Sommige merken ontwikkelen geen eigen smart-tv-platform, maar kozen voor Android TV. Onder andere Philips, Sony en TCL deden dat bijvoorbeeld. In 2020 lanceerde Google bovendien een nieuwe interface voor Android TV, namelijk Google TV. We bekijken beide systemen.

Android TV en Google TV: het verschil in grote lijnen

Android TV is geïntroduceerd in 2014 en is het smart-tv-systeem van Google, gebaseerd op Android OS. Google TV, geïntroduceerd in 2020, gebruikt onder de motorkap nog steeds Android TV, maar heeft een andere gebruikersinterface. Dat betekent bijvoorbeeld al meteen dat alle apps die beschikbaar zijn op Android TV ook werken op Google TV.

Schakel je over van een model met Android TV naar een met Google TV, dan zal er niet zo veel veranderen. Het belangrijkste verschil is dat Google TV meer focust op content. Het aggregeert inhoud van verschillende apps en laat je op die manier meer dingen ontdekken, bijvoorbeeld door je te laten navigeren tussen verschillende genres. Bij Android TV navigeer je meer tussen verschillende apps die elk hun aanbevelingen hebben. Uiteraard zijn er ook cosmetische verschillen, maar Google TV blijft erg herkenbaar als een op Android TV-gebaseerd systeem.

Google TV

Het Google Home-scherm benadrukt duidelijk hoe belangrijk aanbevelingen zijn. Op de achtergrond is een carrousel zichtbaar met aanbevelingen (in ons geval van Disney+). Bovenaan vind je vier verschillende secties: Zoeken, Home, Apps en Bibliotheek. We merkten dat fabrikanten ook de optie hebben om daar een eigen sectie te creëren (zoals Sony, dat tips en content uit de eigen Bravia Core-app toont). Het scherm wordt verder ingenomen door een extra rij aanbevelingen van Google TV, en pas daaronder volgt de rij met je favoriete apps.

Wie verder naar beneden scrolt, vindt een hele reeks aanbevelingen die thematisch gerangschikt zijn, maar uit verschillende diensten kunnen komen, bijvoorbeeld ‘Dramatische thrillers’ of ‘Sciencefictionfilms’. Wat er exact verschijnt, daarover heb je bitter weinig controle. Je vertrouwt dus op de algoritmes van Google om zinvolle dingen aan te bieden, maar dat maakt het mogelijk lastiger om nieuwe zaken te ontdekken. Wanneer je een serie selecteert, kun je ze niet alleen onmiddellijk bekijken, maar ook op een kijklijst bewaren voor later. Je kijklijst vind je terug in de Bibliotheek-sectie; die bevat ook titels die je hebt gekocht of gehuurd via streamingdiensten.

Scrol je helemaal naar beneden, dan vind je daar de optie om te selecteren welke diensten content-aanbevelingen leveren. We konden hier alleen Amazon Prime Video, Apple TV+ en Disney+ selecteren. Geen Netflix dus, en ook geen lokale diensten.

Wie geen heil ziet in al die aanbevelingen, kan in de account-instellingen voor de ‘Apps only’-modus kiezen. Het Home-scherm toont dan alleen nog de carrousel met aanbevelingen op de achtergrond, en de rij met je favoriete apps.

In de Apps-sectie vind je een rij met je favorieten apps terug, zoals ze op het Home-scherm verschijnen. Je kunt ze van plaats verwisselen en er zijn twaalf plaatsen beschikbaar. Ben je op zoek naar nieuwe apps, dan suggereert Google hier apps die op je andere apparaten staan. Je kunt natuurlijk ook zelf op naam zoeken in de appstore.

Google TV biedt je ook de mogelijkheid om met meerdere accounts te werken, die dan elk hun eigen aanbevelingen krijgen. Diensten met een log-in zijn gedeeld tussen accounts. Er zijn ook kinderprofielen, waar je als hoofdgebruiker beperkingen op app-niveau of schermtijd kunt instellen.

Android TV

Het oudere Android TV herken je onmiddellijk aan het app-centrische Home-scherm. Op de eerste rij vind je je favoriete apps; die kun je van daaruit rechtstreeks opstarten. Daaronder vind je in horizontale rijen per app content-aanbevelingen. Je kunt zelf bepalen of een app in dit overzicht verschijnt en je kan ze bovendien van plaats verwisselen.

De recentste versie van Android TV (versie 11) heeft steeds meer gelijkenissen met Google TV. Het heeft bovenaan vier verschillende secties. Je start (niet heel verwonderlijk) op het Startscherm. Een klik naar links brengt je in Zoeken, verder staan rechts de secties Ontdekken en Apps. Op de eerste rij vind je nog steeds je favoriete apps, en daaronder nog steeds aanbevelingen per app.

Je kunt die aanbevelingen van plaats wisselen door op de rij van de app te staan en naar links te klikken. Helemaal onderaan het startscherm vind je de optie om te bepalen welke diensten (Google noemt het Kanalen) je zichtbaar wilt houden.

In het scherm Ontdekken vind je aanbevelingen die over verschillende diensten gaan, net zoals dat in Google TV het geval is. Ook hier kun je helemaal onderaan de lijst bepalen welke diensten content leveren voor die aanbevelingen. Net zoals bij Google TV konden we alleen Prime Video, Apple TV en Disney+ selecteren.

Tot slot is er de Apps-sectie. Daar vind je alle apps die op de tv geïnstalleerd zijn. In de appstore kun je op zoek naar nieuwe apps of door de verschillende categorieën bladeren. In deze versie van de appstore vind je ook nog een aparte Game-sectie.

Welke apps?

Als Android TV en Google TV ergens mee kunnen uitpakken, dan is het wel met het immense app-aanbod, want zowel internationale als nationale diensten zijn uitgebreid vertegenwoordigd. Met Netflix, Amazon Prime Video, Disney+, Apple TV, HBO Max, Viaplay (Formule 1), NPO Start, Pathé Thuis, Videoland, KIJK, RTL XL, NLziet, Ziggo Go, KPN iTV / KPN Smart TV, Streamz, VTM Go, VRT NU en Telenet Flow heb je zeker keuze genoeg. En dan zijn er nog talloze andere. Om een app te installeren, heb je een account nodig voor de Google Play Store.

Een bijkomend voordeel is dat je ook een ingebouwde Chromecast-functionaliteit hebt, dus elke app die casten ondersteunt, kan content rechtstreeks van je smartphone naar de tv sturen. Uiteraard kun je ook het volledige scherm van je smartphone casten. Sommige fabrikanten bouwen ook Airplay 2 in, maar dat is geen standaard onderdeel van Android TV, en moet je dus goed op voorhand nakijken.

Net zoals op je Android-smartphone is het mogelijk apps te sideloaden. Dat is een interessante troef. Je installeert dan niet via de appstore, maar je biedt een apk-bestand aan via bijvoorbeeld een usb-stick. Zoek wel een betrouwbare bron en kijk goed uit met onbekende apps!

Verschillen bij merken

Android TV en Google TV worden beide gebruikt door verschillende merken. Functies die eerder aan het toestel verbonden zijn dan aan de smart-tv-omgeving kunnen visueel flink verschillen. Een snelmenu met instellingen, het instellingenmenu of de manier waarop je een andere externe ingang selecteert bijvoorbeeld. Een paar voorbeelden.

Algemene indrukken      

De nieuwe interface van Google TV legt enorme focus op content, ongeacht de bron. Al moeten we daarbij zeggen dat de bronnen in kwestie voorlopig nog wat beperkt zijn. Aanbevelingen kunnen immers alleen van Prime Video, Apple TV en Disney+ komen. Mocht daar Netflix en een reeks lokale diensten bij komen, dan zou het resultaat veel indrukwekkender zijn.

Iets meer mogelijkheden om aanbevelingen bij te sturen zou prettig zijn. Maar het mag duidelijk zijn dat Google met zijn nieuwe interface iets in gang heeft gezet. We zien immers dat Samsung en LG ook overstag zijn gegaan en hun interface in dezelfde richting veranderen.

Het is goed om weten dat wie Google TV in huis haalt ook een aantal updates naar nieuwe versies zal krijgen. Het is dus mogelijk dat Android TV op jouw toestel na een update plotseling Google TV wordt. Al hebben fabrikanten daar ook zelf nog wat beslissingsruimte in. Zo is het best mogelijk dat Android TV in jouw geval niet de overstap maakt naar de Google TV-interface, maar onder de motorkap alleen nog beveiligingsupdates of wat nieuwe features krijgt.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.