Sommige merken ontwikkelen geen eigen smart-tv-platform, maar kozen voor Android TV. Onder andere Philips, Sony en TCL deden dat bijvoorbeeld. In 2020 lanceerde Google bovendien een nieuwe interface voor Android TV, namelijk Google TV. We bekijken beide systemen.

Android TV en Google TV: het verschil in grote lijnen

Android TV is geïntroduceerd in 2014 en is het smart-tv-systeem van Google, gebaseerd op Android OS. Google TV, geïntroduceerd in 2020, gebruikt onder de motorkap nog steeds Android TV, maar heeft een andere gebruikersinterface. Dat betekent bijvoorbeeld al meteen dat alle apps die beschikbaar zijn op Android TV ook werken op Google TV.

Schakel je over van een model met Android TV naar een met Google TV, dan zal er niet zo veel veranderen. Het belangrijkste verschil is dat Google TV meer focust op content. Het aggregeert inhoud van verschillende apps en laat je op die manier meer dingen ontdekken, bijvoorbeeld door je te laten navigeren tussen verschillende genres. Bij Android TV navigeer je meer tussen verschillende apps die elk hun aanbevelingen hebben. Uiteraard zijn er ook cosmetische verschillen, maar Google TV blijft erg herkenbaar als een op Android TV-gebaseerd systeem.

Google TV

Het Google Home-scherm benadrukt duidelijk hoe belangrijk aanbevelingen zijn. Op de achtergrond is een carrousel zichtbaar met aanbevelingen (in ons geval van Disney+). Bovenaan vind je vier verschillende secties: Zoeken, Home, Apps en Bibliotheek. We merkten dat fabrikanten ook de optie hebben om daar een eigen sectie te creëren (zoals Sony, dat tips en content uit de eigen Bravia Core-app toont). Het scherm wordt verder ingenomen door een extra rij aanbevelingen van Google TV, en pas daaronder volgt de rij met je favoriete apps.

Wie verder naar beneden scrolt, vindt een hele reeks aanbevelingen die thematisch gerangschikt zijn, maar uit verschillende diensten kunnen komen, bijvoorbeeld ‘Dramatische thrillers’ of ‘Sciencefictionfilms’. Wat er exact verschijnt, daarover heb je bitter weinig controle. Je vertrouwt dus op de algoritmes van Google om zinvolle dingen aan te bieden, maar dat maakt het mogelijk lastiger om nieuwe zaken te ontdekken. Wanneer je een serie selecteert, kun je ze niet alleen onmiddellijk bekijken, maar ook op een kijklijst bewaren voor later. Je kijklijst vind je terug in de Bibliotheek-sectie; die bevat ook titels die je hebt gekocht of gehuurd via streamingdiensten.

Scrol je helemaal naar beneden, dan vind je daar de optie om te selecteren welke diensten content-aanbevelingen leveren. We konden hier alleen Amazon Prime Video, Apple TV+ en Disney+ selecteren. Geen Netflix dus, en ook geen lokale diensten.

Wie geen heil ziet in al die aanbevelingen, kan in de account-instellingen voor de ‘Apps only’-modus kiezen. Het Home-scherm toont dan alleen nog de carrousel met aanbevelingen op de achtergrond, en de rij met je favoriete apps.

In de Apps-sectie vind je een rij met je favorieten apps terug, zoals ze op het Home-scherm verschijnen. Je kunt ze van plaats verwisselen en er zijn twaalf plaatsen beschikbaar. Ben je op zoek naar nieuwe apps, dan suggereert Google hier apps die op je andere apparaten staan. Je kunt natuurlijk ook zelf op naam zoeken in de appstore.

Google TV biedt je ook de mogelijkheid om met meerdere accounts te werken, die dan elk hun eigen aanbevelingen krijgen. Diensten met een log-in zijn gedeeld tussen accounts. Er zijn ook kinderprofielen, waar je als hoofdgebruiker beperkingen op app-niveau of schermtijd kunt instellen.

Android TV

Het oudere Android TV herken je onmiddellijk aan het app-centrische Home-scherm. Op de eerste rij vind je je favoriete apps; die kun je van daaruit rechtstreeks opstarten. Daaronder vind je in horizontale rijen per app content-aanbevelingen. Je kunt zelf bepalen of een app in dit overzicht verschijnt en je kan ze bovendien van plaats verwisselen.

De recentste versie van Android TV (versie 11) heeft steeds meer gelijkenissen met Google TV. Het heeft bovenaan vier verschillende secties. Je start (niet heel verwonderlijk) op het Startscherm. Een klik naar links brengt je in Zoeken, verder staan rechts de secties Ontdekken en Apps. Op de eerste rij vind je nog steeds je favoriete apps, en daaronder nog steeds aanbevelingen per app.

Je kunt die aanbevelingen van plaats wisselen door op de rij van de app te staan en naar links te klikken. Helemaal onderaan het startscherm vind je de optie om te bepalen welke diensten (Google noemt het Kanalen) je zichtbaar wilt houden.

In het scherm Ontdekken vind je aanbevelingen die over verschillende diensten gaan, net zoals dat in Google TV het geval is. Ook hier kun je helemaal onderaan de lijst bepalen welke diensten content leveren voor die aanbevelingen. Net zoals bij Google TV konden we alleen Prime Video, Apple TV en Disney+ selecteren.

Tot slot is er de Apps-sectie. Daar vind je alle apps die op de tv geïnstalleerd zijn. In de appstore kun je op zoek naar nieuwe apps of door de verschillende categorieën bladeren. In deze versie van de appstore vind je ook nog een aparte Game-sectie.

Welke apps?

Als Android TV en Google TV ergens mee kunnen uitpakken, dan is het wel met het immense app-aanbod, want zowel internationale als nationale diensten zijn uitgebreid vertegenwoordigd. Met Netflix, Amazon Prime Video, Disney+, Apple TV, HBO Max, Viaplay (Formule 1), NPO Start, Pathé Thuis, Videoland, KIJK, RTL XL, NLziet, Ziggo Go, KPN iTV / KPN Smart TV, Streamz, VTM Go, VRT NU en Telenet Flow heb je zeker keuze genoeg. En dan zijn er nog talloze andere. Om een app te installeren, heb je een account nodig voor de Google Play Store.

Een bijkomend voordeel is dat je ook een ingebouwde Chromecast-functionaliteit hebt, dus elke app die casten ondersteunt, kan content rechtstreeks van je smartphone naar de tv sturen. Uiteraard kun je ook het volledige scherm van je smartphone casten. Sommige fabrikanten bouwen ook Airplay 2 in, maar dat is geen standaard onderdeel van Android TV, en moet je dus goed op voorhand nakijken.

Net zoals op je Android-smartphone is het mogelijk apps te sideloaden. Dat is een interessante troef. Je installeert dan niet via de appstore, maar je biedt een apk-bestand aan via bijvoorbeeld een usb-stick. Zoek wel een betrouwbare bron en kijk goed uit met onbekende apps!

Verschillen bij merken

Android TV en Google TV worden beide gebruikt door verschillende merken. Functies die eerder aan het toestel verbonden zijn dan aan de smart-tv-omgeving kunnen visueel flink verschillen. Een snelmenu met instellingen, het instellingenmenu of de manier waarop je een andere externe ingang selecteert bijvoorbeeld. Een paar voorbeelden.

Algemene indrukken      

De nieuwe interface van Google TV legt enorme focus op content, ongeacht de bron. Al moeten we daarbij zeggen dat de bronnen in kwestie voorlopig nog wat beperkt zijn. Aanbevelingen kunnen immers alleen van Prime Video, Apple TV en Disney+ komen. Mocht daar Netflix en een reeks lokale diensten bij komen, dan zou het resultaat veel indrukwekkender zijn.

Iets meer mogelijkheden om aanbevelingen bij te sturen zou prettig zijn. Maar het mag duidelijk zijn dat Google met zijn nieuwe interface iets in gang heeft gezet. We zien immers dat Samsung en LG ook overstag zijn gegaan en hun interface in dezelfde richting veranderen.

Het is goed om weten dat wie Google TV in huis haalt ook een aantal updates naar nieuwe versies zal krijgen. Het is dus mogelijk dat Android TV op jouw toestel na een update plotseling Google TV wordt. Al hebben fabrikanten daar ook zelf nog wat beslissingsruimte in. Zo is het best mogelijk dat Android TV in jouw geval niet de overstap maakt naar de Google TV-interface, maar onder de motorkap alleen nog beveiligingsupdates of wat nieuwe features krijgt.

De geur van versgebakken oliebollen hoort bij december. Toch ziet niet iedereen het zitten om met een pan heet vet aan de slag te gaan. Oliebakken in de airfryer lijkt dan een aantrekkelijk alternatief: minder luchtjes en ook nog eens minder vet. Maar levert bakken in een airfryer dezelfde oliebol op, of moet je toch de frituurpan uit het vet halen?

Oliebollen bakken in de airfryer, kan dat? Het korte antwoord is duidelijk: nee, een traditionele oliebol bak je niet in een airfryer. Klassiek oliebollenbeslag is vloeibaar en heeft direct contact met hete olie nodig om zijn vorm en structuur te krijgen. Een airfryer is in de basis een compacte heteluchtoven. Zonder een bad van hete olie kan het beslag niet snel genoeg stollen. Wie het toch probeert, ziet het deeg door het mandje zakken of uitlopen tot een platte, taaie schijf. Dat ligt niet aan het recept, maar aan de techniek.

Waarom hete olie onmisbaar is

Zodra je het beslag van de oliebol in de hete olie van de frituurpan schept, ontstaat er vrijwel direct een korstje om de buitenkant. Binnen in de bol ontstaat stoom, waardoor de bol uitzet en luchtig wordt. Die combinatie van afsluiten en opblazen zorgt voor de typische oliebolstructuur. In een airfryer ontbreekt die directe warmteoverdracht. Hete lucht is simpelweg minder krachtig dan hete olie. Zonder direct contact met heet vet kan het beslag niet snel genoeg stollen. Daardoor blijft een echte oliebol uit de airfryer onmogelijk.

©Gegenereerd door AI

Wat wel kan: kwarkbollen uit de airfryer

Wie toch iets zelf wil maken in de airfryer, moet het klassieke oliebollenbeslag loslaten. Met een steviger beslag, bijvoorbeeld op basis van kwark, kun je ballen vormen die hun vorm behouden. Deze bollen garen prima in de hete lucht en krijgen een mooie bruine buitenkant. De uitkomst lijkt qua vorm op een oliebol, maar de structuur is compacter en de smaak meer broodachtig. Denk aan iets tussen een zoet broodje en een scone. Lekker, lichter en prima als alternatief, maar: het is geen oliebol zoals je die van de kraam kent.

Wat ook goed kan: oliebollen opwarmen in de airfryer

Waar de airfryer wel echt tot zijn recht komt, is bij het opwarmen van gekochte oliebollen. In de magnetron worden ze snel slap en taai. In de airfryer gebeurt het tegenovergestelde. Door de bollen een paar minuten op ongeveer 180 graden te verwarmen, wordt de korst weer knapperig en warmt de binnenkant gelijkmatig op. Je oliebollen smaken weer alsof je ze net gebakken (of gehaald) hebt!

Samenvatting

Wil je de échte oliebol, dan heb je twee opties: zelf bakken in een frituurpan of halen bij de kraam. Bakken in de airfryer kan niet, omdat vloeibaar beslag niet geschikt is voor hete lucht. Je kunt bijvoorbeeld wel kwarkbollen maken, maar dat is toch anders. De grootste winst zit in het opwarmen van kant-en-klare oliebollen: in de airfryer gaat dat snel, ze worden heerlijk knapperig en je hebt geen last van frituurlucht in huis.

🎆 Vuurwerk op je Galaxy Smartphone? 👇

Het spreekwoord 'krakende wagens lopen het langst' gaat helaas vaak niet op in de computerwereld. Moderne systemen reageren soms allergisch op oudere hardware. Toch zijn er methoden en slimme trucs om zulke apparaten te laten werken onder Windows 10 of 11.

Apparaat niet herkend

Wanneer je een oud apparaat aansluit, kan het gebeuren dat Windows het niet herkent.. Daardoor verschijnt het niet in de lijst met apparaten. Je controleert dit door via een klik met rechts op de Windows-knop Apparaatbeheer te openen. Verschijnt hier iets als 'Onbekend apparaat' of zie je een geel driehoekje of vraagteken, dan heeft Windows het apparaat wel fysiek herkend, maar geen juiste driver gevonden. Je leest hier meer over bij de passage Driverprobleem. Mogelijke oorzaken zijn het ontbreken van een plug-and-playdriver of een verouderd aansluitingstype.

Je kunt dan verschillende dingen proberen. Controleer eerst de aansluiting en de stroomvoorziening. Zorg dat het apparaat juist is aangesloten en ingeschakeld. Bij usb-apparaten helpt het soms een andere poort te proberen. Oudere usb1.1-apparaten werken vaak beter via een usb2.0-poort of een usb-hub met eigen voeding dan via een usb3.0-poort. Heeft je pc nog een parallelle of seriële poort? Controleer dan in het systeem-BIOS of deze is ingeschakeld. Heeft je toestel zo'n poort niet, dan ben je meestal aangewezen op een adapter (zie de passage Aansluitingen).

Handmatige installatie

Je kunt het apparaat ook handmatig proberen te installeren. Misschien heb je nog een cd-rom met de installatiebestanden, zodat het zo lukt. Heeft je pc geen cd-station meer, dan sluit je een extern cd-station aan of kopieer je de bestanden op een andere pc met cd-station naar een usb-stick. Je kunt er ook een iso-bestand van maken en dit met een dubbelklik als virtuele schijf koppelen op je pc. Je kunt dit doen met bijvoorbeeld Burnaware Free. Ga naar www.burnaware.com en kies voor ISO-bestand aanmaken.

Heb je geen cd-rom? Start dan Apparaatbeheer, open het menu Actie en kies Oudere hardware toevoegen. Kies De hardware opsporen en automatisch installeren, geef het hardwaretype aan, zoals Beeldapparaten of Draagbare apparaten, en selecteer het juiste product en model. Heb je zelf een geschikte driver gevonden (bijvoorbeeld op de site van de producent), klik dan op Bladeren en verwijs naar het installatiebestand (inf).

Voor printers open je Instellingen in Windows en kies je Bluetooth en apparaten / Printers en scanners. Klik op Apparaat toevoegen en kies bij De printer die ik wil gebruiken, staat niet in de lijst voor Handmatig een nieuw apparaat toevoegen. In het dialoogvenster laat je Mijn printer is iets ouder. Help mij met zoeken geselecteerd. Werkt dat niet, probeer dan Een lokale printer of een netwerkprinter toevoegen met handmatige instellingen, waarna je de juiste poort en het stuurprogramma kiest. Klik hier ook op Windows Update: zo is de kans groter dat Windows alsnog de juiste driver ophaalt. Je kunt ook een vergelijkbaar model uit de lijst proberen.

Soorten aansluitingen

Gaat het om oudere apparaten, dan hebben die vaak een interface die je op moderne pc's niet meer vindt, zoals een parallelle of seriële aansluiting of firewire. Voor parallel gebruik je een usb-naar-parallel-adapter (meestal usb-A naar 36-pins Sub-D). De printer verschijnt dan als 'USB Printing Support' en werkt vaak met generieke drivers. Sommige oude drivers verwachten een echte LPT-poort met een logische naam als LPT1. Je kunt dan de gedeelde usb-printerpoort mappen naar LPT1 met het opdrachtprompt-commando

(met net use LPT1: /delete verwijder je deze koppeling). <printershare> is de gedeelde printernaam, zoals ingesteld via Instellingen in Windows: klik op de printernaam, kies Printereigenschappen en open het tabblad Delen. Zo kun je vaak nog printen vanuit oude DOS- of Windows-apps.

Voor een seriële poort (met een DB9 RS232-kabel) gebruik je eveneens een usb-adapter, liefst met FTDI-chip en aangesloten op een usb2.0-poort. Mogelijk moet je eerst de adapterdriver installeren voordat deze in Apparaatbeheer verschijnt (onder een naam als '[…] COMx'). Om het juiste poortnummer (zoals COM1) in te stellen, klik je met rechts op het apparaat, open je Poortinstellingen en klik je op Geavanceerd.

Koop altijd adapters van goede kwaliteit (en van een bekend merk), aangezien goedkopere exemplaren zich niet altijd aan de specificaties houden.

Voor firewire kun je de installatie van een PCIe-naar-firewire (IEEE 1394) adapterkaart overwegen. Met de Microsoft 1394 OHCI Legacy Driver activeer je deze vervolgens in Windows 10/11 en kun je bijvoorbeeld een oude DV-camera of audio-interface aansluiten. Klik hier voor een downloadlink met instructies.

Driverprobleem

Wanneer Windows het apparaat herkent via een van bovenstaande stappen, blijft het afwachten of er een geschikte driver voor Windows 10/11 beschikbaar is. Je kunt eerst een generieke driver proberen, die vaak via de Windows-updatefunctie beschikbaar is. Klik in Apparaatbeheer met rechts op het apparaat, kies Stuurprogramma bijwerken en klik vervolgens op Automatisch zoeken naar stuurprogramma's / In Windows Update zoeken naar bijgewerkte stuurprogramma's.

Soms vind je geschikte drivers bij de optionele updates. Ga hiervoor naar Instellingen, kies Windows Update / Geavanceerde opties / Optionele updates en open Stuurprogramma-updates. Je kunt ook zoeken naar een basisdriver, add-onmodule of universele driver van de fabrikant, zoals de (Smart) Universal Printer Driver van HP.

Vind je geen driver op de site van de fabrikant, dan kun je er ook zelf naar googelen op basis van het hardware-ID. Start Apparaatbeheer, klik met rechts op het apparaat (eventueel bij Andere apparaten of Onbekend apparaat), kies Eigenschappen en open het tabblad Details. Stel Eigenschap in op Hardware-id's. Klik met rechts op een gevonden ID, kies Kopiëren en plak dit met Ctrl+V in een zoekmachine als Google. Mogelijk levert dit een geschikte driver op.

Heb je nog een driver voor Windows 7 of ouder, probeer dan de installatie in compatibiliteitsmodus. Klik met rechts op het installatieprogramma, kies Eigenschappen en ga naar het tabblad Compatibiliteit. Zet een vinkje bij Dit programma uitvoeren in compatibiliteitsmodus voor en kies de laatst ondersteunde versie, zoals Windows 7 of Windows XP (Service Pack 2). Door ook Dit programma als administrator uitvoeren te selecteren, vergroot je de kans dat Windows de oudere driver alsnog aanvaardt, zeker als het geen 'kernel-driver' met volledige systeemrechten betreft (zie ook de passage Driverblokkade). Dit is ons bijvoorbeeld al gelukt voor een Canon Pixma iP4200-printer.

Lees ook: De perfecte printer kiezen? Hier moet je op letten

Alternatieve drivers

Je kunt ook op zoek gaan naar alternatieve, niet-officiële stuurprogramma's. Er zijn verschillende community's en fora die voor populaire oudere apparaten aangepaste drivers aanbieden of INF-bestanden hebben aangepast om ze onder nieuwere Windows-versies te laten werken.

Voor scanners is de alternatieve software van VueScan populair. Deze ondersteunt bijna achtduizend oude scanner-modellen en werkt vaak prima, al is de software niet gratis (vanaf circa 19 euro per jaar). Een proefversie is wel beschikbaar (je kunt eventueel een wegwerpadres gebruiken), zodat je kunt nagaan of je scanner werkt onder Windows 10/11.

Voor printers is het Gutenprint-driverpakket bekend, voorheen bekend als Gimp-print, al is dit alleen beschikbaar voor Linux en macOS. We hebben helaas niet de ruimte om hier dieper op in te gaan, maar je kunt een al dan niet virtuele Linux-machine op je netwerk opzetten (ook op een Raspberry Pi) en hierop Gutenprint installeren. Vervolgens deel je de printer zodat je deze ook op je Windows-pc kunt gebruiken. Voor scanners bestaat een vergelijkbaar project: Scanner Access Now Easy, eveneens voor Linux.

Driverblokkade

Het kan gebeuren dat er wel een driver beschikbaar is, maar dat Windows 10/11 de installatie blokkeert. Mogelijk is de driver technisch incompatibel, bijvoorbeeld een 32bit-driver op een 64bit-systeem (Windows 11 is altijd 64 bit), of een kerneldriver die noodzakelijke kernelfuncties mist doordat deze niet meer worden ondersteund door het geüpdatete besturingssysteem. In dit geval kun je nog de compatibiliteitsmodus proberen (zie de passage Driverprobleem), maar het resultaat blijft onzeker. Je maakt dan meer kans via een virtuele machine met een oudere Windows-versie, zoals Windows 10 voor 32bit-drivers.

Soms blokkeert Windows 10/11 de installatie omdat de (kernel)driver niet digitaal is ondertekend. Ben je zeker dat het om een betrouwbare driver gaat, dan kun je deze controle tijdelijk uitschakelen. Open Instellingen, kies Systeem / Systeemherstel en klik tweemaal op Nu opnieuw opstarten. Kies vervolgens Problemen oplossen / Geavanceerde opties / Opstartinstellingen en klik op Opnieuw opstarten. In het menu dat verschijnt, kies je optie 7: Afdwingen van stuurprogrammahandtekening uitschakelen. Windows start nu zonder handtekeningcontrole, zodat je de driver kunt installeren. Bij de volgende herstart is de controle weer actief, maar de driver blijft werken.

Ga je liever voor een iets doortastender aanpak? Voer dan de Opdrachtprompt uit als administrator, voer het commando bcdedit /set TESTSIGNING ON in en herstart je pc. Deze draait dan in testmodus, zie de indicatie rechtsonder. Installeer de driver en voer daarna meteen bcdedit /set TESTSIGNING OFF uit, gevolgd door een herstart om terug normaal te werken.

Virtueel alternatief

Lukt het niet om je oude apparaat met een van de bovenstaande workarounds aan de praat te krijgen binnen Windows 10/11, dan zit er weinig anders op dan een ouder of ander besturingssysteem te gebruiken. Het handigst is om dit als virtuele machine (VM) bovenop je huidige Windows te draaien. Binnen deze VM installeer je dan de originele driver en software voor het apparaat.

Geschikte gratis tools zijn Oracle VirtualBox en VMware Workstation Pro (na registratie op https://support.broadcom.com). Via bijvoorbeeld https://archive.org kun je naar schijfkopiebestanden zoeken en downloaden. Wij vonden er onder meer diverse Windows XP-iso-bestanden en installeerden een exemplaar in VirtualBox.

Dit kan als volgt. Start VirtualBox, klik op Nieuw en vul de gegevens in, zoals Microsoft Windows XP (32-bit). Bij ISO-image verwijs je naar je download. Vink Overslaan zonder toezicht aan, klik op Afmaken en vervolgens op Starten. Volg de installatie-instructies. Je bezit of vindt wellicht een geldige licentie voor deze oude Windows.

Koppel het apparaat aan een fysieke poort op je pc en geef deze vervolgens door aan de VM, zodat de virtuele Windows het apparaat herkent. Dit kan vanuit het menu Apparaten in het venster met een opgestarte VM.

Bij printers kun je ook delen via het VM-netwerk, zodat je vanuit je gewone Windows via het netwerk kunt printen naar de VM. Selecteer de (uitgeschakelde) VM in VirtualBox, kies Instellingen, open Netwerk en vink Netwerkadapter inschakelen aan. Stel eventueel Gekoppeld aan in op Bridged Adapter zodat de VM een ip-adres krijgt binnen hetzelfde netwerk als je host-pc.

 Nieuwe printer nodig? Kijk op Kieskeurig.nl/prijsdalers om voor de beste deal!