Alles moet draagbaar: cd-spelers, telefoons, tv's en natuurlijk computers. En als het product eenmaal draagbaar is geworden, dan moet het kleiner en kleiner. Echter, als iets kleiner wordt, gaat het vaak ten koste van de functionaliteit. Kijk maar naar de pocket-pc's. Het scherm is vaak te klein om goed op te kunnen surfen en het toetsenbord is nagenoeg onbruikbaar.

Asus heeft volgens hen 'het gat in de markt' gevonden: de EEE-pc.

De EEE-pc is al iets meer dan een half jaar op de markt. De kleine, aaibare laptop met 7 inch scherm kan alles, maar er zijn wel wat kanttekeningen bij het ontwerp te plaatsen. U kunt de recensie van Ger Elskamp lezen voor alle details (Test Center ID: 2951). Het grootste gemis bij de eerste generatie is de resolutie van het 7 inch scherm. Een resolutie van 800 bij 480 is eigenlijk te laag voor normaal gebruik. De nieuwe 9 inch-versie van de EEE-pc moet dit probleem oplossen met een resolutie van 1024 x 600. Dat zijn nog steeds niet heel veel pixels, maar het zijn er genoeg om prima mee te surfen en een briefje te tikken.

Windows XP

Het grootste verschil met de eerste mini-laptop is dat de negen inch-versie ook te krijgen is met Windows XP. Jazeker: Microsoft bestormt ook de subnotebookmarkt. Draait XP eigenlijk wel op dit kleine notebookje met een Intel Celeron-M processor op 900 MHz en 1 GB DDR2-400 geheugen? Jazeker! Windows reageert nog verrassend snel op instructies van de gebruiker. Niet zo snel als de Linux-versie, maar Windows is prima bruikbaar. Het enige dat wij bemerken tijdens onze testperiode is dat het snel gedaan is met het vlotte opstarten en afsluiten van Windows. Al na een halve week duurt het zeker twee keer zo lang om de EEE-pc leven in te blazen en deze na een werksessie weer af te sluiten. En dat is bij normaal tik- en surfwerk. Zonde, want dat probleem lopen wij bij onze Linux-versie helemaal niet tegenaan! Over de functionaliteit van Windows XP hoeven we het niet te hebben: die kent u en u kunt dan ook concluderen dat het prettig is dat u alle bestaande programma's probleemloos kunt installeren, mits deze niet teveel processorkracht vereisen natuurlijk. Prettig is dat Asus Microsoft Works installeert, in plaats van Office. Works biedt alle basale functies en vereist bovendien geen monsterlijk systeem.

Linux

Het Linux-systeem zijn we nog steeds erg over te spreken. Het ademt eenvoud door de overzichtelijke tabbladen die alle categorieën aangeven. Browsen, tikken, een spelletje spelen. Het kan allemaal met het Linux-pakket. Wij zijn vooral erg te spreken over het Open Office-pakket. Dit werkt echt voortreffelijk. Eigenlijk nog beter dan het Works-pakket van Microsoft, omdat het Open Office-pakket standaard opslaat in de .doc-extensie. Works werkt vreemd genoeg met wps. Het prettige van het Linux-systeem is dat het niet trager gaat lopen als u met het systeem aan de slag gaat. Dit komt hoogstwaarschijnlijk doordat Linux niet met een register werkt, in tegenstelling tot Microsoft. Doorgewinterde gebruikers weten wellicht hoe ze het register schoon moeten houden, waardoor het systeem optimaal blijft presteren, maar dat is niet de doelgroep van de EEE-pc. Bent u dus geen hardcore-hacker of Windows-fan, dan raden we Linux aan, omdat dit systeem nagenoeg onderhoudsvrij is.

Concessies

Opvallend is dat de XP- en Linux-versie hardwarematig van elkaar verschillen: de Linux-EEE-pc heeft 20 GB opslagruimte, de XP-versie 8 GB minder. Vreemd? Ja, absoluut. Zeker vanuit het perspectief van de gebruiker. Prijstechnisch is het echter niet vreemd, want Windows kost geld. Net als Works. Aangezien de twee EEE-pc's evenveel kosten, gaat het in dit geval ten koste van de opslagcapaciteit.PluspuntenMinpuntenConclusie

Hoewel de XP-versie prima werkt en het platform heerlijk flexibel is, hebben wij onze bedenkingen bij deze EEE-pc. De ‘E' staat voor easy en dat is Windows lang niet altijd. Zeker het onderhoud van het besturingssysteem vergt nog wel eens de nodige kennis. En aangezien deze laptop niet voor de hardcore hacker is die precies weet hoe hij het register schoon moet houden, raden wij de gebruiker aan de Linux-variant te kiezen. Daarmee werkt de EEE-pc perfect... en bovenal blijft hij lekker fris en fruitig. En als bonus krijg je ook nog eens 8 GB meer opslag!

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.