Net als een pc kan een smartphone of tablet vol komen te staan met oude apps, foto's, bestanden en andere rommel. Wanneer dat gebeurt, kan het apparaat trager worden of niet meer goed reageren. Om deze problemen op een Android-toestel op te lossen hebben we hier een paar slimme tips voor je.

Beoordeel de situatie

Net als pc's kunnen Android-apparaten zich onvoorspelbaar gaan gedragen als ze te weinig opslagruimte of geheugen tot hun beschikking hebben. Symptomen hiervan zijn apps die op willekeurige momenten vastlopen of helemaal niet willen laden en het opvallend traag worden van het toestel. Om te zien of je nog voldoende opslagruimte of geheugen hebt, open het opslag- en systeembeheer dat in Android is ingebouwd. (Let op: De menu's waarnaar ik verwijs kunnen er op jouw apparaat anders uitzien afhankelijk van de Android-versie die je draait.) Lees ook: Vind je smartphone terug met Android Device Manager.

Ten eerste, open de notificatiebalk of ga naar je apps, en druk op het tandwiel-icoon om naar Instellingen te gaan. Scrol omlaag totdat je een item ziet met de naam Opslagruimte. Klik op het icoon en je krijgt een lijst met informatie te zien over de hoeveelheid opslagruimte die momenteel in bezet wordt door onder meer applicaties, foto's, audiobestanden en downloads. Er wordt ook vermeld hoeveel opslagruimte het apparaat in totaal heeft en hoeveel ruimte er nog vrij is.

In het Opslagruimte-menu kun je bijhouden hoeveel ruimte er nog beschikbaar is op je apparaat, maar je kunt niet veel meer doen dan een opslagvolume formatteren - wat je niet moet doen tenzij je het apparaat volledig wilt wissen. Om veranderingen aan te brengen zonder van alles te verwijderen, moet je de ingebouwde app-manager van Android, de Application Manager, gebruiken.

©PXimport

De app-manager laat je precies zien hoe groot een app is en wat het effect op je smartphone of tablet is.

Om de app-manager te benaderen, ga je naar Instellingen, scrol omlaag naar Application Manager, en druk erop (op sommige apparaten kan het zijn dat je op Applicaties en vervolgens op Beheer of Beheer applicaties moet drukken). In Application Manager kun je - door met je vingers over het scherm te vegen - drie kolommen met apps in beeld brengen: Gedownload, Actief en Alles.

De lijst met Gedownloade apps laat alle apps zien die je uit de Google Play Store hebt gedownload, en veel van de standalone apps die je aanbieder of de fabrikant van het apparaat voor-geïnstalleerd heeft. De lijsten Actieve apps en Alles spreken voor zich. Onderaan de kolommen Gedownload en Alles kun je zien hoeveel ruimte een app in beslag neemt, en onderaan de kolom Actief kun je zien hoeveel geheugen de apps tezamen gebruiken.

Geheugen vrijmaken

Als je in de Gedownload- of Alles-kolom op een app drukt, krijg je een lijst met verschillende opties te zien, waaronder de mogelijkheid om een app gedwongen te beëindigen (om geheugen vrij te maken), te de-installeren of de cache en app-data te wissen. Als je een app wilt verwijderen, druk dan simpelweg op de Wissen-knop.

Als je een app die niet meer goed functioneert probeert te repareren, kunnen de knoppen Cache wissen en Data wissen goed van pas komen. Met Cache wissen verwijder je alle gegevens of bestanden die aan de app gelinkt zijn uit het cachegeheugen, en worden er gedwongen nieuwe versies in het cachegeheugen opgeslagen. Met Data wissen verwijder je alle persoonlijke gegevens die aan een app gelinkt zijn, inclusief je logingegevens en scores van spelletjes. De app zou dan weer als nieuw moeten functioneren.

Als een app niet goed werkt, druk dan eerst op Cache wissen. Helpt dat niet, druk dan op Data wissen. Als het probleem daarna nog steeds niet is opgelost, probeer dan de app te de-installeren (door op Wissen te drukken), het apparaat opnieuw op te starten, en de app opnieuw te installeren.

Apps en data verwijderen en verplaatsen

Het de-installeren van een app is dus heel simpel: Je opent de Application Manager, drukt op de app in de lijst Alles, en vervolgens druk je op Wissen. Helaas kunnen sommige apps die door de fabrikant op je apparaat zijn voor-geïnstalleerd zodanig zijn ingebed dat je ze niet kunt de-installeren, tenzij je root-toegang tot de telefoon hebt.

In plaats van apps te verwijderen om interne opslagruimte op je apparaat vrij te maken, kun je ze naar een MicroSD-kaart verplaatsen. Het kan zijn dat je met nieuwere apparaten geen apps op een SD-kaart kunt installeren, maar oudere versies van Android hebben een ingebouwde functie voor SD-kaart installatie.

Houd er, voordat je apps gaat verplaatsen, rekening mee dat apps die hun eigen thuisscherm-widget hebben (of toegang vereisen tot systeembestanden van Android) niet goed zullen functioneren wanneer ze op een SD-kaart worden geïnstalleerd. Als je niet zeker weet welke apps je probleemloos kunt verplaatsen, kun je in de Google Play Store App 2 SD downloaden. Dit is een eenvoudige tool die de apps die op je apparaat staan scant en een lijst genereert met de apps die je zonder risico naar een SD-kaart kunt verplaatsen.

Natuurlijk zijn apps (tenzij je er enorm veel geïnstalleerd hebt) waarschijnlijk niet de grootste verbruikers van opslagruimte. Foto- en videobestanden nemen veel meer ruimte in beslag dan apps, dus het is de moeite waard om die ook naar de SD-kaart te verplaatsen. Om ervoor te zorgen dat je apparaat nieuwe foto's en video's automatisch op de SD-kaart opslaat, open je de camera-app en ga je naar het instellingenmenu (dit verschilt van apparaat tot apparaat).

In het menu ga je naar het Opslagruimte-gedeelte en druk onderaan op SD-kaart koppelen. Daarna kun je ervoor kiezen om apps en data standard op te slaan op de SD-kaart. Als je ook je bestaande foto's en video's wilt verplaatsen, kun je dit op eenvoudige wijze doen door je apparaat via een usb-kabel met je computer te verbinden; de pc zou je telefoon of tablet moeten herkennen als een verwisselbaar opslagapparaat zodat je de map met foto's van de interne opslag van het apparaat naar de SD-kaart kunt slepen. Heb je geen pc bij de hand, dan kan je de bestanden op veel toestellen ook verplaatsen binnen een bestandsmanager.

Draaiende apps en homescreen-widgets

Soms is niet het aantal apps het probleem, maar het werkgeheugen dat ze van je telefoon vragen. Sommige apps blijven draaien, ook nadat je ze hebt afgesloten. Andere starten zichzelf op om bijvoorbeeld notificaties te kunnen versturen. Al die apps gebruiken RAM-geheugen, waardoor je telefoon niet meer genoeg over heeft voor echt belangrijke zaken.

Vooral widgets hebben er een handje van veel van je RAM op te slurpen, omdat ze constant worden ververst en blijven draaien op de achtergrond. Het is aan te raden de homescreens van je smartphone niet vol te proppen met widgets, en alleen die widgets te gebruiken die je echt nodig hebt. Het geheugengebruik verschilt sterk per widget.

©PXimport

Widgets zijn heel handig, maar ze kunnen funest zijn voor je geheugen en accu.

Ook taskmanagers doen, ondanks de naam, meer fout dan goed. In eerdere versies van Android wilde het nog wel eens helpen een goede taskmanager te gebruiken, maar tegenwoordig gebruiken ze alleen maar onnodig veel geheugen en doen we ze weinig meer om je echt te helpen. Vertrouw Android en gebruik de ingebouwde taskmanager.

Achtergronden

In Android kun je bewegende achtergronden gebruiken, die een extra leuk tintje geven aan je homescreen. Dat is allemaal leuk en aardig, maar alles wat beweegt, kost werkgeheugen. Sommige achtergronden zijn echt een aanslag op je RAM (en op je accu). Het ziet er misschien leuk uit, maar als je last hebt van een traag Android-toestel, kun je het beste de gewoon een statische achtergrond gebruiken.

Opnieuw opstarten

Het klinkt simpel, en dat is het ook, maar het kan wonderen doen: het opnieuw opstarten van je telefoon. Alle apps die zijn blijven draaien, tijdelijke processen en cachebestanden worden zo uitgezet en verwijderd, zodat je weer met een schone lei kunt beginnen. Het dagelijks opnieuw opstarten van je Android-toestel kan al een hoop van bovenstaande oplossingen onnodig maken.

Wanhoopsdaden

Als je Android-apparaat niet goed opstart of anderszins onbruikbaar is, kan het leegmaken van de cache-partitie of het apparaat herstellen naar de fabrieksinstellingen je enige opties zijn. Smartphones en tablets die op Android draaien, worden gewoonlijk geleverd met een ingebouwde hersteltool die je kunt gebruiken om een aantal onderhoudsoperaties uit te voeren of de software van het apparaat volledig te herstellen.

Toegang tot de herstelmodus verschilt per apparaat, maar doorgaans moet je het apparaat uitschakelen en een bepaalde combinatie van knoppen ingedrukt houden terwijl je het apparaat opnieuw start. Voorbeeld: op een Samsung Galaxy Note II moet je de telefoon uitschakelen en de Home en Volume Up-knoppen ingedrukt houden terwijl je op de Power-knop drukt.

Zodra je apparaat in de herstelmodus is opgestart, krijg je een eenvoudig menu te zien met een aantal opties om updates te installeren of bepaalde partities leeg te maken. In de meeste gevallen kun je met behulp van de Volume Up en Volume Down-knoppen het menu doorlopen en met de Power-knop items selecteren.

Voordat je alle data verwijdert en de fabrieksinstellingen terugzet, is het een goed idee om eerst alleen de cache-partitie leeg te maken. Dit omdat het een minder extreme stap is die soms stabiliteitsproblemen op kan lossen. Door de cache-partitie leeg te maken, verwijder je app-componenten, tijdelijke bestanden, en andere willekeurige stukjes data die in de cache opgeslagen staan. De cache wordt automatisch opnieuw opgebouwd wanneer je je telefoon opnieuw start en je apps gaat gebruiken.

Laatste redmiddel

Als je - nadat je eerst alle oplossingen die hier genoemd zijn hebt geprobeerd - nog steeds problemen hebt met je Android-apparaat, kun je het volledig herstellen door de cache- en data-partities leeg te maken en de fabrieksinstellingen terug te zetten. Maar dit moet je als laatste redmiddel beschouwen: het proces is te vergelijken met het formatteren van de harde schijf van je pc en het opnieuw installeren van Windows. Je verliest al je persoonlijke gegevens die in het interne geheugen van het apparaat opgeslagen zijn, en je zult al je apps opnieuw moeten installeren.

Als dat voor jou een acceptabel resultaat is, ga dan naar de herstelmodus van je apparaat en selecteer de opties om het cache en alle data te wissen. Wanneer je je apparaat opnieuw opstart zal het zich gedragen alsof je het voor de eerste keer gebruikt.

Als je de specificatielijst van een moderne televisie of monitor bekijkt, zie je achter het kopje 'verversingssnelheid' vaak een getal staan gevolgd door 'Hz'. Jarenlang was 50 of 60 Hz de standaard, maar tegenwoordig pronken fabrikanten met 100, 120 of zelfs 144 Hz. Klinkt sneller, en sneller is meestal beter, maar wat betekent het nou eigenlijk voor jouw kijkervaring? Is het een noodzaak voor iedereen, of vooral leuk voor fanatieke gamers?

Om te begrijpen wat die Hertz (Hz) doet, moet je een televisie of monitor niet zien als een statisch schilderij, maar als een soort digitale flipbook. Het beeld dat je ziet, wordt immers continu opnieuw opgebouwd. Een standaard 60Hz-scherm ververst het beeld 60 keer per seconde. Dat is voor het menselijk oog snel genoeg om een vloeiende beweging waar te nemen bij normaal tv-kijken, zoals het nieuws of een dramaserie. Een 120Hz-scherm doet dat dus dubbel zo vaak: 120 keer per seconde.

©DC Studio

Waarom zou je meer beelden per seconde willen?

Het grootste voordeel van een hogere verversingssnelheid is soepelheid. Hoe meer beelden er per seconde worden getoond, hoe vloeiender bewegingen eruitzien. Bij 60 Hz kunnen snelle acties soms wat schokkerig ogen of last hebben van bewegingsonscherpte, ook wel 'motion blur' genoemd. Bij 120 Hz blijven details scherp, zelfs als de camera snel draait of als er bijvoorbeeld een raceauto voorbij raast. Daarnaast voelt de besturing van games directer aan. Tussen het moment dat je een knop indrukt en het moment dat je actie op het scherm ziet, zit minder tijd. Dat verschil in milliseconden lijkt verwaarloosbaar, maar je brein pikt het direct op als een responsievere ervaring.

Het verschil tussen 120 en 144 Hz (en hoger)

Terwijl 120 Hz de nieuwe gouden standaard is voor televisies, zie je bij computermonitors vaak getallen als 144 Hz, 165 Hz of zelfs 240 Hz en hoger. Het principe blijft hetzelfde, maar de toepassing verschilt. 120 Hz is de limiet voor de huidige generatie spelcomputers, zoals de PlayStation 5 en Xbox Series X. Televisies richten zich daarom specifiek op dat getal. Pc-gamers hebben echter vaak krachtiger videokaarten die nóg meer beelden per seconde kunnen produceren. Daarom zie je monitors met 144 Hz of meer.

Is het verschil tussen 120 en 144 Hz zichtbaar? Voor de gemiddelde gebruiker nauwelijks. Waar de stap van 60 naar 120 Hz een wereld van verschil is die bijna iedereen direct ziet, is de stap naar 144 Hz of hoger vooral voer voor professionele e-sporters die elke mogelijke fractie van een seconde winst nodig hebben. Voor de consument die een monitor zoekt voor thuisgebruik en gaming, is alles boven de 120 Hz doorgaans een uitstekende keuze.

©ER | ID.nl

Heb jij het nodig?

Het antwoord op die vraag hangt volledig af van wat je met je scherm doet; of dat nu een tv of een gamemonitor is. Kijk je voornamelijk lineaire televisie, films en series via streamingdiensten? Dan is een 120Hz-scherm geen harde noodzaak, aangezien films doorgaans in 24 beelden per seconde worden geschoten. Toch hebben 100/120Hz-panelen in televisies vaak wel een betere beeldkwaliteit en kunnen ze die films rustiger weergeven dan goedkopere 60Hz-panelen.

Ben je echter een gamer? Dan is het antwoord volmondig ja. De nieuwste spelcomputers en moderne videokaarten zijn gemaakt om die hoge snelheden te benutten. Games spelen soepeler, zien er scherper uit tijdens actiescènes en je reageert sneller op wat er gebeurt. Als je nu een nieuwe tv of monitor koopt met het oog op de toekomst en gaming, is 120 Hz of hoger eigenlijk een vereiste op je wensenlijstje. Let er bij televisies wel op dat je beschikt over een HDMI 2.1-aansluiting, want alleen die kabel kan de enorme hoeveelheid data van 4K-beeld met 120 Hz verwerken.

Drie tv's met 120 Hz of meer

De meeste high-end tv's van dit moment ondersteunen 120 Hz voor spelcomputers (PS5/Xbox Series X) en gaan zelfs tot 144 Hz als je ze aan een krachtige gaming-pc hangt.

Als we kijken naar de huidige generatie televisies, kunnen we niet om de LG OLED evo C5 heen. Dit is de gloednieuwe opvolger van de populaire C4 en wordt gezien als de standaard voor gamers en filmliefhebbers. Hij beschikt over vier HDMI 2.1-poorten die de volle 144 Hz ondersteunen, wat hem toekomstbestendig maakt voor pc-gamers, terwijl hij naadloos samenwerkt met de PlayStation 5 en Xbox Series X op 120 Hz. Het nieuwe paneel heeft een nog hogere helderheid dan zijn voorganger, waardoor HDR-beelden nog meer impact hebben.

Daarnaast is de Samsung OLED S95F een absolute blikvanger in de winkels. Waar Samsung vorig jaar hoge ogen gooide met de S95D, doet de F-serie er nog een schepje bovenop met een vernieuwde antireflectielaag die nog beter werkt in lichte kamers. Dit model combineert de diepe zwartwaarden van OLED met de intense kleuren van Quantum Dots. Ook dit scherm ondersteunt verversingssnelheden tot 144 Hz en beschikt over de uitgebreide Gaming Hub van Samsung, waarmee je zelfs zonder console games kunt streamen.

Voor wie liever geen OLED wil, is de Samsung Neo QLED QN90F de meest courante keuze in het high-end lcd-segment. Dit 2025-model maakt gebruik van geavanceerde Mini-LED-technologie, waardoor de helderheid veel hoger ligt dan bij OLED-schermen. Dat maakt hem ideaal voor een zonovergoten woonkamer. Met een verversingssnelheid die oploopt tot 144 Hz en een extreem lage invoervertraging, is dit voor veel competitieve gamers de favoriete keuze.

Drie monitors met 120 Hz of meer

Bij monitors ligt de standaard tegenwoordig al hoger dan 120 Hz, omdat snelheid de uitkomst van een potje schieten of racen bepaalt. Deze modellen zijn populair op Kieskeurig.

Op het gebied van monitoren zien we dat 240 Hz langzaam de nieuwe standaard wordt voor de serieuze gamer. Een model dat momenteel erg goed scoort op Kieskeurig is de LG UltraGear 27GR83Q. Dit is een 27-inch IPS-scherm met een razendsnelle verversingssnelheid van 240 Hz. In tegenstelling tot oudere modellen biedt dit scherm een extreem snelle responstijd van 1 milliseconde, waardoor je in snelle shooters geen last hebt van wazige beelden. Het is een van de meest complete monitoren van dit moment die zowel voor pc als console geschikt is.

Zoek je de absolute top in beeldkwaliteit, dan is de Samsung Odyssey G6 (G60SD) een model dat je veel ziet. Dit is een moderne OLED-monitor met een verversingssnelheid van maar liefst 360 Hz. Hoewel dat misschien overkill klinkt, zorgt de combinatie van de OLED-techniek en deze snelheid voor een ongekend vloeiende en scherpe ervaring. Het scherm heeft bovendien een nieuw koelsysteem waardoor de kans op inbranden – een angst bij oudere OLED-monitoren – aanzienlijk is verkleind.

Voor wie een beperkter budget heeft maar wel snelheid wil, is de MSI MAG 27CQ6F een actuele hardloper. Dit is een gebogen scherm (Curved) met een snelheid van 180 Hz, wat net dat beetje extra soepelheid geeft ten opzichte van de standaard 144 Hz-schermen. Het paneel biedt een hoog contrast en is daarmee een uitstekende instapper voor wie zijn game-ervaring wil upgraden zonder direct de hoofdprijs te betalen.

QD-OLED is steeds vaker terug te vinden in gamingmonitoren. Waar deze techniek eerst vooral was voorbehouden aan het hogere segment, zie je steeds vaker in modellen die voor een veel bredere groep gamers betaalbaar zijn. De vraag is natuurlijk of je dat verschil in beeldkwaliteit ook echt merkt tijdens het spelen. In dit artikel lees je hoe QD-OLED werkt en wanneer je het verschil in de praktijk merkt.

Wat QD-OLED anders maakt

Een traditioneel LCD-paneel werkt met achtergrondlicht dat door meerdere lagen heen moet voordat je een beeld ziet. Dat kost tijd en maakt dat zwart nooit volledig zwart wordt. QD-OLED laat die tussenlagen achterwege. Elke pixel geeft zelf licht en schakelt onafhankelijk van de rest. Daardoor reageert het beeld direct. De quantum-dot-laag zet het blauwe OLED-licht om in diepe en zuivere kleuren. Het voelt alsof je condens van een raam veegt: zodra de waas verdwijnt, zie je het beeld helder en zonder vertraging.

©ID.nl

Vloeiende beelden bij snelle actie

Die directe pixelreactie merk je vooral wanneer je snelle spellen speelt. Omdat pixels vrijwel meteen overschakelen naar een nieuwe kleurstand, blijven objecten die over het scherm vliegen scherp in beeld. In shooters, racespellen en andere games waarbij snelheid telt, bijvoorbeeld voetbalgames, ontstaat daardoor een rustiger beeld met minder bewegingsonscherpte. Je ogen hoeven zich minder vaak aan te passen. Daardoor raken ze minder snel vermoeid en houd je makkelijker overzicht, ook wanneer je langere tijd achter elkaar speelt.

©ID.nl

Zicht in donkere scènes

QD-OLED blinkt uit in donkere scènes. Pixels die geen licht hoeven te geven, staan volledig uit en leveren een diep zwart dat je bij LCD-panelen zelden ziet. Doordat heldere elementen hier direct naast kunnen staan zonder dat ze licht lekken, ontstaat een sterk contrast dat schaduwen en lichte accenten duidelijker scheidt. Daardoor verdwijnen grijze waasjes in schaduwhoeken en blijven contouren van objecten helder zichtbaar. Vooral in stealth-games, horrorspellen en shooters waarin je tegenstanders soms alleen als silhouet ziet, levert dat een tastbaar voordeel op.

©ID.nl

Kleurrijk zonder overdrijven

De quantum-dot-laag zorgt voor een breed kleurbereik waardoor lichteffecten, huidtinten en subtiele schaduwen goed zichtbaar blijven. Veel QD-OLED-monitoren tonen kleuren standaard wat verzadigd, vooral in de felste modi. In een sRGB- of filmmodus wordt het beeld zachter en natuurgetrouwer, wat beter aansluit bij fotobewerking en dagelijks gebruik. Zodra je de juiste modus gebruikt, lopen kleuren vloeiend in elkaar over en blijven ze gelijkmatig, terwijl uitgesproken elementen zoals neon en magie juist duidelijk opvallen. Dat merk je niet alleen in games, maar ook wanneer je foto's bewerkt of films kijkt.

Helderheid en HDR in perspectief

QD-OLED heeft op het gebied van helderheid flinke stappen gezet ten opzichte van eerdere OLED-generaties. In HDR-games kunnen lichte delen krachtig oplichten zonder dat fel zacht of dof oogt; explosies, glinsteringen op water en fel tegenlicht komen daardoor beter tot hun recht. Toch is het goed om te weten dat deze techniek niet alle beperkingen wegneemt. De helderheid van QD-OLED hangt sterk af van de schermvulling. Bij SDR (standaard dynamisch bereik, het normale helderheidsniveau voor dagelijkse pc-taken) op een volledig wit scherm ligt de helderheid meestal rond de 200 tot 250 nits. Bij kleinere, heldere onderdelen kan dit oplopen richting 400 tot 500 nits. In HDR kunnen pieken van 1000 tot 1300 nits worden bereikt, maar die waarden gelden vooral voor kleine accenten en niet voor het hele scherm. Mini-LED-monitoren houden hogere helderheidsniveaus langer vast, wat in fel verlichte kamers zichtbaar voordeel geeft in extreme highlights. QD-OLED compenseert veel daarvan met perfect zwart, waardoor het contrast wel krachtig blijft (zie ook kader QD-OLED versus Mini-LED) .

Reflecties in daglicht

De meeste QD-OLED-monitoren hebben een glanzende afwerking. Dat helpt bij de kleurweergave en het contrast, maar maakt het paneel gevoeliger voor reflecties bij daglicht. Daarnaast ontbreekt een polarisatiefilter. Daardoor kunnen zwartwaarden in fel licht een paarse of grijze waas krijgen: het diepe zwart wordt zichtbaar opgelicht, meer dan bij een gewone spiegeling. Dat drukt het contrast in een goed verlichte kamer en kan afleiden bij gamen. Gebruik je de monitor vooral in een donkere of gelijkmatig verlichte ruimte, dan speelt dit nauwelijks. In kamers met veel direct zonlicht of grote ramen komt een matte Mini-LED-monitor daarom vaak rustiger over.

©ID.nl

Minimale inputvertraging

Naast de snelle pixelreacties is ook de invoervertraging laag. Moderne QD-OLED-modellen reageren direct op elke muisbeweging en elke controlleractie. Vooral in competitieve shooters is dat een voordeel, omdat elke handeling zonder merkbare vertraging op het scherm verschijnt. 

Burn-in en levensduur

Burn-in blijft bij elke OLED-variant een punt van aandacht, al zijn moderne QD-OLED-schermen duidelijk verder dan eerdere generaties. Ze gebruiken meerdere beschermingsmechanismen die de belasting door statische beelden beperken. Voor normaal gamegebruik werkt dat in de praktijk goed en blijft het risico klein.

Dat neemt niet weg dat enige nuance op zijn plaats is. Gebruik je een monitor dagelijks vele uren voor taken met veel vaste elementen, zoals spreadsheets, fotobewerkingspanelen of het steeds terugkerende HUD van één game, dan is de kans op inbranden groter dan bij LCD- of Mini-LED-panelen. Afwisseling in wat je op het scherm toont en af en toe even pauze nemen helpt om het paneel langer in goede staat te houden. Even pauze nemen is ook voor jezelf goed trouwens!

Wat voor beschermingstechnieken kun je tegenkomen?

©AGON by AOC

Voorbeeld: bescherming in de praktijk

Veel QD-OLED-monitoren combineren verschillende beschermingsmechanismen om het risico op burn-in te beperken. In onderstaande tabel zie je bijvoorbeeld wat je kunt vinden in een aantal recente modellen uit de AGON PRO line-up van AOC. Je kunt al deze functies zelf in- en uitschakelen en je kunt de intensiteit ervan aanpassen. Dat betekent dat je zelf kunt bepalen hoe sterk de bescherming is.

Voor wie QD-OLED vooral interessant is

Gamers die veel snelle actie spelen, halen het meeste uit QD-OLED. De voordelen van de techniek zijn in elk genre zichtbaar, maar vallen vooral op in shooters en racespellen, waar tempo en directe reacties tellen. Ook filmische games die sterk leunen op licht-donkercontrasten winnen zichtbaar aan sfeer en detail.

Conclusie

QD-OLED combineert diepe zwartwaarden met snelle pixelreacties en een breed kleurbereik. Dat zorgt voor een vloeiend beeld in snelle games en meer overzicht in donkere scènes. HDR komt overtuigend tot zijn recht, al blijven Mini-LED-schermen beter overeind bij zeer hoge helderheid en fel daglicht. Inbranden blijft een punt van aandacht wanneer hetzelfde element lange tijd in beeld staat, maar moderne modellen beschikken over uitgebreide beschermingsmaatregelen. Voor veel gamers is QD-OLED daarmee een goede keuze: snel, sfeervol en klaar voor de komende jaren.