Big Brain Academy: Brain vs. Brain review (Switch) – Leuke maar korte kraaksessie

Big Brain Academy doet in eerste instantie heel erg denken aan Brain Training op de Nintendo DS. Je speelt spelletjes om je brein te trainen en er is een test om te bepalen hoe goed jouw brein werkt - alleen dokter Kawashima ontbreekt helaas. De game bestaat uit een collectie minigames die op verschillende manieren je brein trainen. De spelletjes zijn opgedeeld in vijf categorieën: identificeren, onthouden, analyseren, berekenen en visualiseren, en elke categorie heeft vier verschillende spelletjes. 

Appeltje-eitje?!

Die minigames ogen allemaal heel simpel, maar omdat je tijdens het spelen onder tijdsdruk staat, breekt het zweet je toch soms uit. Zo heb je bijvoorbeeld een minigame waarin je blokjes moet tellen, eentje waarin je de juiste rails moet neerleggen voor een trein en eentje waarin je zo snel mogelijk een plaatje moet herkennen. Mensen die ooit een IQ-test hebben gedaan, herkennen veel van de spelletjes meteen. Zelfs de knapste koppen zullen zich tijdens het spelen soms heerlijk dom voelen: de ene keer denk je veel te moeilijk na, en de andere keer weer veel te makkelijk.

Alle spelletjes zijn op verschillende moeilijkheidsgraden te spelen: Sprout Class, Beginner Class, Intermediate Class, Advanced Class en Elite Class, Super Elite Class. Die verschillende niveaus zorgen ervoor dat de game geschikt is voor jong en oud. Voor de echte knappe koppen is het een mooie uitdaging om overal de hoogste scores te halen, al betekent dat wel dat je de spelletjes tig keer achter elkaar speelt. Helaas valt dan snel op hoe weinig content de game eigenlijk heeft. Twintig spelletjes is simpelweg niet genoeg om de aandacht uren vast te houden.

Je brein kraken in je eentje

Je kunt alle spelletjes dus zowel in singleplayer- als in multiplayermodus spelen. Op singleplayergebied is het plezier erg gauw over. In die modus ben je vooral spelletjes aan het oefenen en word je aan de hand van je score beloond met een bronzen, zilveren of gouden medaille. Deze medailles hebben ook nog eens een, twee of drie sterren. Appeltje-eitje zou je zeggen, maar de minigames zijn verrassend pittig. Elk spel duurt een minuut en begint op de laagste moeilijkheidsgraad. Naarmate je meer antwoorden goed hebt, ga je stap voor stap niveaus omhoog om te eindigen bij de behoorlijk pittige Final Challenge.

Spelers die voor alle onderdelen een gouden medaille halen, ontgrendelen vervolgens Super Practice. Dat is precies hetzelfde principe, maar in deze modus beginnen de spellen op het niveau Advanced Class. Heb je genoeg geoefend, dan kun je meedoen aan de ultieme test. In die test wordt het niveau van jouw brein bepaald door het spelen van één spelletje per categorie. 

Ook wordt dan bepaald welk type brein je hebt. In klassementen wordt netjes bijgehouden hoe je het per onderdeel doet ten opzichte van je vrienden. Geluk is hierbij wel een grote factor, want je moet maar net spelletjes krijgen die je goed liggen om een hoge score te halen. Waar deze modus in Brain Training centraal staat, is het in Big Brain Academy slechts een bijzaak. Uiteraard wordt je brein getraind door de oefeningen, maar het is bovenal een partygame.

Als laatste heb je nog de Ghost Clash-modus. Daarin strijd je tegen de ‘ghost' van andere spelers. Je kunt kiezen uit ghosts van je vrienden, familie, wereldwijd of je zoekt op Ghost ID. Dat is een goede toevoeging om toch een competitie-element erin te houden, maar heel spannend is het allemaal niet. De singleplayer is gewoon iets te suf om lang leuk te blijven. 

Behoorlijk clunky 

Alle spelletjes zijn zowel met knoppen als met het touchscreen te besturen. Die eerste optie is niet ideaal, maar wel de enige optie als je met meer dan twee personen wilt spelen. Knoppenbesturing werkt op zich aardig, maar niet zelden komt het voor dat je net even iets verkeerds indrukt, met veel ellende als gevolg. Met vrienden op de bank kan de clunkyness van de besturing bijdragen aan het plezier, maar het is vooral super irritant en frustrerend. Je wilt nu eenmaal met zoveel mogelijk vrienden samenspelen op de bank.

In multiplayermodus speel je in splitscreen allemaal hetzelfde spelletje. Degene die het eerst klaar is, krijgt vervolgens de meeste punten en elk spelletje gaat door tot een van de spelers de honderd punten aantikt. Die spelletjes kun je zelf kiezen, of je draait aan een rad en laat de keuze aan het lot over. Bij zo’n draai aan het rad kun je er trouwens voor kiezen om nog een keer te draaien als het spelletje je niet bevalt. Dat voegt een klein strategisch element toe, omdat je natuurlijk een spelletje wil spelen waar je vrienden keihard in zuigen. Iedere speler kiest daarbij zijn eigen moeilijkheidsgraad. Dit heeft verder geen invloed op het aantal punten. Op die manier is het dus ook leuk om tegen je kleine zusje of broertje te spelen zonder dat hij/zij onmogelijke opdrachten krijgt.

Multiplayerfun

De minigames komen het best tot hun recht in multiplayer. Waar een stapeltje blokjes tellen in je eentje misschien wat saai is, is het een stuk spannender als je met z’n vieren tegelijk zo snel mogelijk de blokjes wil tellen - als je daar niet competitief van wordt, dan weet ik het ook niet meer! Stiekem kan een gefrustreerde vriend die een foutje maakt door de matige knoppenbesturing zomaar het hoogtepunt van de avond worden.

Het grootste nadeel aan de splitscreen-modus is dat je super makkelijk kan afkijken. Dan kan je zelf wel netjes je ogen van het scherm afhouden, maar iedereen kent wel die ene klootzak die toch afkijkt. Wederom is het gebrek aan content overigens een dealbreaker. Ook is het jammer dat een echte online-modus waarin je tegen vrienden kunt spelen ontbreekt. Na een paar uurtjes heb je alle spelletjes al tig keer gespeeld. Voor drie tientjes is het prima vermaak, maar avonden lang schaterlachen op de bank zit er niet in.