Update: Kees Jan was uitgenodigd voor een Ockel Experience Day in het stadion van ADO Den Haag. Productmanager Jesper Baumgarten gaf hier een presentatie over de Ockel Sirius A waarna Kees Jan aan de slag ging met de mini-pc. Komende drie weken gaat hij flink testen met de Sirius A.

©PXimport

De komende drie weken stel ik mezelf een paar vragen:

– Wat zijn voor mij de toepassingsmogelijkheden van de Ockel?

– Welke voordelen levert de Ockel in vergelijking met de apparatuur die ik nu gebruik?

– Lukt het om Ubuntu op de Ockel te plaatsen?

©PXimport

Het uiterlijk

Het Ockeltje is een schitterend uitgevoerd apparaat. Aan de vormgeving is veel aandacht besteed. Dat begint bij de verpakking. Een zwarte rechthoekige doos met een intrigerend motief. Dat blijkt geënt te zijn op een bijzondere ster, de Sirius, de helderste van de zuidelijke hemel, in het sterrenbeeld Canis Major.  

©PXimport

Een mythische verschijning voor de oude Egyptenaren, omdat de ster zijn hoogste punt aan de horizon haalde juist voor de jaarlijkse overstroming van de Nijl. En dus roept de naamgeving van deze Ockel wel wat verwachtingen op. En de vormgeving van de doos zelf ook!

©PXimport

©PXimport

Mijn eerste indruk

Compact, mooi scherp scherm, heldere kleuren, goed geluid en start redelijk snel op. En stil! Er is een passieve koeling, dus geen gezoem van ventilatoren, geen geratel van een harde schijf. Wel zorgt die koeling voor een behoorlijk warme kast.

Vergelijking met mijn huidige devices

De devices waarmee ik de Sirius A vergelijk zijn de Samsung tablet en de iPad mini. De technische verschillen zijn groot, maar daar ga ik verder nu niet op in. De beide tablets zijn zeer gebruiksvriendelijk, hebben een grotere accu en zijn daardoor langer te gebruiken, al gauw een uur of 8. Het scherm is groter, het ingebouwde toetsenbord daardoor ook en de leesbaarheid is goed.

De Ockel heeft andere specificaties. De batterij heeft een lagere capaciteit en laat de Ockel daardoor ongeveer 3,5 uur werken. Het scherm geeft een pc beeld weer en daardoor zijn de tekens zeer klein, hierdoor wat lastig leesbaar. Een aanraken is lastiger, een schermpen is aan te raden. Maar het invoeren in Libre office lukt wel, de letters zijn redelijk leesbaar, maar de functieknoppen zeer klein. Het schermtoetsenbord op de Ockel is redelijk te hanteren.

Voor onderweg zou je bijvoorbeeld een klein bluetooth toetsenbordje meenemen. Dat werkt iets makkelijker. Over onderweg gesproken. Ik geef toch de voorkeur aan een tablet of een kleine laptop. Zeker voor de prijs van de Ockel is er een ruime keus.

Maar zodra je een goede monitor aansluit, een toetsenbord, usb hub voor een toetsenbord en een extra usb stick (in de andere usb-poort sluit je je muis aan) en je hebt je kantoor op je knieën. Nu wordt het toch wel een heel ander verhaal! De Ockel ontpopt zich tot een kleine krachtpatser. De

De basisconfiguratie is snel genoeg, uitbreiding van het geheugen via een extra kaartje. En dan heb je opeens een echte pc die doet wat je van een pc mag verwachten. Zo beschouwd heb je overal je eigen pc, je eigen documenten en je eigen programma’s. En het werk aan deze tekst is met een gewoon toetsenbord prima te doen.

Lukt het om Ubuntu op de Ockel te plaatsen?

Allereest probeer ik of Ubuntu zou kunnen werken zonder iets aan de configuratie van de Sirius A te veranderen. Hiervoor heb ik een ISO bestand nodig dat ik eerst download op de site van Ubuntu. Er is net een nieuwe versie beschikbaar. Daarnaast heb ik een programma nodig dat mij in staat stelt Ubuntu uit te proberen zonder het te hoeven installeren. Hiervoor gebruik ik het programma Virtual Box. Ik installeer VB en volg daarna de aanwijzingen om Ubuntu te installeren. Dit gebeurt op een speciaal daarvoor ingericht gedeelte van de harde schijf. Dat werkt. Ik kan nu de Sirius A opstarten, Virtual Box starten en daarbinnen Ubuntu. En ik heb vervolgens de keuze om Ubuntu uit te proberen of te installeren binnen de door Virtual Box ingerichte ruimte op de harde schijf.

En na een half uurtje geduld en het invoeren van een gebruikers naam en wachtwoord, en andere details voor het functioneren van Ubuntu kan ik aan de slag. Het is dus gelukt om Ubuntu te laten draaien!

©PXimport

Ubuntu werkt! Ik kan het programma en alle aspecten te voorschijn halen op mijn monitor en met de muis de onderdelen uitproberen, zoals tekstverwerken en internetten. Voorlopig ga ik er van uit dat andere functies ook wel werken.

©PXimport

De volgende stap wordt voor mij echt interessant. Kan ik Ubuntu installeren en zonder Windows gebruiken? Daarvoor bestaan 2 mogelijkheden: Ubuntu naast Windows installeren of Ubuntu installeren in plaats van Windows. Dat laatste betekent dat Ubuntu de harde schijf wist. Ik ben dan de mogelijkheden van Windows kwijt.

Ik kies voor de eerste mogelijkheid. Dat wordt dus een installatie met dual boot, waarbij ik bij het opstarten van de Ockel kan kiezen tussen Ubuntu en Windows. Als dat lukt heb ik nog alle mogelijkheden om Windows te gebruiken. Later ga ik nog in om mijn voorkeur voor Ubuntu.

Om Ubuntu te installeren moet ik bij het inschakelen van de Ockel Windows niet de kans geven om op te starten. Dat lukt door de F7 toets ingedrukt te houden. Dan verschijnt een menu met de keuze om Ockel te laten starten vanaf een usb stick. Ook dat lukt. Maar ik heb ook een usb stick nodig die opstartbaar is. Daarvoor gebruik ik in Windows het programma Unedbootin. Ik heb hiermee de mogelijkheid om het ISO-bestand voor Ubuntu op de usb stick te plaatsen en de stick opstartbaar te maken. Dat gaat goed.

En vervolgens het voor mij meest spannende van deze test, zou het lukken om van deze usb stick op te starten en Ubuntu te laten werken?

En gelukkig, het opstarten werkt. Ockel aanzetten, gauw F7 indrukken, geduld hebben, usbstick aanwijzen in het menu, en dan weer geduld hebben... totdat het opstartproces van Ubuntu begint en na enige tijd Ubuntu verschijnt. Ook hier weer de mogelijkheid om uit te proberen, waarbij alle programma's vanaf de usb stick worden geladen. Dat gaat niet snel. Maar het werkt wel en al gauw besluit ik Ubuntu naast Windows te installeren.

Ik ben er in geslaagd Ubuntu te installeren. Het werkt!

Waarom Ubuntu?

Omdat de filosofie er achter mij wel aanspreekt. En ik begon een hekel te krijgen aan Microsoft, met steeds weer nieuwe zogenaamd onmisbare versies en updates. Daarbovenop de noodzaak om beschermingsprogramma's te gebruiken en de tijd die verloren gaat met updates. Tenslotte de honger naar privé gegevens die Windows 10 kenmerkt. Je kunt het allemaal wel uitschakelen, maar het is een gedoe. Dan liever Linux met Mint of Ubuntu. Mint is een Linuxversie die qua uiterlijk lijkt op Windows en is uitstekend bruikbaar voor oudere en daardoor tragere computers. Ik heb Mint voor mijn vrouw op haar laptop geïnstalleerd en ze is er blij mee. Dat zegt wat! Ikzelf gebruik Ubuntu en de gratis programma's voldoen prima.

Ik heb Ubuntu nog niet volledig naar mijn hand kunnen zetten. Het touchscreen en het geluidsapparaat worden nog niet herkend. Op de Ockel verschijnt het beeldscherm alleen verticaal.

Omdat de testperiode vrijwel voorbij is, kom ik er niet meer aan toe de drivers die nodig zijn op te sporen. Maar met de monitor erbij kan ik Ubuntu prima gebruiken. Ook de dualboot werkt prima. Als ik onderweg ben, kan ik Windows gebruiken met het scherm horizontaal. De uitwisseling van bestanden is geen probleem, dus teksten, audio, video en andere bestanden kan ik zowel thuis als onderweg openen, aanpassen en weer opslaan. En verder.. internetten, games, muziek luisteren, het kan allemaal prima.

Tenslotte... stel dat de Ubuntu aanpassingsproblemen zijn opgelost, zou ik de Ockel willen aanschaffen?

Kort gezegd, de Sirius A is een prima pc.

En de compactheid aantrekkelijk, geen grote kast op je bureau. Handig om je pc bij je te hebben en veilig overal in te zetten. Je pc in je vestzak. Dat lijkt wel wat.

Maar toch... zonder extra toetsenbordje is het lastig werken. Zonder hub kun je niet zoveel aansluiten. Een muis werkt beter dan een vinger op het touchscreen...

En voeg daarbij dat het fotograferen ronduit tegen valt. Alleen aan de voorzijde waar de bediening voor foto en video is, zit een lens. Goed voor selfies, maar niet voor gewoon even een foto nemen.

Voor de prijs van deze Sirius A zijn er alternatieven die meer bieden, een groter scherm, een langere batterijduur, handiger fotograferen, grotere opslag, makkelijker typen....

Denk aan een kleine laptop. En omdat deze Sirius A geen telefoonfunctie en GPS heeft, wil ik toch mijn smartphone bij me hebben, die beter fotografeert en op het scherm beter leesbaar is.

©PXimport

En wat heeft Ockel mij voor alternatieven te bieden als ik mijn verslag overzie?

De Sirius A, zoals gezegd, heeft voor mij geen bijzondere voordelen als onderweg-pc. Maar wel de Sirius B, de voorganger. Dit model is een volwaardige pocket pc, maar zonder het beeldscherm en dus ook het touchscreen. Wanneer ik dit model op mijn monitor aansluit, krijg ik dezelfde mogelijkheden als de Sirius A. En ook elders kan ik de Sirius B op een monitor aansluiten, een toetsenbord en muis. Met een aanzienlijk kleiner formaat en veel lager gewicht. En dat voor een lagere prijs, dus...

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.