Apple is bezig aan een opmars, vooral in de vorm van de iPhone en de iPad. Maar ook MacBooks en iMacs duiken steeds vaker op in het Windows-netwerk van routers, pc's, laptops en printers. Hoe laat je ook die Apple-apparaten optimaal met het netwerk en de Windows-apparaten praten en samenwerken?

Tip 01: Wifi-toegang

Veel Apple-apparaten zijn vooral geschikt voor mobiel gebruik, denk aan de iPad en iPhone. Maar ook de MacBook, iMac en Mac mini kunnen draadloos met het thuisnetwerk verbonden worden. Om dit te doen, log je eerst in op de router. Kijk bij het onderdeel Draadloos en controleer of de functie Mac-filtering aan of uit staat.

Voor nu moet hij uit staan. Start daarna de Mac of MacBook in kwestie en klik op het Apple-logo linksboven in beeld en kies Systeemvoorkeuren. Open het onderdeel Netwerk en klik op Wi-Fi. Is de wifi-functie uitgeschakeld, klik dan op Schakel Wi-Fi in. Nu is de draadloze netwerkadapter actief, maar moet er nog verbinding gemaakt worden met het netwerk. Achter Netwerknaam staat nu nog Geen netwerk geselecteerd. Klik daarop en kies Verbind met ander netwerk. Ken je de naam van het netwerk, dan kun je die intypen, maar je kunt ook klikken op Toon netwerken.

Wacht tot de lijst met draadloze netwerken is gevuld en klik op het netwerk waarmee je de Mac wilt verbinden. Klik dan op Verbind en voer bij Wachtwoord de versleutelingscode van het netwerk in, dat is de WPA- of WPA2-code die je op de router voor dat netwerk hebt geconfigureerd. De Mac is nu online.

©PXimport

Tip 01 De Mac verbinden met het draadloze netwerk begint met het inschakelen van wifi.

Tip 02: MAC-filtering

MAC-filtering is een manier om de toegang tot een draadloos netwerk te beperken tot alleen bekende apparaten. Hiervoor wordt van al die bekende apparaten het zogeheten MAC-adres (dat is het unieke adres van iedere netwerkkaart) opgenomen in de router. MAC-filtering heeft dus niets met de Apple Mac te maken, maar met het MAC-adres van iedere netwerkkaart.

Nu de Mac of MacBook een verbinding heeft met het draadloze netwerk, is het zaak die MAC-filtering op de router weer in te schakelen. Hiervoor heb je het MAC-adres van de Mac nodig. In het onderdeel Netwerk van de Systeemvoorkeuren klik je op Wi-Fi / Geavanceerd. Onderin dit scherm lees je het Wi-Fi-adres van de Mac, en in Macs en MacBooks is dat hetzelfde als het MAC-adres van de netwerkkaart. Noteer dit adres of typ het direct over in de router, en zet de MAC-filtering weer aan.

©PXimport

Tip 02 Het MAC-adres heet bij Apple het Wi-Fi-adres.

Tip 03: IP-configuratie

Er zijn veel verschillen tussen OS X- en Windows-systemen, behalve als het gaat om het netwerkprotocol. Zowel Windows als OS X gebruiken de absolute standaard, namelijk TCP/IP. Internettoegang wordt voor de meeste apparaten automatisch geregeld via DHCP. Om de netwerkconfiguratie te controleren en bijvoorbeeld het IP-adres van de Mac te weten, klik je in het onderdeel Netwerk op de netwerkverbinding.

Bij Wi-Fi zie je onder Verbonden de naam van het netwerk waarmee de Mac verbonden is en het IP-adres. Via Geavanceerd kun je nog meer configuratiegegevens te weten komen. Gebruikt de Mac een vaste verbinding via een netwerkkabel, klik dan op Ethernet en je ziet daar de netwerkconfiguratie bestaande uit het IP-adres, Subnetmasker en de Router. De laatste heet bij Windows de Standaard Gateway.

©PXimport

Tip 03 Zoek je het IP-adres van de Mac? Deze staat in kleine lettertjes onder de tekst 'Status: Verbonden'.

Tip 04: Vast IP-adres

Niet alle Apple-apparaten zijn bedoeld om met je mee te dragen. De iMac en Mac mini bijvoorbeeld zijn pc's die op een vaste plaats staan. Voor dergelijke apparaten geldt net als voor een Windows-pc dat het handiger is ze een vast IP-adres te geven, in plaats van een wisselend (en daardoor onzeker) IP-adres via DHCP.

Open op de Mac weer het onderdeel Systeemvoorkeuren en klik op Netwerk. Is de Mac met een kabel met het netwerk verbonden, selecteer dan de Ethernet-verbinding met de status Verbonden. Verander bij Configureer IPv4 de instelling van Via DHCP naar Handmatig en voer dan de juiste gegevens in bij IP-adres, Subnetmasker en Router in. Klik dan op Geavanceerd / DNS en voeg via een klik op het plusteken één of enkele DNS-servers toe.

Gebruikt de Mac het draadloze netwerk, klik dan op Wi-Fi / Geavanceerd / TCP/IP. Hier vind je dezelfde opties als voor de bekabelde ethernetverbinding. Bevestig eerst via OK en klik dan op Pas toe.

©PXimport

Tip 04 Geef Macs die op een vaste plek staan ook een vast IP-adres.

Van wifi naar netwerkkabel

Apple-computers zoals de Mac mini en iMac kunnen zowel draadloos als bedraad met het thuisnetwerk verbonden worden. Draadloos is tegenwoordig de standaard, maar een aansluiting met een netwerkkabel is sneller en stabieler, en maakt bovendien bandbreedte op het draadloze netwerk vrij voor de apparaten die uitsluitend draadloos verbonden kunnen worden.

Om over te schakelen van draadloos naar bedraad verbindt je de netwerkpoort op de Mac met een switchpoort van de router. Open dan via het Apple-logo het menu-item Systeemvoorkeuren / Netwerk. Klik op Wi-Fi Ingeschakeld en kies bij Status: Ingeschakeld voor Schakel Wi-Fi uit. Ga naar Ethernet Verbonden en geef de Mac een vast IP-adres zoals in tip 4 beschreven.

©PXimport

Zet niet-mobiele Mac-computers van draadloos over op het bedrade netwerk.

Tip 05: Gedeelde NAS-map

Voor centrale opslag is in menig netwerk inmiddels een NAS aanwezig, vaak van Synology, QNAP of Netgear. Om op de NAS bestanden te kunnen opslaan, moet een verbinding met de NAS worden gemaakt. Die verbinding gebruikt daarvoor een protocol. Op elke NAS is dat standaard het SMB-protocol, een Microsoft-protocol voor bestandsuitwisseling via het netwerk. SMB staat ook wel bekend als CIFS. Elke NAS kan overweg met SMB en ook Apple-computers kunnen dat.

Start de Finder en klik bovenin op het menu Ga / Verbind met server. Typ in de regel bij Serveradres het commando smb:// gevolgd door het IP-adres van de NAS, dan weer een schuine streep en dan de naam van de gedeelde map (bijvoorbeeld smb://192.168.1.13/kopij). Daarna klik je op Verbind om de koppeling te maken. Even later opent de Finder de map op de NAS in een venster, en kun je bestanden uitwisselen door ze er gewoon heen te slepen.

©PXimport

Tip 05 Open via SMB een gedeelde map voor bestandsuitwisseling in het netwerk.

Tip 06: Windows-map delen

Om een map op een Windows-pc te delen met Apple-gebruikers, open je op Windows de Windows Verkenner. Ga naar de map die je wilt delen en klik erop met de rechtermuisknop. Kies Delen met / Specifieke personen. Je eigen account zal al in het onderste deel van het scherm staan. Om nog meer personen toe te voegen, moet elk daarvan een account op de Windows-pc hebben.

Selecteer die gebruikers één voor één in het uitklapmenu en klik op Toevoegen. Pas eventueel het Machtigingsniveau aan en klik op Delen. Krijg je een foutmelding dat delen niet mogelijk is, open dan via het menu Start het Configuratiescherm en zoek op Delen. Open Instellingen voor geavanceerd delen beheren en controleer of de opties Netwerkdetectie inschakelen en Bestands- en printerdeling inschakelen beide zijn ingeschakeld.

©PXimport

Tip 06 Een Windows-map delen met andere computers en gebruikers.

Tip 07: Gedeelde map openen

Zodra de map op de Windows-pc is gedeeld, kun je die vanaf de Mac-computer openen. Daarvoor moet je het IP-adres van de pc weten plus de gebruikersnaam waarmee je op Windows bent ingelogd en het bijbehorende wachtwoord. Start op de Mac de Finder en klik bovenin het menu op Ga / Verbind met server.

Typ in de regel bij Serveradres het commando smb:// gevolgd door het IP-adres van de Windows-computer. Daarna klik je op Verbind om de koppeling te maken. Omdat het delen via een gebruikersnaam gaat, typ je bij Naam vervolgens de gebruikersnaam waarmee je op Windows inlogt en bij Wachtwoord het bijbehorende wachtwoord (spreekt voor zich). Klik dan op Verbind. Selecteer dan de gedeelde map in de lijst en klik op OK.

©PXimport

Tip 07 Een gedeelde map op een Windows-pc openen vanaf de Mac-computer.

Tip 08: Sleutelhanger

Elke keer dat je inlogt op de Mac moet je de verbinding met de gedeelde map, opnieuw aanmaken. Dat is niet handig. Met een kleine ingreep kun je net als bij een netwerkverbinding onder Windows, deze ook op OS X telkens automatisch laten aanmaken. Maak eerst weer de netwerkverbinding vanaf de Mac met de gedeelde map op de Windows-pc. Klik dan op het Apple-logo, kies het menu-item Systeemvoorkeuren / Gebruikers en groepen.

Selecteer het account waarmee je inlogt op de Mac. Open het tabblad Inloggen en klik daar op het plusteken onderin het scherm. Blader naar de gedeelde map op de Windows-pc, selecteer die en klik op Voeg toe. Terug in het venster Gebruikers en groepen staat de gedeelde Windows-map bij de standaard te openen onderdelen. Sluit eventueel het hangslot en sluit het onderdeel. Zodra je volgende keren OS X start en inlogt met dit gebruikersaccount, zal ook de netwerkverbinding met de gedeelde map op de Windows-pc gestart worden.

De eerste keer krijg je mogelijk nog wel een inlogscherm, voer dan gebruikersnaam en wachtwoord in en zet een vinkje bij Bewaar wachtwoord in mijn sleutelhanger.

©PXimport

Tip 08 Voeg de gedeelde map toe aan de lijst met programma's waarop OS X automatische inlogt.

Tip 09: OS X-map delen

Behalve een verbinding van Mac naar Windows, wil je mogelijk ook een verbinding in de omgekeerde richting hebben. Je deelt dan een map op de Mac en maakt vanaf Windows de verbinding. Eerst moet je het delen van bestanden inschakelen op de Mac. Klik op het Apple-logo, ga naar het menu-item Systeemvoorkeuren / Delen.

Zet een vinkje voor Bestandsdeling. In het scherm staat een groen stoplichtje voor de melding Bestandsdeling: Ingeschakeld, en in het tekstje eronder staan de manieren waarop vanaf een andere computer verbinding kan worden gemaakt. Dit is een live-voorbeeld met het echte IP-adres van de Mac, handig om even te noteren. Om vanaf een Windows-pc verbinding te maken moet op de Mac moet mogelijk de functie SMB (het Windows-protocol voor bestandsdelen) worden ingeschakeld. In elk geval moet het wachtwoord nog worden opgeslagen.

Klik op de knop Opties en controleer dat er een vinkje staat bij Deel bestanden en mappen via SMB. Zet vervolgens in het onderste deel van het scherm een vinkje bij de gebruikersnaam die je wilt gebruiken om de gedeelde map te openen. OS X opent een venster waarin je het wachtwoord van dat account moet typen. Klik daarna op OK en Gereed.

©PXimport

Tip 09 In een paar stappen stel je het delen van bestanden en mappen onder OS X in voor Windows-gebruikers.

Tip 10: OS X-map openen

Om een gedeelde OS X-map te openen vanaf een Windows-pc, start je Windows Verkenner. Typ in de adresbalk twee schuine strepen direct gevolgd door het IP-adres van de Mac, bijvoorbeeld \\192.168.1.141 als dat het IP-adres van de Mac is. Druk op Enter en wacht op het inlogscherm.

Log in met de gebruikersnaam en wachtwoord van de OS X-machine, dat is het wachtwoord dat je bij de opties voor het delen in OS X apart bevestigd hebt (tip 9). Druk op Enter en even later wordt op de Windows-pc de gedeelde map van de Mac geopend. Je kunt bestanden maken op de OS X-map, maar ze ook uitwisselen tussen de pc en de Mac door ze te verslepen.

©PXimport

Tip 10 Vanuit Windows een gedeelde map op de Mac-machine openen.

NAS als vriendelijk alternatief

Het delen en uitwisselen van bestanden tussen Windows en OS X is mogelijk, maar soms ook foutgevoelig. Bovendien maken de beveiligingssoftware en firewall op de Windows-pc het nog moeilijker. Een NAS is dan een gebruiksvriendelijk alternatief. Bovendien heeft een NAS als voordeel dat het vaak zowel SMB (de Windows-taal voor bestandsuitwisseling) én AFP (de Apple-taal voor bestandsuitwisseling) kan spreken.

Log in op de NAS en maak een nieuwe gedeelde map aan. Geef de gebruikers rechten om bestanden te lezen en schrijven, of geef iedereen gewoon alle rechten. Schakel voor het delen zowel het SMB- als het AFP-protocol in. Maak vervolgens vanaf alle Windows- en Mac-systemen een koppeling met die gedeelde map op de NAS. Je zult merken dat dit veel minder problemen geeft dan bestandsuitwisseling tussen een Windows-pc en een Mac.

©PXimport

Een gedeelde map op een NAS is gebruikersvriendelijker dan directe bestandsuitwisseling tussen Apple en Windows.

Tip 11: Pc overnemen

Met zowel OS X als Windows in het netwerk, kan het handig zijn even snel van de een in te loggen op de ander. Windows biedt hiervoor het Remote Desktop Protocol, maar dat ondersteunt Apple weer niet. Gelukkig biedt Microsoft een programma voor OS X om dit op te lossen. Schakel eerst externe toegang op de Windows-pc in. Klik met de rechtermuisknop op Deze pc en kies Eigenschappen.

Klik op Instellingen voor externe verbindingen. Zet bij Extern bureaublad een vinkje bij Externe verbindingen met deze computer toestaan. Ga naar de Mac. Open de App Store en zoek op Remote Desktop. Installeer de app Microsoft Remote Desktop. Open na de installatie de Launchpad en klik op Microsoft Remote Desktop. Klik op New en typ achtereenvolgens de naam van de Windows-pc, het IP-adres, en de gebruikersnaam en het wachtwoord van de Windows-pc. Desgewenst kun je nog vinkjes plaatsen of juist weghalen bij Start session in full screen, Scale content en Use all monitors. Sluit dit venster.

Terug in het hoofdvenster selecteer je de verbinding en klik je op Start.

©PXimport

Tip 11 Vanaf de Mac laat de Windows-pc zich prima overnemen via het Extern bureaublad.

Tip 12: Mac overnemen

Omgekeerd kan het ook handig zijn een Mac over te nemen vanaf een Windows-pc. Een veelgebruikte methode is met het programma TeamViewer, maar het kan mooier. OS X heeft namelijk net als Windows een eigen protocol voor beheer op afstand. Ga via het Apple-logo naar het menu Systeemvoorkeuren / Delen en zet een vinkje bij Extern Beheer. Controleer of er een vinkje staat bij Alle gebruikers. Klik dan op Computerinstellingen en voer een wachtwoord in bij VNC-viewers kunnen het scherm beheren met het volgende wachtwoord.

Bevestig via OK. Start op de Windows-pc de browser en ga naar www.realvnc.com. Klik op Download en kies voor de VNC-viewer (de gratis versie). Download deze en start de installatie. Kies voor alleen de installatie van de VNC-viewer, schakel de optie VNC-server uit. Start de VNC Viewer en typ het adres in van de Mac en even later het VNC-wachtwoord. Daarna kun je de Mac vanaf de Windows-pc gebruiken.

©PXimport

Tip 12 VNC Viewer is de ideale remote-desktopclient om een Mac op afstand over te nemen.

De afgelopen drie jaar heeft Sony hard gewerkt aan de Sony WH-1000XM6-koptelefoon. De voorganger, de XM5, is ondanks verwoede pogingen van Bowers & Wilkins, Bose en Apple al die tijd marktleider geweest. Staat de XM6 wederom aan de top?

Als je het hebt over de topklasse koptelefoons van Sony, dan kom je eigenlijk altijd uit bij dezelfde lijn: de WH-1000XM-serie. Deze modellen staan al jaren bekend om hun indrukwekkende noise cancelling, waarmee omgevingsgeluid effectief wordt weggefilterd. Tel daar een rijke audiokwaliteit bij op – inclusief ondersteuning voor Hi-Res Audio en LDAC – en je snapt waarom ze zo populair zijn. Voeg daar nog een lange accuduur, comfortabel draagcomfort en slimme functies als Speak-to-Chat en Adaptive Sound Control aan toe, en je hebt een hoofdtelefoon die voor veel mensen als de ideale allrounder geldt.

Sony levert keer op keer een betrouwbaar totaalpakket af, wat deze lijn tot een vaste waarde maakt onder muziekliefhebbers die meer willen dan alleen goed geluid. Gesprekskwaliteit, een fijne app en sterke ruisonderdrukking horen daar inmiddels gewoon bij. Nu Sony met de WH-1000XM6 de zesde generatie op de markt brengt, twijfelt niemand eraan dat deze koptelefoon weer aan alle verwachtingen voldoet. Maar in een markt waarin de concurrentie flink is toegenomen, is de vraag wel gerechtvaardigd: is dit model het prijskaartje van 450 euro nog steeds waard? Dat is tenslotte 30 euro méér dan de XM5 bij zijn lancering kostte.

©Wesley Akkerman

Wederom op te vouwen

Sony heeft de afgelopen drie jaar duidelijk niet stilgezeten. De WH-1000XM6 is voorzien van een nieuwe processor, extra microfoons, verbeterde noise cancelling en een verfijnd audioplatform. Op het eerste gezicht oogt hij misschien identiek aan de XM5, maar ook het ontwerp is op meerdere punten aangepakt. Zo is het lichte model nog steeds makkelijk op te vouwen dankzij de draaibare oorschelpen met zacht schuim. Handig, want daardoor past hij moeiteloos in de meegeleverde case en neem je 'm makkelijk mee.

Sommige aanpassingen zijn klein maar doordacht. Zo is de powerknop nu iets verzonken, waardoor je hem sneller op de tast vindt. De knop voor noise cancelling heeft bovendien een extra functie gekregen: je kunt er de microfoon mee dempen of activeren tijdens een telefoongesprek. De rest van de bediening verloopt via het aanraakgevoelige oppervlak op de rechter oorschelp. Dat werkt op zich prima, maar je moet wel even wennen aan de precieze gebaren. Bovendien blijft de aanraakbediening gevoelig voor fouten, waardoor we zelf liever kiezen voor fysieke knoppen of de bijbehorende app.

Wie kritisch naar het ontwerp kijkt, komt nog een paar kleine minpunten tegen. Zo trekt de behuizing – vooral bij het zwarte model – snel vlekken aan van je vingers, die je makkelijk uitsmeert als je niet uitkijkt. En dan is er nog de hoofdband, die tijdens het dragen soms in je haar blijft haken, vooral als de koptelefoon iets verschuift. Dat levert een wat ongemakkelijk gevoel op. Gelukkig zijn dat allemaal kleinigheden die verder weinig afdoen aan het totaalplaatje.

©Wesley Akkerman

Luisteren tijdens het laden

Een van de prettigste verbeteringen van de WH-1000XM6 ten opzichte van zijn voorganger is dat je hem tijdens het opladen gewoon kunt blijven gebruiken. Bij de XM5 was dat nog niet mogelijk: zodra je die aan de lader hangt via de usb-c-poort, stopt het afspelen. Dat probleem is nu dus verholpen. Wel is de meegeleverde oplaadkabel vrij kort, dus handig is het niet altijd. Qua aansluitmogelijkheden zijn er verder weinig verschillen: beide modellen ondersteunen bluetooth (met bij de XM6 een nieuwer versienummer) én hebben een fysieke audio-ingang. Sony levert standaard een usb-c-kabel en een audiokabel mee in de verpakking.

Ook op codec-gebied is er weinig te klagen. Net als zijn voorganger ondersteunt de WH-1000XM6 AAC, SBC en Sony’s eigen LDAC voor high-res audio. Maar er zijn ook twee nieuwe toevoegingen: LC3 en Auracast. Vooral LC3 is interessant als moderne codec die zich qua prestaties laat vergelijken met Qualcomms aptX Adaptive. Afhankelijk van de verbindingskwaliteit past deze codec automatisch de sample rate aan voor optimale geluidskwaliteit en stabiele prestaties. Qualcomm-codecs zelf zijn overigens niet aanwezig, maar met het huidige aanbod valt er genoeg te kiezen – je mist er weinig aan.

Wat wel onveranderd is gebleven, is de batterijduur. Je haalt nog steeds zo'n 30 uur met noise cancelling ingeschakeld en 40 zonder. Dat is netjes, maar inmiddels niet meer indrukwekkend. Concurrenten zoals de Sennheiser Momentum 4 Wireless gaan met gemak twee keer zo lang mee op een volle lading. Snelladen kan gelukkig wel: 3 minuten aan de oplader levert tot 3 uur speeltijd op. Toch is er op dit punt nog wat ruimte voor verbetering, zeker als Sony koploper wil blijven.

©Wesley Akkerman

Ruisonderdrukking en audio

Met de WH-1000XM6 zet Sony opnieuw stappen op het gebied van noise cancelling. De koptelefoon heeft nu twaalf microfoons aan boord, vier meer dan voorheen, en die helpen actief om storend geluid van alle kanten weg te filteren. Of het nu om wind, voorbijrazend verkeer of een drukke coupé vol kletsende mensen gaat: de XM6 laat zich er niet door van de wijs brengen. En dat geldt ook als je op een normaal volume luistert; je hoeft het geluid dus niet op standje maximaal te zetten om in alle rust te genieten.

Qua geluidskwaliteit heeft deze serie sowieso een sterke reputatie, en de XM6 weet die opnieuw waar te maken. De 30 mm-drivers zijn flink onder handen genomen en leveren nu nog meer detail, heldere zanglijnen en extra finesse in de hoge tonen. Sony heeft zichtbaar gezocht naar een betere balans tussen lage, midden- en hoge frequenties, en met succes. Alles klinkt krachtig en vol, zonder dat het op een bepaald gebied tekortschiet.

Bijzonder is ook dat Sony dit keer samenwerkte met mastering engineers uit de muziekindustrie om het geluidsprofiel nog preciezer af te stemmen. Dat merk je: muziek klinkt natuurlijker, gelaagder en gewoon meeslepender. En alsof dat nog niet genoeg is, kun je nu ook stereogeluid omzetten naar een ruimtelijke audio-ervaring via een nieuwe vorm van upmixing. Dat is iets anders dan de bestaande 360 Reality Audio-ondersteuning of DSEE Extreme-technologie – het resultaat is dat je met dezelfde koptelefoon meer uit je muziek haalt dan ooit tevoren.

Maar we zijn er nog niet

De Sony WH-1000XM6 weet een open, gelaagd en dynamisch geluidsbeeld neer te zetten dat vrijwel elk muziekgenre aankan. Luister je naar een intieme opname – denk aan stem en piano – dan vallen meteen de fijne details op: je hoort hoe elke toetsaanslag zijn eigen ruimte krijgt en hoe zanglijnen haast betoverend in de mix zweven. Ook bij drukker geproduceerde nummers blijft het overzicht bewaard. De hoge en middentonen houden hun helderheid, waardoor je makkelijk onderscheid maakt tussen de verschillende lagen in een track.

Wat betreft de bas heeft Sony de balans goed gevonden. Lage tonen zijn krachtig en vol, maar nooit modderig – ze blijven strak en gecontroleerd. Drums en percussie klinken precies en direct, zonder overbodig nagalmen. Daardoor voelt elke luisterbeurt fris en levendig aan. Sterker nog: de kans is groot dat je ineens details hoort die je eerder niet opvielen in nummers die je al tientallen keren hebt afgespeeld. De koptelefoon legt daarbij net wat extra nadruk op zang en vocalen, wat de verstaanbaarheid en het gevoel van betrokkenheid alleen maar vergroot.

Ook op het gebied van slimme functies blijft Sony zijn voorsprong behouden. Bekende features als Adaptive Sound Control zijn weer van de partij en passen automatisch instellingen aan op basis van je gedrag en locatie. Speak-to-Chat herkent wanneer je iets zegt, pauzeert de muziek en laat omgevingsgeluid binnen – handig tijdens telefoongesprekken, al kan een kuchje soms per ongeluk hetzelfde effect hebben. Uniek is daarnaast het gespreksbeheer via hoofdbewegingen: door ja te knikken neem je een gesprek aan, schud je nee dan sla je het af.

©Wesley Akkerman

Sony WH-1000XM6 kopen?

Met de WH-1000XM6 borduurt Sony voort op de sterke reputatie van eerdere modellen, en dat doet het merk met succes. De noise cancelling is opnieuw verbeterd dankzij een nieuwe processor en extra microfoons, terwijl de geluidskwaliteit wederom tot de top behoort. Sony heeft daarnaast goed geluisterd naar gebruikersfeedback: het opvouwbare ontwerp is terug en je kunt nu ook tijdens het opladen gewoon blijven luisteren. Geen revolutionaire vernieuwingen misschien, maar wel slimme aanpassingen die het totaalplaatje merkbaar sterker maken. Soms zit vooruitgang in de details.

Natuurlijk zijn er ook wat minpunten. De accuduur is gelijk gebleven terwijl concurrenten inmiddels meer uithoudingsvermogen bieden. En hoewel het design stijlvol is, trekt de afwerking op de zwarte versie snel vlekken aan. De hoofdband is bovendien niet ideaal voor langere luistersessies; hij trekt soms aan je haar bij het verschuiven. Ook over de aanraakbediening kun je van mening verschillen – wij vinden fysieke knoppen prettiger, al biedt de app gelukkig ook genoeg controle. Geen dealbreakers, maar wel goed om te weten.

Wat de WH-1000XM6 vooral interessant maakt, is hoe Sony de audiokant verder verfijnt. De toevoeging van nieuwe codecs, de mogelijkheid om stereo te upgraden naar ruimtelijke audio en het afgestemde geluidsprofiel – met hulp van professionals uit de muziekindustrie – zorgen voor een ervaring die weer een stap verder gaat. En ja, hij is duurder dan z'n voorganger. Maar voor wie het maximale uit z'n muziek wil halen, blijft dit een van de meest complete en overtuigende draadloze koptelefoons die je kunt kopen.

De Motorola razr 60 ultra vouwt dicht als een ouderwetse klaptelefoon, wat allerlei handige functies mogelijk maakt. Daar vertellen we je over in deze review, waarin we ook ingaan op hoe de razr 60 ultra als smartphone bevalt. De verwachtingen zijn namelijk hoog, want de adviesprijs van het toestel bedraagt liefst 1299 euro.

Om met die adviesprijs te beginnen: de ultra is al snel na zijn lancering tweehonderd euro in prijs gezakt. Dat past bij de geschiedenis van oudere Motorola razr-toestellen: die kun je na een paar maanden serieus goedkoper in huis halen. Stof om over na te denken als een razr je aanspreekt, maar je de adviesprijs – begrijpelijk – te hoog vindt. Een alternatief is kiezen voor de razr 60, zonder ultra-aanduiding. Die heeft een adviesprijs van 799 euro en is technisch minder geavanceerd dan de ultra-versie.

Handig, luxe vouwontwerp

Dat Motorola de razr 60 ultra als topsmartphone in de markt zet, merk je direct. Het toestel komt heel degelijk over en de vouw in het midden van het scherm voel je nauwelijks. Het gewicht is met 199 gram vergelijkbaar met een normale smartphone.

Uitgevouwen in je hand is de razr 60 ultra een erg lange smartphone, wat komt omdat hij een langwerpig scherm van 7 inch heeft. Dat is erg groot. Dat scherm oogt lekker scherp dankzij de resolutie van 2912 x 1244 pixels en scoort ook op andere punten erg goed.

©Rens Blom

Klap je de smartphone dicht, dan kijk je tegen een vierkant 4inch-scherm aan. Het scherm loopt door rond de camera's, wat een futuristisch gevoel geeft. Op het scherm (1272 x 1080 pixels) zie je veel meer dan de tijd en inkomende telefoongesprekken. Je kunt meldingen bekijken, een hele andere playlist binnen Spotify opzetten, door de weersvoorspelling bladeren en andere apps zoals Instagram gebruiken.

©Rens Blom

Wij zijn vooral fan van het fotograferen via het externe scherm. Door de telefoon uitgevouwen om te draaien of ingeklapt voor je te houden, kun je selfies maken met de camera's op de achterkant van de smartphone. Dat zijn hartstikke goede camera's, waardoor je veel betere selfies schiet dan met andere smartphones. Ook handig voor vloggers.

©Rens Blom

Op onderstaande foto's zie je een selfie gemaakt met de camera aan de achterkant en een selfie gemaakt met de speciale selfiecamera aan de binnenkant van de razr 60 ultra. Die laatste foto is veel minder scherp.

©Rens Blom

Een scherpe selfie met de camera aan de buitenkant.

©Rens Blom

Een minder scherpe selfie met de camera aan de binnenzijde.

Aandachtspunten

De razr 60 ultra kent als vouwsmartphone enkele belangrijke aandachtspunten. Zo is er een speciale laag op het scherm aangebracht ter bescherming. Die mag je niet verwijderen. Doe je dat wel, dan vervalt je garantie. De smartphone kan tegen een val in het zwembad, maar is niet waterdicht. Van stof, zand en vuil wordt de telefoon niet blij. Vermijd ook hard drukken op het middelste deel van het langwerpige scherm, stelt Motorola.

©Rens Blom

Motorola geeft adviezen om de smartphone niet te beschadigen.

Wij ontvingen de razr 60 ultra in een fraaie donkergroene kleur, met zachte alcantara-afwerking. Dat materiaal voelt lekker aan maar komt ook met aandachtspunten. Prettig is dat Motorola een (vouwbaar) hoesje meelevert om de smartphone veiliger te gebruiker.

©Rens Blom

Heel complete specificaties

Van een dure smartphone mag je uitstekende specificaties verwachten, ongeacht of 'ie vouwt of niet. Motorola heeft dat goed begrepen. De razr 60 ultra draait op een razendsnelle Qualcomm Snapdragon 8 Elite-processor met 16 GB werkgeheugen en maar liefst 512 GB opslagcapaciteit. De 4700mAh-accu gaat een normale dag mee, maar moet daarna wel opladen. Dat kan lekker snel via de usb-c-poort en ook redelijk vlot via een draadloze oplader. Het toestel is geschikt voor contactloze pinbetalingen in winkels.

©Rens Blom

Korter updatebeleid

Bijzonder is Motorola's ondergemiddelde updatebeleid. De razr 60 ultra krijgt slechts drie Android-upgrades en vier jaar beveiligingsupdates. Dat is gek genoeg korter dan sommige goedkopere Motorola-smartphones en ook korter dan de zeven jaar die merken als Google en Samsung beloven voor hun premium smartphones.

©Rens Blom

Verschillende functies om het buitenste scherm te benutten.

Conclusie: Motorola razr 60 ultra kopen?

De Motorola razr 60 ultra is de beste verticale vouwsmartphone die je op moment van schrijven kunt kopen. Het ontwerp is doordacht en maakt gebruik van slimme softwarefuncties en het toestel heeft uitstekende specificaties. Motorola's korte updatebeleid is een onnodig minpunt. De adviesprijs is stevig, maar de geschiedenis leert dat razr-smartphones snel in prijs zakken.