Waarom zou u de hoofdprijs betalen voor een duur fotobewerkingsprogramma als het ook helemaal voor nop kan? Een van de grootste geneugten van internet is dat u er allerlei mensen vindt die met liefde de door hun gemaakte software gratis met u willen delen. Vaak beschikt zo'n programma niet over een supergelikt uiterlijk noch over de zeer geavanceerde functies van zijn commerciële tegenpool.

Waarom zou u de hoofdprijs betalen voor een duur fotobewerkingsprogramma als het ook helemaal voor nop kan? Een van de grootste geneugten van internet is dat u er allerlei mensen vindt die met liefde de door hun gemaakte software gratis met u willen delen. Vaak beschikt zo'n programma niet over een supergelikt uiterlijk noch over de zeer geavanceerde functies van zijn commerciële tegenpool. Maar daardoor is het vaak geschikter voor de wensen van de gemiddelde thuisgebruiker. Want daar geldt immers vaak: hoe eenvoudiger, hoe liever! In deze workshop gaan we aan de slag met het gratis maar Engelstalige Photobie,waarmee u foto's kunt bekijken, corrigeren en onderdelen kunt toevoegen. Het werkt allemaal erg simpel!

Stap 1

[afbeelding0]Start uw browser en ga naar Softpedia.com. Klik op de link External Mirror 1 (of 2 als de eerste niet werkt). Mocht deze rechtstreekse downloadlink niet werken, probeer dan een van de alternatieven op photobie.com/Download. Klik in het venster Bestand downloaden op de knop Opslaan. In het dialoogvenster Opslaan als klikt u dan in de linker kolom op de knop Bureaublad en daarna op Opslaan.

Stap 2

[afbeelding0]Als de download klaar is, ziet u een nieuw pictogram op uw Bureaublad staan met de naam PhotobieInstaller.exe. Dubbelklik hierop om de installatie van het programma te starten. Klik op Uitvoeren in het waarschuwingsvenster, waarna de installatiewizard verschijnt. Sluit zonodig andere programma's alvorens u op Next (volgende) klikt, dit voorkomt dat u later uw pc moet herstarten. Klik op I Agree om met de licentieovereenkomst akkoord te gaan en daarna op de knop Install. Tot slot even op Finish (voltooien) klikken en Photobie start meteen.

Stap 3

[afbeelding0] Om een bestand te openen in Photobie klikt u in het menu File (bestand) onder Open op Image. Klikken op het gele mapje op de werkbalk mag ook. Standaard worden alle ondersteunde grafische bestanden getoond, maar door gebruik te maken van het keuzemenu achter Bestandstypen kunt u de getoonde bestandstypen ook tot één beperken. Selecteer een afbeelding en klik op Openen.

Stap 4

[afbeelding0]Standaard worden afbeeldingen in een volledig gemaximaliseerd venster geopend. U kunt de afbeelding desgewenst ook in een verplaatsbaar venster openen door op het verkleinknopje (1) te klikken. In- en uitzoomen doet u met de knopjes bij (2). Hebt u het venster eenmaal losgekoppeld, dan kunt het verplaatsen en naar smaak vergroten of verkleinen.

Stap 5

[afbeelding0]Als één afbeelding geopend is, kunt u met Album View al uw afbeeldingen bekijken. Klik daarvoor in het menu Browser op Open image directory which contains current Image. U krijgt nu een in eerste instantie blanco venster te zien; klik op Volgende (1) om door alle afbeeldingen in de map te bladeren. U bevindt zich overigens in dezelfde map als waaruit u de eerder geopende afbeelding hebt gehaald. Druk op de Esc(ape)-toets om weer terug te keren naar het hoofdvenster van Photobie.

Stap 6

[afbeelding0]Voordat u gaat klodderen in uw afbeelding moet u weten wat de transparantkleur is. Zo niet dan hebt u geheid een probleem zodra u merkt dat u alleen maar pixels van uw foto wegveegt en niet aan het tekenen bent met een leuke kleur. Klik dus eerst op de kleurenknop in de linker werkbalk (1) en kies een kleur die niet in de afbeelding vóórkomt. Klik vervolgens in het menu Color_Setup op Set Current Panel Color as Global Transparent Color (2). Dat lost elk eventueel probleem met verdwijnende inkt op. Nogmaals: dit verschijnsel hoeft niet altijd op te treden!

Stap 7

[afbeelding0]Waarom zou u willen tekenen op een foto? Bijvoorbeeld om een scheur of gat in een (oude) beschadigde foto te verhullen. Om rode ogen te verwijderen of als u kunst wil bedrijven. Om te tekenen klikt u bijvoorbeeld op het meetpipet (1). Daarmee pikt u een kleur op uit de afbeelding door ergens op een kleur in de foto te klikken. Uiteraard kunt u ook een kleur kiezen uit het kleurenpalet dat u in de vorige stap zag. Klik vervolgens op het pengereedschap (2) en u kunt uw artistieke lusten helemaal botvieren.

Stap 8

[afbeelding0]Uiteraard kunt u behalve fouten repareren en artistiek tekenen heel wat meer leuks doen als het om fotobewerking gaat. Zo kunt u onderdelen toevoegen. Selecteer de pen en u produceert een klassieke snor en bril, bijvoorbeeld. Erg geinig is ook het toevoegen van spraakballonnen. Dit is vergelijkbaar met de stickervellen met lollige uitroepen die u bij de fotozaak kunt kopen. Zoom daarvoor eerst in op de foto zodat het hoofd van uw 'slachtoffer'zichtbaar is. Kies dan in het inmiddels bekende kleurenpalet de kleur wit. Klik vervolgens op het naar beneden gerichte pijltje rechts van het vormengereedschap en kies de vorm Oval (ovaal).

Stap 9

[afbeelding0]Teken een mooie ovaal in de buurt van de mond van de persoon die u wat wilt laten zeggen. Klik dan op het pengereedschap en kleur de ovaal in. Zorg ook voor een verbinding met de mond, bijvoorbeeld 'gedachtestippen'. Klik op knop A (1) om tekst in de ballon te plaatsen. Klik op de plek in de ballon waar u de tekst wilt laten beginnen, waarna een dialoogvenster verschijnt waarin u een toepasselijk type, kleur en grootte van de letter kunt kiezen. De standaardgrootte is érg klein (slechts 8), dus dat moet zeker een hogere waarde worden. De juiste waarde is onder meer afhankelijk van de resolutie van de foto, dus alleen experimenteel vast te stellen. Klik na het typen van uw tekst op OK.

Stap 10

[afbeelding0]Telkens als u een onderdeel toevoegt aan uw foto wordt er een nieuwe laag (layer in het Engels) aangemaakt. In het transparante venster LayerManager (lagenbeheerder) ziet u het aantal lagen na een tijdje bewerken dan ook gestaag toenemen. U kunt op elke laag klikken om te zien wat in die specifieke laag aanwezig is. Dat is handig als u wat wilt verwijderen of wijzigen. Als uw tekstballon bijvoorbeeld te klein is uitgevallen, zoek dan de laag met de ballon en verwijder deze. Ook de eventuele opvullagen kunt u verwijderen. Zodat u daarna bijvoorbeeld uit de losse hand een 'wolkeriger'wolk kunt tekenen, om maar wat te noemen.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.