ID.nl logo
Zekerheid & gemak

Kabinet: 'Politie en inlichtingsdiensten mogen 'zero days' gebruiken voor opsporing"

Het kabinet wil dat het mogelijk wordt om 'zero days' te gebruiken voor opsporings- en inlichtingendoeleinden. De politie en de AIVD moeten die kwetsbaarheden kunnen uitbuiten om in de computer van een verdachte te komen.

Dat schrijft het kabinet aan de Tweede Kamer. De brief wordt ondertekend door Klaas Dijkhoff van Veiligheid & Justitie, Plasterk van Binnenlandse Zaken, en Hennis-Plasschaert van Defensie.

De brief is een antwoord op vragen van de Kamerleden Astrid Oosenbrug (PvdA) en Kees Verhoeven (D66), en is een interpretatie van de Wet Computercriminaliteit III. Die is op dit moment in behandeling door de Tweede Kamer.
 

Zero days

Het kabinet zegt dat het mogelijk moet worden om 'zero days' te gebruiken om in de computers van verdachten te kijken.Zero days zijn kwetsbaarheden in software die nog niet bekend zijn bij de fabrikant, en die daarmee kunnen worden gebruikt om malafide code te injecten die onderdelen van een computersysteem kan afluisteren of overnemen.
 

In 'bepaalde gevallen' kan de politie zero days gebruiken voor opsporingen

Het kabinet stelt voorop dat 'veiligheid van computersystemen een voorwaarde zijn van een veilig internet', en dat het repareren van lekke software voor meer vertrouwen onder internetgebruikers zorgt. Toch wil het kabinet 'in bepaalde gevallen' criminelen kunnen vervolgen door zero-days in te zetten.

In het plan staat dat zowel opsporingsdiensten als de politie als inlichtingendiensten als de AIVD en de MIVD kwetsbaarheden mogen gebruiken om in te breken op de systemen van verdachten. Dat mag niet altijd: Inbreken mag alleen als er sprake is van 'een beperkt aantal ernstige strafbare feiten', en 'in het kader van de nationale veiligheid'.
 

Waarborgen

Iedere keer dat de politie een lek wil gebruiken, moet een onafhankelijke commissie afwegen of de beslissing geoorloofd is. In het geval van een politieonderzoek gaat de rechter-commisaris over zo'n beslissing, in het geval van inlichtingendiensten ziet de Commissie van Toezicht op de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten (CTIVD) erop toe dat dat mag.

Bij het gebruiken van een zero day moet onder andere worden gekeken naar hoeveel gewone gebruikers de software heeft. Dat betekent dat lekken in bijvoorbeeld Windows zelf waarschijnlijk wel direct aan Microsoft worden doorgegeven.
 

Handelen in zero days

In de brief schrijft het kabinet ook dat het voornamelijk aan zero days wil komen door ze in te kopen, 'via internet'. Ook kunnen de politie en opsporingsdiensten zelf op zoek naar kwetsbaarheden.
 

Er is een levendige handel in zero days

De vraag blijft wat er moet gebeuren wanneer de politie zelf een kwetsbaarheid vindt. Veel grote techbedrijven hebben een responsible disclosure-beleid waarin staat hoe er moet worden omgegaan met gevonden kwetsbaarheden, bijvoorbeeld met een deadline waarop het lek gedicht moet zijn en een eventuele beloning voor de vinder. Als opsporingsdiensten zelf een lek vinden, wordt dat 'in beginsel' aangegeven bij het bedrijf.
 

Uitzonderingen

Er zijn echter uitzonderingen. Als de melding van een lek het onderzoek kan dwarsbomen, dan hoeft de politie dat niet bekend te maken. Bovendien hoeft dat ook niet als een systeem 'vrijwel alleen voor criminele doeleinden wordt gebruikt.'
 

Controversieel

Het kabinetsstandpunt is controversieel, omdat zero days worden gezien als 'achterdeur' waardoor niet alleen de politie maar ook andere criminelen of buitenlandse veiligheidsdiensten kunnen inbreken op systemen.

Dat staat haaks op het idee dat de overheid pleit voor een veilig internet, zegt onder andere digitale burgerrechtenorganisatie Bits of Freedom. Ook Kees Verhoeven, het D66-Kamerlid dat eerder al vragen stelde over zero days, vindt dat het kabinet "naïef is", omdat het voorstel achterdeurtjes openzet in computers en smartphones.

▼ Volgende artikel
Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)
© DC Studio
Huis

Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check
Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

▼ Volgende artikel
Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand
© ER | ID.nl
Huis

Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Degene die support geeft, gebruikt het onderste vak.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Wie support krijgt, moet de code via een berichtje of telefoontje doorgeven.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.

Gebruiker A krijgt het volledige scherm van B in een Chrome-venster te zien.