Om Windows optimaal te beheren en te onderhouden moet je je vaak een weg banen door een doolhof van uiteenlopende configuratievensters. Microsoft heeft echter al lang een meer uniforme en gecentraliseerde beheertool die het elke computerbeheerder wat makkelijker moet maken. Een kennismaking met de Microsoft Management Console.

De kans is groot dat je het Windows Configuratievenster opent telkens als je een systeemfunctie of onderdeel wilt aanpassen of finetunen. Om een en ander te stroomlijnen heeft Microsoft echter een meer gecentraliseerde beheerapplicatie ontwikkeld van waaruit je het systeem overzichtelijker, want modulair, kunt benaderen: Microsoft Management Console (mmc). Die kun je het beste zien als een containerapplicatie die verschillende (ActiveX-) invoegmodules oftewel snap-ins kan bevatten.

Windows bevat standaard al een heel aantal van deze containerbestanden, telkens met de extensie .msc (mmc snap-in control). De meeste bevinden zich in de map %windir%\System32(\nl-NL). Om er maar enkele op te noemen: Apparaatbeheer (devmgmt.smc), Computerbeheer (compmgmt.msc), Schijfbeheer (diskmgmt.msc), Prestatiemeter (perfmon.msc), Services (services.msc) en Windows Firewall met geavanceerde beveiliging (wf.msc). Een aantal van deze modules komen hier aan bod, maar laten we eerst even kijken hoe je je eigen consoles samenstelt.

Modules toevoegen

Wanneer je zo’n mmc-console start, zul je bij de meeste de typische driedeling herkennen (bijvoorbeeld compmgmt.msc): links de al opgenomen modules, in het midden de beheeropties van de geselecteerde module en rechts de eventuele opdrachten die bij de module horen.

Je kunt echter ook je eigen favoriete beheerconsole samenstellen. Dat doe je door het commando mmc uit te voeren. Je merkt ook hier de driedeling op, maar die is nog helemaal leeg. De snelste manier op die op te vullen is via Bestand / Openen, waarna je naar een al bestaand msc-bestand verwijst. Wij opteren er echter voor vanaf ‘nul’ te beginnen. Dat doe je via Bestand / Module Toevoegen/verwijderen, waarna een 25-tal modules beschikbaar komen.

Er zijn natuurlijk nog andere beheermodules die vanuit een min of meer gecentraliseerde interface allerlei tools voor configuratie en finetuning toegankelijk maken. Eén ervan zit zelfs in Windows (Vista en hoger) ingebouwd: GodMode.

Eigenlijk gaat het om een speciale shell-map die als bron voor de zoekresultaten van het Windows Configuratiescherm wordt gebruikt. Je krijgt toegang tot deze map door op je bureaublad een nieuwe map te creëren met de volgende naam: GodMode.{ED7BA470-8E54-465E-825C-99712043E01C}. Van hieruit zijn zo’n 230 functies beschikbaar, opgedeeld in een 40-tal rubrieken.

Er zijn echter ook beheermodules van externe aanbieders, zoals het voortreffelijke en (ook) portable WSCC (Windows System Control Center; www.kls-soft.com/wscc). Deze console verenigt circa 285 tools uit de collecties van zowel NirSoft als Sysinternals. Je beslist zelf of bij voorkeur 32- dan wel 64bit-versies van de diverse tools op je schijf worden gezet.

©PXimport

Uitbreidingsmodules

In principe hoef je nu maar de gewenste module te kiezen en op Toevoegen te klikken. Wat er dan gebeurt hangt af van de geselecteerde module. In sommige gevallen wordt die zonder meer toegevoegd (zoals bij IP-beveiligingsmonitor), bij andere modules dien je specifieke gegevens op te geven (zoals bij Afdrukbeheer) en bij nog een aantal andere moet je opgeven of het om de lokale computer dan wel een andere computer uit je netwerk gaat.

Beginnen we met de Lokale computer. Je kunt bijvoorbeeld de module Computerbeheer toevoegen, waarna je meteen de knop Uitbreidingsmod. bewerken indrukt. Om specifieke uitbreidingsmodules te kunnen selecteren kies je vervolgens Alleen geselecteerde uitbreidingsmodules inschakelen en kies je de gewenste modules, zoals Lokale gebruikers en groepen en Uitbreidingsmodule voor Taakplanner, Gedeelde mappen en Services. Na je bevestiging met OK (2x) vind je de gevraagde modules in het linkerpaneel.

Remote Registry

Zoals gezegd kun je bij een aantal modules ook een andere computer uit je netwerk selecteren. Selecteer dan Een andere computer en vul de hostnaam in – of je drukt achtereenvolgens op Bladeren en op Geavanceerd, je laat Computer als objecttype geselecteerd, je selecteert de juiste werkgroep en je drukt op de knop Nu zoeken. Als het goed is hoef je de beoogde pc nu maar aan te klikken, waarna je je keuze bevestigt.

Wanneer je zo’n module opent die op een remote client is afgestemd zal het wellicht niet meteen lukken om daarmee te verbinden. Immers, remote en in wezen agentloos beheer via MMC kan wel eens nukkig doen en afhankelijk van de beoogde module dienen er soms specifieke machtigingen worden toegekend of services worden geactiveerd. In veel gevallen brengen de volgende ingrepen soelaas.

Zorg dat je je lokaal aanmeldt met dezelfde accountnaam en wachtwoord als op de remote-computer, let er op dat de RPC-service evenals de Remote Registry-service op de remote pc zijn geactiveerd en zet tcp-poort 135 open in de firewall (desnoods zet je tijdens de test de firewall even op non-actief). Sommige modules, zoals Schijfbeheer, vereisen nog meer ingrepen, maar we hebben niet de ruimte hier verder op in te gaan.

Structureren

Lokale of remote modules toevoegen of verwijderen doe je langs dezelfde weg. Op deze manier stem je een console helemaal af op je eigen behoeftes. Creëer je een console met een hele reeks modules, zoals bij compmgmt.msc, dan is enige structuur in de moduleboom wel aan te bevelen. Je kunt dan het beste een of meer mapknooppunten maken.

Zo’n knooppunt voeg je heel eenvoudig toe door in de lijst met beschikbare modules het item Map te kiezen, waarna je die in het middelste paneel selecteert en de knop Geavanceerd indrukt. Vervolgens plaats je een vinkje bij De module mag worden gewijzigd en kies je in het uitklapmenu bij Module het item Map, waarna je alle gewenste modules aan dit knooppunt toevoegt.

Wil je de naam ‘map’ wat zinvoller maken, klik die dan in het hoofdvenster met de rechtermuisknop aan en kies Naam wijzigen. Vergeet niet je console te bewaren. Let wel, via Bestand / Opties kun je bij Consolemodus eventueel nog restricties opleggen aan de consolegebruikers.

Tekst: Toon van Daele

Motorola brengt in oktober de Edge 60 Neo naar Nederland. De smartphone valt op door zijn compacte ontwerp, stevige bescherming en een veelzijdig camerasysteem met telelens. Met een prijs van net geen 400 piek richt Motorola zich op het middensegment, waar AI en een lange accuduur belangrijke troeven zijn.

De Motorola Edge 60 Neo is op de IFA in Berlijn officieel onthuld en komt op de markt als een compacte en lichte smartphone met opvallend stevige specificaties. Het toestel combineert een helder scherm en een solide behuizing met een camerasysteem dat veel creatieve mogelijkheden biedt. Daarbovenop zet Motorola sterk in op - verrassing! - AI, dat zowel bij foto's als bij dagelijkse taken een rol speelt.

Compact maar robuust

De Edge 60 Neo is het lichtste toestel in zijn klasse, maar doet qua stevigheid opvallend weinig concessies. Het 6,36-inch scherm kan piekhelderheden tot 3000 nits halen, waardoor het zelfs in de volle zon goed leesbaar blijft. Het gebruik van Corning Gorilla Glass 7i en de MIL-STD-810H-certificering zorgen voor extra bescherming tegen vallen en krassen. Dankzij de IP68/69-norm is de smartphone bovendien bestand tegen water en stof, iets wat je meestal pas ziet bij meer robuuste of in elk geval duurdere modellen.

Qua uiterlijk kiest Motorola voor een samenwerking met Pantone, het bedrijf dat internationale standaarden ontwikkelt voor kleurnamen en -codes. De Edge 60 Neo verschijnt dan ook in drie verrassende tinten met minstens zulke exotische namen: Frostbite, Poinciana en Grisaille. Daarmee wil het merk inspelen op gebruikers die hun telefoon ook gebruiken als een verlengstuk van hun imago. Het idee is dat een smartphone niet alleen praktisch moet zijn, maar ook kan passen bij de kleding en accessoires van de gebruiker.

Camera met telelens

De camera is een belangrijk speerpunt van dit model. Motorola benadrukt dat dit de enige smartphone in deze prijsklasse is met een telelens. Daarmee kun je 3x optisch zoomen zonder kwaliteitsverlies en tot 30x digitaal inzoomen. Het camerasysteem bestaat verder uit een 50MP-hoofdcamera met Sony-sensor en optische beeldstabilisatie, een 13MP-ultragroothoek- en macrolens en een 32MP-selfiecamera. Voor video's ondersteunt het toestel 4K-opnames.

Fotografie wordt ondersteund door AI-functies die automatisch details verscherpen, kleuren verbeteren en de belichting optimaliseren. Met Dynamic Bokeh bepaal je zelf hoe sterk de achtergrond onscherp wordt gemaakt, terwijl Signature Style foto's een herkenbare uitstraling geeft. Bij video-opnames zorgt adaptieve stabilisatie voor soepeler beelden, zelfs tijdens beweging. Daarmee lijkt Motorola zich duidelijk te richten op zogenaamde content creators.

AI in het dagelijks gebruik

Maar AI speelt ook buiten de camera een rol. Met de functie Next Move kan de Edge 60 Neo suggesties geven afhankelijk van wat er op het scherm staat, bijvoorbeeld bij het bekijken van een recept of een reisschema. Daarbij werkt Motorola samen met onder meer Microsoft Copilot en Perplexity, maar biedt het ook eigen tools zoals Playlist Studio en Image Studio. Zo kunnen gebruikers playlists samenstellen, beelden genereren of visuele elementen aanpassen zonder het gebruik van externe apps.

Accu en oplaadmogelijkheden

De smartphone beschikt over een 5000mAh-accu, goed voor (zo claimt Motorola) tot 44 uur gebruik. Met de (zowaar meegeleverde) 68W TurboPower-oplader is in zeven minuten alweer genoeg lading beschikbaar voor een volle dag gebruik. Daarnaast is draadloos opladen mogelijk met maximaal 15 watt, al moet die lader daarvoor wel apart worden aangeschaft.

De Motorola Edge 60 Neo ligt vanaf half oktober in de Nederlandse winkels. De richtprijs bedraagt zoals gezegd 399,99 euro. Daarmee positioneert Motorola het toestel in het middensegment, waar het concurreert met modellen van onder meer Samsung, Xiaomi en OnePlus.

Met de Oppo Reno 14 zet het Chinese merk een traditie voort. De midrange smartphonelijn vindt vaak een mooie balans tussen stijl en functie. Met een adviesprijs van 649 euro vraagt de fabrikant echter wel 100 euro meer dan voor zijn voorganger. Is de 14 die prijsstijging waard?

De Oppo Reno 14 beschikt over een indrukwekkend 6,59-inch amoledscherm met een adaptieve verversingssnelheid van 120 Hz, beschermd door Gorilla Glass 7i. Het display biedt een goede piekhelderheid tot 1200 nits in direct zonlicht en levert levendige kleuren, mede dankzij de HDR10-ondersteuning. Het ontwerp voelt premium aan dankzij de redelijk dunne schermranden en de punchhole voor de selfiecam. De versie die wij testen mist een beetje persoonlijkheid qua kleur, maar gelukkig bestaat er ook een Pearl White-variant.

De behuizing is gemaakt van aluminium. Het toestel ligt daardoor niet alleen comfortabel in de hand, maar voelt ook heel solide aan. Ondanks de forse 6000mAh-batterij is het toestel met 187 gram en een dikte van 7,42 mm opvallend slank en licht gebleven. Hij is bovendien heel duurzaam met IP66-, IP68- én IP69-certificeringen tegen stof en water. Extra functies als de in-display vingerafdrukscanner, een infraroodlaser aan de bovenkant en stereospeakers zorgen tot slot voor een behoorlijk compleet pakket.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

Soepele prestaties

De Oppo Reno 14 wordt aangedreven door de MediaTek Dimensity 8350-processor. In het dagelijks gebruik levert de chipset meer dan prima prestaties. Taken als multitasken, browsen op social media en het openen van apps verlopen vloeiend en zonder haperingen. Ook voor gaming is de telefoon goed geschikt; zelfs grafisch intensieve games draaien soepel met stabiele framerates. Dankzij het koelsysteem blijft het toestel meestal comfortabel om vast te houden, al kan het bij lange en zware gamesessies na verloop van tijd wel warm aanvoelen.

Een van de sterkste punten van de Reno 14 is de accuduur. De grote batterij, met een vermogen van maar liefst 6000 mAh, zorgt ervoor dat de telefoon bij gemiddeld gebruik moeiteloos anderhalve dag meegaat. Zelfs bij intensief gebruik kun je een volledige dag verwachten zonder tussentijds opladen. Wanneer de batterij toch leeg is, laadt een 80W SuperVOOC-snellader het apparaat in minder dan 45 minuten volledig op. Het is wel goed om te weten dat de telefoon geen ondersteuning biedt voor draadloos opladen en dat je de oplader zelf moet aankopen.

©Wesley Akkerman

Behoorlijk wat bloatware

De Oppo Reno 14 draait op ColorOS 15, gebouwd op Android 15. Je mag daarna nog drie grote Android-upgrades en vijf jaar beveiligingspatches verwachten, wat netjes is in deze prijsklasse. De interface is strak en minimalistisch vormgegeven, met vernieuwde iconen en handige widgets. Alles reageert vlot en voelt verfijnd aan. Ook de slimme AI-functies springen eruit: ze kunnen foto's verbeteren door bijvoorbeeld onscherpte te verwijderen of hinderlijke reflecties weg te werken. Een nadeel is de forse hoeveelheid vooraf geïnstalleerde apps van derden, die de ervaring vertroebelen.

Het camerasysteem verdient een aparte vermelding. Aan de achterkant zit een 50MP-hoofdcamera met optische beeldstabilisatie (OIS), een 8MP-ultragroothoek en een 50MP-telefotolens met 3,5x optische zoom, eveneens voorzien van OIS; een zeldzaamheid in deze prijsklasse. Daarmee biedt de Reno 14 lekker veel flexibiliteit bij het fotograferen, van grootse landschappen tot ingezoomde details. Aan de voorkant vind je een 50MP-selfiecamera met autofocus, een toevoeging die niet vaak voorkomt en die ervoor zorgt dat ook zelfportretten haarscherp worden vastgelegd.

Overdag mooie prestaties

Overdag schiet de hoofdcamera scherpe, kleurrijke foto's met een prettig dynamisch bereik. De nieuwe telefotolens is een echte aanwinst en levert sterke resultaten bij portretten en zoomopnames. Tot 30x digitale zoom blijft de kwaliteit verrassend goed, al worden beelden bij de maximale 120x wazig. De selfiecamera legt huidtinten natuurgetrouw vast en maakt ook bij minder licht aantrekkelijke foto's voor bijvoorbeeld sociale media. De ultragroothoek is bruikbaar voor landschappen en groepsshots, maar springt verder niet echt in het oog.

Ook op videovlak stelt de Reno 14 niet teleur. Zowel de camera's op de voor- als op de achterzijde filmen in 4K met 60 fps, terwijl optische en elektronische stabilisatie zorgen voor vloeiende beelden, zelfs in beweging. De AI-functies bieden creatieve extra's, zoals het verwijderen van objecten of het aanpassen van composities. Wel kan er bij inzoomen soms een lichte gloed zichtbaar zijn.

Oppo Reno 14 kopen?

De Oppo Reno 14 is iets duurder geworden, maar daar staan duidelijke verbeteringen tegenover. Vooral het camerasysteem is een grote stap vooruit. De toevoeging van een 50MP-telefotolens met 3,5x optische zoom en beeldstabilisatie is bijzonder in dit segment en tilt samen met de hoofd- en selfiecamera's de fotografie-ervaring naar een hoger niveau. Ook de forse 6000mAh-accu en de waterbestendige, premium afwerking versterken de meerwaarde.

Het heldere 120Hz-scherm en de soepele prestaties maken het plaatje compleet. Er zijn wel wat kanttekeningen: de software staat vol met bloatware en de processor is niet meer helemaal bij de tijd, al doet hij zijn werk nog prima. Toch zorgen de flinke verbeteringen, vooral de camera, ervoor dat de hogere prijs voor veel gebruikers goed te verantwoorden is.