Windows 10 bevat niet alleen een virusscanner, maar ook een firewall. Die is zo ingesteld dat ook niet-onderlegde gebruikers er weinig last van hebben, maar toch redelijk goed beschermd zijn. Wil je de Windows Firewall aanpassen, dan kan dat op verschillende manieren. We kijken naar twee tools: Evorim Free Firewall en Malwarebytes Windows Firewall Control.

Evorim Free Firewall

Geavanceerd firewallbeheer kan o.a. met behulp van externe firewall-uitbreidingen. We beginnen met Evorim Free Firewall. Na de installatie start je de tool op. De interfacetaal laat je op English ingesteld, omwille van het slecht vertaalde Nederlands. Met de knop Enabled start je de module. Je ziet hier hoeveel programma’s er gemonitord, geblokkeerd en toegelaten worden. Dat vergt enige toelichting en die krijg je in de rubriek Applications. Hier zie je namelijk welke machtigingen EFF aan alle gedetecteerde toepassingen heeft toegekend wat betreft het opzetten van een internetverbinding.

Wijzig Allow all bij bijvoorbeeld Google Chrome maar even in Ask for permission en herstart de browser. In een pop-upvenster vraagt EFF nu wat je met alle bijbehorende internetverbindingen wilt doen. Die kun je weliswaar afzonderlijk verbieden (Prohibit) of toelaten (Allow), maar je vindt het wellicht handiger om die voor de betreffende applicatie in één keer toe te staan (Allow all) dan wel te blokkeren (Deny all).

Handig is ook de rubriek Events. Die somt alle recente verbindingspogingen van je applicaties op. Ook van hieruit kun je die alsnog goed- of afkeuren, hetzij voor specifieke connecties hetzij voor allemaal tegelijk.

©PXimport

Regels en zones

Als gevorderde gebruiker wil je niet alleen afhankelijk zijn van de verbindingen die in pop-ups opduiken en wil je ook zelf specifieke firewallregels kunnen opstellen. Dat kan als volgt. Open nogmaals de rubriek Applications en klik op het pijlknopje naast de beoogde toepassing. Kies Edit rules, voorzie een regelnaam en klik op Add rule. Je kunt nu het domein, ip-adres van ip-bereik ingeven (iets als advertenties.com, 50.60.70.80 of 20.30.0..1/16 bijvoorbeeld) en Block in plaats van Allow selecteren. Bij Last rule leg je de regel vast die moet worden uitgevoerd als geen van de ingetikte domeinen of ip-adressen werden aangetroffen. Leg je wijzigingen vast met Save.

Op het tabblad Zones kun je regelsets toevoegen en die vervolgens aan verschillende applicaties koppelen. Dat kan handig zijn wanneer je dezelfde firewallregels voor meerdere toepassingen wilt inzetten. Klik eerst op Add Zone en voorzie een naam. Vervolgens voeg je met Add rule de gewenste regel(s) toe, evenals de Last rule. Bevestig je keuzes met Save. De zone met de regels wordt gemaakt en kun je nu aan de gewenste programma’s koppelen door die in het uitklapmenu van de optie Edit rules te selecteren.

©PXimport

Malwarebytes Windows Firewall Control

Ligt EFF je niet, dan is Malwarebytes Windows Firewall Control (WFC) een degelijk alternatief. Tijdens de installatie laat je het best de drie vinkjes staan: dat zorgt er onder meer voor dat al een reeks aangewezen firewallregels worden gecreëerd.

Na de installatie vind je WFC als pictogram in het Windows-systeemvak terug. Initieel kleurt dat oranje, wat betekent dat de beveiliging niet optimaal is ingesteld. Dat heb je echter snel verholpen: klik met rechts op het icoon en kies Main Panel, waarna je de rubriek Profiles opent.

Hier zie je vier profielen die het filterniveau aangeven. Selecteer je High Filtering, dan worden alle binnenkomende en uitgaande netwerkconnecties van je systeem meteen geblokkeerd (zwart icoon). Ongetwijfeld nuttig in noodgevallen. Kies je voor Medium filtering, dan worden alleen de verbindingen toegelaten waarvoor je een expliciete toelatingsregel hebt geconfigureerd, ook voor de uitgaande connecties. Dit is de aangewezen instelling (groen). Het profiel Low Filtering laat alle verbindingen toe behalve diegene die je met een expliciete regel hebt geblokkeerd (oranje). Met No Filtering ten slotte schakel je de Windows Firewall feitelijk uit (rood), wat ons geen goed idee lijkt.

©PXimport

Regels aanpassen

Een firewallregel in WFC maken, gaat het makkelijkste vanuit het notificatievenster: open de rubriek Notifications en selecteer de optie Display notifications. Er duikt nu een pop-upvenster op zodra een niet eerder door jou geautoriseerde toepassing een verbinding wil opzetten. Duiken er teveel pop-ups naar je zin op, dan kun je eventueel tijdelijk de optie Learning mode in plaats van Display notifications aanstippen. WFC zorgt er in deze modus voor dat alleen digitaal ondertekende toepassingen een uitgaande connectie mogen opzetten; in het andere geval verschijnt alsnog een pop-up.

In zo’n pop-up kom je wel heel wat informatie te weten, waaronder de applicatie, de ip-adressen en poorten. Klik hier zo nodig op Source en/of op Remote voor extra informatie.

Je kunt nu uit verschillende opties kiezen: Allow this program, Block this program en Block this program for now and ask me later. Eigenlijk is er nog een vierde optie: Customize this rule before creating it, waarmee je allerlei details kunt aanpassen, zoals het protocol, de richting of het netwerkprofiel. Heb je een fout gemaakt, kies dan Rules Panel in het contextmenu van het icoon en klik met rechts op de gewenste regel. Er komen nu diverse opties beschikbaar, waaronder Allow, Block, Disable of Delete.

Tot slot ook handig: via de knop Show Windows Firewall connections log (links onderaan) krijg je de meest recente toegestane en/of geblokkeerde verbindingen te zien en ook hier kun je vanuit het contextmenu nog allerlei wijzigingen aanbrengen.

©PXimport

Een gazon is meer dan een stukje groen. Het kan een speelplek zijn voor kinderen of juist vooral de blikvanger zijn in een strak aangelegde tuin. Soms ligt het vol in de zon, soms grotendeels in de schaduw. Voor elke situatie is er een passend graszaadmengsel. Wat past het best bij jouw tuin?

Lees ook: Groener gras? Maaien en onderhouden doe je zo

Wat voor graszaad je nodig hebt, hangt helemaal af van het soort grasveld dat je wilt. Voor een veldje waarop je kinderen lekker kunnen ravotten en een balletje trappen heb je ander gras nodig dan voor een gazon dat vooral bedoeld is voor de sier. Hieronder lees je per toepassing welke grassoorten het meest geschikt zijn.

Speelveld: stevig en snel herstellend

Een gazon waarop gespeeld, gelopen of gevoetbald wordt, moet vooral sterk zijn. Het gras moet tegen een stootje kunnen én zich snel herstellen. Daarvoor heb je een mengsel nodig met veel Engels raaigras (Lolium perenne). Dit gras kiemt snel en vormt stevige sprieten. Het is goed bestand tegen intensief gebruik en groeit snel terug als het beschadigd raakt. Vaak wordt het aangevuld met veldbeemdgras (Poa pratensis), dat ondergronds uitlopers vormt en zo kale plekken opvult. Samen zorgen deze soorten voor een duurzaam speelgazon dat veel belasting aankan.

Siergazon: fijn, traag groeiend en egaal

Voor een siergazon gelden weer andere zaken. Het moet vooral fijn van structuur zijn, gelijkmatig groeien en een egaal, verzorgd beeld geven. Voor dit type gazon zijn roodzwenkgras (Festuca rubra) en struisgras (Agrostis capillaris) geschikt. Deze grassoorten groeien langzaam en blijven laag, waardoor je minder vaak hoeft te maaien. Ze vormen een dichte mat van fijne sprietjes die er netjes uitziet, vooral bij regelmatig onderhoud. Een siergazon vergt wel iets meer zorg, want het is minder sterk en herstelt trager bij schade.

Schaduwgazon: licht nodig, maar minder zon

In tuinen met veel schaduw, bijvoorbeeld door bomen, heeft gras het moeilijk. De meeste grassoorten groeien slecht zonder zon, wat ruimte geeft aan mos. Een schaduwgazon moet daarom vooral weinig licht nodig hebben en toch stevig genoeg zijn om een dichte mat te vormen. Mengsels voor schaduw bevatten vaak fijne vormen van roodzwenkgras en soms bosgras (Festuca heterophylla), een soort die beter groeit bij weinig licht. Een kleine hoeveelheid Engels raaigras zorgt voor stevigheid, maar alleen als er dagelijks toch wat zonlicht aanwezig is. Let op: ook schaduwgazon heeft minimaal 2 tot 4 uur daglicht nodig om goed te blijven groeien.

Droge (zand)grond: diep wortelend en hittebestendig

Op lichte zandgrond of op plekken waar je weinig sproeit, heb je gras nodig dat tegen droogte kan. Dit soort gras moet diep kunnen wortelen en niet te snel verdrogen. Mengsels voor droge omstandigheden bevatten vaak een aangepaste selectie van veldbeemdgras en speciaal geselecteerde varianten van Engels raaigras die minder water nodig hebben. Soms wordt er ook hard zwenkgras aan toegevoegd, dat goed bestand is tegen droogte en hitte. Deze soorten wortelen dieper dan gemiddeld, waardoor ze vocht uit lagere lagen kunnen opnemen. Zo blijft je gazon ook bij warme zomers langer groen.

©Elena Elisseeva | Elenathewise

Wanneer en hoe zaai je gras?

De ideale periode om gras te zaaien is in het voorjaar (maart tot mei) of het najaar (september tot half oktober). Dan is de bodem warm genoeg en valt er meestal voldoende regen. Ook tussentijds bijzaaien is mogelijk – bijvoorbeeld als je last hebt van kale plekken of na het verwijderen van mos – zolang de bodemtemperatuur boven de 10 °C ligt en de grond vochtig blijft.

Begin altijd met een goede voorbereiding. Maai het bestaande gras kort, en verwijder mos en dood materiaal door het gazon te verticuteren. Dat kan met een verticuteerhark of een verticuteermachine.

Bij het herstellen van kale plekken hark je de grond los, zodat het zaad goed contact maakt met de aarde. Zaai vervolgens het juiste graszaadmengsel voor jouw situatie. Druk het zaad licht aan, bijvoorbeeld met een plank of de achterkant van een hark. Belangrijk: houd de bodem vochtig tot het gras begint te kiemen. Dat duurt gemiddeld 7 tot 14 dagen, afhankelijk van de soort en temperatuur. Wil je extra bescherming bieden? Strooi dan een dun laagje potgrond of compost over het zaad. Dat helpt tegen uitdroging en beschermt tegen vogels.

Wacht met maaien tot het gras minstens 8 cm hoog is, en gebruik dan een hoge maaihoogte bij de eerste maaibeurt. Zo geef je jonge sprietjes de kans om zich goed te wortelen.

Lees ook: Gras vol mos? Dit wil je weten over het verticuteren van je gazon

Tabel: deze grassoorten heb je nodig

De markt voor koffiemachines is breed en beweegt snel. Veel apparaten bieden steeds meer functies, van eenvoudige espresso’s tot uitgebreide melk- en cold brew-specialiteiten. De Ninja Café Luxe-serie belooft precies dat: barista-kwaliteit, eindeloze mogelijkheden en gebruiksgemak in één apparaat. Maar maakt dit model die belofte waar in de praktijk?

De Ninja Café Luxe combineert een espressomachine, filterkoffiezetter en cold brew-maker in één apparaat. Met de geïntegreerde koffiemolen (25 maalstanden) en tamper stel je de koffie volledig naar wens af.

De machine biedt vijf espresso-opties, vier koffiestijlen en vier melkopschuimstanden – geschikt voor zowel dierlijke als plantaardige melk. Je kiest uit zeven drankformaten, van espresso tot cold brew-specialiteiten zoals iced latte of espresso martini.

Er zijn twee uitvoeringen:

De Essential kost 449,99 euro, de Premier 549,99 euro. De machine is groot en zwaar (34,4 x 33,6 x 37,2 cm) en weegt 16,65 kilo.

©Ninja

Eerste indruk: wat veel!

Wat fijn is aan huishoudelijke apparaten van Ninja, is dat ze doorgaans gebruiksvriendelijk en intuïtief te bedienen zijn, zo bleek uit eerdere ervaringen. Gebruiksvriendelijk blijkt – na enige tijd – zeker waar, maar intuïtief kunnen we dit apparaat zeker niet noemen direct na het uitpakken. De uitgebreide handleiding, verkorte snelstartgids en een inspiratiegids met allerlei recepten voor de verschillende koffievarianten komen dan ook direct van pas.

©Saskia van Weert

Uit de doos oogt de Ninja Café Luxe direct stevig en professioneel. De afwerking is netjes en het apparaat maakt een solide indruk op het aanrecht. Bij het uitpakken valt op hoeveel accessoires en onderdelen erbij zitten: van filterhouders en melkopschuimer tot een geïntegreerde molen.

Voordat er überhaupt koffie kan worden gezet, dient er een stapsgewijze kalibratie en watermeting te worden gedaan om te bepalen hoe hard het kraanwater is in de eigen regio. De stappen staan duidelijk beschreven in de gids, alle benodigdheden (behalve koffiebonen) zitten bijgesloten in de doos. Dat alles neemt een halfuurtje in beslag, daarna is de machine klaar voor het eerste gebruik.

©Ninja

De functies op een rij

De koffiemachine heeft allerlei onderdelen die een eigen plekje hebben in of op de machine. Er zitten drie filterbakjes bij om de gemalen koffie in te doen: eentje voor een enkele hoeveelheid, een wat grotere voor een dubbele hoeveelheid drank en een grote mand voor filterkoffie.

Dan is er het portafilter, oftewel het gedeelte waarin de gemalen koffie plus het gewenste filterbakje gaan, en dat je vastklikt onder de wateruitlaat.

Er is een losse trechter die je gebruikt tijdens het malen van de koffie, en een stamper om de koffie in het bakje samen te drukken. Tot slot is er nog het melkkannetje.

©Saskia van Weert

Links van de machine kun je de trechter en de stamper bewaren, het portafilter kan onder de koffiemaler en het kannetje heeft een vaste plek rechts onder het melktuitje.

Het bedieningspaneel verdient ook wat aandacht. Aan de linkerzijde zit een draaischijf waarmee je de maalgraad van de koffiebonen instelt. Dan is er nog het display met allerlei opties en een draai-/drukknop, en een gedeelte om het soort melkschuim in te stellen. Het bedieningspaneel is duidelijk vormgegeven, maar door het grote aantal opties is het niet direct intuïtief.

Boven op het apparaat is er een warmhoudplaat voor koffiebekers. Aan de achterzijde zit het waterreservoir, bovenin zit een dekseltje om toegang te krijgen tot het bonenreservoir, en geheel rechts zit een klein deurtje waar je de metalen filterbakjes in kunt opbergen.

Kortom: een hoop opties en een hoop uitzoekwerk!

©Saskia van Weert

In gebruik: goed resultaat (na even oefenen)

Bij het apparaat zit een dikke zwart-witte gebruikshandleiding. Het is aan te raden die goed door te nemen en bij de hand te hebben tijdens het leren kennen van het apparaat en de mogelijkheden. Na enige keren wat proberen wordt duidelijk dat de basishandelingen vrij overzichtelijk zijn. Een doorgewinterde thuisbarista zal deze machine vermoedelijk sneller weten te doorgronden.

Allereerst moet het gewenste filterbakje in het portafilter. Je zet de trechter op het filterbakje en zet de machine aan. Je kiest het gewenste programma, bijvoorbeeld espresso. De standaardinstelling is een dubbele shot; dat is eventueel aan te passen in het menu.

Vervolgens hang je het portafilter onder de koffiemaler. Er verschijnen twee getallen in beeld: de ideale maalgraad en de huidige instelling. Via de draaischijf links aan de machine zorg je dat de twee getallen identiek zijn. Je start de maler en neemt het portafilter met gemalen koffie uit de machine. Je stampt de boel aan met de stamper, verwijdert de trechter en bevestigt het portafilter onder de wateruitlaat. Dat doe je door de oranje stip op het filter gelijk te houden met de stip op de machine en het filter stevig naar rechts te bewegen om het te vergrendelen. Dat gaat vrij zwaar.

©Ninja

Dan is het tijd om het koffiezetten te starten met een druk op de draai-/drukknop. Vergeet niet om een passende kop of mok onder het filter te zetten. Er komt een beetje geconcentreerde koffie uit de machine, die wordt aangevuld met heet water om de gewenste sterkte te verkrijgen. Deze stappen zijn gelijk voor vrijwel alle koffiebereidingen – alleen filterkoffie gaat iets anders.

Melkschuim maken

Mocht je cappuccino willen maken, dan doe je dierlijke of plantaardige melk in de melkkan tot aan de streep, kies je de gewenste dikte en laat je de melk warm worden en opschuimen tot een pieptoon aangeeft dat de melk klaar is. Je hoort het kleine mixertje onder in de kan flink tekeergaan en dat levert een prima resultaat op. Na het leeggieten van de kan start een automatisch schoonmaakprogramma.

De smaak van de geteste koffievarianten is prima. De exacte uitkomst hangt uiteraard af van de gebruikte bonen.

©Saskia van Weert

Schoonmaken en onderhoud

Een deel van de accessoires en onderdelen mag gewoon in de vaatwasser. Zoals wel vaker is het vaak beter voor de duurzaamheid om alles op de hand af te wassen. Metalen onderdelen blijven daardoor langer glanzend. De melkopschuimer heeft een eigen reinigingsprogramma voor het binnenwerk en het tuitje, al moet het kannetje natuurlijk wel goed afgewassen worden.

Ninja Café Luxe kopen?

De Ninja Café Luxe is een krachtige en veelzijdige koffiemachine die de serieuze thuisbarista veel te bieden heeft. Met uitgebreide instellingen voor koffie, melk en formaat, en de mogelijkheid om zowel espresso als filterkoffie en cold brews te zetten, is dit apparaat een echte allrounder. De bouwkwaliteit is stevig en professioneel, en het apparaat wordt geleverd met handige accessoires en een eigen reinigingsprogramma voor de melkopschuimer.

Tegelijk vraagt de machine om tijd en aandacht. Het is geen instapmodel voor wie snel en zonder nadenken een kopje koffie wil zetten. De bediening is uitgebreid en vergt oefening, vooral in het begin. Ook neemt het apparaat de nodige ruimte in beslag en zijn er veel onderdelen om mee te werken.

De Ninja Café Luxe is vooral geschikt voor koffieliefhebbers die graag zelf de controle houden over het volledige zetproces, bereid zijn om het apparaat goed te leren kennen en de ruimte hebben voor een grotere machine. Wie dat ziet als een leuke uitdaging, haalt met de Ninja Café Luxe een complete koffie-oplossing in huis.