Test: Max Payne 3
De eerste twee Max Payne-games kwamen uit de koker van Remedy Entertainment. Nu is het de beurt aan GTA-ontwikkelaar Rockstar om Max Payne, na acht jaar, terug te brengen. En hoewel deze game fundamenteel verschilt van zijn voorgangers, is het spel nog steeds doordrenkt van het juiste (rauwe) Max Payne-gevoel. Heerlijk!
Max Payne 3 kunnen we zonder twijfel onder de grootste third-person-shooters van het jaar scharen. Toch doet de geestelijke en lichamelijke conditie van het personage ons in eerste instantie niet geloven dat deze man ons door een reeks actievolle levels kan loodsen. Een klein decennium na Max Payne 2 is er nog maar een schim over van de charismatische ex-politieagent. Max is ouder, dikker en verslaafd aan zowel alcohol als pijnstillers. Een pijnlijk aanzicht.
Treurig bruin café
Max heeft het verlies van zijn vrouw en dochter (uit de eerste game) blijkbaar nooit kunnen verwerken en hij slijt zijn dagen dan ook aan de bar van een treurig bruin café in New Jersey. Als hij na een schietpartij in diezelfde bar noodgedwongen met een voormalig collega naar São Paulo vlucht, wordt echter snel duidelijk dat Max nog niet al zijn streken is verleerd.
We krijgen in dit derde deel een onderhoudend verhaal voorgeschoteld dat bol staat van de ontvoeringen, plotwendingen en complottheorieën. Zaken die Max dwingen zijn scherpe oog te gebruiken en zijn genadeloze schietkunsten weer op te halen, hoe moeilijk hem dit ook valt.
Wanneer u de eerste missie induikt, wordt direct duidelijk dat Rockstar de fysieke toestand van Max tot een van de centrale pijlers van het spel heeft gemaakt. De animaties weten de speler namelijk te overtuigen van de pijn waarin de roestige Max constant verkeert. Niet alleen in de schitterende tussenfilmpjes hinkt en kreunt hij er flink op los, ook tijdens heftige schietacties spelen we met een doorleefde man.
Wanneer hij tegen een muur loopt, zien we de impact die dit heeft op zijn zware lijf en als hij aan de kant duikt om kogels te ontwijken, krabbelt hij kreunend weer op zijn benen. Hierdoor is Max, meer nog dan het vermakelijke verhaal, het primaire element dat u als speler de game weet in te sleuren.
©PXimport
Veel momenten van rust hoeft u in deze game niet te verwachten.
Film noir
Hoewel Max aanzienlijk is veranderd en New York als decor heeft plaatsgemaakt voor het zonnige São Paulo, speelt deze game als een echte Max Payne-titel. Zelfs de keiharde ontknoping is geheel in de traditie van de serie. Niet alleen ademt het spel net als zijn voorgangers een hoog film noir-gehalte uit, ook draait de hectische gameplay volledig om snelle bewegingen en het gebruik van de zogenoemde 'bullet-time'.
Deze bullet-time was verreweg het meest kenmerkende spelelement uit voorgaande delen en ook in Max Payne 3 is deze functie nadrukkelijk aanwezig. Dit betekent dus dat we met één druk op de knop de tijd weer kunnen vertragen, om ons zodoende uit benarde situaties te redden. Van levensbelang wanneer we door meerdere vijanden worden ingesloten. De bullet-time-meter loopt echter rap leeg, waardoor de gevechten een tactisch element krijgen.
Het is jammer om te zien dat de missies qua verloop snel in herhaling vervallen en dat ook de vijanden weinig variatie hebben. Ruimtes moeten met behulp van veel kogels van alle slechteriken worden ontdaan, waarna een mooi tussenfilmpje ons doorgaans naar de volgende plek met vijanden leidt. Gelukkig zijn er ter afwisseling een paar zeer spannende on-rails-scènes aanwezig en worden onze zenuwen danig op de proef gesteld in een handjevol sniper-missies.
©PXimport
São Paulo is beeldschoon, een van de beklemmendste decors in de game.
Schitterende spelwereld
Waar de gameplay dus ietwat repetitief aandoet, is de spelwereld allesbehalve eentonig. Een nachtelijk New York, een voetbalstation, een drukbezochte nachtclub, het ziet er allemaal even mooi en sfeervol uit. Vooral wanneer u halverwege het spel door de krottenwijken van het Braziliaanse São Paulo doolt, kan het niet anders dan dat u diep onder de indruk bent van de gedetailleerde wereld.
Tel de sterke graphics, realistische animaties en lange filmpjes op bij de ijzersterke soundtrack en voice-acting, en het mag duidelijk zijn dat Rockstar met Max Payne 3 een kwaliteitsproduct heeft afgeleverd. Audiovisueel gezien de mooiste game die de studio tot op heden met zijn eigen RAGE-engine heeft gebouwd.
Deze engine zorgt er overigens wel voor dat de besturing veel overeenkomsten vertoont met games als Red Dead Redemption en Grand Theft Auto IV. Het werkt allemaal prima, maar zaken als het richten van uw wapen en het zoeken van dekking missen nog altijd de soepelheid van bijvoorbeeld een Gears of War 3.
Naast de singleplayer-modus, die u zo'n twaalf uur zal bezighouden, kunnen we in Max Payne 3 ook aan de slag met een zeer uitgebreide multiplayer-modus. Een spelmodus die niet alleen elementen van online-koning Call of Duty implementeert, maar door de toevoeging van bullet-time een heel eigen smoelwerk heeft.
Conclusie
Het Rockstar-jasje past Max Payne als gegoten. Wat heet: met deze game hebt u een van de beste shooters van 2012 in handen. Een spel dat naast de heftige actie vooral uitblinkt in de manier waarop u zich als speler betrokken voelt bij de gekwelde hoofdpersoon. Max Payne 3 is het spelen meer dan waard en bent u hier eenmaal klaar mee, dan ligt er nog een uitgebreide multiplayer-modus op u te wachten.
Max Payne 3
Platform Pc, Xbox 360, PlayStation 3
Ontwikkelaar Rockstar
Uitgever Rockstar
PEGI 18+
Prijs € 49,99 voor pc, € 64,99 voor Xbox 360 en PlayStation 3
Taal Engels gesproken, Nederlands ondertiteld
Genre Schieten
Releasedatum 18 mei 2012 voor consoles, 1 juni 2012 voor pc
Oordeel 9/10
Pluspunten
Meeslepend verhaal
Geweldige actiesènes
Prima multiplayer
Minpunten
Engine vertoont tekenen van ouderdom
Missies enigszins repetitief
