TEST ZES WEB-EDITORS TOT € 300 Een website bouwen is niet moeilijk, mits u beschikt over de juiste software. Nu kunt u natuurlijk een duur pakket als Dreamweaver of GoLive aanschaffen, maar bent u een beginner, hebt u geen html-kennis of wilt u liever niet zoveel geld uitgeven, dan zijn er prima alternatieven voorhanden. Wij bekijken zes web-editors tot € 300.

Wilt u snel, eenvoudig en goedkoop een website bouwen, dan kunt u prima uit de voeten met een pakket dat niet méér kost dan € 300. Wij kijken naar zes webeditors in dit prijssegment. Wat ze extra leuk maakt, is dat u helemaal geen htmlkennis nodig hebt om een website te bouwen. Gewoon een paar keer klikken met de muis is voldoende. WEBSITE ONTWERPEN Gaat u een website bouwen, dan is het wel handig als u een redelijke kennis hebt van grafische ontwerptoepassingen (bijvoorbeeld kennis van jpeg en hoe u een plaatje groter dan wel kleiner maakt). Hoewel niet iedereen ze zal gebruiken, leveren de meeste webeditors die we hier bespreken een ontwerpprogramma mee. Deze kunt u gebruiken om de basislay-out mee te maken, maar ook om bijvoorbeeld de kleuren van de website aan te passen. U kunt de ontwerpkeuzes doorvoeren voor de gehele website. De meeste pakketten kunnen automatisch een navigatiemenu met alle links genereren. Verandert u iets aan het ontwerp, dan kan dit worden doorgevoerd in alle webpagina's die eronder hangen. We bekijken de volgende web-editors: Frontpage, Namo, Fusion, Studioline Web, Contribute 3 en Web To Date. De twee laatstgenoemde web-editors zijn eigenlijk twee vreemde eenden in de bijt. Zo is Macromedia's Contribute 3 voornamelijk bedoeld om bestaande websites aan te passen. U kunt de website namelijk met een ander programma – bijvoorbeeld Dreamweaver – ontwerpen en bouwen, waarna u de website direct op de server met Contribute 3 verder beheert en kunt aanpassen. Daarbij kunnen verschillende rechten worden toegewezen, zodat de beheerder van de site bijvoorbeeld alleen de inhoud kan aanpassen. Ook handig is dat Contribute de integratie met Officedocumenten vereenvoudigt. Ook Web To Date wijkt af van de andere web-editors: het programma biedt voorgedefinieerde lay-outs en ontwerpen, u voegt er alleen nog inhoud aan toe. Het programma genereert navigatiemenu's automatisch. Individuele ideeën over webdesign zijn met dit programma niet goed te realiseren, maar daar staat tegenover dat het (daardoor) voor de absolute beginner een handige toepassing is DYNAMISCHE INHOUD Bij dynamische websites worden de webpagina's bij elk bezoek aan de website opnieuw gegenereerd. Het zorgt ervoor dat er flexibel met de inhoud kan worden omgegaan. e dynamische inhoud staat in de vorm van tabellen in databases op de server. In de test ondersteunen alleen Frontpage, Namo en Fusion het gebruik van databases. Namo blijkt in de praktijk het meest geschikt voor het bouwen van dynamische websites. Het programma beschikt bijvoorbeeld over een wizard waarmee u automatisch formulieren voor verschillende doelen maakt. GEBRUIKSGEMAK Een overzichtelijke en functionele bedieningsstructuur is belangrijk voor webeditors. Goed gestructureerd en intuïtief in het gebruik zijn Contribute 3 en Web To Date. Frontpage leunt zeer dicht tegen Microsoft Office aan, wat als voordeel heeft dat officegebruikers zich snel met dit programma op hun gemak zullen voelen. Namo bestaat uit meerdere gelinkte programma's: site-manager, ite-editor en grafisch ontwerpprogramma. Deze werken samen, maar hebben elk een eigen hoofdvenster. Het nadeel hiervan is dat het editorvenster erg druk en volgepropt is. Bij een resolutie van 1024 x 768 pixels is er bijna geen plaats, 1280 x 1024 werkt al wat beter. In html-modus biedt Namo minder gebruiksgemak dan bijzonder GRATIS WEB-EDITORS Freeware en open source-editors zijn eigenlijk alleen geschikt voor standaardtoepassingen of vragen een goede programmeerkennis van php en sql. In ruil daarvoor zijn ze wel erg flexibel. Het aanbod van gratis wysiwyg-editors is niet erg groot. In de Mozilla-suite is bijvoorbeeld de Editor Composer geïntegreerd. Met het programma kunt u echter maar één website onderhouden. Het wisselen tussen de grafische interface, de tag-modus, boomstructuur, html-broncode en voorbeeldvenster gaat via tabbladen. Praktisch alle html-tags en attributen worden in deze gratis web-editors uit menu's geselecteerd en in vensters ziet u de details die aangepast kunnen worden. Composer Composer heeft duidelijke grenzen: het heeft geen site-wizard en ook geen voorbeelden van websites. Ook zoiets als het automatisch genereren van een navigatiemenu ontbreekt. Er zijn beperkte mogelijkheden voor het ontwerpen van websites. Daarom kunt u hier beter een apart grafisch programma voor gebruiken zoals Paintshop Pro of hotoshop. Frames worden helemaal niet ondersteund, alleen de codes voor de framesets unt u aanpassen. Info: www.mozilla.org NVU Dit programma komt voort uit het Open Source project NVU (spreek uit 'new view'). De editor is gebaseerd op Composer. De nieuwste versie 0.2 lijkt sterk op het origineel. De ontwikkelaars hebben zich ten doel gesteld om met Frontpage en Dreamweaver te kunnen concurreren – wat nog wel een lange weg zal zijn. Net als Mozilla is NVU er zowel oor Linux als voor Windows. NVU komt met een css-editor voor interne en externe stylesheets en kan html-code valideren. Wanneer meerdere personen met NVU werken, kan ieder zijn eigen instellingen opslaan. Op termijn zal NVU ook websitevoorbeelden aanbieden. Info: www.nvu.com Grafische editors Wie geen zin heeft in de vele handarbeid van Composer en NVU kan de grafische DHE-editor uitproberen. Het programma is alleen voor particulieren gratis. Het loont wel om u aan te melden voor het forum, zodat u de uitgebreide versie kunt downloaden. Info: www.hexagora.com Content Management Het gratis freeware programma CMS Zeta Producer kan maximaal twintig webpagina's aan. Daarvoor biedt het programma wel een professioneel ontwerp en ook een formulier met cgi-verwerking is toegestaan. Meer functionaliteiten biedt Site Gen Wiz. Dit programma is alleen in het Engels te krijgen. Hiermee kunt u zelfs een fotogalerij of een sitemap automatisch genereren. Info: www.zeta-software.de/producer/enu/index.html (CMS van € 0 tot 3400) OP HET WEB Weten hoe het ook weer zat met afkortingen als asp en css? Op PCMweb vindt u een uitgebreide begrippenlijst. MEER WETEN? Wilt u toch aan de slag met html? Op http://users.skynet.be/pixeldev/allsites/htmltutorial vindt u een cursus html in 10 lessen. Op www.w3c.nl vindt u de Nederlandse website van het World Wide Web Consortium – een officiële instantie die bepaalt wat de webstandaarden zijn. Op de site van het W3C kunt u zien of de html-code die u gebruikt op uw website voldoet aan hun normen, zodat uw site goed bekeken kan worden op verschillende platformen en in verschillende browsers. voorbeeld Frontpage. Zo heeft het programma geen code-completering. LAY-OUT EN VORMGEVING Frontpage en Namo geven u de volledige vrijheid bij het vormgeven van de website. kunt werken met kant-en-klare lay-outs en designs, maar ook met html en css. Programma's als Fusion en Studioline werken vanuit een grafisch beginpunt. U tekent de website en het programma zet dit om in html. U krijgt daarbij nog allerlei mogelijkheden, zoals het dynamisch aanpassen van de website. Deze techniek heeft Fusion het beste toegepast: u krijgt u zowel web- site- als designvoorbeelden. Studioline richt zich nóg meer op de werkwijze van grafische ontwerpprogramma's. Zo kan de overlapping van velden gestuurd worden door verschillende filters. Deze filters past Studioline pas toe bij het exporteren van de website, omdat het programma immers de originele data al heeft opgeslagen. Daardoor zijn latere aanpassingen aan de website makkelijk te realiseren. ACTIEVE INHOUD Veel effecten op websites kunnen alleen gerealiseerd worden met scripts op de webserver. Een klassiek voorbeeld is het voorbeeld het verwerken van html-formulieren. De browser stuurt de formulierdata naar een script op de server, die deze opslaat in een databank of ze als e-mail stuurt aan de beheerder van de website. De mogelijkheid om actieve inhoud toe te voegen aan een website, bieden alleen Frontpage, Fusion en Web To Date. Voor server-extensies levert Microsoft bij Frontpage een programma dat op de webserver geïnstalleerd moet worden. Met dit programma kunt u een forum, een sitemap, een bezoekers-teller of een wachtwoordbeveiliging toevoegen aan de website. Het grote nadeel: providers die deze serverextensies aanbieden zijn zeldzaam en duur. Fusion en Web To Date gebruiken scripts om actieve inhoud op hun website toe te voegen, die op de server van de ouwer dan wel die van een andere host draaien. De aanmelding voor deze diensten is in het programmamenu geïntegreerd. Andere actieve componenten, zoals tellers of een gastenboek, biedt Fusion als webdienst aan. Voor de meeste opties moet u echter wel extra betalen. Web To Date zet daarentegen in op php-scripts, die het programma automatisch meekopieert naar de webserver. De webserver moet nuurlijk wel php ondersteunen. TESTMETHODE Met alle web-editors bouwen we een website met zeven pagina's in een kant-enklare lay-out. Behalve standaardfuncties, zoals een sitemap en een contactformulier, moet de website een fotogalerij, een gastenboek en – indien ondersteund door de software – een forum hebben. Voorzover het programma het gebruik van databases ondersteunt, moet het MySQL en een Access-database gebruiken. De database moet zowel lokaal, op een webserver, als ook per ip-adres op een sql-server gebruikt kunnen worden. Daarbij worden de gebouwde websites op verschillende webservers van verschillende providers gezet. Na een kleine verandering worden gewijzigde data verwerkt. De kwaliteit van de html-code controleren we met de online-html-validator van de W3C (validator.w3.org). Deze online-tool test de overeenstemming met de officiële htmlstandaard zoals die is vastgesteld door het World Wide Web Consortium (W3C). Daarbij stelt de validator vast of de htmlversie geregistreerd is en of de html-tags overeenkomen met de geregistreerde versie. PCM CONCLUSIE De pakketten die eruit springen zijn Namo en Frontpage. Terwijl Namo veel functionaliteiten bezit, gaat Frontpage doordachter te werk. Frontpage beperkt zich bij de servertechnologieën tot Microsoft-producten. ndersteuning is er bijvoorbeeld alleen voor asp en asp.net. Namo daarentegen kan ook gebruikt worden voor php, jsp en andere technieken. De nieuwe versies van Fusion en Web To Date concentreren zich op het bouwen van complete websites. U legt de structuur en de inhoud vast en het programma genereert de website met alle links en codes. Fusion geeft meer vrijheden bij het bouwen, maar daardoor kost het bouwen van een website ook meer tijd. Het gloednieuwe Contribute 3 is alleen handig om bestaande, reeds ontworpen websites mee te onderhouden. Met de web-editor kunt u direct op de server de website onderhouden. Voor het bouwen en ontwikkelen van een nieuwe website op de lokale schijf is het programma niet geschikt. Voor grafisch aangelegde bouwers is Studioline Web een blik waard. De predikaten PCM Keuze Beste Product én Beste Koop gaan beide naar Namo Web Editor 6 Suite, vanwege de uitgebreide mogelijkheden, de eenvoudige bediening en een lage prijs. Zowel bij de basisfuncties als bij de uitgebreide functies maakt dit pakket een goede indruk.

De Philips Hue Bridge Pro volgt de tien jaar oude Bridge op en doet dat met verve. Het apparaat biedt nieuwe functies en is toekomstbestendig, wat hem boeiend maakt voor bestaande én nieuwe Philips Hue-gebruikers. In deze review leggen we je uit waarom.

Als je thuis slimme verlichting van Philips Hue hebt, is de kans groot dat je gebruikmaakt van de witte Hue Bridge. Dit kleine kastje verbindt met je lampen en bijbehorende accessoires en stelt je in staat om de verlichting ook te bedienen als het internet even is uitgevallen. Na een decennium is er nu een Bridge Pro, goed te herkennen aan zijn zwarte ontwerp. De Bridge Pro kost 90 euro, waar de reguliere Bridge (versie 2.1) circa 50 euro kost. Ja, dat is een relatief forse meerprijs, maar als je het systeem tien jaar wilt gebruiken juist weer een kleine extra investering.

©Rens Blom

Veel meer lampen

De Bridge Pro biedt belangrijke voordelen ten opzichte van de normale Bridge, zowel voor bestaande als nieuwe gebruikers. Zo kun je hem nog steeds via ethernet gebruiken, maar is dat niet verplicht. Er is namelijk ook - nieuw - wifi-ondersteuning. De voeding is bovendien geen specifieke stroomkabel meer, maar een usb-c-kabel. Die kun je eenvoudiger vervangen.

©Rens Blom

De belangrijkste vernieuwing? Een compleet nieuwe processor, meer werkgeheugen en meer opslagcapaciteit, waardoor de Hue Bridge Pro veel krachtiger is dan zijn voorganger. Dat is geen mooie marketingpraat, maar goed zichtbaar aan het totaal aantal gadgets dat de bridge kan aansturen. Bij de reguliere Bridge zijn dat 50 lampen en 12 accessoires (zoals draadloze afstandsbedieningen), waar de Bridge Pro 150 lampen en 50 accessoires ondersteunt. Heb je een huis (en misschien ook tuin) vol Hue-producten, dan loop je bij de normale Bridge waarschijnlijk (snel) tegen de limieten aan. Bij de Bridge Pro moet je daar echt je best voor doen.

Je kunt met de Bridge Pro ook veel meer scènes (500) opslaan in de Hue-app dan met de normale Bridge (200), wat voor sommigen handig zal zijn. De Bridge Pro biedt ook nieuwe optionele foefjes, zoals je lampen inzetten als bewegingssensoren om je te attenderen bij beweging in bepaalde kamers. Ook is de Bridge Pro standaard geschikt voor Matter, het nieuwe smarthomeprotocol waar veel merken ondersteuning voor bieden.

©Rens Blom

Overzetten is zo gebeurd

Van oude technologie naar nieuwe technologie overstappen kan soms frustrerend zijn, maar dat geldt zeker niet wanneer je de Bridge verruilt voor de Bridge Pro. De stappen in de Philips Hue-app zijn duidelijk en wij waren binnen tien minuten klaar, waarna de app op de achtergrond veertig minuten nodig had voor de echte migratie.

Al onze instellingen zijn behouden, de accessoires en lampen zijn overgezet en de reguliere Bridge mag na tien jaar met pensioen. Begin je pas met Philips Hue, dan stel je de Bridge Pro vanzelfsprekend in als je eerste bridge. Ook dat is een fluitje van een cent.

©Rens Blom

Conclusie: Philips Hue Bridge Pro kopen?

De Philips Hue Bridge Pro is naar onze mening dé bridge om te kopen als je start met Philips Hue. Heb je nu de normale Bridge, dan biedt de Pro-versie zo veel verbeteringen dat wij het (op termijn) upgraden de eenmalige investering waard vinden.

Een computer laat het vaak afweten op het slechtste moment. Of het nu gaat om een zwart scherm, geen internetverbinding of verdwenen bestanden: wie goed voorbereid is, bespaart tijd en ergernis. In dit artikel lees je welke hardware- en softwaretools je het best vooraf klaarzet, voor jezelf of om anderen te helpen – desnoods vanaf afstand.

Tip 1 - Gerichte aanpak

Een computer en zeker een (thuis)netwerk vormen een complex geheel van componenten, waardoor het lastig kan zijn om snel de juiste oorzaak van een probleem te achterhalen en het op te lossen. Het kan aan hardware liggen (zoals een defecte adapter of slechte kabel), maar ook aan software (zoals een configuratiefout, malware of een incompatibel stuurprogramma). Het is dus verstandig om op zowat alles voorbereid te zijn. Dit vraagt niet alleen kennis en ervaring, maar ook een doordachte aanpak.

Begin met een gerichte observatie van fout­meldingen of gedrag, en voer dan systematisch tests uit. Start bij de eenvoudigste oorzaken, zoals herstarten of bekabeling. Sluit stapsgewijs andere mogelijke oorzaken uit. Noteer wat je test en welk resultaat je krijgt. Bij netwerkproblemen werk je het best van buiten naar binnen: controleer eerst randapparatuur en verbindingen, daarna besturingssysteeminstellingen, en tot slot software of hardware.

Daarvoor heb je natuurlijk ook het juiste ­materiaal nodig, en dat is nu net onze focus. We bekijken eerst welke hardwaretools nuttig zijn, zowel vrij eenvoudige gereedschappen als meer geavanceerde tools. Je kiest uiteraard zelf hoe ver je hierin wilt gaan. Daarna bespreken we handige softwaretools voor diagnose, herstel en reparatie, gebundeld op een multibootstick. Tot slot bekijken we nog enkele opties voor hulp op afstand.

©Angela - stock.adobe.com

Tip 2 - Basisgereedschap

We starten met het basisgereedschap. Kleine dingen die je weleens over het hoofd kunt zien, maar die soms goed van pas komen! We denken bijvoorbeeld aan plakband of ducttape (bijvoorbeeld voor het (tijdelijke) herstel van een gescheurde kabel) en labeltape of markeerstickers om bepaalde (te verplaatsen) onderdelen duidelijk te identificeren. Enkele fijne permanente kleurmarkers kunnen hiervoor ook nuttig zijn. Zorg ook dat je een pincet of fijn tangetje bij de hand hebt, evenals een usb-lampje of een mini-zaklamp (eventueel gebruik je de led van je smartphone). Schroevendraaiers mogen uiteraard evenmin ontbreken: zowel kruiskopschroevendraaiers (Phillips PH0, PH1, PH2), als sleufschroevendraaiers, als torx-modellen (vooral T5 tot T10). Eventueel stop je er ook een paar drie- en zeskantige schroevendraaiers bij, evenals pentalobe-modellen (zoals voor Apple-laptops). Het is wel zo makkelijk als je schroevendraaiers magnetisch zijn om kleine schroefjes (in de systeemkast) niet te verliezen. Let wel op dat je hiermee geen elektronische onderdelen aanraakt. Een handige allround-oplossing is een precisie-schroevendraaierset met magnetische houder en verwisselbare bits.

Voor het schoonhouden van je apparatuur heb je ook altijd een spuitbus met perslucht in de buurt, evenals een luchtblazer (rubberen balgpompje), enkele watten- of schuimstaafjes en een paar micro­vezeldoekjes. Voor het reinigen van contactpunten, sockets, toetsenborden en behuizingen is een goed afsluitbare fles isopropyl-alcohol handig (liefst minimaal 99,9 procent). Zorg ook voor een anti­statische polsband of mat om elektrostatische schade te voorkomen. Denk verder ook aan een usb-stick, usb-hub (met eigen voeding) en een paar netwerk-patchkabels (bij voorkeur CAT 6). Bij elkaar kost dit hele setje basisgereedschap zo’n 160 euro.

©Nikolay - stock.adobe.com

Tip 3 - Extra gereedschap

Kant-en-klare netwerkkabels hebben onze voorkeur, maar soms is een zelfgemaakte kabel op maat handiger. Daarvoor heb je een krimptang nodig en wat handigheid om de connector goed te plaatsen. Op YouTube vind je genoeg instructievideo’s; na enige oefening lukt dat vlot. Zorg ook voor een RJ45-netwerktester. Er bestaan complete netwerksets met krimptang, stripper en tester.

Stop een paar lithium-knoopcellen (CR2032) in je kit, want het CMOS-geheugen van veel computers krijgt stroom van zo’n batterij en die dien je na enkele jaren te vervangen. Een batterijtester die ook geschikt is voor knoopcellen, is ook altijd handig (circa 10 euro). Voor het uitlezen van SD-kaarten gebruik je het liefst een externe SD-kaartlezer. Om problemen met draadloze muizen of toetsenborden te vermijden, zijn een usb-muis en -toetsenbord ­nuttig (samen vanaf zo’n 20 euro).

Ook enkele typische adapters zijn onmisbaar. Denk aan een usb-naar-wifi-adapter, usb-naar-ethernet-adapter (voor als de interne netwerkpoort niet werkt), usb-naar-SATA-adapter (om een interne schijf via usb op je eigen pc aan te sluiten), en een usb-c-multi-adapter. De geschatte totaalprijs van de spullen uit deze tip is zo’n 190 euro.

©kvladimirv - stock.adobe.com

Tip 4 - Voor de echte techneut

Ben je intussen de vaste computerreparateur geworden voor buren, kennissen en familie, dan is het misschien tijd om je reparatiekit verder te professionaliseren. Een psu-tester en een multimeter horen daar zeker bij. Met een psu-tester controleer je eenvoudig een pc-voeding (Power Supply Unit): sluit de ATX-stekker (van de desktop) en eventueel andere connectors (als cpu of PCIe) aan, waarna je per lijn de spanning uitleest (zoals 3,3V, 5V, 12V en andere). Een multimeter is veelzijdiger: je meet er spanning, stroom en weerstand mee (categorie 2 is geschikt tot 230V). Zo’n apparaat vergt wel enige ervaring, maar YouTube-video’s helpen je vast op weg.

Een (snelle) externe usb-ssd van bijvoorbeeld 2 TB komt ook van pas, bijvoorbeeld voor systeemback-ups. Bij schermproblemen is een klein reservescherm met voldoende resolutie (én HDMI en usb-c-aansluitingen) handig. Zorg eveneens voor een tubetje thermische pasta, voor als je cpu-koelers moet (ver)plaatsen of bij oververhittingsproblemen.

Eventueel kun je een diagnostische POST-kaart (Power-On Self Test) toevoegen, die je via PCIe (x1) op een (desktop)computer aansluit. Bij het opstarten voert het UEFI/BIOS een POST-routine uit, waarbij het systeem per stap een hex-code via de systeembus doorstuurt. Zo’n kaart vangt deze codes op en toont ze op een leddisplay. De betekenis lees je af in een POST-tabel (online of in de onderhoudshandleiding), zodat je gericht kunt testen. Eenvoudige modellen vind je al vanaf zo’n 10 euro. De geschatte totaalprijs van deze spullen is zo’n 280 euro.

©Mr.Norasit Kaewsai

Tip 5 - Programma's verzamelen

Je EHBO-kit is inmiddels goed gevuld met tools voor hardwareproblemen. Maar wat als de oorzaak bij software ligt? Zulke fouten los je doorgaans software­matig op, dus verzamel je het best vooraf alvast de meest geschikte programma’s voor diagnose en herstel. Deze tools kunnen sterk variëren, want ook de oorzaken van problemen verschillen. Denk aan corrupte drivers of systeembestanden, foutgelopen updates, conflicterende software, malware, ­verkeerde configuraties en beschadigde opstartitems. Je hebt dus tools nodig die malware kunnen opsporen en verwijderen, bootstructuren (tot op sectorniveau) kunnen controleren en herstellen, schijven kunnen herpartitioneren, data kunnen redden van nukkige systemen, wachtwoorden kunnen achterhalen of wissen en meer.

Daarnaast moet je de juiste manier vinden om de software te starten. Soms lukt dat via een koppeling van de interne schijf van het defecte systeem aan je eigen computer. In de praktijk werkt het meestal handiger als je de EHBO-software rechtstreeks op het probleemtoestel kunt draaien. Als een ­normale start niet lukt, zelfs niet in de veilige modus (Windows), biedt een bootstick uitkomst. Dit is een opstartbare usb-stick met een eigen besturingssysteem, zoals Windows of Linux. Idealiter kies je voor een multibootstick, met meerdere systemen of tools, zodat je vlot de meest geschikte diagnose- of herstelomgeving kunt selecteren. We behandelen in dit artikel twee uitstekende, gratis oplossingen.

Tip 6 - YUMI-stick maken

YUMI (Your Universal Multiboot Installer) is een tool waarmee je zo’n multibootstick kunt maken. Deze tool is handig omdat je uit tal van besturingssystemen kunt kiezen, zonder die zelf te hoeven zoeken. Surf naar www.kwikr.nl/yumi, scrol tot bij YUMI exFAT Download en klik op Download YUMI. Dubbelklik op het gedownloade exe-bestand om de portable tool te starten. Klik op I Agree en plaats een (lege) usb-stick in je pc, bij voorkeur 3.x en met voldoende ruimte voor alle gewenste distributies. Klik indien nodig op Redetect Disks als het station niet zichtbaar is bij Step 1: You Chose. Selecteer de juiste stick en klik op Prepare this Device, zodat de stick correct geformatteerd wordt. Bevestig met Ja als je zeker weet dat de stick geen belangrijke gegevens bevat. Na afloop verschijnt een exFAT-partitie in Verkenner met de naam YUMI. Voor wie technisch geïnteresseerd is: via Schijfbeheer zie je ook een kleine FAT-partitie (VTOYEFI). Dit is de EFI-systeempartitie, maar daar hoef je je verder niet om te bekommeren.

Bij Step 2: Select a Distribution […] kies je vervolgens de gewenste distributie. Er zijn er meer dan 100, vooral Linux-distributies, maar ook systemen als back-uptools, partitiebeheerders, wachtwoordkrakers, geheugentesters, penetratietesters en allround-troubleshooters zoals Ultimate Boot cd, SystemRescue (Linux) en Hiren’s BootCD PE (Windows). Op enkele hiervan komen we straks nog even terug.

Tip 7 - YUMI-distributies

Selecteer de eerste gewenste distributie. De verwijzing naar het bijbehorende schijfkopiebestand kleurt oranje als YUMI dit in de YUMI-map detecteert, althans wanneer je het daar zelf al had geplaatst. Kleurt dit rood, dan kun je via Browse naar de juiste downloadmap navigeren. Staat het bestand nog niet op je schijf, klik dan op Download link om het te downloaden. Of klik op Visit the […] site om het zelf binnen te halen van de site van de producent. Bij sommige distributies, zoals Ubuntu, verschijnt een extra optie (Step 4) waarmee je optioneel opslagruimte reserveert voor persistente wijzigingen. Zodra de juiste distributie is geladen bij Step 3, klik je op Create en bevestig je met Ja. De voortgang volg je in het logvenster. Na afloop klik je op Next en op Ja om extra distributies toe te voegen aan het YUMI-bootmenu, op dezelfde manier als daarnet. Dat kan ook later nog, zolang je YUMI opnieuw start zonder de stick opnieuw te formatteren.

Wil je een toegevoegde distributie verwijderen, plaats dan een vinkje bij View or Remove Installed Distros, selecteer het ongewenste systeem en klik op Remove.

Tip 8 - Ventoy

Lukt het om een of andere reden niet met YUMI of wil je liever een andere tool gebruiken, dan is Ventoy een prima alternatief. Download de recentste versie van het portable programma via www.kwikr.nl/ventoy. Pak het zip-bestand uit en start de tool. In het Language-menu kies je eventueel voor Dutch (Nederlands).

Plug een geschikte (lege) usb-stick in en dubbelklik op het bestand Ventoy2Disk.exe. Klik op de ronde pijlknop zodat Ventoy de stick correct herkent. Open nu eerst even het menu Opties. Bij Partitietabel staat standaard MBR geselecteerd. In de meeste gevallen is dat de beste optie, tenzij je zeker weet dat je de stick enkel op moderne UEFI-systemen gebruikt; in dat geval kun je GPT selecteren. Laat ook de optie voor Secure Boot aangevinkt, behalve als je weet dat je de stick enkel op oudere systemen zonder secure boot gebruikt of bereid bent secure boot tijdelijk uit te schakelen (zonder de UEFI-bootmodus te wijzigen). In dit menu vind je ook de optie Ventoy verwijderen: hiermee maak je de stick leeg en verwijder je de partities als je dit wenst.

Tip 9 - Distributies plaatsen

Er rest nu nog maar één stap. Klik op Installeren (Bijwerken is bedoeld voor een update naar een recentere Ventoy-versie) en bevestig dit tweemaal met Ja. Alle data op de stick worden gewist en, net als bij YUMI, verschijnen er twee partities: een grote VENTOY-datapartitie en een kleine VTOYEFI-systeempartitie. Het hele proces duurt slechts enkele seconden.

Daarna mag je Ventoy sluiten: je stick is nu klaar om de eerste distributies te ontvangen. Dat klinkt misschien ingewikkeld, maar eigenlijk is het heel eenvoudig. Je hoeft enkel het schijfkopiebestand (meestal een iso-bestand) van een distributie naar de VENTOY-partitie te kopiëren, desgewenst in aparte mappen (zoals \allround, \antivirus, \backup, \dataherstel, \partitiebeheer enzovoort). Dit kan gewoon via Verkenner. Dit geldt trouwens ook voor een YUMI-stick, aangezien die onderliggend gebruikmaakt van Ventoy-technologie. In het tekstkader ‘Onmisbare reddingstools’ vermelden we enkele uitstekende tools, inclusief hun downloadlocaties.

Tip 10 - Bootstick opstarten

Het is nu de bedoeling dat je je multibootstick opstart op een (problematisch) systeem. Daarbij maakt het weinig uit of je een YUMI- of een Ventoy-stick gebruikt. Tijdens het opstarten druk je enkele keren op een sneltoets, zoals ESC, F8 of F12, om het opstartmenu te openen. Op oudere toestellen moet je mogelijk eerst het BIOS-setupmenu oproepen via een sneltoets en daar bij Boot order (priority) de usb-stick als eerste opstartmedium instellen.

Gaat het om een moderner UEFI-systeem, dan staat secure boot waarschijnlijk ingeschakeld, wat kan verhinderen dat je bootstick opstart. Voor een YUMI-stick moet je deze functie wellicht eerst tijdelijk uitschakelen om te kunnen opstarten. Een Ventoy-stick start meestal wél op als je eerder de optie Secure Boot had aangevinkt (zie tip 8). In dit geval moet je bij de allereerste opstart wel nog een korte procedure doorlopen, zoals beschreven op www.kwikr.nl/vensec. Je kunt eventueel ook hier eerst secure boot tijdelijk uitschakelen.

Het startmenu van je bootstick verschijnt nu. Laten we Ventoy als voorbeeld nemen. Je ziet hier alle toegevoegde distributies als menu-opties. Met F3 kun je ook overschakelen naar een mapweergave, waarbij je eerst een map opent (zoals \allround, \antivirus enzovoort) en daarna de gewenste distributie start. Zo start je vanaf één stick moeiteloos allerlei distributies en tools, en kun je meteen gericht troubleshooten.

Tip 11 - Extra tools

De kans is groot dat je met de applicaties uit de kadertekst ‘Onmisbare reddingstools’ al vrijwel alle nodige tools hebt. Toch kun je gaandeweg nog programma’s ontdekken die je graag aan je bootstick toevoegt. Dat werkt zowel op een YUMI- als op een Ventoy-stick heel eenvoudig.

Op www.portableapps.com/apps kun je alvast terecht voor meer dan 1100 apps, waaronder zo’n 160 uiteenlopende hulpprogramma’s. Download het .paf.exe-bestand van de gewenste tool en voer dit uit in een tijdelijke map op je eigen systeem. Kopieer daarna de uitgepakte bestanden naar een aparte submap op je bootstick, bijvoorbeeld in \tools\<naam\_app>.

Daarna open je binnen een opgestarte distributie (zoals de Windows Verkenner in Hiren’s BootCD PE: zie tekstkader ‘Onmisbare reddingstools’) gewoon deze map en start je de portable exe-app van daaruit. Zo stem je je bootstick volledig af op je eigen voorkeuren en behoeften (zie ook tekstkader ‘AIO-pakketten’).

Tip 12 - Quick Assist

Tot nu toe gingen we ervan uit dat je als troubleshooter fysiek aanwezig bent om het probleem op te lossen. Maar er zal vast weleens iemand vanaf afstand je hulp inroepen. We veronderstellen dan wel dat die persoon zijn systeem nog kan opstarten, eventueel in de veilige modus, en zo een tool voor afstandsbeheer kan openen.

Eerst stellen we kort een app voor die standaard met Windows wordt meegeleverd: Quick Assist. Begin aan de helperszijde door de app te starten, klik op Iemand helpen en meld je aan met je Microsoft-account. Noteer de beveiligingscode en geeft die door aan de hulpvrager, bijvoorbeeld via telefoon of bericht. Deze persoon start daarna ook Quick Assist en vult de beveiligingscode in bij Beveiligingscode van assistent. Na een klik op Verzenden verschijnt een bevestigingsvraag: hij plaatst een vinkje en klikt op Toestaan. Zijn bureaublad zou nu zichtbaar moeten zijn in een schaalbaar venster op jouw systeem.

Om het systeem over te nemen klik je bovenaan op Besturing aanvragen. Na een bevestiging van de hulpvrager via Toestaan krijg je toegang tot zijn pc. Boven in het venster vind je knoppen als Laserpointer, Aantekening en Chat (voor communicatie via een apart venster). Als er meerdere schermen zijn aangesloten, kun je via Scherm selecteren het gewenste scherm kiezen. Je kunt de overname stopzetten met Stop best. of Besturing annuleren, en met Verlaten sluit je de sessie volledig af.

Tip 13 - AnyDesk

Quick Assist werkt uitsluitend op Windows, maar er bestaan ook tools als AnyDesk die meerdere platformen ondersteunen, waaronder Windows, macOS en mobiele systemen (www.anydesk.com; gratis voor persoonlijk gebruik). Hier gaan we uit van de Windows-versie.

Start de app op, zowel aan jouw kant als aan die van de hulpvrager. Vraag hem vervolgens via telefoon of bericht om de identificatiecode van zijn werkplek: dit is een 10-cijferige code bovenaan in het venster. Vul deze code in op je eigen app, bij Voer remote adres in. Druk op Enter en geef je firewall desgevraagd toestemming.

De hulpvrager klikt nu op de knop Accepteren met het schildicoon om een sessie met beheerrechten toe te staan. Even later verschijnt zijn bureaublad op jouw scherm en kun je zijn pc op afstand bedienen.

AnyDesk biedt meer opties dan Quick Assist. Zo is er een chatfunctie, een schermopnamefunctie, een whiteboard en een handige datatransferfunctie om snel bestanden tussen beide systemen te verplaatsen. Je kunt de schermweergave aanpassen en via de knop Acties bijvoorbeeld een screenshot maken of de toegangsrichting omkeren. Uiteraard kunnen ook hier beide partijen de verbinding op elk moment stopzetten.