Een groot bestand downloaden? Geen probleem, die neem je zo mee op je usb-stick. Zo makkelijk is het natuurlijk niet altijd geweest. Een kijkje in de geschiedenis van opslag.

Op deze tijdlijn noemen we slechts een aantal hoogtepunten. Uiteraard zijn er nog veel meer ontwikkelingen geweest, zoals de DAT, de minidisc, de Zip-drive enzovoort. Aan veel consumenten zijn deze opslagmedia echter voorbijgegaan. Zij hadden meer aan de ontwikkeling van relatief goedkope en gebruiksvriendelijke opslagmedia. Maar hoeveel kon je daar eigenlijk op kwijt?

Magnetisch tape

De uitvinding van magnetisch tape in 1928 was zonder twijfel revolutionair. Sterker nog, de uitvinding is extreem lang meegegaan, het is immers de voorloper van het cassettebandje, de videoband, computertapes enzovoort. Het is niet goed te zeggen hoeveel er op één tape paste, aangezien dat sterk afhing van het soort tape en de dikte van de rol. Dit was wél de eerste stap richting massa-opslag.

©PXimport

Diskettes

De floppy zullen velen van ons nog wel herkennen. Het was één van de eerste vormen van verwisselbare media. Je bewaarde de schijfjes in een bak en kon ze heel eenvoudig uitwisselen. Het 5,25inch-model was razend populair onder computergebruikers, die tot dan toe slechts taperecorders tot hun beschikking hadden. Op zo’n (dubbelzijdige) floppy paste in totaal 360 KB. Op de kleinere en meer solide versie, de 3,5inch-diskette, paste maar liefst 720 KB op één zijde. Had je een dubbelzijdige, dan paste daar 1,44 MB op.

©PXimport

Compact Disc

De komst van de cd in 1980 zou zorgen voor een behoorlijke revolutie. Uiteraard in eerste instantie voor de muziekindustrie, die dankzij de digitale opslag van muziek veel betere kwaliteit kon laten horen, maar vooral ook door de ontwikkeling van de cd-rom. Die zou een decennium later de markt voor thuiscomputers veroveren. De cd-rom was betrouwbaarder dan een diskette, maar kon vooral ook veel meer gegevens opslaan, 650 MB om precies te zijn. Later werd deze capaciteit zelfs opgeschroefd tot 800 MB. Nadeel was dat deze cd’s in het begin niet zelf beschreven konden worden, maar dat werd opgelost met de komst van de (re)writable cd’s.

©PXimport

Compacte opslag

We noemden de uitvinding van Compact Flash in 1994 al even als revolutie op het gebied van draagbare opslag, maar er waren uiteraard nog veel meer uitvindingen die hieraan hebben bijgedragen, zoals de MMC (MultiMedia Card) in 1997, de usb-stick in 1999 en de sd-card in het jaar 2000. Deze kaartjes/sticks hadden aanvankelijk een opslagcapaciteit van enkele honderden MB’s, tegenwoordig kun je eenvoudig een flink aantal gigabytes kwijt op een kaartje dat nog kleiner is dan de originele simkaart van je telefoon.

©PXimport

Blu-ray

De komst van blu-ray in 2003 vormde één van de laatste revoluties op het gebied van draadloze opslag. Niet omdat er sindsdien niets beters meer is uitgevonden, maar vooral omdat we steeds vaker bestanden opslaan in de cloud. Daar kunnen onze apparaten, van pc tot smartphone, probleemloos bij wanneer dat nodig is. Desalniettemin is blu-ray een fijn opslagmedium als je veel hebt om op te slaan; een gemiddeld schijfje kan met gemak 50 GB opslaan en er zijn ook blu-ray-discs met een capaciteit van 100 GB. Veel grotere opslagcapaciteit is ook mogelijk, maar deze schijfjes zijn (nog) niet beschikbaar voor de consumentenmarkt.

©PXimport

Holografische opslag

We mogen dan steeds meer opslaan in de cloud, die cloudprovider moet uiteraard alle bestanden wel op een fysiek medium opslaan. De wereld van opslagmedia is dan ook nog altijd volop in ontwikkeling, en er wordt veel verwacht van holografische opslag. Holografisch geheugen is een vorm van optische opslagtechnologie, waarbij de gegevens (anders dan bij andere optische media) niet worden opgeslagen als putjes in het opslagmedium, maar als hologrammen, die (véél) meer data bevatten. Op een schijfje van zo’n tien centimeter zouden enkele tientallen tot honderden terabytes aan gegevens opgeslagen moeten kunnen worden.

©PXimport

Hartstikke leuk als je betaalbare smartphone er prachtig uitziet en heel veel kan, maar je hebt er weinig meer aan als hij (te) snel beschadigd raakt door een val of water. Oppo ziet een gat in de markt van budgettoestellen: de 279 euro kostende Oppo A5 Pro 5G kan tegen een stootje en is waterdicht. In deze review lees je hoe de telefoon bevalt.

De propositie van de Oppo A5 Pro is interessant. Robuuste, waterdichte smartphones zijn doorgaans óf prijzig óf komen lomp over. De A5 Pro is geen van beide. Het toestel oogt en voelt als een reguliere betaalbare smartphone en weegt met 194 gram ook niet bovengemiddeld zwaar. Sterker nog, het gewicht valt alleszins mee als je weet dat de A5 Pro een accucapaciteit heeft die groter is dan gebruikelijk. Waar veel toestellen over een 5000 mAh-accu beschikken, zit er in dit Oppo-toestel een 5800 mAh-accu. Waarover zo meteen meer.

De behuizing van de A5 Pro is IP66-, IP68- en IP69-gecertificeerd. Dat wil zeggen dat het toestel geen schade oploopt als je hem onderdompelt of onder een waterstraal houdt. Stof vormt ook geen probleem. Extra prettig is dat het toestel geen klepje nodig heeft voor zijn usb-c-poort. Oppo schermt ook met extra stevig glas, al merken we dat niet direct. Volgens de fabrikant kan de A5 Pro ook overweg met extreme temperaturen, wat in Nederland lastig te testen is maar een fijne gedachte kan zijn als je naar een heel warm land op vakantie gaat.

©Rens Blom

Beter te testen is Oppo's belofte dat het scherm te bedienen is met natte handen, vette vingers en de meeste (motor)handschoenen. Dat lukt alle drie inderdaad. De techniek van Oppo herkennen we uit verschillende OnePlus-smartphones. Oppo en OnePlus zijn dan ook zusterbedrijven.

De valbestendigheid testen is altijd wat spannend met een door de fabrikant uitgeleende smartphone, maar gelet op Oppo's claims hebben we de A5 Pro dan maar een paar keer expres vanaf borsthoogte laten vallen op een houten vloer en vlonderplanken op het dakterras. Dat leverde geen zichtbare schade op. Volgens Oppo is de smartphone zo ontwikkeld dat de binnenkant – voor ons onzichtbaar – ook minder schadegevoelig is dan andere smartphones.

©Rens Blom

De Oppo A5 Pro is valbestendig.

Prima specificaties

De stevige behuizing maakt de Oppo A5 Pro interessant voor wie onhandig is (of genoemd wordt) of veel buiten ontspant of werkt. Maar in al die gevallen wil je niet alleen een robuuste telefoon, maar ook een fijne telefoon. Dat is de Oppo A5 Pro op veel vlakken. Bijster snel is 'ie niet, maar gelet op de prijs kunnen we niet klagen over de prestaties. Het grote werkgeheugen (8 GB) zal helpen. Complimenten aan Oppo voor de ruime opslagcapaciteit van 256 GB; dat zien we nog niet vaak in dit prijssegment.

De 50 megapixel-camera is prima, maar niet bijzonder. De tweede camera is een portretsensor waar je niet veel aan hebt. Het 6,67inch-LCD-scherm is buiten goed afleesbaar, maar oogt met zijn resolutie van 1604 bij 720 pixels minder scherp dan we graag zien. Veel andere toestellen hebben een Full-HD-scherm.

©Rens Blom

Het scherm van de Oppo A5 Pro 5G kan lekker fel, maar oogt niet zo scherp.

Lange accuduur

Door de lagere schermresolutie verbruikt de Oppo A5 Pro wel minder stroom dan concurrerende smartphones. Dat gegeven plus de grotere accucapaciteit resulteert in een uitstekende accuduur. Wij kunnen de Oppo-telefoon bijna twee volle dagen gebruiken. Accustress hebben we daarom niet ervaren. Opladen kan het toestel lekker snel, namelijk met maximaal 45 watt. Je dient wel zelf de juiste adapter te kopen, want in de doos zit alleen een usb-c-kabel.

Zes jaar updates

De tijd dat een betaalbare smartphone maar heel kort updates kreeg, is gelukkig voorbij. Ook Oppo hanteert een prima updatebeleid. De A5 Pro kan rekenen op drie Android-upgrades en zes jaar beveiligingsupdates. De Oppo-software oogt wat druk en promoot wel heel graag commerciële apps en games, maar er valt mee te werken.

©Rens Blom

Oppo stopt de software vol commerciële apps en games.

Conclusie: Oppo A5 Pro kopen?

De Oppo A5 Pro is een vreemde eend in de bijt, maar op een positieve manier. Voor een sympathieke prijs koop je een smartphone die tegen een stootje én tegen water kan en erg lang meegaat op een accuduur. Op de specificaties ligt minder nadruk, maar ook die zijn – los van de schermresolutie – prima. Een lang updatebeleid maakt de prettige gebruikerservaring compleet.

Je borden, bekers, bestek, zelfs je houten spatels zijn kurkdroog als de vaatwasser zijn programma heeft afgewerkt. Alleen dat vermaledijde plastic bakje is nog helemaal nat. Lastig, helemaal als je het even bent vergeten en een flinke plens waswater over de onderste lade kiepert. Waarom blijft plastic altijd zo lang nat in de vaatwasser, en wat kun je eraan doen?

Lees ook: Hoe maakt een vaatwasser de vaat eigenlijk droog? Alle technieken uitgelegd

Waarom droogt plastic zo slecht? 

Dat plastic zo slecht droogt, heeft alles te maken met temperatuur. Kunststof is bijzonder slecht in het vasthouden van warmte. Dat is handig als je je prakje snel wilt invriezen, maar een stuk minder als je het aan de lucht wilt laten drogen. Je hebt ongetwijfeld weleens gemerkt dat glazen en borden nog een hele tijd warm blijven nadat de deur van de vaatwasser open gaat. Dat helpt bij het verdampen van het overtollige water. Plastic is binnen een mum van tijd weer op kamertemperatuur, dus dat warmte-effect is er vrijwel niet. 

Gelukkig zijn er een paar dingen die je kunt doen om het probleem iets kleiner te maken. 

Zet de deur open

De meeste vaatwassers zetten de deur automatisch op een klein kiertje als ze klaar zijn. Binnenin blijft het nog een hele tijd warm (dat is goed) en vochtig (dat is niet goed), waardoor het water op het plastic nog steeds niet goed droogt. Gooi de deur meteen lekker ver open, zodat de warme, vochtige lucht uit de vaatwasser kan ontsnappen en het water op het plastic sneller verdampt.

©Miele

Gooi die deur lekker open als het programma klaar is.

Extra dry

Nee, we hebben het niet per se over je gin-glazen: veel vaatwassers hebben een Extra Dry-programma, of iets met een soortgelijke naam. Bij die programma's wordt het drooggedeelte van het programma verlengd. Dat geeft het plastic de kans wat langer warm te blijven en meer water aan de lucht af te geven, zodat het droger is als de deur eenmaal open gaat. 

Zeoliet

Sommige moderne vaatwassers gebruiken zeolietkorrels. Zeoliet is een mineraal dat warmte afgeeft zodra het in aanraking komt met water. Het klinkt een beetje als een marketingbabbel, maar het zeoliet onttrekt continu vocht uit de lucht, waardoor er juist warme, droge lucht overblijft – een beetje zoals in je wasdroger. Het gevolg: plastic komt er een stuk droger uit. Vaatwassers die zeoliet gebruiken zijn doorgaans wel een stukje duurder. 

Glansspoelen

Glansspoelmiddel zorgt er niet alleen voor dat je glazen en kopjes er mooi uitzien, het helpt ook bij het drogen. Het laat het water makkelijker van het servies aflopen, waardoor er minder achterblijft. Gebruik je los glansspoelmiddel? Controleer dan regelmatig of het reservoir nog gevuld is. En als je merkt dat plastic toch slecht droogt, probeer dan eens een ander merk — het effect kan per middel verschillen.

©photopixel

Glansspoelmiddel is niet alleen handig voor glazen, het helpt ook tegen nat plastic.

Theedoek

Hoe fijn een vaatwasser ook is, soms gaat er niets boven de goede oude theedoek. Vooral plastic met een vreemde vorm, zoals diepe bakjes, deksels met clips of aparte drinkflessen, kan lang vocht vasthouden. Neem die er eerst even uit als je langs de vaatwasser loopt en haal de theedoek er even langs, dat scheelt je bij het uitruimen van de vaatwasser een hoop irritatie. 

Conclusie

Het is nooit lekker om de bovenste lade van de vaatwasser open te trekken en een hele plons water over je schone, droge vaat te zien stromen, alleen omdat er een plastic dekseltje nog vol water stond. Dat plastic snel afkoelt en water daardoor niet zo makkelijk verdampt is nu eenmaal zo, maar met een extra lang droogprogramma, genoeg tijd en voldoende glansspoelmiddel zorg je er wel voor dat kunststof zo snel mogelijk droogt. En anders zijn er altijd nog vaatwassers met zeolietkorrels – en theedoeken, natuurlijk.