Laten we eerlijk zijn, het Nederlandse Netflix-aanbod is niet heel spannend. Er staan beduidend minder films en series in dan in het Amerikaanse aanbod. Gelukkig zijn er manieren om die regio-restricties te omzeilen. Dit zijn 5 handige manieren om de Amerikaanse Netflix te kijken.

Let op: Netflix heeft sinds april 2015 zijn voorwaarden aangepast, waardoor je technisch gezien geen gebruik mag maken van een VPN om andere regio's te bekijken. Dat lijkt echter vooral een juridische kwestie, want Netflix heeft altijd gezegd dat het VPN-gebruikers niet actief gaat blokkeren. Maar gebruik van een VPN is dus wel op eigen risico!

1. Gebruik een browser-extensie

Als je Netflix voornamelijk op je desktop gebruikt, dan kun je een browser-extensie gebruiken waarmee je andere regio's van Netflix kunt bekijken. Die extensies werken met VPN-diensten, maar richten zich alleen op de browser (en niet de rest van je systeem.

Hola is de meest bekende plugin, die speciaal gemaakt is om het Amerikaanse Netflix-aanbod te kijken. Hola werkt op vrijwel alle browsers, en heeft zelfs apps beschikbaar voor Android, iOS en Windows Phone.

Hoewel Hola vorig jaar ineens werd verwijderd uit diverse appwinkels, is de extensie inmiddels al weer een paar maanden actief. Sterker nog, de ontwikkelaars erachter werken nog regelmatig aan nieuwe features, zoals een eigen torrentvideoplayer.

Hola is vooral ook handig wanneer je vaak wil switchen tussen verschillende regio's, maar wel als je voornamelijk op één apparaat kijkt.

Overigens zijn er meer plugins en extensies die hetzelfde doen als Hola. Een jaar geleden was MediaHint nog de grootste. Die plugin is nu echter betaald, en doet niet veel méér dan Hola. Je hebt dus weinig reden om die te verkiezen boven Hola.

2. Een VPN op je systeem

De beste manier om via een andere server te surfen is een VPN (Virtual Private Network). Daarmee kun je al je verkeer via een andere server laten lopen - bijvoorbeeld een Amerikaanse.

We hebben al vaker over VPN's geschreven, en zetten hier onze 5 favoriete VPN-diensten onder elkaar.

Het voordeel van een VPN op je systeem is dat het ál je internetverkeer op een systeem omleidt - of dat nou via de browser of via een app is. Dat betekent dat je een VPN ook makkelijk op je Android- of iOS-apparaat kunt gebruiken, maar dat het ook werkt als je Netflix op je laptop kijkt.

Het nadeel van een VPN is dat het niet mogelijk is het te streamen naar een Chromecast, en consoles als de PS3, PS4 of Xbox ondersteunen geen VPN's. Het is bij sommige smart-tv's wel mogelijk een VPN te installeren, maar dat hangt van je model af. Als je de Amerikaanse Netflix liever op meer apparaten wil bekijken, lees je hieronder verder.

3. Een VPN op je hele netwerk

Het is mogelijk (maar ook ingewikkeld) om een VPN in te stellen voor je hele netwerk. Dat doe je door een VPN te nemen die via OpenVPN op je router te installeren is.

Je hebt daarvoor wel een router nodig die VPN-verbindingen ondersteunt. Dat moet een DD-WRT-router zijn. Die hebben ondersteuning voor zowel PPPT als L2PT, zodat je er vrijwel iedere VPN op kunt installeren.

Een goed voorbeeld daarvan is de RT-AC68U van Asus, die je kaal kunt kopen om er zelf mee te knutselen, of juist als voorgeprogrammeerde router. Die is echter vrij prijzig, dus als je minder uit te geven hebt kun je ook terecht bij Netgear voor bijvoorbeeld de WNDR3700 of de Nighthawk R7000.

4. Gebruik een slimme DNS-proxy

Een andere manier om je hele systeem op een andere regio te zetten is door een DNS-proxy te gebruiken. Een DNS staat voor Domain Name Server, wat eigenlijk een soort telefoonboek van internetadressen en -apparaten is. Door een DNS-service te gebruiken verander je het toegangspunt van je router voor een server die de DNS-aanbieder gebruikt. Die servers zijn bedoeld om je toegang te geven tot diensten die anders niet toegankelijk zijn - zoals andere regio's op Netflix.

Het voordeel van een Smart DNS is dat je er geen account voor hoeft in te stellen of een app te installeren op ieder apparaat. Je verkeer is met een Smart DNS niet versleuteld, en je ip-adres blijft hetzelfde - dat kan een nadeel zijn voor sommige gebruikers. Dat maakt de dienst echter wel sneller dan een VPN.

Voor een goede Smart DNS moet je wel betalen, maar dat hoeft niet duur te zijn. Voor een paar tientjes per jaar kun je bij Smart DNS Proxy terecht. Een andere goede aanbieder is Unblock US, of Unlocator.

5. Terug naar de kabels

Je wilt Netflix natuurlijk het liefst op je tv kijken, maar als je een VPN gebruikt voor het Amerikaanse aanbod kun je dat niet Chromecasten of Miracasten. Tenzij je een Smart DNS-proxy neemt (zoals hierboven beschreven) ben je daarvoor helaas overgeleverd aan kabels.

Zo kun je je laptop direct koppelen aan je tv via hdmi (of VGA als je een oud model gebruikt), waar je vervolgens je VPN of de extensie Hola op gebruikt.

Als dat echter te omslachtig is, kun je ook je smartphone koppelen aan je tv. Je doet dat voor een Android- of Windows Phone-toestel met een micro-usb-naar-hdmi-kabel, die je al voor 15 euro in huis hebt.

Als je een iPhone of iPad gebruikt, ben je helaas wat duurder uit. Daarvoor kun je Apples officiële Lightning-naar-hdmi-kabel kopen - het verloopstuk kost zo'n 40 euro. 

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!