Windows 10 Mobile is uit, en één van de belangrijkste features van het besturingssysteem is Windows Continuum. Je kunt daarmee je telefoon omtoveren tot volwaardige computer, een wens die veel mobiele werkers al jaren koesteren. Maar die wens is ook ambitieus en niet makkelijk te volbrengen. Lukt het Microsoft wel? We gooiden onze pc's een dag aan de kant om Continuum te proberen.

Let op: Dit is niet de review van de Lumia 950 (XL). Die vind je hier. De review van Windows 10 Mobile kun je hier vinden.

First things first: Wat is Continuum?

Om naar Continuum te kijken, moet je eerst begrijpen wat de functie precies is. We schreven daar al eerder een uitgebreid artikel over, dat je hier kunt lezen. In een notendop is Windows Continuum een nieuwe feature in Windows 10 Mobile, waarmee je van je telefoon een complete computer kunt maken. Door je telefoon via een dongle aan een scherm te hangen, zie je een aangepaste versie van Windows 10 op je beeldscherm, compleet met startmenu en taakbalk. Continuum is een essentieel onderdeel van Windows 10. Het besturingssysteem moet namelijk het gat dichten tussen de desktop en de smartphone, en dat begint bij de langgekoesterde wens om van een smartphone ook daadwerkelijk een computer te maken.
 

Indrukwekkend

Aanvankelijk ziet Continuum er erg indrukwekkend uit. In theorie werkt Continuum bijzonder indrukwekkend. Het is kinderlijk eenvoudig te gebruiken en heeft een aantal slimme en handige features. Ook is het opvallend dat Continuum geen simpele emulator is, maar een nieuwe vorm van Windows 10 die bijna voor volwaardig besturingssysteem kan doorgaan. Wanneer je Continuum gebruikt, transformeert Windows 10 naar een desktopomgeving. Die heeft een startmenu (wat een exacte kopie is van het startmenu op je telefoon), een taakbalk met verschillende apps, en een Verkenner. Nog indrukwekkender is hoe een app verandert. Neem Word, dat via Continuum ineens verandert in de desktop-variant van de woordenverwerker.
 

Lastig in de praktijk

Toch zijn er een paar dingen aan Continuum die niet goed werken, en die zelfs zo vervelend zijn dat ze de functie praktisch onbruikbaar maken. Heel jammer, maar uiteindelijk is werken op Windows Continuum een erg vervelende ervaring.

©PXimport

Weinig apps

Dat heeft met een paar dingen te maken. Aan de ene kant is er het gebrek aan apps dat voor Continuum geschikt is. Windows Mobile heeft al een app-probleem, en dat komt vooral bij Continuum naar voren. Waar je op de mobiele telefoon nog wel omwegen kunt verzinnen voor het gebrek aan apps (je kunt bijvoorbeeld naar de mobiele site van Nest, ondanks dat er geen native app voor is), heb je met Continuum simpelweg geen keus.

Eén van de voordelen (en tegelijkertijd een van de meer imposante features) van Continuum is dat je je telefoon kunt blijven gebruiken terwijl je op je scherm aan het werk bent. Hoewel je dus geen WhatsApp kunt gebruiken op je pc, kun je de chat-app wel gewoon op je telefoon gebruiken zonder dat dat er iets verandert op je telefoonscherm. Daarnaast kun je de speciale Continuum-app opstarten op je telefoon, waardoor je die kunt gebruiken als muis. Dat is erg indrukwekkend, zeker omdat je op zulke momenten niets merkt van een vertraging of lag (in ieder geval niet bij de Lumia 950).
 

Uit-knop zet alles uit

Wat dan weer wel een onbegrijpelijke design-keuze is, is dat je je telefoon daarbij niet uit kunt zetten. Dat betekent in de praktijk dat je je scherm niet uit kunt zetten - en raad eens wat je héél vaak automatisch doet als je je telefoon neerlegt nadat je 'em gebruikt? Telkens als je je toestel per ongeluk vergrendelt, sluit Continuum af. Dat betekent niet alleen dat je scherm op zwart gaat, maar ook dat al je werk verloren gaat. Dat betekent dat je je browser en andere apps opnieuw moet opstarten wanneer je je scherm weer aan zet - al worden Word-documenten gelukkig wel periodiek opgeslagen.
 

Laden werkt niet altijd

Extra vervelend is dat Continuum lang niet altijd meer goed opstart als je je scherm per ongeluk hebt afgesloten. In zeker de helft van de gevallen startte het beeldscherm niet meer automatisch op, en moesten we even de stekker uit onze monitor halen om de feature weer aan de gang te krijgen.
 

Vreemde UI-keuzes

Er zitten meer rare problemen in het OS waarvan het nut ons compleet ontgaat. Zo heeft Continuum wel een volwaardig Actiecentrum op het grote scherm, maar krijg je meldingen alleen maar binnen op de telefoon zelf en niet op het beeldscherm. Ook staat er altijd een balk op je smartphone in beeld waarmee je kunt switchen van het smartphonebeeld naar de virtuele muis - maar die balk staat altijd bovenin beeld, juist op de plaats waar normaal altijd hamburgermenu's staan.
 

De beruchte 'app-gap'

Windows Mobile heeft altijd last gehad van de beruchte 'app-gap', het feit dat er simpelweg veel minder apps bestaan voor Windows dan voor Android en iOS. Microsoft denkt (of hoopt...) dat met een paar trucjes te kunnen oplossen in Windows 10 Mobile, en Continuum is er daar een van. Door het OS aantrekkelijk te maken voor meer mensen, moeten app-ontwikkelaars uiteindelijk meer apps gaan bouwen, én die voor Continuum geschikt maken.
 

Alleen Office

Dat betekent echter wel dat er nu nog amper apps te gebruiken zijn voor Continuum. Alleen de standaard-apps van Microsoft zelf, zoals Office (Word, Excel en PowerPoint), Mail en OneDrive zijn geschikt om in fullscreen te draaien, terwijl apps als Twitter of Evernote dat nog niet zijn. Die apps zijn dus via Continuum niet te gebruiken, en dat maakt Continuum een stuk minder productief.
 

Edge

Microsoft zegt echter dat de Edge-browser daarin een centrale rol speelt, want via de browser is het uiteraard mogelijk om de web-apps te gebruiken. In theorie. In de praktijk loop je daarbij echter tegen de beperkingen van de Snapdragon 810-processor van de Lumia 950 aan, want hoewel die voor smartphone-begrippen erg goed is is het voor de desktop simpelweg niet krachtig genoeg.

©PXimport

Multitasken is onmogelijk

Continuum is vooral interessant voor kantoorgebruikers, en die gebruiken over het algemeen meer applicaties dan de gemiddelde gebruiker. Zo hebben wij op een gemiddelde dag Twitter, Slack én Evernote open, maar dat is voor Edge echt te veel gevraagd. Regelmatig worden tabbladen dan ook herladen op de achtergrond, wat bijzonder vervelend is wanneer je net een chat-gesprek ergens op hebt staan.

Het is wel zo dat die app-gap vooral ontwikkelaars aan te rekenen is - die hebben immers geen apps voor Continuum gemaakt. Van de andere kant kun je je afvragen of Microsoft wel genoeg doet om ontwikkelaars aan zich te binden (daarover zijn de meningen verdeeld), en is het een raadsel dat veel Microsoft-apps als Skype en Groove niet Continuum-compatibel zijn.
 

Te spartaans

In de praktijk is het erg moeilijk om met alleen Continuum te werken. Goed, je moet Continuum niet gebruiken om video's te gaan bewerken of livestreams te volgen, maar als je zelfs naar een computer moet overstappen om een afbeelding te resizen dan mist er gewoon te veel aan het OS.
 

Gebrek aan goede Verkenner

Een ander groot gebrek aan Continuum is een degelijke Verkenner. In Windows voor de desktop is de Verkenner naast het startmenu misschien wel het belangrijkste onderdeel van het besturingssysteem, maar in Continuum ontbreekt een degelijke integratie van de Verkenner en dat maakt werken met bestanden een erg frustrerend proces. Via het startmenu is in Continuum wel de Verkenner te openen, maar in tegenstelling tot andere apps verandert die op het scherm dan niet tot nieuwe applicatie. De Verkenner is op een grote monitor simpelweg een gigantisch zwart vlak met een paar mappen erop.
 

Verkenner doet vreemd

Als je een bestand moet uploaden vanuit de browser, krijg je geen pop-up te zien zoals op het desktop-OS, maar een fullscreen versie van de Verkenner. Dubbelklikken op een bestand werkt dan niet, want dat opent een afbeelding in de Foto's-app. In plaats daarvan moet je één keer op de afbeelding klikken en vervolgens het vinkje onderin de Verkenner aanklikken. Ook ontbreken er belangrijke features in de Verkenner zoals het tonen van een thumbnail, of informatie als grootte van een bestand.
 

Bijna hetzelfde, maar nét anders

Het lijken allemaal kleine en op het eerste oog onbelangrijke verschillen, maar Continuum en de Verkenner in het bijzonder zitten vol met zulke kleine design-foutjes die nét iets anders werken dan Windows 10 op de desktop, zo veel dat het werken een ergerlijke ervaring is. Alles lijkt weliswaar wel op elkaar, maar je moet wel alles opnieuw leren omdat alles net wat anders werkt.
 

Slechte OneDrive-integratie

Frusterend is ook de ontbrekende integratie van OneDrive, wat op de desktop perfect werkt omdat OneDrive daar gewoon een map in de Verkenner is.

Op Windows 10 Mobile, en daarmee Continuum, is OneDrive een aparte app die niet samenwerkt met de Verkenner. Probeer je daarom een afbeelding op te slaan, dan moet je vooraf kiezen of dat de in de Verkenner of in OneDrive moet. Doe je dat verkeerd, dan kun je weer opnieuw beginnen.
 

Bugs

Maar het allervervelendste van Continuum zijn de vele bugs die de feature plagen. Onverklaarbare crashes, foutmeldingen met niet te vinden foutcodes, het beeld dat vaak niet automatisch aanspringt... Het maakt Continuum tot een over het algemeen frustrerende ervaring. Dat is heel jammer voor een functie die zo veelbelovend is, maar het is in de praktijk onmogelijk om een hele dag te werken op Continuum. We hebben het geprobeerd. Het was één van de minder productieve dagen die we hebben gehad.

Update: Na het lezen van deze review liet Microsoft weten ons mogelijk een defect reviewmodel te hebben gestuurd. We hebben een nieuwe Display Dock ontvangen, die bij normaal gebruik inderdaad minder vastliep. Bij het draaien van veel applicaties of bij stevig gebruik van Edge loop je echter nog steeds tegen crashes aan.Microsoft zegt daarnaast dat Continuum niet is bedoeld om je laptop te vervangen, maar als aanvulling daarop'. Je mag zelf invullen of je de functie dan nog steeds nuttig vindt.

Bluetooth-speakers zijn er in overvloed, waardoor fabrikanten zich maar moeilijk kunnen onderscheiden. Met zijn kersverse Grip doet JBL een dappere poging. Volgens het Amerikaanse merk is deze draadloze luidspreker met ingebouwde verlichting erg krachtig. Bijzonder, want de behuizing is niet veel groter dan een colablikje. Maakt JBL zijn belofte waar?

De Grip is een begrijpelijke toevoeging binnen het uitgebreide gamma van de bekende audiofabrikant. Ten opzichte van de goedkopere GO 4 en Clip 5 is dit nieuwe model weliswaar iets groter, maar je krijgt daar een voller geluid voor terug. Vergelijken we de Grip met de iets duurdere Flip 7, dan is de cilindervormige behuizing van 6,4 × 15,3 × 6,5 centimeter juist weer iets compacter. Logischerwijs zag JBL dus een kans om dit gat in zijn assortiment te vullen. De speaker heeft een adviesprijs van 99,99 euro.

©Maikel Dijkhuizen

Luistertijd en bouwkwaliteit

Wie de JBL Grip koopt, moet zelf voor een usb-c-kabel zorgen, want deze kabel zit niet in het productdoosje. Eenmaal opgeladen gaat de accu van 2600 mAh op een gemiddeld volumeniveau ongeveer veertien uur mee. Normaal gesproken hebben JBL-speakers een stevige constructie. Dat is bij de Grip ook het geval, al kunnen we de behuizing op bepaalde plekken diep indrukken. Gelukkig veren het textiel en kunststof soepel terug. Wellicht verklaart het flexibele materiaal het lichte gewicht van 385 gram. Toch gaat deze luidspreker naar verwachting niet zo gauw stuk. JBL claimt dat de Grip een val van één meter hoogte op beton moeiteloos overleeft. Bovendien voldoet dit product aan de eisen van de IP68-norm. Het speakerkastje is dus volledig dompel- en stofdicht. Zeker voor luistersessies in de buitenlucht is dat natuurlijk een pluspunt. Dankzij de geïntegreerde lus hang je de Grip makkelijk ergens aan op.

©Maikel Dijkhuizen

Muziek luisteren

Zodra de Grip met een bluetooth-bron is verbonden, bedien je de muziekweergave eenvoudig vanaf de speaker. Boven het JBL-logo vind je twee volumeknoppen en een play/pauze-toets. Door tweemaal op laatstgenoemde knop te drukken, kun je nummers skippen. Bovenop is er nog een optie om een andere geschikte JBL-speaker draadloos te koppelen. Je profiteert dan van een grootser geluid. Hoewel veel cilindervormige luidsprekers een zogeheten 360 graden-geluid ondersteunen, is dat bij dit exemplaar helaas niet het geval. De achterkant klinkt beduidend minder dan de voorkant.

Bij eenvoudige muziekcomposities, podcasts en luisterboeken is de geluidskwaliteit goed. Het is nogal verrassend hoeveel volume dit kleine apparaatje kan produceren. Met name bij opzwepende genres als dance en hiphop komt dat goed van pas. Verder zijn mensen duidelijk te verstaan, zodat je bijvoorbeeld een radioshow of audioboek makkelijk kunt volgen. Bij bombastische muziekstukken met veel instrumenten schiet de Grip iets tekort. Denk bijvoorbeeld aan genres als rock, metal en klassiek. Logisch, want het is ondoenlijk om de benodigde audiofrequenties uit een enkele fullrange-audiodriver te persen. Zeker op een wat hoger volumeniveau klinken dergelijke nummers ietwat chaotisch. Geen schande, want dat is vrijwel bij alle bluetooth-speakers met slechts één actieve audiodriver het geval.

©Maikel Dijkhuizen

Sfeerverlichting en app

Op de achterkant zit een ledstrip van zo'n 6,5 centimeter. Dat geeft met name in het donker een leuk effect. Druk meermaals op de bijbehorende lichtknop voor verschillende thema's. Via de JBL Portable-app pas je optioneel de lichtintensiteit en kleur aan. Ook om andere redenen loont het de moeite om deze app op je smartphone te installeren. Je zet hiermee onder andere diverse equalizerinstellingen naar je hand. Kies bijvoorbeeld voor Chill, Vocal of Energetic. Tot slot stelt JBL vanuit de app regelmatig software-updates beschikbaar.

©Maikel Dijkhuizen

JBL Grip kopen?

Als je een compacte luidspreker met IP68-certificering wilt kopen, is de JBL Grip het overwegen waard. Je haalt voor amper honderd euro een degelijke speaker in huis die in alle weersomstandigheden blijft doorspelen. Overige pluspunten zijn de respectabele accuduur en geïntegreerde verlichting. Voor audiopuristen is de aanwezigheid van één actieve driver een nadeel. Dat geeft op audiovlak namelijk beperkingen. Zoek je een bluetooth-speaker die alle muziekstijlen op een hoog volumeniveau zonder vervorming laat horen, dan is de Grip niet de beste keuze.

Hoeveel smartphone krijg je voor een scherpe prijs? In deze uitgebreide test vergelijken we negen populaire smartphones die tussen de 200 en 300 euro kosten. Uit die ervaringen blijkt dat een budgetsmartphone in heel wat gevallen voldoende kan zijn, maar er ook duidelijk argumenten zijn om door te sparen voor een duurder model.

We testen voortdurend smartphones in allerlei prijsklassen, waaronder het goedkope segment tot 300 euro. Heb je interesse in een budgetsmartphone, dan kun je bij veel merken terecht. Uiteraard van bekende namen als Samsung en Motorola en de Chinese grootmachten als Xiaomi en Oppo. Nieuwere merken zoals HMD en Nothing willen ook een puntje van de taart claimen. In deze test bespreken we – in willekeurige volgorde – smartphones van Samsung, Motorola, Xiaomi, Poco, Nothing, Oppo en HMD.

Testverantwoording

We hebben negen budgetsmartphones getest. In dit geval zijn dit toestellen die bij bekende (web)winkels tussen de 200 en 300 euro kosten. We hebben bij het selecteren van de geteste smartphones gekeken naar de straatprijzen van bekende aanbieders in november 2025. We nemen dus niet de adviesprijzen van fabrikanten, want die zijn veelal hoger. De straatprijzen geven het meest realistische beeld van de smartphones die je voor een bepaald budget kunt kopen.

Bij het testen van een toestel letten we onder andere op de bouw- en schermkwaliteit, aanvullende technische functies als de mate van repareerbaarheid en in hoeverre het apparaat bestand is tegen stof en water. We noteren ook hoe een smartphone bevalt in het dagelijks gebruik, van de snelheid en de accuduur tot hoe snel het opladen verloopt en of het opladen ook draadloos kan. Natuurlijk maken we ook de nodige foto’s en video’s met een smartphone, zowel overdag als in het donker. We nemen verder de geïnstalleerde softwareschil en het beloofde updatebeleid onder de loep. Zo kun je ook vergelijken tot wanneer je een smartphone comfortabel en veilig kunt gebruiken. Tot slot besteden we aandacht aan eventuele onderscheidende functies van een smartphone. Die zijn er namelijk, ook in het budgetsegment.

©Livinsky Alex

CMF Phone 2 Pro

De CMF Phone 2 Pro is een toestel van techbedrijf Nothing, en de tweede smartphone in de CMF-lijn. De telefoon heeft een industrieel ontwerp dat duidelijk opvalt ten opzichte van de concurrentie en is geschikt voor los verkrijgbare accessoires van Nothing.

Nothing brengt een magnetische kaarthouder uit die je op de achterkant kunt plakken, een setje cameralenzen om meer functies aan de camera’s toe te voegen en een nekkoord. Enkel het nekkoord werkt ook met de vorige CMF-smartphone, waar overigens na de initiële drie accessoires geen nieuwe extra’s voor zijn uitgebracht. Nothings modulaire strategie weet ons daarom nog niet te overtuigen.

De CMF Phone 2 Pro doet dat als telefoon beter. Het 6,77inch-oledscherm (120 Hz) ziet er erg goed uit, onder de motorkap draait een prima MediaTek-processor met 8 GB werkgeheugen en de opslagcapaciteit bedraagt 128 GB. Blij zijn we met de hoofdcamera en de zoomcamera. De groothoekcamera is kwalitatief minder goed. De 5000mAh-batterij gaat zonder zorgen een lange dag mee. ‘s Nachts opladen is aan te bevelen. Dat kan met maximaal 33 watt via usb-c. De CMF Phone 2 Pro draait op Android 15, krijgt drie Android-upgrades en zes jaar beveiligingsupdates. De softwareschil voegt visueel toffe functies toe en is vrij van bloatware.

Samsung Galaxy A36

Als je een betaalbare, moderne Samsung-smartphone zoekt, kun je bijvoorbeeld de Galaxy A26 overwegen. In deze test bespreken we beide modellen, te beginnen met de A36. Die weet ons niet helemaal te overtuigen. Ja, het toestel is waterdicht, kan tegen stof en heeft een prachtig 6,7inch-oledscherm met 120Hz-verversingssnelheid. Ook de accuduur is ruimschoots voldoende, wat knap is omdat de 5000mAh-accu niet bijzonder groot is. Opladen kan de smartphone met maximaal 45 watt en dat is ook lekker rap.

Samsungs updatebeleid is met zes jaar Android- én beveiligingsupdates ook erg goed. Veel fabrikanten van budgetsmartphones kunnen hier nog een voorbeeld aan nemen. Maar die merken focussen zich weer op betere specificaties en op dat punt laat Samsung steken vallen met de A36. Het toestel is simpelweg traag in gebruik, zowel bij het navigeren door de softwareschil als bij het gebruiken van apps en games. De foto- en videokwaliteit valt ons ook tegen. Voor sociale media is de kwaliteit op zich prima, maar het moge duidelijk zijn dat je in dit prijssegment smartphones kunt kopen die realistischere plaatjes schieten. Door de zwakke prestaties vragen we ons ten zeerste af of de A36 na jarenlang gebruik én allemaal software-updates nog wel mee kan komen.

Motorola Edge 50 Neo

Motorola biedt heel wat betaalbare smartphones aan in zijn Moto G- en Edge-series. De nieuwe Edge 60-serie is nog aan de dure kant en verderop in deze test bespreken we een Moto G-model. We zijn ook in de Edge 50 Neo gedoken, die nu bijna een jaar op de markt is. Dit toestel is met name interessant voor wie veel functies in een compacter toestel zoekt. De Edge 50 Neo weegt namelijk slechts 171 gram en is met zijn 6,4inch-scherm ook wat handzamer dan veel concurrenten. Het 120Hz-oledscherm laat een goede indruk achter. De gebruikte MediaTek-processor is niet de snelste, maar dat wordt deels gecompenseerd door liefst 12 GB werkgeheugen. Helemaal royaal is de opslagcapaciteit van 512 GB. Ook aanwezig zijn functies als e-sim, wifi 6E en draadloos opladen (met maximaal 15 watt). Dat laatste is best zeldzaam in dit prijssegment. Via de usb-c-poort kan de smartphone laden met maximaal 65 watt, al dien je zelf de juiste adapter te regelen. Het toestel heeft drie prima camera’s achterop, waarvan de hoofdcamera en groothoeklens optische beeldstabilisatie (OIS) hebben. Motorola geeft de Edge 50 Neo vijf jaar Android-upgrades en beveiligingsupdates. Dat is netjes en – verwarrend – langer dan de meeste duurdere Motorola-smartphones.

Xiaomi Redmi Note 14 Pro 5G

Let goed op, want Xiaomi’s Redmi Note 14-serie bestaat uit een handvol toestellen. Die hebben onder andere Pro- en Pro Plus-aanduidingen en zijn er soms ook al 4G- en 5G-versies, met iets uiteenlopende specificaties. Wij hebben de Note 14 Pro 5G onder handen genomen, die net onder de prijsgrens van deze test valt. Het toestel komt luxe over met zijn stevige behuizing, die ook een IP68-certificering bevat tegen water en stof. De smartphone heeft een groot 6,67inch-oledscherm (120 Hz) met scherpe resolutie van 2712 × 1220 pixels, dat een genot is om naar te kijken.

De prestaties zijn dankzij de vlotte MediaTek-processor ook dik in orde, geholpen door 8 GB werkgeheugen. Met 256 GB is de opslagcapaciteit van gebruikelijke grootte. Dankzij de 5110mAh-accu kun je de smartphone meer dan een dag gebruiken. Opladen gaat snel via de usb-c-poort (maximaal 45 watt) en we worden blij van de goede hoofdcamera. De extra camera’s vallen ons kwalitatief helaas tegen. Xiaomi’s softwareschil MIUI bevalt ook minder goed dan de andere geteste softwareschillen. MIUI bevat heel veel extra apps en onnodige functies en toont bovendien reclames. Het updatebeleid is met drie Android-upgrades (waarvan Android 15 er al één was) en vier jaar beveiligingsupdates ook wat benedengemiddeld.

Samsung Galaxy A26 5G

Iets eerder in dit artikel hierboven bespraken we de Galaxy A36 van Samsung, die wat duurder is dan de A26 die we nu toelichten. Wat direct opvalt, is dat Samsung nog meer compromissen moest sluiten om tot de lagere prijs te komen. Zo heeft de Galaxy A26 een usb 2.0-poort en is het sterk verouderde wifi 5 de hoogste wifistandaard. In de praktijk vallen ook de macrocamera en groothoekcamera erg tegen en heeft de gebruikte processor ook moeite om ons bij te benen. Het snelheidsverschil met sommige andere geteste telefoons is duidelijk merkbaar.

Het roept twijfels op over de prestaties van de A26 na een paar jaar gebruik. Op papier kan de smartphone lang mee. Samsung garandeert namelijk zes jaar updates, wat gelet op de scherpe prijs een erg sterk updatebeleid is. De A26 scoort ook pluspunten met zijn accuduur van ruim een dag, zijn goede hoofdcamera en zijn mooie oledscherm met 120Hz-verversingssnelheid. Dat scherm is 6,7 inch groot en heeft een wat ouderwetse waterdruppel-inkeping bovenin voor de selfiecamera. Moderner is de IP67-certificering, die aangeeft dat het toestel bestand is tegen stof en water. Ten opzichte van sommige andere geteste smartphones vinden we dat de Galaxy A26 meer duidelijke aandachtspunten heeft.

Poco X7 Pro

Op de valreep kan hij mee, deze 8/256GB-versie van de Poco X7 Pro. Het zustermerk van Xiaomi verkoopt ook een 12/512GB-variant, die duurder is. Wat opvalt aan deze Poco X7 Pro is allereerst zijn ontwerp. Dit toestel is duidelijk gemaakt voor wie aandacht wil trekken. Spreekt het hippe ontwerp je niet aan, dan biedt een hoesje uitkomst. De smartphone is waterdicht en stofbestendig en heeft een groot 6,67inch-oledscherm. Met een resolutie van 2712 × 1220 pixels oogt het beeld erg scherp. Een 120Hz-verversingssnelheid maakt het scherm soepel in gebruik.

Ook soepel zijn de prestaties: dankzij de MediaTek-processor en 8 GB werkgeheugen is de telefoon erg snel. Van de camera’s zijn we minder onder de indruk, al kun je er prima mee uit de voeten. Vrolijker worden we van de accuduur. De 6000mAh-accu is op papier bovengemiddeld groot en gaat in de praktijk ook uren langer mee dan veel andere smartphones. Opladen kan vlot via de usb-c-poort. Poco levert de X7 Pro met Android 15 en garandeert drie Android-upgrades en vier jaar beveiligingsupdates. Dat is aardig, maar korter dan heel wat concurrenten. Jammer is dat Poco zijn softwareschil volstopt met commerciële apps en games, al kun je een deel zelf verwijderen.

Oppo A5 Pro 5G

Heb je behoefte aan een erg stevige smartphone, dan lijkt de Oppo A5 Pro (5G) een boeiende kandidaat. Dit toestel is IP66-, IP68- en IP69-gecertificeerd. Wat wil zeggen dat het toestel bestand is tegen stof, een val in het water en een harde waterstraal. Oppo zegt ook dat de smartphone geen schade oploopt door extreme temperaturen en dat er extra stevig glas voor het beeldscherm geplaatst is. Prettig is dat het stevige karakter van het Oppo-toestel helemaal niet opvalt. Er zit geen klepje voor de usb-c-poort, het toestel is met 194 gram niet bovengemiddeld zwaar en voelt ook aan als een reguliere telefoon. De prijs vinden we erg vriendelijk, zeker als je weet dat Oppo drie Android-upgrades en zes jaar beveiligingsupdates garandeert.

De fabrikant heeft een extra grote accu (5800mAh-capaciteit) in zijn budgetsmartphone gestopt. Wij kunnen dan ook twee dagen vooruit met de A5 Pro (5G), al komt dat ook deels omdat het HD-scherm minder stroom verbruikt dan de Full-HD-schermen in concurrerende telefoons. Het HD-scherm oogt duidelijk minder scherp en is een stevige compromis. Op alle andere vlakken presteert de Oppo A5 Pro prima, zonder onderscheidend te zijn. Van Oppo’s drukke softwareschil vol bloatware zijn we minder gecharmeerd.

Motorola Moto G75 (Redactietip)

De Motorola Moto G75 is één van de vele Moto G-smartphones. Een ietwat verwarrende strategie van het merk, maar goed om te weten is dat de G75 een van de betere keuzes is. Niet alleen ten opzichte van zijn broers, maar ook in vergelijking met de concurrerende smartphones in deze test. Dat begint bij de buitenkant. De Moto G75 draagt een MIL-STF-810H-certificering, wat inhoudt dat hij een val van 1,2 meter hoogte moet overleven en IP68-gecertificeerd is. De smartphone kan dus tegen stof en water. Ook ondersteund zijn e-sim en draadloos opladen (met maximaal 15 watt), twee functies die we op maar weinig andere budgettelefoons terugzien.

Daar staat tegenover dat die smartphones veelal een oledscherm hebben en de Moto G75 het moet doen met een iets minder mooi lcd-scherm. Dat scherm meet maar liefst 6,78 inch, toont een Full-HD-resolutie en heeft een 120Hz-verversingssnelheid. Onder de motorkap draait een aardige processor met 8 GB werkgeheugen, maar er zijn snellere geteste smartphones. De opslagcapaciteit is met 256 GB wel van gebruikelijke grootte.

Motorola maakt een goede sier met zijn goede hoofdcamera en groothoekcamera – die ook een nauwkeurige macromodus heeft. Ook het updatebeleid is positief verrassend. De Moto G75 krijgt vijf Android-upgrades en zes jaar beveiligingsupdates. Motorola’s softwareschil is lekker rustig.

HMD Fusion

De HMD Fusion is misschien wel de opvallendste smartphone in deze vergelijkende test. Dat komt door twee uiterlijke aspecten. Enerzijds is de Fusion zo ontwikkeld dat je hem met behulp van gereedschap en handleidingen van reparatiebedrijf iFixit zelf grotendeels uit elkaar kunt halen. Daarna kun je onderdelen vervangen. iFixit biedt onder meer een nieuw batterij, scherm en achterkant aan. De prijzen bedragen enkele tientjes per onderdeel. We waarderen deze duurzame aanpak van HMD.

Ook interessant zijn de pogo-pinnetjes op de achterkant van de smartphone, waar je speciale HMD-hoesjes aan kunt bevestigen. Zo’n hoesje biedt bijvoorbeeld een flitser aan de voorkant (voor betere selfies in het donker), de mogelijkheid om de smartphone draadloos op te laden of te veranderen in een handheld. De prijzen van de hoesjes vallen ons ook mee.

Toch kunnen we de HMD Fusion moeilijk aanraden. Als smartphone valt hij ons namelijk nogal tegen. Het HD-scherm ziet er niet zo fraai uit, door de eenvoudige Snapdragon-processor is de telefoon – nu al – vrij traag en HMD belooft slechts twee Android-upgrades en drie jaar beveiligingsupdates. Een telefoon uitbreiden met toffe hoesjes en onderdelen vervangen willen wij pas doen als de basis goed is. De HMD Fusion weet daar niet in te overtuigen.

Conclusie

Na het testen van negen budgetsmartphones, hebben we – niet voor het eerst – gemerkt dat er veel verschil zit in de totale gebruikservaring van goedkope toestellen. Natuurlijk, ten opzichte van bijvoorbeeld drie jaar geleden krijg je nu sowieso een betere telefoon voor hetzelfde geld. De geteste budgetsmartphones hebben allemaal een stevig ontwerp, voldoende werkgeheugen en opslagcapaciteit. Er is ook ruimte gekomen voor innovatie, zo laten Nothing en HMD zien met hun modulaire toestellen. Sommige merken geven hun budgetsmartphones ook een serieus updatebeleid. Met name Samsung en Motorola scoren goed op dit vlak. Deze test maakt ook duidelijk dat elk merk – nog steeds – compromissen moet sluiten om een prima budgettelefoon uit te brengen. Zo kiezen HMD en Oppo voor een HD-scherm, heeft een Samsung-model wifi5-ondersteuning en stopt Xiaomi zijn software vol reclames.

Onder de streep zijn we aangenaam verrast door veel smartphones, de Motorola Edge 50 Neo voorop. Die biedt een heel fijn totaalpakket voor een scherpe prijs. Dit toestel krijgt dan ook het predicaat Best getest. Onze Redactietip blijkt na grondig nadenken óók een Motorola-smartphone, namelijk de Moto G75. Die is nog goedkoper maar bevalt ook hartstikke goed, te danken aan prettige specificaties en rustige software die zes jaar updates krijgt.