De markt voor lp’s zwengelt de laatste jaren weer flink aan. Veel muziekliefhebbers breiden uit pure nostalgie hun verzameling langspeelplaten uit. Toch is het ook handig om je muziekverzameling digitaal op te slaan, bijvoorbeeld wanneer je op vakantie gaat of eigen nummers wilt streamen. De inhoud van lp’s en cassettebandjes zet je eenvoudig over naar de pc.

Tip 01: Via versterker

Bij traditionele platenspelers is het volume te zwak om de muziek van lp’s rechtstreeks naar de pc te kopiëren. Je hebt hiervoor namelijk een versterkt signaal nodig. Verbind een draaitafel daarom eerst met de phone-ingang van de versterker. Indien er op je versterker geen geschikte ingang voorhanden is, gebruik je hiervoor eventueel een losse voorversterker. De meeste (voor)versterkers beschikken over een analoge uitgang om het geluid, afkomstig van je platenspeler, door te sturen naar je pc. Vaak staat deze analoge uitgang gemarkeerd met tape out of rec. Lees ook: Audio bewerken met Audacity.

In het geval van tulpuitgangen is er een verloopkabel vereist met twee tulpstekkers en aan de andere zijde een 3,5mm mini-jack om het aan te sluiten op de lijningang van je pc (blauwe ingang). Veel versterkers hebben daarnaast ook een lijnuitgang die bedoeld is voor aansluiting van een hoofdtelefoon. Als alternatief gebruik je eventueel deze uitgang om je pc te koppelen aan de versterker middels een normale mini-jack-kabel. Voor de beste geluidsoverdracht geniet een analoge uitgang aan de achterkant van je versterker echter de voorkeur.

Tip 02: Voorversterker

Er zijn ook platenspelers met een ingebouwde voorversterker. Aangezien de draaitafel in dat geval al een versterkt signaal uitzendt, is het niet nodig om een versterker als tussenstation te gebruiken. In plaats daarvan sluit je de platenspeler rechtstreeks op de pc aan. Je hebt hiervoor nog wel een speciaal verloopstekkertje nodig, met aan de ene zijde twee tulpstekkers en aan de andere zijde een mini-jack van 3,5 millimeter voor aansluiting op de blauwe lijningang van je pc.

Tip 03: Usb-platenspeler

Wil je geen gedoe met (voor)versterkers en verloopkabeltjes, dan is het gebruik van een usb-platenspeler verreweg de eenvoudigste optie. Steek de meegeleverde usb-kabel in de pc en installeer de juiste driver. Je computer herkent de usb-platenspeler vervolgens als aparte geluidsbron. Overigens leveren fabrikanten vaak geschikte software mee om de muziek naar de pc over te zetten. In plaats daarvan kun je ook het gratis programma Audacity gebruiken, waarmee we in dit artikel aan de slag gaan. Bij sommige producten is aansluiten op de pc niet eens nodig om de muziek te digitaliseren. Bij geschikte usb-platenspelers stop je een usb-stick of SD-kaart in de draaitafel, waarna het apparaat van ieder liedje een mp3-bestand fabriceert. Via een speciale opname-knop bepaal je handmatig het begin en einde van ieder nummer.

©PXimport

Tip 04: Cassettedeck

Naast een draaitafel wil je wellicht ook muziek van andere analoge geluidsdragers digitaliseren, bijvoorbeeld van een cassettedeck of een ouderwetse bandrecorder. Heeft het betreffende apparaat tulpuitgangen? Gebruik in dat geval een verloopkabel met aan de ene zijde twee tulpstekkers en aan de andere zijde een mini-jack. Laatstgenoemde aansluiting verbind je met de lijningang van de pc. Bij de meeste computers is deze ingang te herkenen aan de blauwe kleur. Als het afspeelapparaat geen tulpuitgangen bevat, dan sluit je het beste een reguliere mini-jack-kabel aan op de hoofdtelefooningang van de cassettedeck of bandrecorder.

©PXimport

Tip 05: Audacity

Audacity is een gratis audiobewerkingsprogramma. Hiermee neem je eenvoudig muziek van analoge geluidsbronnen op. Surf hiernaartoe en download het installatiebestand naar je computer. Er zijn versies voor Windows, OS X en Linux beschikbaar. In dit artikel gaan we aan de slag met de Windows-editie. De makers raden minimaal een processor met een kloksnelheid van 1 GHz en 2 GB RAM aan, al is het gebruik van snellere hardware geen overbodige luxe. Overigens kun je het installatiebestand met of zonder Engelstalige help-instructies downloaden. Voor de volledigheid kies je voor de complete installer-versie. Voer het exe-bestand uit en kies voor de Nederlandse taal. Je klikt viermaal op Volgende, waarna je bevestigt met Installeren. Via Volgende en Voltooien start je het programma voor de eerste keer op.

©PXimport

MAGIX Red Uw LP’s

Tip 06: Opnameapparaat

Belangrijk is dat Audacity het geluid, afkomstig van je (usb-)platenspeler, cassettedeck, bandrecorder of (voor)versterker, herkent als opnameapparaat. Bovenaan in de gebruikersomgeving doe je hiervoor een beroep op de zogeheten apparaat-werkbalk. Kies achter het microfoontje in het uitrolmenu de juiste ingang van je pc, zoals de analoge lijningang of usb-poort. Uiteraard wil je de muziek in stereogeluid vastleggen, dus laat je de instelling 2 opnamekanalen ongewijzigd. Selecteer in het laatste veld de luidsprekers die op je pc zijn aangesloten, zodat je gedigitaliseerde muziek op een later moment kunt terugluisteren.

©PXimport

Tip 07: Stukje opnemen

Je gaat nu als proef een stukje muziek opnemen, waarbij we de platenspeler als voorbeeld nemen. Leg een lp op de draaitafel en breng de arm met naald alvast in juiste positie. Wanneer het geluid via een aparte (voor)versterker wordt doorgestuurd, schakel je ook dit apparaat in. In de instellingen van de versterker geef je zo nodig aan dat je het audiosignaal in plaats van naar de speakers naar de analoge uitgang wilt doorsturen. Klik op de rode knop Opnemen om de opname te starten. Als het goed is, verschijnen er twee geluidsgrafieken in beeld. Klik na even wachten op de gele knop Stoppen. Benieuwd naar het resultaat? Je luistert het geluidsfragment terug door op de groene knop Afspelen te klikken. Controleer of er zowel uit de linker- als rechterspeaker geluid te horen is.

©PXimport

Tip 08: Volume bijstellen

Staat het volume naar jouw mening te laag of te hoog ingesteld? Je bepaalt zelf op welk volumeniveau je pc de opname vastlegt. Gebruik hiervoor de schuifregelaar achter het microfoontje in de werkbalk. Stel een logische waarde in voor het opnamevolume en neem weer een stukje van de lp op als proef. Probeer op deze manier het optimale volumeniveau voor je opname te bepalen.

©PXimport

Tip 09: Definitieve opname

Ben je klaar voor de definitieve opname? Ga naar Bestand / Nieuw om een vers opnamevenster in Audacity te openen. Het venster met de proefopnamen klik je weg zonder de geluidsfragmenten te bewaren. Druk op de knop Opnemen in Audacity en speel de langspeelplaat vervolgens vanaf het begin af. Je speelt de huidige kant volledig uit. Audacity bewaart alle gegevens in een tijdelijk audiobestand. Zodra de lp is uitgespeeld, druk je op de knop Stoppen. Via de knop Afspelen beluister je eventueel of de opname is geslaagd.

©PXimport

Tip 10: Opname opslaan

Zodra de opname is afgerond, giet je het geluidsfragment in een audiobestand. Klik hiervoor op Bestand / Audio exporteren en selecteer op je harde schijf een opslagmap. Je bedenkt een bestandsnaam, waarna je het gewenste audioformaat selecteert. De keuze hierin is behoorlijk groot. Welk audioformaat je het beste kunt kiezen, is van verschillende factoren afhankelijk. Ga je voor een hoge geluidskwaliteit zonder audioverlies, dan liggen de formaten wav, aiff en flac voor de hand. Een nadeel hiervan is dat dergelijke audiobestanden behoorlijk wat opslagcapaciteit opeisen. In plaats daarvan kun je gedigitaliseerde muziek ook in een gecomprimeerd audiobestand bewaren, zoals ogg, wma of mp3.

Voor mp3-bestanden is er overigens wel een uitbreiding van Audacity vereist (zie tip 11). De muziek neemt dan veel minder schijfruimte in beslag, wat bijvoorbeeld handig is voor gebruik op een smartphone of tablet. Voor bepaalde audioformaten stel je handmatig de beoogde kwaliteit in. De volgende stap biedt de mogelijkheid om metadata toe te voegen. Vul hier zo veel mogelijk gegevens over het betreffende album in. Bevestig met OK om het audiobestand op te slaan.

©PXimport

Tip 11: Lame-encoder

Audacity beschikt van zichzelf niet over het juiste gereedschap om gedigitaliseerde muziek om te zetten naar een gecomprimeerd mp3-bestand. Door de zogeheten Lame-encoder aan het audiobewerkingsprogramma toe te voegen, is dat wel mogelijk. Surf hiervoor hiernaartoe en klik de bovenste downloadlink aan om het exe-bestand op te slaan. Op het moment van schrijven is dat Lame v3.99.3 for Windows.exe. Voer de installatie uit door telkens op Next te klikken. Belangrijk is om de installatiemap van Lame niet te wijzigen. Bevestig als laatste met Install / Finish. Je kunt muziek nu als mp3-bestand opslaan. Ga in Audacity naar Bestand / Audio exporteren en selecteer achter Opslaan als de optie Mp3-bestanden. Bij Kwaliteit stel je eventueel de bitrate in met een maximum van 320 Kbit/s. Klik ten slotte op Opslaan en OK.

©PXimport

Tip 12: Splitsen

Je hebt nu een zijde van een lp (of cassettebandje) opgeslagen als een enkel audiobestand. Uiteraard wil je hiervan losse nummers creëren. Je regelt dat door het oorspronkelijke audiobestand te splitsen. Ga in Audacity naar Bestand / Openen en blader naar de map waar je de opname hebt opgeslagen. Bevestig daarna met Openen om het bestand te laden. Belangrijk is om het juiste beginpunt van het eerste nummer te bepalen.

Gebruik hiervoor de mediaknoppen boven aan het venster. Zodra je het exacte beginpunt weet, klik je binnen de geluidsgrafiek om de verticale marker op de goede plek te zetten. Klik daarna op Sporen / Label toevoegen bij selectie. Merk op dat er onder de geluidsgrafiek een leeg label in beeld verschijnt. Klik op het witte label en typ de naam van het liedje. Plaats de verticale marker vervolgens in de geluidsgrafiek op de plek waar het tweede liedje begint. Kies vervolgens wederom voor Sporen / Label toevoegen bij selectie. Herhaal deze stappen voor ieder liedje. Na afloop ga je naar Bestand / Meervoudig exporteren. Selecteer met Kiezen de opslagmap en stel bij Format het gewenste audioformaat in. De overige instellingen laat je ongewijzigd, waarna je uiteindelijk kiest voor Exporteren / OK.

©PXimport

Automatische labels

©PXimport

Tip 13: Metadata bewerken

Tijdens het opslaan van een muziekbestand krijg je gelegenheid om metadata (tags) toe te voegen. Deze gegevens zijn belangrijk voor de vindbaarheid binnen een mediaprogramma op de pc of mobiele muziekbibliotheek op een smartphone of tablet. Twijfel je of alle gegevens correct zijn ingevuld? Je past deze gegevens naderhand gemakkelijk aan. Open het betreffende muziekbestand en ga naar Bestand / Metadata bewerken. Vul de juiste gegevens in en sluit het venster met OK. Je bewaart de wijzigingen door het muziekbestand opnieuw te bewaren. Via Bestand / Audio exporteren open je hiervoor het juiste menu.

©PXimport

Tip 14: Audio oppoetsen

Uiteraard lukt het bij een slechte opname nooit om een audiobestand te fabriceren dat spatzuiver klinkt. Wel kun je ongewenste geluiden enigszins wegwerken. Zo reduceer je bijvoorbeeld het ruisniveau van een opname van een lp. Open in Audacity het juiste audiobestand en kies voor Effecten / Ruisonderdrukking. Speel wat met de instellingen en pas met OK de wijzigingen toe. Bevalt het resultaat je niet? Met Ctrl+Z maak je iedere wijziging weer ongedaan. Neem ook de overige opties onder het menuonderdeel Effecten door om het geluid te optimaliseren. Voor sommige effecten is het eerst nodig om het juiste gedeelte in de geluidsgrafiek te selecteren.

©PXimport

Inloggen met enkel een wachtwoord blijft riskant. Steeds vaker stappen diensten daarom over op tweestapsverificatie of op volledig wachtwoordloos inloggen. In combinatie met een fysieke beveiligingssleutel leveren beide een nog robuustere bescherming op. Hoe werkt dit precies en wat zijn enkele concrete mogelijkheden?

We hoeven je niet meer uit te leggen dat inloggen met alleen een wachtwoord niet veilig is, zeker niet als je hetzelfde eenvoudige wachtwoord bij meerdere diensten gebruikt. Een wachtwoordbeheerder als Bitwarden helpt je wel complexere en verschillende wachtwoorden te gebruiken, maar de zwakheden blijven: wachtwoorden kunnen via phishing worden onderschept, bij een datalek buitgemaakt of met brute-force achterhaald. Daarom winnen alternatieve loginmethodes aan populariteit. Denk aan tweestapsverificatie, waarbij je naast je wachtwoord nog een extra factor gebruikt, zoals een code of biometrie, en aan wachtwoordloos inloggen, een methode op basis van een cryptografisch sleutelpaar. Beide methoden verhogen de beveiliging, maar met een fysieke beveiligingssleutel kun je het nog veiliger maken.

Fysieke sleutel

Zo’n fysieke sleutel is een stukje hardware van doorgaans zo’n 4 cm lang en 2 cm breed, enkele mm dik en met een gewicht van circa 4 gram. Er bestaan ook wel kleinere sleutels in de vorm van een usb-c-dongel, die nauwelijks uitsteken uit de poort van een computer. Verderop bekijken we enkele concrete, uiteenlopende toepassingen, maar hoe werkt zo’n sleutel eigenlijk?

Wanneer je een sleutel voor het eerst koppelt aan een dienst of account, wordt er een cryptografisch sleutelpaar aangemaakt. De private sleutel blijft altijd veilig in een aparte chip van de beveiligingssleutel, terwijl de publieke sleutel naar de server van de betreffende dienst wordt doorgestuurd. Wanneer je vervolgens inlogt op de site, vraagt de server via je browser de sleutel om een cryptografische handtekening te zetten.

Veiligheid

De sleutel checkt daarbij welke domeinnaam in de browser actief is, bijvoorbeeld account.google.com, en zet de handtekening alleen als dit overeenkomt met het domein waarvoor je de sleutel eerder hebt geregistreerd. Daardoor is het systeem nagenoeg phishing-bestendig, in tegenstelling tot bijvoorbeeld sms- of OTP-codes. Zo’n code kun je immers ook op een valse site intypen, waarna een aanvaller deze meteen kan doorsturen naar de echte site. Bij wachtwoorden, sms en OTP bestaan bovendien gedeelde geheimen, zoals codes of hashes, die bij een datalek gestolen kunnen worden, terwijl er bij een fysieke sleutel zelfs bij een serverdatalek niets bruikbaars te halen valt. Een smartphone kan bovendien malware bevatten of gestolen worden, waardoor een aanvaller toegang kan forceren; een fysieke sleutel daarentegen bewaart de geheime sleutel veilig in een niet-uitleesbare chip.

Nadelen

Zo’n fysieke sleutel geldt dus als een van de veiligste methoden, al zijn er ook enkele praktische nadelen. Zo moet je de sleutel bij je hebben tijdens het inloggen en bij verlies of diefstal riskeer je buitengesloten te raken als je geen back-up hebt, bijvoorbeeld in de vorm van back-upcodes of een tweede, veilig bewaarde sleutel. Bovendien ondersteunen nog niet alle sites of diensten zo’n sleutel. Op onder meer www.kwikr.nl/f2sup en www.kwikr.nl/yubisup vind je wel lijsten met diensten die via een of ander protocol inloggen met een fysieke sleutel ondersteunen. Tot slot kost een sleutel ook wel iets: tussen de 30 en 80 euro, afhankelijk van de ondersteunde functies en standaarden.

Inloggen via 2FA

We weten nu hoe een sleutel eruitziet, hoe die werkt en waarom die zo veilig is. Dat volstaat om er zelf mee aan de slag te gaan, in verschillende scenario’s en met diverse protocollen. In dit artikel gebruiken we een YubiKey 5(C) NFC die ongeveer 65 euro kost, maar je kunt ook andere sleutels inzetten zolang ze de vereiste protocollen ondersteunen. Sleutels die enkel FIDO U2F en FIDO2 ondersteunen, zijn al verkrijgbaar vanaf 15 euro.

Laten we als voorbeeld starten met de sleutel als tweede factor bij een Facebook-account. Hiervoor volstaat een sleutel met FIDO U2F, al accepteren niet alle diensten U2F. Zo vereisen Apple en Microsoft in dit geval een FIDO2-sleutel.

Meld je aan bij je Facebook-account via https://accountscenter.facebook.com. Ga in Accountinstellingen naar Wachtwoord en beveiliging. Open Tweestapsverificatie en selecteer je Facebook-account. Na het invullen van een verificatiecode via mail kies je de gewenste methode. Klik op Beveiligingssleutels en bevestig met Doorgaan. Na de controle van de beveiligingscode klik je op Beveiligingssleutel registreren. Selecteer Beveiligingssleutel, druk op Volgende en OK. Plaats de sleutel, raak deze even aan en klik opnieuw op OK. Bevestig ten slotte met je wachtwoord zodat de sleutel als tweede factor wordt toegevoegd.

2FA in Bitwarden

Zolang je nog met wachtwoorden werkt, is een wachtwoordbeheerder sterk aan te raden. Een degelijke en gratis te gebruiken tool is Bitwarden. We gaan ervan uit dat je deze hebt gedownload en geïnstalleerd (via www.kwikr.nl/bwpers; beschikbaar voor Windows, macOS en Linux) en dat je een Bitwarden-account hebt aangemaakt. Handig is ook de Bitwarden-browserextensie, die automatisch invullen en opslaan van wachtwoorden in je browser veel eenvoudiger maakt, maar daar gaan we hier niet verder op in. We bekijken hier namelijk vooral het koppelen van je fysieke sleutel aan je Bitwarden-account.

Meld je aan op https://vault.bitwarden.com. Open Instellingen en kies Beveiliging. Ga naar het tabblad Tweestapsaanmelding en klik op Beheren bij FIDO2 WebAuthn. Vul je Bitwarden-hoofdwachtwoord in en voer bij Naam een korte beschrijving van de sleutel in. Plaats je sleutel (via usb of NFC) en klik op Sleutel lezen. Als de sleutel om een pincode vraagt, vul je die in en raak je de sleutel kort aan. Bevestig met OK en klik op Opslaan zodat de sleutel wordt toegevoegd. Op dezelfde manier kun je ook een andere sleutel als reserve koppelen (zie ook verderop ‘10 Voorzorgsmaatregelen’). Bij het inloggen, ook via de Bitwarden-app, moet je nu naast je wachtwoord ook je sleutel gebruiken.

Inloggen met passkey

Steeds meer diensten ondersteunen wachtwoordloze aanmeldingen via toegangssleutels, oftewel passkeys. Wil je hiervoor je fysieke sleutel gebruiken, dan moet deze FIDO2/WebAuthn ondersteunen, waarbij de private sleutel van het cryptografische sleutelpaar op de sleutel zelf wordt bewaard. Om in te loggen hoef je de sleutel enkel te plaatsen of via NFC op je smartphone te gebruiken, als dit wordt ondersteund, en daarna te bevestigen met pincode en aanraaksensor. Kortom, je sleutel wordt je loginmiddel. We tonen dit met een Google-account.

Log in via https://myaccount.google.com. Ga naar Beveiliging en klik bij Inloggen bij Google op Tweestapsverificatie. Klik indien nodig op Tweestapsverificatie aanzetten. Voeg desgewenst een telefoonnummer toe en klik bij Toegangssleutels en beveiligingssleutels op Beveiligingssleutel toevoegen. Klik vervolgens op + Toegangssleutel maken en kies Ander apparaat gebruiken. Selecteer in het pop-upvenster Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK. Plaats nu de sleutel en voer de pincode in, of maak een nieuwe aan als de sleutel nieuw of gereset is. Bevestig met OK en raak de sleutel kort aan. De sleutel staat nu in de lijst met toegangssleutels in je Google-account.

Wanneer je je daarna bij Google afmeldt en opnieuw aanmeldt, zul je merken dat je je wachtwoord – op ondersteunde browsers en platformen – niet meer hoeft in te geven en met de sleutel kunt aanmelden. Google acht deze methode namelijk veilig genoeg. Wil je dit toch niet, open dan opnieuw Beveiliging, klik bij Inloggen bij Google op Wachtwoord overslaan als dat mogelijk is en schakel deze optie uit. Je sleutel fungeert dan enkel nog als tweede factor, waarvoor in principe FIDO U2F volstaat.

Passkey bij Microsoft

Bij veel diensten werkt het koppelen vergelijkbaar als bij Google. We tonen je wel kort hoe je een beveiligingssleutel inzet in een wachtwoordloze oplossing bij Microsoft, die hiervoor een wat eigenzinnige werkwijze en terminologie hanteert.

Meld je aan via https://account.microsoft.comen open Beveiliging. Klik op Beheren hoe ik me aanmeld en kies Een methode voor aanmelden of verifiëren kiezen. Selecteer Gezicht, vingerafdruk, pincode of beveiligingssleutel en kies Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK, plaats de sleutel, voer desgevraagd de pincode in en raak de sleutel aan. Klik opnieuw op OK, geef de sleutel een naam en bevestig met Volgende en OK. De sleutel verschijnt nu in de lijst bij Een wachtwoordcode gebruiken (waar je hem ook kunt hernoemen of verwijderen). Je kunt de sleutel vanaf nu als tweede inlogfactor inzetten, ook op andere apparaten.

Wil je de sleutel volledig wachtwoordloos gebruiken, dan verplicht Microsoft je eerst de Microsoft Authenticator-app te installeren en hier via de plusknop je Microsoft-account toe te voegen. Klik daarna op je accountpagina in de rubriek Beveiliging op Inschakelen bij Account zonder wachtwoord en druk op Volgende. In de Authenticator-app verschijnt nu een melding die je bevestigt met Goedkeuren, waarna op de website wordt gemeld dat je wachtwoord is verwijderd. Voortaan kun je ook zonder wachtwoord inloggen, met je beveiligingssleutel.

Lokaal Windows-account

Het leek veelbelovend: open je in Windows de Instellingen en ga je naar Accounts / Aanmeldingsopties, dan zie je wellicht Beveiligingssleutel staan. Voor lokale of persoonlijke Microsoft-accounts werkt dit helaas niet. Dit blijkt enkel mogelijk bij zakelijke Active Directory- of Entra ID-accounts.

Heb je een compatibele Yubico-sleutel, zoals de YubiKey 5(C) NFC, dan kun je deze wel als tweede inlogfactor gebruiken voor een lokaal Windows-account. Hiervoor heb je de gratis tool Yubico Login for Windows nodig (www.kwikr.nl/yubilogin). Zorg wel dat je de gebruikersnaam en het wachtwoord van het lokale account kent. Installeer de tool en herstart Windows. Meld je daarna aan met je lokale account via de optie Yubico Login en start de app Login Configuration als administrator. Gemakshalve kun je Express configuration kiezen. Plaats de sleutel en volg de instructies (zie ook www.kwikr.nl/yubiwin). Bewaar de herstelcode zorgvuldig. Voor de gekozen gebruiker is voortaan naast gebruikersnaam en wachtwoord ook de beveiligingssleutel vereist.

Je kunt een YubiKey ook als tweede factor inzetten voor je Windows-login.

Inloggen met TOTP

Als je beveiligingssleutel ook OATH-TOTP ondersteunt (Initiative for Open AuTHentication - Time-based One-Time Password), kun je die gebruiken om een eenmalige code te genereren, net als met authenticator-apps van Google, Microsoft, Proton of Authy. Veel apps en diensten ondersteunen deze 2FA-methode.

We nemen Dropbox als voorbeeld. Meld je aan op www.dropbox.com, klik op je profielicoon rechtsboven, kies Instellingen en open het tabblad Beveiliging. Schakel Tweestapsverificatie in, selecteer Authenticatie-app en druk op Verzenden. Je ziet nu een QR-code en de bijbehorende geheime sleutel.

Download en installeer vervolgens de gratis app Yubico Authenticator (www.kwikr.nl/yubiauth). Start de app, plaats je beveiligingssleutel en open Accounts. Klik op Add account en kies Scan QR code als je een camera hebt, of voer de geheime code handmatig in bij Secret Key. Vul bij Issuer bijvoorbeeld Dropbox in en bij Account name het e-mailadres van je Dropbox-account. Bevestig met Save. In de app verschijnt een cijfercode die je op de Dropbox-site invult bij Bevestigingscode. Noteer de herstelcodes, bewaar ze goed en rond af met Voltooien.

Bij het aanmelden op Dropbox tik je eerst je wachtwoord in en daarna de actuele eenmalige code die je in Yubico Authenticator bij je Dropbox-account ziet.

Challenge/Response

Tot slot tonen we je nog de challenge-response-methode. Hierbij genereert een dienst of app een willekeurige wiskundige vraag (challenge) in de vorm van een bitreeks. Deze gaat naar je beveiligingssleutel, die de overeenkomstige cryptografische response berekent en terugstuurt. Als de codes overeenkomen, krijg je toegang. We lichten dit kort toe voor de gratis wachtwoordbeheerder KeePassXC (www.keepassxc.org; Windows, macOS, Linux) om een lokaal bewaarde wachtwoordkluis te openen.

Verschillende sleutels ondersteunen deze methode, waaronder de meeste YubiKeys. Download en installeer voor zo’n sleutel eerst de gratis YubiKey Manager (zie kader ‘Sleutelbeheer’). Start de app, ga naar Applications/OTP en klik op Configure bij een vrij slot. Kies Challenge-response, klik op Generate voor de geheime sleutel, zet eventueel een vinkje bij Require touch voor extra veiligheid en sluit af met Finish.

Open vervolgens KeePassXC en laad je database. Ga naar Database / Database beveiliging, kies Aanvullende bescherming toevoegen / Challenge-Response toevoegen, selecteer het juiste slot van je geplaatste sleutel en bevestig met OK. Voortaan is je wachtwoordkluis enkel toegankelijk met je wachtwoord en je beveiligingssleutel.

Sleutelbeheer

Beschik je over een beveiligingssleutel, dan zul je vroeg of laat de beheertool van de producent nodig hebben. Als voorbeeld nemen we de YubiKey Manager (www.kwikr.nl/yuman), die je het best als administrator opstart. Hiermee kun je functies of interfaces uitschakelen (OTP, FIDO U2F, FIDO2, OpenPGP, PIV en OATH), een pincode instellen of resetten voor FIDO2 of PIV, statische wachtwoorden of OTP-slots programmeren en certificaten beheren in PIV-modus (smartcardfunctie).

In de beheertool kun je ook specifieke protocollen uitschakelen, mocht je dat willen (hier: YubiKey Manager).

Voorzorgsmaatregelen

In het artikel hebben we al, ook tussen de regels door, enkele tips gegeven om (veiligheids)problemen te vermijden. We sommen ze kort nog even op.

Zo registreer je best altijd twee fysieke sleutels bij elke dienst, zodat je bij verlies of diefstal via de back-upsleutel toegang behoudt. Bewaar deze op een veilige plaats en test af en toe of de sleutel nog werkt. Activeer daarnaast bij elke dienst een alternatieve 2FA- of noodmethode, zoals TOTP-toegang via een authenticator-app, en druk back-upcodes af die je veilig bewaart. Zo kun je ook zonder sleutel nog aanmelden, al is dit wat minder robuust. Tot slot, ook al beschermt een beveiligingssleutel je technisch goed tegen phishing, blijf alert. Krijg je bijvoorbeeld een onverwachte vraag om de PIN-code van je sleutel in te voeren, wees dan op je hoede.

Tefal lanceert een compact model tosti-ijzer dat met allerlei extra platensets te gebruiken is voor allerlei gerechten: van panini's en wafels in allerlei vormen en maten tot aan donuts en madeleines. Is de Snack Collection echt zo veelzijdig? ID.nl ging ermee aan de slag.

Tafelgrills en tosti-apparaten zijn in bijna elk huishouden te vinden. Vaak gaat het om apparaten met een geribbelde grillplaat boven en onder, waar je je tosti tussen legt om die een paar minuten erna bruin en krokant uit te halen, met een lekker warme vulling. Het zijn eenvoudige apparaten die goed zijn in waarvoor ze ontwikkeld zijn. Meer dan je tosti erin maken kan vaak niet. Tefal komt nu met de compacte Snack Collection, een apparaat dat je koopt met twee bijgeleverde typen grillplaten en nog eens kunt uitbreiden door losse sets erbij te kopen.

©Saskia van Weert

Testexemplaar en meegeleverde platen

Ter review ontving de redactie een blauw testmodel, voorzien van twee grill/panini-platen (één boven, één onder in het apparaat) en twee platen om Brusselse wafels mee te maken. De Snack Collection is met zijn 28,5 centimeter breedte, 20,6 centimeter lengte en 34,5 centimeter hoogte een betrekkelijk klein apparaat dat makkelijk op te bergen is. Het snoer is aan de onderkant op te bergen, er zit een aan-uitknop aan de voorzijde, net als een vergrendeling om het ijzer op slot te zetten. Ook zit er een lampje aan de voorzijde dat groen oplicht als het apparaat is voorverwarmd. Hij heeft een vermogen van 700 watt en een maximale temperatuur van 230 graden. De temperatuur is niet handmatig in te stellen.

©Saskia van Weert

Inhoud van de doos en wisselen van platen

In de machine zit al een set grillplaten. Verder vind je in de doos twee verpakkingen die nog het meest doen denken aan videobandhoezen van vroeger. Ze zijn van harde kunststof en gaan wat lastig open. De ene doos is uiteraard leeg, want daar zaten de panini-platen in, maar we vinden er wel een receptenboekje in. In de andere doos zit de uitbreiding; in ons testexemplaar zijn dat de wafelplaten. De platen zijn los te halen uit de machine via een knopje boven en onder, en de platen kunnen er op maar één manier in vastklikken. Je kunt ze dus niet verkeerd bevestigen. Ze mogen in de vaatwasser; de machine zelf uiteraard niet.

©Saskia van Weert

Gebruik en bediening

Zoals wel vaker bij dit type apparaten is de werking enorm simpel. Je bevestigt de gewenste platen in de machine, doet de stekker in het stopcontact en zet hem aan. Dan wacht je tot het groene lampje aangaat, open je de machine, doe je je gerecht erin, sluit je alles weer netjes en wacht je tot je eten klaar is. Eet smakelijk!

©Saskia van Weert

Test: tosti's

De bijgeleverde grill/panini-plaat is net wat te klein voor een reguliere tosti van boterhammen uit de supermarkt; het korstje steekt net wat boven de plaat uit. Maar dat bleek voor het resultaat niet uit te maken: alle geteste tosti’s kwamen prima uit de Tefal. Opwarmen duurde wel wat lang, ongeveer 4 minuten.

Lees ook: Gezonde tosti’s om de hele middag op door te gaan

Test: panini

De test met een panini had wat voeten in de aarde. De supermarkten in onze woonplaats verkochten geen panini-broodjes, maar een XL-shop in een andere plaats wel. Panini-broodjes zijn hoger dan normale afbakbroodjes en standaard voorzien van grillstrepen. Het deksel van de Snack Collection moest wel wat worden aangedrukt om de machine te kunnen sluiten met de vergrendeling, maar ook dat verliep verder prima.

Schoonmaken en opbergen 

De platen komen weer brandschoon uit de vaatwasser en klikken makkelijk vast in het apparaat. Door de betrekkelijk kleine afmetingen van dit keukenapparaat is het makkelijk op te bergen.

©Tefal

Uitbreidingssets (assortiment)

Dan de uitbreidingssets. Deze hebben we niet kunnen testen, maar zijn uiteraard te bekijken via de site van Tefal. Er is een aantal platen voor tosti’s in bijzondere vormen, zoals een schelpvorm of juist meteen als driehoek. Verder zijn er onder meer vormen voor bagels te verkrijgen. Tefal mikt duidelijk op een internationaal publiek, want er is ook een vorm voor madeleines (Franse zoete cakejes) verkrijgbaar.

Conclusie

De Tefal Snack Collection is een compact tosti-apparaat met verwisselbare platen, bedoeld voor wie met één toestel meerdere snacks wil maken. In de test leverde het apparaat nette resultaten op: tosti's kwamen goed uit de grill en panini's lukten eveneens prima na het sluiten met de vergrendeling. De platen klikken stevig vast, zijn uitneembaar en kunnen in de vaatwasser. Dankzij het kleine formaat en het opbergsysteem voor het snoer is het toestel eenvoudig weg te zetten. Het apparaat heeft een vermogen van 700 watt, een maximale temperatuur van 230 graden en een indicatielampje dat aangeeft wanneer voorverwarmen is voltooid.

Aandachtspunten: het grillvlak is aan de krappe kant voor standaardboterhammen, de opwarmtijd ligt rond de 4 minuten en de temperatuur is niet handmatig regelbaar. De uitbreidingsmogelijkheden zijn groot (onder meer wafels, donuts, madeleines en bagels), maar deze extra platen zijn in deze test niet inhoudelijk beoordeeld.

Per saldo is de Snack Collection een praktisch en ruimtebesparend apparaat voor de liefhebbers van tosti's die ook graag eens experimenteren met andere bereidingen.