De nieuwste Androidversie wordt door Google uitgerold en kent vooral op het gebied van veiligheid en privacy broodnodige veranderingen. Maar de update staat bol van de kleine vernieuwingen.

De vorige Androidversie (5.0, Lollipop) was een grote zichtbare vernieuwing. Deze versie kende een geheel nieuwe visuele stijl genaamd Material Design. Geen grote visuele veranderingen zie je terug in Android (6.0, Marshmallow). Maar maakt het de update minder ingrijpend? Zeker niet. Lees ook: Google onthult twee nieuwe Nexus-smartphones

Permissies intrekken

De enige grote tekortkoming van Android ten opzichte van iOS was dat het niet mogelijk is om apps toegang te weigeren uit bijvoorbeeld je adresboek, locatie, agenda, en andere systeembronnen. Veel apps in de Play Store maakten daar misbruik van, door bij de installatie te veel permissies op te eisen om zo grote hoeveelheden gebruikersgegevens binnen te harken. Voor gebruikers was het slikken of stikken: of je installeert de app (en geeft al je gegevens prijs) of je installeert de app niet. In Marshmallow is daar eindelijk verandering in gekomen. Wanneer een geïnstalleerde app zichzelf voor het eerst toegang probeert te geven tot een systeembron, kun je aangeven of je dit wenselijk vindt of niet. Ook vind je een permissietoegangs-overzicht door bij Instellingen / apps op het tandwieltje in de rechterbovenhoek te drukken en App-rechten te kiezen. Een onmisbare functie voor extra veiligheid en privacy die Android eigenlijk al veel eerder zou moeten hebben.

©PXimport

Eindelijk kun je apps als Facebook uit je privegegens weren!

Remslaap

Al sinds Android 4.4 proberen de ontwikkelaars Android zo energiezuinig mogelijk te maken. Dat gebeurde voornamelijk door de kaasschaaf over de code van Android zelf heen te halen. Android 6.0 analyseert geïnstalleerde apps om hun achtergrondprocessen te beperken. Ook is er een batterijbespaarmodus die hiervan profiteert. Bij Instellingen / Geheugen kun je als gebruiker precies nagaan hoe zwaar alle apps je systeem belasten, op korte en lange termijn. Zo heb je ook meer inzicht in de prestaties en verbruik en weet je welke apps je Android behoorlijk versnellen als je ze verwijdert.

Smartphones en tablets zijn uitgerust met bewegingssenoren. Android 6.0 zet deze slimmer in om de accu te ontzien. Wanneer het besturingssysteem merkt dat het apparaat stil op een tafel ligt of een tijd in de broekzak zit, wordt de 'doze mode' geactiveerd, een soort diepe vorm van standby.

System-UI-tuner

Android 6.0 heeft een klein, verborgen instellingmenu. Hierin kun je bijvoorbeeld de resterende accucapaciteit in procenten weergeven in het notificatiescherm. Je komt hier door het notificatiescherm naar beneden te halen en het tandwieltje rechtsbovenin ingedrukt te houden. Je krijgt vervolgens een melding dat de System-UI-tuner beschikbaar is in het instellingenmenu.

Bij de tijd

Verder heeft Google het besturingssyteem bij de tijd gebracht met nieuwe features. Zo worden bijvoorbeeld vingerafdrukscanners ondersteund. Er zijn al flink wat Android-toestellen met een vingerafdrukscanner voor de ontgrendeling van het toestel, maar de softwarematige ondersteuning moest door de fabrikant zelf ontwikkeld worden. Wat niet altijd een goed idee is. Zo bleek onlangs dat HTC deze beveiliging niet serieus nam en de vingerafdrukgegevens onversleuteld op het toestel op te slaan - terwijl een vingerafdruk eigenlijk een onveranderbaar wachtwoord is. De ontwikkelaars van Android nemen het serieuzer: de vingerafdruk wordt versleuteld opgeslagen en niemand heeft daar toegang toe. Maar het heeft als extra voordeel dat app-ontwikkelaars wel een extra beveiligingselement in hun app kunnen bouwen door de vingerafdrukscanner aan te spreken (zonder hierbij natuurlijk toegang te krijgen tot je vingerafdrukgegevens). Een prettige toevoeging, hoewel aan biometrische beveiliging toch wat haken en ogen zitten. De beveiliging is even goed als de kwaliteit van de scanner - bij een pincode of wachtwoord ben je hier zelf verantwoordelijk voor.

Een ander nieuwigheidje is Android Pay, dat net als Samsung's en Apple's betaaldienst werkt via NFC. Even je toestel tegen een betaalterminal in de winkel tikken en je hebt betaald. Google is dus niet bepaald de eerste met zo'n dienst, maar suffer is dat Android Pay in Nederland voorlopig niet beschikbaar is.

©PXimport

Grote afwezigen: Android Pay en nog steeds Google Now.

Kleine wijzigingen

Wanneer je Android 6.0 voor het eerst onder ogen ziet zul je vooral veel kleine wijzigingen zien. Het selecteren van tekst om het vervolgens te knippen, kopiëren of plakken is (eindelijk) geen tranendal meer. Het applicatie-overzicht (app-drawer) is een verticale scrolllijst geworden, mensen die al een tijdje Android gebruiken kennen dit nog van oude versies. Ook het automatisch back-uppen van apps heeft een broodnodige update gekregen. Wanneer je je aanmeldt op een nieuw (of naar fabrieksinstellingen teruggebracht) toestel, worden niet alleen je apps geïnstalleerd, ook appgegevens worden opgenomen. De vernieuwingen in Google Now merk je in praktijk weinig van, omdat de meeste functionaliteit hiervan gewoonweg niet wordt uitgerold in Nederland.

De ondersteuning voor geheugenkaarten is verder onder handen genomen. Geheugenkaarten of gekoppelde externe opslag kan bij de hoofdopslag opgenomen worden. Hierdoor zijn bijvoorbeeld apps makkelijker op geheugenkaartjes te installeren.

Een andere handige optie die het vermelden waard is, is de Network Settings reset. Hiermee vergeet je in een klap al je bekende wifi-netwerken. Klinkt onhandig, maar het is bijvoorbeeld handig om te voorkomen dat je dataverkeer gekaapt wordt door een hacker die een draadloos netwerk opzet met een bekende naam, zoals Wifi in de trein, McDonald's of Starbucks.

©PXimport

Op het oog lijkt er weinig veranderd aan Android.

Conclusie

De update naar Android 6.0 maakt het besturingssysteem eindelijk een stuk veiliger, een inhaalslag die al veel eerder gemaakt moest worden. Vooral ten opzichte van concurrent iOS. Maar het is veel te kort door de bocht om het een beveiligingsupdate te noemen, want voor de accu is er ook een enorm merkbaar verschil en de Androidversie staat bol van kleine, maar handige vernieuwingen.

In Nederland werd er in 2024 236 keer per dag aangifte gedaan van fietsendiefstal. Omdat lang niet iedereen aangifte doet, ligt het werkelijke aantal gestolen fietsen nog veel hoger. In welke gemeenten loop je het meeste risico en wat kun je doen om het risico op diefstal zo klein mogelijk te houden?

Het aantal fietsdiefstallen in Nederland blijft oplopen. Dat blijkt uit onderzoek van Independer, gebaseerd op cijfers van de politie (Basis Voorziening Informatie) en het CBS (StatLine). In 2024 registreerde de politie 86.220 meldingen van diefstal: 30% meer dan vijf jaar eerder.

De meeste meldingen kwamen uit Noord-Holland, Zuid-Holland en Noord-Brabant. In absolute aantallen is Amsterdam koploper: 10.810 meldingen in één jaar tijd. Dat zijn er ruim twee keer zoveel als in Den Haag, dat met 4.760 meldingen op de tweede plek staat.

Opvallend is dat het aantal diefstallen niet overal stijgt. In vijf provincies – Utrecht, Groningen, Friesland, Overijssel en Noord-Holland – daalde het aantal geregistreerde gevallen juist. Utrecht zag de grootste daling met 575 meldingen minder dan een jaar eerder. In Zeeland was er juist een forse toename: het aantal meldingen lag daar 41,1% hoger dan in 2023. Ook Drenthe, Flevoland, Gelderland, Noord-Brabant, Limburg en Zuid-Holland, lieten een stijging zien. In Rotterdam werden alleen al 4.705 fietsen als gestolen gemeld.

Naast absolute aantallen geeft ook de verhouding met het aantal huishoudens een ander beeld. In de gemeente Heemstede werden 23,3 diefstallen per 1.000 huishoudens gemeld. Daarmee is het risico daar relatief het hoogst. Ook in Veere, Nijmegen en Amsterdam is het risico relatief groot. In zes van de tien gemeenten in de top 10 wonen veel studenten. Renswoude en Schiermonnikoog zijn de enige gemeenten waar geen aangiftes van fietsdiefstal zijn gedaan.

In deze gemeenten loop je het grootste risico

Lees ook: In 7 stappen de juiste e-bike-verzekering

...En zoveel fietsen worden er in jouw gemeente gestolen

Bron: Independer

©Oleksandr Kozak

Zo verklein je de kans dat je fiets wordt gestolen

Een goed slot is de eerste stap om je fiets te beschermen – en waar we 'een slot' zeggen, bedoelen we liever nog twee. Een standaard ringslot voorkomt dat iemand met je fiets wegrijdt, maar niet dat je fiets wordt opgetild en meegenomen in een busje. Zet je fiets daarom ook altijd met een extra slot ergens aan vast. Dat kan een ketting-, beugel- of vouwslot zijn, zolang het maar een ART-keurmerk heeft.

Het ART-keurmerk geeft aan hoe goed een slot bestand is tegen pogingen om het open te breken. Voor elektrische fietsen is minimaal ART-2 aanbevolen. Wil je je e-bike verzekeren, dan stellen de meeste verzekeraars dit ook verplicht. Bewaar bij aankoop altijd de bon en noteer het sleutelnummer: je verzekeraar kan ernaar vragen bij schade of diefstal.

Zorg dat je het extra slot door het frame en bij voorkeur ook het voorwiel haalt, en zet de fiets vast aan een vast object. Geen rek in de buurt? Rijd dan een stukje verder.

Let op waar je je fiets achterlaat

Op drukke plekken zoals stations, winkelstraten en uitgaansgebieden worden vaak fietsen gestolen. Daar loont het extra om je fiets goed vast te zetten en/of te kijken of er een bewaakte stalling in de buurt is. In veel steden zijn die gratis of goedkoop voor kort parkeren.

Gebruik een GPS-tracker

Veel elektrische fietsen hebben standaard een ingebouwde GPS-tracker. Zo niet, dan kun je er ook zelf een monteren. Bij diefstal kun je de locatie van je fiets dan volgen via een app. Sommige systemen geven automatisch een melding als je fiets wordt verplaatst zonder dat jij erbij bent. Zo vergroot je de kans om je fiets terug te vinden én help je de politie bij het opsporen.

Ook thuis: achter slot en grendel

Ben je weer thuis, zet je fiets dan binnen, bijvoorbeeld in de schuur of berging. Doe hem ook daar op slot. Bij inbraak willen verzekeraars vaak beide sleutels van het slot zien. Vergeet ook niet de accu: vergrendel die of neem hem mee naar binnen.

Voorkomen is...

Dat je fiets nooit gestolen wordt, die garantie is er helaas niet. Maar met bovenstaande tips verklein je wel de kans dat jouw fiets in de statistieken terechtkomt.

Samen met vier nieuwe smartphones en nog een ander setje oordoppen kondigde de Chinese fabrikant Oppo aan dat de Enco Air 4 Pro officieel naar Europa komt. Het is een licht aangepaste versie van de OnePlus Nord Buds 3 Pro en kost 99 euro.

Ooit stond het merk Oppo bekend als leverancier van hoogwaardige audio- en videoproducten. We kennen mensen die nog altijd dankbaar gebruikmaken van dure premium speakers van dit merk, of de bekende blu-rayspeler waarmee de gigant Europa overheerste. Dat de focus nu volledig ligt op het uitbrengen van midrange smartphones en betaalbare oordopjes moet een doorn in het oog zijn van iedereen die het merk altijd een warm hart toedroeg.

Tot overmaat van ramp treedt Oppo ook nog vaak in de voetsporen van OnePlus als het om oordoppen gaat. Of tenminste, in Europa. Meestal brengt de fabrikant een setje goedkopere earbuds uit in Azië, en hevelt zustermerk OnePlus alles over onder zijn eigen merknaam in Europa. En daar blijft het dan bij. Maar nu is de situatie anders. De Enco Air 4 Pro-oortjes kwamen eerst uit in Azië en als OnePlus Nord Buds 3 Pro uit in Europa. En nu is de 4 Pro ook hier te koop.

©Wesley Akkerman

Hogere prijs, maar…

Ondanks de gelijke basis zijn er toch wat verschillen tussen de OnePlus- en de Oppo-oortjes. Die hebben we reeds benadrukt in de recensie over de Nord Buds 3 Pro, maar nemen we voor dit stuk nog even snel met je door. De Oppo Enco Air 4 Pro heeft een hogere adviesprijs van 99 euro (ten opzichte van 79 euro voor die van OnePlus), maar heeft daarentegen wel de beschikking over een high-res audioformaat in de vorm van de minder bekende LHDC-audiocodec.

LHDC is qua kwaliteit vergelijkbaar met LDAC van Sony, en scoort op het gebied van low-latency-audio net wat beter. Daardoor past die technologie beter bij de gamers onder ons, die meer profijt hebben van een snelle audioverbinding dan mensen die alleen naar muziek luisteren. Je toestel moet LHDC wel ondersteunen; aangezien de codec direct in de Android-basis gebouwd zit, kun je denken dat het wel goed zit. Het blijft helaas bij denken, want bevestiging krijg je niet.

©Wesley Akkerman

Minder aantrekkelijk

We hebben zowel de standaard Android-instellingen als de app overhoop gehaald, maar hebben nergens een optie zien staan waarmee we van audiocodec kunnen wisselen. Ook hebben we geen informatie over de verbinding zien staan, waardoor we dus niet met zekerheid kunnen zeggen of we LHDC hebben gebruikt. Totdat we in de ontwikkelaarsopties zagen dat we ‘gewoon’ via AAC hebben zitten luisteren. LHDC was nergens te bekennen.

Zoiets kan aan de smartphone liggen, en dat is in ons geval ook zo. Het toestel waarmee we de Oppo Enco Air 4 Pro testen, is de Pixel 9 Pro XL. Om toch toegang te krijgen tot de genoemde codec, dien je een Oppo-smartphone te gebruiken. Die ondersteunen LHDC wel. We snappen het: Oppo is niet het enige bedrijf dat bepaalde opties liever binnen het eigen ecosysteem houdt, maar dat maakt zo’n setje wel veel minder aantrekkelijk voor mensen daarbuiten.

©Wesley Akkerman

Verder precies hetzelfde

Verder is de Oppo Enco Air 4 Pro op het ontwerp na (dat voor de gelegenheid is ontdaan van die gekke spikkeltjes) precies hetzelfde als de OnePlus Nord Buds 3 Pro. Dat betekent dat de oordopjes over steeltjes beschikken, die uit je oren kunnen vliegen zodra je je haar goed wilt doen. Dit design heeft voor sommige mensen het voordeel dat ze juist wel goed in de gehoorgang blijven zitten, maar dat zal dus per gebruiker verschillen. Ze zitten in elk geval redelijk strak.

Verder zijn ze voorzien van een IP55-certificaat, bluetooth 5.4, Google Fast Pair en een batterijduur van 5,5 tot 12 uur. Dat is afhankelijk van of je de ruisonderdrukking gebruikt. Het doosje kan de accuduur oprekken tot 20 met of 44 uur zonder ANC. Dat is niet verkeerd, maar ook niet uitmuntend. De ruisonderdrukking is bovendien zeer redelijk en past zich steeds aan je omgeving aan. Hoge tonen hoor je meestal nog wel, maar lage tonen worden gelukkig netjes weg gefilterd.

©Wesley Akkerman

Warm maar blikkerig

De drivers van deze oortjes zijn 12,4 millimeter groot en bieden zowel AAC- als SBC-codecs (naast LHDC). Dat is voldoende voor vrijwel alle Android-, iOS- en Windows-apparaten. Verder kun je met twee apparaten tegelijkertijd verbinding maken dankzij multipoint-ondersteuning. De belkwaliteit laat verder iets te wensen over. Soms kun je iemand lastig verstaan, maar andersom hebben we geen negatieve feedback ontvangen.

Over het algemeen zijn we gematigd positief over de audiokwaliteit. Hoewel de verplichte HeyMelody-app geen uitgebreide equalizer aanbiedt, zijn er toch wat opties beschikbaar waarmee je het geluid kunt personaliseren. Zo kun je wat meer nadruk op de basgeluiden leggen, waardoor de sound warmer en dieper klinkt. Daar staat tegenover dat het in de hoogte wat blikkerig klinkt en dat instrumenten in de volle breedte weinig ruimte krijgen. Maar voor popmuziek is het prima.

Oppo Enco Air 4 Pro kopen?

We snappen best waarom je een setje oordoppen van Oppo overweegt voor minder dan 100 euro. Het kan fijn zijn als al je draagbare producten zich in hetzelfde ecosysteem bevinden. Maar in dit geval doe je er beter aan om verder te kijken. Voor 99 euro kun je betere producten vinden, zoals de Audio-Technica ATH-CKS30TW+ of de Teufel Airy TWS 2. Toegegeven, die hebben hun eigen problemen, maar ze bieden dezelfde ervaring voor alle gebruikers.

Het belangrijkste verschil tussen de Oppo Enco Air 4 Pro en OnePlus Nord Buds 3 Pro, die vrijwel identiek aan elkaar zijn, zit verstopt achter een grote betaalmuur in de vorm van een smartphone. Zonder Oppo-telefoon krijg je geen toegang tot audio in hogere resolutie en heb je dus een ondermaatse muziekervaring. De oortjes klinken an sich warm, maar zonder de juiste support ook blikkerig en smal genoeg om bepaalde muziekinstrumenten in de breedte te missen.