijkt die niet automatisch te zijn verbonden, selecteer die dan en klik op Connect. Lukt dat niet, ga dan via services.msc na of de StarWind Iscsi San-service wel geactiveerd is. Nu moet je hier nog een apparaat aan koppelen. Klik daartoe op Add Device en kies achtereenvolgens Virtual Hard Disk, Image File device, Create new virtual disk. Verwijs naar een geschikte (lege map op je) netwerklocatie en geef de gewenste grootte voor de virtuele schijf aan. StarWind gaat aan de slag om de schijf te creëren en dat kan best wel enige tijd duren. Vervolgens selecteer je de virtuele schijf die je via iscsi wilt benaderen. Je kunt daarbij de standaardopties ongemoeid laten (Asynchronous mode enWrite-back caching). In het volgende venster kies je Create a new target bij Choose a target attachment method en vul je een naam in voor de Target Alias. Je krijgt nog een overzichtje met je instellingen te zien en even later is de procedure afgerond.

Het iscsi-apparaat is nu klaar om effectief gekoppeld te worden. Daarvoor heb je een zogenoemde iscsi-initiator nodig, die de scsi-interface van tcp/ip-ondersteuning voorziet. Zo’n initiator zit ingebouwd in Windows Vista of hoger; voor Windows XP kan je een initiator downloaden.

We tonen even hoe je dat aanpakt in Windows 7. Ga naar het Windows Configuratiescherm en selecteer achtereenvolgens Systeem en beveiliging, Systeembeheer, iscsi-initiator. Start die de eerste keer op, dan vraagt Windows of je de Microsoft iscsi-service wilt opstarten en wel zodanig dat die voortaan automatisch met Windows wordt opgestart. Klik op Ja en vul op het tabblad Doelen, bij Doel het ip-adres of de dns-naam in van het doel. Als we ervan uitgaan dat de iscsi-service op dezelfde computer draait, is daar 127.0.0.1 al voldoende. Bevestig met Snel verbinding maken. Er duikt een venster op met de beschikbare doelen, maar aangezien het (in ons geval) slechts om één doel gaat, is dat automatisch al geselecteerd en volstaat een druk op de knop Gereed. Als je vervolgens het tabblad Favoriete doelen opent, zal je merken dat Windows het doel ook daarin al heeft opgenomen. Dat heeft als voordeel dat de verbinding automatisch wordt hersteld elke keer als de pc herstart.

Als alles goed is, is de schijf nu gebruiksklaar. Je moet die natuurlijk wel nog initialiseren, partitioneren en formatteren, maar dat kan op de gebruikelijke manier, bijvoorbeeld via het Windows Schijfbeheer. Rechtsklik hier op de nieuwe schijf in de grafische weergave en kies Schijf initialiseren, waarna je de gewenste partitiestijl aanduidt (mbr, bijvoorbeeld). Vanuit het contextmenu van de schijf kan je die vervolgens partitioneren en formatteren en van een geschikte stationsletter voorzien. Die duikt even later in de Verkenner op en de iscsi-initiator en -service zorgen ervoor dat die automatisch beschikbaar komt bij elke herstart van Windows. Applicaties weten niet beter dan dat het om een lokale schijf gaat.


Zet de gewenste iscsi-doelen en -apparaten op.


Wijs de iscsi-initiator de weg naar het juiste doel.


Ook deze schijf moet je wel eerst nog initialiseren.

Om je netwerklocatie als een lokaal station te laten benaderen heb je niet noodzakelijk services van derden (zoals StarWind) nodig. Met enige moeite lukt dat ook met Windows’ eigen tools. Sinds Windows 7 kan je namelijk probleemloos een virtuele harde schijf creëren – ook op een netwerklocatie! – en die vervolgens automatisch beschikbaar laten maken bij het opstarten van Windows. We laten je zien hoe je dat aanpakt in Windows 7 en 8.

Start het Windows schijfbeheer op door Win+R in te drukken en het commando diskmgmt.msc uit te voeren. Hier open je het menu Actie en kies je Virtuele harde schijf maken. Bij Locatie tik je het juiste unc-pad naar je netwerklocatie in (bijvoorbeeld \\nas\backup\schijf.vhd). Vul tevens de gewenste schijfgrootte in. In Windows 8 kan je kiezen tussen twee indelingen: vhd en vhdx. Deze laatste geniet de voorkeur, omdat die beter bestand is tegen stroomstoringen en, mocht dat nodig zijn, met een schijfcapaciteit van meer dan 2 TB overweg kan. Hou er wel rekening mee dat zo’n vhdx-schijf alleen benaderbaar is vanuit Windows 8 (en Server 2012). Verder dien je nog aan te geven of je een vaste dan wel een dynamisch uitbreidbare grootte voor je schijf wenst. Microsoft zelf raadt, met het oog op stabiliteit en snelheid, een vaste grootte aan, althans voor vhd-schijven.

Even later wordt de nieuwe schijf helemaal onderaan het overzicht toegevoegd. Voor je de schijf kunt benaderen moet je die eerst nog initialiseren, partitioneren en formatteren (net als bij iscsi het geval is). Zodra je dat allemaal voor elkaar hebt, duikt ook deze schijf in de Verkenner op, als ware het een lokale schijf.

Je moet er natuurlijk voor zorgen dat deze schijf ook beschikbaar komt bij elke volgende Windows-sessie. Dat kan uiteraard manueel – open het Schijfbeheer, ga naar het menu Actie, kies Virtuele schijf koppelen en verwijs naar het juiste vhd(x)-bestand op je netwerklocatie – maar erg handig is dat niet. Met behulp van de Taakplanner kan je er namelijk ook voor zorgen dat deze koppeling automatisch wordt uitgevoerd bij het opstarten van Windows, uiteraard wanneer de netwerklocatie op dat moment beschikbaar is. Dat gaat als volgt.

Eerst creëer je een eenvoudig tekstbestand met Kladblok (script.txt):
select vdisk file="\\nas\backup\schijf.vhd"
attach vdisk

Uiteraard vul je hier zelf het correcte unc-pad in. Vervolgens creëer je met Kladblok een batch-bestand (koppeling.bat):
diskpart /s "c:\scripts\script.txt"

Ook hier neem je het juiste pad op, deze keer naar je txt-bestand. Je zult merken: wanneer je het batch-bestand (met een dubbelklik) uitvoert, wordt de virtuele schijf meteen gekoppeld.

Over nu naar de ingebouwde Taakplanner. Die kan je opstarten via het Windows Configuratiescherm, Systeem en Beveiliging, Systeembeheer, Taken plannen. Klik in het rechterpaneel op Taak maken. Op het tabblad Algemeen vul je een geschikte naam in en stip je twee opties aan: de eerste is Uitvoeren ongeacht of gebruiker wel of niet is aangemeld, de tweede heet Met meeste bevoegdheden uitvoeren. Open het tabblad Triggers en druk op de knop Nieuw. Bij Start deze taak kies je Bij opstarten en bevestig je met OK. Op het tabblad Acties druk je nogmaals op Nieuw, laat je Actie ingesteld op Programma starten en verwijs je via de knop Bladeren naar je batchbestand. Bevestig ook hier met OK. Druk nogmaals op OK en vul het ID van een account met beheerrechten in. Herstart de pc: het script wordt uitgevoerd en de virtuele schijf is gebruiksklaar.


Vanuit het Windows schijfbeheer creëer je makkelijk een virtuele schijf.


Twee scriptjes zorgen voor een automatische koppeling (met dank aan de Taakplanner). 

▼ Volgende artikel
Review Shark Power Detect – Compact en krachtig, maar wel wat zwaar
© Saskia van Weert
Huis

Review Shark Power Detect – Compact en krachtig, maar wel wat zwaar

De Shark Power Detect is een van de twee modellen snoer- en zakloze stofzuigers van het Amerikaanse merk. De fabrikant belooft een lange accuduur een veelzijdige toepassingen, met allerlei technische snufjes voor optimaal zuigresultaat in een prijsklasse die ver onder vergelijkbare modellen van Dyson ligt. Doet deze stofzuiger wat hij belooft?

Uitstekend
Conclusie

Vergeleken met concurrerende modellen – zoals de duurdere Dyson V15 – levert de Shark Power Detect een vergelijkbare prestatie voor een aanzienlijk lagere prijs. Wie bereid is om kleine beperkingen in gebruiksgemak te accepteren, krijgt een krachtige, veelzijdige stofzuiger met een uitstekende prijs-kwaliteitverhouding.

Plus- en minpunten
  • Draadloos en flexibel in gebruik
  • Lange gebruiksduur
  • Compact op te bergen
  • Geschikt voor verschillende vloertypen en dierenharen
  • Het stofreservoir is wat klein bij intensief gebruik
  • In de hoogste stand loopt de batterij sneller leeg
  • Handstofzuiger vrij zwaar (1,8 kilo)
  • Komt niet goed in hoeken

Producteigenschappen

De Shark Power Detect IP1251EUT is een snoerloze stofzuiger met een oplaadbare accu. Hij wordt geleverd met verschillende accessoires, een oplader en een draagtas. De standaard zuigmond (vloermondstuk noemt Shark het) is voorzien van twee borstelrollen die door de motor worden aangedreven, en die vuil en stof naar binnen 'vegen' in combinatie met zuigkracht. De stofzuiger werkt voorwaarts en achterwaarts, dus als je hem naar voor en achter haalt, wordt hetzelfde stuk twee keer meegenomen.

Je verandert hem met de accessoires in een kruimeldief en er zit ook een plinten-/kierenhulpstuk bij. De zogeheten Anti Hair Wrap Plus-functie verwijdert het haar van de borstelrol, bedoeld voor huisdieren- en mensenharen. Shark meldt tot 70 minuten gebruikstijd en biedt na registratie twee jaar garantie op de accu en vijf jaar op de rest.

In elkaar gezet is de stofzuiger 115,8 centimeter hoog, 26,3 centimeter breed en 39,3 centimeter diep. Hij weegt bijna 4 kilo, waarvan bijna de helft in de kruimelzuiger, het deel dat je in je hand houdt tijdens het stofzuigen.

©Saskia van Weert

Montage en bediening

Na het uitpakken klik je de onderdelen makkelijk in elkaar; dat werkt intuïtief. In de verpakking zitten verder buiten de garantiepapieren een snelstartgids en een uitgebreide gebruiksaanwijzing. Het loont die moeite die door te nemen. Op verschillende plekken vind je drukknoppen. Zo zit midden tussen de motor en de zuigmond een knop waarmee je de stofzuiger dubbelklapt, waardoor hij veel minder ruimte inneemt. Die knop gebruik je ook als je onder een bed wilt stofzuigen, want je 'knikt' de stang hiermee dubbel.

Verder zijn er knoppen om het motorgedeelte los te maken als je hem als kruimeldief wilt gebruiken, een knop om het reservoirklepje te openen en eentje om het gehele reservoir los te maken als je dat wilt schoonmaken.

©Shark Ninja

De bediening is in de basis heel eenvoudig. Je haalt de stofzuiger van rechtopstaande positie af en houdt de aan-knop even ingedrukt. Standaard start de machine in de Detect-modus. In deze modus controleren sensoren de hoeveelheid vuil die op de grond ligt. De zuigkracht wordt daarmee automatisch aangepast. Ook passen de sensoren de zuigkracht aan als je een ander oppervlak wilt stofzuigen, bijvoorbeeld van laminaat naar tapijt. De verlichting aan weerszijden van de zuigmond zorgt ervoor dat je vuil sneller ziet liggen.

Via een knop onder je wijsvinger schakel je tussen de twee andere settings: Eco en Boost. Eco heeft minder zuigkracht, Boost juist meer. De Detect-functie bleek echter voldoende voor alle stofzuigklussen.

Naast zuigen is stoffen ook belangrijk voor een schoon huis

Microvezeldoekjes nemen stof goed op en laten het niet meer los!

Hulpstukken

Er zitten drie accessoires bij de stofzuiger: een klein zuigmondje, bedoeld voor bijvoorbeeld de bekleding van autostoelen, een wat grotere rechthoekige zuigmond met borstelharen, en een kleine gemotoriseerde zuigmond. De toepassingen hiervan waren me op het eerste gezicht niet helemaal duidelijk. Na raadpleging van de handleiding werd duidelijk dat het gemotoriseerde handhulpstuk handig is voor diverse oppervlakken, zoals dierenharen van de bank zuigen. Het uitschuifbare hulpstuk is bedoeld voor plafonds en kieren, maar blijkt ook heel praktisch bij het schoonmaken van LEGO en bijvoorbeeld tafels die vol staan met beeldjes.

©Saskia van Weert

Paarse lichtjes

Net als de (duurdere) Dyson-stofzuigers is de Ninja Power Detect voorzien van aparte lichtjes bij de zuigmond. Die zijn afwisselend wit, roze en paars. Bij wit is de zuigkracht laag, bij roze middelmatig en bij paars ligt er kennelijk veel vuil en is de zuigkracht maximaal. Het ziet er spannend uit, maar biedt verder geen meerwaarde.

Het geluid en zuigkracht

Ben je geen draadloze stofzuigers gewend, dan verwacht je misschien het welbekende loeiende geluid van een stofzuiger. Bij de eerste keer testen bleek al meteen dat dit niet opgaat voor de Shark. Je hoort vooral de motor en een het geluid van de mechanische rollers in de zuigmond. Het doet nog het meest denken aan een bladblazer, alleen dan minder hard. Als de machine vuilere stukken tegenkomt, gaat hij harder lopen en hoor je het geluid ook wat meer 'loeien'.

©Shark Ninja

Gebruiksduur

De fabrikant meldt trots dat je er tot wel 70 minuten mee kunt stofzuigen. Zelfs als je groot woont, is dat een lange tijd om non-stop te stofzuigen. Zeker omdat het motorgedeelte in je hand aan de zware kant is. De 70 minuten gelden uiteraard als je de Eco-stand gebruikt. In de praktijk zul je doorgaans de standaard-instelling gebruiken, omdat die erg geschikt is voor een gemiddelde stofzuigklus.

Op een volle accu ging de machine 51  minuten mee, in de Eco-stand zal dat meer zijn en in de Boost-modus een stuk korter. Binnen een huishouden stofzuig je waarschijnlijk een minuut of 10 voor een gemiddelde kamer of verdieping, en zet je de stofzuiger daarna weg tot de volgende keer.

Opladen en capaciteit

Een indicator op het display geeft met een metertje aan hoeveel capaciteit er nog ongeveer over is. Die was tijdens de testperiode niet heel nauwkeurig – de stofzuiger hield er ineens mee op. Gelukkig bleef dat bij een enkele keer.

Opladen gaat heel gemakkelijk. De accu is met een drukknop los te halen van het motorgedeelte, je klikt hem in een op het stroomnet aangesloten oplader. Het opladen begint pas na het indrukken van de ronde knop; een geel lichtje geeft aan dat het apparaat oplaadt. Is de accu vol, dan gaat het lampje uit.

©Saskia van Weert

Reservoir legen

Na gebruik moet je het reservoir leegmaken. Het reservoir heeft een beperkte capaciteit en het is bovendien wel zo hygiënisch. Je doet dat door de handstofzuiger los te maken van de buis en het reservoir boven de vuilnisbak leeg te kieperen. Wat hierbij opvalt, is dat er in het reservoir een driehoekig gedeelte zit waar stof en haren zich omheen wikkelen. Die kluwen valt er niet uit zichzelf uit en moet je dus met de hand lospeuteren. Niet iedereen zal zich daar prettig bij voelen.

Het reservoir is ook in zijn geheel uit de handstofzuiger te halen. Dat is nodig om het allergeenfilter af en toe uit te spoelen en te laten drogen. Het kan sowieso fijn zijn omdat het reservoir er al na een paar keer gebruiken een beetje stoffig uit gaat zien.

©Saskia van Weert

Opbergen

De stofzuiger laat zich zelfs in een klein kastje goed opbergen. Dat komt door de zogenoemde Flexology, ofwel de techniek waarbij je de stofzuiger dubbelklapt en het accugedeelte onderaan tegen de buis aan staat. Hij is echt heel compact en dat is een voordeel voor kleinbehuisden. Uitklappen gaat net zo makkelijk als inklappen: accugedeelte omhoog bewegen en vastklikken aan de buis. Een duidelijk voordeel vergeleken met vaak lompe stofzuigers met snoer.

©Saskia van Weert

Hoe doet hij het?

Als stofzuiger is de Power Detect een wendbaar apparaat dat je er snel even bij pakt. Je hebt niet het gedoe met snoeren uitrollen en terughangen. Hij is binnen een seconde klaar voor gebruik. Tijdens het zuigen bleek het motorgedeelte dat je in de hand houdt met 1,8 kilo aan de zware kant voor langer gebruik. Hij zuigt echter prima, en in het transparante reservoir zie je meteen hoeveel vuil je hebt opgezogen. Leegmaken vergt wat handigheid omdat het klepje schuin naar beneden opent en je dat dus boven een vuilnisbak moet doen.

Wat wel opvalt, is dat de zuigmond niet goed raad weet met hoeken en randen. Daar blijft telkens toch wat liggen aan kruimels en ander vuil. Als kruimeldief vind ik hem ook minder geschikt, wat vooral komt doordat hij dus vrij zwaar is, en het rechthoekige hulpstuk eigenlijk te groot is voor echt handig gebruik. Het gedeelte met de borstelharen kan niet kantelen, dus ook hiermee kom je lastig in hoeken, bijvoorbeeld bij het stofzuigen van een trap. Daar kun je het kleinste zuigmondje nog wel voor gebruiken, alleen is die dan misschien weer wat te klein. Voor het kleine gemotoriseerde hulpstuk heb ik nog geen handige toepassing kunnen bedenken; die komt vooral van pas als je een hond of kat hebt die veel verhaart.

Shark Power Detect kopen?

De Shark Power Detect IP1251EUT biedt veel functionaliteit in een compacte en draadloze uitvoering. De automatische vermogensdetectie, solide accuduur en flexibiliteit maken dit model tot een aantrekkelijke keuze binnen het middensegment. Vooral gebruikers met beperkte opbergruimte en een voorkeur voor snel en effectief schoonmaken zonder snoeren zullen de voordelen van dit apparaat waarderen.

Toch zijn er wat kleine kanttekeningen. Het motorgedeelte is relatief zwaar, wat bij langer gebruik vermoeiend kan zijn. Ook de effectiviteit in hoeken en randen laat te wensen over. De hulpstukken zijn functioneel, maar niet allemaal intuïtief in gebruik. Daarbij vraagt het legen van het reservoir om enige handigheid en onderhoud.

Vergeleken met concurrerende modellen – zoals de duurdere Dyson V15 – levert de Shark Power Detect een vergelijkbare prestatie voor een aanzienlijk lagere prijs. Wie bereid is om kleine beperkingen in gebruiksgemak te accepteren, krijgt een krachtige, veelzijdige stofzuiger met een uitstekende prijs-kwaliteitverhouding.

▼ Volgende artikel
Sennheiser brengt nieuwe ACCENTUM Open draadloze oordopjes uit
Huis

Sennheiser brengt nieuwe ACCENTUM Open draadloze oordopjes uit

Sennheiser heeft vandaag de nieuwe ACCENTUM Open oordopjes geïntroduceerd. Deze draadloze in-ear oordopjes combineren de geluidsafstemming van Sennheiser met een open, niet-occlusieve pasvorm.

De ACCENTUM Open bevat een 11mm dynamische transducer die net buiten de gehoorgang zit. Door het open karakter van de oordop worden vermoeide oren voorkomen, terwijl gebruikers zich bewust blijven van hun omgeving. Het universele ontwerp maakt het dragen comfortabel, waardoor ooradapters of clips niet nodig zijn.

Met Bluetooth 5.3 en multipointconnectiviteit kunnen gebruikers gemakkelijk wisselen tussen meerdere apparaten, bijvoorbeeld voor het ontvangen van een gesprek op de laptop en daarna direct terugkeren naar muziek op de smartphone. De dubbele beamforming-microfoons zorgen voor een goede handsfree belkwaliteit en filteren achtergrondgeluid uit voor betere spraakverstaanbaarheid.

De combinatie van een open oordop en een lichte steel met touchbediening zorgt voor een comfortabele gebruikservaring. Elk oortje weegt slechts 4,4 gram - minder dan een speelkaart - en is eenvoudig uit te nemen wanneer dat nodig is. De oortjes bieden tot 6,5 uur afspeeltijd, en in totaal 28 uur in combinatie met de compacte oplaadcase. Met de snellaadfunctie levert 10 minuten opladen ongeveer 1,5 uur luistertijd op.

Beschikbaarheid en prijzen

De ACCENTUM Open is vanaf vandaag verkrijgbaar in de kleuren crème en zwart voor een adviesprijs van 89,90 euro.

Bekijk hier andere Sennheiser-producten op Kieskeurig.nl: