Hebt u een videokaart van Nvidia, let dan goed op de nieuwste driver voor deze kaarten: de nieuwste Forceware-videokaart-driver heeft namelijk een aantal interessante extra functionaliteiten aan boord. Wij bespreken de opvallendste.

Nvidia's nieuwste grafische kaart-driver is inmiddels uitgegroeid tot een compleet tool-pakket. Zo is er een – verstopte – tuning-optie: na het activeren van de functie Automatisch Overklokken worden de kloksnelheden van de grafische kaart in 3D-modus automatisch opgevoerd. Een voorwaarde is wel dat er gebruik wordt gemaakt wordt van een grafische kaart met een Geforce FX 5900 of FX 5950-chip, de nieuwste driver-versie 56.72 en een kleine aanpassing aan het register van Windows (meer hierover leest u onder het kopje 'Automatisch sneller'). Daarnaast biedt de nieuwste driver ook praktische toepassingen als een pop-up blocker, de mogelijkheid om programmavensters te ordenen met rasterlijnen en diverse toevoegingen en bufixes. Automatisch sneller Het automatisch overklokken zorgt ervoor dat de prestaties merkbaar verbeteren: een Geforce FX 5950-videokaart loopt in onze test bij de meeste 3D-applicaties maar liefst 4 tot 12 procent sneller. Hiermee komen we dicht in de buurt van de prestaties van handmatig overgeklokte kaarten, waar we tussen de 5 en 16 procent snelheidswinst kunnen behalen. De aansturing van de kloksnelheden door de videokaartdriver zorgt voor meer zekerheid: zodra de temperatuur van de chipset te hoog wordt, schakelt de driver de klokfrequenties automatisch een stap lager. Deze temperatuur wordt gemeten via de thermodiode, die inmiddels in alle high-end videochips zit. De noodzakelijke Coolbits-registerhack schakelt ook de handmatige instelmogelijkheden van chip- en geheugenfrequentie in. We kunnen dit uitvoeren door in het register bij het pad HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\NVIDIA Corporation\Global\NvTweak een nieuwe dword aan te maken met als naam Coolbits en als hexadecimale waarde het getal 3. Na het opnieuw opstarten van de pc kunnen we de frequenties instellen via het tabblad Geforce, Beeldschermeigenschappen, Klokfrequenties. Nvidia is echter niet de eerste die dergelijke truukjes mogelijk maakt: ATI heeft namelijk al sinds de Radeon 9800XT-kaarten een vergelijkbare functie als standaard feature ingebouwd. Geïntegreerde pop-up-blocker De Nvidia-driver biedt echter nog meer speciale toepassingen. Nuttige en originele functionaliteit vinden we bijvoorbeeld in de grafische kaart-driver onder de menukop Bureaubladbeheer of in de lijst die tevoorschijn komt wanneer we het Nvidia-symbool in de taakbalk aanklikken om de Nview Desktop Manager te openen. We vinden hier ondermeer een pop-up-blocker voor Microsofts Internet Explorer. Vervelende reclamevensters die opdoemen tijdens het surfen op internet zouden hiermee tot het verleden moeten behoren. We kunnen kiezen of pop-up-vensters compleet geblokkeerd moeten worden of dat ze kort vertoond worden en daarna langzaam verdwijnen. Om deze functie te activeren moeten we wel weten waar te zoeken: onder Toepassingen kies je voor Verbeteringen. Hier zijn de instellingen verborgen voor ongestoord surfplezier. Meer overzicht met rasters U kent het vast wel: u hebt meerdere programma's open staan, die u het liefst ook allemaal tegelijkertijd wilt zien, maar het is een omslachtig en tijdrovend karwei om alle programmavensters in de juiste grootte te brengen en ze vervolgens netjes naast elkaar te zetten. Een oplossing voor dit probleem vinden we in de vorm van rasterlijnen. Deze zorgen ervoor dat de vensters zichzelf automatisch in grootte en positie laten aanpassen. Onder Gebruikersinterface kiezen we voor Beeldschermrasterlijnen Inschakelen en vervolgens voor Rasterlijnen Bewerken. Vervolgens schakelen we de hulplijnen in en positioneren we die in het beeldscherm. Zijn we gewoon aan het werk, dan zien we deze hulplijnen niet. Pas zodra we met vensters gaan slepen komen de hulplijnen weer naar voren. Als we gelijktijdig de alt-toets indrukken en het programmavenster maximaliseren (bijvoorbeeld door een dubbelklik op de vensterbalk) dan past het venster zich automatisch aan het door u gedefinieerde raster aan. Het venster springt daarbij naar het rastersegment dat het dichtste bij zijn huidige positie ligt. De raster-functie blijft daarna voor het desbetreffende venster geactiveerd totdat we het venster verkleinen. Het venster zal dan terugspringen naar zijn vorige positie en grootte. Interessante toevoegingen Gebruikers die met meerdere 3D-applicaties werken en daarvoor vaak verschillende driver-instellingen gebruiken, kunnen gebruikersprofielen toepassen. Deze gebruikersprofielen kunnen worden gekoppeld aan bepaalde exe-bestanden, zodat voor elk programma zijn eigen driver-instellingen krijgt toegekend. Zo is het mogelijk om bij het uitvoeren van halo.exe de anisotropische filtering en full-scene-anti-aliasing automatisch te activeren. Uniek is de optie Werpvensteractie inschakelen onder het kopje Muis: wordt de linkermuisknop bij het verschuiven van een venster losgelaten, dan blijft dat venster in dezelfde richting doorbewegen en komt hij pas bij de schermrand tot stilstand. Bugfixes Ook voor bug-fixes is de nieuwste Nvidia-driver handig. Zo is bij de Geforce FX 5900XT-videokaarten het flikkeren van pixels verholpen; deze pixelproblemen traden op wanneer er met de vorige driverversie (53.03) lichte vlakken getoond werden. De precieze oorzaak van het probleem is overigens niet bekend; het gerucht gaat dat Nvidia de stroomspanning op de kaart heeft verlaagd om daarmee het overklokken van de goedkope Geforce FX 5900XT-kaarten te verhinderen. Hoewel Nvidia niet officieel op deze geruchten wil reageren, is het probleem met de nieuwe driver-versie in ieder geval opgelost. Een driver-update kan dus op veel gebieden voordelig uitpakken. Conclusie De grafische kaart-driver van Nvidia groeit zo langzamerhand uit tot een complete toolkit. De opties die in Nvidia's Forceware te vinden zijn, luiden op zijn minst een kleine revolutie in. Bezitters van een van de topkaarten van dit merk raden we dan ook sterk aan om op de hoogte te blijven van de laatste drivers. Ook mensen met een oudere videokaart kunnen genoeg profijt uit de tool

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.