Je wilt je thuisnetwerk beter afschermen en beveiligen én je hebt nog ergens een oudere computer staan. Dat komt mooi uit, want dat is een ideale combinatie om met pfSense aan de slag te gaan. pfSense is namelijk een ijzersterke firewall, die tevens als router, draadloos toegangspunt, DMZ, DHCP- , DNS- en VPN-server – én meer – kan fungeren.

Je NAT-router zorgt weliswaar al voor enige afscherming van je netwerk en natuurlijk heb je ook een softwarematige firewall (al is het die van Windows) draaien op je pc’s en/of laptops. Maar als enthousiast computeraar heb je toch graag meer flexibiliteit en regel je alles het liefst zoveel mogelijk zelf. In dit artikel vertellen we je over pfSense en hoe je het installeert. In een tweede artikel nemen we de verschillende mogelijkheden van het programma met je door.

Wat is pfSense?

pfSense is een uitstekende beveiliging van je systeem, vooral omdat het een opensource-project is. Wat inhoudt dat iedereen de broncode kan inspecteren en er dus minder kans is op achterdeurtjes. Het pfSense-project is gestart in 2004 en intussen uitgegroeid tot erg populair pakket voor netwerkbeveiliging. 

Het begon als een afsplitsing van m0n0wall, een embedded firewall-distributie op basis van freeBSD. De ‘core business’ van pfSense draait ook nog steeds om ‘firewalling’ (de letters ‘pf’ staan trouwens voor packet filtering). De functionaliteit van het pakket is gaandeweg uitgebreid, zoals je kunt lezen op de site van pfSense. Bovendien is de tool met een pakketbeheerder uitgerust waarmee je moeiteloos allerlei externe modules kunt toevoegen. 

pfSense downloaden

Op het moment van schrijven is pfSense 2.3.2 de meest recente versie, en meteen ook één van de laatste die nog de 32bits-architectuur zal ondersteunen. Op pfsense.org/products kun je alvast terecht voor heel wat apparaten met een ingebouwde versie van pfSense, maar in deze workshop kiezen we voor de gratis community-editie van pfSense, die we op een wat oudere computer gaan installeren. 

De systeemeisen voor pfSense zijn erg laag

Voor je hiermee zelf aan de slag gaat, controleer eerst of je eigen hardware aan de systeemeisen voldoet. Maar met bescheiden aanbevelingen als een 1GHz-cpu, 1 GB RAM en 1 GB schijfruimte kan dat haast niet anders. In dit hele verhaal spelen de netwerkadapters natuurlijk ook een cruciale rol en de makers zelf adviseren netwerkadapters van Intel, hoewel dat niet noodzakelijk is.

Hier vind je de recente community-editie van pfSense, waar je het gewenste image via de uitklapmenu’s selecteert. Wij kozen hier Install, AMD64 (64-bit), Frankfurt als mirrorsite en dan de versie met memstick in de bestandsnaam. Maar je kunt ook kiezen voor een cd-image, kijk voor de details van wat de bestandsnamen inhouden onder het kopje Filename Guide op de downloadpagina.

pfSense installeren via usb

Ons downloadbestand, iets meer dan 300 MB groot, was een gz-archief dat zich snel liet uitpakken met een gratis tool als 7-Zip. Het resulterende img-bestand schrijf je naar je usb-stick (2 GB volstaat) met een gratis programma als Rufus of Imageusb. Selecteer in deze tool de juiste usb-stick, selecteer de optie Write image to USB drive en bevestig met de knop Write.

©PXimport

Stop je opstartmedium (cd/dvd of usb-stick) in je – oude – pc en start het toestel van dat medium op. Mogelijk moet je hiervoor het bootmenu van je systeem oproepen of desnoods de bootvolgorde aanpassen in het BIOS. Als alles goed is, verschijnt even later het installatiemenu van pfSense, waar je de eerste optie (Boot Multi User) selecteert.

Een venster verder zet je met de I-toets de installer in gang. Controleer vervolgens via Change Keymap of de toetsenbordindeling correct staat ingesteld, dat is bijvoorbeeld dutch.iso.acc.kbd of be.iso.acc.kbd. De opties Video Fonts en Screenmap mag je normaliter ongemoeid laten. Bevestig met Accept these Settings.

©PXimport

Vervolgens krijg je de keuze tussen Quick/Easy Install en Custom Install. Deze laatste is met name interessant wanneer je meerdere schijven of partities hebt. In ons geval mag pfSense onze (enige) schijf compleet in beslag nemen en dus kiezen we voor Quick/Easy Install. Nog een stap verder kies je voor Standard Kernel (en dus niet embedded).

Uiteindelijk rond je de installatie af met een herstart van het systeem. Zodra de pc is opgestart, kom je in het hoofdmenu van pdSense terecht. En dan begint de pret pas echt. Ga daarvoor door naar deel 2 van deze workshop: ip-adressen uitdelen en firewall instellen in pfSense.

Tekst: Toon van Daele

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.