Windows 10 Mobile is uit, en één van de belangrijkste features van het besturingssysteem is Windows Continuum. Je kunt daarmee je telefoon omtoveren tot volwaardige computer, een wens die veel mobiele werkers al jaren koesteren. Maar die wens is ook ambitieus en niet makkelijk te volbrengen. Lukt het Microsoft wel? We gooiden onze pc's een dag aan de kant om Continuum te proberen.

Let op: Dit is niet de review van de Lumia 950 (XL). Die vind je hier. De review van Windows 10 Mobile kun je hier vinden.

First things first: Wat is Continuum?

Om naar Continuum te kijken, moet je eerst begrijpen wat de functie precies is. We schreven daar al eerder een uitgebreid artikel over, dat je hier kunt lezen. In een notendop is Windows Continuum een nieuwe feature in Windows 10 Mobile, waarmee je van je telefoon een complete computer kunt maken. Door je telefoon via een dongle aan een scherm te hangen, zie je een aangepaste versie van Windows 10 op je beeldscherm, compleet met startmenu en taakbalk. Continuum is een essentieel onderdeel van Windows 10. Het besturingssysteem moet namelijk het gat dichten tussen de desktop en de smartphone, en dat begint bij de langgekoesterde wens om van een smartphone ook daadwerkelijk een computer te maken.
 

Indrukwekkend

Aanvankelijk ziet Continuum er erg indrukwekkend uit. In theorie werkt Continuum bijzonder indrukwekkend. Het is kinderlijk eenvoudig te gebruiken en heeft een aantal slimme en handige features. Ook is het opvallend dat Continuum geen simpele emulator is, maar een nieuwe vorm van Windows 10 die bijna voor volwaardig besturingssysteem kan doorgaan. Wanneer je Continuum gebruikt, transformeert Windows 10 naar een desktopomgeving. Die heeft een startmenu (wat een exacte kopie is van het startmenu op je telefoon), een taakbalk met verschillende apps, en een Verkenner. Nog indrukwekkender is hoe een app verandert. Neem Word, dat via Continuum ineens verandert in de desktop-variant van de woordenverwerker.
 

Lastig in de praktijk

Toch zijn er een paar dingen aan Continuum die niet goed werken, en die zelfs zo vervelend zijn dat ze de functie praktisch onbruikbaar maken. Heel jammer, maar uiteindelijk is werken op Windows Continuum een erg vervelende ervaring.

©PXimport

Weinig apps

Dat heeft met een paar dingen te maken. Aan de ene kant is er het gebrek aan apps dat voor Continuum geschikt is. Windows Mobile heeft al een app-probleem, en dat komt vooral bij Continuum naar voren. Waar je op de mobiele telefoon nog wel omwegen kunt verzinnen voor het gebrek aan apps (je kunt bijvoorbeeld naar de mobiele site van Nest, ondanks dat er geen native app voor is), heb je met Continuum simpelweg geen keus.

Eén van de voordelen (en tegelijkertijd een van de meer imposante features) van Continuum is dat je je telefoon kunt blijven gebruiken terwijl je op je scherm aan het werk bent. Hoewel je dus geen WhatsApp kunt gebruiken op je pc, kun je de chat-app wel gewoon op je telefoon gebruiken zonder dat dat er iets verandert op je telefoonscherm. Daarnaast kun je de speciale Continuum-app opstarten op je telefoon, waardoor je die kunt gebruiken als muis. Dat is erg indrukwekkend, zeker omdat je op zulke momenten niets merkt van een vertraging of lag (in ieder geval niet bij de Lumia 950).
 

Uit-knop zet alles uit

Wat dan weer wel een onbegrijpelijke design-keuze is, is dat je je telefoon daarbij niet uit kunt zetten. Dat betekent in de praktijk dat je je scherm niet uit kunt zetten - en raad eens wat je héél vaak automatisch doet als je je telefoon neerlegt nadat je 'em gebruikt? Telkens als je je toestel per ongeluk vergrendelt, sluit Continuum af. Dat betekent niet alleen dat je scherm op zwart gaat, maar ook dat al je werk verloren gaat. Dat betekent dat je je browser en andere apps opnieuw moet opstarten wanneer je je scherm weer aan zet - al worden Word-documenten gelukkig wel periodiek opgeslagen.
 

Laden werkt niet altijd

Extra vervelend is dat Continuum lang niet altijd meer goed opstart als je je scherm per ongeluk hebt afgesloten. In zeker de helft van de gevallen startte het beeldscherm niet meer automatisch op, en moesten we even de stekker uit onze monitor halen om de feature weer aan de gang te krijgen.
 

Vreemde UI-keuzes

Er zitten meer rare problemen in het OS waarvan het nut ons compleet ontgaat. Zo heeft Continuum wel een volwaardig Actiecentrum op het grote scherm, maar krijg je meldingen alleen maar binnen op de telefoon zelf en niet op het beeldscherm. Ook staat er altijd een balk op je smartphone in beeld waarmee je kunt switchen van het smartphonebeeld naar de virtuele muis - maar die balk staat altijd bovenin beeld, juist op de plaats waar normaal altijd hamburgermenu's staan.
 

De beruchte 'app-gap'

Windows Mobile heeft altijd last gehad van de beruchte 'app-gap', het feit dat er simpelweg veel minder apps bestaan voor Windows dan voor Android en iOS. Microsoft denkt (of hoopt...) dat met een paar trucjes te kunnen oplossen in Windows 10 Mobile, en Continuum is er daar een van. Door het OS aantrekkelijk te maken voor meer mensen, moeten app-ontwikkelaars uiteindelijk meer apps gaan bouwen, én die voor Continuum geschikt maken.
 

Alleen Office

Dat betekent echter wel dat er nu nog amper apps te gebruiken zijn voor Continuum. Alleen de standaard-apps van Microsoft zelf, zoals Office (Word, Excel en PowerPoint), Mail en OneDrive zijn geschikt om in fullscreen te draaien, terwijl apps als Twitter of Evernote dat nog niet zijn. Die apps zijn dus via Continuum niet te gebruiken, en dat maakt Continuum een stuk minder productief.
 

Edge

Microsoft zegt echter dat de Edge-browser daarin een centrale rol speelt, want via de browser is het uiteraard mogelijk om de web-apps te gebruiken. In theorie. In de praktijk loop je daarbij echter tegen de beperkingen van de Snapdragon 810-processor van de Lumia 950 aan, want hoewel die voor smartphone-begrippen erg goed is is het voor de desktop simpelweg niet krachtig genoeg.

©PXimport

Multitasken is onmogelijk

Continuum is vooral interessant voor kantoorgebruikers, en die gebruiken over het algemeen meer applicaties dan de gemiddelde gebruiker. Zo hebben wij op een gemiddelde dag Twitter, Slack én Evernote open, maar dat is voor Edge echt te veel gevraagd. Regelmatig worden tabbladen dan ook herladen op de achtergrond, wat bijzonder vervelend is wanneer je net een chat-gesprek ergens op hebt staan.

Het is wel zo dat die app-gap vooral ontwikkelaars aan te rekenen is - die hebben immers geen apps voor Continuum gemaakt. Van de andere kant kun je je afvragen of Microsoft wel genoeg doet om ontwikkelaars aan zich te binden (daarover zijn de meningen verdeeld), en is het een raadsel dat veel Microsoft-apps als Skype en Groove niet Continuum-compatibel zijn.
 

Te spartaans

In de praktijk is het erg moeilijk om met alleen Continuum te werken. Goed, je moet Continuum niet gebruiken om video's te gaan bewerken of livestreams te volgen, maar als je zelfs naar een computer moet overstappen om een afbeelding te resizen dan mist er gewoon te veel aan het OS.
 

Gebrek aan goede Verkenner

Een ander groot gebrek aan Continuum is een degelijke Verkenner. In Windows voor de desktop is de Verkenner naast het startmenu misschien wel het belangrijkste onderdeel van het besturingssysteem, maar in Continuum ontbreekt een degelijke integratie van de Verkenner en dat maakt werken met bestanden een erg frustrerend proces. Via het startmenu is in Continuum wel de Verkenner te openen, maar in tegenstelling tot andere apps verandert die op het scherm dan niet tot nieuwe applicatie. De Verkenner is op een grote monitor simpelweg een gigantisch zwart vlak met een paar mappen erop.
 

Verkenner doet vreemd

Als je een bestand moet uploaden vanuit de browser, krijg je geen pop-up te zien zoals op het desktop-OS, maar een fullscreen versie van de Verkenner. Dubbelklikken op een bestand werkt dan niet, want dat opent een afbeelding in de Foto's-app. In plaats daarvan moet je één keer op de afbeelding klikken en vervolgens het vinkje onderin de Verkenner aanklikken. Ook ontbreken er belangrijke features in de Verkenner zoals het tonen van een thumbnail, of informatie als grootte van een bestand.
 

Bijna hetzelfde, maar nét anders

Het lijken allemaal kleine en op het eerste oog onbelangrijke verschillen, maar Continuum en de Verkenner in het bijzonder zitten vol met zulke kleine design-foutjes die nét iets anders werken dan Windows 10 op de desktop, zo veel dat het werken een ergerlijke ervaring is. Alles lijkt weliswaar wel op elkaar, maar je moet wel alles opnieuw leren omdat alles net wat anders werkt.
 

Slechte OneDrive-integratie

Frusterend is ook de ontbrekende integratie van OneDrive, wat op de desktop perfect werkt omdat OneDrive daar gewoon een map in de Verkenner is.

Op Windows 10 Mobile, en daarmee Continuum, is OneDrive een aparte app die niet samenwerkt met de Verkenner. Probeer je daarom een afbeelding op te slaan, dan moet je vooraf kiezen of dat de in de Verkenner of in OneDrive moet. Doe je dat verkeerd, dan kun je weer opnieuw beginnen.
 

Bugs

Maar het allervervelendste van Continuum zijn de vele bugs die de feature plagen. Onverklaarbare crashes, foutmeldingen met niet te vinden foutcodes, het beeld dat vaak niet automatisch aanspringt... Het maakt Continuum tot een over het algemeen frustrerende ervaring. Dat is heel jammer voor een functie die zo veelbelovend is, maar het is in de praktijk onmogelijk om een hele dag te werken op Continuum. We hebben het geprobeerd. Het was één van de minder productieve dagen die we hebben gehad.

Update: Na het lezen van deze review liet Microsoft weten ons mogelijk een defect reviewmodel te hebben gestuurd. We hebben een nieuwe Display Dock ontvangen, die bij normaal gebruik inderdaad minder vastliep. Bij het draaien van veel applicaties of bij stevig gebruik van Edge loop je echter nog steeds tegen crashes aan.Microsoft zegt daarnaast dat Continuum niet is bedoeld om je laptop te vervangen, maar als aanvulling daarop'. Je mag zelf invullen of je de functie dan nog steeds nuttig vindt.

Als je de specificatielijst van een moderne televisie of monitor bekijkt, zie je achter het kopje 'verversingssnelheid' vaak een getal staan gevolgd door 'Hz'. Jarenlang was 50 of 60 Hz de standaard, maar tegenwoordig pronken fabrikanten met 100, 120 of zelfs 144 Hz. Klinkt sneller, en sneller is meestal beter, maar wat betekent het nou eigenlijk voor jouw kijkervaring? Is het een noodzaak voor iedereen, of vooral leuk voor fanatieke gamers?

Om te begrijpen wat die Hertz (Hz) doet, moet je een televisie of monitor niet zien als een statisch schilderij, maar als een soort digitale flipbook. Het beeld dat je ziet, wordt immers continu opnieuw opgebouwd. Een standaard 60Hz-scherm ververst het beeld 60 keer per seconde. Dat is voor het menselijk oog snel genoeg om een vloeiende beweging waar te nemen bij normaal tv-kijken, zoals het nieuws of een dramaserie. Een 120Hz-scherm doet dat dus dubbel zo vaak: 120 keer per seconde.

©DC Studio

Waarom zou je meer beelden per seconde willen?

Het grootste voordeel van een hogere verversingssnelheid is soepelheid. Hoe meer beelden er per seconde worden getoond, hoe vloeiender bewegingen eruitzien. Bij 60 Hz kunnen snelle acties soms wat schokkerig ogen of last hebben van bewegingsonscherpte, ook wel 'motion blur' genoemd. Bij 120 Hz blijven details scherp, zelfs als de camera snel draait of als er bijvoorbeeld een raceauto voorbij raast. Daarnaast voelt de besturing van games directer aan. Tussen het moment dat je een knop indrukt en het moment dat je actie op het scherm ziet, zit minder tijd. Dat verschil in milliseconden lijkt verwaarloosbaar, maar je brein pikt het direct op als een responsievere ervaring.

Het verschil tussen 120 en 144 Hz (en hoger)

Terwijl 120 Hz de nieuwe gouden standaard is voor televisies, zie je bij computermonitors vaak getallen als 144 Hz, 165 Hz of zelfs 240 Hz en hoger. Het principe blijft hetzelfde, maar de toepassing verschilt. 120 Hz is de limiet voor de huidige generatie spelcomputers, zoals de PlayStation 5 en Xbox Series X. Televisies richten zich daarom specifiek op dat getal. Pc-gamers hebben echter vaak krachtiger videokaarten die nóg meer beelden per seconde kunnen produceren. Daarom zie je monitors met 144 Hz of meer.

Is het verschil tussen 120 en 144 Hz zichtbaar? Voor de gemiddelde gebruiker nauwelijks. Waar de stap van 60 naar 120 Hz een wereld van verschil is die bijna iedereen direct ziet, is de stap naar 144 Hz of hoger vooral voer voor professionele e-sporters die elke mogelijke fractie van een seconde winst nodig hebben. Voor de consument die een monitor zoekt voor thuisgebruik en gaming, is alles boven de 120 Hz doorgaans een uitstekende keuze.

©ER | ID.nl

Heb jij het nodig?

Het antwoord op die vraag hangt volledig af van wat je met je scherm doet; of dat nu een tv of een gamemonitor is. Kijk je voornamelijk lineaire televisie, films en series via streamingdiensten? Dan is een 120Hz-scherm geen harde noodzaak, aangezien films doorgaans in 24 beelden per seconde worden geschoten. Toch hebben 100/120Hz-panelen in televisies vaak wel een betere beeldkwaliteit en kunnen ze die films rustiger weergeven dan goedkopere 60Hz-panelen.

Ben je echter een gamer? Dan is het antwoord volmondig ja. De nieuwste spelcomputers en moderne videokaarten zijn gemaakt om die hoge snelheden te benutten. Games spelen soepeler, zien er scherper uit tijdens actiescènes en je reageert sneller op wat er gebeurt. Als je nu een nieuwe tv of monitor koopt met het oog op de toekomst en gaming, is 120 Hz of hoger eigenlijk een vereiste op je wensenlijstje. Let er bij televisies wel op dat je beschikt over een HDMI 2.1-aansluiting, want alleen die kabel kan de enorme hoeveelheid data van 4K-beeld met 120 Hz verwerken.

Drie tv's met 120 Hz of meer

De meeste high-end tv's van dit moment ondersteunen 120 Hz voor spelcomputers (PS5/Xbox Series X) en gaan zelfs tot 144 Hz als je ze aan een krachtige gaming-pc hangt.

Als we kijken naar de huidige generatie televisies, kunnen we niet om de LG OLED evo C5 heen. Dit is de gloednieuwe opvolger van de populaire C4 en wordt gezien als de standaard voor gamers en filmliefhebbers. Hij beschikt over vier HDMI 2.1-poorten die de volle 144 Hz ondersteunen, wat hem toekomstbestendig maakt voor pc-gamers, terwijl hij naadloos samenwerkt met de PlayStation 5 en Xbox Series X op 120 Hz. Het nieuwe paneel heeft een nog hogere helderheid dan zijn voorganger, waardoor HDR-beelden nog meer impact hebben.

Daarnaast is de Samsung OLED S95F een absolute blikvanger in de winkels. Waar Samsung vorig jaar hoge ogen gooide met de S95D, doet de F-serie er nog een schepje bovenop met een vernieuwde antireflectielaag die nog beter werkt in lichte kamers. Dit model combineert de diepe zwartwaarden van OLED met de intense kleuren van Quantum Dots. Ook dit scherm ondersteunt verversingssnelheden tot 144 Hz en beschikt over de uitgebreide Gaming Hub van Samsung, waarmee je zelfs zonder console games kunt streamen.

Voor wie liever geen OLED wil, is de Samsung Neo QLED QN90F de meest courante keuze in het high-end lcd-segment. Dit 2025-model maakt gebruik van geavanceerde Mini-LED-technologie, waardoor de helderheid veel hoger ligt dan bij OLED-schermen. Dat maakt hem ideaal voor een zonovergoten woonkamer. Met een verversingssnelheid die oploopt tot 144 Hz en een extreem lage invoervertraging, is dit voor veel competitieve gamers de favoriete keuze.

Drie monitors met 120 Hz of meer

Bij monitors ligt de standaard tegenwoordig al hoger dan 120 Hz, omdat snelheid de uitkomst van een potje schieten of racen bepaalt. Deze modellen zijn populair op Kieskeurig.

Op het gebied van monitoren zien we dat 240 Hz langzaam de nieuwe standaard wordt voor de serieuze gamer. Een model dat momenteel erg goed scoort op Kieskeurig is de LG UltraGear 27GR83Q. Dit is een 27-inch IPS-scherm met een razendsnelle verversingssnelheid van 240 Hz. In tegenstelling tot oudere modellen biedt dit scherm een extreem snelle responstijd van 1 milliseconde, waardoor je in snelle shooters geen last hebt van wazige beelden. Het is een van de meest complete monitoren van dit moment die zowel voor pc als console geschikt is.

Zoek je de absolute top in beeldkwaliteit, dan is de Samsung Odyssey G6 (G60SD) een model dat je veel ziet. Dit is een moderne OLED-monitor met een verversingssnelheid van maar liefst 360 Hz. Hoewel dat misschien overkill klinkt, zorgt de combinatie van de OLED-techniek en deze snelheid voor een ongekend vloeiende en scherpe ervaring. Het scherm heeft bovendien een nieuw koelsysteem waardoor de kans op inbranden – een angst bij oudere OLED-monitoren – aanzienlijk is verkleind.

Voor wie een beperkter budget heeft maar wel snelheid wil, is de MSI MAG 27CQ6F een actuele hardloper. Dit is een gebogen scherm (Curved) met een snelheid van 180 Hz, wat net dat beetje extra soepelheid geeft ten opzichte van de standaard 144 Hz-schermen. Het paneel biedt een hoog contrast en is daarmee een uitstekende instapper voor wie zijn game-ervaring wil upgraden zonder direct de hoofdprijs te betalen.

QD-OLED is steeds vaker terug te vinden in gamingmonitoren. Waar deze techniek eerst vooral was voorbehouden aan het hogere segment, zie je steeds vaker in modellen die voor een veel bredere groep gamers betaalbaar zijn. De vraag is natuurlijk of je dat verschil in beeldkwaliteit ook echt merkt tijdens het spelen. In dit artikel lees je hoe QD-OLED werkt en wanneer je het verschil in de praktijk merkt.

Wat QD-OLED anders maakt

Een traditioneel LCD-paneel werkt met achtergrondlicht dat door meerdere lagen heen moet voordat je een beeld ziet. Dat kost tijd en maakt dat zwart nooit volledig zwart wordt. QD-OLED laat die tussenlagen achterwege. Elke pixel geeft zelf licht en schakelt onafhankelijk van de rest. Daardoor reageert het beeld direct. De quantum-dot-laag zet het blauwe OLED-licht om in diepe en zuivere kleuren. Het voelt alsof je condens van een raam veegt: zodra de waas verdwijnt, zie je het beeld helder en zonder vertraging.

©ID.nl

Vloeiende beelden bij snelle actie

Die directe pixelreactie merk je vooral wanneer je snelle spellen speelt. Omdat pixels vrijwel meteen overschakelen naar een nieuwe kleurstand, blijven objecten die over het scherm vliegen scherp in beeld. In shooters, racespellen en andere games waarbij snelheid telt, bijvoorbeeld voetbalgames, ontstaat daardoor een rustiger beeld met minder bewegingsonscherpte. Je ogen hoeven zich minder vaak aan te passen. Daardoor raken ze minder snel vermoeid en houd je makkelijker overzicht, ook wanneer je langere tijd achter elkaar speelt.

©ID.nl

Zicht in donkere scènes

QD-OLED blinkt uit in donkere scènes. Pixels die geen licht hoeven te geven, staan volledig uit en leveren een diep zwart dat je bij LCD-panelen zelden ziet. Doordat heldere elementen hier direct naast kunnen staan zonder dat ze licht lekken, ontstaat een sterk contrast dat schaduwen en lichte accenten duidelijker scheidt. Daardoor verdwijnen grijze waasjes in schaduwhoeken en blijven contouren van objecten helder zichtbaar. Vooral in stealth-games, horrorspellen en shooters waarin je tegenstanders soms alleen als silhouet ziet, levert dat een tastbaar voordeel op.

©ID.nl

Kleurrijk zonder overdrijven

De quantum-dot-laag zorgt voor een breed kleurbereik waardoor lichteffecten, huidtinten en subtiele schaduwen goed zichtbaar blijven. Veel QD-OLED-monitoren tonen kleuren standaard wat verzadigd, vooral in de felste modi. In een sRGB- of filmmodus wordt het beeld zachter en natuurgetrouwer, wat beter aansluit bij fotobewerking en dagelijks gebruik. Zodra je de juiste modus gebruikt, lopen kleuren vloeiend in elkaar over en blijven ze gelijkmatig, terwijl uitgesproken elementen zoals neon en magie juist duidelijk opvallen. Dat merk je niet alleen in games, maar ook wanneer je foto's bewerkt of films kijkt.

Helderheid en HDR in perspectief

QD-OLED heeft op het gebied van helderheid flinke stappen gezet ten opzichte van eerdere OLED-generaties. In HDR-games kunnen lichte delen krachtig oplichten zonder dat fel zacht of dof oogt; explosies, glinsteringen op water en fel tegenlicht komen daardoor beter tot hun recht. Toch is het goed om te weten dat deze techniek niet alle beperkingen wegneemt. De helderheid van QD-OLED hangt sterk af van de schermvulling. Bij SDR (standaard dynamisch bereik, het normale helderheidsniveau voor dagelijkse pc-taken) op een volledig wit scherm ligt de helderheid meestal rond de 200 tot 250 nits. Bij kleinere, heldere onderdelen kan dit oplopen richting 400 tot 500 nits. In HDR kunnen pieken van 1000 tot 1300 nits worden bereikt, maar die waarden gelden vooral voor kleine accenten en niet voor het hele scherm. Mini-LED-monitoren houden hogere helderheidsniveaus langer vast, wat in fel verlichte kamers zichtbaar voordeel geeft in extreme highlights. QD-OLED compenseert veel daarvan met perfect zwart, waardoor het contrast wel krachtig blijft (zie ook kader QD-OLED versus Mini-LED) .

Reflecties in daglicht

De meeste QD-OLED-monitoren hebben een glanzende afwerking. Dat helpt bij de kleurweergave en het contrast, maar maakt het paneel gevoeliger voor reflecties bij daglicht. Daarnaast ontbreekt een polarisatiefilter. Daardoor kunnen zwartwaarden in fel licht een paarse of grijze waas krijgen: het diepe zwart wordt zichtbaar opgelicht, meer dan bij een gewone spiegeling. Dat drukt het contrast in een goed verlichte kamer en kan afleiden bij gamen. Gebruik je de monitor vooral in een donkere of gelijkmatig verlichte ruimte, dan speelt dit nauwelijks. In kamers met veel direct zonlicht of grote ramen komt een matte Mini-LED-monitor daarom vaak rustiger over.

©ID.nl

Minimale inputvertraging

Naast de snelle pixelreacties is ook de invoervertraging laag. Moderne QD-OLED-modellen reageren direct op elke muisbeweging en elke controlleractie. Vooral in competitieve shooters is dat een voordeel, omdat elke handeling zonder merkbare vertraging op het scherm verschijnt. 

Burn-in en levensduur

Burn-in blijft bij elke OLED-variant een punt van aandacht, al zijn moderne QD-OLED-schermen duidelijk verder dan eerdere generaties. Ze gebruiken meerdere beschermingsmechanismen die de belasting door statische beelden beperken. Voor normaal gamegebruik werkt dat in de praktijk goed en blijft het risico klein.

Dat neemt niet weg dat enige nuance op zijn plaats is. Gebruik je een monitor dagelijks vele uren voor taken met veel vaste elementen, zoals spreadsheets, fotobewerkingspanelen of het steeds terugkerende HUD van één game, dan is de kans op inbranden groter dan bij LCD- of Mini-LED-panelen. Afwisseling in wat je op het scherm toont en af en toe even pauze nemen helpt om het paneel langer in goede staat te houden. Even pauze nemen is ook voor jezelf goed trouwens!

Wat voor beschermingstechnieken kun je tegenkomen?

©AGON by AOC

Voorbeeld: bescherming in de praktijk

Veel QD-OLED-monitoren combineren verschillende beschermingsmechanismen om het risico op burn-in te beperken. In onderstaande tabel zie je bijvoorbeeld wat je kunt vinden in een aantal recente modellen uit de AGON PRO line-up van AOC. Je kunt al deze functies zelf in- en uitschakelen en je kunt de intensiteit ervan aanpassen. Dat betekent dat je zelf kunt bepalen hoe sterk de bescherming is.

Voor wie QD-OLED vooral interessant is

Gamers die veel snelle actie spelen, halen het meeste uit QD-OLED. De voordelen van de techniek zijn in elk genre zichtbaar, maar vallen vooral op in shooters en racespellen, waar tempo en directe reacties tellen. Ook filmische games die sterk leunen op licht-donkercontrasten winnen zichtbaar aan sfeer en detail.

Conclusie

QD-OLED combineert diepe zwartwaarden met snelle pixelreacties en een breed kleurbereik. Dat zorgt voor een vloeiend beeld in snelle games en meer overzicht in donkere scènes. HDR komt overtuigend tot zijn recht, al blijven Mini-LED-schermen beter overeind bij zeer hoge helderheid en fel daglicht. Inbranden blijft een punt van aandacht wanneer hetzelfde element lange tijd in beeld staat, maar moderne modellen beschikken over uitgebreide beschermingsmaatregelen. Voor veel gamers is QD-OLED daarmee een goede keuze: snel, sfeervol en klaar voor de komende jaren.