Net als een pc kan een smartphone of tablet vol komen te staan met oude apps, foto's, bestanden en andere rommel. Wanneer dat gebeurt, kan het apparaat trager worden of niet meer goed reageren. Om deze problemen op een Android-toestel op te lossen hebben we hier een paar slimme tips voor je.

Beoordeel de situatie

Net als pc's kunnen Android-apparaten zich onvoorspelbaar gaan gedragen als ze te weinig opslagruimte of geheugen tot hun beschikking hebben. Symptomen hiervan zijn apps die op willekeurige momenten vastlopen of helemaal niet willen laden en het opvallend traag worden van het toestel. Om te zien of je nog voldoende opslagruimte of geheugen hebt, open het opslag- en systeembeheer dat in Android is ingebouwd. (Let op: De menu's waarnaar ik verwijs kunnen er op jouw apparaat anders uitzien afhankelijk van de Android-versie die je draait.) Lees ook: Vind je smartphone terug met Android Device Manager.

Ten eerste, open de notificatiebalk of ga naar je apps, en druk op het tandwiel-icoon om naar Instellingen te gaan. Scrol omlaag totdat je een item ziet met de naam Opslagruimte. Klik op het icoon en je krijgt een lijst met informatie te zien over de hoeveelheid opslagruimte die momenteel in bezet wordt door onder meer applicaties, foto's, audiobestanden en downloads. Er wordt ook vermeld hoeveel opslagruimte het apparaat in totaal heeft en hoeveel ruimte er nog vrij is.

In het Opslagruimte-menu kun je bijhouden hoeveel ruimte er nog beschikbaar is op je apparaat, maar je kunt niet veel meer doen dan een opslagvolume formatteren - wat je niet moet doen tenzij je het apparaat volledig wilt wissen. Om veranderingen aan te brengen zonder van alles te verwijderen, moet je de ingebouwde app-manager van Android, de Application Manager, gebruiken.

©PXimport

De app-manager laat je precies zien hoe groot een app is en wat het effect op je smartphone of tablet is.

Om de app-manager te benaderen, ga je naar Instellingen, scrol omlaag naar Application Manager, en druk erop (op sommige apparaten kan het zijn dat je op Applicaties en vervolgens op Beheer of Beheer applicaties moet drukken). In Application Manager kun je - door met je vingers over het scherm te vegen - drie kolommen met apps in beeld brengen: Gedownload, Actief en Alles.

De lijst met Gedownloade apps laat alle apps zien die je uit de Google Play Store hebt gedownload, en veel van de standalone apps die je aanbieder of de fabrikant van het apparaat voor-geïnstalleerd heeft. De lijsten Actieve apps en Alles spreken voor zich. Onderaan de kolommen Gedownload en Alles kun je zien hoeveel ruimte een app in beslag neemt, en onderaan de kolom Actief kun je zien hoeveel geheugen de apps tezamen gebruiken.

Geheugen vrijmaken

Als je in de Gedownload- of Alles-kolom op een app drukt, krijg je een lijst met verschillende opties te zien, waaronder de mogelijkheid om een app gedwongen te beëindigen (om geheugen vrij te maken), te de-installeren of de cache en app-data te wissen. Als je een app wilt verwijderen, druk dan simpelweg op de Wissen-knop.

Als je een app die niet meer goed functioneert probeert te repareren, kunnen de knoppen Cache wissen en Data wissen goed van pas komen. Met Cache wissen verwijder je alle gegevens of bestanden die aan de app gelinkt zijn uit het cachegeheugen, en worden er gedwongen nieuwe versies in het cachegeheugen opgeslagen. Met Data wissen verwijder je alle persoonlijke gegevens die aan een app gelinkt zijn, inclusief je logingegevens en scores van spelletjes. De app zou dan weer als nieuw moeten functioneren.

Als een app niet goed werkt, druk dan eerst op Cache wissen. Helpt dat niet, druk dan op Data wissen. Als het probleem daarna nog steeds niet is opgelost, probeer dan de app te de-installeren (door op Wissen te drukken), het apparaat opnieuw op te starten, en de app opnieuw te installeren.

Apps en data verwijderen en verplaatsen

Het de-installeren van een app is dus heel simpel: Je opent de Application Manager, drukt op de app in de lijst Alles, en vervolgens druk je op Wissen. Helaas kunnen sommige apps die door de fabrikant op je apparaat zijn voor-geïnstalleerd zodanig zijn ingebed dat je ze niet kunt de-installeren, tenzij je root-toegang tot de telefoon hebt.

In plaats van apps te verwijderen om interne opslagruimte op je apparaat vrij te maken, kun je ze naar een MicroSD-kaart verplaatsen. Het kan zijn dat je met nieuwere apparaten geen apps op een SD-kaart kunt installeren, maar oudere versies van Android hebben een ingebouwde functie voor SD-kaart installatie.

Houd er, voordat je apps gaat verplaatsen, rekening mee dat apps die hun eigen thuisscherm-widget hebben (of toegang vereisen tot systeembestanden van Android) niet goed zullen functioneren wanneer ze op een SD-kaart worden geïnstalleerd. Als je niet zeker weet welke apps je probleemloos kunt verplaatsen, kun je in de Google Play Store App 2 SD downloaden. Dit is een eenvoudige tool die de apps die op je apparaat staan scant en een lijst genereert met de apps die je zonder risico naar een SD-kaart kunt verplaatsen.

Natuurlijk zijn apps (tenzij je er enorm veel geïnstalleerd hebt) waarschijnlijk niet de grootste verbruikers van opslagruimte. Foto- en videobestanden nemen veel meer ruimte in beslag dan apps, dus het is de moeite waard om die ook naar de SD-kaart te verplaatsen. Om ervoor te zorgen dat je apparaat nieuwe foto's en video's automatisch op de SD-kaart opslaat, open je de camera-app en ga je naar het instellingenmenu (dit verschilt van apparaat tot apparaat).

In het menu ga je naar het Opslagruimte-gedeelte en druk onderaan op SD-kaart koppelen. Daarna kun je ervoor kiezen om apps en data standard op te slaan op de SD-kaart. Als je ook je bestaande foto's en video's wilt verplaatsen, kun je dit op eenvoudige wijze doen door je apparaat via een usb-kabel met je computer te verbinden; de pc zou je telefoon of tablet moeten herkennen als een verwisselbaar opslagapparaat zodat je de map met foto's van de interne opslag van het apparaat naar de SD-kaart kunt slepen. Heb je geen pc bij de hand, dan kan je de bestanden op veel toestellen ook verplaatsen binnen een bestandsmanager.

Draaiende apps en homescreen-widgets

Soms is niet het aantal apps het probleem, maar het werkgeheugen dat ze van je telefoon vragen. Sommige apps blijven draaien, ook nadat je ze hebt afgesloten. Andere starten zichzelf op om bijvoorbeeld notificaties te kunnen versturen. Al die apps gebruiken RAM-geheugen, waardoor je telefoon niet meer genoeg over heeft voor echt belangrijke zaken.

Vooral widgets hebben er een handje van veel van je RAM op te slurpen, omdat ze constant worden ververst en blijven draaien op de achtergrond. Het is aan te raden de homescreens van je smartphone niet vol te proppen met widgets, en alleen die widgets te gebruiken die je echt nodig hebt. Het geheugengebruik verschilt sterk per widget.

©PXimport

Widgets zijn heel handig, maar ze kunnen funest zijn voor je geheugen en accu.

Ook taskmanagers doen, ondanks de naam, meer fout dan goed. In eerdere versies van Android wilde het nog wel eens helpen een goede taskmanager te gebruiken, maar tegenwoordig gebruiken ze alleen maar onnodig veel geheugen en doen we ze weinig meer om je echt te helpen. Vertrouw Android en gebruik de ingebouwde taskmanager.

Achtergronden

In Android kun je bewegende achtergronden gebruiken, die een extra leuk tintje geven aan je homescreen. Dat is allemaal leuk en aardig, maar alles wat beweegt, kost werkgeheugen. Sommige achtergronden zijn echt een aanslag op je RAM (en op je accu). Het ziet er misschien leuk uit, maar als je last hebt van een traag Android-toestel, kun je het beste de gewoon een statische achtergrond gebruiken.

Opnieuw opstarten

Het klinkt simpel, en dat is het ook, maar het kan wonderen doen: het opnieuw opstarten van je telefoon. Alle apps die zijn blijven draaien, tijdelijke processen en cachebestanden worden zo uitgezet en verwijderd, zodat je weer met een schone lei kunt beginnen. Het dagelijks opnieuw opstarten van je Android-toestel kan al een hoop van bovenstaande oplossingen onnodig maken.

Wanhoopsdaden

Als je Android-apparaat niet goed opstart of anderszins onbruikbaar is, kan het leegmaken van de cache-partitie of het apparaat herstellen naar de fabrieksinstellingen je enige opties zijn. Smartphones en tablets die op Android draaien, worden gewoonlijk geleverd met een ingebouwde hersteltool die je kunt gebruiken om een aantal onderhoudsoperaties uit te voeren of de software van het apparaat volledig te herstellen.

Toegang tot de herstelmodus verschilt per apparaat, maar doorgaans moet je het apparaat uitschakelen en een bepaalde combinatie van knoppen ingedrukt houden terwijl je het apparaat opnieuw start. Voorbeeld: op een Samsung Galaxy Note II moet je de telefoon uitschakelen en de Home en Volume Up-knoppen ingedrukt houden terwijl je op de Power-knop drukt.

Zodra je apparaat in de herstelmodus is opgestart, krijg je een eenvoudig menu te zien met een aantal opties om updates te installeren of bepaalde partities leeg te maken. In de meeste gevallen kun je met behulp van de Volume Up en Volume Down-knoppen het menu doorlopen en met de Power-knop items selecteren.

Voordat je alle data verwijdert en de fabrieksinstellingen terugzet, is het een goed idee om eerst alleen de cache-partitie leeg te maken. Dit omdat het een minder extreme stap is die soms stabiliteitsproblemen op kan lossen. Door de cache-partitie leeg te maken, verwijder je app-componenten, tijdelijke bestanden, en andere willekeurige stukjes data die in de cache opgeslagen staan. De cache wordt automatisch opnieuw opgebouwd wanneer je je telefoon opnieuw start en je apps gaat gebruiken.

Laatste redmiddel

Als je - nadat je eerst alle oplossingen die hier genoemd zijn hebt geprobeerd - nog steeds problemen hebt met je Android-apparaat, kun je het volledig herstellen door de cache- en data-partities leeg te maken en de fabrieksinstellingen terug te zetten. Maar dit moet je als laatste redmiddel beschouwen: het proces is te vergelijken met het formatteren van de harde schijf van je pc en het opnieuw installeren van Windows. Je verliest al je persoonlijke gegevens die in het interne geheugen van het apparaat opgeslagen zijn, en je zult al je apps opnieuw moeten installeren.

Als dat voor jou een acceptabel resultaat is, ga dan naar de herstelmodus van je apparaat en selecteer de opties om het cache en alle data te wissen. Wanneer je je apparaat opnieuw opstart zal het zich gedragen alsof je het voor de eerste keer gebruikt.

Inloggen met enkel een wachtwoord blijft riskant. Steeds vaker stappen diensten daarom over op tweestapsverificatie of op volledig wachtwoordloos inloggen. In combinatie met een fysieke beveiligingssleutel leveren beide een nog robuustere bescherming op. Hoe werkt dit precies en wat zijn enkele concrete mogelijkheden?

We hoeven je niet meer uit te leggen dat inloggen met alleen een wachtwoord niet veilig is, zeker niet als je hetzelfde eenvoudige wachtwoord bij meerdere diensten gebruikt. Een wachtwoordbeheerder als Bitwarden helpt je wel complexere en verschillende wachtwoorden te gebruiken, maar de zwakheden blijven: wachtwoorden kunnen via phishing worden onderschept, bij een datalek buitgemaakt of met brute-force achterhaald. Daarom winnen alternatieve loginmethodes aan populariteit. Denk aan tweestapsverificatie, waarbij je naast je wachtwoord nog een extra factor gebruikt, zoals een code of biometrie, en aan wachtwoordloos inloggen, een methode op basis van een cryptografisch sleutelpaar. Beide methoden verhogen de beveiliging, maar met een fysieke beveiligingssleutel kun je het nog veiliger maken.

Fysieke sleutel

Zo’n fysieke sleutel is een stukje hardware van doorgaans zo’n 4 cm lang en 2 cm breed, enkele mm dik en met een gewicht van circa 4 gram. Er bestaan ook wel kleinere sleutels in de vorm van een usb-c-dongel, die nauwelijks uitsteken uit de poort van een computer. Verderop bekijken we enkele concrete, uiteenlopende toepassingen, maar hoe werkt zo’n sleutel eigenlijk?

Wanneer je een sleutel voor het eerst koppelt aan een dienst of account, wordt er een cryptografisch sleutelpaar aangemaakt. De private sleutel blijft altijd veilig in een aparte chip van de beveiligingssleutel, terwijl de publieke sleutel naar de server van de betreffende dienst wordt doorgestuurd. Wanneer je vervolgens inlogt op de site, vraagt de server via je browser de sleutel om een cryptografische handtekening te zetten.

Veiligheid

De sleutel checkt daarbij welke domeinnaam in de browser actief is, bijvoorbeeld account.google.com, en zet de handtekening alleen als dit overeenkomt met het domein waarvoor je de sleutel eerder hebt geregistreerd. Daardoor is het systeem nagenoeg phishing-bestendig, in tegenstelling tot bijvoorbeeld sms- of OTP-codes. Zo’n code kun je immers ook op een valse site intypen, waarna een aanvaller deze meteen kan doorsturen naar de echte site. Bij wachtwoorden, sms en OTP bestaan bovendien gedeelde geheimen, zoals codes of hashes, die bij een datalek gestolen kunnen worden, terwijl er bij een fysieke sleutel zelfs bij een serverdatalek niets bruikbaars te halen valt. Een smartphone kan bovendien malware bevatten of gestolen worden, waardoor een aanvaller toegang kan forceren; een fysieke sleutel daarentegen bewaart de geheime sleutel veilig in een niet-uitleesbare chip.

Nadelen

Zo’n fysieke sleutel geldt dus als een van de veiligste methoden, al zijn er ook enkele praktische nadelen. Zo moet je de sleutel bij je hebben tijdens het inloggen en bij verlies of diefstal riskeer je buitengesloten te raken als je geen back-up hebt, bijvoorbeeld in de vorm van back-upcodes of een tweede, veilig bewaarde sleutel. Bovendien ondersteunen nog niet alle sites of diensten zo’n sleutel. Op onder meer www.kwikr.nl/f2sup en www.kwikr.nl/yubisup vind je wel lijsten met diensten die via een of ander protocol inloggen met een fysieke sleutel ondersteunen. Tot slot kost een sleutel ook wel iets: tussen de 30 en 80 euro, afhankelijk van de ondersteunde functies en standaarden.

Inloggen via 2FA

We weten nu hoe een sleutel eruitziet, hoe die werkt en waarom die zo veilig is. Dat volstaat om er zelf mee aan de slag te gaan, in verschillende scenario’s en met diverse protocollen. In dit artikel gebruiken we een YubiKey 5(C) NFC die ongeveer 65 euro kost, maar je kunt ook andere sleutels inzetten zolang ze de vereiste protocollen ondersteunen. Sleutels die enkel FIDO U2F en FIDO2 ondersteunen, zijn al verkrijgbaar vanaf 15 euro.

Laten we als voorbeeld starten met de sleutel als tweede factor bij een Facebook-account. Hiervoor volstaat een sleutel met FIDO U2F, al accepteren niet alle diensten U2F. Zo vereisen Apple en Microsoft in dit geval een FIDO2-sleutel.

Meld je aan bij je Facebook-account via https://accountscenter.facebook.com. Ga in Accountinstellingen naar Wachtwoord en beveiliging. Open Tweestapsverificatie en selecteer je Facebook-account. Na het invullen van een verificatiecode via mail kies je de gewenste methode. Klik op Beveiligingssleutels en bevestig met Doorgaan. Na de controle van de beveiligingscode klik je op Beveiligingssleutel registreren. Selecteer Beveiligingssleutel, druk op Volgende en OK. Plaats de sleutel, raak deze even aan en klik opnieuw op OK. Bevestig ten slotte met je wachtwoord zodat de sleutel als tweede factor wordt toegevoegd.

2FA in Bitwarden

Zolang je nog met wachtwoorden werkt, is een wachtwoordbeheerder sterk aan te raden. Een degelijke en gratis te gebruiken tool is Bitwarden. We gaan ervan uit dat je deze hebt gedownload en geïnstalleerd (via www.kwikr.nl/bwpers; beschikbaar voor Windows, macOS en Linux) en dat je een Bitwarden-account hebt aangemaakt. Handig is ook de Bitwarden-browserextensie, die automatisch invullen en opslaan van wachtwoorden in je browser veel eenvoudiger maakt, maar daar gaan we hier niet verder op in. We bekijken hier namelijk vooral het koppelen van je fysieke sleutel aan je Bitwarden-account.

Meld je aan op https://vault.bitwarden.com. Open Instellingen en kies Beveiliging. Ga naar het tabblad Tweestapsaanmelding en klik op Beheren bij FIDO2 WebAuthn. Vul je Bitwarden-hoofdwachtwoord in en voer bij Naam een korte beschrijving van de sleutel in. Plaats je sleutel (via usb of NFC) en klik op Sleutel lezen. Als de sleutel om een pincode vraagt, vul je die in en raak je de sleutel kort aan. Bevestig met OK en klik op Opslaan zodat de sleutel wordt toegevoegd. Op dezelfde manier kun je ook een andere sleutel als reserve koppelen (zie ook verderop ‘10 Voorzorgsmaatregelen’). Bij het inloggen, ook via de Bitwarden-app, moet je nu naast je wachtwoord ook je sleutel gebruiken.

Inloggen met passkey

Steeds meer diensten ondersteunen wachtwoordloze aanmeldingen via toegangssleutels, oftewel passkeys. Wil je hiervoor je fysieke sleutel gebruiken, dan moet deze FIDO2/WebAuthn ondersteunen, waarbij de private sleutel van het cryptografische sleutelpaar op de sleutel zelf wordt bewaard. Om in te loggen hoef je de sleutel enkel te plaatsen of via NFC op je smartphone te gebruiken, als dit wordt ondersteund, en daarna te bevestigen met pincode en aanraaksensor. Kortom, je sleutel wordt je loginmiddel. We tonen dit met een Google-account.

Log in via https://myaccount.google.com. Ga naar Beveiliging en klik bij Inloggen bij Google op Tweestapsverificatie. Klik indien nodig op Tweestapsverificatie aanzetten. Voeg desgewenst een telefoonnummer toe en klik bij Toegangssleutels en beveiligingssleutels op Beveiligingssleutel toevoegen. Klik vervolgens op + Toegangssleutel maken en kies Ander apparaat gebruiken. Selecteer in het pop-upvenster Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK. Plaats nu de sleutel en voer de pincode in, of maak een nieuwe aan als de sleutel nieuw of gereset is. Bevestig met OK en raak de sleutel kort aan. De sleutel staat nu in de lijst met toegangssleutels in je Google-account.

Wanneer je je daarna bij Google afmeldt en opnieuw aanmeldt, zul je merken dat je je wachtwoord – op ondersteunde browsers en platformen – niet meer hoeft in te geven en met de sleutel kunt aanmelden. Google acht deze methode namelijk veilig genoeg. Wil je dit toch niet, open dan opnieuw Beveiliging, klik bij Inloggen bij Google op Wachtwoord overslaan als dat mogelijk is en schakel deze optie uit. Je sleutel fungeert dan enkel nog als tweede factor, waarvoor in principe FIDO U2F volstaat.

Passkey bij Microsoft

Bij veel diensten werkt het koppelen vergelijkbaar als bij Google. We tonen je wel kort hoe je een beveiligingssleutel inzet in een wachtwoordloze oplossing bij Microsoft, die hiervoor een wat eigenzinnige werkwijze en terminologie hanteert.

Meld je aan via https://account.microsoft.comen open Beveiliging. Klik op Beheren hoe ik me aanmeld en kies Een methode voor aanmelden of verifiëren kiezen. Selecteer Gezicht, vingerafdruk, pincode of beveiligingssleutel en kies Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK, plaats de sleutel, voer desgevraagd de pincode in en raak de sleutel aan. Klik opnieuw op OK, geef de sleutel een naam en bevestig met Volgende en OK. De sleutel verschijnt nu in de lijst bij Een wachtwoordcode gebruiken (waar je hem ook kunt hernoemen of verwijderen). Je kunt de sleutel vanaf nu als tweede inlogfactor inzetten, ook op andere apparaten.

Wil je de sleutel volledig wachtwoordloos gebruiken, dan verplicht Microsoft je eerst de Microsoft Authenticator-app te installeren en hier via de plusknop je Microsoft-account toe te voegen. Klik daarna op je accountpagina in de rubriek Beveiliging op Inschakelen bij Account zonder wachtwoord en druk op Volgende. In de Authenticator-app verschijnt nu een melding die je bevestigt met Goedkeuren, waarna op de website wordt gemeld dat je wachtwoord is verwijderd. Voortaan kun je ook zonder wachtwoord inloggen, met je beveiligingssleutel.

Lokaal Windows-account

Het leek veelbelovend: open je in Windows de Instellingen en ga je naar Accounts / Aanmeldingsopties, dan zie je wellicht Beveiligingssleutel staan. Voor lokale of persoonlijke Microsoft-accounts werkt dit helaas niet. Dit blijkt enkel mogelijk bij zakelijke Active Directory- of Entra ID-accounts.

Heb je een compatibele Yubico-sleutel, zoals de YubiKey 5(C) NFC, dan kun je deze wel als tweede inlogfactor gebruiken voor een lokaal Windows-account. Hiervoor heb je de gratis tool Yubico Login for Windows nodig (www.kwikr.nl/yubilogin). Zorg wel dat je de gebruikersnaam en het wachtwoord van het lokale account kent. Installeer de tool en herstart Windows. Meld je daarna aan met je lokale account via de optie Yubico Login en start de app Login Configuration als administrator. Gemakshalve kun je Express configuration kiezen. Plaats de sleutel en volg de instructies (zie ook www.kwikr.nl/yubiwin). Bewaar de herstelcode zorgvuldig. Voor de gekozen gebruiker is voortaan naast gebruikersnaam en wachtwoord ook de beveiligingssleutel vereist.

Je kunt een YubiKey ook als tweede factor inzetten voor je Windows-login.

Inloggen met TOTP

Als je beveiligingssleutel ook OATH-TOTP ondersteunt (Initiative for Open AuTHentication - Time-based One-Time Password), kun je die gebruiken om een eenmalige code te genereren, net als met authenticator-apps van Google, Microsoft, Proton of Authy. Veel apps en diensten ondersteunen deze 2FA-methode.

We nemen Dropbox als voorbeeld. Meld je aan op www.dropbox.com, klik op je profielicoon rechtsboven, kies Instellingen en open het tabblad Beveiliging. Schakel Tweestapsverificatie in, selecteer Authenticatie-app en druk op Verzenden. Je ziet nu een QR-code en de bijbehorende geheime sleutel.

Download en installeer vervolgens de gratis app Yubico Authenticator (www.kwikr.nl/yubiauth). Start de app, plaats je beveiligingssleutel en open Accounts. Klik op Add account en kies Scan QR code als je een camera hebt, of voer de geheime code handmatig in bij Secret Key. Vul bij Issuer bijvoorbeeld Dropbox in en bij Account name het e-mailadres van je Dropbox-account. Bevestig met Save. In de app verschijnt een cijfercode die je op de Dropbox-site invult bij Bevestigingscode. Noteer de herstelcodes, bewaar ze goed en rond af met Voltooien.

Bij het aanmelden op Dropbox tik je eerst je wachtwoord in en daarna de actuele eenmalige code die je in Yubico Authenticator bij je Dropbox-account ziet.

Challenge/Response

Tot slot tonen we je nog de challenge-response-methode. Hierbij genereert een dienst of app een willekeurige wiskundige vraag (challenge) in de vorm van een bitreeks. Deze gaat naar je beveiligingssleutel, die de overeenkomstige cryptografische response berekent en terugstuurt. Als de codes overeenkomen, krijg je toegang. We lichten dit kort toe voor de gratis wachtwoordbeheerder KeePassXC (www.keepassxc.org; Windows, macOS, Linux) om een lokaal bewaarde wachtwoordkluis te openen.

Verschillende sleutels ondersteunen deze methode, waaronder de meeste YubiKeys. Download en installeer voor zo’n sleutel eerst de gratis YubiKey Manager (zie kader ‘Sleutelbeheer’). Start de app, ga naar Applications/OTP en klik op Configure bij een vrij slot. Kies Challenge-response, klik op Generate voor de geheime sleutel, zet eventueel een vinkje bij Require touch voor extra veiligheid en sluit af met Finish.

Open vervolgens KeePassXC en laad je database. Ga naar Database / Database beveiliging, kies Aanvullende bescherming toevoegen / Challenge-Response toevoegen, selecteer het juiste slot van je geplaatste sleutel en bevestig met OK. Voortaan is je wachtwoordkluis enkel toegankelijk met je wachtwoord en je beveiligingssleutel.

Sleutelbeheer

Beschik je over een beveiligingssleutel, dan zul je vroeg of laat de beheertool van de producent nodig hebben. Als voorbeeld nemen we de YubiKey Manager (www.kwikr.nl/yuman), die je het best als administrator opstart. Hiermee kun je functies of interfaces uitschakelen (OTP, FIDO U2F, FIDO2, OpenPGP, PIV en OATH), een pincode instellen of resetten voor FIDO2 of PIV, statische wachtwoorden of OTP-slots programmeren en certificaten beheren in PIV-modus (smartcardfunctie).

In de beheertool kun je ook specifieke protocollen uitschakelen, mocht je dat willen (hier: YubiKey Manager).

Voorzorgsmaatregelen

In het artikel hebben we al, ook tussen de regels door, enkele tips gegeven om (veiligheids)problemen te vermijden. We sommen ze kort nog even op.

Zo registreer je best altijd twee fysieke sleutels bij elke dienst, zodat je bij verlies of diefstal via de back-upsleutel toegang behoudt. Bewaar deze op een veilige plaats en test af en toe of de sleutel nog werkt. Activeer daarnaast bij elke dienst een alternatieve 2FA- of noodmethode, zoals TOTP-toegang via een authenticator-app, en druk back-upcodes af die je veilig bewaart. Zo kun je ook zonder sleutel nog aanmelden, al is dit wat minder robuust. Tot slot, ook al beschermt een beveiligingssleutel je technisch goed tegen phishing, blijf alert. Krijg je bijvoorbeeld een onverwachte vraag om de PIN-code van je sleutel in te voeren, wees dan op je hoede.

Tefal lanceert een compact model tosti-ijzer dat met allerlei extra platensets te gebruiken is voor allerlei gerechten: van panini's en wafels in allerlei vormen en maten tot aan donuts en madeleines. Is de Snack Collection echt zo veelzijdig? ID.nl ging ermee aan de slag.

Tafelgrills en tosti-apparaten zijn in bijna elk huishouden te vinden. Vaak gaat het om apparaten met een geribbelde grillplaat boven en onder, waar je je tosti tussen legt om die een paar minuten erna bruin en krokant uit te halen, met een lekker warme vulling. Het zijn eenvoudige apparaten die goed zijn in waarvoor ze ontwikkeld zijn. Meer dan je tosti erin maken kan vaak niet. Tefal komt nu met de compacte Snack Collection, een apparaat dat je koopt met twee bijgeleverde typen grillplaten en nog eens kunt uitbreiden door losse sets erbij te kopen.

©Saskia van Weert

Testexemplaar en meegeleverde platen

Ter review ontving de redactie een blauw testmodel, voorzien van twee grill/panini-platen (één boven, één onder in het apparaat) en twee platen om Brusselse wafels mee te maken. De Snack Collection is met zijn 28,5 centimeter breedte, 20,6 centimeter lengte en 34,5 centimeter hoogte een betrekkelijk klein apparaat dat makkelijk op te bergen is. Het snoer is aan de onderkant op te bergen, er zit een aan-uitknop aan de voorzijde, net als een vergrendeling om het ijzer op slot te zetten. Ook zit er een lampje aan de voorzijde dat groen oplicht als het apparaat is voorverwarmd. Hij heeft een vermogen van 700 watt en een maximale temperatuur van 230 graden. De temperatuur is niet handmatig in te stellen.

©Saskia van Weert

Inhoud van de doos en wisselen van platen

In de machine zit al een set grillplaten. Verder vind je in de doos twee verpakkingen die nog het meest doen denken aan videobandhoezen van vroeger. Ze zijn van harde kunststof en gaan wat lastig open. De ene doos is uiteraard leeg, want daar zaten de panini-platen in, maar we vinden er wel een receptenboekje in. In de andere doos zit de uitbreiding; in ons testexemplaar zijn dat de wafelplaten. De platen zijn los te halen uit de machine via een knopje boven en onder, en de platen kunnen er op maar één manier in vastklikken. Je kunt ze dus niet verkeerd bevestigen. Ze mogen in de vaatwasser; de machine zelf uiteraard niet.

©Saskia van Weert

Gebruik en bediening

Zoals wel vaker bij dit type apparaten is de werking enorm simpel. Je bevestigt de gewenste platen in de machine, doet de stekker in het stopcontact en zet hem aan. Dan wacht je tot het groene lampje aangaat, open je de machine, doe je je gerecht erin, sluit je alles weer netjes en wacht je tot je eten klaar is. Eet smakelijk!

©Saskia van Weert

Test: tosti's

De bijgeleverde grill/panini-plaat is net wat te klein voor een reguliere tosti van boterhammen uit de supermarkt; het korstje steekt net wat boven de plaat uit. Maar dat bleek voor het resultaat niet uit te maken: alle geteste tosti’s kwamen prima uit de Tefal. Opwarmen duurde wel wat lang, ongeveer 4 minuten.

Lees ook: Gezonde tosti’s om de hele middag op door te gaan

Test: panini

De test met een panini had wat voeten in de aarde. De supermarkten in onze woonplaats verkochten geen panini-broodjes, maar een XL-shop in een andere plaats wel. Panini-broodjes zijn hoger dan normale afbakbroodjes en standaard voorzien van grillstrepen. Het deksel van de Snack Collection moest wel wat worden aangedrukt om de machine te kunnen sluiten met de vergrendeling, maar ook dat verliep verder prima.

Schoonmaken en opbergen 

De platen komen weer brandschoon uit de vaatwasser en klikken makkelijk vast in het apparaat. Door de betrekkelijk kleine afmetingen van dit keukenapparaat is het makkelijk op te bergen.

©Tefal

Uitbreidingssets (assortiment)

Dan de uitbreidingssets. Deze hebben we niet kunnen testen, maar zijn uiteraard te bekijken via de site van Tefal. Er is een aantal platen voor tosti’s in bijzondere vormen, zoals een schelpvorm of juist meteen als driehoek. Verder zijn er onder meer vormen voor bagels te verkrijgen. Tefal mikt duidelijk op een internationaal publiek, want er is ook een vorm voor madeleines (Franse zoete cakejes) verkrijgbaar.

Conclusie

De Tefal Snack Collection is een compact tosti-apparaat met verwisselbare platen, bedoeld voor wie met één toestel meerdere snacks wil maken. In de test leverde het apparaat nette resultaten op: tosti's kwamen goed uit de grill en panini's lukten eveneens prima na het sluiten met de vergrendeling. De platen klikken stevig vast, zijn uitneembaar en kunnen in de vaatwasser. Dankzij het kleine formaat en het opbergsysteem voor het snoer is het toestel eenvoudig weg te zetten. Het apparaat heeft een vermogen van 700 watt, een maximale temperatuur van 230 graden en een indicatielampje dat aangeeft wanneer voorverwarmen is voltooid.

Aandachtspunten: het grillvlak is aan de krappe kant voor standaardboterhammen, de opwarmtijd ligt rond de 4 minuten en de temperatuur is niet handmatig regelbaar. De uitbreidingsmogelijkheden zijn groot (onder meer wafels, donuts, madeleines en bagels), maar deze extra platen zijn in deze test niet inhoudelijk beoordeeld.

Per saldo is de Snack Collection een praktisch en ruimtebesparend apparaat voor de liefhebbers van tosti's die ook graag eens experimenteren met andere bereidingen.