Wil je je persoonlijke bestanden toegankelijk maken op zowel je iPhone als op je iPad of MacBook, dan kun je hiervoor iCloud Drive gebruiken. Daarmee kun je namelijk bestanden synchroniseren tussen Apple-apparaten. We leggen hier uit hoe.

Apple-gebruikers kennen iCloud wel: het is de centrale cloudopslagdienst waar je je iPhone-foto’s opslaat, je notities en agenda’s tussen je Mac en iPhone kunt synchroniseren en waar reservekopieën van je iPhone worden opgeslagen. iCloud is echter ook een verzamelplek voor andere diensten van Apple, zoals Zoek mijn iPhone, sleutelhanger-synchronisatie en iCloud Drive. Over deze laatste dienst van de techgigant uit Cupertino hebben we het hier.

Voor veel mensen is het niet duidelijk wat iCloud Drive precies inhoudt, wat het verschil is met iCloud en wat een Apple ID ermee te maken heeft. Om producten van Apple te kunnen gebruiken, moet je een Apple-account hebben. Dit heet je Apple ID. Met je Apple ID kun je aankopen doen in de App Store, afspraken maken bij een Apple Store als je een probleem hebt en jezelf registreren voor allerlei Apple-diensten.

Volledige integratie

Een onderdeel van iCloud is iCloud Drive; dit is de cloudopslagdienst van Apple. Je kunt bestanden op je iCloud Drive opslaan door ze te slepen vanuit de Finder naar de iCloud Drive-map, maar het grote voordeel is dat iCloud Drive compleet geïntegreerd is in macOS. Dit betekent dat je vanaf verschillende Apple-apparaten aan je bestanden kunt werken. De bestanden worden opgeslagen op je iCloud Drive en je kunt er op een ander apparaat zonder problemen aan verder werken.

Doordat zowel iCloud Drive als macOS door Apple wordt gemaakt, is de integratie veel slimmer, makkelijker en intuïtiever dan andere oplossingen. Om iCloud Drive te kunnen gebruiken op al je apparaten, moet je het per apparaat even activeren. Ga op een iPhone of iPad naar je iCloud-instellingen en zet de schuif achter iCloud Drive aan. Op je Mac zet je het vinkje aan bij Systeemvoorkeuren, Apple ID, iCloud Drive.

©PXimport

Om al je bestanden op iCloud Drive in te zien, heb je verschillende opties. Op je Mac ga je gewoon naar de Finder en kijk je aan de linkerkant. Onder Favorieten vind je normaal gesproken je documenten-, download- en apps-mappen. Eronder vind je een kopje iCloud. Hier zie je je iCloud Drive ook staan.

Je kunt al je iCloud Drive-documenten ook vinden vanaf een andere pc door naar icloud.com te gaan en in te loggen met je Apple ID. Klik op iCloud Drive en je ziet dezelfde inhoud als in de Finder. Op je iPhone of iPad open je de app Bestanden. Tik beneden op Bladeren en tik op iCloud Drive.

Bestanden synchroniseren

iCloud Drive is geen online opslagdienst in de zin dat je bestanden van je computer naar iCloud Drive kunt slepen om ruimte te besparen op je Mac. Je moet iCloud Drive als een synchronisatiedienst zien die ervoor zorgt dat je je bestanden altijd kunt inzien, bewerken en opslaan op alle apparaten die met je iCloud-account zijn verbonden.

Je kunt echter wel ruimte besparen op je online iCloud Drive door ervoor te kiezen bepaalde apps ervan uit te sluiten. Ga op je Mac naar Systeemvoorkeuren, Apple ID en klik op Opties achter iCloud Drive. Een optie die veel opslagruimte in beslag neemt, is Map ‘Bureaublad’ en ‘Documenten’.

©PXimport

Als je dit hebt geactiveerd, worden bestanden die op je bureaublad of in je documenten-map staan, automatisch gesynchroniseerd met iCloud Drive zodat je deze ook op een iPad, iPhone of andere Mac tot je beschikking hebt. Erg handig, maar wil je ruimte besparen, dan kun je deze optie beter uitzetten.

Het kan overigens gebeuren dat er nog oude bestanden op je iCloud Drive staan die je ooit eens met een oude iPhone, iPad of Mac hebt gemaakt. Deze zie je dan ook in de Finder. Hier staat echter een grijs wolk-icoontje achter, dit betekent dat de map of het bestand alleen online is opgeslagen en (nog) niet naar je Mac is gekopieerd.

Wil je deze bestanden wel lokaal beschikbaar hebben, klik dan op het icoontje. Het bestand wordt naar je schijf gekopieerd en het wolk-icoontje verdwijnt.

Integratie met apps

iCloud Drive komt tot leven als je een app in macOS opent. Alle interne apps van macOS ondersteunen iCloud Drive en vrijwel alle bekende programma’s van derden bieden integratie met de opslagdienst. Als je een Apple-app opent, zoals Numbers of Pages en een nieuw bestand creëert, dan klik je bovenin op Naamloos en wijzig je de naam van het document.

Standaard slaat het programma je documenten op in de documentenmap van je thuismap. Om de opslaglocatie te veranderen, klik je op het driehoekje naast de naam. Hier selecteer je achter Locatie de optie iCloud Drive. Het bestand wordt nu opgeslagen in de hoofdmap van iCloud Drive.

©PXimport

Wil je een map op je iCloud Drive aanmaken, dan klik je op Andere, selecteer je de map iCloud Drive aan de linkerkant en klik je op Nieuwe map. Nu wordt het bestand in een submap op je iCloud Drive opgeslagen. Als je het bestand nu op een andere Mac of iOS-apparaat wilt openen, moet je zorgen dat je op dat apparaat met dezelfde Apple ID bent ingelogd en in de systeeminstellingen de optie iCloud Drive aan hebt staan.

Bestanden delen met anderen

Het is tenslotte ook mogelijk om een bestand of map van je iCloud Drive te delen met anderen, bijvoorbeeld als je samen aan een document wilt werken. Ga in de Finder naar je iCloud Drive-map en selecteer de map of het bestand dat je wilt delen. Middels je rechtermuisknop selecteer je Deel, Voeg personen toe. Je hebt nu een aantal opties om de inhoud te delen: via een e-mailbericht, via de Berichten-app, door middel van een gekopieerde koppeling of via AirDrop.

Deze laatste optie is erg handig als de persoon zich op het moment van delen in de buurt bevindt. Je selecteert de Mac, iPad of iPhone van deze persoon en de koppeling wordt meteen gedeeld. Klik op Delingsopties om regels te definiëren voor de ontvanger.

©PXimport

Als je achter Toegankelijk voor de optie Iedereen die de link heeft selecteert, dan heb je geen overzicht wie allemaal inzage hebben in het document. Dit is wel handig als je wilt dat ontvangers het bestand ook weer met anderen mogen delen. Onder Bevoegdheid is standaard Kan wijzigingen aanbrengen geselecteerd, dit is essentieel als je met anderen aan een bestand wilt werken.

Wil je dat mensen geen veranderingen aan kunnen brengen, kies dan voor Alleen lezen. Je kunt in je iCloud Drive-map overigens ook precies zien of er bestanden door anderen met je gedeeld zijn of met wie je bepaalde bestanden hebt gedeeld. Je ziet de naam van de persoon die het bestand met je gedeeld heeft in het grijs achter de bestandsnaam staan. Je kunt tot slot de deelopties wijzigen door met de rechtermuisknop op het bestand of de map te klikken en voor Deel, Toon personen te kiezen.

Als je de specificatielijst van een moderne televisie of monitor bekijkt, zie je achter het kopje 'verversingssnelheid' vaak een getal staan gevolgd door 'Hz'. Jarenlang was 50 of 60 Hz de standaard, maar tegenwoordig pronken fabrikanten met 100, 120 of zelfs 144 Hz. Klinkt sneller, en sneller is meestal beter, maar wat betekent het nou eigenlijk voor jouw kijkervaring? Is het een noodzaak voor iedereen, of vooral leuk voor fanatieke gamers?

Om te begrijpen wat die Hertz (Hz) doet, moet je een televisie of monitor niet zien als een statisch schilderij, maar als een soort digitale flipbook. Het beeld dat je ziet, wordt immers continu opnieuw opgebouwd. Een standaard 60Hz-scherm ververst het beeld 60 keer per seconde. Dat is voor het menselijk oog snel genoeg om een vloeiende beweging waar te nemen bij normaal tv-kijken, zoals het nieuws of een dramaserie. Een 120Hz-scherm doet dat dus dubbel zo vaak: 120 keer per seconde.

©DC Studio

Waarom zou je meer beelden per seconde willen?

Het grootste voordeel van een hogere verversingssnelheid is soepelheid. Hoe meer beelden er per seconde worden getoond, hoe vloeiender bewegingen eruitzien. Bij 60 Hz kunnen snelle acties soms wat schokkerig ogen of last hebben van bewegingsonscherpte, ook wel 'motion blur' genoemd. Bij 120 Hz blijven details scherp, zelfs als de camera snel draait of als er bijvoorbeeld een raceauto voorbij raast. Daarnaast voelt de besturing van games directer aan. Tussen het moment dat je een knop indrukt en het moment dat je actie op het scherm ziet, zit minder tijd. Dat verschil in milliseconden lijkt verwaarloosbaar, maar je brein pikt het direct op als een responsievere ervaring.

Het verschil tussen 120 en 144 Hz (en hoger)

Terwijl 120 Hz de nieuwe gouden standaard is voor televisies, zie je bij computermonitors vaak getallen als 144 Hz, 165 Hz of zelfs 240 Hz en hoger. Het principe blijft hetzelfde, maar de toepassing verschilt. 120 Hz is de limiet voor de huidige generatie spelcomputers, zoals de PlayStation 5 en Xbox Series X. Televisies richten zich daarom specifiek op dat getal. Pc-gamers hebben echter vaak krachtiger videokaarten die nóg meer beelden per seconde kunnen produceren. Daarom zie je monitors met 144 Hz of meer.

Is het verschil tussen 120 en 144 Hz zichtbaar? Voor de gemiddelde gebruiker nauwelijks. Waar de stap van 60 naar 120 Hz een wereld van verschil is die bijna iedereen direct ziet, is de stap naar 144 Hz of hoger vooral voer voor professionele e-sporters die elke mogelijke fractie van een seconde winst nodig hebben. Voor de consument die een monitor zoekt voor thuisgebruik en gaming, is alles boven de 120 Hz doorgaans een uitstekende keuze.

©ER | ID.nl

Heb jij het nodig?

Het antwoord op die vraag hangt volledig af van wat je met je scherm doet; of dat nu een tv of een gamemonitor is. Kijk je voornamelijk lineaire televisie, films en series via streamingdiensten? Dan is een 120Hz-scherm geen harde noodzaak, aangezien films doorgaans in 24 beelden per seconde worden geschoten. Toch hebben 100/120Hz-panelen in televisies vaak wel een betere beeldkwaliteit en kunnen ze die films rustiger weergeven dan goedkopere 60Hz-panelen.

Ben je echter een gamer? Dan is het antwoord volmondig ja. De nieuwste spelcomputers en moderne videokaarten zijn gemaakt om die hoge snelheden te benutten. Games spelen soepeler, zien er scherper uit tijdens actiescènes en je reageert sneller op wat er gebeurt. Als je nu een nieuwe tv of monitor koopt met het oog op de toekomst en gaming, is 120 Hz of hoger eigenlijk een vereiste op je wensenlijstje. Let er bij televisies wel op dat je beschikt over een HDMI 2.1-aansluiting, want alleen die kabel kan de enorme hoeveelheid data van 4K-beeld met 120 Hz verwerken.

Drie tv's met 120 Hz of meer

De meeste high-end tv's van dit moment ondersteunen 120 Hz voor spelcomputers (PS5/Xbox Series X) en gaan zelfs tot 144 Hz als je ze aan een krachtige gaming-pc hangt.

Als we kijken naar de huidige generatie televisies, kunnen we niet om de LG OLED evo C5 heen. Dit is de gloednieuwe opvolger van de populaire C4 en wordt gezien als de standaard voor gamers en filmliefhebbers. Hij beschikt over vier HDMI 2.1-poorten die de volle 144 Hz ondersteunen, wat hem toekomstbestendig maakt voor pc-gamers, terwijl hij naadloos samenwerkt met de PlayStation 5 en Xbox Series X op 120 Hz. Het nieuwe paneel heeft een nog hogere helderheid dan zijn voorganger, waardoor HDR-beelden nog meer impact hebben.

Daarnaast is de Samsung OLED S95F een absolute blikvanger in de winkels. Waar Samsung vorig jaar hoge ogen gooide met de S95D, doet de F-serie er nog een schepje bovenop met een vernieuwde antireflectielaag die nog beter werkt in lichte kamers. Dit model combineert de diepe zwartwaarden van OLED met de intense kleuren van Quantum Dots. Ook dit scherm ondersteunt verversingssnelheden tot 144 Hz en beschikt over de uitgebreide Gaming Hub van Samsung, waarmee je zelfs zonder console games kunt streamen.

Voor wie liever geen OLED wil, is de Samsung Neo QLED QN90F de meest courante keuze in het high-end lcd-segment. Dit 2025-model maakt gebruik van geavanceerde Mini-LED-technologie, waardoor de helderheid veel hoger ligt dan bij OLED-schermen. Dat maakt hem ideaal voor een zonovergoten woonkamer. Met een verversingssnelheid die oploopt tot 144 Hz en een extreem lage invoervertraging, is dit voor veel competitieve gamers de favoriete keuze.

Drie monitors met 120 Hz of meer

Bij monitors ligt de standaard tegenwoordig al hoger dan 120 Hz, omdat snelheid de uitkomst van een potje schieten of racen bepaalt. Deze modellen zijn populair op Kieskeurig.

Op het gebied van monitoren zien we dat 240 Hz langzaam de nieuwe standaard wordt voor de serieuze gamer. Een model dat momenteel erg goed scoort op Kieskeurig is de LG UltraGear 27GR83Q. Dit is een 27-inch IPS-scherm met een razendsnelle verversingssnelheid van 240 Hz. In tegenstelling tot oudere modellen biedt dit scherm een extreem snelle responstijd van 1 milliseconde, waardoor je in snelle shooters geen last hebt van wazige beelden. Het is een van de meest complete monitoren van dit moment die zowel voor pc als console geschikt is.

Zoek je de absolute top in beeldkwaliteit, dan is de Samsung Odyssey G6 (G60SD) een model dat je veel ziet. Dit is een moderne OLED-monitor met een verversingssnelheid van maar liefst 360 Hz. Hoewel dat misschien overkill klinkt, zorgt de combinatie van de OLED-techniek en deze snelheid voor een ongekend vloeiende en scherpe ervaring. Het scherm heeft bovendien een nieuw koelsysteem waardoor de kans op inbranden – een angst bij oudere OLED-monitoren – aanzienlijk is verkleind.

Voor wie een beperkter budget heeft maar wel snelheid wil, is de MSI MAG 27CQ6F een actuele hardloper. Dit is een gebogen scherm (Curved) met een snelheid van 180 Hz, wat net dat beetje extra soepelheid geeft ten opzichte van de standaard 144 Hz-schermen. Het paneel biedt een hoog contrast en is daarmee een uitstekende instapper voor wie zijn game-ervaring wil upgraden zonder direct de hoofdprijs te betalen.

QD-OLED is steeds vaker terug te vinden in gamingmonitoren. Waar deze techniek eerst vooral was voorbehouden aan het hogere segment, zie je steeds vaker in modellen die voor een veel bredere groep gamers betaalbaar zijn. De vraag is natuurlijk of je dat verschil in beeldkwaliteit ook echt merkt tijdens het spelen. In dit artikel lees je hoe QD-OLED werkt en wanneer je het verschil in de praktijk merkt.

Wat QD-OLED anders maakt

Een traditioneel LCD-paneel werkt met achtergrondlicht dat door meerdere lagen heen moet voordat je een beeld ziet. Dat kost tijd en maakt dat zwart nooit volledig zwart wordt. QD-OLED laat die tussenlagen achterwege. Elke pixel geeft zelf licht en schakelt onafhankelijk van de rest. Daardoor reageert het beeld direct. De quantum-dot-laag zet het blauwe OLED-licht om in diepe en zuivere kleuren. Het voelt alsof je condens van een raam veegt: zodra de waas verdwijnt, zie je het beeld helder en zonder vertraging.

©ID.nl

Vloeiende beelden bij snelle actie

Die directe pixelreactie merk je vooral wanneer je snelle spellen speelt. Omdat pixels vrijwel meteen overschakelen naar een nieuwe kleurstand, blijven objecten die over het scherm vliegen scherp in beeld. In shooters, racespellen en andere games waarbij snelheid telt, bijvoorbeeld voetbalgames, ontstaat daardoor een rustiger beeld met minder bewegingsonscherpte. Je ogen hoeven zich minder vaak aan te passen. Daardoor raken ze minder snel vermoeid en houd je makkelijker overzicht, ook wanneer je langere tijd achter elkaar speelt.

©ID.nl

Zicht in donkere scènes

QD-OLED blinkt uit in donkere scènes. Pixels die geen licht hoeven te geven, staan volledig uit en leveren een diep zwart dat je bij LCD-panelen zelden ziet. Doordat heldere elementen hier direct naast kunnen staan zonder dat ze licht lekken, ontstaat een sterk contrast dat schaduwen en lichte accenten duidelijker scheidt. Daardoor verdwijnen grijze waasjes in schaduwhoeken en blijven contouren van objecten helder zichtbaar. Vooral in stealth-games, horrorspellen en shooters waarin je tegenstanders soms alleen als silhouet ziet, levert dat een tastbaar voordeel op.

©ID.nl

Kleurrijk zonder overdrijven

De quantum-dot-laag zorgt voor een breed kleurbereik waardoor lichteffecten, huidtinten en subtiele schaduwen goed zichtbaar blijven. Veel QD-OLED-monitoren tonen kleuren standaard wat verzadigd, vooral in de felste modi. In een sRGB- of filmmodus wordt het beeld zachter en natuurgetrouwer, wat beter aansluit bij fotobewerking en dagelijks gebruik. Zodra je de juiste modus gebruikt, lopen kleuren vloeiend in elkaar over en blijven ze gelijkmatig, terwijl uitgesproken elementen zoals neon en magie juist duidelijk opvallen. Dat merk je niet alleen in games, maar ook wanneer je foto's bewerkt of films kijkt.

Helderheid en HDR in perspectief

QD-OLED heeft op het gebied van helderheid flinke stappen gezet ten opzichte van eerdere OLED-generaties. In HDR-games kunnen lichte delen krachtig oplichten zonder dat fel zacht of dof oogt; explosies, glinsteringen op water en fel tegenlicht komen daardoor beter tot hun recht. Toch is het goed om te weten dat deze techniek niet alle beperkingen wegneemt. De helderheid van QD-OLED hangt sterk af van de schermvulling. Bij SDR (standaard dynamisch bereik, het normale helderheidsniveau voor dagelijkse pc-taken) op een volledig wit scherm ligt de helderheid meestal rond de 200 tot 250 nits. Bij kleinere, heldere onderdelen kan dit oplopen richting 400 tot 500 nits. In HDR kunnen pieken van 1000 tot 1300 nits worden bereikt, maar die waarden gelden vooral voor kleine accenten en niet voor het hele scherm. Mini-LED-monitoren houden hogere helderheidsniveaus langer vast, wat in fel verlichte kamers zichtbaar voordeel geeft in extreme highlights. QD-OLED compenseert veel daarvan met perfect zwart, waardoor het contrast wel krachtig blijft (zie ook kader QD-OLED versus Mini-LED) .

Reflecties in daglicht

De meeste QD-OLED-monitoren hebben een glanzende afwerking. Dat helpt bij de kleurweergave en het contrast, maar maakt het paneel gevoeliger voor reflecties bij daglicht. Daarnaast ontbreekt een polarisatiefilter. Daardoor kunnen zwartwaarden in fel licht een paarse of grijze waas krijgen: het diepe zwart wordt zichtbaar opgelicht, meer dan bij een gewone spiegeling. Dat drukt het contrast in een goed verlichte kamer en kan afleiden bij gamen. Gebruik je de monitor vooral in een donkere of gelijkmatig verlichte ruimte, dan speelt dit nauwelijks. In kamers met veel direct zonlicht of grote ramen komt een matte Mini-LED-monitor daarom vaak rustiger over.

©ID.nl

Minimale inputvertraging

Naast de snelle pixelreacties is ook de invoervertraging laag. Moderne QD-OLED-modellen reageren direct op elke muisbeweging en elke controlleractie. Vooral in competitieve shooters is dat een voordeel, omdat elke handeling zonder merkbare vertraging op het scherm verschijnt. 

Burn-in en levensduur

Burn-in blijft bij elke OLED-variant een punt van aandacht, al zijn moderne QD-OLED-schermen duidelijk verder dan eerdere generaties. Ze gebruiken meerdere beschermingsmechanismen die de belasting door statische beelden beperken. Voor normaal gamegebruik werkt dat in de praktijk goed en blijft het risico klein.

Dat neemt niet weg dat enige nuance op zijn plaats is. Gebruik je een monitor dagelijks vele uren voor taken met veel vaste elementen, zoals spreadsheets, fotobewerkingspanelen of het steeds terugkerende HUD van één game, dan is de kans op inbranden groter dan bij LCD- of Mini-LED-panelen. Afwisseling in wat je op het scherm toont en af en toe even pauze nemen helpt om het paneel langer in goede staat te houden. Even pauze nemen is ook voor jezelf goed trouwens!

Wat voor beschermingstechnieken kun je tegenkomen?

©AGON by AOC

Voorbeeld: bescherming in de praktijk

Veel QD-OLED-monitoren combineren verschillende beschermingsmechanismen om het risico op burn-in te beperken. In onderstaande tabel zie je bijvoorbeeld wat je kunt vinden in een aantal recente modellen uit de AGON PRO line-up van AOC. Je kunt al deze functies zelf in- en uitschakelen en je kunt de intensiteit ervan aanpassen. Dat betekent dat je zelf kunt bepalen hoe sterk de bescherming is.

Voor wie QD-OLED vooral interessant is

Gamers die veel snelle actie spelen, halen het meeste uit QD-OLED. De voordelen van de techniek zijn in elk genre zichtbaar, maar vallen vooral op in shooters en racespellen, waar tempo en directe reacties tellen. Ook filmische games die sterk leunen op licht-donkercontrasten winnen zichtbaar aan sfeer en detail.

Conclusie

QD-OLED combineert diepe zwartwaarden met snelle pixelreacties en een breed kleurbereik. Dat zorgt voor een vloeiend beeld in snelle games en meer overzicht in donkere scènes. HDR komt overtuigend tot zijn recht, al blijven Mini-LED-schermen beter overeind bij zeer hoge helderheid en fel daglicht. Inbranden blijft een punt van aandacht wanneer hetzelfde element lange tijd in beeld staat, maar moderne modellen beschikken over uitgebreide beschermingsmaatregelen. Voor veel gamers is QD-OLED daarmee een goede keuze: snel, sfeervol en klaar voor de komende jaren.