De Huawei Mate 10 Pro is de nieuwste telg in de grote smartphone-serie van Huawei. Niet alleen is het 6 inch scherm groot te noemen, het toestel is ook met grootse onderdelen uitgerust.

Als je puur naar de specificaties en de prestaties van de Huawei Mate 10 kijkt, dan valt de smartphone positief op. En hoe! De accuduur, het scherm, de snelheid, de camera. Het is allemaal bijzonder indrukwekkend. Waarschijnlijk voel je het al aankomen, maar er zijn toch ook een paar flinke dipjes in mijn ervaring, die natuurlijk niet alleen gebaseerd zijn op benchmarks, maar ook persoonlijke ervaringen.

Positief

Ik begin graag positief, want laat je niet op het verkeerde been zetten: ik ben zeer enthousiast over de Mate 10 Pro. Het toestel ziet er fraai uit, de voorkant lijkt door zijn dunne schermranden bijna volledig uit display te bestaan. Het scherm heeft een iets ongewone verhouding van 2:1, waardoor het toestel ietsje langwerpiger uitvalt. Het netto-formaat van het toestel is 15,4 bij 7,5 bij 0,8 centimeter. Om dat in perspectief te zetten: de iPhone 8 Plus heeft een veel kleiner scherm (5,5 inch tegenover 6 inch), maar is qua zelfs een tikje groter met 15,8 bij 7,8 bij 0,8 centimeter.

In tegenstelling tot zijn voorganger, de Huawei Mate 9, is het toestel waterdicht en de achterkant ook van glas. Dat is overigens niet gedaan om draadloos opladen mogelijk te maken, want dat kan de Mate 10 Pro niet. Op deze glazen achterkant vindt je een dubbele camera, geflankeerd door een flitser en de autofocus. Dit is fraai afgewerkt in een soort band aan de achterkant, wat in het verlengde ligt van het ontwerp van de vorige Mate, de Nexus 6P en de Huawei Nova. Het straalt daarmee een passend Huawei-ontwerp uit, maar ook nog het elegante, iets zakelijke van de Mate-serie. Alleen dat glas en vingerafdrukken... Oei.

Onder deze band is een vlotte vingerafdrukscanner te vinden en in de metalen rand zelfs een infraroodpoort, die je kunt gebruiken om bijvoorbeeld je tv te bedienen. Dat zie je tegenwoordig niet vaak meer op een smartphone.

Wanneer je een Mate 10 Pro aanschaft vind je in het doosje een transparant hoesje terug. Mooi is deze allerminst. Noodzakelijk wel. De glazen achterkant maakt de smartphone namelijk ontzettend glad, waardoor hij makkelijk van egale oppervlakken glijdt. Na de derde keer dat ik midden in de nacht me een ongeluk schrok omdat de Mate langzaam van m’n plankje was gegleden en met veel lawaai op het laminaat kletterde ging ik ook overstag. De beslissing van Huawei om een hoesje toe te voegen was goed doordacht. Ook om vette vingerafdrukken te voorkomen.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Scherm

Het formaat van het beeldscherm en zijn alternatieve 2 bij 1-verhouding, terwijl de meeste smartphoneschermen een 16:9 beeldverhouding kennen, heb ik het al over gehad. De kwaliteit van het amoled-scherm ben ik erg over te spreken. Het scherm is helder en de kleurweergave uitmuntend. De resolutie is met 2160 bij 1080 (full HD dus) acceptabel, maar wat minder geschikt als je je telefoon bijvoorbeeld voor VR gebruikt. Een niet-overdreven resolutie komt echter wel de accuduur ten goede. Die accuduur zal ik zo op terugkomen.

De kwaliteit van het amoledscherm is verder erg goed. Vooral de kleurweergave en helderheid zijn om de vingers bij te likken.

Kirin 970

De Mate 10 Pro is uitgerust met de Kirin 970-chipset. Tijdens de IFA 2017 ging Huawei’s marketingteam vol op het orgel over deze processor. Het zou een NPU (neural processing unit) zijn, een neurale processor, zoals Apple die ook heeft ontwikkeld. Deze moet het toestel beter in staat stellen om artificiële intelligentie (machine learning) toe te laten passen. Dat zijn nogal gehypte woorden momenteel. Maar waar het in praktijk op neer komt is dat de processor erg goed in staat is veel hele kleine berekeningen in moordend tempo uit te voeren, door op slimme wijze om te springen met de processor, geheugen en grafische chips.

In praktijk merk je dat de Mate 10 Pro inderdaad over genoeg kracht beschikt om snel en energiezuinig te werken dankzij de Kirin 970-processor. Met een kloksnelheid van maximaal 2,4 GHz, een achttal processorkernen en 6 GB heb je daar ook wel meer dan genoeg rekenkracht voor tot je beschikking voor.

NPU

Maar een NPU, een chip geschikt voor ‘AI-learning’. Wat biedt dat nou voor extra’s? Daar heb ik zelf ook nog wat huiswerk voor moeten doen, want het is een verhaal wat ze zelfs bij Huawei zelf lastig uitgelegd krijgen. Een praktisch voorbeeld legt het beter uit. Neem bijvoorbeeld de app Prisma. Deze maakt van een foto op je toestel een indrukwekkend kunstwerk in een gekozen kunst(enaars)stijl. Om de foto te analyseren en objecten van elkaar te onderscheiden en vervolgens om te zetten naar de kunststijl, is veel rekenkracht nodig. Daarom uploadt de app de foto naar de servers van Prisma, om daar het rekenwerk uit te voeren en de kunstzinnige foto terug te sturen. Deze Kirin 970-processor van de Mate 10 Pro zou beter in staat zijn dit complexe rekenwerk zelf uit te voeren, binnen afzienbare tijd. Dit is handig voor de ontwikkelaar, die complexe taken als het herkennen van objecten in de app zelf kan verwerken, zonder daar grote serverparken voor in te schakelen. Maar ook voor jou als gebruiker, het is sneller, efficiënter en je hoeft niks te uploaden naar een cloud, waar vertrouwen en datagebruik weer een rol bij spelen.

De mogelijkheden van deze zelflerende processor, zoals Huawei dat zelf graag benadrukt, zijn nog niet erg nadrukkelijk zichtbaar in de Mate 10 Pro. Deze mogelijkheden zijn ook pas sinds kort beschikbaar voor ontwikkelaars. Huawei heeft het zelf bijvoorbeeld wel slim toegepast in de camera-app. Wanneer je het toestel richt om een foto te maken, zie je in de app middels een icoontje in de linkeronderhoek het type object dat je fotografeert. Een huisdier, eten of tekst bijvoorbeeld. Door objecten zelfstandig te herkennen die door het oog van de camera(‘s) gezien worden, kan de camera-app automatisch de optimale afstelling configureren om de beste foto te maken. De mogelijkheden zijn dus erg interessant, maar vooralsnog nauwelijks merkbaar.

©CIDimport

©CIDimport

Camera

Zo heb ik ook meteen een handig bruggetje geslagen naar de camera van de Mate 10 Pro. Huawei had een inhaalslagje te maken op cameragebied. Toen ik eerder dit jaar de Huawei P10 in een vergelijkende smartphone-cameratest aan de tand voelde, liet de dubbele camera steken vallen. Vooral in omgevingen met weinig licht had ik alleen maar mislukte foto’s, waar weinig op zichtbaar was, behalve ruis en bewegingsonscherpte. Dat probleem heeft deze Mate 10 Pro veel minder. Dat klopt ook wel als je naar de specificaties kijkt, want in theorie zou de camera van de Mate 10 Pro meer licht moeten afvangen door het lage diafragma van f/1.6. Dat is vergelijkbaar met de beste camerasmartphones van Apple en Samsung.

De resultaten zijn in ieder geval om over naar huis te schrijven. De kleuren ogen realistisch, het dynamisch bereik is keurig en de foto’s worden snel en scherp geleverd. Soms zijn foto’s wat overbelicht, wanneer je juist wél in een situatie zit waarbij je veel kunstlicht tot je beschikking hebt.

De ontwikkelingen (in samenwerking met Leica) zijn ook op andere manieren terug te zien. De portretmodus, waarbij je het onderwerp scherp houdt en de achtergrond vervaagt, levert prachtige resultaten op. Ook is er een optische zoomknop in de camera-app, waarbij tussen de lenzen geschakeld wordt om in te zoomen. Vergelijkbaar met andere smartphones met dubbele camera’s, zoals de iPhone 8 Plus, Galaxy Note 8, OnePlus 5 en LG G6.

Zoek je een goede camera, dan ben je bij de Mate 10 Pro aan het juiste adres. Is het de beste smartphone-camera? Nee. Daarvoor zijn mijn foto’s net even te vaak overbelicht en minder scherp dan de concurrenten.

©CIDimport

Dualsim

Met 128 gigabyte aan opslaggeheugen heb je in ieder geval meer dan genoeg opslagruimte voor al je foto’s, filmpjes, muziek en apps. Dit geheugen valt niet uit te breiden met een geheugenkaart. Nu zul je dit niet zo gauw missen, maar het is wel eigenaardig. Je kunt namelijk wel twee simkaarten plaatsen. De meeste smartphones bieden de mogelijkheid om in hetzelfde slot van de tweede simkaart een geheugenkaart te plaatsen.

De optie om twee simkaarten te plaatsen maakt de Mate 10 Pro, maakt het toestel wel behoorlijk uniek. Het is een van de weinig toptoestellen waar je twee simkaarten in kwijt kan. Wat een enorm voordeel is als je het toestel zakelijk gebruikt, of op een verre reis bent en betaalbaar wilt internetten en bellen met een lokaal simkaartje. Zo hoef je niet met twee telefoons te sleuren.

Oreo

De Mate 10 Pro draait op de recentste Androidversie, Android 8.0 (Oreo). Maar zoals gewoonlijk heeft Huawei het besturingssysteem ingrijpend onder handen genomen met z’n EmotionUI-skin. De recente Androidversie, efficiënte chipset en grote accu van 4.000 mAh (ter vergelijking, de iPhone 8 Plus heeft slechts een capaciteit van 2691 mAh), zorgen ervoor dat de accuduur fantastisch is. Aan het einde een werkdag heb ik vaak nog een procentje of 60 à 70 ter beschikking. Als ik een beetje zuinig aan doe, kan ik bijna drie dagen met een volle accu mee. En ik kan je vertellen. Dat is een luxe waar je graag (en snel) weer aan went. Hetzelfde geldt voor het snelle opladen via de usb-c-poort, dat overigens wel alleen kan met de bijgeleverde oplader.

©CIDimport

Maar nu we bij het software-gedeelte aan zijn gekomen, glijden we wel af naar de minpunten van de Mate 10 Pro. Huawei heeft altijd de ondoorgrondelijke drang gehad Android ingrijpend aan te passen en hoewel er kleine stapjes vooruit worden gemaakt en het qua overbodige voorgeïnstalleerde apps naar een acceptabel niveau kruipt, is het slordig. Qua visuele stijl, het standaard ontbreken van een applicatie-overzicht, knullige typefouten, indeling van het instellingenmenu en de extra’s. Ook is de onverwijderbare app-telefoonbeheer een vervelende app, om zo je toestel te vervuilen een volkomen overbodige Avast-virusscanner. Een app als Nova Launcher is aan te raden om Android weer wat op te frissen, helaas maakt Huawei het je nog onnodig lastig ook om de launcher te vervangen.

Muziekluisteraars in de kou

Een vreemde tegenstrijdigheid is dat Huawei hoge kwaliteit audio ondersteunt, tot 32bit maarliefst. In theorie best leuk. Alleen de koptelefoonpoort ontbreekt, en dat is een beslissing die geen enkel voordeel voor de gebruiker biedt. Bovendien lever je met draadloze bluetoothkoptelefoons altijd in op geluidskwaliteit, dus moet je een koptelefoon hebben die qua prijs al in de buurt van de Mate 10 Pro zelf komt om de hoge audiokwaliteit echt te horen. Andere muziekliefhebbers worden opgezadeld met een usb-c adapter met een koptelefooningang. Als dat al niet erg genoeg is, werkt deze adapter ook nog eens niet op alle andere usb-c-smartphones. Het zal een kwestie van usb-standaarden zijn. Maar het is tekenend voor de volkomen onnodige nadelen die het weghalen van de poort meebrengen. Navraag bij Huawei leverde echter nog altijd geen enkel fatsoenlijk argument op voor de keuze om de poort weg te halen.

©CIDimport

Een ander minpunt waar ik tegenaanliep was de prijs. Huawei heeft besloten het toestel 100 euro duurder te maken van de Mate 9: 800 euro. Geen enkel moment heb ik echter het gevoel gehad dat dit toestel deze prijs waard is. Huawei staat bij mij meer bekend om een goede verhouding tussen prijs en kwaliteit. Met dit prijskaartje is die verhouding uit balans getrokken. Voor minder geld heb je bijvoorbeeld de Galaxy S8 Plus, een toestel die ik toch iets hoger heb zitten. Ook lijkt OnePlus binnenkort met een 6 inch grote OnePlus 5T te komen, voor een prijs onder de 600 euro.

Conclusie

Zou ik de Huawei Mate 10 Pro zelf kopen? Nee. 800 euro is teveel geld en bovendien kan ik voor die vraagprijs geen vrede hebben met minpunten als de software en het ontbreken van de koptefoonpoort. Kun je leven met de prijs, of heb je een goede deal gevonden? Dan is de Mate 10 Pro wel een geweldige smartphone, waarbij de snelheid, accuduur en camera indrukwekkend zijn. Ook het (waterdichte) design spreekt me aan, maar ook dat is iets persoonlijks.

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.