Asus zal de Padfone 2 rond de kerstdagen op de Nederland markt brengen. Dat heeft de fabrikant bevestigd tegenover website Tweakers.net. Een exacte releasedatum wordt er nog niet gegeven.

Toch is het belangrijk om op te merken dat het echt ‘wat anders’ is, want daaraan werd in de aanloop van de Wii U flink getwijfeld. Tablets vliegen je links en rechts om de oren, smartphones hebben al jaren touchscreens en ook het second screen-idee van de Wii U GamePad is al uitgerold via de Smartglass-toepassing van Microsoft. Wat kan de GamePad nog toevoegen aan het technologielandschap?

De GamePad moet bovenal gezien worden als een controller waar ‘toevallig’ een scherm op zit. Het forse ding ligt verbazingwekkend goed in de hand. Door een uitstekende rand aan de achterzijde, komen de wijsvingers haast automatisch op de triggers te liggen. Met twee bollingen aan de achterzijde rust de controller ook heerlijk in de handen. Tel daarbij op dat de controller behoorlijk licht is en je hebt een stukje technologie te pakken dat direct vertrouwd aanvoelt.

Hierbij mist echter wel het gevoel dat je iets waardevols in handen hebt. Het is licht en het materiaal voelt niet heel hoogwaardig aan, waardoor het echt meer een stuk speelgoed lijkt. En eigenlijk is dat wel prima, dat is een spelcomputer in zekere zin ook. Wie verwacht dat hij/zij een volwaardige tablet in handen krijgt met gratis kastje naast de televisie, komt bedrogen uit. Multitouch ontbreekt op de touchscreen, het aanraakscherm is veel meer als ondersteunend geheel van de second screen bedoeld. Om door menuutjes te tikken, voldoet de GamePad prima. Met een pennetje tekeningetjes maken kan ook perfect. Maar vloeiend met meerdere vingers in- en uitzoomen, dingen draaien of wegswipen, dat zit er niet in. Het ding lang gebruiken zonder stroom overigens ook niet. De schattingen lopen uiteen, maar veel meer dan vijf uur zal het niet zijn. Gelukkig doet een bijgeleverd docking station wonderen.

©PXimport

De Wii U zelf

De Wii U zelf is een stuk minder spannend dan de nieuwe controller. Er zijn twee uitvoeringen te vinden, een witte basiseditie met een prijs van rond 299,99 en een zwarte premiumeditie van rond de 349,99. Ondanks het prijsvoordeel van vijftig euro, is de basiseditie nauwelijks aan te raden. Zo zit bij de premiumeditie direct de game Nintendo Land, dat gezien kan worden als ‘de Wii Sports voor de Wii U’. Als je op zoek bent naar bewijs voor de meerwaarde van de Wii U GamePad, mag je deze game niet missen. Daarnaast zit er in de premiumeditie 32 Gb aan flashgeheugen tegenover slechts 8 Gb in de basiseditie. Nintendo wil met de Wii U ook meer gaan inzetten op online en biedt bij lancering in de digitale eShop volledige games ter download aan. 8 gigabyte is dan snel op, maar 32 gb ook. Er is daarom gelukkig een externe harde schijf op aan te sluiten via USB. Opvallend is ook dat in de basiseditie kleine extraatjes missen. Een docking station voor de GamePad bijvoorbeeld. Wel is er netjes een HDMI-kabel aanwezig, al hadden we deze liever net iets langer gezien.

De Wii U ziet voor de rest uit als een iets langere Wii met afgeronde hoeken. Het is een net apparaat, maar niet bepaald vlekbestendig, net als heel veel andere matzwarte apparaten van tegenwoordig. Valt er nog iets verder op? De Wii U disklade heeft geen blauwe gloed zoals de Wii dat wel had. Maar ach, dat irriteerde na verloop van tijd alleen maar. Wel opmerkelijk is de ventilator van de Wii U. Het apparaatje zoemt wat en tijdens het lezen van de disks wil er nogal wat geluid uit de Wii U komen, al komt het geluidsniveau nooit in de buurt van de oude Xbox 360.

Hoe goed de Wii U onder de motorkap is, is moeilijk in te schatten. Qua grafische mogelijkheden lijkt het apparaat vooral met belichting wat voor te lopen op de Xbox 360 en PlayStation 3, maar veel kracht gaat ook verloren door de GamePad. Dat is goed merkbaar bij het (grafisch) weinig indrukwekkende Tank! Tank! Tank!. Zodra de GamePad en televisie apart worden gebruikt voor de multiplayer, duikt de framerate omlaag. Anderzijds draait Nintendo Land weer perfect als er met meerdere wordt gespeeld. Mass Effect 3, een singleplayeravontuur pur sang, loopt dan weer beduidend soepeler dan zijn PlayStation 3-evenknie.

©PXimport

Systeemsoftware

Direct bij het aanzetten van de Wii U, zijn verschillende standaardwaarden in te stellen (tijd, gebruiker, etc.), alsook een leuk extraatje dat nog wel eens onverwacht vaak gebruikt kan gaan worden. De GamePad is ook gelijk een afstandsbediening voor de televisie en kan ook worden gebruikt bij satelliet- of kabelontvangers. In een eenvoudig menuutje kies je het merk van het te bedienen apparaat en met een enkele test is het mogelijk om vanaf de GamePad de televisie of kabelontvanger te bedienen. De tv-knop op de GamePad werkt ook als de Wii U uitstaat, waardoor het echt een alternatieve afstandsbediening is. Slim bedacht van Nintendo ook: direct naast de display van de kanalenknoppen staat ook de optie om de Wii U aan te zetten en zo te kunnen spelen. Op die manier vergeet je de Wii U niet snel.

Bij de eerste keer opstarten wordt ook gevraagd een systeemupdate door te voeren, die aan de zware kant is. Tip van de dag: annuleren. De Wii U downloadt de update, terwijl jij dan al aan het gamen bent.

De update brengt een aantal nieuwe mogelijkheden met zich mee, maar ook wat verwarring. Zo wordt Nintendo TVii gedownload, een progamma waarbinnen onder meer televisieprogramma’s en films kunnen worden opgezocht. Ware het niet dat deze service nog helemaal niet beschikbaar is in Europa. Bij het opstarten wordt dit netjes gemeld, maar er zweeft dus wel een onbruikbaar icoontje op het opstartscherm. Hetzelfde geldt voor de app LoveFilm, waarbij de verwarring alleen maar groter is omdat bij het menu wel wordt gemeld dat je het ‘nu gratis dertig dagen uit kunt proberen’. Maar toch niet dus.

©PXimport

Er zijn wel meer rare kleinigheidjes in de software te spotten. De YouTube-app toont op de GamePad enkel de beschrijving van een video die wordt afgespeeld, de navigatie gebeurt in zijn geheel op de televisie. Er wordt hier geen seconde gebruikgemaakt van de touchscreen om door menu’s te scrollen en te zoeken, waardoor het geheel onhandig aanvoelt.
De browser van de Wii U is verder niet bijzonder. Hij voelt wat traag aan en door het gebrek aan flash-ondersteuning is het niet echt een lekker werkbaar alternatief. Dat komt ook omdat het opstarten en afsluiten van programma’s lang duurt. Een goede vijftien seconden is geen uitzondering, wat vooral irritant is als je per ongeluk wat wegklikt. Hierdoor start je ook echt alleen de noodzakelijke apps op, en de browser is er daar niet eentje van.

De positieve uitzondering is Miiverse, Nintendo’s eigen Facebook. Spelers kunnen vanuit een game doodeenvoudig het spel pauzeren en direct een screenshot uit de game delen met anderen. Hierbij kunnen ze om tips vragen, commentaar geven en ook aangeven of de boodschap een spoiler bevat. Zo ontstaat er direct een levendige community die elkaar helpt en samen bezig is met games. Er zijn al verschillende topics te vinden waarin mensen elkaar proberen af te troeven met rare shots uit games, alsook zelfgetekende kunstwerkjes.

Miiverse is ook de plek om te zien waar vrienden mee bezig zijn; hun geplaatste berichten zijn in een aparte tab te zien. Vreemd is wel dat we de optie niet konden vinden om vanuit Miiverse vrienden toe te voegen (de optie was ‘uitgegrijsd’) en dit apart bij het Vriendenlijst-programmaatje moesten doen. Wellicht kleine opstartkuren.

Het is fijn om te zien dat Nintendo met Miiverse echt stappen onderneemt om een online gemeenschap op te bouwen. En hoewel het voor social media-grootgebruikers misschien wat tam aanvoelt, biedt de Wii U wel veel sociale interactie voor een groep gebruikers die daar misschien nog niet aan gewend is. Dat beseft Nintendo ook en daarom worden vanuit het hoofdmenu tips gegeven, via ronddabberende Mii’s (kleine zelf te creëren speelbare personages). Nintendo wil sowieso online wat meer potten breken: ook de online eShop is daar een bewijs van, met een elegant en overzichtelijk touchscreenmenu. Het is nu enkel wachten op een interessant aanbod van demo’s, grote en kleine games, alsook video’s.

©PXimport

De games

Hoe men ook tegen de Wii U en zijn GamePad aankijkt, het blijft bij Nintendo altijd draaien om de games die het apparaat biedt (en de concurrentie niet). Met de hardware iets anders doen, via games die een vertrouwd gevoel opwekken, maar toch weer uniek zijn. New Super Mario Bros. U is daarvan het beste voorbeeld bij lancering, dat in alles nog heel traditioneel aanvoelt, maar door de grafische boost van de Wii U toch fris aanvoelt. Nintendo Land is daarnaast een intelligente en warme introductie van de GamePad, waarvoor onervaren spelers overduidelijk soms wat koudwatervrees hebben. Het laat ook zien wat er mogelijk is met twee schermen: terwijl iemand op de GamePad speelt en in de luwte loert als geest, lopen vier spokenvangers met Wii-controllers (die dus ook op de Wii U werken) angstig rond met zaklampen. Hun beeld is te zien via de televisie.

De onverwachte topper bij lancering is het survivalhorrorspel ZombiU, waarin de speler op de vlucht is voor hordes zombies. De GamePad doet in dit spel dienst als rugzak: in je spullen graaien betekent dat op het televisiescherm de zombies ongestoord dichterbij kunnen komen en je plots bij de kladden kunnen grijpen. Echte ‘ouderwetse’ survivalhorror, maar toch nieuw door de tabletcontroller. Het is te hopen dat andere ontwikkelaars dit slimme, maar niet eens heel hoog gegrepen voorbeeld gaan volgen. Want bij veel andere games van andere partijen voelt de tablet wat mat; een menuutje projecteren hier, een overzichtskaartje neerzetten daar: dat is niet echt waar de tablet voor bedoeld is. Maar mocht iemand Mass Effect 3, Batman: Arkham City of Darksiders 2 op de andere spelcomputers hebben gemist, dan doe je er absoluut geen miskoop aan – het zijn nog steeds dezelfde goede games.

©CIDimport

Conclusie

De Wii U is geen grafische krachtpatser en is wellicht ook niet de next big thing. Wat het wel is? Typisch Nintendo. Hardwarematig biedt de GamePad echt wel wat interessante opties, wat direct zichtbaar is in de games. Bovendien zet Nintendo ook online wat leuke stappen, al moeten we opmerken dat het bedrijf hier ook nog wat onervaren in overkomt en je zelfs programma’s laat downloaden die nog niet te gebruiken zijn. Dat soort verwarring is niet handig voor het apparaat. Games zijn perfect om de mogelijkheden van het apparaat en de GamePad uit te leggen, maar de Wii U moet ook in zijn interface voor zich spreken. En op dat punt weet het nog niet helemaal te overtuigen.

©PXimport

Onophoudelijke niesbuien, branderige ogen en een niet te tackelen vermoeidheid: voor hooikoortspatiënten is de lente lang niet altijd een pretje. Gelukkig zijn er apparaten die je klachten kunnen verlichten. Wij vertellen je wat het beste werkt: een luchtbevochtiger, luchtontvochtiger of luchtreiniger.

Lees ook: Hatsjoe! 💦 Last van hooikoorts? Deze apparaten kunnen je klachten verminderen

Hooikoorts is een allergische reactie op pollen, oftewel stuifmeel van grassen, planten of bomen. Wanneer de temperaturen beginnen te stijgen en de natuur na een koude winter tot bloei komt, verspreiden deze pollen zich via wind in een rap tempo door de lucht. Wie dan op een zonnige dag de deuren en ramen open zet, kan rekenen op een ontelbare hoeveelheid ronddwarrelende pollen in huis. Dat zorgt niet alleen overdag voor vervelende hooikoortsklachten binnenshuis, maar ook je nachtrust kan er flink onder lijden.

Om allergische klachten in huis te verlichten, kun je een aantal dingen doen. Horren plaatsen voor deuren en ramen bijvoorbeeld: die houden een deel van de pollen tegen, maar helaas niet alle. Ook met regelmatig stofzuigen haal je een deel van de pollen weg, al geldt dat alleen voor de pollen die al op de grond liggen. Om pollen uit de lucht te verwijderen, kun je een luchtreiniger overwegen. Dit apparaat trekt stof en pollen uit de lucht en blaast vervolgens schone lucht de ruimte in. Ook een luchtbevochtiger of luchtontvochtiger kan helpen bij hooikoortsklachten, afhankelijk van de luchtvochtigheid in je woning en jouw specifieke allergieën.

Luchtbevochtiger

Te droge lucht in huis is absoluut niet fijn bij hooikoorts. Droge lucht veroorzaakt irritatie aan de slijmvliezen, waardoor deze minder goed in staat zijn om stofdeeltjes en allergenen te weren. Bestaande hooikoortsklachten, zoals droge ogen, een kriebelkeel en benauwdheid, kunnen daardoor erger aanvoelen. Bovendien kunnen pollen in een droge ruimte makkelijker blijven rondzweven dan in een goed bevochtigde ruimte. Ga maar na: hoe minder regen er valt, hoe heviger je hooikoortsklachten (waarschijnlijk) zijn. Dat komt omdat pollen er zonder regen langer over doen om naar beneden te komen en je ze dus makkelijker blijft inademen.

©HN Works

Het voordeel van een luchtbevochtiger lijkt dus tweeledig: het vermindert klachten door geïrriteerde slijmvliezen én het voorkomt dat pollen in huis blijven circuleren. Toch zijn luchtbevochtigers meestal niet de eerste keuze als het om hooikoorts gaat. Hun vermogen om pollen daadwerkelijk uit de lucht te halen lijkt beperkt, en bovendien zijn huizen in de lente en zomer – wanneer hooikoortsklachten het ergst zijn – vaak eerder te vochtig dan te droog. Plaats je een luchtbevochtiger in een al vochtig huis, dan kunnen allergische klachten door een toename van schimmels juist verergeren. Een luchtbevochtiger heeft alleen zin bij hooikoortsklachten als de luchtvochtigheid in je woning lager is dan 40 procent. Met een hygrometer kun je dit eenvoudig meten. 

Luchtontvochtiger

Omdat warme lucht vocht vasthoudt, hebben veel huizen in de lente en zomer last van een te hoge luchtvochtigheid. Huisstofmijt en schimmels zijn dol op vochtige omgevingen, wat bijvoorbeeld verklaart waarom je in de zomer doorgaans meer schimmelplekken in huis opmerkt. Voor hooikoortspatiënten is dat helaas (extra) slecht nieuws. Vaak reageert hun overgevoelige immuunsysteem niet alleen op pollen, maar ook op schimmelsporen, mijten en dierenharen. Die combinatie van allergenen zorgt dan voor een extra belasting van het immuunsysteem, waardoor hooikoortsklachten kunnen verergeren. 

Een luchtontvochtiger onttrekt vocht uit de lucht en lijkt dus een goede keuze als je met hooikoorts én een te vochtige woning kampt. Toch kent ook dit apparaat zijn beperkingen als het om hooikoorts gaat. Zo filtert een luchtontvochtiger geen pollen uit de lucht zoals een luchtreiniger dat doet. Daarnaast werkt een luchtontvochtiger alleen als de luchtvochtigheid in huis daadwerkelijk te hoog is, oftewel meer dan 60 procent. Is dat niet het geval, dan loop je het risico dat de lucht in huis juist te droog wordt, waardoor klachten als benauwdheid en een droge keel alleen maar verergeren.

©Sue Tansirimas

Luchtreiniger

Er is één apparaat waar vrijwel iedere hooikoortspatiënt baat bij heeft: de luchtreiniger. Luchtreinigers zijn speciaal ontwikkeld om stof, pollen en andere allergenen uit de lucht te halen. Dat doen ze door verontreinigde lucht aan te zuigen, deze te filteren en vervolgens weer schone lucht uit te blazen. Er zijn verschillende soorten luchtreinigers met elk hun eigen werking, dus als hooikoortspatiënt is het goed om extra aandacht te besteden aan wat voor type luchtreiniger je in huis haalt.

Kies in elk geval een luchtreiniger met HEPA-filter. Dit type filter haalt zelfs de kleinste stofdeeltjes en pollen uit de lucht én voorkomt dat deze opnieuw de lucht in worden geblazen. Ook nuttig bij hooikoortsklachten is een luchtreiniger met ionisator: die voegt negatief geladen deeltjes toe aan de lucht, waardoor pollen onschadelijk worden gemaakt en naar beneden vallen. Met een ionisator is de kans heel klein dat er toch nog pollen in de lucht blijven zweven.

Of kies beide

Soms is een combinatie van apparaten het beste om je hooikoortsklachten aan te pakken. Is de lucht in jouw woning te droog? Zet dan een luchtreiniger én luchtbevochtiger neer. Bij een te hoge vochtigheid kies je voor een luchtreiniger en luchtontvochtiger. Zo pak je het probleem aan twee kanten aan en zul je waarschijnlijk de meeste verlichting merken.

Als je gezonde verse sapjes wilt maken, heb je een sapcentrifuge of slowjuicer nodig. Hoewel deze apparaten op het eerste gezicht erg op elkaar lijken, zijn ze zeker niet hetzelfde. Weet je niet welk van de twee je moet kiezen? Wij helpen je op weg! 

Lees ook: 7 fruitsoorten die je het beste kunt eten als je wilt afvallen

Voor de duidelijkheid: er is een verschil tussen sapjes en smoothies. Smoothies maak je met een blender en bestaan meestal uit gepureerd fruit met een vloeistof, zoals water, melk of yoghurt. Omdat in een blender hele stukken fruit of groenten worden verwerkt, is de structuur van een smoothie wat dikker. Een sapje is daarentegen vloeibaar en vaak helder. Je maakt het met een sapcentrifuge of slowjuicer. Het verschil tussen die twee? Een sapcentrifuge creëert helder sap met weinig vezels, een slowjuicer maakt geconcentreerd sap waarin de vezels behouden blijven. Daardoor is het sap uit een slowjuicer iets gezonder, maar een slowjuicer is ook duurder. Daarnaast vindt niet iedereen het sap uit een slowjuicer vanwege de vezelige structuur even lekker. 

Benieuwd naar de grootste verschillen tussen sapcentrifuges en slowjuicers? Dit zijn ze! 

Werking

Sapcentrifuges en slowjuicers persen beide op een andere manier. In een sapcentrifuge zit een rasp die snel ronddraait. Gooi je een stuk fruit in de vulopening, dan begint de rasp te draaien en wordt het sap uit het fruit geperst. De natte pulp die daarbij overblijft, wordt van het sap gescheiden. Het resultaat is een helder gekleurd sapje waar je bijna doorheen kunt kijken. Een sapcentrifuge werkt heel snel; binnen enkele seconden tot een minuut staat er een heerlijk vitaminebommetje voor je klaar. En dankzij de brede vulopening hoef je je fruit en groenten niet eerst te snijden – ook wel zo makkelijk. 

©279photo

Een slowjuicer is, zoals de naam al zegt, een stuk minder snel. In dit apparaat worden ingrediënten heel langzaam gekneusd met een vijzel. Op die manier komt er tijdens het persen minder warmte en oxidatie vrij, waardoor vitaminen, vezels en antioxidanten zo goed mogelijk behouden blijven. Daardoor blijft er ook iets meer pulp in het sap van een slowjuicer achter dan in het sap van een sapcentrifuge. Een slowjuicer vergt door zijn kleine vulopening daarnaast iets meer voorbereidend werk; je moet je groenten en fruit eerst in grove stukken snijden voordat je ze in het apparaat stopt. Maar daar krijg je dus wel wat voor terug: een sapje bomvol vitaminen en vezels. 

Soorten groenten en fruit 

Een ander voordeel aan slowjuicers is dat je er heel veel kanten mee op kunt. De vijzel in een slowjuicer werkt namelijk zo krachtig en zorgvuldig dat hij zelfs uit de meest vochtarme groenten en fruit sap weet te persen. Je kunt met een (goede) slowjuicer dus ook sap maken uit bladgroenten en bananen. Als je wilt, kun je er zelfs notenpasta mee maken. Een sapcentrifuge krijgt door zijn snelle en lichtere werking alleen sap uit groenten en fruit met een hoog vochtgehalte, zoals appels, sinaasappelen en bleekselderij. 

Gezondheid

Zoals gezegd is het sap uit een slowjuicer iets gezonder dan het sap uit een sapcentrifuge. Dat komt omdat in het sap uit een slowjuicer naast de vitaminen ook de vezels beter behouden blijven. Vezels zijn goed voor de spijsvertering en zorgen voor een langzamere opname van de natuurlijke suikers in fruit, waardoor de bloedsuikerspiegel stabiel blijft. Maar dat betekent niet dat het sap uit een sapcentrifuge helemaal niet gezond is. Je profiteert immers nog steeds van de vele vitaminen en antioxidanten. En zolang je niet te veel fruit ten opzichte van groente in je sapje verwerkt, zal het met die schommelende bloedsuikerspiegel wel meevallen. Een goede verhouding is 70 procent groenten, 30 procent fruit. 

©Maridav

Prijs 

Aan de krachtige pers van een slowjuicer en de supergezonde sapjes die daaruit komen, hangt wel een flink prijskaartje. Voor een goede slowjuicer leg je namelijk al snel zo'n 200 tot 400 euro neer. Er zijn ook slowjuicers van slechts een paar tientjes, maar het risico van deze goedkopere modellen is dat ze vaak minder efficiënt persen en sneller stukgaan. Een goede sapcentrifuge heb je daarentegen al voor nog geen 100 euro of iets meer dan dat. Maar laat het prijskaartje nooit leidend zijn: uiteindelijk gaat het erom wat je wilt met het apparaat. Het zou zonde zijn als een sapcentrifuge voor jou uiteindelijk toch te beperkt blijkt en je alsnóg een dure slowjuicer moet aanschaffen. 

Dus: wat kies je? 

Een sapcentrifuge is fijn als je van helder sap houdt, je alleen fruit en groenten met een hoog vochtgehalte gaat persen en je niet te veel geld wilt uitgeven. Een slowjuicer kies je als je extra gezonde, vezelrijke sapjes wilt en je ook van plan bent bladgroenten, vochtarm fruit en eventueel noten te gaan persen. Kies je voor een sapcentrifuge, maar wil je toch af en toe vochtarme ingrediënten in je sapjes verwerken? Maak dan eerst sap met je sapcentrifuge en doe dit vervolgens samen met de vochtarme ingrediënten in een blender. Heeft een slowjuicer jouw voorkeur, maar houd je niet zo van vezelige sapjes? Zeef je sapje na het juicen nog eens door een fijne zeef of theedoek. Zo heb je alsnog een helder sapje zonder pulp.