Een webpagina bezoeken of een e-mail versturen, het gaat allemaal erg snel en het lijkt zo vanzelfsprekend. Onderliggend zijn er echter heel wat netwerkprotocollen in de weer. Daarover lees je hier meer.

Elkaar de hand schudden of een diepe buiging maken: elke cultuur heeft zo haar eigen afspraken voor allerlei communicatievormen. Wil je efficiënt communiceren, dan kun je je maar best aan die regels houden. Tussen computers die met elkaar communiceren bestaan er net zo goed regels, heel strikte zelfs. Om op brede schaal communicatie mogelijk te maken zijn deze regels doorgaans goed gestandaardiseerd in regelsets oftewel netwerkprotocollen en die worden vastgelegd door erkende en onafhankelijke organisaties als het ISO (International Standardization Office) of het ITU (International Telecommunication Union).

De standaarden die voor het internet in gebruik zijn, vind je in detail beschreven in genummerde rcf’s (requests for comment). Nr 791 bijvoorbeeld behandelt IP (45 blz.), nr. 793 heeft het over TCP (85 blz.). Je vindt hier ook de datum waarop de rfc’s het laatst werden aangepast. Sommige zijn intussen behoorlijk verouderd en deze zijn vaak ook niet langer in gebruik.

Open Systems Interconnection

Hoe communicatie tussen (twee applicaties op) computers verloopt, kunnen we verduidelijken aan de hand van een eenvoudige metafoor: een (telefoon)gesprek tussen een Chinese en een Nederlandse politicus die elk alleen hun eigen taal spreken. Een boodschap van de Chinese politicus loopt dan bijvoorbeeld over een tolk Chinees-Engels, waarna die via een tolk Engels-Nederlands tot bij de Nederlandse politicus belandt – en omgekeerd.

Communicatie binnen een netwerkomgeving is uiteraard nog complexer, wat zich vertaalt in een structuur die uit meerdere lagen is opgebouwd. Die werd overigens al in 1983 in het osi-model gevat (Open Systems Interconnection). Dit model is een hiërarchisch opgebouwde protocolstack (stack betekent stapel) die uit een 7-tal lagen bestaat, waarbij elke volgende laag voortbouwt op de uitvoer van de vorige – vergelijkbaar dus met de ‘stack’ van onze twee politici.

Aan elke zijde doorlopen de data de diverse lagen in een welbepaalde volgorde: aan de kant van de zender vanaf de applicatie naar de fysieke laag, aan de kant van de ontvanger in omgekeerde volgorde, tot de data ook daar bij de juiste applicatie toekomen. Telkens wordt hierbij laag-specifieke informatie toegevoegd (zender) dan wel weer ‘afgepeld’ (ontvanger). De afbeelding boven dit artikel beeldt het osi-model uit.

Overigens is het wel zo dat communicatie over het internet op een vereenvoudigd osi-model steunt: het tcp/ip-model (zo genoemd omwille van de centrale rol van tcp en ip). Dit model bevat slechts vier lagen, maar zoals je in de afbeelding merkt is de structuur verder wel gelijk aan die van het osi-model.

TCP/IP

In een aankomend vervolg van dit artikel gaan we nader in op enkele protocollen uit diverse lagen van het osi-model, met speciale aandacht voor de lagen waarin het tcp- en ip-protocol opereren. Een degelijke kennis van de stack stelt ons namelijk beter in staat een en ander te optimaliseren, mogelijke kwetsbaarheden te begrijpen en eventuele verdedigingsmechanismen efficiënter in te zetten.

Het hoeft trouwens weinig te verbazen dat een tcp/ip-gebaseerd netwerk met heel wat kwetsbaarheden – en dus hacks en exploits – te verduren heeft. De basis van het internet ligt namelijk in het (D)Arpanet, een ontwerp onder de auspiciën van het Amerikaanse ministerie van defensie dat met het oog op een potentiële nucleaire aanval in eerste instantie een fouttolerant netwerk wilde opzetten.

Het toenmalige scenario uit 1969 voorzag echter geen grootschalig en interactief internetgebruik en dat verklaart mede waarom heel wat beveiligingsmechanismen eenvoudigweg als een soort add-on losjes bovenop bestaande protocollen werden geïmplementeerd.

Wireshark de netwerksniffer

Om goed inzicht te krijgen in de werking van een aantal protocollen kun je nauwelijks buiten een netwerksniffer alias protocolanalyzer. Een van de beste en tevens gratis tools is Wireshark. Tijdens de installatie (onder Windows) laat je tevens de recentste versie van WinPcap mee installeren, een bibliotheek met een driver om datapakketten ‘live’ te onderscheppen tot in de datalink-laag. In een notendop ga je hier als volgt mee aan de slag.

©PXimport

Allereerst selecteer je in het Capture-menu de gewenste netwerkinterface, bij voorkeur in de zogenoemde promiscue modus, waarna je de sessie start. Met Ctrl+E beëindig je de sessie weer. De data worden chronologisch gepresenteerd, met in het middenpaneel meer details over het pakket dat je bovenaan hebt geselecteerd (inclusief ip- en tpc-headers) en onderaan de inhoud van het datapakket in hex en ascii.

De data laten zich op twee manieren filteren. Zo kun je een actieve ‘capture filter’ instellen (via Capture, Capture Filters), bijvoorbeeld met een filterstring als host 149.210.181.106 and tcp port 8080, maar je kunt net zo goed (ook) een weergavefilter instellen. Dat kan via de Filter-balk bovenaan of met behulp van de Expression-knop (bijvoorbeeld tcp.srcport==80; bevestig met Apply).

Binnenkort gaan we wat dieper in op enkele veelgebruikte protocollen van vandaag de dag.

Tekst: Toon van Daele

Als er één plek in huis is waar stof zich graag verzamelt, dan is het wel op de luxaflex. En hangen ze in de keuken, dan worden ze niet alleen stoffig, maar ook nog eens vettig. Gelukkig hoef je niet uren te schrobben om ze weer schoon te krijgen: met de tips uit dit artikel zijn ze zo weer blinkend schoon.

Luxaflex schoon? Lees dan: De 5 beste tips om snel en simpel je ramen te lappen

Regelmatig doen: even afstoffen

Regelmatig afstoffen voorkomt dat vuil zich ophoopt. Een plumeau of microvezeldoek werkt prima. Draai de lamellen open zodat je overal bij kunt en werk van boven naar beneden. Een oude sok over je hand schuiven is een handige manier om elke lamel afzonderlijk schoon te vegen.

Wil je tijd besparen?* Gebruik dan een speciale lamellenborstel. Hiermee kun je in één beweging meerdere lamellen tegelijk afnemen. Druk niet te hard, om beschadigingen te voorkomen. Stofzuigen kan ook, maar gebruik dan een meubelmondstuk op de laagste stand en ondersteun de luxaflex met je andere hand.

* Wie niet eigenlijk...?

©africaimages.com (Olga Yastremsk

Als stoffen alleen niet meer genoeg is, moet je een stapje verder gaan. Hoe je dat doet, hangt af van het materiaal waarvan de luxaflex gemaakt zijn.

Grondig schoonmaken: aluminium en kunststof

Gebruik het bad…

Haal de luxaflex voorzichtig uit het kozijn en leg in een bad met lauwwarm water en een scheutje allesreiniger. Laat kort weken en veeg de lamellen schoon met een zachte spons. Spoel goed af en laat de luxaflex hangend drogen. Zorg ervoor dat metalen onderdelen niet te lang nat blijven om roestvorming te voorkomen en droog aluminium luxaflex direct af om oxidatie te vermijden.

…of de douche

Als de luxaflex te groot is voor een bad, kan afspoelen in de douche een alternatief zijn. Gebruik een plantenspuit met een sopje voor hardnekkige vlekken en spoel daarna grondig af. Let op dat kunststof koorden niet te nat worden (want dan kunnen ze hun stevigheid verliezen of verkleuren). Laat goed drogen en ventileer de ruimte goed om schimmelvorming te voorkomen.

Met stoom

Soms is weken in bad of afspoelen in de douche geen optie. Een stoomreiniger kan dan uitkomst bieden, vooral bij aluminium en kunststof luxaflex. Gebruik de stoom op lage stand en houd voldoende afstand om schade te voorkomen. Een andere methode is een sopje met een plantenspuit op de luxaflex vernevelen en daarna droogwrijven met een microvezeldoek.

Grondig schoonmaken: houten luxaflex

Hout is gevoelig voor vocht, dus in bad leggen of onder de douche afspoelen is geen goed idee. Gebruik een licht vochtige doek met een mild schoonmaakmiddel en test nieuwe middelen altijd eerst op een onopvallende plek. Je kunt ook speciale houtzeep gebruiken. Doe dat wel met mate en kies bij voorkeur een variant die geen vettig laagje achterlaat, omdat sommige houtzepen een dun laagje vormen dat stof kan aantrekken.

Je kunt ook een doek met een klein beetje afwasmiddel gebruiken, maar zorg dat deze nauwelijks vochtig is. Droog de lamellen direct na met een schone doek om watervlekken te voorkomen. Behandel ze eventueel met een verzorgende houtolie of was, maar alleen als het materiaal daar geschikt voor is. Laat ze na behandeling open drogen en voorkom direct zonlicht om kromtrekken en verkleuring te vermijden.

©Rafael Ben-Ari

Bedieningskoorden schoonmaken

De koorden van luxaflex worden vaak vergeten bij het schoonmaken, maar kunnen door stof en vet behoorlijk groezelig worden. Wikkel een vochtige doek met mild schoonmaakmiddel om het koord en trek het koord er voorzichtig doorheen. Herhaal indien nodig en laat goed drogen.

Luxaflex langer mooi houden

Regelmatig afstoffen voorkomt dat vuil zich ophoopt. Maak ze in keukens vaker schoon. Vermijd overmatig watergebruik, vooral bij houten luxaflex. Laat ze open drogen na een schoonmaakbeurt en houd ze, als je ze niet gebruikt, opgetrokken om stofophoping te verminderen. Zo blijven je luxaflex langer mooi en schoon.

Misschien heb je er wel een: een beveiligingscamera of videodeurbel waarmee je je woning via een online-verbinding in de gaten kunt houden. Dat kan handig zijn, maar er zijn ook privacyrisico's. Als je niet voorzichtig bent, kunnen onbevoegden namelijk toegang krijgen tot jouw camerabeelden. In dit artikel geven we wat tips om dat te voorkomen.

Kies een betrouwbaar merk

Er zijn natuurlijk heel veel soorten beveiligingscamera's voor consumenten, maar de privacyrisico's die wij bespreken spelen zich vooral af bij videodeurbellen en zogenoemde IP-camera's. Deze hebben als overeenkomst dat ze de opgenomen beelden online opslaan, zodat je via een website of app altijd toegang hebt tot de camerafeeds.

Mocht je op zoek zijn naar zo'n apparaat, zorg er dan voor dat het merk betrouwbaar en privacyvriendelijk is. Zo adviseren experts om op te passen met Chinese merken als Dahua en Hikvision, en Chinese smarthomeplatformen als Tuya (waar onder meer de camera's van Action, Woox en Marmitex gebruik van maken). Hoewel het niet is bewezen, is het goed mogelijk dat de software een achterdeurtje bevat waardoor de fabrikant met de beelden kan meekijken. De lokale wetgeving dwingt fabrikanten namelijk om data te verzamelen en af te staan aan de overheid.

Ook andere bekende merken hebben in het verleden te maken gehad met beveiligingsproblemen. Zo belandden in 2019 duizenden inloggegevens van Ring-klanten op het darkweb en hadden Amazon-medewerkers jarenlang toegang tot de camerafeeds. Verder kwam Wyze vorig jaar in opspraak doordat sommige klanten ineens de camerabeelden van anderen in hun app te zien kregen.

De LSC Smart Connect-beveiligingscamera van de Action maakt gebruik van Chinese software.

Stel een eigen wachtwoord in

Het klinkt misschien als een open deur, maar het niet instellen van een eigen wachtwoord is de meest voorkomende oorzaak waardoor onbevoegden kunnen meekijken met camerabeelden. Veel fabrikanten leveren hun camera’s met een standaardgebruikersnaam en -wachtwoord, zoals 'admin' of '1234'. Er bestaan zelfs complete websites waarop lijsten circuleren met de standaardinloggegevens van tientallen cameramerken.

Hoewel het niet legaal is, kunnen pottenkijkers zo met wat trial-and-error relatief makkelijk toegang krijgen tot camerabeelden. Er zijn zelfs websites die deze onbeveiligde feeds verzamelen en openbaar op hun website plaatsen. Een bekend voorbeeld hiervan is Insecam, die hier in 2014 wereldwijd het nieuws mee haalde.

Na alle ophef heeft die website alle privacy-schendende streams van bijvoorbeeld deurbelcamera's of webcams in woningen verwijderd, maar er zijn nog andere plekken online waarop zulke beelden wél te zien zijn. Toegegeven, deze websites zijn niet makkelijk te vinden (het delen van deze beelden is immers illegaal), maar als je een beetje weet waar je moet zoeken, kom je ze zeker tegen.

Er zijn gelukkig steeds meer camerafabrikanten die klanten verplichten een uniek wachtwoord te gebruiken, waaronder Panasonic, maar als dat niet het geval is, is het dus ten zeerste aan te raden om meteen een nieuw wachtwoord te verzinnen en (mits die mogelijkheid er is) tweestapsverificatie te activeren.

Insecam stond tien jaar geleden vol met links naar onbeveiligde webcams.

Voorkom hacks

Hoewel het veel minder vaak voorkomt, is het mogelijk om beveiligingscamera's te 'hacken' en op die manier bij de beelden te komen. Voor sommige IP-camera's moet je namelijk bepaalde TCP-poorten op je router/modem openzetten, zoals 80 of 443, om van buitenaf met deze camera's te kunnen verbinden.

Als je dat handmatig (en zorgvuldig) doet, hoeft dat geen probleem te zijn. Het wordt pas echt gevaarlijk als je de camera deze poorten zelfstandig laat openzetten via uPnP (Universal Plug and Play). Deze functie vereist geen enkele vorm van authenticatie. Onbevoegden kunnen met malware daardoor eenvoudig allerlei poorten openen. Je kunt dus beter ver uit de buurt van uPNP blijven.

Zorg er tot slot ook voor dat je de firmware van de camera regelmatig bijwerkt, voor het geval er een kritieke kwetsbaarheid is gedicht. Malware als Mirai heeft in het verleden veel schade aangericht door kwetsbaarheden van slecht beveiligde camera's te misbruiken. Het is daarom ook een risico om je camera's en deurbellen met het internet te (laten) verbinden als de fabrikant geen updates meer uitbrengt.