Begin dit jaar maakte Google bekend hard te werken aan Chrome OS Flex. Dit nieuwe besturingssysteem legt minimaal beslag op je computer en is daarmee ideaal om de levensduur van oudere computers te verlengen. Hoe kun je Chrome OS Flex installeren? Wij namen vast een kijkje.

Heb je een oude computer met een wat tragere processor en een verouderd besturingssysteem, zoals Windows 7? Er zijn verschillende mogelijkheden om langer plezier van zo’n computer te hebben. Je kunt bijvoorbeeld Linux installeren en de omgeving verder naar je hand zetten. Inmiddels is er een andere optie bij gekomen: Chrome OS Flex. 

Het gaat hier om een lichtgewicht besturingssysteem dat je op je oudere Windows-pc’s kunt installeren. Daarnaast kun je Chrome OS Flex op een Mac installeren.

©PXimport

Chrome OS Flex systeemeisen

Voor Chrome OS Flex heb je een computer met een 64bit-processor van AMD of Intel nodig. Op het gebied van werkgeheugen stelt het besturingssysteem niet al te hoge eisen: 4 GB RAM is voldoende om ermee aan de slag te gaan. Verder heeft de computer minimaal 16 GB vrije schijfruimte nodig. 

Vereisten wat betreft een grafische kaart worden niet opgegeven, maar de makers laten op voorhand weten dat de Intel GMA 500-, 600, 3600- en 3650-modellen niet geschikt zijn. Tot slot niet onbelangrijk: je moet de computer kunnen opstarten vanaf een usb-stick en toegang tot het BIOS is nodig in geval van vereiste aanpassingen.

Installatie

Chrome OS Flex is op dit moment nog in ontwikkeling. Toch kun je het besturingssysteem vast zelf aan de tand voelen. De nieuwste versie vind je op https://kwikr.nl/cflex. Zorg ervoor dat je Chrome OS Flex alleen op een computer installeert die je niet voor dagelijks gebruik nodig hebt.

Hoewel het besturingssysteem in de praktijk vaak prima werkt op de gebruikte hardware, hebben de makers ook een overzicht online gezet van computers die succesvol getest zijn met Chrome OS Flex. Zie de ‘Certified Models List’. Per computer wordt aangegeven in hoeverre het besturingssysteem naar behoren werkt.

Als je Chrome OS Flex wilt installeren, zorg je voor een lege usb-stick met een capaciteit van minimaal 8 GB. Download Chrome OS Flex via hier. Hier vind je meteen ook een stappenplan met instructies voor de installatie. Met de gemaakte usb-stick hoef je overigens niet per se een installatie uit te voeren. Je kunt de stick ook gebruiken in de live-modus. Hierbij start je de computer op en kun je Chrome OS Flex uitvoeren zonder een daadwerkelijke installatie. 

Die modus is interessant om kennis te maken met het besturingssysteem. Wil je uiteindelijk met Chrome OS Flex blijven werken, dan installeer je het besturingssysteem. Alleen dan werkt Chrome OS Flex zonder vertraging en ben je verzekerd van automatische updates.

©PXimport

Werk in uitvoering

Ga je zelf al aan de slag met Chrome OS Flex? Houd er rekening mee dat het besturingssysteem nog volop in ontwikkeling is. Het is dan ook niet verstandig om het besturingssysteem te installeren op een computer waarvan je dagelijks afhankelijk bent. Ben je een meer gevorderde gebruiker, dan kun je Chrome OS Flex ook in een virtuele machine installeren. Let erop dat je in die gevallen mogelijk een eerdere versie van Chrome OS Flex installeert. In de praktijk merk je hier weinig van bij een eerste indruk: de omgevingen zien er grotendeels hetzelfde uit.

Zoek de verschillen

Chrome OS en Chrome OS Flex delen een groot deel van de naam en lijken wat betreft gebruikersomgeving als twee druppels water op elkaar. Ook delen de besturingssystemen functies die je al eerder bent tegengekomen in Chrome OS. Denk hierbij aan onderdelen zoals Google Assistent, Dichtbij Delen en Family Link. Toch zijn Chrome OS en Chrome OS Flex twee verschillende besturingssystemen. Door beide besturingssystemen wordt dezelfde technologie gedeeld, maar Chrome OS is specifiek ontwikkeld voor Chromebooks. Chrome OS Flex daarentegen houdt rekening met verschillende hardwareconfiguraties (Windows, Mac, Linux).

Specifieke functies, zoals ondersteuning voor biometrische apparaten (bijvoorbeeld gezichtsherkenning en vingerafdruklezers), heeft Chrome OS Flex niet in huis. Ook voor bepaalde randapparatuur, zoals een stylus en een dvd-speler, is geen ondersteuning. Verder kun je geen gebruikmaken van apps uit de Play Store. 

Wie denkt dat het mogelijk is om met een oude Chromebook (waarvoor de ondersteuning is verlopen en waarvoor geen updates meer worden uitgebracht) de slimme overstap naar Chrome OS Flex te maken, komt bedrogen uit. Google maakt de installatie van Chrome OS Flex op Chromebooks nagenoeg onmogelijk. Dat betekent dat je Chromebook na een leven van zes tot zeven jaar alsnog niet meer kan worden gebruikt.

Online vind je echter de nodige stappenplannen waarmee enthousiaste gebruikers alsnog Chrome OS Flex op hun oude Chromebook plaatsen. Dat biedt echter geen garantie tot succes. Niet alle hardware werkt correct en sommige stuurprogramma’s leveren in de praktijk problemen op.

©PXimport

De doelgroep

Zoals je hebt gelezen, kun je nu zelf al aan de slag met Chrome OS Flex. Toch hebben de makers het besturingssysteem vooralsnog niet bedoeld voor thuisgebruik. De software richt zich in eerste instantie op onderwijsinstellingen en bedrijven. Net als bij Chrome OS leunt het besturingssysteem hevig op de cloud. In de praktijk merk je dat onder meer door het gebruik van web-apps en het feit dat de meeste functies via de browser werken.

Dat het besturingssysteem is gericht op zakelijke omgevingen, merk je ook in de beheermogelijkheden. Zo is het voor systeembeheerders bijvoorbeeld mogelijk om de Chrome OS Flex-machines op afstand te beheren en bijvoorbeeld te wissen in geval van verlies of diefstal. Laat je echter niet weerhouden van het gebruik van Chrome OS Flex als consument. Je kunt er prima mee aan de slag om ook je eigen computers een nieuw leven te geven.

©PXimport

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.