Wie gratis wil bellen gebruikt Skype, dat handige programmaatje dat via internet een telefoongesprek opzet. Er zijn ondertussen echter veel alternatieven voorhanden. Zitten daar echte Skype-killers bij of is de voorloper uit Estland nog altijd soeverein?

Wanneer je op de ooVoo-website komt, word je geconfronteerd met een grote slogan: ‘8 out of 10 Skype users prefer ooVoo’. Naar eigen zeggen een geweldige Skype-killer dus. OoVoo faciliteert gratis chatten en videobellen naar andere ooVoo-gebruikers en verdient, net als Skype, vooral geld met de verkoop van abonnementen. Naast een gratis basisversie kan een gebruiker een premium pakket kopen ($ 30 per jaar of $ 3 per maand) met extra functies, zoals het delen van het scherm en technische ondersteuning. Verder kan je via de website beltegoed kopen waarmee je een prepaid belletje kan plegen naar vaste en mobiele nummers. Net als bij Skype is het bellen naar vaste nummers goed te doen (1,8 dollarcent per minuut), maar kost bellen naar mobiel weer fors (22 dollarcent per minuut).

OoVoo onderscheidt zich vooral van Skype door de extra functies die in het programma gestopt zijn. De gratis basisversie geeft de mogelijkheid om vijf gebruikers toe te voegen in een videogesprek tot maximaal twaalf mensen. Dat is een stuk uitgebreider dan bij Skype. Het gehele vergadergesprek is op te nemen, een functie die reeds verwerkt zit in het programma. Je kunt met ooVoo een videomail versturen (die je vervolgens ook weer op YouTube kunt zetten) en er is een filesharingfunctie. Je kunt die bestanden dan wel alleen delen met degenen in je ooVoo-contactlijst. Het aardige aan ooVoo is ook dat je mensen een link kunt sturen, zodra je een videochatruimte gestart bent. De genodigden kunnen dan op een link klikken en een plugin installeren om een gesprekje mogelijk te maken. Nadeel van OoVoo is wel dat het programma geen appstore heeft, waarmee je het programma met allerlei leuke extra’s zou kunnen voorzien. Verder is de basisversie van ooVoo uitgerust met reclames, hetgeen ook hinderlijk kan zijn. Zo moet je bij installeren uitkijken dat je niet zo'n vervelende toolbar mee-installeert die je browser vervuilt. 

Skype heeft ondertussen al een forse userbase. OoVoo moet daar nog aan werken en gebruikt hiervoor Facebook – misschien heeft Skype Facebook-integratie zelfs van ooVoo afgekeken. Aanmelden bij Facebook kan in het hoofdscherm van je ooVoo-account. Je kunt nu direct met die mensen chatten, maar net als bij Skype moeten de anderen wel een plugin installeren om een gesprekje te beginnen. De mogelijkheden bij de Facebook-contacten zijn wel een stuk minder uitgebreid. Oovoo-connecties kan je bestanden sturen en je contactlijst toesturen, iets wat bij de Facebook-contacten niet kan. 

OoVoo is er ook als mobiele app voor Android en iPhone, maar niet voor Windows Phone. De interface van de app en het functioneren ervan zijn verrassend vergelijkbaar met die van de desktop. De app draait stilletjes op de achtergrond en ook OoVoo heeft een betaalplan voor bellen naar vaste en mobiele nummers. Ook kun je er ‘presence’ mee aangeven, iets wat bij bijvoorbeeld Viber niet kan. Een nadeel is wel dat ooVoo reclame laat zien in de app.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.