Het nieuwe kabinet telt meer ministers dan ooit, maar een minister van ICT ontbreekt. Is dat anno 2018 niet vreemd, nu internet en nieuwe technologieën een steeds grotere rol hebben en krijgen in de samenleving? Of zou Nederland niet beter worden van een speciale ICT-minister? PCM vraagt het de experts.

Bas Eenhoorn, Digicommissaris

©PXimport

“Nee, ICT gaat dwars door alle sectoren heen en ondersteunt primaire processen daarin. Daar kun je niet één politiek verantwoordelijke voor aanwijzen. Bovendien moeten we ICT en digitalisering niet met elkaar verwarren. Ik ben blij dat de verantwoordelijkheid voor digitalisering van de overheid in het kabinet bij één bewindspersoon is gelegd (staatssecretaris Raymond Knops, red.). De dienstverlening van de overheid heeft zich in rap tempo gedigitaliseerd, maar er zijn nog genoeg stappen te zetten bij de inrichting van de digitale overheid. Het gaat er uiteindelijk om dat alle inwoners, zowel burgers als bedrijven, makkelijk zaken kunnen doen met de overheid.”

Lotte de Bruijn, directeur Nederland ICT

©PXimport

“Nee, ICT is overal en raakt alle beleidsterreinen. Het Internet of Things gaat een belangrijke rol spelen in zowel mobiliteit als de zorg. Blockchain raakt zowel financiën als duurzaamheid. Een minister van ICT zou een ‘minister van alles’ zijn, die tegelijkertijd niets te vertellen heeft over andere ministers. Ik zie liever dat álle ministeries digitalisering serieus nemen en beleid met elkaar afstemmen binnen een gezamenlijke agenda. Overigens is er soms verwarring tussen een minister van ICT in het algemeen en een minister van ICT binnen de overheid. De digitale overheid is erg belangrijk, maar een aparte minister is ook hier niet de oplossing.”

Richard van Breukelen, ICT-adviseur bij PBLQ

©PXimport

“Nee, ICT is in veel organisaties de kern van het primaire proces en allang geen ondersteunend proces meer. Vakministers zijn verantwoordelijk voor de prestatie van hun (uitvoerings)organisaties en daarmee ook voor de ICT als onderdeel daarvan. Eén minister voor ICT is hier geen hulp, maar een groot risico doordat er vermenging van verantwoordelijkheden optreedt tussen de vakminister en de minister van ICT. Het kan ertoe leiden dat bewindslieden en het ambtelijk topmanagement van de vakdepartementen niet meer, maar juist minder dan nu de inhoud van veranderingen inclusief de ICT sturen.”

Bart van der Linden, eigenaar Source2Innovate

©PXimport

“Ja, er zijn inmiddels zelfs twee ministers nodig om de digitale transformatie vanuit de overheid weer op het juiste spoor te krijgen. Er is een minister nodig om de interne ICT-huishouding op orde te krijgen. Dat gaat alleen lukken bij Rijksbreed federatief samenwerken op het gebied van ICT. Hiervoor is een eindverantwoordelijke nodig met financiële middelen en tijd vanuit alle ministeries en ZBO’s, met de Rijkscloud als uitgangspunt. De tweede minister is die van de digitale samenleving. Deze minister dient onder meer te zorgen voor wet- en regelgeving rondom privacy en security van burgers in de digitale samenleving.”

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.