Het zal geen toeval zijn. Vlak voor de feestdagen en de opvolgende nieuwjaarsvoornemens ligt er een nieuwe Fitbit in de winkel. De Fitbit Charge 3 is de derde generatie van het bekende (subtiele) fitnesarmbandje. Maar wat is er nieuw aan deze sportwearable?

In tegenstelling tot smartwatches, zijn de subtielere armbandjes van Fitbit meer bedoeld als een soort gezondheidsmeter, inclusief hartslagmeting. De bijbehorende app coacht je om meer te bewegen en gezonder te leven (door onder andere je slaap te meten, calorie-inname en verbranding bij te houden en je eraan te herinneren niet te lang stil te zitten). De eerste Fitbit Charge verscheen rond 2015 en deze derde generatie oogt iets nieuwer, dankzij een groter schermpje en luxer bandje. Maar de Charge 3 is nog altijd heel herkenbaar.

Fitbit liep voorop, vooral qua hartslagmeting. In tegenstelling tot de concurrentie, werd dit continue gedaan, waardoor de Charge een van de weinige wearables was die wat zinnigs kon zeggen over je hartslag. De op- en afbouw tijdens het sporten, je hartslag in rust, je maximale hartslag tijdens een inspanning… Dit zijn allemaal waardevolle gezondheidsgegevens, die concurrenten misten. Maar terwijl Fitbit met de Charge-armbandjes op het oog redelijk stil lijkt te zitten, doet de concurrentie dat zeker niet. Vooral Apple timmert flink aan de weg. Hoewel de smartwatch alleen voor iPhone-gebruikers is en een andere productgroep is dan een fitnessarmbandje, legt de Apple Watch Series 4 de lat hoog. Zo is de smartwatch van Apple binnenkort in staat hartfilmpjes te maken en kunnen de sensoren vaststellen of de drager gevallen is. Helaas moet Fitbit zijn voorsprong weggeven aan Apple. Niet alleen met de Charge, maar eigenlijk alle wearables van Fitbit lopen achter de feiten aan. Wat zonde is.

Ook andere fabrikanten geven Fitbit het nakijken, bijvoorbeeld met bloeddrukmeting in wearables. Bijvoorbeeld de Asus Vivowatch: een smartwatch, die naast de hartslag ook de bloeddruk kan meten, door je vinger op de bovenzijde van het horloge te plaatsen.

©CIDimport

©CIDimport

Vernieuwingen van de Fitbit Charge 3

Dat de Fitbit Charge 3 niet geen grensverleggende vernieuwingen kent, wil nog niet zeggen dat de fabrikant stil heeft gezeten. Dus je kunt met een gerust hart een Fitbit Charge 3 kopen. Er zijn twee opvallende veranderingen vergeleken met de Fitbit Charge 2: de wearable is waterdicht en de accuduur is om over naar huis te schrijven. En hoe! Afhankelijk van hoe actief ik ben kan ik tussen een week en tien dagen met een opgeladen accu doen. Dat is prettig!

Dat de Charge 3 waterdicht is gemaakt, houdt ook in dat je ermee kunt zwemmen. Handig voor de zwemliefhebber, maar voor de meesten is het een enorme stap vooruit omdat je zorgeloos je bandje nat kunt laten worden, of je nu onder de douche springt na het sporten of een liefhebber bent van extremere activiteiten als Viking runs: de Charge 3 hoef je er niet persé voor af te doen (hoewel je Charge natuurlijk door zijn rubberen armband en glazen schermpje altijd kwetsbaar is).

Scherm: groter, met dunne randen

Ten opzichte van de Fitbit Charge 2 is het scherm wat groter, met dunne schermranden en is de behuizing van metaal. Bovendien reageert het aanraakschermpje net even wat nauwkeuriger, waardoor je de wearable net even wat prettiger bedient. Het knopje aan de zijkant is nu aanraakgevoelig, wat luxe aanvoelt en waarschijnlijk zo is gemaakt voor de waterdichtheid van de Fitbit Charge 3.

Verder zijn er weinig veranderingen op te merken. Op het scherm kun je meldingen van je smartphone zien, je voortgang inzien en handmatig een activiteitsmeting starten. Wanneer je dit overigens niet handmatig doet, herkent Fitbit automatisch beweging waarna hij zelf de activiteitsmeting start, met als verschil dat de tijdsaanduiding van de meting natuurlijk iets minder nauwkeurig is en er voor routes geen GPS-tracking wordt gestart. Over GPS gesproken: de Fitbit Charge 3 beschikt nog altijd niet over een eigen GPS-chip. Hardlopers, wandelaars, fietsers, buitenzwemmers... wat voor activiteit je ook graag doet: om je route nauwkeurig vast te leggen met GPS, moet je ook je smartphone bij je hebben. De Charge 3 kan namelijk wel de GPS-chip van je mobiele apparaat gebruiken voor het vastleggen van de route. Maar dat is wel wat knullig, een reden om voor een sportwearable te kiezen is juist het feit dat je je mobiel thuis wilt laten. Fitbit’s betaaldienst, die naar verwachting op korte termijn in Nederland verschijnt, speelt daar ook op in: je kunt op de terugweg na het sporten je AA’tje in de supermarkt kopen, zonder dat je verder iets op zak hoeft te hebben.

Functionaliteit: Weinig veranderd in de app

Heb je al een Fitbit Charge- of Fitbit Alta-variant, dan ga je er qua functionaliteit niet echt op vooruit. De app is hetzelfde, en werkt als een sportcoach: je wordt geholpen met activiteiten en krijgt een herinnering als je te lang stil hebt gezeten. Bovendien geeft de app veel relevante informatie, bijvoorbeeld over je hartslag en slaapkwaliteit (als je ervoor kiest met je Fitbit om te willen slapen). Desgewenst voer je ook je voedselinname in, zodat je jezelf als doel kunt stellen meer calorieën te verbranden dan binnen te krijgen. Dat is informatie waar je daadwerkelijk wat mee kunt om beter te presteren en gezonder te leven.

De app werkt erg overzichtelijk en het synchroniseren met je Fitbit Charge 3 verloopt vlekkeloos. Een groot nadeel van de app is echter dat Fitbit je gegevens gijzelt in de app. Je kunt niet synchroniseren met andere gezondheids- of sport-apps. Dat is een gemiste kans. Heb je je bandje niet om, dan kun je niet de stapgegevens die je smartphone verzamelt met bijvoorbeeld de Apple Health-app koppelen. Gebruik je Strava of een andere fitness-app? Dan heb je pech met je Fitbit. Of heb je andere apparatuur of apps voor bijvoorbeeld je voedselinname-meting of om je gewicht bij te houden... Het valt niet te synchroniseren. En wat als je Fitbit stuk is en je over wilt stappen op een sportwearable van een ander merk? Ondanks dat het jouw gezondheidsgegevens zijn heb je wederom pech gehad, de enige optie die je hebt is om gegevens uit je Fitbit-account te exporteren naar een spreadsheet. Daar heb je niks aan.

©CIDimport

Fitbit Charge 3 in praktijk

Het is wel even wennen als je een Fitbit gebruikt. Apps zoals Google Fit gebruiken ‘gezondheidspunten’, om samenvattend een overzicht te geven hoe goed of slecht je die dag bezig geweest bent. Fitbit doet dat niet en beloont iedere activiteit met stappen. Heb je dus een wandelingetje gemaakt? Dan worden er netjes stappen toegekend, gelijk aan je aantal gezette stappen. Ga je een stukje fietsen? Dan krijg je ook opeens stappen toegekend. Gek is dat, je stappen zijn zo eigenlijk een soort bewegingsdoel. Maar het trekt het wel uit verhouding, mensen met kleine benen zullen voor dezelfde afstand meer stappen nodig hebben. Maar hoe zit dat met de toekenning van stappen voor andere activiteiten?

Accessoires voor je Fitbit Charge 3 kopen?

De Fitbit Charge 3 komt met een klein en een groot bandje, je hoeft je dus geen zorgen meer te maken over de maat. Er is een zwartgrijze uitvoering en een rosegouden uitvoering. Ook zijn er speciale uitvoeringen, met een gewoven bandje of een sportiever bandje met gaatjes. Je kunt de bandjes vervangen, maar houd er wel rekening mee dat de bandjes bijzonder duur zijn: je begint bij de dertig euro. Fitbit heeft ook een eigen sluiting verzonnen, zodat je geen gewone horlogebandjes kunt gebruiken. Gelukkig kun je bijvoorbeeld op Chinese webshops als AliExpress betaalbare bandjes voor je Fitbit Charge 3 vinden. Over eigen aansluitingen gesproken: de lader is ook een wat onnozel voorbeeld. In plaats van een universele aansluiting, moet je je Fitbit in een soort knijper plaatsen. En zo’n knijper, die kost maarliefst twintig euro.

©CIDimport

©CIDimport

Conclusie

Eigenlijk zou je deze Fitbit Charge 3 beter een Fitbit Charge 2.5 kunnen noemen. Wellicht wilde Fitbit graag een nieuw product in de schappen hebben voor de feestdagen. Is dat slecht? Ja en nee. De lange accuduur en betere bouwkwaliteit maken de Fitbit Charge 3 een betere sportwearable dan zijn voorganger. Bovendien zijn de app, hartslagmeter en het draagcomfort nog altijd erg goed. Toch is het jammer dat Fitbit langzaam maar zeker zijn innovatieve-voorsprong heeft opgegeven aan concurrenten en dat je gegevens nog altijd niet te koppelen zijn met andere apps.

Diensten als iCloud-foto’s en Google Foto’s zijn handig om je foto’s te back-uppen, beheren en delen. Alleen is de online opslagruimte beperkt. Ook je kijkt naar je privacy, zijn deze oplossingen niet altijd ideaal. Er zijn gelukkig gratis tools waarmee je bijna dezelfde ervaring hebt als bij deze online diensten. Je zet je foto’s niet in de cloud, maar gewoon op je eigen pc of NAS.

Er is weinig mis met de gespecialiseerde cloudopslagdiensten van Apple, Google, Microsoft (OneDrive) en Dropbox. Je kunt hiermee prima foto’s bewaren en delen. De tools zijn voor dit gebruik zelfs uitstekend, maar de opslagruimte is vaak beperkt en het blijven cloudoplossingen. Je bestanden staan dus ergens anders opgeslagen.

Overweeg je een alternatief om foto’s te synchroniseren zonder cloudopslag, dan zijn er meerdere opties, zoals Nextcloud (met de Photos-app), PhotoPrism, digiKam en Piwigo. Wij zijn gecharmeerd van de opensource-dienst Immich en Synology Photos, die je specifiek voor de Synology-NAS kunt gebruiken. Beide tools bieden functies als automatische fotoback-ups, album- en gebruikersbeheer, gezichtsherkenning, tijdlijnweergave, tagging, locatiegebaseerd zoeken, delen, raw-bestanden en toegang via een webinterface. Kortom, er is weinig in de cloudoplossingen dat je bij deze gratis tools niet vindt. We maken eerst kennis met Immich (uitgesproken als het Engelse ‘image’) en daarna met Synology Photos. We focussen ons hierbij op de installatie, de initiële configuratie en het basisgebruik.

Immich

Docker-installatie

Immich wordt frequent geüpdatet en is beschikbaar voor meerdere platformen. Wij gaan aan de slag met de installatie onder Windows. Dit doen we via het gratis Docker Desktop. Docker Desktop beheert containers, een soort lichte, afgescheiden virtuele omgevingen met alle benodigde apps, services en instellingen. Installeer de app met enkele muisklikken en start deze op (de eerste keer kun je op Accept en tweemaal op Skip klikken). Minimaliseer vervolgens het venster, maar laat de app actief.

Goed om te weten: je kunt Immich via Docker ook op je NAS installeren, wat hier ook wel Container Manager (Synology) of Container Station (QNAP) genoemd. In dit artikel gaan we hier alleen niet verder op in.

Docker Desktop heb je met een paar muisklikken geïnstalleerd en opgestart.

Voorbereiding

Immich installeren we dus als Docker-container. Eerst voer je enkele voorbereidingen uit. Open de verkenner en ga naar de map Linux (onderaan). Open vervolgens de submap docker-desktop en dan Home. Maak hier een map met jouw naam en daarbinnen de submap Docker. Binnen deze docker-map maak je de map Immich-app aan. Het pad wordt dus: \\wsl.localhost\docker-desktop\home\<je_naam>\docker\immich-app.

Creëer nu twee submappen in een andere map op een schijf met genoeg opslagruimte: Library en Postgres (bijvoorbeeld C:\Users\<je_accountnaam>\Docker\Immich\library).

Navigeer nu in de verkenner naar de map Immich-app. Houd de Shift-toets ingedrukt, klik met rechts op een lege plek en kies PowerShell-venster hier openen. Houd de verkenner geopend en ga via deze pagina naar de downloadsite. Klik bij Get docker-compose.yml file op het documenten-pictogram (Copy), plak dit in PowerShell met Ctrl+V en druk op Enter om het yml-bestand te downloaden. Herhaal dit voor het commando bij Get .env file, zodat zowel het yml-bestand als het env-bestand in de map Immich-app staan.

Open het env-bestand in een teksteditor, bijvoorbeeld Notepad++ of Kladblok, en pas de volgende variabelen aan:

Zorg ervoor dat de paden kloppen met jouw situatie en sla het aangepaste bestand op.

Voordat je de container installeert, moet je eerst enkele variabelen aanpassen in het env-bestand.

Installatie

Alles is nu klaar om de Docker-container met Immich te draaien. Ga terug naar de map Immich-app en voer het commando docker-compose up -d uit. Dit zorgt ervoor dat alle benodigde onderdelen worden gedownload en uitgevoerd. Na enkele minuten zie je in het Docker Desktop-venster, bij Containers, dat de vier Immich-onderdelen actief zijn. Test dit direct door Localhost:2283 op de adresbalk van je browser in te vullen. Dit is de standaardpoort waarop Immich draait; dit zie je bij Immich_server in het Docker-containeroverzicht. Als het nodig is, kun je het poortnummer aanpassen in het yml-bestand. Klik in de webinterface op Aan de slag om daadwerkelijk met Immich te starten.

Je kunt de containers op elk moment stoppen en starten vanuit Docker Desktop. Dit doe je in de rubriek Containers: selecteer Immich en druk op Stop of Start.

De vier containers zijn gestart en Immich is nu bereikbaar vanuit de webinterface.

Configuratie

Je begint met het aanmaken van een beheerdersaccount. Vul de gevraagde gegevens in en bevestig met Registreren. Log daarna in met het opgegeven e-mailadres en wachtwoord.

Klik in het welkomstvenster op Thema, kies Licht of Donker, en ga naar Privacy. Hier kun je de kaartfunctie inschakelen (om foto’s via coördinaten op een kaart te tonen) en de versiecontrole activeren (voor het ontvangen van updates).

Ga vervolgens naar Opslagtemplate en bepaal of je fotobestanden automatisch wilt ordenen op basis van metadata. Als dit ingeschakeld is, kun je bij Voorinstelling een structuur kiezen met een sjabloon. Kies bijvoorbeeld voor {{y}}-{{MMMM}}-{{dd}}/{{filename}}. Bevestig met Klaar.

Je kunt via een sjabloon je foto’s bewaren op basis van bepaalde metadata.

Basisgebruik

Links in de webinterface zie je een venster met onderdelen als Foto’s, Verkennen, Kaart, Delen, Favorieten, Albums en Gereedschap. Open Foto’s, klik op de plusknop en selecteer de gewenste fotobestanden. De geüploade foto’s verschijnen als miniaturen in een tijdlijn. Bovenaan zie je een zoekbalk met rechts een filterknop om media te selecteren op onder meer naam, plaats, camera, datum en type. Gebruik Uploaden (rechtsboven) om extra foto’s toe te voegen.

Selecteer een of meer foto’s. Rechtsboven verschijnen meerdere knoppen, zoals Toevoegen aan favorieten (voor de rubriek Favorieten) en een menu om de selectie te downloaden, archiveren, verwijderen, de datum of locatie te wijzigen, of miniaturen en metadata te vernieuwen.

Via Toevoegen aan kun je foto’s aan een album toevoegen. Klik op +Nieuw album om een album te maken dat je terugvindt in de rubriek Albums. Gebruik Verkennen in het linkervenster om foto’s gegroepeerd te zien op tijd, locatie of – via AI – op herkenbare objecten, gezichten of thema’s, zoals berglandschappen.

De webinterface van Immich heeft wel wat weg van Google Foto’s.

Back-ups en delen

Je vindt in de webinterface ook de optie Delen. Klik hierop, voeg een beschrijving toe en eventueel een wachtwoord. Geef aan of de ontvanger foto’s mag downloaden en/of uploaden. Stel hiervoor een verloopdatum in, bijvoorbeeld over 1 dag. Klik op Link maken om een link te genereren. Deze link is mogelijk http://localhost<…>, maar je kunt dit aanpassen naar het interne ip-adres van je Immich-server, of een extern adres dat vanaf internet bereikbaar is (zie tekstkader ‘Vanaf het internet’).

Wil je media delen met specifieke personen? Klik hiervoor rechtsboven op je accountpictogram en kies Beheer. Ga naar Gebruikers, klik op Gebruiker aanmaken, vul de gegevens in en bevestig. Bij het openen van een fotoselectie of album kun je dan via de deelknop direct de gewenste gebruiker(s) selecteren, zodat de media in hun webomgeving beschikbaar zijn.

Voor Android en iOS kun je de mobiele Immich-app installeren. Vul het ip-adres van je Immich-server in en meld je aan. Tik op de upload-knop, geef Immich de nodige machtigingen en kies Selecteer om aan te geven welke fotoalbums de app moet back-uppen naar je server. Zet Albums synchroniseren aan om dit te automatiseren en bevestig met Back-up uitvoeren.

Immich is ook beschikbaar als mobiele app, wat handig is voor (automatische) mediaback-ups.

Synology Photos

Voorbereiding

We gaan uit van een Synology-NAS (Network Attached Storage) die via een webinterface toegankelijk is. Verbind via je browser met de webinterface van DSM, het Synology-besturingssysteem.

Open nu eerst het Configuratiescherm, kies Gebruiker en groep, ga naar Geavanceerd en zorg dat Gebruiker basismap inschakelen is ingeschakeld (op het gewenste volume). Bevestig met Toepassen. Open daarna de app File Station, waar je ziet dat de mappen Home en Homes (met persoonlijke submappen voor elke NAS-gebruiker) zijn aangemaakt.

Ga vervolgens naar Package Center in het hoofdmenu. Als de app Synology Photos nog niet is geïnstalleerd, zoek dan naar de naam van deze app. Klik vervolgens op Installeren en daarna op Openen. Klik rechtsboven op je profielicoon, kies Instellingen en open het tabblad Gedeelde ruimte. Schakel eventueel Gedeelde ruimte in en bevestig met Opslaan. Gedeelde media worden nu standaard opgeslagen in de map \photo.

Het is even wennen, maar je persoonlijke media en je gedeelde media belanden voortaan in de daarvoor bestemde mappen.

Gedeelde media

Als je nu foto’s met bijvoorbeeld familieleden wilt delen die toegang hebben tot je NAS, volg dan deze stappen. Ga naar Configuratiescherm / Gebruiker en groep, open het tabblad Groep en klik op Maken. Geef een groepsnaam op (bijvoorbeeld Familie) en druk op Volgende. Selecteer de gewenste leden, druk drie keer op Volgende en vink Synology Photos in de kolom Toestaan aan. Bevestig met Volgende (tweemaal) en met Voltooid.

Open vervolgens de app Synology Photos. Bij Instellingen / Gedeelde ruimte klik je op Toegangsmachtigingen instellen. Selecteer de groep (Familie) en kies Volledige toegang in de uitklapmenu’s. Bevestig met de plusknop en klik op Opslaan. Zet daarna op het tabblad Gedeelde ruimte een vinkje bij zowel Gezichtsherkenning inschakelen in Gedeelde ruimte als Onderwerpherkenning inschakelen in Gedeelde ruimte. Bevestig met Opslaan.

Test de instellingen door een gebruiker uit de groep aan te melden op je NAS, bijvoorbeeld via een incognito-tabblad in je browser. Zodra deze gebruiker Synology Photos opent, kan ook hij media uploaden in zowel de persoonlijke ruimte als de gedeelde ruimte. Links bovenaan in het applicatievenster kun je tussen deze ruimtes schakelen. De inhoud van deze ruimtes kun je overigens ook op bestandsniveau beheren via de overeenkomstige mappen in File Station (althans als administrator).

Als lid van de groep Familie krijgt deze gebruiker meteen ook toegang tot de gedeelde ruimte.

Basisgebruik

We laten nu zien hoe je met fotoalbums werkt. Gebruik eerst de knop Filter tonen (rechtsboven) om filters te activeren en snel de gewenste foto’s te vinden. Selecteer vervolgens een reeks foto’s; er verschijnt een rode balk. Klik hier op de plus-knop Toevoegen aan album, kies +Nieuw album, vul een naam in en druk op OK. Ga naar Albums (tweede knop) in het applicatievenster. Hier kun je foto’s opvragen volgens Recent toegevoegd, Labels en Locaties en, indien eerder ingeschakeld, volgens Mensen (gezichtsherkenning) en Onderwerpen (objectherkenning). Je albums vind je hier ook. Met de plus-knop rechtsboven kun je hier nieuwe albums maken.

Ga met de muisaanwijzer boven een album staan; er verschijnt een knop met drie puntjes. Klik op Delen. Schakel Koppeling delen in en stel bij Privacy-instellingen in of het album Privé of Openbaar is (eventueel met downloadmachtiging). Bij Privé selecteer je bij Lijst van genodigden de gewenste gebruiker(s) of groep(en) en geef je de machtigingen aan: Weergave, Downloaden of Provider (beheerder). Je kunt ook een wachtwoord en vervaldatum instellen. Kopieer de link en bevestig met Opslaan.

Klik op Delen (derde knop) in het applicatievenster en kies Fotoverzoek. Klik op Fotoverzoek maken, vul een onderwerpsregel in, selecteer een bestemmingsmap en bevestig met Verzoek maken. Je hoeft nu alleen maar de link te sturen naar de mensen van wie je graag foto’s wilt ontvangen voor je collectie.

Goed om te weten: er is ook een mobiele app voor Android en iOS van Synology Photos met de functie Photo Backup. Daarmee synchroniseer je opgeslagen foto’s en video’s.

Je kiest zelf met wie je albums deelt en met welke machtigingen je dat doet.

De Denon AH-C500W-oortjes beloven vanwege de open pasvorm comfort en omgevingsbewustzijn. In de praktijk pakt dit concept echter minder goed uit. Het ontbreken van rubber oortips resulteert in een pasvorm die niet echt aansluit op de gehoorgang.

Het ontwerp van de Denon AH-C500W is volgens de fabrikant gericht op comfort; daarvoor heeft de fabrikant een zogenaamde 'open pasvorm' in het leven geroepen die niet diep in je gehoorgang zit. Hierdoor voelen de oordopjes licht aan en kun je ze lang zonder enige irritatie dragen. Bovendien blijf je goed in verbinding met je omgeving, omdat er geen ruisonderdrukking is en de dopjes zelf niets tegenhouden. Dat zijn allemaal mooie manieren van omdenken. De AH-C500W-dopjes hebben dan ook geen rubber tips die in je oren gaan en de boel afsluiten, maar vallen bij bewegingen daardoor ook makkelijk uit je oren.

De oordopjes beschikken over moderne technologie zoals bluetooth 5.3 met multipoint-connectiviteit, waardoor je met twee apparaten tegelijk kunt verbinden. De totale batterijduur bedraagt 24 uur, inclusief de oplaadcase. Dankzij de IPX4-classificatie zijn ze bestand tegen zweet en spatwater, maar gezien de vorm zijn ze niet echt geschikt voor sporters. De bediening verloopt via gevoelige aanraakoppervlakken op de oordopjes of via de gratis app. Verder hebben ze microfoons met beamforming voor heldere telefoongesprekken.

©Wesley Akkerman

Gladde oortjes

Aan de functionaliteit ligt het dus zeker niet. Denon zet daarmee in op een breed publiek. We vinden het alleen jammer dat de oortjes geen rubber tips hebben, want die helpen vaak bij het blijven zitten in de gehoorgang. We realiseren ons dat dit een persoonlijke voorkeur is; er zijn immers nog steeds mensen die liever gladde oordopjes hebben dan rubber of siliconen oortips die je dieper in je oor moet duwen. Maar als je lang haar hebt, je veel met je hoofd beweegt of de oordopjes met de hand (en niet via de app) bedient, is de kans groot dat je ze verplaatst of dat ze uit je oren vallen.

We vinden de bediening op de oortjes sowieso behoorlijk gevoelig, maar gelukkig kun je die uitschakelen via de gratis Denon Headphones-app. Dat hebben wij dan ook gedaan. We hebben ze regelmatig beter in onze oren moeten draaien, omdat ze niet bleven zitten, en hebben daardoor regelmatig onbedoeld functies geactiveerd. Bovendien beschikt de app over een vijfpunts equalizer. Heel handig, want daarmee verbeter je het geluid daadwerkelijk. Helaas kun je je eigen instellingen niet opslaan; als je terug wilt naar oude settings, dan moet je die handmatig invoeren.

©Wesley Akkerman

Het open karakter

Omdat de Denon AH-C500W een open karakter heeft, zijn ze lastig te vergelijken met oordopjes die wel beschikken over enige afsluiting. Maar dat is dan ook precies de bedoeling. Het is maar net wat je van een setje oortjes verlangt. En eerlijk is eerlijk: ze zijn zo licht dat je ze bijna niet voelt zitten. Door dit karakter klinkt de muziek heel helder, terwijl je ondertussen alles nog meekrijgt vanuit je omgeving. In het openbaar vervoer is dat een nachtmerrie, maar we denken niet dat Denon verwacht dat je ze overal gebruikt.

Verder is ons duidelijk dat de Denon AH-C500W flink wat kracht mist. Zonder equalizerinstellingen vallen de lagere tonen helemaal weg, waardoor je voornamelijk naar de vocalen en hogere segmenten luistert. Met de traditionele glimlachinstellingen van de equalizer (zie de screenshots verderop) trek je het middensegment verder weg van de audioweergave, maar geef je wel een flinke boost aan het onderste deel. Daardoor klinkt de muziek al wat aangenamer. Maar oordopjes met een betere afsluiting zullen in dit geval altijd beter klinken dan de AH-C500W.

©Wesley Akkerman

Open of gesloten?

Je zou de Denon AH-C500W daardoor beter kunnen vergelijken met oordopjes die je meer boven je gehoorgang plaatst – denk aan de Openfit 2+ van Shokz. Daar klinkt de soundstage daadwerkelijk warm, vol en gedetailleerd, en daar kunnen we de Denon-oortjes niet altijd op betrappen. Helemaal eerlijk is de vergelijking trouwens niet, omdat het producten uit twee technisch verschillende groepen zijn. Maar in onze beleving legt dit setje het af tegen oortjes met afsluiting en écht open oordoppen. Het is het net niet, zogezegd.

Daar speelt het ontwerp ook een grote rol in. De Denon AH-C500W's blijven minder goed zitten dan open modellen die je met een haakje om je oren bevestigt. Je bent ze bovendien voortdurend aan het bijdraaien om maar een goede pasvorm te vinden. Wellicht ligt dat deels aan de oren van ondergetekende, maar dat is nu eenmaal wel de ervaring. Ze doen bovendien sterk denken aan de AIrPods. En daardoor hebben we ook het idee dat Denon meer het Apple-publiek wil aanspreken. Een onbegonnen zaak, aangezien die mensen meestal al voorzien zijn.

©Wesley Akkerman

Denon AH-C500W kopen?

De Denon AH-C500W wil zichzelf met zijn open ontwerp neerzetten als een alternatieve keuze voor wie omgevingsbewust wil blijven. In de praktijk pakt dit concept echter minder goed uit. Het ontbreken van rubber oortips resulteert in een onrustige pasvorm, waardoor de oordopjes bij de minste beweging al dreigen uit te vallen. Deze constante noodzaak tot bijstellen leidt tot frustratie, mede door de overgevoelige aanraakbediening. Gelukkig kun je die via de app uitschakelen, maar dat verandert verder niets aan het idee dat ze niet echt lekker zitten.

Ook op audiogebied overtuigen de oortjes niet helemaal. Het open karakter levert een helder geluid op, maar de basweergave is ondermaats en vereist flinke aanpassingen via de equalizer, waarvan je de instellingen frustrerend genoeg niet kunt opslaan. De AH-C500W's vallen hierdoor in een lastig niemandsland: ze missen de geluidsisolatie en krachtige bas van afgesloten oordopjes en de stabiele pasvorm van échte open-ear modellen met oorhaken. Uiteindelijk voelen de oordopjes aan als een compromis dat op de belangrijkste vlakken helaas tekortschiet.