De Venue 11 Pro die wij hebben getest, is de duurste die we op de site van Dell aantroffen, maar is deze Dell ook de beste?

Het scherm

Het scherm heeft een dia-gonaal van 10,8 inch en een resolu-tie van 1920x1080 pixels. Hiermee is het scherm groter dan dat van de iPad Air, maar is de resolutie lager. Op een normale werkafstand zie je dat verschil overigens vrijwel niet. Kwalitatief is het scherm uitstekend, maar die van de iPad is nog wel net iets beter. Met een gewicht van ruim 770 gram is deze Dell een stuk zwaarder. De Venue is geen tablet in die zin dat je hem een tijd in je hand vasthoudt, terwijl je er met je andere hand op aan het werk bent: je moet hem dan echt op je onderarm leggen.

Lees ook: Review: Dell Precision M3800

De extra's

Als je deze Dell overweegt, raden we je aan om er in ieder geval een toetsenbord bij te kopen die ook tablets ondersteu-nen. Op de Dell-website staan er twee, waarvan er eentje een extra accu heeft. De meerprijs van die accessoires brengt de totaalprijs van deze tablet richting de € 1000,- en dat is toch behoorlijk wat geld. In de versie die wij hebben getest zit een Intel Core i3-4020Y. Vergeleken met een Intel Atom levert die beduidend betere prestaties, maar de ‘Y’ geeft aan dat we hier met een van de minst krachtige Intel Core-processors te maken hebben. Dit type processor zit nog onder de ‘U’-processors voor Ultrabooks, die ook al een stuk lager presteren. Voor gebruik in een tablet voldoet het, maar verwacht hier geen won-deren van. Hele zware programma’s installeren en (naast elkaar) gebruiken lijkt ons geen goed idee. De accuduur is mede door het gebruik van die bescheiden processor overi-gens redelijk goed.

Aansluitingen

Deze Dell biedt vergeleken met de andere twee het meest op het gebied van aansluitingen. Er zit een volwaardige usb 3.0-aansluiting, sd-kaartlezer en hdmi-aansluiting op. Die laatste is jammer genoeg van de Mini-variant, waardoor je een speciaal kabeltje of een verloopstekker moet aanschaffen als je de tablet op een standaard hdmi-apparaat wilt aansluiten. Wat verder opvalt is dat er van de 128 GB maar ongeveer 60 GB beschik-baar is nadat je de tablet voor de eerste keer opstart en Windows wordt geconfigureerd.

Accessoires

Bij een tablet horen ook accessoires. Typen op een touchs-creen werkt op zich wel, maar als je vaak een mail moet typen of een document, dan is een toetsenbord eigenlijk onmisbaar. Veel Windows-tablets bieden de mogelijkheid om er fysiek een toetsenbord op aan te sluiten, zo ook de Dell Venue 11 Pro die we in dit artikel bespreken. In het dock waar je de tablet in plaatst, zit soms ook nog een extra accu. Sommige Android-tablets bieden dit soort accessoires ook. Voor de iPad is er geen toetsenbord dat je op deze manier verbindt. Daar gaat alles draadloos en altijd via Bluetooth. Dat kan op Windows- en Android-tablets overigens ook, maar daar heb je nog een keuze.

Voor meer informatie: www.dell.com

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.