Google heeft niet al te best gepresteerd in de woonkamer. Google TV was een leuke manier om internet aan de vertrouwde tv-ervaring toe te voegen, maar het was niet populair. Veel content-aanbieders hebben het apparaat zelfs al afgeschreven. Google's volgende poging is kleiner van stuk.

De Chromecast heeft flink wat concurrentie: de Apple TV en andere mediaspelers leveren vergelijkbare resultaten, hoewel ze iets anders werken. De Chromecast is met zijn 35 dollar een stuk goedkoper dan de Apple TV (111 euro), en andere mediaspelers beginnen doorgaans bij 50 euro en bieden pas vanaf zo'n 80 euro een 1080p-ondersteuning. Iets dat de Chromecast ook heeft.

©PXimport

De Chromecast is met zijn 72 x 35 x 12 mm erg klein.

Je kunt natuurlijk ook content naar je TV streamen via game consoles, de WD TV-apparaten of de Plair. Maar vanwege hun populariteit en relatief complete ecosysteem zijn de Apple TV en Roku-boxen [groot in de Verenigde Staten, red] de belangrijkste concurrenten.

Handig

In tegenstelling tot de Apple TV en Roku-producten heeft de Chromecast geen eigen interface of afstandsbediening. De installatie vereist wat extra stappen, maar is nog steeds eenvoudig. Als je geen hdmi 1.4+ MHL-poort hebt moet je via usb externe stroomvoorziening regelen. Je moet een kleine Chromecast-app downloaden van de website om de installatie te voltooien en het apparaat aan het netwerk toe te voegen. (Installatiefunctionaliteit voor iOS is momenteel nog in ontwikkeling).

Met je telefoon, tablet of computer kun je de Chromecast rechtstreeks vanuit bepaalde apps bedienen: Chrome, Netflix, YouTube en Google's Play Store. Om een tabblad vanuit de Chrome-browser op een pc of Mac te 'casten' heb je een Chrome-extensie nodig, Google Cast, die een knop aan je toolbar toevoegt.

Dankzij de lancering van een Google Cast SDK kunnen nu meer ontwikkelaars deze knop implementeren. Het idee is dus dat je de Chromecast kunt bedienen met apps die je al gebruikt. Ik heb zelfs nooit mijn Netflix of YouTube-wachtwoord hoeven in te voeren (een heel gedoe met de Apple TV en mijn Roku-box).

©PXimport

Naast de Chromecast wordt er ook een stroomadapter en een hdmi-verlengkabel meegeleverd.

Google noemt het 'casting' in plaats van 'streaming' omdat de content niet direct van je apparaat naar je tv wordt gestreamd zoals met AirPlay op iOS-apparaten en de Apple TV. De Chromecast zoekt de content op internet op en haalt het materiaal binnen zonder dat je mobiele apparaat of computer hoeft te streamen. Dus je kunt gewoon verdergaan met waar je mee bezig was, of zelfs de deur uitgaan.

Het is leuk

Je kunt tijdens het afspelen van een YouTube-video de app blijven gebruiken om andere video's aan de afspeellijst toe te voegen. Iedereen die zich op hetzelfde netwerk bevindt en de YouTube-app voor Android of iOS gebruikt kan met de Add to TV Queue-optie video's toevoegen, zodat je samen gezellig van alles kunt bekijken en beluisteren. Ik hoop dat er meer van dergelijke apps komen, zoals een groepsafspeellijst voor Rdio of Spotify, of misschien wel een video quiz.

Het is erg cool dat je zonder afstandsbediening je tv kunt aanzetten en de juiste input kunt selecteren. Dit kan vanwege de hdmi-functie CEC (Consumer Electronics Control). Tv-fabrikanten hebben allemaal hun eigen handelsnaam voor CEC. Als de functie niet direct werkt, moet je in de menu's van je tv alle linkfuncties inschakelen. Het werkt zelfs prima met mijn Toshiba televisie uit 2007 die niet eens een usb-poort heeft.

De Chromecast is krachtig

De functie waarmee je de content van een Chrome-tabblad op je tv kunt afspelen (in principe nog een bètaversie) werkt prima - zolang je wifi-netwerk het aankan. Ook als je een snel netwerk hebt kunnen muren en de tv zelf het signaal blokkeren, dus experimenteer met verschillende posities van de dongel. Er wordt een hdmi-verlengkabel bijgeleverd, en ik kreeg betere resultaten met de hdmi-poort aan de zijkant van mijn tv dan die aan de achterkant.

©PXimport

Je drukt de Chromecast simpelweg in een hdmi-poort van je tv.

Alle websites die ik in Chrome op mijn Mac uitprobeerde, werden prima op de Chromecast weergegeven, alleen een live webcast van een concert werkte niet vanwege kopieerbeveiliging en afspeelbeperkingen. Je kunt zelfs lokaal opgeslagen video's bekijken door ze in Chrome af te spelen, zolang je geen QuickTime of Silverlight gebruikt. De Apple TV en Roku-boxen kunnen dit ook, maar de eerste ondersteunt alleen iTunes-vriendelijke formaten en met een Roku moet je eerst een mediaserver op je computer instellen.

De Cast-knop verstuurt alleen de content zelf naar je tv, niet de gehele desktop zoals de mirroring-functie van Apple TV's AirPlay. Je kunt je computer verder gewoon gebruiken, maar je moet wel het desbetreffende tabblad open laten. De Chromecast loopt een paar seconden achter op je computer omdat het tabblad zelfstandig geopend moest worden, en als je binnen het tabblad scrolt of klikt duurt het ook even voordat de Chromecast dat registreert.

Niet helemaal perfect

Als de Chromecast iets aan het afspelen is en je bent ondertussen op je apparaat wat anders gaan doen, dan moet je nog weten vanuit welke app je de video gestart hebt. Dat probleem heb je niet met de Apple TV of Roku die hun eigen afstandsbediening hebben. Momenteel geeft dat niet zo, omdat er slechts een beperkt aantal apps is waarmee het kan. Worden dat er meer dan zou het wel eens onoverzichtelijk kunnen worden.

©PXimport

Steeds meer apps krijgen een Chromecast-knop ingebouwd.

De Chromecast heeft geen eigen beveiligingsfuncties, dus de beveiliging moet vanuit het netwerk komen. Een bijkomend nadeel is dat iemand op hetzelfde netwerk met zijn of haar eigen apparaat zomaar jouw video kan stopzetten, en specifieke apparaten blokkeren is niet mogelijk.

Conclusie

De Chromecast doet momenteel niets wat een Apple TV niet kan, maar zijn YouTube-implementatie is beter en de ondersteuning voor gekochte (of gehuurde) content van Google Play is handig als je al in dat ecosysteem geïnvesteerd hebt. De cross-platform ondersteuning is nuttig voor huishoudens met apparaten van verschillende fabrikanten, en met zijn lage prijs is het bijna een impulsaankoop. De Chromecast maakt het bekijken van online video's zo simpel als een druk op de knop, alleen zou het fijn zijn als die knop zich in wat meer apps zou bevinden.

SCORE: 4/5

Dit is een vrij vertaald artikel van onze zustersite TechHive.com. Wij publiceren deze review om je een eerste indruk te geven van een product dat (nog) niet in Nederland verkrijgbaar is. De mening van de auteur komt dan ook niet per definitie overeen met die van ComputerTotaal.nl. Een eigen review volgt zodra de fabrikant een test-model beschikbaar stelt.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.