Misschien ben je nu met het thuiswerken vooral bezig op de vpn van je werkgever, die is bedoeld om veilig van buitenaf op het netwerk van ‘de zaak’ in te loggen en te kunnen werken zoals je dat ook zou doen wanneer je op kantoor bent. Er zijn echter ook veel andere vpn-voordelen te verzinnen.

Een Virtual Private Network (vpn) wordt ingezet om te zorgen dat het lijkt alsof je vanaf een andere locatie surft. Het is als het ware een manier om een ander adres te krijgen. Zo gebruiken veel mensen een vpn-verbinding om bijvoorbeeld het Netflix-aanbod te kunnen bekijken uit een ander land. Er zijn ook mensen die een vpn-verbinding gebruiken om wat meer onder de radar te blijven, dus om websites geen informatie te geven over hun eigenlijke locatie of om te zorgen dat de data niet kan worden afgeluisterd door andere mensen op het netwerk.

Het kan ook zijn dat je niet wil dat advertenties op jouw persoonlijke voorkeuren worden afgestemd of dat je op een openbare wifi-hotspot toch veilig wilt surfen. Wat je reden ook is, een vpn-verbinding kan erg behulpzaam zijn. Al is het om anoniem te blijven op het wereldwijde web of simpelweg om Boer zoekt Vrouw te kunnen kijken op vakantie in Noorwegen, omdat je NPO Start niet kunt bereiken vanaf een buitenlands ip-adres.

Hoe een vpn werkt

Een vpn-verbinding werkt als volgt. Je maakt via een vpn-cliënt verbinding met een vpn-server. Zo’n client is een softwareprogramma of een app, die je installeert op een computer of smartphone. Vervolgens wordt de data die over die connectie gaat versleuteld, zodat niemand hier verder toegang toe heeft.

In die vpn-app moet je altijd eerst inloggen met een gebruikersnaam en wachtwoord, via een certificaat dat vanuit de server komt of via een combinatie hiervan. Dat klinkt ingewikkeld, maar uiteindelijk merk je daar niet veel van. Meestal hoef je zelf alleen het gebruikersnaam- en wachtwoordgedeelte op je te nemen. Het werkt dus net als inloggen in de Facebook-app of Skype.

Vpn-provider kiezen

Vaak moet je echter wel voor een vpn-dienst betalen. De keuze voor een vpn-dienst is dan ook deels afhankelijk van wat deze kost, maar ook hoe snel hij is. Je gaat immers internetten via een andere server, waardoor je afhankelijk bent van de snelheid daarvan. Wat ook een rol kan spelen is hoeveel apparaten je maximaal kunt gebruiken met die vpn. De kosten zijn uiteenlopend en dus zeer afhankelijk van die stabiliteit en snelheid. Er zijn ook gebruikers die juist privacy hoog in het vaandel hebben staan, dus lees je ook goed in over wat de vpn-dienst zoal van je mag inzien.

ExpressVPN kost 12 euro per maand (of 89 euro per jaar), NordVPN kost 13 euro per maand (of 90 euro per jaar), terwijl AirVPN 7 euro per maand kost (en 54 euro per jaar). Er zijn echter ook VPN-aanbieders die veel goedkoper of zelfs gratis (Windscribe) zijn. Het nadeel van deze diensten is vaak dat er minder servers beschikbaar zijn en er datalimieten gelden. Als er minder servers beschikbaar zijn, dan moet de data langer reizen om weer bij je te komen, wat vertraging in je internetverbinding oplevert.

©PXimport

Gebruikstips

Wil je overigens dat je vpn zo veilig mogelijk is, zorg dan dat je niet alleen de extensie ervan in je browser installeert, maar dat je de client van die vpn-aanbieder echt op je toestel zelf zet. Op die manier wordt de volledige netwerkverbinding veiliger, in plaats van alleen wat je in die browser doet. Goed om te weten is dat je er zelf niet veel meer aan kunt doen om een betere vpn-verbinding te krijgen, behalve dan de standaard tips voor een betere internetverbinding. Wel kan het schelen om een andere server te proberen, als je niet tevreden bent met de snelheid. Vpn-providers bieden vaak meerdere servers per land.

De manier om de beste vpn-verbinding te krijgen, is vooral door slim te kiezen. Hoewel goedkopere en gratis vpn-aanbieders erg aantrekkelijk lijken, blijken deze toch vaak door hun limieten en hun weinige aantal servers tegen te vallen. Aan de andere kant kun je ze, juist omdat ze je niets of weinig kosten, hierdoor gemakkelijk even uitproberen. Als je eenmaal tevreden bent over een bepaalde vpn-aanbieder, dan is het voor je portemonnee het beste om meteen voor een jaar af te sluiten. Bedenk echter goed waarvoor je de vpn gebruikt, want als het alleen voor het bingen van een bepaalde serie is, dan volstaat het waarschijnlijk ook om af en toe voor een maandje een abonnement te nemen.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.