Motorola (tegenwoordig Lenovo) zette met de Moto E-lijn de afgelopen jaren prettige budgetsmartphones neer. De Moto E3 is de nieuwste telg en kost 129 euro. De concurrentie komt dit jaar niet alleen van andere fabrikanten, maar ook uit eigen stal.

De Moto E3 heeft een plastic behuizing met grote randen boven en onder het scherm. Het toestel oogt echter lomper dan hij is, want door de licht gebolde vorm ligt hij fijn in de hand. Door de achterkant te verwijderen, krijg je toegang tot de eveneens vervangbare accu. De smartphone slikt een simkaart en een micro-sd-kaartje, terwijl de Moto G4 Play twee simkaarten en een sd-slot heeft. Deze concurrent kost met 165 euro slechts enkele tientjes meer en biedt betere hard- en software. Lees ook: Vodafone Smart Platinum 7 – Weet niet te overtuigen.

©PXimport

Prima beeldscherm

Ten opzichte van zijn voorganger heeft de Moto E3 een flink verbeterd scherm. Dat hij vergroot is van 4,5 naar 5 inch zal niet voor iedereen een pluspunt zijn, maar de resolutie is erop vooruitgegaan van 960 bij 540 pixels naar 1280 bij 720 pixels. Het scherm oogt daarom scherp genoeg en heeft bovendien een prima kleurweergave. Ook de maximale helderheid en kijkhoeken zijn goed.

©CIDimport

©CIDimport

Niet de snelste

Voor 130 euro kun je geen rappe smartphone verwachten, en dat laat de Moto E3 ook zien. De telefoon is met zijn 1Ghz quadcore-processor en 1GB werkgeheugen vrij traag en gamen is erg lastig. Ook het beperkte opslaggeheugen van 8GB, waarvan slechts 4GB beschikbaar is, is een duidelijke bezuiniging. Gelukkig kan er een micro-sd-kaartje in het toestel voor meer geheugen. In vergelijking met toestellen die een paar tientjes duurder zijn, is er een groot verschil in de snelheid en hoeveelheid opslagruimte.

Ook de camera’s maken duidelijk dat je een budgetsmartphone in handen hebt. De 8 megapixel camera aan de achterkant heeft overdag veel moeite met de belichting, waardoor foto’s veelal te donker of juist te licht ogen. Een ander probleem is dat de meeste plaatjes onscherp uit de bus komen. ‘s Avonds fotograferen verloopt nog stroever. De 5 megapixel-frontcamera levert niet-bijzondere selfies op, en of je nou echt mooier wordt van de ‘beautymodus’ is nog maar de vraag.

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

Goede accuduur

De Moto E3 gaat dankzij zijn hd-scherm en grote 2800 mAh accu moeiteloos een lange dag mee. Door de ingebouwde besparingsmodus te activeren als de accu onder de vijftien procent duikt, kun je nog een paar extra uren gebruik uit de telefoon persen. Zoals gezegd is de accu verwisselbaar en dat is wel zo handig.

Geen Android 7.0

Net als alle andere Moto-smartphones draait de Moto E3 op de kale Android 6.0-versie met enkele prima applicaties. Het besturingssysteem is gebruiksvriendelijk en werkt naar behoren. Jammer genoeg loopt Lenovo achter met het verspreiden van de maandelijkse Android-beveiligingsupdates. Google heeft op moment van schrijven de november-update beschikbaar gesteld, maar de Moto E3 moet het nog doen met die van juni. Erger is dat de smartphone geen update krijgt naar Android 7.0 Nougat, dat in augustus uitkwam. De iets duurdere Moto G4 Play krijgt deze update wel.

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

Conclusie

De Lenovo Moto E3 levert net als zijn voorgangers genoeg smartphone voor weinig geld (129 euro). Maar dat betekent niet dat we hem van harte aanraden, want de concurrentie is fel dit jaar. Niet alleen heb je de keuze uit talrijke modellen van bekende fabrikanten, een scherp geprijsde smartphone uit China importeren wordt ook steeds aantrekkelijker. Maar de grootste concurrent komt van Lenovo zelf. De 165 euro kostende Moto G4 Play heeft dezelfde pluspunten als de Moto E3, maar is sneller en heeft meer opslaggeheugen en betere camera’s. Ook belangrijk is dat de telefoon – in tegenstelling tot de Moto E3 – een update krijgt naar Android 7.0 Nougat, en dus meer toekomstbestendig is.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.