Begin dit jaar maakte Google bekend hard te werken aan Chrome OS Flex. Dit nieuwe besturingssysteem legt minimaal beslag op je computer en is daarmee ideaal om de levensduur van oudere computers te verlengen. Hoe kun je Chrome OS Flex installeren? Wij namen vast een kijkje.

Heb je een oude computer met een wat tragere processor en een verouderd besturingssysteem, zoals Windows 7? Er zijn verschillende mogelijkheden om langer plezier van zo’n computer te hebben. Je kunt bijvoorbeeld Linux installeren en de omgeving verder naar je hand zetten. Inmiddels is er een andere optie bij gekomen: Chrome OS Flex. 

Het gaat hier om een lichtgewicht besturingssysteem dat je op je oudere Windows-pc’s kunt installeren. Daarnaast kun je Chrome OS Flex op een Mac installeren.

©PXimport

Chrome OS Flex systeemeisen

Voor Chrome OS Flex heb je een computer met een 64bit-processor van AMD of Intel nodig. Op het gebied van werkgeheugen stelt het besturingssysteem niet al te hoge eisen: 4 GB RAM is voldoende om ermee aan de slag te gaan. Verder heeft de computer minimaal 16 GB vrije schijfruimte nodig. 

Vereisten wat betreft een grafische kaart worden niet opgegeven, maar de makers laten op voorhand weten dat de Intel GMA 500-, 600, 3600- en 3650-modellen niet geschikt zijn. Tot slot niet onbelangrijk: je moet de computer kunnen opstarten vanaf een usb-stick en toegang tot het BIOS is nodig in geval van vereiste aanpassingen.

Installatie

Chrome OS Flex is op dit moment nog in ontwikkeling. Toch kun je het besturingssysteem vast zelf aan de tand voelen. De nieuwste versie vind je op https://kwikr.nl/cflex. Zorg ervoor dat je Chrome OS Flex alleen op een computer installeert die je niet voor dagelijks gebruik nodig hebt.

Hoewel het besturingssysteem in de praktijk vaak prima werkt op de gebruikte hardware, hebben de makers ook een overzicht online gezet van computers die succesvol getest zijn met Chrome OS Flex. Zie de ‘Certified Models List’. Per computer wordt aangegeven in hoeverre het besturingssysteem naar behoren werkt.

Als je Chrome OS Flex wilt installeren, zorg je voor een lege usb-stick met een capaciteit van minimaal 8 GB. Download Chrome OS Flex via hier. Hier vind je meteen ook een stappenplan met instructies voor de installatie. Met de gemaakte usb-stick hoef je overigens niet per se een installatie uit te voeren. Je kunt de stick ook gebruiken in de live-modus. Hierbij start je de computer op en kun je Chrome OS Flex uitvoeren zonder een daadwerkelijke installatie. 

Die modus is interessant om kennis te maken met het besturingssysteem. Wil je uiteindelijk met Chrome OS Flex blijven werken, dan installeer je het besturingssysteem. Alleen dan werkt Chrome OS Flex zonder vertraging en ben je verzekerd van automatische updates.

©PXimport

Werk in uitvoering

Ga je zelf al aan de slag met Chrome OS Flex? Houd er rekening mee dat het besturingssysteem nog volop in ontwikkeling is. Het is dan ook niet verstandig om het besturingssysteem te installeren op een computer waarvan je dagelijks afhankelijk bent. Ben je een meer gevorderde gebruiker, dan kun je Chrome OS Flex ook in een virtuele machine installeren. Let erop dat je in die gevallen mogelijk een eerdere versie van Chrome OS Flex installeert. In de praktijk merk je hier weinig van bij een eerste indruk: de omgevingen zien er grotendeels hetzelfde uit.

Zoek de verschillen

Chrome OS en Chrome OS Flex delen een groot deel van de naam en lijken wat betreft gebruikersomgeving als twee druppels water op elkaar. Ook delen de besturingssystemen functies die je al eerder bent tegengekomen in Chrome OS. Denk hierbij aan onderdelen zoals Google Assistent, Dichtbij Delen en Family Link. Toch zijn Chrome OS en Chrome OS Flex twee verschillende besturingssystemen. Door beide besturingssystemen wordt dezelfde technologie gedeeld, maar Chrome OS is specifiek ontwikkeld voor Chromebooks. Chrome OS Flex daarentegen houdt rekening met verschillende hardwareconfiguraties (Windows, Mac, Linux).

Specifieke functies, zoals ondersteuning voor biometrische apparaten (bijvoorbeeld gezichtsherkenning en vingerafdruklezers), heeft Chrome OS Flex niet in huis. Ook voor bepaalde randapparatuur, zoals een stylus en een dvd-speler, is geen ondersteuning. Verder kun je geen gebruikmaken van apps uit de Play Store. 

Wie denkt dat het mogelijk is om met een oude Chromebook (waarvoor de ondersteuning is verlopen en waarvoor geen updates meer worden uitgebracht) de slimme overstap naar Chrome OS Flex te maken, komt bedrogen uit. Google maakt de installatie van Chrome OS Flex op Chromebooks nagenoeg onmogelijk. Dat betekent dat je Chromebook na een leven van zes tot zeven jaar alsnog niet meer kan worden gebruikt.

Online vind je echter de nodige stappenplannen waarmee enthousiaste gebruikers alsnog Chrome OS Flex op hun oude Chromebook plaatsen. Dat biedt echter geen garantie tot succes. Niet alle hardware werkt correct en sommige stuurprogramma’s leveren in de praktijk problemen op.

©PXimport

De doelgroep

Zoals je hebt gelezen, kun je nu zelf al aan de slag met Chrome OS Flex. Toch hebben de makers het besturingssysteem vooralsnog niet bedoeld voor thuisgebruik. De software richt zich in eerste instantie op onderwijsinstellingen en bedrijven. Net als bij Chrome OS leunt het besturingssysteem hevig op de cloud. In de praktijk merk je dat onder meer door het gebruik van web-apps en het feit dat de meeste functies via de browser werken.

Dat het besturingssysteem is gericht op zakelijke omgevingen, merk je ook in de beheermogelijkheden. Zo is het voor systeembeheerders bijvoorbeeld mogelijk om de Chrome OS Flex-machines op afstand te beheren en bijvoorbeeld te wissen in geval van verlies of diefstal. Laat je echter niet weerhouden van het gebruik van Chrome OS Flex als consument. Je kunt er prima mee aan de slag om ook je eigen computers een nieuw leven te geven.

©PXimport

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.