Grote kans dat u in de loop der jaren een behoorlijke collectie mp3’tjes vergaard hebt. Helaas geldt: hoe meer muziek, hoe groter de kans op een slordige verzameling. Onvolledige trackinformatie, volumeverschillen en meer van dat soort narigheid: met deze workshop is het allemaal zo opgelost en klinkt uw collectie u weer als muziek in de oren!

Een van de meest irritante zaken bij het willekeurig afspelen van mp3-bestanden uit een grote collectie op de harde schijf is ongetwijfeld het (soms grote) verschil in volume. Elk album waarvan de oorspronkelijke mp3 afkomstig is heeft een min of meer gemiddeld volume. Echter: niet elke cd heeft hetzelfde gemiddelde volume – en dat betekent dat een track van cd A bijvoorbeeld ineens veel en veel luider klinkt dan een track van cd B. Met name vervelend als u zelf een verzamelcollectie maakt met verschillende mp3’tjes, bijvoorbeeld om onderweg mee te nemen op uw mp3-speler. Het aardige is dat u uw totale mp3-collectie kunt normaliseren wat volume betreft, zonder dat er daarbij ook maar één bit aan de originele muziek wordt gewijzigd. Door gebruik te maken van het gratis MP3Gain wordt alleen de afspeelvolumeinformatie die in elk mp3-bestand aanwezig is aangepast, er vindt dus geen hercodering plaats. U hoeft dus niet bang te zijn voor kwaliteitsverlies. Bovendien doet MP3Gain zijn werk ook nog eens razend snel!
 

1. Nederlands

U downloadt MP3Gain vanaf mp3gain.sourceforge.net/download.php. Na installatie spreekt de installatiewizard voor zich. Enig ‘opletmoment’ is daar waar u Language Files (taalbestanden) kunt selecteren. Schakel daar uiteraard even de optie Dutch in voor een Nederlandstalige gebruikersinterface.

2. Alles in één keer

Na installatie vinden we de software terug in het menu Start onder Alle programma’s en MP3Gain. Eigenlijk is het ’t handigs om uw totale mp3-verzameling in één klap te normaliseren qua volume. Dat kost weliswaar – zeker bij echt grote verzamelingen – een nachtje doorstampen, maar dan bent u er vervolgens ook weer vanaf. Om een map met alle mp3-bestanden (en onderliggende submappen) te openen, klikt u in het hoofdvenster van MP3Gain op de knop Open Map/Album. Blader naar de hoofdmap van uw muziekcollectie, selecteer deze en klik op OK. Alle afzonderlijke bestanden worden nu geanalyseerd, wat even wat tijd gaat kosten.

Wat we eigenlijk willen is dat élk mp3-bestand in onze verzameling qua volume gemaximaliseerd wordt. Dat is dus het maximale volume waarbij géén vervorming optreedt. Met name deze optie is perfect geschikt voor draagbare mp3-spelers die vanwege EU-regelgeving gelimiteerd zijn wat betreft maximaal uitgangsvolume.

©CIDimport

3. Hard

Omdat MP3Gain standaard volgens een andere methode werkt die goed is voor een ‘gemiddelde’ weergave via de hifi-installatie, moeten we eerst deze verborgen optie activeren; klik daarvoor in het menu Opties op Geavanceerd. Schakel in het daarop geopende venster de optie Vrijgeven ‘Maximalisatie’-mogelijkheden in en klik op OK in het venster met de opmerking dat deze manier van maximaliseren ‘technisch’ niet de juiste is. Klopt, maar is voor gebruik op een mp3-speler wel de meest effectieve. Wilt u normaliseren voor de genoemde hifi-installatie, dan kunt u deze stap ook achterwege laten.

©CIDimport

4. Wachten

Klik in het menu Wijzig Niveau op Toepassen Max Noclip Niveau voor elk bestand en laat de computer vervolgens een tijdje zijn gang gaan. Voor ander dan mobiel gebruik kunt u ook een van de andere normalisatie-mogelijkheden kiezen. Bovendien kunt u desgewenst– omdat er qua audio-informatie niets aan de mp3-bestanden wordt gewijzigd – later altijd nog eens een ándere normalisatie-of maximalisatieoptie toepassen!

5. Verliesvrij knippen

Een ander probleem waar u bij het live opnemen van bijvoorbeeld radiostreams tegenaan loopt is dat er soms ongewenste stukken voor of achter de opname zitten. We hebben hard gezocht naar gratis programmatuur om dat soort mp3-bestanden verliesvrij te bewerken en we moeten concluderen dat gratis in dit geval niet bestaat. Veelal betreft het ronduit troep (werkt niet) of u wordt opgezadeld met bergen ongewenste spyware-achtige rommel. Gelukkig is er wel een online tool: cutmp3.net. Niks geen gezeur met software installeren en ook hoeft u niet diep in de buidel te tasten voor veel te hoog geprijsde commerciële mp3-snijders. Extra voordeel: op cutmp3.net vindt het snijden ook nog eens mooi verliesvrij plaats: er gaat dus geen bitje kwaliteit verloren.

©CIDimport

6. Snijden maar

Op de genoemde pagina klikt u op de knop Open en bladert u naar het mp3-bestand waarvan u een deel wilt verwijderen, bijvoorbeeld het begin en/of het eind. Het uploaden van het mp3’tje kan al naar gelang de grootte even duren, maar dankzij de huidige generatie snelle internetverbindingen is het allemaal heel goed te behapstukken. Eenmaal geopend ziet u een grafische presentatie van het mp3-bestand.

Met de knop Play kunt u de zaak beluisteren. De schuifregelaars onder de golfvorm zijn het gereedschap; wanneer u de linker schuifregelaar daar plaatst waar uw mp3 moet beginnen en de rechter op het eindpunt hoort u na een klik op Stop en wederom Play het uitgesneden deel. Daarbij lijkt de rechter regelaar zich wat ‘vreemd’ te gedragen, u dient zo ver naar links te schuiven totdat u ziet dat er een wit blok in de grafische weergave ontstaat. Selecteer dan op zo’n manier dat het blauwe deel precies het onderdeel van uw mp3-bestand bevat dat u wilt bewaren. Gelukt? Klik dan op de knop Cut. Het uitgesneden deel wordt nu netjes als mp3-bestand aangeboden, de opslaglocatie kunt u zelf kiezen.

©CIDimport

7. Titel aanpassen

Blijft over een laatste euvel betreffende een grote verzameling mp3-bestanden: het komt soms voor dat de trackinformatie in een mp3’tje ontbreekt of niet juist is. Op zich maakt het voor het luisteren natuurlijk niks uit, maar voor het juist ordenen weer wel. En bovendien staat het aardig, zo’n titel op het display van uw mp3-speler. Gelukkig bestaan er programma’s om de zogeheten mp3-tags (met trackinformatie) aan te passen.

Een aardig en bovendien gratis programma is MP3TAG, te downloaden vanaf www.mp3tag.de/en/download.html. Tijdens de installatie is het praktisch om de optie Explorer Context Menu in te schakelen: daarmee is het mogelijk om met de rechter muisknop in Explorer een mp3-bestand snel te openen. Via de ‘gewone’ weg (dubbelklik na de installatie op het inmiddels geplaatste bureaubladpictogram ) werkt het overigens ook. In het menu Bestand kunt u met Map wijzigen naar een map met mp3-bestanden bladeren en deze selecteren. Door vervolgens op een van de in de map aanwezige mp3’tjes te klikken verschijnt in het linkerpaneel alle taginformatie. Klopt daar iets niet, dan kunt u daar alles naar hartenlust aanpassen. Vergeet niet na de gemaakte wijzigingen op het diskettepictogram in de werkbalk te klikken om het geheel te bewaren.

©CIDimport

8. Albumhoes zoeken

Alleraardigst is de optie om gedeeltelijke taginformatie automatisch te laten corrigeren. Klik daarvoor in het menu Tagbronnen op een van de aanwezige opties. Ook is op deze manier cover art (ofwel een fotootje van de albumhoes) te vinden onder Cover Art in hetzelfde menu. De ervaring leert dat het trucje bij wat meer obscure albums niet werkt, maar de meer bekende exemplaren zijn beslist te vinden. Cover Art toevoegen werkt simpel: selecteer een (of alle) bestanden uit een albummap en klik in het menu Tagbronnen onder Cover Art op een van de twee Amazon-sites. In het daarop geopende dialoogvenster controleert u of de albumnaam correct is en klikt u op Volgende. Selecteer het juiste album uit het gevonden rijtje en klik weer op volgende en tot slot op OK. Vanaf dat moment beschikt elk geselecteerd mp3-bestand over de juiste coverafbeelding. Wel weer even op Opslaan klikken om alle wijzigingen door te voeren.

Deze workshop komt uit nummer 26, jaargang 2011.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.