Met de Enyo combineert OCZ twee technieken die meer snelheid brengen: SSD en usb 3.0. Is dit een goede combinatie en presteert een SSD via usb 3.0 net zo goed als via SATA? Wij testen of de Enyo een goed alternatief is voor een externe harde schijf.

De behuizing van de Enyo is met een afmeting van 5,6 x 12 x 1 cm lekker compact en voelt door het gebruik van geborsteld aluminium solide aan. Intern is opbouw van de Enyo niet anders als normale SSD’s. De Enyo heeft zestien geheugenchips van 8 GB, wat op een totale capaciteit van 128 GB komt. De SSD-controller is afkomstig van Indilinx en wordt bijgestaan door een usb3.0-controller van Symwave. OCZ biedt op hun website een speciale driver voor de Enyo aan die eigenlijk afkomstig is van Symwave en voor betere prestaties zou moeten zorgen. We hebben de Enyo zowel met als zonder deze eigen driver getest.

©PXimport

De compacte behuizing is van geborsteld aluminium.

Prestaties

We hebben de Enyo getest met de synthetische benchmarks CrystalDiskMark en AS SDD Benchmark om een idee te krijgen van de snelheden die de SSD haalt. Omdat we ook een idee willen hebben van hoe de SSD echt presteert, hebben we de HDD-test van PCMark Vantage gebruikt. Deze drie benchmarks zijn tevens gebruikt voor de normale SSD’s in Computer!Totaal nummer 11/2010, zodat u de scores eenvoudig met deze SSD’s kunt vergelijken. Het gebruikte testsysteem is hetzelfde als bij dit artikel.

De eigen driver zorgt ervoor dat de Enyo qua sequentiële lees- en schrijfsnelheden net een tandje beter presteert. Behalve op de synthetische benchmarks blijkt de driver ook invloed te hebben op de PCMark Vantage HDD-score. PCMark Vantage beoordeelt de SSD met gebruik van de speciale driver op een HDD-score van 22197, terwijl dit zonder de driver 20110 bedraagt. Indien mogelijk zouden we de driver dus installeren bij gebruik van de Enyo. Gelukkig presteert hij ook zonder de driver nog steeds erg goed, iets dat wel zo prettig is voor een extern opslagmedium dat waarschijnlijk met meerdere pc’s wordt gebruikt. Samenvattend kunnen we zeggen dat de Enyo het erg goed doet en bijvoorbeeld beter presteert dan de SanDisk C25-G3 die we in het blad hebben getest. De benchmarkscores vindt u terug in een tabel, zodat u ze kunt vergelijken met de geteste SSD’s in het blad. Sowieso is de Enyo de snelste externe harde schijf die we ooit zagen.

Conclusie

De OCZ Enyo is een extern opslagmedium voor als u het allerbeste zoekt. De Enyo is qua snelheden vergelijkbaar met een normale SSD die via SATA is aangesloten en stelt dus niet teleur. Usb 3.0 blijkt ook bij SSD’s een prima alternatief te zijn voor eSATA. De speciale driver is gelukkig niet per se noodzakelijk voor goede prestaties, wel zo prettig voor een extern opslagapparaat dat waarschijnlijk op meerdere pc’s wordt gebruikt. Het grootste bezwaar is de prijs: de gemiddelde straatprijs voor de geteste uitvoering met 128 GB geheugen ligt momenteel op zo’n 320 euro. Het oordeel valt overigens iets hoger uit dan een vergelijkbaar presterende SATA-SSD, omdat we de Enyo als extern opslagmedium beoordelen en uiteraard ook de vernieuwing van usb 3.0 in het oordeel betrekken.

OCZ Enyo 128 GB

Straatprijs 64 GB: € 180,-; 128 GB: € 320,-; 256 GB: € 675,-

Garantie 3 jaar

Oordeel 8/10

Pluspunten

Snel

Stevige en compacte behuizing

Minpunten

Prijzig

Beste prestaties met speciale driver

Testsysteem

Processor AMD Phenom II X4 955 (3,2 GHz)

Moederbord Gigabyte GA-MA790XT-UD4P (AMD 790X-chipset)

Geheugen 2x 2 GB Kingston DDR 3

Harde schijf Samsung F2 Eco Green 1 TB

Usb3.0-kaart ASUS U3S6 (NEC usb3.0-chipset)

Grafische kaart ATI Radeon HD 5750 1 GB

Besturingsysteem Windows 7 Home Premium 64 bit

©PXimport

De jaarwisseling 2025/2026 is het laatste keer dat we zelf vuurwerk mogen afsteken. Reken maar dat er dus heel wat siervuurwerk de lucht in gaat op oudejaarsavond! Natuurlijk wil je daar foto's van maken, maar het blijft lastig om dit spektakel goed vast te leggen met een telefoon. Vaak eindig je met bewogen strepen of een overbelichte waas op je scherm. Met de juiste voorbereiding en instellingen maak je dit jaar foto's die wél de moeite waard zijn om te bewaren.

Begin met een schone lens door er even een microvezeldoekje overheen te halen. Vette vingers veroorzaken namelijk vlekken waardoor het felle licht van het vuurwerk minder goed wordt vastgelegd. Controleer daarnaast of je nog voldoende opslagruimte vrij hebt op je toestel. Omdat je waarschijnlijk veel beelden achter elkaar schiet, loopt je geheugen sneller vol dan je denkt. Vergeet ook niet om je batterij volledig op te laden, want als het koud is, gaat de accu van je smartphone sneller leeg.  

Stabiliteit voor scherpe beelden

Lichtflitsen in het donker fotograferen vraagt om een langere sluitertijd. Hierdoor is elke kleine beweging van je handen direct zichtbaar als een onscherpe vlek. Gebruik bij voorkeur een klein statief of een smartphonehouder om je toestel stil te houden. Heb je die niet bij de hand? Leun dan tegen een muur of lantaarnpaal en houd je smartphone met beide handen stevig vast. Gebruik in geen geval de digitale zoom. Dit verlaagt de kwaliteit van je foto aanzienlijk en maakt de korreligheid alleen maar erger.

©ID.nl

Lichtsporen vastleggen met iPhone

Heb je een iPhone, dan is de functie Live Photos je beste vriend tijdens de jaarwisseling. Zorg dat het ronde icoontje voor Live Photos bovenin je camera-app geel gekleurd is. Nadat je de foto hebt gemaakt, open je deze in de Foto's-app. Tik linksboven op het woordje 'Live' en kies uit het menu voor 'Lange belichting'. Je telefoon voegt dan alle beelden uit de opname samen tot één foto. Hierdoor veranderen de losse lichtpuntjes in vloeiende, lichtgevende banen tegen een donkere lucht. Gebruik hierbij bij voorkeur een statief of zet je iPhone ergens stabiel neer. Wanneer je namelijk los uit de hand fotografeert, worden de bewegingen die je zelf maakt ook meegenomen, en dat kan zorgen voor een wazig eindresultaat.

De Pro-modus op Android gebruiken

Veel Android-telefoons hebben een Pro-modus waarmee je handmatig de sluitertijd aanpast. Open deze stand in je camera-app en zoek naar de letter 'S' (Sluitertijd). Voor vuurwerk werkt een sluitertijd tussen de twee en vier seconden vaak het best. Houd de ISO-waarde laag, bijvoorbeeld op 100, om ruis in de donkere delen te voorkomen. Omdat de sluiter nu langer openstaat, is een statief echt een vereiste. Je krijgt dan de bekende foto's waarbij je de hele weg van de vuurpijl als een lichtspoor ziet.

Timing en compositie bepalen

Het moment waarop je afdrukt is bepalend voor het eindresultaat. Werk je met een normale sluitertijd, dan is de burst-modus handig: houd de ontspanknop ingedrukt wanneer een pijl de lucht in gaat. Zo leg je de hele explosie vast en kies je achteraf de mooiste foto uit de reeks. Denk ook na over de compositie van je beeld. Een foto van alleen de lucht is vaak wat kaal. Probeer elementen uit de omgeving mee te nemen, zoals silhouetten van gebouwen of bomen. Dit geeft context en maakt het plaatje een stuk interessanter.

🎆 Snelle checklist 🎆

De geur van versgebakken oliebollen hoort bij december. Toch ziet niet iedereen het zitten om met een pan heet vet aan de slag te gaan. Oliebakken in de airfryer lijkt dan een aantrekkelijk alternatief: minder luchtjes en ook nog eens minder vet. Maar levert bakken in een airfryer dezelfde oliebol op, of moet je toch de frituurpan uit het vet halen?

Oliebollen bakken in de airfryer, kan dat? Het korte antwoord is duidelijk: nee, een traditionele oliebol bak je niet in een airfryer. Klassiek oliebollenbeslag is vloeibaar en heeft direct contact met hete olie nodig om zijn vorm en structuur te krijgen. Een airfryer is in de basis een compacte heteluchtoven. Zonder een bad van hete olie kan het beslag niet snel genoeg stollen. Wie het toch probeert, ziet het deeg door het mandje zakken of uitlopen tot een platte, taaie schijf. Dat ligt niet aan het recept, maar aan de techniek.

Waarom hete olie onmisbaar is

Zodra je het beslag van de oliebol in de hete olie van de frituurpan schept, ontstaat er vrijwel direct een korstje om de buitenkant. Binnen in de bol ontstaat stoom, waardoor de bol uitzet en luchtig wordt. Die combinatie van afsluiten en opblazen zorgt voor de typische oliebolstructuur. In een airfryer ontbreekt die directe warmteoverdracht. Hete lucht is simpelweg minder krachtig dan hete olie. Zonder direct contact met heet vet kan het beslag niet snel genoeg stollen. Daardoor blijft een echte oliebol uit de airfryer onmogelijk.

©Gegenereerd door AI

Wat wel kan: kwarkbollen uit de airfryer

Wie toch iets zelf wil maken in de airfryer, moet het klassieke oliebollenbeslag loslaten. Met een steviger beslag, bijvoorbeeld op basis van kwark, kun je ballen vormen die hun vorm behouden. Deze bollen garen prima in de hete lucht en krijgen een mooie bruine buitenkant. De uitkomst lijkt qua vorm op een oliebol, maar de structuur is compacter en de smaak meer broodachtig. Denk aan iets tussen een zoet broodje en een scone. Lekker, lichter en prima als alternatief, maar: het is geen oliebol zoals je die van de kraam kent.

Wat ook goed kan: oliebollen opwarmen in de airfryer

Waar de airfryer wel echt tot zijn recht komt, is bij het opwarmen van gekochte oliebollen. In de magnetron worden ze snel slap en taai. In de airfryer gebeurt het tegenovergestelde. Door de bollen een paar minuten op ongeveer 180 graden te verwarmen, wordt de korst weer knapperig en warmt de binnenkant gelijkmatig op. Je oliebollen smaken weer alsof je ze net gebakken (of gehaald) hebt!

Samenvatting

Wil je de échte oliebol, dan heb je twee opties: zelf bakken in een frituurpan of halen bij de kraam. Bakken in de airfryer kan niet, omdat vloeibaar beslag niet geschikt is voor hete lucht. Je kunt bijvoorbeeld wel kwarkbollen maken, maar dat is toch anders. De grootste winst zit in het opwarmen van kant-en-klare oliebollen: in de airfryer gaat dat snel, ze worden heerlijk knapperig en je hebt geen last van frituurlucht in huis.

🎆 Vuurwerk op je Galaxy Smartphone? 👇