NAS'en zijn ideaal voor je thuisnetwerk. Je kan ze inrichten als mediaspeler of je eigen persoonlijke (cloud-) opslagapparaat. Dit zijn de 8 beste NAS-systemen die we dit jaar hebben getest.

ASUSTOR AS5002T

ASUSTOR maakt de laatste jaren grote stappen in de NAS-markt. Wij gingen aan de slag met hun recente dualbay-model: de AS5002T. Behalve als NAS kun je hem dankzij een HDMI-uitgang ook inzetten als mediaspeler. Lees ook: Wat kun je met een NAS?

De AS5002T is gebouwd rond een krachtige dualcore Intel Celeron-processor en 1 GB RAM-geheugen. Van alle NAS-apparaten in de test levert de AS5002T de beste prestaties. Een handigheid van ASUSTOR, ook omdat het merk tot nu toe enkel Intel-processoren in zijn NAS-apparaten heeft gebruikt, is dat je de schijven zo kunt overzetten in een andere (grotere) NAS van het merk en direct verder kunt werken. Wil je de NAS direct aansluiten op je audio/videoapparatuur dan kan dat via de HDMI-aansluiting en er is zelfs een optische digitale audio-uitgang (SP/DIF). Het apparaat is hierdoor ook prima inzetbaar als mediaspeler.

©PXimport

De AS5002T heeft een krachtige processor en levert de beste prestaties van alle NAS'en die we hebben getest.

Er is ruim keuze aan standaardapplicatie en functionaliteit, in combinatie met het enorme aanbod aan packages is het in elk geval vele malen teveel om hier op te noemen. Downloaders en mediafanaten hebben keuze genoeg net als iedereen die de NAS vooral zakelijk inzet. Daarnaast zijn er diverse sync- en cloudopties.

Lees hier de volledige review van de ASUSTOR AS5002T.

QNAP TS-451

De basis van de QNAP TS-451 is een snelle Intel Celeron J1800 processor in combinatie met 1GB geheugen. Dat is niet de maximale geheugenhoeveelheid van de NAS-apparaten die we onlangs getest hebben, maar wel voldoende om deze NAS bijna onbeperkt te kunnen inzetten. De enige uitzondering hierop is het gebruik van QNAP Virtualization Station waarmee je op de NAS virtuele machines kunt hosten, daarvoor is 1GB geheugen onvoldoende.

Je kunt bij deze NAS het RAM-geheugen echter uitbreiden met DDR3L-geheugenmodules. De vier schijven ondersteunen JBOD, RAID0, 1, 5, 6 en 10. Daarbij biedt QNAP in de nieuwste versie van het QTS-besturingssysteem ook 'storagepools' waarbij verschillende RAID's op de schijven gecombineerd kunnen worden voor nog meer bescherming van de gegevens.

©PXimport

De QNAP TS-451 is een zeer goede NAS met een snelle Intel-processor.

De TS-451 beschikt over twee netwerkpoorten, twee usb 2.0-poorten en twee usb 3.0-poorten, maar een eSATA-aansluiting ontbreekt dan weer. Voor QNAP is dit dus duidelijk een beetje een beginnersmodel, maar dankzij de vier schijven en de verder prima uitrusting maakt dat het aanbod alleen maar interessanter. Daarbij beschikt de TS-451 wel over een HDMI-poort zodat de NAS ook rechtstreeks op bijvoorbeeld je televisie kan worden aangesloten en als mediaspeler kan worden ingezet.

Lees hier de volledige review van de QNAP TS-451.

Synology DS415play

De DS415play is een grote NAS die zijn harde schijven verstopt achter een groot glimmend front dat echter eenvoudig kan worden verwijderd. De behuizing is van kunststof net als de trays waar de schijven in geplaatst moeten worden en is dus wat simpel. Wat voor een eindgebruiker al snel een dure aanschaf is, is voor Synology duidelijk een instapper.

©PXimport

Een koopje is het niet, maar de DS415play van Synology is een prima NAS.

Verder is de DS415play gewoon een prima NAS die met vier schijven ruimschoots opslagruimte biedt en ook alle mogelijkheden om de data extra te beveiligen tegen hardwarefalen via RAID. Met het ruime aanbod aan apps en packages kan de NAS bovendien zeer veelzijdig worden ingezet en uitgebreid met functies die niet out of the box aanwezig zijn.

Zoek je een echte Synology met vier schijven dan is dit een prima NAS. Synology zou nog wel eens moeten kijken naar wat er nu gevraagd wordt van een NAS die zo nadrukkelijk inzet op multimedia-streaming. Wij denken dat een HDMI-uitgang een welkome aanvulling zou zijn.

Lees hier de volledige review van de Synology DS415play.

WD My Cloud EX4100

WD heeft drie NAS-series: de My Cloud voor persoonlijk gebruik, de My Cloud EX voor veeleisende gebruikers en de My Cloud DL voor bedrijven. De door ons geteste My Cloud EX4100 is het model met vier schijven voor veeleisende gebruikers. WD levert de My Cloud EX4100 zowel met als zonder harde schijven.

©PXimport

Ben je een veeleisende gebruiker? Dan is de My Cloud zeker het overwegen waard.

Opvallend is dat WD op een lege behuizing twee jaar garantie geeft terwijl je op een variant met meegeleverde schijven drie jaar garantie krijgt. Ruim duizend euro kost de door ons geteste uitvoering van de My Cloud EX4100. Daarvoor krijg je er wel 16 TB opslagruimte bij. Uiteraard maakt WD gebruik van de eigen voor NAS ontworpen Red-schijven. Koop je de WD EX4100 met minder opslagcapaciteit of zelfs zonder schijven, dan daalt de prijs uiteraard flink.

Het is een NAS die zeer geschikt is voor wie vooral snel een eigen cloud wil bouwen, zijn gegevens goed beveiligd wil kunnen opslaan en niet direct geïnteresseerd is in het uitbreiden van de functionaliteit van de NAS door allerlei packages te installeren.

Lees hier de volledige review van de WD My Cloud EX4100.

ASUSTOR AS5004T

De ASUSTOR AS5004T is de grote uitvoering van de AS5002T met vier in plaats van twee schijven. Verder zijn ze vooral identiek, dezelfde Intel Celeron J1800 dualcore processor, dezelfde 1GB geheugen, hetzelfde bijna overdadige aantal usb 2.0, usb 3.0 en eSATA-poorten.

©PXimport

De AS5004T is de grote broer van de AS5002T, wat ons betreft de beste NAS.

Daarnaast is ook de AS5004T voorzien van de HDMI-poort en de SP/DIF optische digitale uitgang waarmee je ook deze grote NAS direct op de audio/videoapparatuur kunt aansluiten. De HDMI-ingang kun je ook gebruiken om de NAS te configureren wanneer je geen netwerkverbinding hebt. Sluit een muis, toetsenbord en monitor aan en je kunt uit de verpakking, direct de NAS configureren

De AS5004T is opnieuw een mooie NAS die een goede bouwkwaliteit verbindt met prima software en gebruiksmogelijkheden. Een verbeterpunt is aantal en kwaliteit van apps voor smartphone en tablet.

Lees hier de volledige review van de ASUSTOR AS5004T.

Synology DS215j

De DS215j is Synology's goedkoopste dualbay-NAS en de behuizing onderstreept dit nog eens. Het is kunststof wat de klok slaat en als enige NAS in de test zitten de harde schijven niet in trays. Net als bij de allereerste Synology's moet je de behuizing openschuiven om dan de harde schijven bovenop elkaar in een chassis te drukken en vast te schroeven. Daarna de kast dicht en de NAS kan worden ingeschakeld.

©PXimport

De DS215j is een echte instapper: goed geprijsd, maar met voldoende functionaliteiten.

De DS215j is uitgerust met een dualcore Marvell Armada-processor en beschikt over een halve GB geheugen. Net als bij de instapper van QNAP hoeft dat geen beletsel te zijn om hier een goede NAS aan te hebben. Wil je de NAS echt veelzijdig gaan inzetten en intensief gebruiken, dan is dit niet het juiste model voor jou.

Ben je iets terughoudender dan kun je ook met deze NAS volop genieten van alles wat Synology te bieden heeft en dat is heel veel. Een zeer uitgerijpt DSM-besturingssysteem met een enorm groot aanbod van packages om op de NAS te installeren en zo de functionaliteit uit te breiden. Daarnaast krijg je goede apps voor alle soorten tablets en smartphones.

Lees hier de volledige review van de Synology DS215j.

Netgear ReadyNAS RN202

Van buiten is de Netgear ReadyNAS RN202 niet veranderd ten opzichte van zijn voorganger. De RN202 is de verbeterde versie van de sympathieke RN201 waarmee het bedrijf enkele jaren geleden een hernieuwde en succesvolle poging deed op de NAS-markt.

©PXimport

De R202 werkt op een onbekende chip en heeft 2GB aan RAM-geheugen.

De RN202 baseert op de nog onbekende 1,4 GHz dualcore ARM-processor van Annapurna Labs, een processorfabrikant uit Israël. De prestaties die de processor neerzet zijn in ieder geval prima, het is de een na snelste in de test. De RN202 beschikt over twee netwerkpoorten, wat handig is als je thuis meerdere netwerken hebt.

De poorten zijn in dien je een switch hebt die dit ook ondersteunt te koppelen tot één verbinding van twee gigabit voor nog betere prestaties. De zeer ruime 2GB geheugen biedt voldoende ruimte om de NAS flink aan het werk te zetten.

Lees hier de volledige review van de Netgear ReadyNAS RN202.

Netgear ReadyNAS RN204

Aan de hardware zal het niet liggen. De Netgear ReadyNAS RN204 heeft dezelfde onberispelijke behuizing als de overige NAS-apparaten van dit merk. We zien hoogwaardige materialen en stevige metalen trays met een prachtig systeem om de schijven zonder schroeven te plaatsen.

©PXimport

Net als bij de R202 is de 2GB aan RAM een fijne feature..

Qua aansluitingen krijg je twee netwerkpoorten, één usb 2.0, twee usb 3.0 en één eSATA-aansluiting. Interessant is het LCD-schermpje met statusinformatie en gegevens over het IP-adres van de NAS. De RN204 is gebaseerd op de nog onbekende 1,4 GHz dualcore ARM-processor van Annapurna Labs. Vooral de 2GB RAM-geheugen is een pluspunt van de NAS die je daardoor gerust wat zwaarder kunt belasten.

De gegevens op de NAS worden beschermd door wat Netgear de vijf lagen van bescherming noemt. Behalve RAID tegen hardwarefalen zijn dat permanente snapshots voor bestandsherstel, realtime antivirus tegen malware, bitrot-bescherming tegen verval van mediabestanden en gratis cloud-backup.

Lees hier de volledige review van de Netgear ReadyNAS RN204.

Mediabestanden, zoals foto’s, audio en diverse documenten, bevatten vaak extra informatie over het bestand zelf, de zogeheten metadata. Niet al die gegevens hoeven natuurlijk voor iedereen leesbaar te zijn. Hoe pas je die gegevens aan, en kun je ze ook helemaal verwijderen?

Metadata betekent letterlijk gegevens over gegevens. Het gaat namelijk om informatie die iets over het bestand zelf zegt, maar geen deel uitmaakt van de hoofdinhoud. Bij foto’s kan dit bijvoorbeeld de opnamedatum zijn, maar ook de locatie, cameramodel en instellingen. Muziekbestanden bevatten dan weer gegevens zoals titel, artiest, album, jaartal, albumhoes en songteksten. In video’s vind je informatie terug zoals gebruikte software, resolutie en lengte. Ook in pdf’s en Office-documenten als pdf zitten vaak extra data, zoals auteursnaam, aanmaakdatum en revisies.

Metadata zijn vaak erg handig. Je kunt je vakantiefoto’s bijvoorbeeld automatisch sorteren op locatie of datum, en als fotoliefhebber kun je instellingen zoals iso of sluitertijd analyseren. In muziekbestanden toont je mediaspeler alle informatie in de afspeellijst (inclusief gesynchroniseerde lyrics) en kun je snel tracks per genre of jaar terugvinden. Bij documenten zie je naast de auteur onder meer ook wanneer het bestand is aangemaakt en welke revisies zijn doorgevoerd.

Waarom bewerken?

Metadata zijn dus zeker handig, maar soms bevatten ze informatie die je liever niet deelt of die simpelweg niet klopt. Denk aan foto’s die je online plaatst: je wilt dan meestal geen locatiegegevens meegeven zoals je thuisadres. En misschien ook liever niet welk toestel je gebruikt of dat je bewerkingen hebt uitgevoerd. Anderzijds wil je voor archiveringsdoelen misschien nog trefwoorden toevoegen of locatiegegevens invoeren bij foto’s die je binnenshuis nam.

In veel muziekbestanden zitten onjuiste tags, zoals verkeerd gespelde album- of artiestnamen. Of je wilt ontbrekende albumhoezen of lyrics aanvullen, of extra tags toevoegen om je collectie beter te structureren per jaar, genre of tracknummer.Bij documenten kan het juist gaan om het verbergen van de auteur of doorgevoerde aanpassingen, of om het wissen van revisies met gevoelige inhoud. Soms wil je ook bepaalde metadata eenduidiger gebruiken in meerdere bestanden, bijvoorbeeld voor professionele doeleinden.

Locatiegegevens in foto's

Laten we starten met foto’s en in het bijzonder met locatiegegevens, want deze kunnen voor veel gebruikers belangrijk zijn. De kans is groot dat je smartphone deze informatie standaard bewaart bij elke foto. Je kunt dit controleren en aanpassen. Op Android open je de camera-app, tik je op het tandwielpictogram voor Instellingen, zoek je naar Locatie opslaan, GPS-tags of Geotagging en schakel je de functie uit. Op sommige toestellen kun je ook instellen dat telkens eerst om je toestemming wordt gevraagd.

Op een iPhone open je Instellingen en ga je naar Privacy en beveiliging. Tik op Locatievoorzieningen, scrol naar Camera en kies Nooit of Vraag volgende keer of wanneer ik deel, om telkens zelf te beslissen.

Bij de meeste digitale fotocamera’s werkt het net zo. Ze gebruiken een gps-module of bluetooth met je smartphone om locatiegegevens toe te voegen. Via het menu kun je deze functie ook hier uitschakelen.

Locatie aanpassen

Sommige apps en diensten verwijderen locatiegegevens automatisch uit foto’s. WhatsApp bijvoorbeeld stript standaard alle metadata. Toch is het veiliger om gevoelige informatie vooraf zelf te wissen. Op een iPhone doe je dat vanuit de Foto’s-app: selecteer de foto, tik op het info-icoon of veeg omhoog. Je ziet een kaart met locatie, en via Pas aan kun je de locatie wijzigen of instellen op Geen locatie. Met Voeg een locatie toe kun je ook zelf gegevens toevoegen. Op Android is dit wat lastiger. Google Foto’s biedt geen optie om locatiegegevens te verwijderen of aan te passen als die al in de EXIF-metadata zitten. Zelf locatiegegevens toevoegen kan wel, maar slechts beperkt. Externe apps bieden dan meer mogelijkheden.

Photo Metadata Remover geeft je de mogelijkheid om een of meerdere foto’s tegelijk te strippen van locatie en andere metadata. Je kiest de bronmap en de doellocatie voor de opgeschoonde bestanden. Wil je metadata wijzigen in plaats van verwijderen, dan gebruik je een gratis app als Photo EXIF Editor - Metadata. Open een fotomap, selecteer een foto en je ziet een reeks EXIF-tags, zoals Geolocation, Captured time, Aperture en Exposure time. Tik op een tag om deze aan te passen. Bij Geolocation krijg je een kaart te zien waarop je een nieuwe locatie aanduidt, die je bevestigt met het vinkje en het diskette-icoontje.

Losse bestanden in XnView

Het is prettiger om de metadata van je foto’s op je pc te bewerken. In beperkte mate kan dat via Verkenner: klik met rechts op een foto, kies Eigenschappen, open het tabblad Details en beweeg je muis over de kolom Waarde om te zien welke items je kunt aanpassen. Voor meer mogelijkheden zijn er gratis externe tools beschikbaar. We denken bijvoorbeeld aan de uitgebreide opdrachtregeltool ExifTool, de flexibele fotobeheerder XnView MP of het Adobe Lightroom-alternatief darktable.Hier focussen we op de handigste functies binnen XnView MP. Start de tool (ook als portable versie beschikbaar) en open een foto via het menu Bestand of de ingebouwde bestandsbrowser. Icoontjes op de miniatuur tonen welke metadata aanwezig zijn (xmp, ipct-iim en exif). Helemaal onderaan vind je het tabblad Info met de metadata op aparte tabbladen. Op het tabblad Kaart bekijk je de locatie. Controleer in het menu Beeld of alle gewenste opties bij Info panelen zijn aangevinkt.

In het menu Metagegevens kies je bij Opschonen welke soorten metadata je wilt verwijderen. Andere opties, die geen verdere toelichting behoeven, zijn GPS-gegevens bewerken en Tijdstempel wijzigen. Met IPTC bewerken en XMP bewerken pas je metadata aan via meerdere tabbladen. Klik hier op Schrijven om je wijzigingen toe te passen. In het Info-paneel zul je merken dat veel aanpassingen tegelijk op zowel ITPC-IIM- als XMP-niveau doorgevoerd worden.

Batch-aanpassingen in XnView

Met XnView MP kun je metadata ook in meerdere foto’s tegelijk aanpassen of verwijderen. Open Hulpmiddelen / Reeks converteren (Ctrl+U) en voeg bestanden of een hele map toe met Bestanden toevoegen of Map toevoegen. Ga daarna naar het tabblad Acties, klik op Actie toevoegen, kies Metagegevens en selecteer een optie als IPTC-IMM/XMP, Metagegevens wissen of XMP. We gaan even uit van deze laatste. Vul de tagvelden die verschijnen naar wens in.

Op het tabblad Uitvoer bepaal je waar de gewijzigde bestanden terechtkomen (dit hoeft zeker niet de bronmap te zijn). Bevestig met Converteren om de aangepaste metadata op te slaan in de geselecteerde foto’s. Je controleert dit via het Info-paneel op het tabblad XMP (onder meer bij het onderdeel dc). Op vergelijkbare manier kun je ook IPTC-IIM-metadata aan meerdere foto’s toevoegen of aanpassen.

Metadata in audio

Net als bij foto’s kunnen ook audiobestanden metadata opslaan, in verschillende headers en op uiteenlopende manieren. Het bekendste formaat is ID3 (voornamelijk bij mp3), met informatie als titel, artiest, album, genre en jaar. De latere versie, ID3v2, ondersteunt ook songteksten, albumhoezen en eigen velden. Andere populaire formaten zijn APE en Vorbis Comments, onder meer gebruikt bij FLAC- en OGG-bestanden.

Zoals eerder genoemd zijn er verschillende praktische redenen om metadata in audiobestanden aan te passen of toe te voegen. Twee uitstekende en gratis tools hiervoor zijn TagScanner en Mp3tag. We nemen deze laatste als voorbeeld. Laat je niet afschrikken door de naam: de tool ondersteunt verschillende audio- en metadataformaten, waaronder de drie hierboven genoemde.

Losse bestanden in Mp3tag

Download en installeer Mp3tag onder Windows (eventueel als portable versie) en start de app. Sleep een audiobestand naar het hoofdvenster en selecteer het. In het linkerdeelvenster zie je de metadata zoals Titel, Artiest, Album en Jaar. In de kolom Tag verneem je het type metadata, bijvoorbeeld Vorbis Comment, ID3v2.4 of APE. Je past de metadata aan door in een tagveld te klikken en de inhoud te wijzigen of aan te vullen. Klik met rechts op het veld met het cd-icoon, kies Cover toevoegen en verwijs naar een geschikte afbeelding. Gebruik Bestand / Tag opslaan (Ctrl+S) om je wijzigingen te bewaren.

Je kunt ook metadata ophalen via online databases. Mp3tag ondersteunt standaard drie bronnen: freedb (of beter: opvolger gnudb, aangezien freedb niet langer operationeel is), Discogs en MusicBrainz. Deze opties vind je in het menu Tagbronnen. Bij het eerste gebruik van Discogs meld je je aan met een gratis account en autoriseer je Mp3tag met een code. Voor MusicBrainz en freedb is dat niet nodig, al vul je voor freedb wel bij voorkeur een (willekeurig) e-mailadres in via Bestand / Opties bij Tagbronnen / Freedb (de overige gegevens kun je ongewijzigd laten). Je kunt nu allerlei metadata, inclusief coverart, opvragen via deze bronnen.

Batch-aanpassingen in Mp3tag

Soms wil je metadata van meerdere muziekbestanden tegelijk aanpassen of toevoegen, bijvoorbeeld nummers van dezelfde cd. Dat kan ook in Mp3tag: sleep een map met nummers naar het hoofdvenster of open die via Bestand / Map toevoegen. Selecteer de bestanden die je tegelijk wilt aanpassen; met Ctrl+A selecteer je alles. In het linkerdeelvenster verschijnt dan standaard <houden> bij tagvelden die al ingevuld zijn. Laat je <houden> staan, dan wijzigt Mp3tag dat veld niet. Klik je op het pijlknopje, dan kun je <wissen> kiezen om het veld te legen, een bestaande tag selecteren of zelf iets invoeren. Bevestig ook hier met Ctrl+S om je wijzigingen op te slaan.

Je kunt metadata ook automatisch laten invullen op basis van bestandsnamen. Die bevatten soms bruikbare informatie terwijl de metatags zelf leeg zijn. Selecteer de juiste bestanden en kies Converteren / Bestandsnaam - Tag. Pas het veld Formattering aan zodat het overeenkomt met de structuur van je bestandsnamen, bijvoorbeeld %track% - %artist% - %title%. Onderaan zie je de overeenkomende tags. Klik op Voorbeeld en bevestig met OK. Het omgekeerde kan trouwens ook, via Tag - Bestandsnaam.

Metadata in documenten

Niet alleen mediabestanden bevatten metadata, dit geldt net zo goed voor ‘gewone’ documenten. Deze informatie kan bijvoorbeeld handig zijn bij het ordenen, zoals op auteur of trefwoorden, en bij het archiveren en zoeken. We beperken ons hier tot twee populaire formaten: pdf en docx. Om de metadata van een pdf te bekijken, open je die in een gratis applicatie als Adobe Acrobat Reader. Klik met rechts op het document en kies Document properties (Ctrl+D). Op het tabblad Description kun je tags invullen zoals Title, Author, Subject en Keywords.

Voor docx-bestanden kun je Verkenner gebruiken: klik met rechts op het bestand, kies Eigenschappen en blader op het tabblad Details door de metadata. Je kunt dit uiteraard ook rechtstreeks in Microsoft Word doen: open het document, ga naar Bestand, kies Info en klik op Alle eigenschappen weergeven.

Documenten bewerken

Bij docx-bestanden kun je metadata niet alleen bekijken, maar vaak ook aanpassen, zowel via Verkenner als in Word. Beweeg je muiscursor over een veld en verschijnt er een kader, dan kun je de inhoud wijzigen of wissen. Wil je meerdere metadata tegelijk verwijderen, dan kies je beter een andere aanpak. Dit kan via het tabblad

Details in het eigenschappenvenster van het bestand. Klik onderaan op Eigenschappen en persoonlijke gegevens verwijderen. In het dialoogvenster staat standaard ingesteld dat er een kopie wordt gemaakt zonder eigenschappen, maar je kunt ook de optie De volgende eigenschappen uit dit bestand verwijderen kiezen. Vink dan de gewenste metadata aan of klik op Alles selecteren, en bevestig met OK.

Je kunt ook bewerken vanuit Word: ga naar Bestand, kies Info en klik op Controleren op problemen / Document controleren. Laat alle onderdelen aangevinkt en klik op Controleren. Vervolgens kies je Alles verwijderen bij de onderdelen die je uit het document wilt halen. Rond af met Sluiten.

PDF-bestanden bewerken

Voor het gratis bewerken van metadata in een pdf-bestand gebruik je bijvoorbeeld PDF24 Creator. Start de tool na installatie. In de toolbox onderaan zie je onder meer de knoppen Remove PDFMetadata en Edit PDF metadata. Sleep een of meerdere pdf’s naar het venster. Met de eerste knop verwijder je alle metadata in één keer, met de tweede pas je velden aan zoals Title, Author, Subject en Keywords. Je kunt hiermee helaas geen eigen metadata toevoegen.

Dat kan wel met een zeldzame gratis (online-)tool zoals Sejda. Klik op Change metadata (ook Remove all metadata is hier beschikbaar), vul de gewenste velden in of klik op + Add new field, en geef een naam en waarde op. Bevestig met Add Field en Update PDF Metadata, en download de aangepaste pdf. Je kunt deze eigen velden bekijken met Acrobat Reader, via Document properties op het tabblad Custom.

De Philips Hue Bridge Pro volgt de tien jaar oude Bridge op en doet dat met verve. Het apparaat biedt nieuwe functies en is toekomstbestendig, wat hem boeiend maakt voor bestaande én nieuwe Philips Hue-gebruikers. In deze review leggen we je uit waarom.

Als je thuis slimme verlichting van Philips Hue hebt, is de kans groot dat je gebruikmaakt van de witte Hue Bridge. Dit kleine kastje verbindt met je lampen en bijbehorende accessoires en stelt je in staat om de verlichting ook te bedienen als het internet even is uitgevallen. Na een decennium is er nu een Bridge Pro, goed te herkennen aan zijn zwarte ontwerp. De Bridge Pro kost 90 euro, waar de reguliere Bridge (versie 2.1) circa 50 euro kost. Ja, dat is een relatief forse meerprijs, maar als je het systeem tien jaar wilt gebruiken juist weer een kleine extra investering.

©Rens Blom

Veel meer lampen

De Bridge Pro biedt belangrijke voordelen ten opzichte van de normale Bridge, zowel voor bestaande als nieuwe gebruikers. Zo kun je hem nog steeds via ethernet gebruiken, maar is dat niet verplicht. Er is namelijk ook - nieuw - wifi-ondersteuning. De voeding is bovendien geen specifieke stroomkabel meer, maar een usb-c-kabel. Die kun je eenvoudiger vervangen.

©Rens Blom

De belangrijkste vernieuwing? Een compleet nieuwe processor, meer werkgeheugen en meer opslagcapaciteit, waardoor de Hue Bridge Pro veel krachtiger is dan zijn voorganger. Dat is geen mooie marketingpraat, maar goed zichtbaar aan het totaal aantal gadgets dat de bridge kan aansturen. Bij de reguliere Bridge zijn dat 50 lampen en 12 accessoires (zoals draadloze afstandsbedieningen), waar de Bridge Pro 150 lampen en 50 accessoires ondersteunt. Heb je een huis (en misschien ook tuin) vol Hue-producten, dan loop je bij de normale Bridge waarschijnlijk (snel) tegen de limieten aan. Bij de Bridge Pro moet je daar echt je best voor doen.

Je kunt met de Bridge Pro ook veel meer scènes (500) opslaan in de Hue-app dan met de normale Bridge (200), wat voor sommigen handig zal zijn. De Bridge Pro biedt ook nieuwe optionele foefjes, zoals je lampen inzetten als bewegingssensoren om je te attenderen bij beweging in bepaalde kamers. Ook is de Bridge Pro standaard geschikt voor Matter, het nieuwe smarthomeprotocol waar veel merken ondersteuning voor bieden.

©Rens Blom

Overzetten is zo gebeurd

Van oude technologie naar nieuwe technologie overstappen kan soms frustrerend zijn, maar dat geldt zeker niet wanneer je de Bridge verruilt voor de Bridge Pro. De stappen in de Philips Hue-app zijn duidelijk en wij waren binnen tien minuten klaar, waarna de app op de achtergrond veertig minuten nodig had voor de echte migratie.

Al onze instellingen zijn behouden, de accessoires en lampen zijn overgezet en de reguliere Bridge mag na tien jaar met pensioen. Begin je pas met Philips Hue, dan stel je de Bridge Pro vanzelfsprekend in als je eerste bridge. Ook dat is een fluitje van een cent.

©Rens Blom

Conclusie: Philips Hue Bridge Pro kopen?

De Philips Hue Bridge Pro is naar onze mening dé bridge om te kopen als je start met Philips Hue. Heb je nu de normale Bridge, dan biedt de Pro-versie zo veel verbeteringen dat wij het (op termijn) upgraden de eenmalige investering waard vinden.