ID.nl logo
Zekerheid & gemak

Intel Management Engine uitschakelen of alternatieven vinden

In een vorig artikel las je over Intel ATM en de bijbehorende Management Engine, die er beide voor zorgen dat Intel je pc in een houdgreep vast heeft. Is de Intel Management Engine uitschakelen een optie, of is het niet zo eenvoudig?

Lees eerst: Intel AMT: Waarom je nooit helemaal de baas bent over je pc

Wat zijn nu je mogelijkheden als je beslist dat je de controle over je pc niet aan een obscure processor wilt geven? Terwijl je in de eerste versies de Management Engine nog kon uitschakelen door enkele waardes in het SPI-flashgeheugen in te stellen en daarna de firmware uit het flashgeheugen te verwijderen, is dat sinds de Core i3/i5/i7-processoren uit 2009 niet meer mogelijk.

De Management Engine zorgt voor een deel van de hardware-initialisatie. Als het opstartprogramma van de Management Engine geen firmwaremanifest met geldige ondertekening door Intel vindt, schakelt de pc zichzelf na 30 minuten uit.

Het is onmogelijk om de Management Engine te vervangen, bijvoorbeeld door een vrijer alternatief waarvan je de broncode kunt inkijken. Alleen Intel is in staat om de firmware te vervangen, omdat het opstartprogramma alleen firmware accepteert die door Intel ondertekend is.

Neutralize this

Ben je dan gedoemd om een pc met de Management Engine te gebruiken? In veel gevallen helaas wel. Op moderne Intel-machines is het zelden mogelijk om de Management Engine te verwijderen. Een andere aanpak is om de Management Engine te ‘neutraliseren’. Zie hiervoor http://tiny.cc/neutr.

Je laat dan een minimaal deel van de Management Engine intact, zodat je pc na 30 minuten nog blijft werken, maar verwijdert alle dubieuze functies uit de firmware.

Dat neutraliseren is mogelijk door de modulaire opbouw van de Management Engine: elke module is in een afzonderlijk deel van het SPI-flashgeheugen opgeslagen en wordt afzonderlijk geverifieerd door de opstartcode. Je kunt dus voorkomen dat individuele modules worden geladen.

Vorig jaar is er heel wat vooruitgang gemaakt op dit gebied. Trammell Hudson ontdekte toen dat zijn Lenovo ThinkPad X230 functioneel bleef als hij alle modules van de Management Engine verwijderde en alleen de partitie met de ThreadX-kernel overhield. Nicola Corna en Federico Amedeo Izzo bouwden daarop verder en ontwikkelden het script me_cleaner dat dit op elke Sandy Bridge-pc automatiseerde.

Hiermee verwijder je dus de dubieuze modules zoals de netwerkstack, de DRM-module en veel meer. Het overblijvende deel van de firmware neemt dan nog maar 80 kbyte in. Je hebt wel een externe flash programmer nodig, omdat het geheugen niet door de processor van je pc te benaderen is.

Pc zonder Management Engine

De Management Engine volledig verwijderen lijkt dus niet mogelijk te zijn, maar neutraliseren zodat ze relatief onschuldig wordt, kan wel. Alleen vereist het wat handigheid en loop je het risico dat je je pc ‘brickt’. Gelukkig zijn er enkele producenten die computers aanbieden waarvan de Management Engine is geneutraliseerd.

Zo verkoopt het Britse bedrijf Minifree vanaf het einde van dit jaar de Libreboot X220, een vrijgemaakte versie van de Lenovo Thinkpad X220. De ontwikkeling is nog bezig, maar als je nu een pre-order doet, betaal je mee aan de ontwikkeling daarvan.

De Libreboot X220 vervangt het propriëtaire BIOS door de opensourcefirmware Libreboot. De oprichter van Minifree is ook de oprichter en hoofdontwikkelaar van Libreboot, en de winst van je aankopen bij Minifree gaat integraal naar het Libreboot-project. Minifree levert zijn Libreboot X220 met Debian Jessie en de desktopomgeving MATE, maar je kunt er elke Linux-distributie op draaien.

Volgens de productbeschrijving is Minifree aan het proberen om de Management Engine volledig uit te schakelen zonder hardwaremodificaties. Als dat niet lukt, krijgen kopers een Libreboot X220 met geneutraliseerde Management Engine.

De Management Engine volledig verwijderen lijkt dus niet mogelijk, maar neutraliseren zodat ze relatief onschuldig wordt, kan wel

-

Ook het Amerikaanse bedrijf Purism heeft een aantal laptops voor wie graag meer controle over zijn pc wil. De Librem 11 is een 2-in-1 laptop en tablet met verwijderbaar toetsenbord, aanraakscherm en stylus. De Librem 13 is een ultraportable en de Librem 15 is een laptop met 15,6 inch scherm.

Ook Purism biedt zijn laptops net zoals Minifree momenteel aan met geneutraliseerde Management Engine. Bovendien kiest het voor Intel-processoren zonder vPro (en dus zonder Active Management Technology), de consumentenversie van de Management Engine en geen netwerkchips van Intel. Door deze keuzes vermijdt Purism de grootste risico’s.

En ook Purism streeft er nog altijd naar om uiteindelijk het kleine overblijvende stukje van de Management Engine te verwijderen. De ontwikkelaars zijn dit deel aan het reverse-engineeren en dringen er ook bij Intel op aan om een ontwerp zonder Management Engine mogelijk te maken.

Wat kun je nog meer doen?

Purism doet nog meer in zijn computers om te voorkomen dat je eigen pc je bespioneert. Zo hebben de Librem-computers hardwarematige kill-switches. De laptops bevatten schakelaars die de verbinding tussen het moederbord en de camera, microfoon, wifi en bluetooth fysiek verbreken.

Als je een van deze onderdelen van je laptop niet nodig hebt, kun je ze dus eenvoudig uitschakelen met de garantie dat een of andere malware je niet stiekem bespioneert. In alle andere laptops die op de markt zijn, zijn deze schakelaars ofwel in software geïmplementeerd, ofwel via een controller, die te programmeren en dus uit te buiten is.

Purism heeft ook bij de keuze van zijn chips voor de camera, audio, graphics, usb, wifi enzovoort belang gehecht aan openheid en vrijheid. Samen met de hardwareproducenten en de vrije-software-community heeft het voor hardware gekozen die je privacy respecteert en veiligheid hoog in het vaandel heeft. Ook zet Purism op zijn laptops PureOS, een van Debian afgeleide Linux-distributie die de nadruk legt op privacy, beveiliging en vrijheid.

Trusted Platform Module

De Intel Management Engine is zoals gezegd niet de enige component die heimelijk controle over je pc heeft. Een ander oud zeer bij kritische computergebruikers is de Trusted Platform Module (TPM). Dat is een cryptoprocessor die encryptiesleutels bevat en gegevens kan versleutelen. Onder andere Microsofts BitLocker Drive Encryption zet de TPM in om de sleutels te beschermen waarmee het de schijf versleutelt.

Elke TPM-chip bevat een zogenoemde endorsement key, een 2048-bits RSA-sleutelpaar. Die is fundamenteel voor de veiligheid van de chip. Het sleutelpaar wordt door de fabrikant bij de productie van de chip willekeurig gegenereerd en in de chip gestoken, en de privésleutel van het paar verlaat op geen enkel moment de chip. Met de bijbehorende publieke sleutel kan de computer gevoelige gegevens naar de chip versturen met de garantie dat die alleen voor de chip leesbaar zijn, of door de chip ondertekende gegevens verifiëren en zo zeker weten dat die gegevens uit de TPM-chip komen.

Of niet? Bij de productie van de chip moet de fabrikant die geheime sleutel weten om ze in de chip te kunnen bakken. Wat houdt de fabrikant tegen om alle endorsement keys van zijn TPM-chips bij te houden? Of aan een overheidsinstelling door te spelen? Weet jij wie de TPM-chip in je pc produceert en uit welk land de producent komt?

Maar het gaat nog veel verder. Bijna alle hardware heeft voor zijn werking firmware nodig, waarvan de broncode niet beschikbaar is. We spraken al over het BIOS/UEFI, dat in de praktijk moeilijk te vervangen is. Projecten die alternatieve firmware ontwikkelen zijn onder andere coreboot en Libreboot, maar door de beperkingen die de Intel Management Engine oplegt zijn ze amper ondersteund op moderne pc’s.

Ook de gpu (graphical processing unit) heeft eigen firmware, net zoals harde schijven en ssd’s, de ethernetcontroller, de geluidskaart, webcam enzovoort. Voor bijna geen van deze apparaten is er opensource firmware beschikbaar, zodat je niet weet wat er allemaal achter je rug gebeurt.

En wie zegt dat Intel in de circuits van zijn processoren geen backdoor heeft ingebouwd, die onmogelijk te verwijderen is omdat het om hardware gaat? We hebben geen toegang tot de blauwdrukken van Intels chips. Uiteindelijk moet je dus toch op de hardware vertrouwen...

▼ Volgende artikel
Review Samsung Galaxy S25 FE – Fijne smartphone maar het prijsverschil met de S25 is klein
© Rens Blom
Huis

Review Samsung Galaxy S25 FE – Fijne smartphone maar het prijsverschil met de S25 is klein

De Samsung Galaxy S25 FE is een op papier goedkopere versie van de populaire S25 en sluit daarom wat technische compromissen. In deze review lees je hoe de 749 euro kostende smartphone zich verhoudt en waarom de normale S25 (Plus) misschien wel een betere keuze is.

Goed
Conclusie

De Samsung Galaxy S25 FE is geen heel spannende smartphone, want daar was de S25-serie voor bedoeld. Je moet de S25 FE zien als een S25 met enkele compromissen en een scherpere prijs. Hoewel de smartphone inderdaad een prima prijs draagt, is de S25 (Plus) de afgelopen tijd in prijs gedaald. Zo concurreert de S25 FE niet alleen met telefoons van andere merken, maar ook met de S25 (Plus). Het loont dus goed om prijzen te vergelijken.

Plus- en minpunten
  • Compleet, premium ontwerp
  • Prettige gebruikservaring
  • Zeven jaar updates
  • Bij lancering bijna even duur als betere S25 (Plus)
  • Slechts 128 GB opslagcapaciteit in basismodel
  • Geen bijzondere accuduur

Leg je de S25 FE naast de reguliere S25-serie, dan moet je goed je best doen om verschillen te spotten. Een compliment, want het ontwerp is verfijnd en degelijk. Het toestel houdt prettig vast en komt luxe over. Door zijn 6,7inch-scherm is de FE-versie even groot als de S25 Plus en iets groter dan de reguliere S25. Een onhandig puntje is dat de cameralenzen op de achterkant serieus uitsteken, waardoor de smartphone niet op plat op tafel ligt. Een hoesje verhelpt dit euvel en verkleint de kans op krassen op de cameralenzen.

©Rens Blom

©Rens Blom

Het oledscherm oogt erg goed en heeft een gebruikelijke Full-HD-resolutie met 120Hz-verversingssnelheid. We hoeven er weinig woorden aan vuil te maken: dit is gewoon een goed scherm.

Ook op andere punten is de S25 FE een typische premium smartphone. De behuizing is bestand tegen stof en water en je kunt het toestel draadloos opladen. Het draadloos laden gaat met maximaal 15 watt wel langzamer dan bij veel andere nieuwe premium smartphones (minimaal 20 watt).

©Rens Blom

Specificaties

Twee belangrijke specificaties van de S25 FE zijn minder goed dan in de andere S25-modellen. Zo is het werkgeheugen 8 GB – tegenover 12 GB in de rest – en kiest Samsung voor een eigen Exynos-processor. Die processor is minder krachtig dan de Qualcomm-chip in de andere S25-modellen, al is de S25 FE wel gewoon lekker snel.

Samsungs keuze om de S25 FE in zijn goedkoopste configuratie van 128 GB opslagcapaciteit te voorzien, vinden wij niet verstandig. Wil je de smartphone jarenlang gebruiken, dan is die 128 GB door je apps, foto's en het installeren van updates op een gegeven moment vol. Wij raden daarom de 256GB-versie aan, ook al is die eenmalig duurder.

Van de accuduur worden we niet heel enthousiast. Samsung benadrukt dat de accucapaciteit van 4900 mAh in de S25 FE even groot is als in de S25 Plus, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat de accuduur even goed is. Naar ons idee konden wij de S25 Plus comfortabeler een hele dag gebruiken. De S25 FE houdt het ook een lange dag vol, maar is dan ook echt bijna leeg.

©Rens Blom

Het draadloos opladen hebben we al genoemd. Opladen via de usb-c-poort gaat sneller, namelijk met maximaal 45 watt. Een prima snelheid, want met de juiste adapter springt de accu in een half uur van 0 naar circa 62 procent. Een volledige oplaadbeurt neemt vijf kwartier in beslag. Let erop dat je zelf een (ondersteunde) adapter moet regelen, want vanwege EU-wetgeving zit er geen adapter in het smartphonedoosje.  

Camera's

De camera's van de S25 FE zijn goed en veelzijdig, maar kwalitatief net een stapje onder de reguliere S25 (Plus). Je maakt foto's met een fijne hoofdcamera, niet opvallende groothoekcamera en telelens met drie keer optische zoom. Hieronder zie je een paar fotoseries, om de mogelijkheden van de camera's te verduidelijken.

©Rens Blom

©Rens Blom

©Rens Blom

7 jaar updates

Een premium Samsung-smartphone krijgt zeven jaar complete softwareupdates. Dat geldt voor de S25-serie en ook voor de S25 FE. Een prettige zekerheid die we vinden passen bij het prijskaartje van de telefoon. Apple en Google zijn merken die ook een dergelijk lang updatebeleid aanbieden in dit prijssegment.

Uit de doos draait de Galaxy S25 FE op Android 16, met daaroverheen de nieuwste versie van Samsungs OneUI-schil. Net zoals op de andere S25-modellen wil de software heel graag dat je een Samsung-account aanmaakt (wat niet verplicht is) en kun je wat extra functies en apps verwachten. De software-ervaring is dik in orde; je kunt veel zaken aanpassen en Samsung maakt steeds meer AI-functies beschikbaar. Sommige AI-functies werken al goed, andere functies doen het de ene keer beter dan de andere keer.

©Rens Blom

Conclusie: Samsung Galaxy S25 FE kopen?

De Samsung Galaxy S25 FE is geen heel spannende smartphone, want daar was de S25-serie voor bedoeld. Je moet de S25 FE zien als een S25 met enkele compromissen en een scherpere prijs. Hoewel de smartphone inderdaad een prima prijs draagt, is de S25 (Plus) de afgelopen tijd in prijs gedaald. Zo concurreert de S25 FE niet alleen met telefoons van andere merken, maar ook met de S25 (Plus). Het loont dus goed om prijzen te vergelijken.

▼ Volgende artikel
Voel het geluid: meer sensatie op de iPhone
© Iryna Melnyk
Huis

Voel het geluid: meer sensatie op de iPhone

Wie een iPhone 12 of nieuwer heeft met daarop iOS 18 of nieuwer, kan voortaan frequenties in muziek voelen. We ervaren sowieso diepe bassen via ons lichaam, maar deze trillingen gaan nog een stapje verder en zijn zeker niet alleen bedoeld voor mensen met een auditieve beperking.

Ook interessant: Apple Intelligence spreekt eindelijk Nederlands

Stap 1: Muzieksignalen

Eigenlijk gaat het om zogeheten haptische waarneming. Een technologie die door middel van beweging communiceert met de gebruiker. Wie een Apple Watch heeft, weet hoe zo’n horloge door middel van trillingen aangeeft of je onderweg met de app Kaarten links of rechts moet afslaan.

Ook in de iPhone zit een trilmotor die de maat van de muziek volgt en nuances in de zang aangeeft. De trilfunctie werkt alleen met nummers uit de Apple Music-bibliotheek. Het is mogelijk dat een bepaald nummer de functie nog niet ondersteunt, maar volgens Apple werkt het ondertussen wel al met miljoenen nummers. Om de functie in te schakelen open je de Instellingen en navigeer je naar Toegankelijkheid. Onder het kopje Horen tik je op de knop Voelbare muzieksignalen. Zet de schakelaar aan en je kunt meteen een voorbeeld afspelen om deze functie te ervaren.

Schakel de Voelbare muzieksignalen in bij Toegankelijkheid.

Stap 2: Bedieningspaneel

Het is ook mogelijk om de voelbare muzieksignalen snel in en uit te schakelen via het Bedieningspaneel. Open het Bedieningspaneel, tik op een lege plek en hou deze ingedrukt. Onderaan tik je op de optie Voeg een regelaar toe. Typ in de zoekbalk muziek en vervolgens kun je de knop voor Voelbare muzieksignalen selecteren.

Als een nummer de trilfunctie niet ondersteunt, verschijnt er bij de knop een driehoekje met een uitroepteken.

Via het Bedieningspaneel kun je deze functie snel pauzeren.

Stap 3: Dynamic Island

Recente iPhones hebben ook een Dynamic Island. Dat is een balkje bovenaan het scherm om de huidige activiteiten te bekijken, zoals de muziek die wordt afgespeeld, een audio-opname of een routebeschrijving van Kaarten. Met het Dynamic Island kun je ook de Voelbare muzieksignalen pauzeren en activeren. Terwijl het nummer afspeelt, hou je Dynamic Island lang ingedrukt, tot er meer bedieningsknoppen verschijnen. Hier zul je ook de schakelaar voor Voelbare muzieksignalen zien. Tik hierop om de functie aan en uit te zetten.

Ook in het Dynamic Island kun je bij de knop voor Voelbare muzieksignalen.