Sommige merken ontwikkelen geen eigen smart-tv-platform, maar kozen voor Android TV. Onder andere Philips, Sony en TCL deden dat bijvoorbeeld. In 2020 lanceerde Google bovendien een nieuwe interface voor Android TV, namelijk Google TV. We bekijken beide systemen.

Android TV en Google TV: het verschil in grote lijnen

Android TV is geïntroduceerd in 2014 en is het smart-tv-systeem van Google, gebaseerd op Android OS. Google TV, geïntroduceerd in 2020, gebruikt onder de motorkap nog steeds Android TV, maar heeft een andere gebruikersinterface. Dat betekent bijvoorbeeld al meteen dat alle apps die beschikbaar zijn op Android TV ook werken op Google TV.

Schakel je over van een model met Android TV naar een met Google TV, dan zal er niet zo veel veranderen. Het belangrijkste verschil is dat Google TV meer focust op content. Het aggregeert inhoud van verschillende apps en laat je op die manier meer dingen ontdekken, bijvoorbeeld door je te laten navigeren tussen verschillende genres. Bij Android TV navigeer je meer tussen verschillende apps die elk hun aanbevelingen hebben. Uiteraard zijn er ook cosmetische verschillen, maar Google TV blijft erg herkenbaar als een op Android TV-gebaseerd systeem.

Google TV

Het Google Home-scherm benadrukt duidelijk hoe belangrijk aanbevelingen zijn. Op de achtergrond is een carrousel zichtbaar met aanbevelingen (in ons geval van Disney+). Bovenaan vind je vier verschillende secties: Zoeken, Home, Apps en Bibliotheek. We merkten dat fabrikanten ook de optie hebben om daar een eigen sectie te creëren (zoals Sony, dat tips en content uit de eigen Bravia Core-app toont). Het scherm wordt verder ingenomen door een extra rij aanbevelingen van Google TV, en pas daaronder volgt de rij met je favoriete apps.

Wie verder naar beneden scrolt, vindt een hele reeks aanbevelingen die thematisch gerangschikt zijn, maar uit verschillende diensten kunnen komen, bijvoorbeeld ‘Dramatische thrillers’ of ‘Sciencefictionfilms’. Wat er exact verschijnt, daarover heb je bitter weinig controle. Je vertrouwt dus op de algoritmes van Google om zinvolle dingen aan te bieden, maar dat maakt het mogelijk lastiger om nieuwe zaken te ontdekken. Wanneer je een serie selecteert, kun je ze niet alleen onmiddellijk bekijken, maar ook op een kijklijst bewaren voor later. Je kijklijst vind je terug in de Bibliotheek-sectie; die bevat ook titels die je hebt gekocht of gehuurd via streamingdiensten.

Scrol je helemaal naar beneden, dan vind je daar de optie om te selecteren welke diensten content-aanbevelingen leveren. We konden hier alleen Amazon Prime Video, Apple TV+ en Disney+ selecteren. Geen Netflix dus, en ook geen lokale diensten.

Wie geen heil ziet in al die aanbevelingen, kan in de account-instellingen voor de ‘Apps only’-modus kiezen. Het Home-scherm toont dan alleen nog de carrousel met aanbevelingen op de achtergrond, en de rij met je favoriete apps.

In de Apps-sectie vind je een rij met je favorieten apps terug, zoals ze op het Home-scherm verschijnen. Je kunt ze van plaats verwisselen en er zijn twaalf plaatsen beschikbaar. Ben je op zoek naar nieuwe apps, dan suggereert Google hier apps die op je andere apparaten staan. Je kunt natuurlijk ook zelf op naam zoeken in de appstore.

Google TV biedt je ook de mogelijkheid om met meerdere accounts te werken, die dan elk hun eigen aanbevelingen krijgen. Diensten met een log-in zijn gedeeld tussen accounts. Er zijn ook kinderprofielen, waar je als hoofdgebruiker beperkingen op app-niveau of schermtijd kunt instellen.

Android TV

Het oudere Android TV herken je onmiddellijk aan het app-centrische Home-scherm. Op de eerste rij vind je je favoriete apps; die kun je van daaruit rechtstreeks opstarten. Daaronder vind je in horizontale rijen per app content-aanbevelingen. Je kunt zelf bepalen of een app in dit overzicht verschijnt en je kan ze bovendien van plaats verwisselen.

De recentste versie van Android TV (versie 11) heeft steeds meer gelijkenissen met Google TV. Het heeft bovenaan vier verschillende secties. Je start (niet heel verwonderlijk) op het Startscherm. Een klik naar links brengt je in Zoeken, verder staan rechts de secties Ontdekken en Apps. Op de eerste rij vind je nog steeds je favoriete apps, en daaronder nog steeds aanbevelingen per app.

Je kunt die aanbevelingen van plaats wisselen door op de rij van de app te staan en naar links te klikken. Helemaal onderaan het startscherm vind je de optie om te bepalen welke diensten (Google noemt het Kanalen) je zichtbaar wilt houden.

In het scherm Ontdekken vind je aanbevelingen die over verschillende diensten gaan, net zoals dat in Google TV het geval is. Ook hier kun je helemaal onderaan de lijst bepalen welke diensten content leveren voor die aanbevelingen. Net zoals bij Google TV konden we alleen Prime Video, Apple TV en Disney+ selecteren.

Tot slot is er de Apps-sectie. Daar vind je alle apps die op de tv geïnstalleerd zijn. In de appstore kun je op zoek naar nieuwe apps of door de verschillende categorieën bladeren. In deze versie van de appstore vind je ook nog een aparte Game-sectie.

Welke apps?

Als Android TV en Google TV ergens mee kunnen uitpakken, dan is het wel met het immense app-aanbod, want zowel internationale als nationale diensten zijn uitgebreid vertegenwoordigd. Met Netflix, Amazon Prime Video, Disney+, Apple TV, HBO Max, Viaplay (Formule 1), NPO Start, Pathé Thuis, Videoland, KIJK, RTL XL, NLziet, Ziggo Go, KPN iTV / KPN Smart TV, Streamz, VTM Go, VRT NU en Telenet Flow heb je zeker keuze genoeg. En dan zijn er nog talloze andere. Om een app te installeren, heb je een account nodig voor de Google Play Store.

Een bijkomend voordeel is dat je ook een ingebouwde Chromecast-functionaliteit hebt, dus elke app die casten ondersteunt, kan content rechtstreeks van je smartphone naar de tv sturen. Uiteraard kun je ook het volledige scherm van je smartphone casten. Sommige fabrikanten bouwen ook Airplay 2 in, maar dat is geen standaard onderdeel van Android TV, en moet je dus goed op voorhand nakijken.

Net zoals op je Android-smartphone is het mogelijk apps te sideloaden. Dat is een interessante troef. Je installeert dan niet via de appstore, maar je biedt een apk-bestand aan via bijvoorbeeld een usb-stick. Zoek wel een betrouwbare bron en kijk goed uit met onbekende apps!

Verschillen bij merken

Android TV en Google TV worden beide gebruikt door verschillende merken. Functies die eerder aan het toestel verbonden zijn dan aan de smart-tv-omgeving kunnen visueel flink verschillen. Een snelmenu met instellingen, het instellingenmenu of de manier waarop je een andere externe ingang selecteert bijvoorbeeld. Een paar voorbeelden.

Algemene indrukken      

De nieuwe interface van Google TV legt enorme focus op content, ongeacht de bron. Al moeten we daarbij zeggen dat de bronnen in kwestie voorlopig nog wat beperkt zijn. Aanbevelingen kunnen immers alleen van Prime Video, Apple TV en Disney+ komen. Mocht daar Netflix en een reeks lokale diensten bij komen, dan zou het resultaat veel indrukwekkender zijn.

Iets meer mogelijkheden om aanbevelingen bij te sturen zou prettig zijn. Maar het mag duidelijk zijn dat Google met zijn nieuwe interface iets in gang heeft gezet. We zien immers dat Samsung en LG ook overstag zijn gegaan en hun interface in dezelfde richting veranderen.

Het is goed om weten dat wie Google TV in huis haalt ook een aantal updates naar nieuwe versies zal krijgen. Het is dus mogelijk dat Android TV op jouw toestel na een update plotseling Google TV wordt. Al hebben fabrikanten daar ook zelf nog wat beslissingsruimte in. Zo is het best mogelijk dat Android TV in jouw geval niet de overstap maakt naar de Google TV-interface, maar onder de motorkap alleen nog beveiligingsupdates of wat nieuwe features krijgt.

Maak je weleens een filmpje? Daarin zitten meestal stukken die oninteressant zijn. Met de gratis tool VLC media player kun je zo’n video moeiteloos en nauwkeurig tot op het frame inkorten.

Mediatitel verbergen

VLC media player (www.videolan.org) is een van de populairste mediaspelers. Niet alleen omdat de opensource-software voortdurend wordt verbeterd, maar vooral omdat de app zoveel verschillende media moeiteloos kan afspelen en converteren. We gebruiken de tool ook graag om video in te korten. Standaard toont VLC in het begin gedurende enkele seconden de naam van het videobestand. Vind je dat (net als wij) storend, vooral als je in die zone een knip wilt geven? Schakel dit uit door de Eenvoudige voorkeuren te openen met Ctrl+P (met de P van preferences, op de Mac gebruik je Cmd+,). Ga naar het tabblad Ondertitels / OSD en haal het vinkje weg bij de optie Mediatitel weergeven bij starten van de video.

Beginpositie bepalen

Het splitsen van een video in VLC verloopt anders dan bij een gewone videobewerkingstool waar je een slider moet verplaatsen. Met VLC maak je een opname van het deel van de video dat je wilt extraheren uit een langer filmpje. Het ingekorte fragment wordt dan opgeslagen als een nieuw videobestand en het oorspronkelijke bestand blijft ongewijzigd. Open VLC en klik op Open bestand om de video te selecteren die je wilt inkorten. Laad de video en zoek de exacte positie waar je de video wilt splitsen. Om het je gemakkelijk te maken, kun je de spatiebalk gebruiken om het filmpje te pauzeren en met dezelfde toets zet je het terug in gang. Je kunt de video frame voor frame afspelen door de E-toets in te drukken. Als je de E-toets continu indrukt, verspringt de video in slow motion. Op deze manier ga je naar de plaats waar je de beginknip wilt geven. Klik dan op de rode opnameknop links onder de video.

Opnemen

Laat de video verder lopen en/of gebruik de E-toets om de plaats te zoeken waar je het fragment wilt beëindigen. Klik opnieuw op dezelfde opnameknop om de laatste knip te geven. Dat is alles. De ingekorte video wordt automatisch opgeslagen in de map Video's op je computer. Op de Mac komt dit fragment in de map Films.

Het merk Nothing is inmiddels berucht én geliefd om zijn semi-transparante telefoons, dappere designkeuzes en de knipoog naar oldskool tech. Vandaag voegt het bedrijf daar een betaalbare variant aan toe: de Phone (3a) Lite. Die naam roept meteen vragen op, want hoe 'Lite' is hij eigenlijk?

Vandaag heeft Nothing de Phone (3a) Lite officieel onthuld. Vanaf 4 november ligt het toestel ook daadwerkelijk in de winkel voor een bedrag van 249 euro. Er zijn twee uitvoeringen beschikbaar met 8 GB RAM en 128 of 256 GB opslag, en die zijn leverbaar in de kleuren zwart en wit. Beide varianten bieden ruimte voor een microSD-kaart tot 2 TB, wat in deze prijsklasse vrij uitzonderlijk is.

Met die vriendelijke prijs positioneert Nothing het toestel overigens slim tussen de budget- en middenklasse in. Dus ónder de Nothing Phone (3a), maar boven instappers van bijvoorbeeld Realme of Motorola.

©Nothing

Kleine concessies

De transparante achterkant blijft, maar het Glyph-systeem – de lichtstrips waarmee je meldingen op de achterkant kunt waarnemen – lijkt te ontbreken. Nothing vermeldt het in elk geval niet op de officiële pagina, wat doet vermoeden dat het systeem hier is geschrapt of versoberd. Het toestel heeft een glass finish en een IP54-certificering tegen stof en spatwater, maar is vermoedelijk niet volledig van glas.

Het scherm is een 6,77-inch amoledpaneel met een resolutie van 1084 × 2392 pixels, een piekhelderheid van 3000 nits en een adaptieve verversing van 120 Hz. Het toestel draait op een MediaTek Dimensity 7300 Pro-chip (8-core, 4 nm, tot 2,5 GHz) met een Mali-G615 GPU. Niet de snelste op aarde, maar ruim voldoende voor dagelijks gebruik en je favoriete spelletjes. De batterij heeft een vermogen van 5000 mAh en kun je met 33 watt opladen; in twintig minuten zit je op 50 procent, volledig laden duurt ongeveer een uur. Ook reverse charging (5 watt) wordt ondersteund.

De camera’s zijn inmiddels officieel bevestigd: een 50 MP-hoofdcamera (f/1.88), een 8 MP-ultragroothoeklens (f/2.2) en een 2 MP-macrocamera (f/2.4). De selfiecamera telt 16 MP. Video’s schiet je in 4K met 30 fps of 1080p met tot 60 fps. Daarmee is het een nette, zij het eenvoudige, cameraconfiguratie voor deze prijsklasse.

Software

De telefoon draait op Nothing OS 3.5 (gebaseerd op Android 15). Versie 4.0, gebaseerd op Android 16, volgt later met nieuwe camera- en lockscreenfuncties zoals Stretch mode en Lock Glimpse.

Die laatste optie zorgt trouwens wel voor enige opschudding: Lock Glimpse zou advertenties laten zien op je vergrendelscherm. Gebruikers moeten naar links vegen om ze te bekijken en de functie is weliswaar opt-in, maar het is wél een breuk met Nothings eerdere ‘geen bloatware, geen onzin’-imago. Het voelt een beetje wrang: het merk dat ooit minimalisme predikte, introduceert nu vrijwillige reclame. Maar goed, een kleine prijs voor een lage prijs, zullen we maar zeggen.

Niettemin lijkt de Nothing Phone (3a) Lite een charmant compromis. Minder luxe, minder toeters en bellen, maar nog steeds een eigen gezicht in een markt vol generieke toestellen. Wie vooral design en merkbeleving zoekt voor een zacht prijsje, zal hier vermoedelijk blij van worden.

©Nothing

Conclusie

Met de Phone (3a) Lite brengt Nothing een deel van zijn kenmerkende design naar een lagere prijsklasse. De hardware is degelijk, de prijs scherp en de uitstraling is toch herkenbaar. Maar er zijn ook duidelijke concessies: geen Glyph-lichtshow deze keer, de camera’s zijn bescheiden, en die optionele advertenties...? Nou ja, een aantrekkelijke instapper dus, zolang je weet wat je inlevert voor dat lagere prijskaartje.