Grote kans dat u in de loop der jaren een behoorlijke collectie mp3’tjes vergaard hebt. Helaas geldt: hoe meer muziek, hoe groter de kans op een slordige verzameling. Onvolledige trackinformatie, volumeverschillen en meer van dat soort narigheid: met deze workshop is het allemaal zo opgelost en klinkt uw collectie u weer als muziek in de oren!

Een van de meest irritante zaken bij het willekeurig afspelen van mp3-bestanden uit een grote collectie op de harde schijf is ongetwijfeld het (soms grote) verschil in volume. Elk album waarvan de oorspronkelijke mp3 afkomstig is heeft een min of meer gemiddeld volume. Echter: niet elke cd heeft hetzelfde gemiddelde volume – en dat betekent dat een track van cd A bijvoorbeeld ineens veel en veel luider klinkt dan een track van cd B. Met name vervelend als u zelf een verzamelcollectie maakt met verschillende mp3’tjes, bijvoorbeeld om onderweg mee te nemen op uw mp3-speler. Het aardige is dat u uw totale mp3-collectie kunt normaliseren wat volume betreft, zonder dat er daarbij ook maar één bit aan de originele muziek wordt gewijzigd. Door gebruik te maken van het gratis MP3Gain wordt alleen de afspeelvolumeinformatie die in elk mp3-bestand aanwezig is aangepast, er vindt dus geen hercodering plaats. U hoeft dus niet bang te zijn voor kwaliteitsverlies. Bovendien doet MP3Gain zijn werk ook nog eens razend snel!
 

1. Nederlands

U downloadt MP3Gain vanaf mp3gain.sourceforge.net/download.php. Na installatie spreekt de installatiewizard voor zich. Enig ‘opletmoment’ is daar waar u Language Files (taalbestanden) kunt selecteren. Schakel daar uiteraard even de optie Dutch in voor een Nederlandstalige gebruikersinterface.

2. Alles in één keer

Na installatie vinden we de software terug in het menu Start onder Alle programma’s en MP3Gain. Eigenlijk is het ’t handigs om uw totale mp3-verzameling in één klap te normaliseren qua volume. Dat kost weliswaar – zeker bij echt grote verzamelingen – een nachtje doorstampen, maar dan bent u er vervolgens ook weer vanaf. Om een map met alle mp3-bestanden (en onderliggende submappen) te openen, klikt u in het hoofdvenster van MP3Gain op de knop Open Map/Album. Blader naar de hoofdmap van uw muziekcollectie, selecteer deze en klik op OK. Alle afzonderlijke bestanden worden nu geanalyseerd, wat even wat tijd gaat kosten.

Wat we eigenlijk willen is dat élk mp3-bestand in onze verzameling qua volume gemaximaliseerd wordt. Dat is dus het maximale volume waarbij géén vervorming optreedt. Met name deze optie is perfect geschikt voor draagbare mp3-spelers die vanwege EU-regelgeving gelimiteerd zijn wat betreft maximaal uitgangsvolume.

©CIDimport

3. Hard

Omdat MP3Gain standaard volgens een andere methode werkt die goed is voor een ‘gemiddelde’ weergave via de hifi-installatie, moeten we eerst deze verborgen optie activeren; klik daarvoor in het menu Opties op Geavanceerd. Schakel in het daarop geopende venster de optie Vrijgeven ‘Maximalisatie’-mogelijkheden in en klik op OK in het venster met de opmerking dat deze manier van maximaliseren ‘technisch’ niet de juiste is. Klopt, maar is voor gebruik op een mp3-speler wel de meest effectieve. Wilt u normaliseren voor de genoemde hifi-installatie, dan kunt u deze stap ook achterwege laten.

©CIDimport

4. Wachten

Klik in het menu Wijzig Niveau op Toepassen Max Noclip Niveau voor elk bestand en laat de computer vervolgens een tijdje zijn gang gaan. Voor ander dan mobiel gebruik kunt u ook een van de andere normalisatie-mogelijkheden kiezen. Bovendien kunt u desgewenst– omdat er qua audio-informatie niets aan de mp3-bestanden wordt gewijzigd – later altijd nog eens een ándere normalisatie-of maximalisatieoptie toepassen!

5. Verliesvrij knippen

Een ander probleem waar u bij het live opnemen van bijvoorbeeld radiostreams tegenaan loopt is dat er soms ongewenste stukken voor of achter de opname zitten. We hebben hard gezocht naar gratis programmatuur om dat soort mp3-bestanden verliesvrij te bewerken en we moeten concluderen dat gratis in dit geval niet bestaat. Veelal betreft het ronduit troep (werkt niet) of u wordt opgezadeld met bergen ongewenste spyware-achtige rommel. Gelukkig is er wel een online tool: cutmp3.net. Niks geen gezeur met software installeren en ook hoeft u niet diep in de buidel te tasten voor veel te hoog geprijsde commerciële mp3-snijders. Extra voordeel: op cutmp3.net vindt het snijden ook nog eens mooi verliesvrij plaats: er gaat dus geen bitje kwaliteit verloren.

©CIDimport

6. Snijden maar

Op de genoemde pagina klikt u op de knop Open en bladert u naar het mp3-bestand waarvan u een deel wilt verwijderen, bijvoorbeeld het begin en/of het eind. Het uploaden van het mp3’tje kan al naar gelang de grootte even duren, maar dankzij de huidige generatie snelle internetverbindingen is het allemaal heel goed te behapstukken. Eenmaal geopend ziet u een grafische presentatie van het mp3-bestand.

Met de knop Play kunt u de zaak beluisteren. De schuifregelaars onder de golfvorm zijn het gereedschap; wanneer u de linker schuifregelaar daar plaatst waar uw mp3 moet beginnen en de rechter op het eindpunt hoort u na een klik op Stop en wederom Play het uitgesneden deel. Daarbij lijkt de rechter regelaar zich wat ‘vreemd’ te gedragen, u dient zo ver naar links te schuiven totdat u ziet dat er een wit blok in de grafische weergave ontstaat. Selecteer dan op zo’n manier dat het blauwe deel precies het onderdeel van uw mp3-bestand bevat dat u wilt bewaren. Gelukt? Klik dan op de knop Cut. Het uitgesneden deel wordt nu netjes als mp3-bestand aangeboden, de opslaglocatie kunt u zelf kiezen.

©CIDimport

7. Titel aanpassen

Blijft over een laatste euvel betreffende een grote verzameling mp3-bestanden: het komt soms voor dat de trackinformatie in een mp3’tje ontbreekt of niet juist is. Op zich maakt het voor het luisteren natuurlijk niks uit, maar voor het juist ordenen weer wel. En bovendien staat het aardig, zo’n titel op het display van uw mp3-speler. Gelukkig bestaan er programma’s om de zogeheten mp3-tags (met trackinformatie) aan te passen.

Een aardig en bovendien gratis programma is MP3TAG, te downloaden vanaf www.mp3tag.de/en/download.html. Tijdens de installatie is het praktisch om de optie Explorer Context Menu in te schakelen: daarmee is het mogelijk om met de rechter muisknop in Explorer een mp3-bestand snel te openen. Via de ‘gewone’ weg (dubbelklik na de installatie op het inmiddels geplaatste bureaubladpictogram ) werkt het overigens ook. In het menu Bestand kunt u met Map wijzigen naar een map met mp3-bestanden bladeren en deze selecteren. Door vervolgens op een van de in de map aanwezige mp3’tjes te klikken verschijnt in het linkerpaneel alle taginformatie. Klopt daar iets niet, dan kunt u daar alles naar hartenlust aanpassen. Vergeet niet na de gemaakte wijzigingen op het diskettepictogram in de werkbalk te klikken om het geheel te bewaren.

©CIDimport

8. Albumhoes zoeken

Alleraardigst is de optie om gedeeltelijke taginformatie automatisch te laten corrigeren. Klik daarvoor in het menu Tagbronnen op een van de aanwezige opties. Ook is op deze manier cover art (ofwel een fotootje van de albumhoes) te vinden onder Cover Art in hetzelfde menu. De ervaring leert dat het trucje bij wat meer obscure albums niet werkt, maar de meer bekende exemplaren zijn beslist te vinden. Cover Art toevoegen werkt simpel: selecteer een (of alle) bestanden uit een albummap en klik in het menu Tagbronnen onder Cover Art op een van de twee Amazon-sites. In het daarop geopende dialoogvenster controleert u of de albumnaam correct is en klikt u op Volgende. Selecteer het juiste album uit het gevonden rijtje en klik weer op volgende en tot slot op OK. Vanaf dat moment beschikt elk geselecteerd mp3-bestand over de juiste coverafbeelding. Wel weer even op Opslaan klikken om alle wijzigingen door te voeren.

Deze workshop komt uit nummer 26, jaargang 2011.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.