TEST ZES WEB-EDITORS TOT € 300 Een website bouwen is niet moeilijk, mits u beschikt over de juiste software. Nu kunt u natuurlijk een duur pakket als Dreamweaver of GoLive aanschaffen, maar bent u een beginner, hebt u geen html-kennis of wilt u liever niet zoveel geld uitgeven, dan zijn er prima alternatieven voorhanden. Wij bekijken zes web-editors tot € 300.

Wilt u snel, eenvoudig en goedkoop een website bouwen, dan kunt u prima uit de voeten met een pakket dat niet méér kost dan € 300. Wij kijken naar zes webeditors in dit prijssegment. Wat ze extra leuk maakt, is dat u helemaal geen htmlkennis nodig hebt om een website te bouwen. Gewoon een paar keer klikken met de muis is voldoende. WEBSITE ONTWERPEN Gaat u een website bouwen, dan is het wel handig als u een redelijke kennis hebt van grafische ontwerptoepassingen (bijvoorbeeld kennis van jpeg en hoe u een plaatje groter dan wel kleiner maakt). Hoewel niet iedereen ze zal gebruiken, leveren de meeste webeditors die we hier bespreken een ontwerpprogramma mee. Deze kunt u gebruiken om de basislay-out mee te maken, maar ook om bijvoorbeeld de kleuren van de website aan te passen. U kunt de ontwerpkeuzes doorvoeren voor de gehele website. De meeste pakketten kunnen automatisch een navigatiemenu met alle links genereren. Verandert u iets aan het ontwerp, dan kan dit worden doorgevoerd in alle webpagina's die eronder hangen. We bekijken de volgende web-editors: Frontpage, Namo, Fusion, Studioline Web, Contribute 3 en Web To Date. De twee laatstgenoemde web-editors zijn eigenlijk twee vreemde eenden in de bijt. Zo is Macromedia's Contribute 3 voornamelijk bedoeld om bestaande websites aan te passen. U kunt de website namelijk met een ander programma – bijvoorbeeld Dreamweaver – ontwerpen en bouwen, waarna u de website direct op de server met Contribute 3 verder beheert en kunt aanpassen. Daarbij kunnen verschillende rechten worden toegewezen, zodat de beheerder van de site bijvoorbeeld alleen de inhoud kan aanpassen. Ook handig is dat Contribute de integratie met Officedocumenten vereenvoudigt. Ook Web To Date wijkt af van de andere web-editors: het programma biedt voorgedefinieerde lay-outs en ontwerpen, u voegt er alleen nog inhoud aan toe. Het programma genereert navigatiemenu's automatisch. Individuele ideeën over webdesign zijn met dit programma niet goed te realiseren, maar daar staat tegenover dat het (daardoor) voor de absolute beginner een handige toepassing is DYNAMISCHE INHOUD Bij dynamische websites worden de webpagina's bij elk bezoek aan de website opnieuw gegenereerd. Het zorgt ervoor dat er flexibel met de inhoud kan worden omgegaan. e dynamische inhoud staat in de vorm van tabellen in databases op de server. In de test ondersteunen alleen Frontpage, Namo en Fusion het gebruik van databases. Namo blijkt in de praktijk het meest geschikt voor het bouwen van dynamische websites. Het programma beschikt bijvoorbeeld over een wizard waarmee u automatisch formulieren voor verschillende doelen maakt. GEBRUIKSGEMAK Een overzichtelijke en functionele bedieningsstructuur is belangrijk voor webeditors. Goed gestructureerd en intuïtief in het gebruik zijn Contribute 3 en Web To Date. Frontpage leunt zeer dicht tegen Microsoft Office aan, wat als voordeel heeft dat officegebruikers zich snel met dit programma op hun gemak zullen voelen. Namo bestaat uit meerdere gelinkte programma's: site-manager, ite-editor en grafisch ontwerpprogramma. Deze werken samen, maar hebben elk een eigen hoofdvenster. Het nadeel hiervan is dat het editorvenster erg druk en volgepropt is. Bij een resolutie van 1024 x 768 pixels is er bijna geen plaats, 1280 x 1024 werkt al wat beter. In html-modus biedt Namo minder gebruiksgemak dan bijzonder GRATIS WEB-EDITORS Freeware en open source-editors zijn eigenlijk alleen geschikt voor standaardtoepassingen of vragen een goede programmeerkennis van php en sql. In ruil daarvoor zijn ze wel erg flexibel. Het aanbod van gratis wysiwyg-editors is niet erg groot. In de Mozilla-suite is bijvoorbeeld de Editor Composer geïntegreerd. Met het programma kunt u echter maar één website onderhouden. Het wisselen tussen de grafische interface, de tag-modus, boomstructuur, html-broncode en voorbeeldvenster gaat via tabbladen. Praktisch alle html-tags en attributen worden in deze gratis web-editors uit menu's geselecteerd en in vensters ziet u de details die aangepast kunnen worden. Composer Composer heeft duidelijke grenzen: het heeft geen site-wizard en ook geen voorbeelden van websites. Ook zoiets als het automatisch genereren van een navigatiemenu ontbreekt. Er zijn beperkte mogelijkheden voor het ontwerpen van websites. Daarom kunt u hier beter een apart grafisch programma voor gebruiken zoals Paintshop Pro of hotoshop. Frames worden helemaal niet ondersteund, alleen de codes voor de framesets unt u aanpassen. Info: www.mozilla.org NVU Dit programma komt voort uit het Open Source project NVU (spreek uit 'new view'). De editor is gebaseerd op Composer. De nieuwste versie 0.2 lijkt sterk op het origineel. De ontwikkelaars hebben zich ten doel gesteld om met Frontpage en Dreamweaver te kunnen concurreren – wat nog wel een lange weg zal zijn. Net als Mozilla is NVU er zowel oor Linux als voor Windows. NVU komt met een css-editor voor interne en externe stylesheets en kan html-code valideren. Wanneer meerdere personen met NVU werken, kan ieder zijn eigen instellingen opslaan. Op termijn zal NVU ook websitevoorbeelden aanbieden. Info: www.nvu.com Grafische editors Wie geen zin heeft in de vele handarbeid van Composer en NVU kan de grafische DHE-editor uitproberen. Het programma is alleen voor particulieren gratis. Het loont wel om u aan te melden voor het forum, zodat u de uitgebreide versie kunt downloaden. Info: www.hexagora.com Content Management Het gratis freeware programma CMS Zeta Producer kan maximaal twintig webpagina's aan. Daarvoor biedt het programma wel een professioneel ontwerp en ook een formulier met cgi-verwerking is toegestaan. Meer functionaliteiten biedt Site Gen Wiz. Dit programma is alleen in het Engels te krijgen. Hiermee kunt u zelfs een fotogalerij of een sitemap automatisch genereren. Info: www.zeta-software.de/producer/enu/index.html (CMS van € 0 tot 3400) OP HET WEB Weten hoe het ook weer zat met afkortingen als asp en css? Op PCMweb vindt u een uitgebreide begrippenlijst. MEER WETEN? Wilt u toch aan de slag met html? Op http://users.skynet.be/pixeldev/allsites/htmltutorial vindt u een cursus html in 10 lessen. Op www.w3c.nl vindt u de Nederlandse website van het World Wide Web Consortium – een officiële instantie die bepaalt wat de webstandaarden zijn. Op de site van het W3C kunt u zien of de html-code die u gebruikt op uw website voldoet aan hun normen, zodat uw site goed bekeken kan worden op verschillende platformen en in verschillende browsers. voorbeeld Frontpage. Zo heeft het programma geen code-completering. LAY-OUT EN VORMGEVING Frontpage en Namo geven u de volledige vrijheid bij het vormgeven van de website. kunt werken met kant-en-klare lay-outs en designs, maar ook met html en css. Programma's als Fusion en Studioline werken vanuit een grafisch beginpunt. U tekent de website en het programma zet dit om in html. U krijgt daarbij nog allerlei mogelijkheden, zoals het dynamisch aanpassen van de website. Deze techniek heeft Fusion het beste toegepast: u krijgt u zowel web- site- als designvoorbeelden. Studioline richt zich nóg meer op de werkwijze van grafische ontwerpprogramma's. Zo kan de overlapping van velden gestuurd worden door verschillende filters. Deze filters past Studioline pas toe bij het exporteren van de website, omdat het programma immers de originele data al heeft opgeslagen. Daardoor zijn latere aanpassingen aan de website makkelijk te realiseren. ACTIEVE INHOUD Veel effecten op websites kunnen alleen gerealiseerd worden met scripts op de webserver. Een klassiek voorbeeld is het voorbeeld het verwerken van html-formulieren. De browser stuurt de formulierdata naar een script op de server, die deze opslaat in een databank of ze als e-mail stuurt aan de beheerder van de website. De mogelijkheid om actieve inhoud toe te voegen aan een website, bieden alleen Frontpage, Fusion en Web To Date. Voor server-extensies levert Microsoft bij Frontpage een programma dat op de webserver geïnstalleerd moet worden. Met dit programma kunt u een forum, een sitemap, een bezoekers-teller of een wachtwoordbeveiliging toevoegen aan de website. Het grote nadeel: providers die deze serverextensies aanbieden zijn zeldzaam en duur. Fusion en Web To Date gebruiken scripts om actieve inhoud op hun website toe te voegen, die op de server van de ouwer dan wel die van een andere host draaien. De aanmelding voor deze diensten is in het programmamenu geïntegreerd. Andere actieve componenten, zoals tellers of een gastenboek, biedt Fusion als webdienst aan. Voor de meeste opties moet u echter wel extra betalen. Web To Date zet daarentegen in op php-scripts, die het programma automatisch meekopieert naar de webserver. De webserver moet nuurlijk wel php ondersteunen. TESTMETHODE Met alle web-editors bouwen we een website met zeven pagina's in een kant-enklare lay-out. Behalve standaardfuncties, zoals een sitemap en een contactformulier, moet de website een fotogalerij, een gastenboek en – indien ondersteund door de software – een forum hebben. Voorzover het programma het gebruik van databases ondersteunt, moet het MySQL en een Access-database gebruiken. De database moet zowel lokaal, op een webserver, als ook per ip-adres op een sql-server gebruikt kunnen worden. Daarbij worden de gebouwde websites op verschillende webservers van verschillende providers gezet. Na een kleine verandering worden gewijzigde data verwerkt. De kwaliteit van de html-code controleren we met de online-html-validator van de W3C (validator.w3.org). Deze online-tool test de overeenstemming met de officiële htmlstandaard zoals die is vastgesteld door het World Wide Web Consortium (W3C). Daarbij stelt de validator vast of de htmlversie geregistreerd is en of de html-tags overeenkomen met de geregistreerde versie. PCM CONCLUSIE De pakketten die eruit springen zijn Namo en Frontpage. Terwijl Namo veel functionaliteiten bezit, gaat Frontpage doordachter te werk. Frontpage beperkt zich bij de servertechnologieën tot Microsoft-producten. ndersteuning is er bijvoorbeeld alleen voor asp en asp.net. Namo daarentegen kan ook gebruikt worden voor php, jsp en andere technieken. De nieuwe versies van Fusion en Web To Date concentreren zich op het bouwen van complete websites. U legt de structuur en de inhoud vast en het programma genereert de website met alle links en codes. Fusion geeft meer vrijheden bij het bouwen, maar daardoor kost het bouwen van een website ook meer tijd. Het gloednieuwe Contribute 3 is alleen handig om bestaande, reeds ontworpen websites mee te onderhouden. Met de web-editor kunt u direct op de server de website onderhouden. Voor het bouwen en ontwikkelen van een nieuwe website op de lokale schijf is het programma niet geschikt. Voor grafisch aangelegde bouwers is Studioline Web een blik waard. De predikaten PCM Keuze Beste Product én Beste Koop gaan beide naar Namo Web Editor 6 Suite, vanwege de uitgebreide mogelijkheden, de eenvoudige bediening en een lage prijs. Zowel bij de basisfuncties als bij de uitgebreide functies maakt dit pakket een goede indruk.

Inloggen met enkel een wachtwoord blijft riskant. Steeds vaker stappen diensten daarom over op tweestapsverificatie of op volledig wachtwoordloos inloggen. In combinatie met een fysieke beveiligingssleutel leveren beide een nog robuustere bescherming op. Hoe werkt dit precies en wat zijn enkele concrete mogelijkheden?

We hoeven je niet meer uit te leggen dat inloggen met alleen een wachtwoord niet veilig is, zeker niet als je hetzelfde eenvoudige wachtwoord bij meerdere diensten gebruikt. Een wachtwoordbeheerder als Bitwarden helpt je wel complexere en verschillende wachtwoorden te gebruiken, maar de zwakheden blijven: wachtwoorden kunnen via phishing worden onderschept, bij een datalek buitgemaakt of met brute-force achterhaald. Daarom winnen alternatieve loginmethodes aan populariteit. Denk aan tweestapsverificatie, waarbij je naast je wachtwoord nog een extra factor gebruikt, zoals een code of biometrie, en aan wachtwoordloos inloggen, een methode op basis van een cryptografisch sleutelpaar. Beide methoden verhogen de beveiliging, maar met een fysieke beveiligingssleutel kun je het nog veiliger maken.

Fysieke sleutel

Zo’n fysieke sleutel is een stukje hardware van doorgaans zo’n 4 cm lang en 2 cm breed, enkele mm dik en met een gewicht van circa 4 gram. Er bestaan ook wel kleinere sleutels in de vorm van een usb-c-dongel, die nauwelijks uitsteken uit de poort van een computer. Verderop bekijken we enkele concrete, uiteenlopende toepassingen, maar hoe werkt zo’n sleutel eigenlijk?

Wanneer je een sleutel voor het eerst koppelt aan een dienst of account, wordt er een cryptografisch sleutelpaar aangemaakt. De private sleutel blijft altijd veilig in een aparte chip van de beveiligingssleutel, terwijl de publieke sleutel naar de server van de betreffende dienst wordt doorgestuurd. Wanneer je vervolgens inlogt op de site, vraagt de server via je browser de sleutel om een cryptografische handtekening te zetten.

Veiligheid

De sleutel checkt daarbij welke domeinnaam in de browser actief is, bijvoorbeeld account.google.com, en zet de handtekening alleen als dit overeenkomt met het domein waarvoor je de sleutel eerder hebt geregistreerd. Daardoor is het systeem nagenoeg phishing-bestendig, in tegenstelling tot bijvoorbeeld sms- of OTP-codes. Zo’n code kun je immers ook op een valse site intypen, waarna een aanvaller deze meteen kan doorsturen naar de echte site. Bij wachtwoorden, sms en OTP bestaan bovendien gedeelde geheimen, zoals codes of hashes, die bij een datalek gestolen kunnen worden, terwijl er bij een fysieke sleutel zelfs bij een serverdatalek niets bruikbaars te halen valt. Een smartphone kan bovendien malware bevatten of gestolen worden, waardoor een aanvaller toegang kan forceren; een fysieke sleutel daarentegen bewaart de geheime sleutel veilig in een niet-uitleesbare chip.

Nadelen

Zo’n fysieke sleutel geldt dus als een van de veiligste methoden, al zijn er ook enkele praktische nadelen. Zo moet je de sleutel bij je hebben tijdens het inloggen en bij verlies of diefstal riskeer je buitengesloten te raken als je geen back-up hebt, bijvoorbeeld in de vorm van back-upcodes of een tweede, veilig bewaarde sleutel. Bovendien ondersteunen nog niet alle sites of diensten zo’n sleutel. Op onder meer www.kwikr.nl/f2sup en www.kwikr.nl/yubisup vind je wel lijsten met diensten die via een of ander protocol inloggen met een fysieke sleutel ondersteunen. Tot slot kost een sleutel ook wel iets: tussen de 30 en 80 euro, afhankelijk van de ondersteunde functies en standaarden.

Inloggen via 2FA

We weten nu hoe een sleutel eruitziet, hoe die werkt en waarom die zo veilig is. Dat volstaat om er zelf mee aan de slag te gaan, in verschillende scenario’s en met diverse protocollen. In dit artikel gebruiken we een YubiKey 5(C) NFC die ongeveer 65 euro kost, maar je kunt ook andere sleutels inzetten zolang ze de vereiste protocollen ondersteunen. Sleutels die enkel FIDO U2F en FIDO2 ondersteunen, zijn al verkrijgbaar vanaf 15 euro.

Laten we als voorbeeld starten met de sleutel als tweede factor bij een Facebook-account. Hiervoor volstaat een sleutel met FIDO U2F, al accepteren niet alle diensten U2F. Zo vereisen Apple en Microsoft in dit geval een FIDO2-sleutel.

Meld je aan bij je Facebook-account via https://accountscenter.facebook.com. Ga in Accountinstellingen naar Wachtwoord en beveiliging. Open Tweestapsverificatie en selecteer je Facebook-account. Na het invullen van een verificatiecode via mail kies je de gewenste methode. Klik op Beveiligingssleutels en bevestig met Doorgaan. Na de controle van de beveiligingscode klik je op Beveiligingssleutel registreren. Selecteer Beveiligingssleutel, druk op Volgende en OK. Plaats de sleutel, raak deze even aan en klik opnieuw op OK. Bevestig ten slotte met je wachtwoord zodat de sleutel als tweede factor wordt toegevoegd.

2FA in Bitwarden

Zolang je nog met wachtwoorden werkt, is een wachtwoordbeheerder sterk aan te raden. Een degelijke en gratis te gebruiken tool is Bitwarden. We gaan ervan uit dat je deze hebt gedownload en geïnstalleerd (via www.kwikr.nl/bwpers; beschikbaar voor Windows, macOS en Linux) en dat je een Bitwarden-account hebt aangemaakt. Handig is ook de Bitwarden-browserextensie, die automatisch invullen en opslaan van wachtwoorden in je browser veel eenvoudiger maakt, maar daar gaan we hier niet verder op in. We bekijken hier namelijk vooral het koppelen van je fysieke sleutel aan je Bitwarden-account.

Meld je aan op https://vault.bitwarden.com. Open Instellingen en kies Beveiliging. Ga naar het tabblad Tweestapsaanmelding en klik op Beheren bij FIDO2 WebAuthn. Vul je Bitwarden-hoofdwachtwoord in en voer bij Naam een korte beschrijving van de sleutel in. Plaats je sleutel (via usb of NFC) en klik op Sleutel lezen. Als de sleutel om een pincode vraagt, vul je die in en raak je de sleutel kort aan. Bevestig met OK en klik op Opslaan zodat de sleutel wordt toegevoegd. Op dezelfde manier kun je ook een andere sleutel als reserve koppelen (zie ook verderop ‘10 Voorzorgsmaatregelen’). Bij het inloggen, ook via de Bitwarden-app, moet je nu naast je wachtwoord ook je sleutel gebruiken.

Inloggen met passkey

Steeds meer diensten ondersteunen wachtwoordloze aanmeldingen via toegangssleutels, oftewel passkeys. Wil je hiervoor je fysieke sleutel gebruiken, dan moet deze FIDO2/WebAuthn ondersteunen, waarbij de private sleutel van het cryptografische sleutelpaar op de sleutel zelf wordt bewaard. Om in te loggen hoef je de sleutel enkel te plaatsen of via NFC op je smartphone te gebruiken, als dit wordt ondersteund, en daarna te bevestigen met pincode en aanraaksensor. Kortom, je sleutel wordt je loginmiddel. We tonen dit met een Google-account.

Log in via https://myaccount.google.com. Ga naar Beveiliging en klik bij Inloggen bij Google op Tweestapsverificatie. Klik indien nodig op Tweestapsverificatie aanzetten. Voeg desgewenst een telefoonnummer toe en klik bij Toegangssleutels en beveiligingssleutels op Beveiligingssleutel toevoegen. Klik vervolgens op + Toegangssleutel maken en kies Ander apparaat gebruiken. Selecteer in het pop-upvenster Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK. Plaats nu de sleutel en voer de pincode in, of maak een nieuwe aan als de sleutel nieuw of gereset is. Bevestig met OK en raak de sleutel kort aan. De sleutel staat nu in de lijst met toegangssleutels in je Google-account.

Wanneer je je daarna bij Google afmeldt en opnieuw aanmeldt, zul je merken dat je je wachtwoord – op ondersteunde browsers en platformen – niet meer hoeft in te geven en met de sleutel kunt aanmelden. Google acht deze methode namelijk veilig genoeg. Wil je dit toch niet, open dan opnieuw Beveiliging, klik bij Inloggen bij Google op Wachtwoord overslaan als dat mogelijk is en schakel deze optie uit. Je sleutel fungeert dan enkel nog als tweede factor, waarvoor in principe FIDO U2F volstaat.

Passkey bij Microsoft

Bij veel diensten werkt het koppelen vergelijkbaar als bij Google. We tonen je wel kort hoe je een beveiligingssleutel inzet in een wachtwoordloze oplossing bij Microsoft, die hiervoor een wat eigenzinnige werkwijze en terminologie hanteert.

Meld je aan via https://account.microsoft.comen open Beveiliging. Klik op Beheren hoe ik me aanmeld en kies Een methode voor aanmelden of verifiëren kiezen. Selecteer Gezicht, vingerafdruk, pincode of beveiligingssleutel en kies Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK, plaats de sleutel, voer desgevraagd de pincode in en raak de sleutel aan. Klik opnieuw op OK, geef de sleutel een naam en bevestig met Volgende en OK. De sleutel verschijnt nu in de lijst bij Een wachtwoordcode gebruiken (waar je hem ook kunt hernoemen of verwijderen). Je kunt de sleutel vanaf nu als tweede inlogfactor inzetten, ook op andere apparaten.

Wil je de sleutel volledig wachtwoordloos gebruiken, dan verplicht Microsoft je eerst de Microsoft Authenticator-app te installeren en hier via de plusknop je Microsoft-account toe te voegen. Klik daarna op je accountpagina in de rubriek Beveiliging op Inschakelen bij Account zonder wachtwoord en druk op Volgende. In de Authenticator-app verschijnt nu een melding die je bevestigt met Goedkeuren, waarna op de website wordt gemeld dat je wachtwoord is verwijderd. Voortaan kun je ook zonder wachtwoord inloggen, met je beveiligingssleutel.

Lokaal Windows-account

Het leek veelbelovend: open je in Windows de Instellingen en ga je naar Accounts / Aanmeldingsopties, dan zie je wellicht Beveiligingssleutel staan. Voor lokale of persoonlijke Microsoft-accounts werkt dit helaas niet. Dit blijkt enkel mogelijk bij zakelijke Active Directory- of Entra ID-accounts.

Heb je een compatibele Yubico-sleutel, zoals de YubiKey 5(C) NFC, dan kun je deze wel als tweede inlogfactor gebruiken voor een lokaal Windows-account. Hiervoor heb je de gratis tool Yubico Login for Windows nodig (www.kwikr.nl/yubilogin). Zorg wel dat je de gebruikersnaam en het wachtwoord van het lokale account kent. Installeer de tool en herstart Windows. Meld je daarna aan met je lokale account via de optie Yubico Login en start de app Login Configuration als administrator. Gemakshalve kun je Express configuration kiezen. Plaats de sleutel en volg de instructies (zie ook www.kwikr.nl/yubiwin). Bewaar de herstelcode zorgvuldig. Voor de gekozen gebruiker is voortaan naast gebruikersnaam en wachtwoord ook de beveiligingssleutel vereist.

Je kunt een YubiKey ook als tweede factor inzetten voor je Windows-login.

Inloggen met TOTP

Als je beveiligingssleutel ook OATH-TOTP ondersteunt (Initiative for Open AuTHentication - Time-based One-Time Password), kun je die gebruiken om een eenmalige code te genereren, net als met authenticator-apps van Google, Microsoft, Proton of Authy. Veel apps en diensten ondersteunen deze 2FA-methode.

We nemen Dropbox als voorbeeld. Meld je aan op www.dropbox.com, klik op je profielicoon rechtsboven, kies Instellingen en open het tabblad Beveiliging. Schakel Tweestapsverificatie in, selecteer Authenticatie-app en druk op Verzenden. Je ziet nu een QR-code en de bijbehorende geheime sleutel.

Download en installeer vervolgens de gratis app Yubico Authenticator (www.kwikr.nl/yubiauth). Start de app, plaats je beveiligingssleutel en open Accounts. Klik op Add account en kies Scan QR code als je een camera hebt, of voer de geheime code handmatig in bij Secret Key. Vul bij Issuer bijvoorbeeld Dropbox in en bij Account name het e-mailadres van je Dropbox-account. Bevestig met Save. In de app verschijnt een cijfercode die je op de Dropbox-site invult bij Bevestigingscode. Noteer de herstelcodes, bewaar ze goed en rond af met Voltooien.

Bij het aanmelden op Dropbox tik je eerst je wachtwoord in en daarna de actuele eenmalige code die je in Yubico Authenticator bij je Dropbox-account ziet.

Challenge/Response

Tot slot tonen we je nog de challenge-response-methode. Hierbij genereert een dienst of app een willekeurige wiskundige vraag (challenge) in de vorm van een bitreeks. Deze gaat naar je beveiligingssleutel, die de overeenkomstige cryptografische response berekent en terugstuurt. Als de codes overeenkomen, krijg je toegang. We lichten dit kort toe voor de gratis wachtwoordbeheerder KeePassXC (www.keepassxc.org; Windows, macOS, Linux) om een lokaal bewaarde wachtwoordkluis te openen.

Verschillende sleutels ondersteunen deze methode, waaronder de meeste YubiKeys. Download en installeer voor zo’n sleutel eerst de gratis YubiKey Manager (zie kader ‘Sleutelbeheer’). Start de app, ga naar Applications/OTP en klik op Configure bij een vrij slot. Kies Challenge-response, klik op Generate voor de geheime sleutel, zet eventueel een vinkje bij Require touch voor extra veiligheid en sluit af met Finish.

Open vervolgens KeePassXC en laad je database. Ga naar Database / Database beveiliging, kies Aanvullende bescherming toevoegen / Challenge-Response toevoegen, selecteer het juiste slot van je geplaatste sleutel en bevestig met OK. Voortaan is je wachtwoordkluis enkel toegankelijk met je wachtwoord en je beveiligingssleutel.

Sleutelbeheer

Beschik je over een beveiligingssleutel, dan zul je vroeg of laat de beheertool van de producent nodig hebben. Als voorbeeld nemen we de YubiKey Manager (www.kwikr.nl/yuman), die je het best als administrator opstart. Hiermee kun je functies of interfaces uitschakelen (OTP, FIDO U2F, FIDO2, OpenPGP, PIV en OATH), een pincode instellen of resetten voor FIDO2 of PIV, statische wachtwoorden of OTP-slots programmeren en certificaten beheren in PIV-modus (smartcardfunctie).

In de beheertool kun je ook specifieke protocollen uitschakelen, mocht je dat willen (hier: YubiKey Manager).

Voorzorgsmaatregelen

In het artikel hebben we al, ook tussen de regels door, enkele tips gegeven om (veiligheids)problemen te vermijden. We sommen ze kort nog even op.

Zo registreer je best altijd twee fysieke sleutels bij elke dienst, zodat je bij verlies of diefstal via de back-upsleutel toegang behoudt. Bewaar deze op een veilige plaats en test af en toe of de sleutel nog werkt. Activeer daarnaast bij elke dienst een alternatieve 2FA- of noodmethode, zoals TOTP-toegang via een authenticator-app, en druk back-upcodes af die je veilig bewaart. Zo kun je ook zonder sleutel nog aanmelden, al is dit wat minder robuust. Tot slot, ook al beschermt een beveiligingssleutel je technisch goed tegen phishing, blijf alert. Krijg je bijvoorbeeld een onverwachte vraag om de PIN-code van je sleutel in te voeren, wees dan op je hoede.

Tefal lanceert een compact model tosti-ijzer dat met allerlei extra platensets te gebruiken is voor allerlei gerechten: van panini's en wafels in allerlei vormen en maten tot aan donuts en madeleines. Is de Snack Collection echt zo veelzijdig? ID.nl ging ermee aan de slag.

Tafelgrills en tosti-apparaten zijn in bijna elk huishouden te vinden. Vaak gaat het om apparaten met een geribbelde grillplaat boven en onder, waar je je tosti tussen legt om die een paar minuten erna bruin en krokant uit te halen, met een lekker warme vulling. Het zijn eenvoudige apparaten die goed zijn in waarvoor ze ontwikkeld zijn. Meer dan je tosti erin maken kan vaak niet. Tefal komt nu met de compacte Snack Collection, een apparaat dat je koopt met twee bijgeleverde typen grillplaten en nog eens kunt uitbreiden door losse sets erbij te kopen.

©Saskia van Weert

Testexemplaar en meegeleverde platen

Ter review ontving de redactie een blauw testmodel, voorzien van twee grill/panini-platen (één boven, één onder in het apparaat) en twee platen om Brusselse wafels mee te maken. De Snack Collection is met zijn 28,5 centimeter breedte, 20,6 centimeter lengte en 34,5 centimeter hoogte een betrekkelijk klein apparaat dat makkelijk op te bergen is. Het snoer is aan de onderkant op te bergen, er zit een aan-uitknop aan de voorzijde, net als een vergrendeling om het ijzer op slot te zetten. Ook zit er een lampje aan de voorzijde dat groen oplicht als het apparaat is voorverwarmd. Hij heeft een vermogen van 700 watt en een maximale temperatuur van 230 graden. De temperatuur is niet handmatig in te stellen.

©Saskia van Weert

Inhoud van de doos en wisselen van platen

In de machine zit al een set grillplaten. Verder vind je in de doos twee verpakkingen die nog het meest doen denken aan videobandhoezen van vroeger. Ze zijn van harde kunststof en gaan wat lastig open. De ene doos is uiteraard leeg, want daar zaten de panini-platen in, maar we vinden er wel een receptenboekje in. In de andere doos zit de uitbreiding; in ons testexemplaar zijn dat de wafelplaten. De platen zijn los te halen uit de machine via een knopje boven en onder, en de platen kunnen er op maar één manier in vastklikken. Je kunt ze dus niet verkeerd bevestigen. Ze mogen in de vaatwasser; de machine zelf uiteraard niet.

©Saskia van Weert

Gebruik en bediening

Zoals wel vaker bij dit type apparaten is de werking enorm simpel. Je bevestigt de gewenste platen in de machine, doet de stekker in het stopcontact en zet hem aan. Dan wacht je tot het groene lampje aangaat, open je de machine, doe je je gerecht erin, sluit je alles weer netjes en wacht je tot je eten klaar is. Eet smakelijk!

©Saskia van Weert

Test: tosti's

De bijgeleverde grill/panini-plaat is net wat te klein voor een reguliere tosti van boterhammen uit de supermarkt; het korstje steekt net wat boven de plaat uit. Maar dat bleek voor het resultaat niet uit te maken: alle geteste tosti’s kwamen prima uit de Tefal. Opwarmen duurde wel wat lang, ongeveer 4 minuten.

Lees ook: Gezonde tosti’s om de hele middag op door te gaan

Test: panini

De test met een panini had wat voeten in de aarde. De supermarkten in onze woonplaats verkochten geen panini-broodjes, maar een XL-shop in een andere plaats wel. Panini-broodjes zijn hoger dan normale afbakbroodjes en standaard voorzien van grillstrepen. Het deksel van de Snack Collection moest wel wat worden aangedrukt om de machine te kunnen sluiten met de vergrendeling, maar ook dat verliep verder prima.

Schoonmaken en opbergen 

De platen komen weer brandschoon uit de vaatwasser en klikken makkelijk vast in het apparaat. Door de betrekkelijk kleine afmetingen van dit keukenapparaat is het makkelijk op te bergen.

©Tefal

Uitbreidingssets (assortiment)

Dan de uitbreidingssets. Deze hebben we niet kunnen testen, maar zijn uiteraard te bekijken via de site van Tefal. Er is een aantal platen voor tosti’s in bijzondere vormen, zoals een schelpvorm of juist meteen als driehoek. Verder zijn er onder meer vormen voor bagels te verkrijgen. Tefal mikt duidelijk op een internationaal publiek, want er is ook een vorm voor madeleines (Franse zoete cakejes) verkrijgbaar.

Conclusie

De Tefal Snack Collection is een compact tosti-apparaat met verwisselbare platen, bedoeld voor wie met één toestel meerdere snacks wil maken. In de test leverde het apparaat nette resultaten op: tosti's kwamen goed uit de grill en panini's lukten eveneens prima na het sluiten met de vergrendeling. De platen klikken stevig vast, zijn uitneembaar en kunnen in de vaatwasser. Dankzij het kleine formaat en het opbergsysteem voor het snoer is het toestel eenvoudig weg te zetten. Het apparaat heeft een vermogen van 700 watt, een maximale temperatuur van 230 graden en een indicatielampje dat aangeeft wanneer voorverwarmen is voltooid.

Aandachtspunten: het grillvlak is aan de krappe kant voor standaardboterhammen, de opwarmtijd ligt rond de 4 minuten en de temperatuur is niet handmatig regelbaar. De uitbreidingsmogelijkheden zijn groot (onder meer wafels, donuts, madeleines en bagels), maar deze extra platen zijn in deze test niet inhoudelijk beoordeeld.

Per saldo is de Snack Collection een praktisch en ruimtebesparend apparaat voor de liefhebbers van tosti's die ook graag eens experimenteren met andere bereidingen.