De Huawei Mate 10 Pro is de nieuwste telg in de grote smartphone-serie van Huawei. Niet alleen is het 6 inch scherm groot te noemen, het toestel is ook met grootse onderdelen uitgerust.

Als je puur naar de specificaties en de prestaties van de Huawei Mate 10 kijkt, dan valt de smartphone positief op. En hoe! De accuduur, het scherm, de snelheid, de camera. Het is allemaal bijzonder indrukwekkend. Waarschijnlijk voel je het al aankomen, maar er zijn toch ook een paar flinke dipjes in mijn ervaring, die natuurlijk niet alleen gebaseerd zijn op benchmarks, maar ook persoonlijke ervaringen.

Positief

Ik begin graag positief, want laat je niet op het verkeerde been zetten: ik ben zeer enthousiast over de Mate 10 Pro. Het toestel ziet er fraai uit, de voorkant lijkt door zijn dunne schermranden bijna volledig uit display te bestaan. Het scherm heeft een iets ongewone verhouding van 2:1, waardoor het toestel ietsje langwerpiger uitvalt. Het netto-formaat van het toestel is 15,4 bij 7,5 bij 0,8 centimeter. Om dat in perspectief te zetten: de iPhone 8 Plus heeft een veel kleiner scherm (5,5 inch tegenover 6 inch), maar is qua zelfs een tikje groter met 15,8 bij 7,8 bij 0,8 centimeter.

In tegenstelling tot zijn voorganger, de Huawei Mate 9, is het toestel waterdicht en de achterkant ook van glas. Dat is overigens niet gedaan om draadloos opladen mogelijk te maken, want dat kan de Mate 10 Pro niet. Op deze glazen achterkant vindt je een dubbele camera, geflankeerd door een flitser en de autofocus. Dit is fraai afgewerkt in een soort band aan de achterkant, wat in het verlengde ligt van het ontwerp van de vorige Mate, de Nexus 6P en de Huawei Nova. Het straalt daarmee een passend Huawei-ontwerp uit, maar ook nog het elegante, iets zakelijke van de Mate-serie. Alleen dat glas en vingerafdrukken... Oei.

Onder deze band is een vlotte vingerafdrukscanner te vinden en in de metalen rand zelfs een infraroodpoort, die je kunt gebruiken om bijvoorbeeld je tv te bedienen. Dat zie je tegenwoordig niet vaak meer op een smartphone.

Wanneer je een Mate 10 Pro aanschaft vind je in het doosje een transparant hoesje terug. Mooi is deze allerminst. Noodzakelijk wel. De glazen achterkant maakt de smartphone namelijk ontzettend glad, waardoor hij makkelijk van egale oppervlakken glijdt. Na de derde keer dat ik midden in de nacht me een ongeluk schrok omdat de Mate langzaam van m’n plankje was gegleden en met veel lawaai op het laminaat kletterde ging ik ook overstag. De beslissing van Huawei om een hoesje toe te voegen was goed doordacht. Ook om vette vingerafdrukken te voorkomen.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Scherm

Het formaat van het beeldscherm en zijn alternatieve 2 bij 1-verhouding, terwijl de meeste smartphoneschermen een 16:9 beeldverhouding kennen, heb ik het al over gehad. De kwaliteit van het amoled-scherm ben ik erg over te spreken. Het scherm is helder en de kleurweergave uitmuntend. De resolutie is met 2160 bij 1080 (full HD dus) acceptabel, maar wat minder geschikt als je je telefoon bijvoorbeeld voor VR gebruikt. Een niet-overdreven resolutie komt echter wel de accuduur ten goede. Die accuduur zal ik zo op terugkomen.

De kwaliteit van het amoledscherm is verder erg goed. Vooral de kleurweergave en helderheid zijn om de vingers bij te likken.

Kirin 970

De Mate 10 Pro is uitgerust met de Kirin 970-chipset. Tijdens de IFA 2017 ging Huawei’s marketingteam vol op het orgel over deze processor. Het zou een NPU (neural processing unit) zijn, een neurale processor, zoals Apple die ook heeft ontwikkeld. Deze moet het toestel beter in staat stellen om artificiële intelligentie (machine learning) toe te laten passen. Dat zijn nogal gehypte woorden momenteel. Maar waar het in praktijk op neer komt is dat de processor erg goed in staat is veel hele kleine berekeningen in moordend tempo uit te voeren, door op slimme wijze om te springen met de processor, geheugen en grafische chips.

In praktijk merk je dat de Mate 10 Pro inderdaad over genoeg kracht beschikt om snel en energiezuinig te werken dankzij de Kirin 970-processor. Met een kloksnelheid van maximaal 2,4 GHz, een achttal processorkernen en 6 GB heb je daar ook wel meer dan genoeg rekenkracht voor tot je beschikking voor.

NPU

Maar een NPU, een chip geschikt voor ‘AI-learning’. Wat biedt dat nou voor extra’s? Daar heb ik zelf ook nog wat huiswerk voor moeten doen, want het is een verhaal wat ze zelfs bij Huawei zelf lastig uitgelegd krijgen. Een praktisch voorbeeld legt het beter uit. Neem bijvoorbeeld de app Prisma. Deze maakt van een foto op je toestel een indrukwekkend kunstwerk in een gekozen kunst(enaars)stijl. Om de foto te analyseren en objecten van elkaar te onderscheiden en vervolgens om te zetten naar de kunststijl, is veel rekenkracht nodig. Daarom uploadt de app de foto naar de servers van Prisma, om daar het rekenwerk uit te voeren en de kunstzinnige foto terug te sturen. Deze Kirin 970-processor van de Mate 10 Pro zou beter in staat zijn dit complexe rekenwerk zelf uit te voeren, binnen afzienbare tijd. Dit is handig voor de ontwikkelaar, die complexe taken als het herkennen van objecten in de app zelf kan verwerken, zonder daar grote serverparken voor in te schakelen. Maar ook voor jou als gebruiker, het is sneller, efficiënter en je hoeft niks te uploaden naar een cloud, waar vertrouwen en datagebruik weer een rol bij spelen.

De mogelijkheden van deze zelflerende processor, zoals Huawei dat zelf graag benadrukt, zijn nog niet erg nadrukkelijk zichtbaar in de Mate 10 Pro. Deze mogelijkheden zijn ook pas sinds kort beschikbaar voor ontwikkelaars. Huawei heeft het zelf bijvoorbeeld wel slim toegepast in de camera-app. Wanneer je het toestel richt om een foto te maken, zie je in de app middels een icoontje in de linkeronderhoek het type object dat je fotografeert. Een huisdier, eten of tekst bijvoorbeeld. Door objecten zelfstandig te herkennen die door het oog van de camera(‘s) gezien worden, kan de camera-app automatisch de optimale afstelling configureren om de beste foto te maken. De mogelijkheden zijn dus erg interessant, maar vooralsnog nauwelijks merkbaar.

©CIDimport

©CIDimport

Camera

Zo heb ik ook meteen een handig bruggetje geslagen naar de camera van de Mate 10 Pro. Huawei had een inhaalslagje te maken op cameragebied. Toen ik eerder dit jaar de Huawei P10 in een vergelijkende smartphone-cameratest aan de tand voelde, liet de dubbele camera steken vallen. Vooral in omgevingen met weinig licht had ik alleen maar mislukte foto’s, waar weinig op zichtbaar was, behalve ruis en bewegingsonscherpte. Dat probleem heeft deze Mate 10 Pro veel minder. Dat klopt ook wel als je naar de specificaties kijkt, want in theorie zou de camera van de Mate 10 Pro meer licht moeten afvangen door het lage diafragma van f/1.6. Dat is vergelijkbaar met de beste camerasmartphones van Apple en Samsung.

De resultaten zijn in ieder geval om over naar huis te schrijven. De kleuren ogen realistisch, het dynamisch bereik is keurig en de foto’s worden snel en scherp geleverd. Soms zijn foto’s wat overbelicht, wanneer je juist wél in een situatie zit waarbij je veel kunstlicht tot je beschikking hebt.

De ontwikkelingen (in samenwerking met Leica) zijn ook op andere manieren terug te zien. De portretmodus, waarbij je het onderwerp scherp houdt en de achtergrond vervaagt, levert prachtige resultaten op. Ook is er een optische zoomknop in de camera-app, waarbij tussen de lenzen geschakeld wordt om in te zoomen. Vergelijkbaar met andere smartphones met dubbele camera’s, zoals de iPhone 8 Plus, Galaxy Note 8, OnePlus 5 en LG G6.

Zoek je een goede camera, dan ben je bij de Mate 10 Pro aan het juiste adres. Is het de beste smartphone-camera? Nee. Daarvoor zijn mijn foto’s net even te vaak overbelicht en minder scherp dan de concurrenten.

©CIDimport

Dualsim

Met 128 gigabyte aan opslaggeheugen heb je in ieder geval meer dan genoeg opslagruimte voor al je foto’s, filmpjes, muziek en apps. Dit geheugen valt niet uit te breiden met een geheugenkaart. Nu zul je dit niet zo gauw missen, maar het is wel eigenaardig. Je kunt namelijk wel twee simkaarten plaatsen. De meeste smartphones bieden de mogelijkheid om in hetzelfde slot van de tweede simkaart een geheugenkaart te plaatsen.

De optie om twee simkaarten te plaatsen maakt de Mate 10 Pro, maakt het toestel wel behoorlijk uniek. Het is een van de weinig toptoestellen waar je twee simkaarten in kwijt kan. Wat een enorm voordeel is als je het toestel zakelijk gebruikt, of op een verre reis bent en betaalbaar wilt internetten en bellen met een lokaal simkaartje. Zo hoef je niet met twee telefoons te sleuren.

Oreo

De Mate 10 Pro draait op de recentste Androidversie, Android 8.0 (Oreo). Maar zoals gewoonlijk heeft Huawei het besturingssysteem ingrijpend onder handen genomen met z’n EmotionUI-skin. De recente Androidversie, efficiënte chipset en grote accu van 4.000 mAh (ter vergelijking, de iPhone 8 Plus heeft slechts een capaciteit van 2691 mAh), zorgen ervoor dat de accuduur fantastisch is. Aan het einde een werkdag heb ik vaak nog een procentje of 60 à 70 ter beschikking. Als ik een beetje zuinig aan doe, kan ik bijna drie dagen met een volle accu mee. En ik kan je vertellen. Dat is een luxe waar je graag (en snel) weer aan went. Hetzelfde geldt voor het snelle opladen via de usb-c-poort, dat overigens wel alleen kan met de bijgeleverde oplader.

©CIDimport

Maar nu we bij het software-gedeelte aan zijn gekomen, glijden we wel af naar de minpunten van de Mate 10 Pro. Huawei heeft altijd de ondoorgrondelijke drang gehad Android ingrijpend aan te passen en hoewel er kleine stapjes vooruit worden gemaakt en het qua overbodige voorgeïnstalleerde apps naar een acceptabel niveau kruipt, is het slordig. Qua visuele stijl, het standaard ontbreken van een applicatie-overzicht, knullige typefouten, indeling van het instellingenmenu en de extra’s. Ook is de onverwijderbare app-telefoonbeheer een vervelende app, om zo je toestel te vervuilen een volkomen overbodige Avast-virusscanner. Een app als Nova Launcher is aan te raden om Android weer wat op te frissen, helaas maakt Huawei het je nog onnodig lastig ook om de launcher te vervangen.

Muziekluisteraars in de kou

Een vreemde tegenstrijdigheid is dat Huawei hoge kwaliteit audio ondersteunt, tot 32bit maarliefst. In theorie best leuk. Alleen de koptelefoonpoort ontbreekt, en dat is een beslissing die geen enkel voordeel voor de gebruiker biedt. Bovendien lever je met draadloze bluetoothkoptelefoons altijd in op geluidskwaliteit, dus moet je een koptelefoon hebben die qua prijs al in de buurt van de Mate 10 Pro zelf komt om de hoge audiokwaliteit echt te horen. Andere muziekliefhebbers worden opgezadeld met een usb-c adapter met een koptelefooningang. Als dat al niet erg genoeg is, werkt deze adapter ook nog eens niet op alle andere usb-c-smartphones. Het zal een kwestie van usb-standaarden zijn. Maar het is tekenend voor de volkomen onnodige nadelen die het weghalen van de poort meebrengen. Navraag bij Huawei leverde echter nog altijd geen enkel fatsoenlijk argument op voor de keuze om de poort weg te halen.

©CIDimport

Een ander minpunt waar ik tegenaanliep was de prijs. Huawei heeft besloten het toestel 100 euro duurder te maken van de Mate 9: 800 euro. Geen enkel moment heb ik echter het gevoel gehad dat dit toestel deze prijs waard is. Huawei staat bij mij meer bekend om een goede verhouding tussen prijs en kwaliteit. Met dit prijskaartje is die verhouding uit balans getrokken. Voor minder geld heb je bijvoorbeeld de Galaxy S8 Plus, een toestel die ik toch iets hoger heb zitten. Ook lijkt OnePlus binnenkort met een 6 inch grote OnePlus 5T te komen, voor een prijs onder de 600 euro.

Conclusie

Zou ik de Huawei Mate 10 Pro zelf kopen? Nee. 800 euro is teveel geld en bovendien kan ik voor die vraagprijs geen vrede hebben met minpunten als de software en het ontbreken van de koptefoonpoort. Kun je leven met de prijs, of heb je een goede deal gevonden? Dan is de Mate 10 Pro wel een geweldige smartphone, waarbij de snelheid, accuduur en camera indrukwekkend zijn. Ook het (waterdichte) design spreekt me aan, maar ook dat is iets persoonlijks.

Inloggen met enkel een wachtwoord blijft riskant. Steeds vaker stappen diensten daarom over op tweestapsverificatie of op volledig wachtwoordloos inloggen. In combinatie met een fysieke beveiligingssleutel leveren beide een nog robuustere bescherming op. Hoe werkt dit precies en wat zijn enkele concrete mogelijkheden?

We hoeven je niet meer uit te leggen dat inloggen met alleen een wachtwoord niet veilig is, zeker niet als je hetzelfde eenvoudige wachtwoord bij meerdere diensten gebruikt. Een wachtwoordbeheerder als Bitwarden helpt je wel complexere en verschillende wachtwoorden te gebruiken, maar de zwakheden blijven: wachtwoorden kunnen via phishing worden onderschept, bij een datalek buitgemaakt of met brute-force achterhaald. Daarom winnen alternatieve loginmethodes aan populariteit. Denk aan tweestapsverificatie, waarbij je naast je wachtwoord nog een extra factor gebruikt, zoals een code of biometrie, en aan wachtwoordloos inloggen, een methode op basis van een cryptografisch sleutelpaar. Beide methoden verhogen de beveiliging, maar met een fysieke beveiligingssleutel kun je het nog veiliger maken.

Fysieke sleutel

Zo’n fysieke sleutel is een stukje hardware van doorgaans zo’n 4 cm lang en 2 cm breed, enkele mm dik en met een gewicht van circa 4 gram. Er bestaan ook wel kleinere sleutels in de vorm van een usb-c-dongel, die nauwelijks uitsteken uit de poort van een computer. Verderop bekijken we enkele concrete, uiteenlopende toepassingen, maar hoe werkt zo’n sleutel eigenlijk?

Wanneer je een sleutel voor het eerst koppelt aan een dienst of account, wordt er een cryptografisch sleutelpaar aangemaakt. De private sleutel blijft altijd veilig in een aparte chip van de beveiligingssleutel, terwijl de publieke sleutel naar de server van de betreffende dienst wordt doorgestuurd. Wanneer je vervolgens inlogt op de site, vraagt de server via je browser de sleutel om een cryptografische handtekening te zetten.

Veiligheid

De sleutel checkt daarbij welke domeinnaam in de browser actief is, bijvoorbeeld account.google.com, en zet de handtekening alleen als dit overeenkomt met het domein waarvoor je de sleutel eerder hebt geregistreerd. Daardoor is het systeem nagenoeg phishing-bestendig, in tegenstelling tot bijvoorbeeld sms- of OTP-codes. Zo’n code kun je immers ook op een valse site intypen, waarna een aanvaller deze meteen kan doorsturen naar de echte site. Bij wachtwoorden, sms en OTP bestaan bovendien gedeelde geheimen, zoals codes of hashes, die bij een datalek gestolen kunnen worden, terwijl er bij een fysieke sleutel zelfs bij een serverdatalek niets bruikbaars te halen valt. Een smartphone kan bovendien malware bevatten of gestolen worden, waardoor een aanvaller toegang kan forceren; een fysieke sleutel daarentegen bewaart de geheime sleutel veilig in een niet-uitleesbare chip.

Nadelen

Zo’n fysieke sleutel geldt dus als een van de veiligste methoden, al zijn er ook enkele praktische nadelen. Zo moet je de sleutel bij je hebben tijdens het inloggen en bij verlies of diefstal riskeer je buitengesloten te raken als je geen back-up hebt, bijvoorbeeld in de vorm van back-upcodes of een tweede, veilig bewaarde sleutel. Bovendien ondersteunen nog niet alle sites of diensten zo’n sleutel. Op onder meer www.kwikr.nl/f2sup en www.kwikr.nl/yubisup vind je wel lijsten met diensten die via een of ander protocol inloggen met een fysieke sleutel ondersteunen. Tot slot kost een sleutel ook wel iets: tussen de 30 en 80 euro, afhankelijk van de ondersteunde functies en standaarden.

Inloggen via 2FA

We weten nu hoe een sleutel eruitziet, hoe die werkt en waarom die zo veilig is. Dat volstaat om er zelf mee aan de slag te gaan, in verschillende scenario’s en met diverse protocollen. In dit artikel gebruiken we een YubiKey 5(C) NFC die ongeveer 65 euro kost, maar je kunt ook andere sleutels inzetten zolang ze de vereiste protocollen ondersteunen. Sleutels die enkel FIDO U2F en FIDO2 ondersteunen, zijn al verkrijgbaar vanaf 15 euro.

Laten we als voorbeeld starten met de sleutel als tweede factor bij een Facebook-account. Hiervoor volstaat een sleutel met FIDO U2F, al accepteren niet alle diensten U2F. Zo vereisen Apple en Microsoft in dit geval een FIDO2-sleutel.

Meld je aan bij je Facebook-account via https://accountscenter.facebook.com. Ga in Accountinstellingen naar Wachtwoord en beveiliging. Open Tweestapsverificatie en selecteer je Facebook-account. Na het invullen van een verificatiecode via mail kies je de gewenste methode. Klik op Beveiligingssleutels en bevestig met Doorgaan. Na de controle van de beveiligingscode klik je op Beveiligingssleutel registreren. Selecteer Beveiligingssleutel, druk op Volgende en OK. Plaats de sleutel, raak deze even aan en klik opnieuw op OK. Bevestig ten slotte met je wachtwoord zodat de sleutel als tweede factor wordt toegevoegd.

2FA in Bitwarden

Zolang je nog met wachtwoorden werkt, is een wachtwoordbeheerder sterk aan te raden. Een degelijke en gratis te gebruiken tool is Bitwarden. We gaan ervan uit dat je deze hebt gedownload en geïnstalleerd (via www.kwikr.nl/bwpers; beschikbaar voor Windows, macOS en Linux) en dat je een Bitwarden-account hebt aangemaakt. Handig is ook de Bitwarden-browserextensie, die automatisch invullen en opslaan van wachtwoorden in je browser veel eenvoudiger maakt, maar daar gaan we hier niet verder op in. We bekijken hier namelijk vooral het koppelen van je fysieke sleutel aan je Bitwarden-account.

Meld je aan op https://vault.bitwarden.com. Open Instellingen en kies Beveiliging. Ga naar het tabblad Tweestapsaanmelding en klik op Beheren bij FIDO2 WebAuthn. Vul je Bitwarden-hoofdwachtwoord in en voer bij Naam een korte beschrijving van de sleutel in. Plaats je sleutel (via usb of NFC) en klik op Sleutel lezen. Als de sleutel om een pincode vraagt, vul je die in en raak je de sleutel kort aan. Bevestig met OK en klik op Opslaan zodat de sleutel wordt toegevoegd. Op dezelfde manier kun je ook een andere sleutel als reserve koppelen (zie ook verderop ‘10 Voorzorgsmaatregelen’). Bij het inloggen, ook via de Bitwarden-app, moet je nu naast je wachtwoord ook je sleutel gebruiken.

Inloggen met passkey

Steeds meer diensten ondersteunen wachtwoordloze aanmeldingen via toegangssleutels, oftewel passkeys. Wil je hiervoor je fysieke sleutel gebruiken, dan moet deze FIDO2/WebAuthn ondersteunen, waarbij de private sleutel van het cryptografische sleutelpaar op de sleutel zelf wordt bewaard. Om in te loggen hoef je de sleutel enkel te plaatsen of via NFC op je smartphone te gebruiken, als dit wordt ondersteund, en daarna te bevestigen met pincode en aanraaksensor. Kortom, je sleutel wordt je loginmiddel. We tonen dit met een Google-account.

Log in via https://myaccount.google.com. Ga naar Beveiliging en klik bij Inloggen bij Google op Tweestapsverificatie. Klik indien nodig op Tweestapsverificatie aanzetten. Voeg desgewenst een telefoonnummer toe en klik bij Toegangssleutels en beveiligingssleutels op Beveiligingssleutel toevoegen. Klik vervolgens op + Toegangssleutel maken en kies Ander apparaat gebruiken. Selecteer in het pop-upvenster Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK. Plaats nu de sleutel en voer de pincode in, of maak een nieuwe aan als de sleutel nieuw of gereset is. Bevestig met OK en raak de sleutel kort aan. De sleutel staat nu in de lijst met toegangssleutels in je Google-account.

Wanneer je je daarna bij Google afmeldt en opnieuw aanmeldt, zul je merken dat je je wachtwoord – op ondersteunde browsers en platformen – niet meer hoeft in te geven en met de sleutel kunt aanmelden. Google acht deze methode namelijk veilig genoeg. Wil je dit toch niet, open dan opnieuw Beveiliging, klik bij Inloggen bij Google op Wachtwoord overslaan als dat mogelijk is en schakel deze optie uit. Je sleutel fungeert dan enkel nog als tweede factor, waarvoor in principe FIDO U2F volstaat.

Passkey bij Microsoft

Bij veel diensten werkt het koppelen vergelijkbaar als bij Google. We tonen je wel kort hoe je een beveiligingssleutel inzet in een wachtwoordloze oplossing bij Microsoft, die hiervoor een wat eigenzinnige werkwijze en terminologie hanteert.

Meld je aan via https://account.microsoft.comen open Beveiliging. Klik op Beheren hoe ik me aanmeld en kies Een methode voor aanmelden of verifiëren kiezen. Selecteer Gezicht, vingerafdruk, pincode of beveiligingssleutel en kies Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK, plaats de sleutel, voer desgevraagd de pincode in en raak de sleutel aan. Klik opnieuw op OK, geef de sleutel een naam en bevestig met Volgende en OK. De sleutel verschijnt nu in de lijst bij Een wachtwoordcode gebruiken (waar je hem ook kunt hernoemen of verwijderen). Je kunt de sleutel vanaf nu als tweede inlogfactor inzetten, ook op andere apparaten.

Wil je de sleutel volledig wachtwoordloos gebruiken, dan verplicht Microsoft je eerst de Microsoft Authenticator-app te installeren en hier via de plusknop je Microsoft-account toe te voegen. Klik daarna op je accountpagina in de rubriek Beveiliging op Inschakelen bij Account zonder wachtwoord en druk op Volgende. In de Authenticator-app verschijnt nu een melding die je bevestigt met Goedkeuren, waarna op de website wordt gemeld dat je wachtwoord is verwijderd. Voortaan kun je ook zonder wachtwoord inloggen, met je beveiligingssleutel.

Lokaal Windows-account

Het leek veelbelovend: open je in Windows de Instellingen en ga je naar Accounts / Aanmeldingsopties, dan zie je wellicht Beveiligingssleutel staan. Voor lokale of persoonlijke Microsoft-accounts werkt dit helaas niet. Dit blijkt enkel mogelijk bij zakelijke Active Directory- of Entra ID-accounts.

Heb je een compatibele Yubico-sleutel, zoals de YubiKey 5(C) NFC, dan kun je deze wel als tweede inlogfactor gebruiken voor een lokaal Windows-account. Hiervoor heb je de gratis tool Yubico Login for Windows nodig (www.kwikr.nl/yubilogin). Zorg wel dat je de gebruikersnaam en het wachtwoord van het lokale account kent. Installeer de tool en herstart Windows. Meld je daarna aan met je lokale account via de optie Yubico Login en start de app Login Configuration als administrator. Gemakshalve kun je Express configuration kiezen. Plaats de sleutel en volg de instructies (zie ook www.kwikr.nl/yubiwin). Bewaar de herstelcode zorgvuldig. Voor de gekozen gebruiker is voortaan naast gebruikersnaam en wachtwoord ook de beveiligingssleutel vereist.

Je kunt een YubiKey ook als tweede factor inzetten voor je Windows-login.

Inloggen met TOTP

Als je beveiligingssleutel ook OATH-TOTP ondersteunt (Initiative for Open AuTHentication - Time-based One-Time Password), kun je die gebruiken om een eenmalige code te genereren, net als met authenticator-apps van Google, Microsoft, Proton of Authy. Veel apps en diensten ondersteunen deze 2FA-methode.

We nemen Dropbox als voorbeeld. Meld je aan op www.dropbox.com, klik op je profielicoon rechtsboven, kies Instellingen en open het tabblad Beveiliging. Schakel Tweestapsverificatie in, selecteer Authenticatie-app en druk op Verzenden. Je ziet nu een QR-code en de bijbehorende geheime sleutel.

Download en installeer vervolgens de gratis app Yubico Authenticator (www.kwikr.nl/yubiauth). Start de app, plaats je beveiligingssleutel en open Accounts. Klik op Add account en kies Scan QR code als je een camera hebt, of voer de geheime code handmatig in bij Secret Key. Vul bij Issuer bijvoorbeeld Dropbox in en bij Account name het e-mailadres van je Dropbox-account. Bevestig met Save. In de app verschijnt een cijfercode die je op de Dropbox-site invult bij Bevestigingscode. Noteer de herstelcodes, bewaar ze goed en rond af met Voltooien.

Bij het aanmelden op Dropbox tik je eerst je wachtwoord in en daarna de actuele eenmalige code die je in Yubico Authenticator bij je Dropbox-account ziet.

Challenge/Response

Tot slot tonen we je nog de challenge-response-methode. Hierbij genereert een dienst of app een willekeurige wiskundige vraag (challenge) in de vorm van een bitreeks. Deze gaat naar je beveiligingssleutel, die de overeenkomstige cryptografische response berekent en terugstuurt. Als de codes overeenkomen, krijg je toegang. We lichten dit kort toe voor de gratis wachtwoordbeheerder KeePassXC (www.keepassxc.org; Windows, macOS, Linux) om een lokaal bewaarde wachtwoordkluis te openen.

Verschillende sleutels ondersteunen deze methode, waaronder de meeste YubiKeys. Download en installeer voor zo’n sleutel eerst de gratis YubiKey Manager (zie kader ‘Sleutelbeheer’). Start de app, ga naar Applications/OTP en klik op Configure bij een vrij slot. Kies Challenge-response, klik op Generate voor de geheime sleutel, zet eventueel een vinkje bij Require touch voor extra veiligheid en sluit af met Finish.

Open vervolgens KeePassXC en laad je database. Ga naar Database / Database beveiliging, kies Aanvullende bescherming toevoegen / Challenge-Response toevoegen, selecteer het juiste slot van je geplaatste sleutel en bevestig met OK. Voortaan is je wachtwoordkluis enkel toegankelijk met je wachtwoord en je beveiligingssleutel.

Sleutelbeheer

Beschik je over een beveiligingssleutel, dan zul je vroeg of laat de beheertool van de producent nodig hebben. Als voorbeeld nemen we de YubiKey Manager (www.kwikr.nl/yuman), die je het best als administrator opstart. Hiermee kun je functies of interfaces uitschakelen (OTP, FIDO U2F, FIDO2, OpenPGP, PIV en OATH), een pincode instellen of resetten voor FIDO2 of PIV, statische wachtwoorden of OTP-slots programmeren en certificaten beheren in PIV-modus (smartcardfunctie).

In de beheertool kun je ook specifieke protocollen uitschakelen, mocht je dat willen (hier: YubiKey Manager).

Voorzorgsmaatregelen

In het artikel hebben we al, ook tussen de regels door, enkele tips gegeven om (veiligheids)problemen te vermijden. We sommen ze kort nog even op.

Zo registreer je best altijd twee fysieke sleutels bij elke dienst, zodat je bij verlies of diefstal via de back-upsleutel toegang behoudt. Bewaar deze op een veilige plaats en test af en toe of de sleutel nog werkt. Activeer daarnaast bij elke dienst een alternatieve 2FA- of noodmethode, zoals TOTP-toegang via een authenticator-app, en druk back-upcodes af die je veilig bewaart. Zo kun je ook zonder sleutel nog aanmelden, al is dit wat minder robuust. Tot slot, ook al beschermt een beveiligingssleutel je technisch goed tegen phishing, blijf alert. Krijg je bijvoorbeeld een onverwachte vraag om de PIN-code van je sleutel in te voeren, wees dan op je hoede.

Tefal lanceert een compact model tosti-ijzer dat met allerlei extra platensets te gebruiken is voor allerlei gerechten: van panini's en wafels in allerlei vormen en maten tot aan donuts en madeleines. Is de Snack Collection echt zo veelzijdig? ID.nl ging ermee aan de slag.

Tafelgrills en tosti-apparaten zijn in bijna elk huishouden te vinden. Vaak gaat het om apparaten met een geribbelde grillplaat boven en onder, waar je je tosti tussen legt om die een paar minuten erna bruin en krokant uit te halen, met een lekker warme vulling. Het zijn eenvoudige apparaten die goed zijn in waarvoor ze ontwikkeld zijn. Meer dan je tosti erin maken kan vaak niet. Tefal komt nu met de compacte Snack Collection, een apparaat dat je koopt met twee bijgeleverde typen grillplaten en nog eens kunt uitbreiden door losse sets erbij te kopen.

©Saskia van Weert

Testexemplaar en meegeleverde platen

Ter review ontving de redactie een blauw testmodel, voorzien van twee grill/panini-platen (één boven, één onder in het apparaat) en twee platen om Brusselse wafels mee te maken. De Snack Collection is met zijn 28,5 centimeter breedte, 20,6 centimeter lengte en 34,5 centimeter hoogte een betrekkelijk klein apparaat dat makkelijk op te bergen is. Het snoer is aan de onderkant op te bergen, er zit een aan-uitknop aan de voorzijde, net als een vergrendeling om het ijzer op slot te zetten. Ook zit er een lampje aan de voorzijde dat groen oplicht als het apparaat is voorverwarmd. Hij heeft een vermogen van 700 watt en een maximale temperatuur van 230 graden. De temperatuur is niet handmatig in te stellen.

©Saskia van Weert

Inhoud van de doos en wisselen van platen

In de machine zit al een set grillplaten. Verder vind je in de doos twee verpakkingen die nog het meest doen denken aan videobandhoezen van vroeger. Ze zijn van harde kunststof en gaan wat lastig open. De ene doos is uiteraard leeg, want daar zaten de panini-platen in, maar we vinden er wel een receptenboekje in. In de andere doos zit de uitbreiding; in ons testexemplaar zijn dat de wafelplaten. De platen zijn los te halen uit de machine via een knopje boven en onder, en de platen kunnen er op maar één manier in vastklikken. Je kunt ze dus niet verkeerd bevestigen. Ze mogen in de vaatwasser; de machine zelf uiteraard niet.

©Saskia van Weert

Gebruik en bediening

Zoals wel vaker bij dit type apparaten is de werking enorm simpel. Je bevestigt de gewenste platen in de machine, doet de stekker in het stopcontact en zet hem aan. Dan wacht je tot het groene lampje aangaat, open je de machine, doe je je gerecht erin, sluit je alles weer netjes en wacht je tot je eten klaar is. Eet smakelijk!

©Saskia van Weert

Test: tosti's

De bijgeleverde grill/panini-plaat is net wat te klein voor een reguliere tosti van boterhammen uit de supermarkt; het korstje steekt net wat boven de plaat uit. Maar dat bleek voor het resultaat niet uit te maken: alle geteste tosti’s kwamen prima uit de Tefal. Opwarmen duurde wel wat lang, ongeveer 4 minuten.

Lees ook: Gezonde tosti’s om de hele middag op door te gaan

Test: panini

De test met een panini had wat voeten in de aarde. De supermarkten in onze woonplaats verkochten geen panini-broodjes, maar een XL-shop in een andere plaats wel. Panini-broodjes zijn hoger dan normale afbakbroodjes en standaard voorzien van grillstrepen. Het deksel van de Snack Collection moest wel wat worden aangedrukt om de machine te kunnen sluiten met de vergrendeling, maar ook dat verliep verder prima.

Schoonmaken en opbergen 

De platen komen weer brandschoon uit de vaatwasser en klikken makkelijk vast in het apparaat. Door de betrekkelijk kleine afmetingen van dit keukenapparaat is het makkelijk op te bergen.

©Tefal

Uitbreidingssets (assortiment)

Dan de uitbreidingssets. Deze hebben we niet kunnen testen, maar zijn uiteraard te bekijken via de site van Tefal. Er is een aantal platen voor tosti’s in bijzondere vormen, zoals een schelpvorm of juist meteen als driehoek. Verder zijn er onder meer vormen voor bagels te verkrijgen. Tefal mikt duidelijk op een internationaal publiek, want er is ook een vorm voor madeleines (Franse zoete cakejes) verkrijgbaar.

Conclusie

De Tefal Snack Collection is een compact tosti-apparaat met verwisselbare platen, bedoeld voor wie met één toestel meerdere snacks wil maken. In de test leverde het apparaat nette resultaten op: tosti's kwamen goed uit de grill en panini's lukten eveneens prima na het sluiten met de vergrendeling. De platen klikken stevig vast, zijn uitneembaar en kunnen in de vaatwasser. Dankzij het kleine formaat en het opbergsysteem voor het snoer is het toestel eenvoudig weg te zetten. Het apparaat heeft een vermogen van 700 watt, een maximale temperatuur van 230 graden en een indicatielampje dat aangeeft wanneer voorverwarmen is voltooid.

Aandachtspunten: het grillvlak is aan de krappe kant voor standaardboterhammen, de opwarmtijd ligt rond de 4 minuten en de temperatuur is niet handmatig regelbaar. De uitbreidingsmogelijkheden zijn groot (onder meer wafels, donuts, madeleines en bagels), maar deze extra platen zijn in deze test niet inhoudelijk beoordeeld.

Per saldo is de Snack Collection een praktisch en ruimtebesparend apparaat voor de liefhebbers van tosti's die ook graag eens experimenteren met andere bereidingen.