ID.nl logo
Review iPad Pro (2024) - Voor wie is deze iPad bedoeld?
Huis

Review iPad Pro (2024) - Voor wie is deze iPad bedoeld?

De nieuwe iPad Air is het dunste product met een scherm dat Apple ooit heeft gemaakt. Ook is deze tablet uitgerust met de nieuwste chip van het bedrijf. Maar wie heeft er baat bij dat flinterdunne design en al die processorkracht? Je leest het in deze review van de iPad Pro (2024).

Uitstekend
Conclusie

Op alle fronten een verbeterde tablet. De nieuwe processor is voor sommigen overkill, maar wie bereid is flink te betalen haalt wel een van de beste tablets ooit gemaakt in huis.

Plus- en minpunten
  • Heel dun
  • Krachtige processor
  • Waanzinnig mooi oled-scherm
  • Al die extra kracht voor weinig mensen nuttig
  • Niet de goedkoopste tablet

Wat valt er nog te verbeteren aan het ontwerp van een tablet? Gadgets zijn simpelweg platte apparaten met een glazen scherm erop. Toen Apple zei dat de iPad Pro een compleet redesign had gekregen, kwam dat neer op één ding: hij is veel dunner dan voorgaande iPads.

De 11-inch iPad Pro is nu 5,3 millimeter dik, terwijl de 13-inch tablet een dunne 5,1 millimeter is – bij de grotere tablet kunnen onderdelen over een groter oppervlak worden verspreid. Het door ons geteste 11-inch model weegt 444 gram, ongeveer het gewicht van twee iPhone 15 Pro Max-telefoons.

Dit maakt de tablet buitengewoon handzaam in gebruik. Je houdt hem zonder inspanning langere tijd met één hand omhoog, of kunt hem zelfs tussen twee vingers optillen. Het voelt als het gewicht van een dik vakantietijdschrift. Een bijzondere ontwikkeling sinds de eerste iPad, die dubbel zo dik en 50 procent zwaarder was.

Het is opvallend dat de iPad Pro nu de dunste iPad is die Apple verkoopt. Die eer ging vroeger naar de iPad Air, die daarom die naam kreeg. De Air is nu echter iets dikker, maar heeft nog steeds dezelfde naamgeving.

Eindelijk oled in een iPad Pro

Waar de vorige iPad Pro een miniled gebruikte, heeft Apple ditmaal gekozen voor oled, een displaytechnologie waarbij elke pixel individueel verlicht wordt. Dit zorgt voor oneindig diepe zwartniveaus en hogere contrasten. Het scherm ziet er in onze tests prachtig uit, zowel binnenshuis als buiten in de felle zon.

Dat laatste is noemenswaardig, want oled staat bekend om zijn lagere helderheid. Apple stelde dat het lange tijd onmogelijk was een oled-scherm ter grootte van een iPad te maken met een hoge, uniforme helderheid. Bij de iPad Pro is dit opgelost door gebruik te maken van tandem-oled, waarbij twee oled-schermen boven op elkaar worden gestapeld. Hierdoor wordt een hogere helderheid bereikt zonder ongewenste variaties in lichtintensiteit.

Apple claimt de eerste te zijn die tandem-oled gebruikt. Hoewel sommige autofabrikanten het al in hun dashboards hebben geïntegreerd, is de iPad Pro het eerste zelfstandige consumentenproduct met deze technologie. Na enkele dagen met de iPad Pro hopen we dat anderen snel dit voorbeeld volgen.

©Apple

De krachtigste Apple-tablet ooit

Apples MacBooks maken net gebruik van de M3-chips, die gezien werden als de krachtigste processoren die het bedrijf produceert. Het was logisch geweest als de nieuwe iPad Pro diezelfde chip zou gebruiken, maar in plaats daarvan heeft Apple gekozen voor de nieuw ontwikkelde M4-processor.

Dit maakt de iPad Pro ongeveer een kwart sneller dan laptops met de M3-chip, hoewel de M3 Pro en M3 Max zich prima staande houden tegen Apple's nieuwe siliconen. Wie de snelste Apple-computer met een basisprocessor wil, moet ditmaal bij de iPad Pro in plaats van de MacBook zijn.

Voor wie is de M4?

De vraag is wie er baat heeft bij al die extra rekenkracht. Ja, het zorgt ervoor dat apps beter presteren, maar alledaagse iPad-apps waren ook al razendsnel op de M2-chip in de oude Pro, dezelfde chip die je nu in de nieuwe iPad Air vindt. Wie vooral wil browsen, tekenen en video's kijken zal niks merken van de nieuwe M4.

Bij zwaardere apps kan de processor wél verschil maken, bijvoorbeeld bij videobewerking. Bestanden worden sneller gerenderd, wat bij veelvuldig gebruik tijd bespaart. Of deze snelheidsupgrade genoeg is om een iPad in plaats van een Mac aan te raden, betwijfelen we. iPadOS is nog vrij gesloten en onintuïtief bij multitasking, waardoor we voor serieus werk nog steeds liever een Mac gebruiken.

De iPad met de langste levensduur

Een andere manier om naar de snelle processor te kijken: het maakt dat de iPad Pro (2024) echt jarenlang meegaat. Vermoedelijk blijft de processor nog steeds krachtig genoeg om apps over tien jaar snel en stabiel te draaien. Andere iPads zullen met de jaren het dunnere ontwerp van de Pro overnemen, waardoor je in 2024 gekochte tablet er in 2030 nog steeds fonkelnieuw uitziet.

De iPad Pro (2024) is daarmee de tablet met de langste levensduur, zeker omdat Apple zijn iPads lang ondersteunt qua software. Het huidige iOS 17 werkt nog steeds op iPads uit 2019.

Pencil Pro: een Apple-waardige stylus

Naast twee nieuwe iPads heeft Apple ook een nieuwe versie van zijn stylus uitgebracht: de 'Apple Pencil Pro'. Hij ziet er exact hetzelfde uit als zijn voorganger, maar de binnenkant is aangepast. Je kunt nu bijvoorbeeld knijpen in de stylus om een speciaal menu te openen waarin je kunt wisselen naar een pen of gum. Een motortje trilt bij het knijpen, waardoor het voelt alsof je een knop indrukt.

©Apple

Daarnaast ziet de Pencil Pro wanneer je de pen kantelt en maakt zo bijvoorbeeld een penseel dikker of dunner midden in een veegbeweging. Een eenvoudige, analoge handeling die nu ook digitaal werkt. Dit voelt erg Apple-achtig: sinds de eerste computermuis werkt het bedrijf aan natuurlijke manieren om bewegingen uit de echte wereld naar de digitale wereld te vertalen.

De Pencil Pro kost 150 euro, net als zijn voorganger, maar werkt alleen met de nieuwste iPad Pro en iPad Air. Dit komt door de positie van de magneetjes waarmee de stylus aan de zijkant van de tablet vastklikt voor draadloos opladen. Apple heeft de frontcamera naar de lange zijde van de tablet verplaatst, waar de stylus zich ook bevindt. Om deze wijziging door te voeren, is het oplaadsysteem voor de Apple Pencil volledig herzien. De benodigde elektronica is nu verplaatst naar verschillende plekken langs de bovenrand van de iPad-behuizing. Omdat de ‘architectuur’ anders is, werkt de Pencil Pro dus niet met oudere iPads.

Prima camera’s (voor een tablet)

Over die camera's gesproken: achter op de iPad Pro is een lens verdwenen, waardoor er nog maar één overblijft. Deze maakt met zijn 12 megapixels gangbare foto’s, maar zal nooit de sensor in je iPhone vervangen. De iPad-camera is duidelijk bedoeld voor simpele taken zoals het scannen van documenten.

De verplaatste frontcamera zit nu op een logischere positie voor videogesprekken wanneer de tablet op zijn zij staat. Met zijn 12 megapixels is hij verder niet echt veranderd ten opzichte van zijn voorganger.

©Bastiaan Vroegop

Foto gemaakt met de achtercamera van de iPad Pro (2024).

Maak van je iPad een MacBook

Er is ook een nieuwe Magic Keyboard, de toetsenbordhoes voor de iPad Pro. Dit model werkt alleen met de nieuwe iPad vanwege het dunnere ontwerp van de tablet. De nieuwe hoes heeft een metalen behuizing, waardoor het apparaat meer aanvoelt als een MacBook. De trackpad onder de toetsen is groter en bovenaan vind je nu een rij functieknoppen om bijvoorbeeld je muziek te bedienen. Handige upgrades, maar nog steeds met een fors prijskaartje: vanaf 349 euro.

Conclusie iPad Pro (2024) review

De iPad Pro is op alle fronten verbeterd: het scherm is mooier, de processor sneller en de behuizing significant dunner. Je kunt je afvragen wie iets heeft aan al die extra rekenkracht, maar uiteindelijk is dit een iPad die nog vele jaren mee kan. Een prima aankoop voor wie nu een tablet wil kopen zonder snel te hoeven upgraden.

Lees ook onze review van de iPad Air (2024)
▼ Volgende artikel
Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)
© DC Studio
Huis

Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check
Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

▼ Volgende artikel
Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand
© ER | ID.nl
Huis

Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Degene die support geeft, gebruikt het onderste vak.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Wie support krijgt, moet de code via een berichtje of telefoontje doorgeven.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.

Gebruiker A krijgt het volledige scherm van B in een Chrome-venster te zien.