Dankzij de doorgaans goed ingevoerde bronnen weten we wat we vermoedelijk van de nieuwe iPhone kunnen verwachten. De analist zegt dat we geen wereldschokkende nieuwe functies hoeven te verwachten, maar dat neemt niet weg dat Apple met de iPhone 13 weer een stap vooruit wil zetten ten opzichte van de voorganger. 

Volgens 9to5Mac, dat inzicht kreeg in het rapport van Ming-Chi Kuo, zal de iPhone 13, net als de iPhone 12, in vier formaten worden uitgebracht. Verwacht dus opnieuw toestellen met schermen van 5,4 tot 6,7 inch.

Kuo bevestigde bovendien zijn eerdere vermoedens dat de iPhone 13 Pro en iPhone 13 Pro Max een LG OLED-scherm krijgen met LPTO, wat staat voor low-temperature polycrystalline oxide. Het grote voordeel hiervan is dat het scherm minder energie verbruikt, dankzij het efficiënter aan- en uitschakelen van pixels op een scherm.

ProMotion zorgt bovendien voor een variabele verversingssnelheid tot 120 Hz. De twee Pro-modellen krijgen waarschijnlijk ook een aangepaste versie van de ultragroothoeklens met een diafragma van f/1.8 en autofocus. De huidige iPhone-modellen hebben een diafragma van f/2.4. 

Snapdragon X60 

De analist verwacht verder een smallere ‘notch’ of inkeping bovenaan het scherm (waar je de telefoonspeaker vindt) en een grotere accu, die de telefoons iets zwaarder zullen maken dan je gewend bent. Ook vinden we in de iPhone 13 een Snapdragon X60 modem van Qualcomm, tegenover de X55 in de huidige toestellen. Inmiddels heeft Qualcomm overigens ook al de Snapdragon X65 gepresenteerd, het eerste modem ter wereld dat internetsnelheden van 10 GB per seconde aankan. De chip heeft bovendien een beter bereik voor een stabieler signaal en zou energiezuiniger zijn. Dit modem zullen we vermoedelijk echter pas in de iPhone 14 terugzien. Het X60-modem in de iPhone 13 kan met 7.6 GB per seconde overweg. 

©PXimport

USB-C en Touch ID

Eerder waren er ook geruchten dat de iPhone 13 niet langer een Lightning-aansluiting zal hebben, maar een usb-c-aansluiting. Bovendien zou Touch ID een retour maken, net als op de laatste iPads, waaronder de 2020 iPad Air. Kuo heeft echter geen aanwijzingen gevonden dat de iPhone 13 een usb-c-aansluiting en een Touch ID-knop krijgt.

Camera

Bij vrijwel ieder nieuw iPhone-model zorgt Apple ervoor dat de camera's op het toestel nét weer even wat beter zijn dan de lenzen op het voorgaande model. Dat zal met de iPhone 13 niet anders zijn. Allereerst zal de optische beeldstabilisatie met sensorverschuiving, die nu nog alleen in de iPhone 12 Pro Max te vinden is, voor alle iPhone 13-modellen verschijnen. Deze techniek zorgt ervoor dat foto's altijd scherp zijn, ook als je je toestel beweegt. 

Verder duiden de geruchten erop dat de iPhone 13 Pro-modellen een ultragroothoeklens met een groter diafragma van f/1.8 krijgen. Daarmee zou de camera in je telefoon nog beter in staat zijn om foto's te schieten in situaties met weinig licht. Ook de LiDAR-scanner, die nu nog alleen op de iPhone 12 Pro (en Pro Max) te vinden is, zal naar alle modellen van de iPhone 13 komen. De sensor maakt gebruik van kleine onzichtbare lasers om afstand en diepte te bepalen. Vooral in zelfrijdende auto’s wordt de techniek momenteel gebruikt, om wandelaars of fietsers te herkennen, en ook veel robotstofzuigers zijn voorzien van de LiDAR-technologie.

Volgens de analist wil Apple zich weer houden aan het reguliere tijdspad waarin het zijn iPhone doorgaans uitbrengt. Dit betekent dat we de iPhone 13 in september kunnen verwachten. Vanwege verstoringen als gevolg van de coronacrisis, bracht Apple de iPhone 12 afgelopen jaar pas op 23 oktober uit. 

©PXimport

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.