Het overzetten van je contactgegevens naar een smartphone van een vriend of vriendin lijkt heel vanzelfsprekend, maar dat is het (nog) niet. Ook het overzetten van foto’s of andere bestanden is vaak omslachtig. Functies als Android Beam, S Beam en AirDrop maken het echter een stuk eenvoudiger, met dank aan nfc, bluetooth en wifi (Direct). We gaan ermee aan de slag.

Android Beam
Sinds Ice Cream Sandwich (Android 4.0) maakt Google handig gebruik van nfc voor het uitwisselen van gegevens tussen twee toestellen. De technologie wordt gebruikt voor het opzetten van de verbinding én voor het uitwisselen van ‘tags’ zoals contactgegevens of links. Voor grotere bestanden wordt een bluetoothverbinding opgezet. Wat je precies kunt delen via Android Beam is afhankelijk van de gebruikte app. Veel standaard apps benutten Android Beam en ook ontwikkelaars kunnen er in hun apps op inspelen.

Je hebt uiteraard twee toestellen met minimaal Android 4.0 nodig, die bovendien over nfc beschikken en waarop zowel nfc als Android Beam geactiveerd is via de instellingen. Beide toestellen moeten zijn ontgrendeld. Ga naar de content die je wilt delen, zoals contactgegevens of een foto, en hou het toestel met de achterkant tegen een ander toestel. De positie is vrij kritisch. Soms moet je één van de toestellen draaien of een beetje verschuiven. Je voelt een vibratie ter bevestiging. Activeer nu de optie Tikken om uit te zenden.

Op het gepaarde toestel start het downloaden meestal direct met de notificatie Inkomende beam. Na het downloaden verandert dat in Beam voltooid en kan je het bestand openen. Op enkele toestellen moet je een overdracht via bluetooth eerst bevestigen.

In ons voorbeeld delen we een foto, maar je kunt het ook proberen met een contactpersoon, muzieknummer, YouTube-video, locatie in Google Maps of een website in je browser. Er is overigens altijd wel iets om te delen: als de app de mogelijkheid niet benut, deelt het Android-systeem standaard de link naar de bewuste app in Google Play. Hier gaat het ook soms fout: bij toestellen van verschillende fabrikanten resulteert het overzetten van bijvoorbeeld een foto soms in een zoekactie in Google Play, met de foutmelding dat het item niet kan worden gevonden.

Met Tikken zet je gegevens over naar het gepaarde toestel.

S Beam van Samsung is een variant op Android Beam, exclusief te vinden op (recente) toestellen van Samsung, zoals de Galaxy S3, Galaxy S4 en Note II. S Beam en Android Beam werken grotendeels hetzelfde. Om het te gebruiken moet je het eerst activeren via de instellingen.

Net als bij Android Beam wordt nfc gebruikt voor het opzetten van de verbinding. Druk de toestellen met de achterkant tegen elkaar en kies de optie Tikken om uit te zenden. Dat kijkt net zo nauw als bij Android Beam: de Galaxy Note II en Galaxy S4 kunnen goed met elkaar overweg, maar één van de toestellen moeten we draaien voordat er verbinding wordt gemaakt. Voor het uitwisselen van bestanden wordt nu Wifi Direct gebruikt in plaats van bluetooth. Wifi Direct is, met snelheden tot zo’n 300 Mbit/s, vele malen sneller dan bluetooth. Het is eigenlijk jammer dat Google dit niet zelf heeft gebruikt voor Android Beam.

Een toestel als de Galaxy Note 8.0 heeft helaas geen nfc en biedt dus geen S Beam of Android Beam. Het heeft wél Wifi Direct zodat je de handmatige methode kunt gebruiken.

S Beam kan je activeren via de instellingen of met de snelkoppeling in de notificatiebalk. Zodra de toestellen elkaar vinden verschijnt de optie Tikken om uit te zenden.Voor het overzenden van bestanden wordt een snellere Wifi Direct-verbinding opgezet.

Wifi en Wifi Direct zijn erg geschikt om bestanden uit te wisselen tussen twee toestellen. Wifi kan je gebruiken als beide toestellen op hetzelfde wifi-netwerk zijn aangemeld. Met Wifi Direct maak je net als bij S Beam een rechtstreekse wifi-verbinding tussen twee toestellen zonder tussenkomst van een netwerk. De overdracht gaat dan net als bij S Beam, maar de verbinding zetten we handmatig op. Handig als je een toestel zonder nfc hebt! Let er wel op dat bij toestellen van verschillende fabrikanten de nodige compatibiliteitsproblemen kunnen spelen.

Voor twee Android-toestellen op hetzelfde wifi-netwerk kunnen we ES File Explorer aanraden. Installeer en open deze app op beide toestellen. Selecteer de bestanden die je wilt delen, tik op Meer en kies de optie Versturen. Selecteer nu de bestemming. Op dat toestel moet je ES File Explorer hebben geopend. Accepteer op dat toestel de inkomende bestanden en kies een map waarin je ze wilt opslaan. Tijdens de overdracht word je op de hoogte gehouden van de voortgang.

Selecteer is ES File Explorer de bestanden die je wilt delen en kies Meer, Versturen. Kies de bestemming voor je bestanden. ES File Explorer zet de bestanden in rap tempo over.

Voor Wifi Direct heb je helemaal geen netwerk of hotspot nodig, en ook geen extra apps. Voorwaarde is wel dat je een toestel met Android 4.0 en Wifi Direct hebt. Het werkt ongeveer als bluetooth, maar dan veel sneller. Vanuit een willekeurige app kies je gewoon voor Delen en vervolgens Wifi Direct.

Voor overzetten via Wifi Direct gebruik je gewoon de deelopties van de app. Er wordt automatisch gezocht naar beschikbare toestellen.

Vervolgens wordt gezocht naar toestellen die Wifi Direct ondersteunen. Zeker als je meerdere toestellen hebt, is het handig om ze een herkenbare naam te geven. Let er op dat alleen toestellen worden gevonden waarop je de instellingen voor Wifi Direct hebt geopend. Ga daarvoor naar Instellingen, Wifi en vervolgens naar Wifi Direct.

Het opzetten van een verbinding gaat veilig en moeiteloos dankzij Wifi Protected Setup. Je hoeft de uitnodiging voor de verbinding slechts te accepteren op het tweede toestel, waarna in een mum van tijd de bestanden worden gedownload.

Opvallend aan onder meer de Sony Xperia T en Xperia Z is dat ze wel Wifi Direct ondersteunen, maar geen optie tonen om daarmee te delen. Gelukkig is er wel de app SuperBeam. Die app biedt bestandsuitwisseling via Wifi Direct. Nog mooier is dat SuperBeam op oudere toestellen kan terugvallen op de zogenaamde hotspot-modus. Daarbij wordt één van de toestellen als hotspot ingesteld.

Opties voor Wifi Direct vind je vaak in het menu.

Wifi Direct kent overigens meer handige toepassingen, zoals het rechtstreeks afdrukken naar printers of streamen naar een televisie (met behulp van dlna). Koop je een nieuw Android-toestel, let dan zeker op deze specificatie!

Apple is nog steeds terughoudend als het gaat om nfc. In AirDrop, de nieuwe functie voor bestandsuitwisseling in iOS 7, gebruikt het een combinatie van bluetooth en wifi. Voor het vinden van andere apparaten wordt bluetooth gebruikt. Een voordeel ten opzichte van nfc is dat het over een grotere afstand werkt. Je hoeft de apparaten dus niet heel dicht bij elkaar te houden. Voor de daadwerkelijke overdracht wordt een wifi-verbinding opgezet tussen de twee apparaten. Het is technisch gezien Wifi Direct, maar Apple bouwt helaas op eigen gesloten standaarden, zoals ook AirPlay en AirPrint.

AirDrop kan je aanzetten via het Control Center, waarbij je kunt kiezen of je voor iedereen of alleen voor je contacten zichtbaar bent. Verder zijn geen instellingen nodig. Voor het delen kan je iedere app met deelmogelijkheid gebruiken. Selecteer bijvoorbeeld een foto, klik op delen en kies één of meerdere personen om die foto mee te delen. De ontvanger moet de overdracht goedkeuren, en de content wordt op de juiste plaats opgeslagen. AirDrop werkt alleen op recente Apple-producten: vanaf de iPhone 5 en iPad 4. Gebruikers met een iPhone 4s of iPad 3 hebben dus pech.

Selecteer de foto’s die je wilt delen, kies voor delen via AirDrop en selecteer de personen. Bij de ontvanger wordt de content op de juiste plaats bewaard, in dit geval Foto’s.

AirDrop bestaat al iets langer voor de Mac. Het maakte zijn debuut in OS X Lion. Opvallend genoeg kun je AirDrop niet gebruiken voor uitwisseling tussen een Mac en iOS-apparaat. Dat lukt mogelijk wel met OS X 10.9 Mavericks, dat naar verwachting eind oktober verschijnt, hoewel de functie bij de bètaversies nog niet beschikbaar is.

Met Bump kan je relatief eenvoudig contactgegevens, foto’s, video’s en andere bestanden uitwisselen met smartphones in je omgeving. Hiervoor hoef je de twee toestellen slechts tegen elkaar te tikken, ofwel bumpen. Groot voordeel is dat het cross-platform werkt, met apps voor iPhone, iPad en Android. Op beide toestellen moet je wel de Bump-app installeren, die op de verschillende platforms nagenoeg hetzelfde werkt.

Vul bij voorkeur vooraf, op het eerste tabblad, je contactgegevens in. Via de tabbladen kan je onder meer foto’s, bestanden en contacten voor de overdracht selecteren. Met de Android-app kan je tevens muziek en (suggesties voor) apps bumpen. Op de iPhone is dit eruit gehaald: het was te ingewikkeld en werkte niet optimaal. Tik als je klaar bent de toestellen tegen elkaar, zodanig dat ze kort vibreren. Na bevestiging (op beide toestellen) worden de geselecteerde items overgezet. De verbinding blijft actief en je kunt bijvoorbeeld via de ingebouwde chatfunctie een bedankje sturen.

Bump kan inmiddels ook uitwisselen met een computer. Selecteer net als in de vorige stap de items die je wilt overzetten. Ga met een browser naar bu.mp en tik met je smartphone op de spatiebalk van je computer. De items verschijnen nu in de browser waar je ze eventueel kunt downloaden. Ook de andere richting is mogelijk: ga op bu.mp naar het tabje Transfer to Phone, selecteer de bestanden op je computer die je wilt versturen en tik weer op de spatiebalk. De bestanden worden vervolgens naar je smartphone overgezet.

Foto’s die je naar je computer verstuurt verschijnen in de browser, waar je ze eventueel kunt downloaden. Met Bump kan je ook bestanden van je computer naar je smartphone sturen.

Bump lijkt magisch, maar de werking is betrekkelijk eenvoudig. Zodra je toestellen tegen elkaar tikt wordt dat geregistreerd door de bewegingssensor. Bump kijkt welke toestellen op hetzelfde moment een vergelijkbare ‘bump’ hebben gevoeld en verbindt ze met elkaar. Met miljoenen gebruikers wereldwijd kan je letterlijk verkeerd verbonden worden. Wat helpt is dat Bump zich beperkt tot toestellen in je omgeving. Daarom raadpleegt de app ook je locatie.

Nadeel van Bump is dat de app volledig op een internetverbinding vertrouwt. Onderweg wordt je mobiele internetverbinding gebruikt en dat kan relatief traag zijn. Je kunt geen bestanden groter dan 20 MB uitwisselen. Bovendien gebruikt Bump een server, wat soms verbindingsproblemen geeft.

Dezelfde makers hebben met Bump Pay ook een leuke app om (op basis van een PayPal-account) vrienden te betalen door toestellen tegen elkaar te tikken. Google ziet duidelijk potentie in het bedrijf en heeft het in september dit jaar overgenomen.

Ook een clouddienst als Dropbox leent zich voor het uitwisselen van bestanden tussen apparaten onderling, mits je een internetverbinding hebt. Gebruik op al je apparaten hetzelfde account. Op je Android-smartphone selecteer je één of meerdere bestanden, kies je voor Delen en vervolgens Add to Dropbox. Daarna kan je kiezen in welke Dropbox-map de bestanden moeten worden geplaatst. Onder iOS werkt dat nagenoeg hetzelfde: kies in een app voor Open in… en selecteer vervolgens de Dropbox-app. Zodra het uploaden is voltooid kan je de bestanden vanaf andere apparaten weer tevoorschijn halen via de Dropbox-app. Let er wel op dat Dropbox op een smartphone niet voortdurend wordt gesynchroniseerd!

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.