De GNU Bash-shell komt naar Windows 10. Microsoft verrast daarmee vriend en vijand opnieuw door Linux op fundamentele wijze te omarmen. Die ommekeer lijkt een verrassing, maar is helemaal niet onlogisch.

De trend lijkt duidelijk: Microsoft omarmt Linux. Eerst door één van zijn melkkoeien op zakelijk gebied over te zetten naar dat open source-platform. De databasoftware SQL Server 2016 komt naar Linux. Microsoft werkt hiervoor samen met Linux-distributeurs als Canonical (van Ubuntu) en Red Hat. Eerder heeft de Windows-maker voor zijn cloudplatform Azure al meerdere Linux-distributies omarmd.
 

Al jarenlang in de maak

Nu is de volgende stap gezet: de Bash-shell (opdrachtprompt) van Linux komt naar Windows 10. Microsoft neemt hiervoor elementen van Linux op in Windows, zodat daarin een subsysteem komt dat bepaalde Linux-software kan draaien. Dit is vergelijkbaar met hoe open source-ontwikkelaars voor Linux en Mac OS X al de Windows-compatibiliteitslaag Wine hebben ontwikkeld.
 

Bash op Linux lijkt een verrassing, maar zat er al een tijdje aan te komen

De plotselinge omarming van Linux is voor velen een verrassing. Het past echter in een bredere trend bij Microsoft die al een tijdje gaande is. De voornaamste reden voor de ommekeer van de Windows-maker is de hedendaagse realiteit van de cloud, plus daar aan gerelateerd de mobiele wereld van smartphones.
 

Microsoft de Calimero

In de cloud speelt Linux een flinke rol, die nog veel groter en fundamenteler is dan de rol die dat besturingssysteem speelt in de serverwereld. Vanuit webservers is Linux ooit al opgerukt in het bedrijfsleven. Toch draaien veel zakelijke kerntoepassingen zoals mail, agenda’s en databases nog altijd op Windows-servers (Exchange, SQL Server).

In de cloud is de positie van Microsoft momenteel heel anders dan in de traditionele Windows-wereld. Net zoals dit eigenlijk het geval is op de mobiele markt. Daar is Microsoft na jaren werk, miljarden aan investeringen en veel moeite nu de derde speler, op enorme afstand achter reuzen Google en Apple. Dus: als je ze niet kunt verslaan, dan sluit je je maar bij ze aan.
 

Olietanker vaart nieuwe koers

Microsoft breidt de laatste jaren steeds vaker uit naar andere platformen

Microsoft heeft de afgelopen jaren steeds meer apps uitgebracht voor Android en iOS. Niet alleen minder belangrijke apps, maar ook kernproducten en melkkoeien zoals het bekende Office. Daarbij zijn deze apps voor de platformen van de concurrenten soms eerder en in betere vorm uitgebracht dan voor het eigen Windows Phone (dat tegenwoordig weer Windows Mobile heet).

Onder CEO Satya Nadella heeft Microsoft sinds 2014 groots ingezet op cloud en mobile. Dat blijken niet alleen woorden te zijn. Concrete daden - in de vorm van grote stappen - worden gezet door Microsoft. Toch is de kiem voor deze ommekeer waarschijnlijk al gelegd door Nadella’s voorganger Steve Ballmer. Die oudgediende topman heeft eind 2012 al het roer omgegooid en Microsoft uitgeroepen tot hardware- en cloudbedrijf, waarbij het draait om de clouddiensten. De olietanker Microsoft is sindsdien geleidelijk aan gaan keren.
 

Van verkettering naar acceptatie

Deze nieuwe koers heeft nogal wat voeten in de aarde gehad. Jarenlang heeft Microsoft Linux niet alleen beconcurreerd, maar ook verketterd. Het open source-besturingssysteem was veel meer dan een concurrent op het niveau van Windows. Linux vertegenwoordigt door de gratis en open aard een groot gevaar.

De overstap gaat niet zonder slag of stoot

Open source vormt namelijk een fundamentele verschuiving, waarbij ICT-basiselementen gratis en ook nog eens naar wens aanpasbaar zijn. Dit is een heel ander model voor verkoop en gebruik van software dan het licentiemodel waar Microsoft al bijna zijn hele bestaan goed aan verdient. Let op: niet het hele bestaan van het bekende softwarebedrijf. Microsoft was in zijn oertijd een maker van software voor andermans besturingssystemen, platformen en computers.

Terug naar het verleden?

Bill Gates is ooit begonnen door software en applicaties te maken voor oer-pc de Altair en Apple’s Macintosh. Het oude Microsoft lijkt nu terug te keren. Bevindt Microsoft zich dus in de slotfase van de vijf fases voor de verwerking van verlies? Van aanvankelijke ontkenning en woede, via onderhandeling naar depressie en nu uiteindelijk acceptatie. Hoewel critici nog vrezen dat de huidige Linux-omarming ook een uiting kan zijn van de klassieke Microsoft-strategie om concurrentie onschadelijk te maken.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.