Niet alleen complexe websites met veel privégegevens, maar ook eenvoudige blogs verdienen extra bescherming middels https. Dankzij het geautomatiseerde proces van Let’s Encrypt kan dit kosteloos en zonder al te veel moeite. Wil je je website beveiligen met https? Zo ga je ermee aan de slag.

Steeds meer websites schakelen over naar versleutelde verbindingen via https. Het is een stuk veiliger voor bezoekers maar ook voor jezelf, als beheerder van een pagina. Het ‘gewone’ http-verkeer kan immers gemakkelijk afgeluisterd en gemanipuleerd worden. Bij https ‘praat’ de browser vrijwel zeker rechtstreeks met de webserver. Al het verkeer gaat door de veilige tunnel. Wie denkt dat een eenvoudige blog geen bescherming behoeft heeft het mis. Zo zijn er bijvoorbeeld partijen, waaronder enkele Amerikaanse internetproviders, die advertenties in websites ‘injecteren’. Bij https worden ze buitenspel gezet.

Google doet er alles aan om websitebouwers te bewegen over te stappen naar https. Zo heeft de populaire Chrome-browser een duidelijke voorkeur voor https-verkeer. Ook beloont Google je met een betere ranking, al weegt het op dit moment nog niet zwaar mee in de resultaten. Het bedrijf stond ook aan de basis van het nieuwe internetprotocol http/2 dat voor een flinke snelheidswinst zorgt. Je hoeft ook niet bang te zijn voor hoge kosten. Het populaire Let’s Encrypt verstrekt gratis certificaten die je via een tool bovendien zeer eenvoudig kunt installeren, activeren en vernieuwen. Genoeg redenen dus om voor het felbegeerde groene slotje te zorgen.

Certificaten

Er bestaan diverse certificaten. De eenvoudigste is een self-signed certificaat. Voor testdoeleinden is het een prima optie. Zo’n certificaat is ondertekend door de persoon die hem heeft gemaakt en niet door een vertrouwde autoriteit. Browsers geven daardoor een waarschuwing. Dit voorkom je met een certificaat dat is ondertekend door een certificaatautoriteit (ca). Deze uitgever moet door de browser als betrouwbaar worden beschouwd, anders verschijnt alsnog een waarschuwing.

Een browser wordt standaard met een aantal certificaten geleverd. Het is een hiërarchische structuur of vertrouwensketen, die begint bij een root-certificaat en via tussenliggende of intermediate-certificaten uiteindelijk uitkomt bij jouw eigen certificaat. Naast commerciële aanbieders als Thawte en Symantec zijn er ook partijen die gratis certificaten verstrekken, waaronder Let’s Encrypt. Het heeft een eigen root-certificaat, ISRG Root X1, dat op het moment alleen nog in de laatste versie van Firefox is opgenomen.

Het duurt normaliter zo’n drie tot zes jaar voordat een nieuw root-certificaat wordt vertrouwd en populaire browsers hiervan zijn voorzien. Tot die tijd zijn de certificaten die het uitgeeft gebaseerd op een tussenliggend certificaat dat is ondertekend door partner IdenTrust, dat reeds een aantal vertrouwde root-certificaten bezit (waaronder DST Root CA X3).

DomainSSL

Zoek je een ondertekend certificaat, dan is een Domain Validated (dv) certificaat – ook wel DomainSSL genoemd – de eenvoudigste en goedkoopste optie. Ze zijn geschikt voor iedere server die via een domeinnaam werkt, waaronder natuurlijk een webserver.

Zoals bij ieder certificaat moet je via een validatieproces aantonen dat je er recht op hebt. Bij dit type certificaat is dat eenvoudig: er is alleen een controle nodig dat je de domeinnaam bezit. Dat kan eenvoudig en zelfs automatisch, zoals Let’s Encrypt laat zien. Naast dv-certificaten zijn er ook andere certificaten, waarvan Extendended Validation (EV) certificaten de interessantste zijn. Daarbij wordt de identiteit van de aanvrager uitvoeriger gecontroleerd. Als bonus wordt ook de bedrijfsnaam in de adresbalk getoond achter het groene slotje.

Certificaat aanvragen

Het normale proces voor het aanvragen van een certificaat is vrij omslachtig. Het begint met het genereren van een sleutelpaar. Als sleutelgrootte is 2048 bit momenteel de standaard en ook meer dan toereikend. Het sleutelpaar dat je aanmaakt omvat een privésleutel en publieke sleutel. De privésleutel houd je geheim en blijft op de server staan. De publieke sleutel wordt samengevoegd in een csr (Certificate Signing Request) samen met enkele andere gegevens over je organisatie en de domeinnaam. Die csr creëer je op de server en deel je vervolgens (online) met de certificaatautoriteit.

Hierna krijg je het uiteindelijke certificaat. Dit certificaat installeer je op de server, in een map die niet toegankelijk is via het web. Een certificaat zegt alleen iets over het vertrouwensniveau. Het staat los van de parameters, zoals het gebruikte algoritme, van de uiteindelijke communicatie. Die parameters worden per verbinding in een ‘handshake’ afgesproken tussen je server en de browser van de bezoeker. Het is wel belangrijk dat je voor een correcte en veilige configuratie van de webserver zorgt.

Webserver configureren

Heb je het certificaat ontvangen dan dien je alleen nog je webserver, bijvoorbeeld Apache, in te stellen voor het gebruik van het certificaat. Ook moet je verschillende parameters opgeven voor de configuratie van het protocol Transport Layer Security (tls), voorheen bekend als ssl. Dat protocol is verantwoordelijk voor de versleuteling. Het is een vrij complex protocol en daarmee lastig te configureren.

De Mozilla SSL Configuration Generator kan een goede hulp zijn. Je geeft aan wat voor webserver (bijvoorbeeld Apache of Nginx) en software je gebruikt waarna je een werkende configuratie krijgt. De hele overstap van http naar https is al met al wel vrij gecompliceerd, wat vermoedelijk de belangrijkste reden is dat nog steeds veel websites het zonder die versleuteling doen. Gelukkig maakt Let’s Encrypt het een stuk eenvoudiger. Daar gaan we in een later artikel wat dieper op in.

Gebruikers die deze week Facebook of Instagram openen, krijgen ineens een keuze voorgeschoteld: wil je betalen om geen advertenties meer te zien, of blijf je het gratis gebruiken mét advertenties? Die keuze is vanaf nu verplicht. Sinds november 2023 bood Meta al de mogelijkheid om een betaald abonnement zonder advertenties te nemen, maar tot nu toe was dat geheel vrijblijvend. Wat betekent die verplichte keuze precies? En kun je, als je niet wilt betalen, nog steeds zelf bepalen wat je te zien krijgt?

Waarom moet je nu ineens kiezen?

Meta voert deze verplichte keuze door vanwege aangescherpte Europese privacyregels. De wetgever stelt strengere eisen aan hoe bedrijven data mogen gebruiken voor advertentiedoeleinden. Een gratis dienst met gepersonaliseerde advertenties mag alleen als de gebruiker daar bewust toestemming voor geeft. Meta zet de gebruiker daarom voor het blok: betalen voor een advertentievrije ervaring, of toestemming geven voor het gebruik van je gegevens.

De betaalde abonnementsvorm: wat houdt het in?

Wie zich abonneert op de advertentievrije versie van Facebook en Instagram betaalt 7,99 euro per maand via de app, of 5,99 euro via een browser. Dit bedrag geldt voor één account in het zogeheten Accountcentrum. Wil je meerdere accounts advertentievrij gebruiken, dan betaal je daar extra voor. Meta belooft dat je gegevens in dat geval niet verwerkt worden voor advertentiedoeleinden. Je gebruikt de platformen dan volledig zonder gepersonaliseerde advertenties.

©Meta

Niet betalen? Dit doet Meta dan met je gegevens

Kies je ervoor om Facebook en Instagram gratis te blijven gebruiken, dan geef je Meta toestemming om je gegevens te gebruiken voor advertenties. Het gaat dan om gepersonaliseerde advertenties, gebaseerd op je profiel, gedrag op het platform en je interacties met andere websites en apps. Je huidige ervaring blijft grotendeels hetzelfde, maar de verwerking van je gegevens valt voortaan onder strengere Europese regels.

Je kunt later ook kiezen voor advertenties met minder personalisatie. Deze optie gebruikt minder van je gegevens en is iets privacyvriendelijker, maar laat nog steeds advertenties zien. Meta gebruikt dan geen informatie meer over je gedrag op andere sites of eerdere interacties binnen hun platformen. In plaats daarvan worden alleen basisgegevens gebruikt, zoals je leeftijd, geslacht, locatie en activiteit op dat moment. Deze instelling kun je op elk moment inschakelen via het menu Advertentie-instellingen, onder het kopje dat gaat over personalisatie en gegevensgebruik.

©Videoland

Hoe houd je invloed op wat je te zien krijgt?

Ook als je kiest voor de gratis versie van Facebook of Instagram, kun je nog wel degelijk invloed uitoefenen op de advertenties die je te zien krijgt.

Advertentie-instellingen beheren

Ga naar de instellingen van je Facebook- of Instagram-account en zoek naar Advertentievoorkeuren of Advertentie-instellingen. Hier krijg je een overzicht van de interesses die Meta aan jouw profiel heeft gekoppeld. Je kunt deze interesses bewerken, verwijderen of toevoegen. Door dit te doen, geef je Meta een duidelijker beeld van wat je wel en niet relevant vindt. Je kunt ook instellen dat je geen advertenties meer wilt op basis van je activiteit op andere websites en apps.

Advertenties verbergen, rapporteren of de herkomst begrijpen

Bij elke advertentie verschijnt een menu met de optie Waarom zie ik deze advertentie?. Als je daarop klikt, zie je welke informatie Meta heeft gebruikt om jou die advertentie te tonen. Denk aan je interesses, je leeftijd, locatie of het feit dat je eerder een bepaalde pagina hebt bezocht. Vanuit dat scherm kun je direct instellingen aanpassen of interesses verwijderen die niet (meer) bij je passen. Als je een advertentie ziet die je niet interesseert of ongepast vindt, kun je deze ook verbergen of rapporteren. Klik op de drie puntjes bij de advertentie en kies voor Advertentie verbergen of Deze advertentie rapporteren.

Merken of onderwerpen blokkeren

Daarnaast kun je in je advertentie-instellingen specifieke merken of onderwerpen blokkeren die je liever niet voorbij ziet komen. Dit zorgt er niet voor dat advertenties verdwijnen, maar wel dat ze iets minder willekeurig aanvoelen en beter aansluiten op wat je zelf belangrijk of prettig vindt.

Alternatieven: gratis en advertentievrij?

Als de ontwikkelingen bij Facebook en Instagram je zorgen baren en je liever geen advertenties ziet én niet wilt betalen, zijn er maar weinig alternatieven. Volledig gratis, advertentievrije sociale media zijn zeldzaam. De meeste platformen draaien op advertentie-inkomsten of het gebruik van data. Er zijn wel opties die het anders aanpakken. Mastodon, onderdeel van het Fediverse, werkt bijvoorbeeld met open-sourceprincipes en wordt beheerd door community's. Hier zie je weinig tot geen advertenties, maar het bereik is kleiner en de ervaring anders. Ook kun je specifieke niche-platforms of forums opzoeken die zonder advertenties draaien dankzij donaties of vrijwilligers.

De keuze is aan jou

Betalen, de advertenties voor lief nemen of je account opzeggen: de keuze is aan jou. En dat is geen makkelijke keuze. Blijf je bij de gratis versies van Facebook en Instagram? Met de tips in dit artikel kun je in ieder geval nog een beetje grip op je eigen tijdlijn houden.

Lees ook: Je Facebook-account deactiveren of verwijderen

Als je een inbouwoven of magnetron wilt plaatsen, begint alles met het opmeten van de nis, oftewel de uitsparing in je keukenkast waar het apparaat in moet komen. Die afmetingen moeten tot op de millimeter kloppen, anders past je nieuwe oven of magnetron niet. Hoe je dat aanpakt en waar je op moet letten, lees je hier. Geen stress: het is makkelijker dan het lijkt!

Wat zijn nismaten eigenlijk?

De nismaten van je keuken zijn de binnenafmetingen van de ruimte waarin je de oven of magnetron wilt inbouwen. Je meet dus niet het apparaat zelf, maar de kast waar hij in moet komen. De nismaten bestaan uit drie onderdelen: hoogte, breedte en diepte. De meeste inbouwapparaten zijn afgestemd op standaardmaten, maar er zijn ook uitzonderingen – vooral als je keuken iets ouder is of als je kiest voor een compact model.

Een oven past meestal in een nis van 60 centimeter breed. De hoogte varieert, afhankelijk van het soort apparaat. Zo zijn inbouwovens meestal 60 centimeter hoog, maar compacte modellen van 45 centimeter komen ook vaak voor. Magnetrons hebben doorgaans een hoogte van 38 of 45 centimeter. Combimagnetrons – de handige alleskunners – vallen meestal in de categorie van 45 centimeter hoog.

Zo meet je de nismaten op

De hoogte van de nis meet je van de bovenkant tot de onderkant van de uitsparing. Gebruik een rolmaat en trek die strak – zo krijg je een nauwkeurige meting. Dit is vooral belangrijk bij het kiezen tussen een compacte oven of een standaardmodel.

De breedte van de nis meet je van de linker- naar de rechterkant. Ook hierbij geldt: strak meten voor een betrouwbaar resultaat. De meeste apparaten hebben een standaardbreedte van 60 centimeter, maar het is altijd slim om te controleren wat jouw keuken precies toelaat.

De diepte van de nis is de afstand van de voorkant van de kast tot de achterwand. Zet je rolmaat dus helemaal achterin de nis en trek hem naar voren toe. De meeste ovens en magnetrons passen met een diepte van zo’n 55 tot 60 centimeter, maar ook hier geldt: meten is weten.

Het opmeten gaat het makkelijkst als de nis leeg is – dus als er geen apparaat meer in zit. Zo weet je zeker dat je met de juiste afmetingen werkt.

©Surachetsh

Wat past het beste bij jou?

Heb je je nismaten eenmaal duidelijk in beeld, dan kun je gericht gaan zoeken. Kook en bak je graag en wil je graag taarten, ovenschotels of braadstukken maken? Dan is een volwaardige inbouwoven precies wat je nodig hebt. Gebruik je de oven vooral voor opwarmen, ontdooien of simpele gerechten, dan is een magnetron waarschijnlijk voldoende.

Wil je het beste van beide werelden in één apparaat? Dan is een combimagnetron een slimme keuze. Die heeft de functies van zowel een oven als een magnetron en bespaart je daarmee ruimte – handig, zeker in kleinere keukens.

Klaar om te kiezen?

Als je de afmetingen van je nis goed hebt gemeten én weet welk type apparaat het best bij jouw kookstijl past, kan het eigenlijk niet meer misgaan. Je bent klaar om een oven of magnetron uit te zoeken die niet alleen perfect in je keuken past, maar ook perfect bij jou.