Behalve dat je bestanden lokaal op een iPad kunt opslaan, kun je vanaf je iPad ook vrij eenvoudig een gedeelde netwerkmap van een computer of een NAS benaderen. Zo kun je rechtstreeks bij de gegevens die op een extern opslagapparaat staan. Dat scheelt opslagruimte op je iPad en je hoeft dus ook niet direct het duurste exemplaar aan te schaffen.

Zo zijn er meer voordelen van externe opslag gebruiken met je iPad. Het is bijvoorbeeld ook ideaal als je vanaf andere apparaten bij je bestanden wilt komen, of als je bestanden wilt delen met je gezinsleden. Voor clouddiensten als iCloud, DropBox of OneDrive staan de bijbehorende apps tot je beschikking. De kans is groot dat er ook nog het nodige op een NAS te vinden is. Of dat er een aantal mappen op een computer via het thuisnetwerk beschikbaar zijn gemaakt, zodat jij en je huisgenoten daar gemakkelijk bij kunnen. Denk aan films en muziek, maar dat kunnen natuurlijk ook andere bestanden zijn die jij en anderen regelmatig nodig hebben.

 Het grote voordeel is dat je alles maar één keer op de centrale plek hoeft op te slaan. Daarna kan iedereen erbij en met exact dezelfde versie werken. Natuurlijk staat dit los van de back-ups die je altijd nodig hebt.

Je kunt ook voor een fysieke NAS gaan, dus een zelfstandig werkend opslagapparaat of een (al wat oudere) computer. Die tover je via een programma als TrueNAS om tot een goedkope NAS. Je kunt verder een mappenstructuur op een reguliere computer delen via het thuisnetwerk. Ook dan kun jij gewoon met je iPad bij de bestanden, zolang je maar verbinding hebt met je thuisnetwerk.

©PXimport

Opslagruimte inrichten

Om een willekeurig netwerkapparaat te benaderen, heb je een servernaam of een ip-adres nodig. En natuurlijk ook een gebruikersnaam en wachtwoord, mocht deze opslagruimte niet zomaar voor iedereen toegankelijk zijn. Heb jij een NAS in huis, dan is deze waarschijnlijk op een eerder moment ingericht en kun je de verbinding al meteen opzetten. Gaat het om gedeelde mappen op een Windows-pc, dan moet je dat nog even regelen. Vandaar dat we dit nu eerst tot in detail uitwerken. Daarna laten we zien hoe je verbinding maakt met de netwerkopslag (NAS of gedeelde computermappen) vanaf de iPad.

Het handigste is om een nieuwe hoofdmap aan te maken en daar alles in plaatsen wat jij via het netwerk wilt benaderen en eventueel gaat delen met anderen. Op die manier weet je zeker dat al het andere op de computer niet per ongeluk ook benaderbaar is via het netwerk. 

Wil je alleen een goed afgebakende filmverzameling of muziekcollectie beschikbaar stellen? Dan kun je eventueel de bestaande mappen gebruiken. Een map aanmaken kan met Windows Verkenner. Je mag deze map volledig naar eigen inzicht met allerlei submappen aanmaken. Zo maak je alles overzichtelijk. Vervolgens gaan we deze hoofdmap delen.

©PXimport

Map beschikbaar stellen

Klik met de rechtermuisknop op de hoofdmap, kies Eigenschappen, ga naar het tabblad Delen en klik op Geavanceerd delen. Zet een vinkje bij Deze map delen en vul bij Sharenaam de naam in die je aan deze gedeelde opslag wilt geven. Klik vervolgens op Machtigingen om aan te geven wie wat met deze opslag mag doen.

Standaard zijn mappen en bestanden door iedereen te bekijken en te lezen, maar alleen zodra ze zich met een gebruikersnaam en wachtwoord hebben aangemeld. Je kunt hier eventueel schrijfrechten aan toevoegen, zodat bestanden ook gewijzigd of verwijderd kunnen worden. Je kunt zelfs zover gaan dat je individuele gebruikers op maat gemaakte toegangsrechten geeft; wij doen dat hier niet.

Klik op OK om alles te bevestigen. Terug bij Eigenschappen zie je op het tabblad Delen nu een netwerkpad staan. Het eerste gedeelte hiervan is de servernaam: dat is de naam van deze computer en die heb je straks nodig om verbinding te maken vanaf je iPad.

©PXimport

Verbinden met netwerkopslag

Nu is het tijd om de iPad erbij te pakken en de app Bestanden te openen. Ga naar het beginscherm waar je de kolom met locaties ziet, tik bovenaan op de drie puntjes en kies Verbind met server. Vervolgens wordt gevraagd om de servernaam. Hier tik je de naam in die je op de computer in Eigenschappen: alleen het eerste gedeelte van het netwerkpad is voldoende. Vervolgens tik je op Verbind.

In het vervolgvenster kies je Geregistreerde gebruiker en vul je de gebruikersnaam en het wachtwoord in waarmee je toegang hebt tot de computer. Alleen als de netwerkmap volledig openbaar toegankelijk is, kies je voor Gast. Na een tik op Volgende zie je als het goed is de inhoud van de netwerkschijf, waarna je vrijelijk door de mappen en bestanden kunt bladeren. Je ziet deze netwerkschijf nu ook terug bij de lijst met locaties van de app Bestanden onder het kopje Gedeeld. Dat koppelen hoeft dus slechts eenmalig te gebeuren.

Mocht je deze netwerkschijf ooit weer willen loskoppelen, omdat je het niet meer nodig hebt, selecteer dan deze locatie door erop te tikken. Tik vervolgens op het uitwerp-pictogram achter de servernaam.

©PXimport

Bestanden benaderen

Via de app Bestanden kun je nu volledig naar eigen inzicht bestanden van en naar de iPad kopiëren of verplaatsen. Je kunt bestanden dus alsnog lokaal op de iPad opslaan, maar net zo goed ook gegevens van jouw iPad overzetten naar de netwerkschijf, mits je schrijfrechten hebt toegevoegd (dat kan gelukkig ook achteraf nog). Ideaal als je even krap in je opslagruimte zit of sommige dingen maar heel af en toe gebruikt: je kunt er dan alsnog bij zodra je het een keertje wel nodig hebt.

Een foto of filmpje dat je hebt gemaakt, kun je rechtstreeks vanuit de Bestanden-app bekijken en afspelen. Een document, spreadsheet of presentatie opent weer automatisch in Pages, Numbers of Keynote. Wil je een bestand liever met een andere app openen? Houd je vinger er eventjes op gedrukt tot het keuzemenu wordt geopend, kies Delen en selecteer de gewenste app. Bijvoorbeeld om zelfgemaakte filmpjes aan een project in de videobewerker iMovie toe te voegen, zodat je leuke filmmontages kunt maken.

©PXimport

Openbare toegang

Wil je liever dat de netwerkschijf door iedereen in huis te benaderen is, zonder dat een gebruikersnaam en wachtwoord nodig is? Klik op de computer in de taakbalk op het vergrootglas, zoek naar Geavanceerd delen en klik op Instellingen voor geavanceerd delen beheren. Klik in dit onderdeel van het configuratiescherm op Alle netwerken en kies bij Met wachtwoord beveiligd delen voor Met wachtwoord beveiligd delen uitschakelen. Vanaf dat moment is aanmelden als gast mogelijk, dus zonder dat je nog een gebruikersnaam en wachtwoord aan anderen bekend hoeft te maken.

Externe opslag

Ook een extern opslagapparaat zoals een harddisk, ssd, geheugenkaart of usb-stick kun je prima benaderen vanaf een iPad. Heb jij een iPad met usb-c-aansluiting? Dan heb je geluk, want dan heb je alleen een standaard usb-kabeltje nodig om ze met elkaar te verbinden. Hebben beide apparaten usb-c? Dan gebruik je een kabeltje met usb-c aan beide uiteinden. Heeft het externe apparaat nog een grotere usb-a-aansluiting? In dat geval gebruik je een usb-c-naar-usb-a-kabel. Eenmaal aangesloten vind je het opslagmedium weer netjes terug onder Locaties in de app Bestanden.

Lees ook: Alles over usb-soorten, aansluitingen en hubs

Het kan zijn dat je een externe harde schijf van stroom moet voorzien om deze te kunnen benaderen. Zit er geen stroomaansluiting op het opslagapparaat zelf? Sluit het dan aan op een usb-hub die een eigen stroomvoorziening heeft en verbind deze hub weer met je iPad. Bij een ssd, geheugenkaart of usb-stick zul je gelukkig niet zo snel tegen dat probleem aanlopen.

Bij iPads met een lightning-aansluiting moet je helaas iets meer moeite doen. Het best ben je dan af met de zogeheten Lightning-naar-USB-3-camera-adapter van Apple. Schrik niet, ondanks de naam heb je er geen camera bij nodig. Op deze adapter zit zowel een usb-a-poort als een lightning-poort. Het opslagapparaat sluit je aan op usb-a en (bijvoorbeeld) de stroomadapter van jouw iPad op de lightning-poort. 

Er bestaan nog meer van dit soort adapters, maar die zijn voornamelijk bedoeld om een geheugenkaartje uit te lezen of een camera die is ingeschakeld (en dus al van stroom wordt voorzien) op je iPad aan te sluiten.

©PXimport

Lezen en schrijven

Belangrijk om te weten is dat je externe opslagapparaten zowel kunt uitlezen als beschrijven, zolang ze maar een gegevenspartitie hebben met het FAT32- of ExFAT-bestandssysteem, of natuurlijk Apples eigen APFS-bestandssysteem (als je thuis met een Mac werkt). Windows-schijven hebben doorgaans een NTFS-bestandssysteem en die kun je vanaf iPadOS 15 prima uitlezen op je iPad, maar helaas niet beschrijven.

In Windows Verkenner ontdek je via de Eigenschappen van een opslagmedium om welk bestandssysteem het gaat. Een lege usb-stick, geheugenkaart, ssd of harde schijf kun je altijd nog opnieuw formatteren met FAT32 of exFAT, zodat je het op beide platformen kunt gebruiken. Verzeker je er dan wel van dat er niets (van waarde) op staat, want tijdens dit formatteren wordt alles genadeloos gewist.

©PXimport

Tabbladen zijn handig, maar kunnen al snel uitmonden in een onoverzichtelijke wirwar. Om dat probleem aan te pakken, introduceerde Google Chrome tabgroepen: een slimme manier om je openstaande tabs te ordenen en labelen.

Stap 1: Nieuwe groepen

Zorg eerst dat je de nieuwste versie van Chrome op je laptop hebt staan. Klik op de drie puntjes rechtsboven, kies Help / Over Google Chrome en installeer eventueel de update. Om tabbladgroepen in de vingers te krijgen, open je snel een paar tabbladen. Denk aan pagina's over hetzelfde onderwerp of project. Klik met de rechtermuisknop op een tabblad en kies Toevoegen aan een nieuwe groep.

Stap 2: Naam en kleur

Er verschijnt een venstertje waarin je de groep een naam en kleur kunt geven. Kies een korte, herkenbare naam die het onderwerp van de groep weergeeft, zoals 'Werk', 'Recepten' of 'Vakantieplanning'. Een kleur toewijzen helpt je om snel onderscheid te maken tussen verschillende groepen. De groep verschijnt vervolgens als een gekleurde knop tussen je tabbladen. Een groot voordeel: als je op de groepsnaam klikt, worden de bijbehorende tabbladen ingeklapt, dat bespaart ruimte.

Tabbladen kun je later eenvoudig toevoegen: klik met de rechtermuisknop op het gewenste tabblad en kies de gewenste groep.

Stap 3: Groep sluiten

Klik je met de rechtermuisknop op de naam van de tabbladgroep, dan krijg je andere mogelijkheden. Met de optie Nieuw tabblad in groep open je een leeg tabblad in de bestaande groep. Het is ook mogelijk om een bestaand tabblad gewoon in de groep te slepen. Kies je Groep verplaatsen naar een nieuw venster, dan opent Chrome een nieuw browservenster met daarin alle opgenomen tabbladen. Met de opdracht Groep sluiten verdwijnt de groep van je scherm. Dit doe je als je de hele groep niet meer nodig hebt en je de tabbladen niet langer wilt openhouden. Met Groep verwijderen (in sommige versies: Groep opheffen) blijven de tabbladen open, maar worden ze losgekoppeld van de groep. De kleur en de groepsnaam verdwijnen. Dit doe je als je de inhoud nog nodig hebt, maar je geen groepsindeling meer wilt.

5x Chromebooks

Zeg je Chrome, dan denk je ook al snel aan Chromebooks. Hieronder een selectie 5 fijne modellen.

Acer Chromebook Plus 514

Compacte 14-inch Chromebook met vlotte prestaties, lichte aluminium behuizing en degelijke accuduur.

HP Chromebook x360 14b‑cd0625nd

14″ touchscreen Chromebook met 8 GB RAM en 128 GB opslag; geschikt voor alle dagelijkse taken.

Acer Chromebook Plus 515 CB515-2H-32UH

Stevige 15,6″ Chromebook met Full HD-scherm, Intel Core-i3, 8 GB RAM en 128 GB SSD, geschikt voor werk, school, surfen en media.

Lenovo IdeaPad / Slim 3 Chrome / 83BN0038MH

Compacte 14″ Chromebook met Full HD-scherm en Intel Core i3, prima voor school, mail, web en licht werk.

HP Chromebook 14a-nf0050nd

Lichte 14″ Chromebook met Full HD-scherm, Intel N-processor, 4 GB RAM en 128 GB opslag; geschikt voor internet, mail, documenten en basisgebruik op school of werk.

Je staat in de parfumerie en ziet drie flacons die er bijna identiek uitzien. De naam is hetzelfde en het merk is hetzelfde, maar het prijsverschil tussen die drie is groot. Dat komt doordat er eigenlijk drie verschillende varianten zijn: parfum, eau de parfum en eau de toilette. Hoewel het verleidelijk is om simpelweg op het prijskaartje af te gaan, is het slim om te weten wat je precies koopt. De verschillen tussen die drie zijn namelijk groter dan je denkt. Hoe dat precies zit, lees je hier.

Om de juiste keuze te maken, moet je eerst begrijpen hoe een geur eigenlijk in elkaar zit. In de basis bestaat elk luchtje uit een mengsel van alcohol, water en geurstoffen (ook wel parfumolie genoemd). De alcohol fungeert als de drager: zodra je sprayt, verdampt de alcohol en blijven de geurstoffen achter op je huid. Het grote onderscheid tussen de verschillende varianten zit hem puur in de concentratie van die parfumolie. De vuistregel is simpel: hoe hoger het percentage geurstoffen, hoe intenser de geur is en hoe langer je er plezier van hebt.

Parfum (extrait de parfum)

Als we het in de volksmond hebben over 'parfum', bedoelen we vaak gewoon een lekker luchtje. Maar in de officiële termen is parfum (of extrait de parfum) de meest pure en kostbare variant die je kunt kopen. Met een concentratie aan geurstoffen die meestal tussen de 20 en 40 procent ligt, is dit de absolute topklasse.

Omdat de concentratie zo hoog is, bevat deze variant relatief weinig alcohol. Dit maakt puur parfum vaak een uitstekende keuze voor mensen met een gevoelige huid, omdat alcohol de huid kan uitdrogen. De geur is vol, diep en blijft met gemak de hele dag - en vaak zelfs de volgende ochtend nog - hangen. Je hebt er extreem weinig van nodig; vaak wordt parfum daarom niet in een sprayfles verkocht, maar in een klein flesje waarmee je een paar druppels op de huid dept.

Eau de parfum (EDP)

Kijk je in het badkamerkastje van de gemiddelde Nederlander, dan is de kans groot dat je daar een eau de parfum aantreft. Met een geurconcentratie van 15 tot 20 procent biedt deze variant de gulden middenweg. Het is minder zwaar en olieachtig dan puur parfum, maar krachtig genoeg om een hele werkdag of een avond uit mee te gaan. Meestal blijft een eau de parfum zo'n zes tot acht uur goed waarneembaar.

Eau de parfum richt zich vaak op de zogenoemde 'hartnoten' van een geur. Dit zijn de geuren die tevoorschijn komen nadat de eerste alcohol is verdampt. Hierdoor is de geur vaak wat dieper en warmer, wat hem geschikt maakt voor zowel dagelijks gebruik als speciale gelegenheden.

Eau de toilette (EDT)

De term 'eau de toilette' klinkt chique, maar betekent letterlijk 'toiletwater'. Dit stamt uit de tijd dat men deze geur gebruikte om zich in de ochtend mee op te frissen ('toilet maken'). Deze variant is met een percentage van 5 tot 15 procent geurstoffen een stuk lichter en vluchtiger dan (eau de) parfum.

Waar een eau de parfum de diepte in gaat, focust een eau de toilette zich meestal op de toptonen. Dit zijn vaak frisse citrus- of fruitgeuren die je direct ruikt bij het sprayen, maar die ook sneller vervliegen. Een eau de toilette blijft gemiddeld drie tot vijf uur hangen. Het is dan ook een goede keuze voor mensen die niet van zware, bedwelmende geuren houden, of voor gebruik op kantoor waar je je collega's niet wilt overweldigen. Houd er wel rekening mee dat je deze geur halverwege de dag waarschijnlijk even opnieuw moet aanbrengen.

Prijs versus kwaliteit: wat is nu echt goedkoper?

Het lijkt een simpele rekensom: een grote fles eau de toilette is aan de kassa vaak goedkoper dan een klein flesje eau de parfum. Toch kan die goedkopere fles op de lange termijn duurkoop zijn. Omdat eau de toilette sneller vervliegt, heb je de neiging om royaal te sprayen en dit gedurende de dag te herhalen. Hierdoor gaat de fles veel sneller leeg.

Bij een eau de parfum of puur parfum is de aanschafprijs hoger, maar heb je aan één keer een beetje aanbrengen in de ochtend vaak genoeg voor de hele dag. Je doet dus aanzienlijk langer met de flacon.

Wanneer draag je wat?

Als je twijfelt over welke variant je moet kopen, laat dit dan afhangen van het seizoen en de gelegenheid. Warmte versterkt namelijk geur. In de zomer, wanneer je huid warm is, kan een zwaar parfum al snel te overheersend en plakkerig aanvoelen. Een lichte, frisse eau de toilette is dan perfect. In de winter is het juist andersom: kou zorgt ervoor dat geuren minder goed vrijkomen en snel wegvallen. In die maanden, en zeker 's avonds tijdens een diner of feestje, komt een rijkere eau de parfum of parfum veel beter tot zijn recht.

Haal alles uit je geur

Heb je eenmaal je keuze gemaakt, dan wil je natuurlijk dat je zo lang mogelijk lekker ruikt. Een veelgemaakte fout is het wrijven van de polsen na het sprayen. Doe dit niet; door de wrijving creëer je warmte die de geurmoleculen kapotmaakt, waardoor vooral de frisse toptonen direct verdwijnen en de geur vlakker wordt.

Daarnaast hecht parfum slecht op een droge huid. Wil je dat je geur echt lang blijft hangen? Smeer je huid dan eerst in met een geurloze bodylotion of een crème uit dezelfde geurlijn voordat je gaat sprayen. De vetten in de crème houden de geurstoffen vast, zodat jij - of je nu kiest voor eau de toilette of parfum - de hele dag heerlijk ruikt.