Overweeg je glasvezel internet? Gelijk heb je. Maar om er optimaal van te kunnen profiteren, is het wel goed om te checken of je thuisnetwerk er ook al klaar voor is. Dit is wat je moet weten.

©PXimport

Glasvezel is ideaal voor wie intensief gebruik maakt van internet. Niet alleen het downloaden gaat razendsnel maar je grote bestanden staan ook in een handomdraai in de cloud zodat je er met al je apparaten waar dan ook bij kunt.

Wanneer je kiest voor internet via glasvezel, dan krijg je hierbij een modem / draadloze router geleverd waarmee je optimaal van de geleverde snelheden kunt profiteren. Wil je echter ook je eigen netwerkapparatuur gebruiken, dan zijn er een paar zaken die je even goed moet checken.

1. Check je draadloze apparaten

Maak je hoofdzakelijk met draadloze apparaten zoals tablets, smartphones en notebooks gebruik van je snelle glasvezelverbinding, dan doe je er goed aan om te kijken of ze ook optimaal kunnen profiteren van de enorme snelheid. Je apparaten moeten minimaal gebruik maken van wifi 802.11n maar beter nog is 802.11ac. Deze laatste standaard zorgt ervoor dat je draadloos maximale snelheden kunt behalen van tot wel 2.5Gbps. Het kan zijn dat repeaters, wifi-extenders of andere apparaten hiervoor zult moeten upgraden.

2. Controleer de snelheid van je bekabelde netwerk

Heb je in huis een bekabeld netwerk lopen, bijvoorbeeld Cat5, 6 of 7? Dan is het verstandig om te checken of alle onderdelen wel snel genoeg zijn. Met glasvezel kun je tot 500 Mbit up- en downloaden. Heb je een bekabeld thuisnetwerk dat tot 100 Mbit gaat, dan profiteren niet al je apparaten van deze snelheid. Check of switches en andere onderdelen minimaal 1 Gbit ondersteunen en vervang deze indien nodig. De maximale snelheid van je thuisnetwerk is namelijk gelijk aan de snelheid van de zwakste schakel. Controleer daarnaast of de netwerkkaarten van je apparaten ook met deze snelheid overweg kunnen.

3. Controleer door te meten

Weet je niet zeker of (een deel van) je thuisnetwerk snel genoeg is? Gebruik dan de handige Speedtest van KPN om te meten welke snelheden maximaal behaald kunnen worden. Deze kun je gebruiken om zowel de upload- als de downloadsnelheid van mobiele en vaste apparaten te meten. Het is een handig hulpje om eventuele bottlenecks op te sporen en te checken of je apparaten in huis wel allemaal klaar zijn voor snel internet.

Dit artikel is tot stand gekomen met onze Partner-redactie. Deze levert redactionele diensten aan commerciële partners van Reshift. Artikelen die door afdeling geschreven zijn, herkent u aan het lichtblauwe Partner-label. De Partner- redactie opereert gescheiden van de reguliere Reshift-redacties, zodat de redactionele onafhankelijkheid van deze laatste groep gegarandeerd blijft. De redactie is dan ook niet verantwoordelijk voor de inhoud van dit artikel.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!