Apple heeft nieuwe laptops en mini-computers aangekondigd. Die zijn weer wat beter dan hun voorgangers en in sommige gevallen zelfs goedkoper – best opvallend in een tijd waarin alles juist duurder wordt. Wat de computers kunnen, waar ze in van elkaar verschillen en voor wie ze een interessante koop zijn, dat lees je in dit artikel.

Eerst de praktische informatie: de nieuwe MacBook Pro's en Mac mini's zijn vanaf 24 januari te koop in Nederland. De belangrijkste vernieuwing op technisch vlak is de processor. Alle nieuwe computers zijn voorzien van een door Apple ontwikkelde processor uit de M2-serie. Die processors zijn krachtiger dan de vorige M1-processors. In de praktijk merk je dat vooral bij intensief gebruik van de computer. Bijvoorbeeld bij foto- en videobewerkingsprogramma's, gamen en het wisselen tussen zware programma's.

Laptops voor professionele gebruikers

Apples MacBook Pro-serie bestaat uit laptops voor professionele gebruikers. De meeste consumenten zijn tegenwoordig (prijstechnisch) beter af met een MacBook Air. Gebruik je je Mac voor zware creatieve programma's, dan is een Pro-model het proberen waard.

De nieuwste serie bestaat – net als de vorige – uit twee varianten, namelijk met schermformaten van 14 en 16 inch. Ze lijken qua ontwerp veel op hun voorgangers en beschikken over complete specificaties, waaronder een 1080p-webcam om in hoge resolutie te videobellen en zes luidsprekers voor een mooi vol geluid. Ook hebben de laptops drie Thunderbolt 4-poorten, een MagSafe 3-oplaadpoort en ondersteuning voor de nieuwste wifi-standaard (wifi 6E). Met dit soort specificaties is de MacBook Pro klaar voor jaren intensief gebruik.

Beide laptopmodellen zijn te kiezen met een M2 Pro- of M2 Max-processor. Die Max-variant is bedoeld voor professionele computergebruikers zoals grafisch ontwerpers. Daarom is-ie ook een stuk duurder dan de Pro-variant. Het is raadzaam om na te denken of je de Max-processor echt nodig hebt. De Pro-processor is namelijk ook heel krachtig en lijkt voor veel gebruikers voldoende in huis te hebben.

Hoe krachtig de nieuwe MacBook Pro is, hangt onder meer af van de hoeveelheid werkgeheugen die je kiest. Dat bepaal je deels zelf. Ook het opslaggeheugen – via een ssd – varieert. Volgens Apple gaan de laptops tot 22 uur mee op een accubeurt. Op dat vlak hoef je dus niet te kiezen. Houd er rekening mee dat de processor en hoeveelheid werk- en opslaggeheugen de prijs van de laptop sterk beïnvloeden.

Kleine computer is nóg krachtiger geworden

Ook Apples kleinste computer, de Mac mini, is vernieuwd. De Mac mini richt zich op consumenten die een volwaardige computer willen om te gebruiken in combinatie met één of meerdere monitors. Maar dan wel een computer die op het bureau past, stil is en er fraai uitziet.

Qua ontwerp ziet de nieuwe Mac mini er grotendeels hetzelfde uit als zijn voorganger. Een subtiel detail: de stroomkabel heeft nu dezelfde kleur als de computer zelf. Goed om te weten is dat Apple de nieuwe Mac mini met twee processors verkoopt. Dat zijn de M2 (die ook in de MacBook Air zit) en de M2 Pro (die in de MacBook Pro zit).

De processor heeft invloed op de prestaties van de computer. Niet alleen door zijn eigen kracht, maar ook door de keuzes in werk- en opslaggeheugen. Wil je een betaalbare Mac mini voor meer dan krachtig genoeg is voor alledaags gebruik en z'n hand niet omdraait voor allerhande grafische software? Dan is de versie met M2-procesor een goede keuze. Die heeft tussen de 8 en 24 GB werkgeheugen en een ssd van minimaal 256 GB.

Heb je een kleine computer met nog meer spierballen nodig, dan is de Mac mini met M2 Pro-processor het bekijken waard. Deze versie is sneller, heeft 16 tot 32 GB werkgeheugen en een ssd van minimaal 512 GB tot maximaal 8 TB. Ook kan deze Mac mini verbinding maken met drie monitors, terwijl de versie met M2-processor 'maar' twee monitoren kan aansturen. Werk je met veel schermen, dan is de duurdere computer dus een slimmere keuze.

Prijzen en uitvoeringen

Voor de goedkoopste MacBook Pro 14 inch betaal je 2449 euro. Die heeft een M2 Pro-processor. Wil je de betere M2 Max-processor, dan betaal je minimaal 3519 euro. De 16inch-MacBook Pro met M2 Pro-chip kost minimaal 3049 euro. Met M2 Max-processor is de 16inch-versie te koop vanaf 4199 euro.

De nieuwe generatie Mac mini start bij 719 euro. Dat is 80 euro minder dan de adviesprijs van zijn voorganger. Opvallend, want Apple heeft de afgelopen tijd veel andere producten wél duurder gemaakt. Door de lagere adviesprijs is het prijsverschil met de vorige generatie beperkt. Dat maakt de oudere generatie nu een minder slimme keuze dan vooraf verwacht. Als de vorige generatie in prijs daalt, wordt hij interessanter voor wie niet het nieuwste van het nieuwste hoeft.

De Mac mini met M2 Pro-processor is een ander verhaal. Die is met zijn adviesprijs vanaf 1569 euro flink duurder dan de M2-versie. Bovendien is de voorganger van dit model veel ouder. Die had nog een Intel-processor is nog maar beperkt te koop. De Mac mini met M2-processor is daarom een serieuzer alternatief. Welke het beste bij jouw situatie past, hangt vooral af van het type werkzaamheden dat je op de computer wil verrichten en van je budget.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!