De G92, beter bekend als GeForce 8800 GT, is een modernere variant op de succesvolle G80, bekend van de 8800 Ultra, GTX en GTS. De G92 wordt geproduceerd op 65 nm in plaats van 90 nm en het aantal transistors is van 681 miljoen naar 754 miljoen verhoogd.

De 8800 GT heeft 112 stream processors, waardoor de kaart tussen de 8800 GTS (96 stream processors) en de 8800 GTX (128 stream processors) terecht komt. De stream processor-klok draait op een topsnelheid van 1.5 GHz, net als bij de 8800 Ultra, terwijl de rest van de gpu op 600 MHz draait. Normaliter draait het 512 MB gddr3-geheugen op 1.8 GHz maar MSI heeft deze kaart uit de doos overgeklokt naar 1.9 GHz en een gpu-snelheid van 660 MHz.

Het resultaat is verbazingwekkend, gezien de lage prijs van deze kaart. De 8800 GT haalt de 8800 GTS in vrijwel alle games met gemak in en scoort amper lager dan de 8800 GTX. In de veeleisende DirectX 10-game Lost Planet weet de kaart boven de 30 fps te blijven in resoluties tot 1600x1200 met 4x anti-aliasing. Bij Call of Juarez is het beeld iets minder rooskleurig, maar de kaart weet consistent een paar fps meer te halen dan ATI's recente kaarten als het gaat om DirectX 9-games. In vier van de vijf geteste DX9-games haalt de 8800 GT op 1600x1200 meer dan 100 fps. In FEAR zien we tweemaal zo hoge waarden als bij de Radeon HD 3870, het huidige paradepaardje van ATI, maar omdat FEAR een door nVidia gesponsorde game is hechten we hier niet zo heel veel waarde aan. Dat nVidia deze prestaties in een single-slot-design heeft weten te persen is indrukwekkend. De fan is uiterst stil en omdat de kaart slechts één slot in beslag neemt past de kaart in vrijwel alle normale computerkasten. Slechts de lengte kan voor problemen zorgen: 23.1 cm, hetzelfde als de Radeon HD 3870.

De 8800 GT is voorzien van PureVideo 2-hardware, die superieur is aan de PureVideo 1-technologie die we in andere 8800-kaarten terugvinden. Het neemt meer werk van de cpu over dan voorheen en biedt een betere kwaliteit bij de verwerking van het videosignaal. In onze HQV HD-test haalt de kaart dan ook een score van 100. PureVideo 2 is niet zo efficiënt als ATI's UVD in de Radeon HD 3800-serie omdat jaggies minder goed verwerkt worden en VC-1-content niet compleet gedecodeerd kan worden in de gpu.

De Radeon HD 3800-serie en de 8800 GT maken gebruik van nieuwe pci-express 2.0-sloten, zoals die op moederborden met een Intel X38, nVidia nForce 700-serie of AMD 770/790. Pci-express 2.0 is backwards compatibel met pci-express 1.0 en biedt een tweemaal zo hoge bandbreedte wanneer de grafische kaart en moederbord deze standaard ondersteunen. Dat betekent dus dat een pci-express 2.0-slot met 16 lanes zo'n 8 Gb/s in beide richtingen weet te realiseren. Op dit moment is er nog geen zinnig gebruikersscenario voor dergelijke snelheden. Pci-express 2.0 brengt wel een acht-pins stroomstekker die de kaart van 150 watt kan voorzien. MSI realiseert zich dat er maar weinig voedingen met een dergelijke connector zijn, dus op deze grafische kaart vindt u nog de ouderwetse zes-pins-connector. Voor nog oudere voedingen levert MSI een molex-adapter mee.

MSI heeft de NX8800GT-T2D512E-HD-OC gebundeld met twee games, Colin McRae Dirt en Lord Of The Rings Online, evenals een svideo-adapter en dvi-vga-dongle. Daarmee biedt dit pakket dus prima waar voor zijn geld. De kaart is duurder dan de Radeon HD 3870 maar biedt betere prestaties en is vooral ten opzichte van zijn andere GeForce 8800-familieleden zijn tijd ver vooruit.

PluspuntenMinpuntenConclusie

De NX8800GT-T2D512E-HD-OC is de enige juiste keuze voor gamers die graag op een hogere resolutie hun gang willen gaan, zonder te diep in de buidel te tasten of getracteerd te worden op een hoop lawaai uit de computerkast.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.